VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 346

304 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Երբէք» երբէք, չի կքեցար, չի կքեցար մինչև Հայկայ Արեգակն
ՀՀքեգ, գքեգ, վերն արեց իւր Արեւելքն առաջին.
Անկախութեան Արշալոյս ր Հայ ցեղին, վերածագման մ--£_ Լ ՈՂԼ ՈՂ*
՛Բու երկինքր րնարե g իրեն աս սլար էգ։
Եւ ի՛նչ խորՀուրդ խորիմ
Հին Արարաան է որ
ասա, դար ու. դար վեր £
ա Լյսօր կլլ զարթնու։
Հիացում քեզ մշաական, զի յաղթող ես այսօր ե սուրն քու Հայկա
Համբուրեցին թշնամիներդ բազմաթիւ. ;>?ն ւ
՛Բու ոսոխը դարաւոր, անկախութեանդ առաջեւ ծնրադիր,
՛Քեզ ձիթենի ե արտասուք կարկառեց։ *
Ս՛ի1, մի 1 խոկար մտայոյզ,
1*նչ Հոգ Լսէ քու մի քանի զաւակներդ բուաէեայ՝
Անկարող են տեսնելու քու Հրավառ արշալոյս,
Մ՝ երուժանի, Վասակներու մչՏին գարեր ր անցան,
իՒէԱ աւ՜աղ, տգիտութիւն մր խաւար, բունած կայ՝ մէ%_ մեր Հոգւոյ
Սակայն այն ալ քու ցոլքերուն առածին փաfլվալուն, մխրճող,
*հուցէ Հալի, ան է ան այ։ ցնդի մի օր։ թ*ԷԼ լաւ էր* յոյժ ցանկալի,
թ՛է ամէն Հայ մի ա Հազոյն՝ անկախութեանդ. Արշալոյսին առա%_1ւ
Ծնրադրէ՜ ր– ե աղօթէ՜ ր:
Սակ այն դու մի՝ յուսա Հ ատիր» դու տխրելու ունիս դեռ շ՜ատ պատճառնե
Մի՝ մի, տխրիր, երբ անոնք, որոնց օր մր արիւն և ոյժ Նուիրեցիր,
Բեզի Համար, ա՜ Հ ցաւալի, քեղի Համար՝ Գերեզման է որ կը փորեն *
Սակայն սիրտ առ, վստաՀԷ՝,
Ղ՛ու որ երեսուն արիւնարբսւ ցեղերու դ՛ամբանականն կարդացիր,
Դերեմա՛նն այն՝ որ կը փորեն քեգի Համար,
Փորողնե՝ր մենք պիտի թաղենք անոր մէ£_ ։
Մ ա՝Հ մաՀ անոր՝ որ կը կը գսլչի Հայութեան։
ԶլՀԼԼայ երբէք, վՀատիս,
՛Բանի որ գեռ չենք կարծեր, տակաւին մենք չենք կարծեր,
Խնդրողական օրեր ուղ մէ £, Որ Հայութեան մէկ մասը,
Խաւարամիտ դեռ մէկ մասը կռնակը քեզ, ա՜ Հ վատօրէն դառցընէ.
Այն ատեն մենք կը պսակենք զայն, իրրս նոր Ս՝երուժան։
Դյլ սակայն ղու, Հայ աշխարՀի դու դշխոյ,
րու Եր եան, դափնիազարդ մայր Հայրենիք*
՚ Տաւ մը ունիս անարտասուք, պարտք մը ունիս անկատար,
Սուգ մր ունիս՝ ասպ ետ օրէ՛ն դու ողբալու,
ԲազմաՀազար Հայե՜ր կորան անվրէժ • « •
Ակնարկն իրենց վրիժաբորբ, յուսաՀատ, շանթած երկնիմ անողոր մ։
Երեւա՜ն, քեզ չեն պակսիր ո՝չ ՎաՀագն, ո՝չ Տիգրան,
Մի՝ յամենար, մի յամենար, օր .մը ոյժերդ լարէ՝,
Սարքէ տօնը խրախճանքի աՀաւոր,
Հայ աշխարՀի վրէժ՛ի՛ն։
Փարիզ ՍՏԵՓԱՆ ԵԱԼՏԸԶԵԱՆ