6 Ա ո ֊ Ա 5Լ
ՑՍ՝եՌՐ. ՄԵՐ ք Ա ՚1 Ա քԻ1 ՄԷՏ
Մեբ
քաղսւքին^*՝)
մէշ ձմեոբ
առւււնձէն
Հբսւսլոյբ մբ ուեէբւ
՚եոյեմբեբէՆ
ս1լււսւՆ կճող
եւ.
եբկաբա֊
աեւ. քամինեբ
կ՚՜անցնէի՛ն
անոբ
վբայէն
:
Հիւսիսէն
վ՚չուլ
սւհռնամանի^եբու
կբկ՜
նակ
ցուբաբ կը տաբահուէբ
ամէ՛ն
կողմ,
ուբ
փոուաձ^ Կ՝ԱԱաբ աբղէն
թա՜նձր սա -
լանբ
ձիւնին :
Փ ՚ ՚ ղ ՚ ՚ ց ն ե բ բ , ճամբանե
բը , աաւն եր
ու
աանիքնեբբ եւ
Պոց - Թ ե փ է ն
մօտի
բը–
Է"՚֊Ր1Լ
<, կբ թաղուէին
ձիւնի
ռսլիաակ
Վերմակին աակ :
աու
կանո։ խ մ արդ իկ բաՀ ե բուԼ ու
ցախաւելնե
րոէէ մէկ կողմ
կբ
չւղրաէին
շոր" դի^ ոլաանիշող
ձիւնի
թանձբ թա —
լերբ , ղ ուրս
ւչ ալ եւ երթեւեկի
անցք
մը
բանա
լո
լ Համար ;
Տանի
քնե
բու կաո լ րնե
բէն
ս առնա
լեղու—
նեբ
( լ | ւ ւ լ է )
երկայն ու սբաձայր
շիթա -
քաբերոլ
սլէ ս ւԼար կը կաթուէին : Անոնք
յաճախ
թիրախ կըղառնա
յին
թաղեցի
աղոց նշանառութեան
: Անսախւբ չէր աես֊
նել
նոյնիսկ
ւէաբ է,նկաձ՜ անոնց
կաոբնեբր
իբենց
չրթներռլն
մօտեցնող
ւէւոքրիկնեբ
%
Զմեռուան
Հ ամ ա յնա սլա տ 1լե բ ը կարկա —
աւող մասնակի
անկիլէւնեբ կբ մնային
թբ—
քական
Հնամենի
երկու
ղերեղմանաաուն–
ներր
իրենց
Հաբիւրաւոբ
նոճիներով
, ո —
րոնց
սլացիկ
կաաարներբ կր
մխրճուէին
գսրչ
երկինքէւն
մէշ ել սոսինեբով ու կա—
ւլամախինեբով
Հաբուսա
Հանբային
երկու
պաբտէղնեբն
ու քաղաքբ
եղերող
չրշան–
ներր՝
թաղուաՆ
ձիւնին
նեբքեւ;
Եթէ
ձեղի տրուէր
սլատեՀ
ութ
էււն բաբ–
ձ>ՐՐ դէ՛րքէ մբ ղիտելու
չորս
ղին , ւղիտի
տեսնէ
իք ղինկէ կամ թիթեղէ
խողովա կ -
նեբէ
ղ ուրս
մ ա յթքող
հ ուէսի
թանձբ
դլոլ^եբ
, որոնք
քչռւահ՜
սաո%աչռւնչ
քամ ինե րէ , կր տարատուէին
մթնոլոբտիե
լո ւր էն արեւելեան
ստորոտը
յ
յունա -
կան դեբեղմանատան
նոճիներուն
, մա ֊
Հաղամրաննե
բուն ել մաբմարեայ
խա չե —
բուն
վրայ
իշ՚ոհ՜
ձիւն՚ր
Հ ամա յնասլաա
կե —
բին
վեՀութիլնր
խորացնող
սսլիտակ
սու—
ՂԱ կր մնար %
կեանքր
սակայն,
այղ ցուրտին
, կր չա—
բունակռլէ
ր սովորականին
ւղէս է
Ա՝աբղիկ
Հաստ
վերարկուներու
մէշ
փաթթ ուահ՜ , առտու
կանուխ
կ՚երթային
իրենց ա չխատանքին :
Միշակ
ղասակաբղի
ւղատկանող
ամե—
նաղգի
քաղաքացինե
բ իբենց դ լէս ուն ան–
ցոլցահ՜
հանօթ
\1ր11.շԱ1^՚ր
ղլէսանոց
կ՝ա չխա տ է ին
սչաչաւղանոլիլ
ցու
բտին
դէ՛^–
՝
1
է^աբեկեցիկ
թուրքեր ուտարեց
քբիս -
տոնեաներ
էւրենց կիսամոյկեբռւն
վրայ կր
Հաղնէին
կաչիէ
կրկնակօշիկ ; Երիաա -
սա
րղ նե բու ել վա յե լչասէ
րնե
բու
մէշ տա–
բւսհ ուահ էր ղ ոբհ ահութիւնր
նեբքնա
—
ւ1սւսբ վաբղաղոյն
բուրղէ
էսալռվ սլատ —
ուահ ոուսական
տոկուն
քաուչուէ կրկ -
նակօչիկնեբոլ
|ասթ|ւ1յ :
ք^ուբքերր
,
որ աո ատօբէն կր ղոբհահէին
ռուսական
քարիւղր,
ալիւբր,
չաքարն ու լուցկին ,
կապոլտհ կր մնա յին տեղական
Կ՚"
Լ
ԷԷ
կրկնակօշիկին
, Մ ոսկովին ա յս
ասլրանքբ
ւՔ՛
վալերել
ու նաատա կով
։
( * ) Տ-րապիցոն :
Եթէ
մեհեբբ վաղ առաւօտուն
կբ լ ը ^ ՜
ուէէւն
ղոըհէ։ , վէոքրեբբ
տունբ
չէ է՛ն մնար
նոյնսլէս : Անոնք, ոբ ղսլրոց
կ՝եբթային,
ղրկահ
էւրենց էսալաքարաէ
սլալոլսաէլնե—
րր կր վաղէէւն
ւէաբմարան : ԱրՀեստա
—
նոցի մր կամ էսանոլթի
մր մէշ աչկեբ -
տութիւն
բնող փոքրիկներ
վւութկոա
քայ
լերով կբ ղէւմէին
աչխաաանքէւ
,
ճամբան
մերթ
բնղ մերթ
իրենց
ձեոքե
ըր
մ օաե -
ցընելռվ
իրենց
չոլ1ւչի
ղո լին
Հ
Տղոց
ցու րս՛է ն կասլտացահ
մատներբ
յանկարհ խա լտանքուէ
կ՚երկարէ
ր
ձիւնի
էսա
լեր ուն՝
պար աաս
ահ քորամաբղի
մր
անօթէ։
աւլոաւ
մր, խեւլճ ճնճղուկ
մբ կամ
մ սկան կատու մրձիւնաղնղակի
բոնելռւ
•> ա մա ր :
Գպբոցին
մէշ, ղրօսանքներուն
, ձիւնա—
մարտր կր մնար ա չակե բանե բու նախա -
սիրահ
էսա՚լբ ; ք՚րիկուբնէ
իբէւկուն եւ Կի—
բակէ։
օրեր , թա։լերռւ
մէշ, ան կբ ՚էե —
ըահ՚ււէբ
իբական
ռաղմաէսաղի •
ք^ամ -
նոլյսհ
երկու
էսումրերու,
տղաք
մամե —
րո՚է կր սլ՚ս յ Ք՛ս Ր է է՛՛^ իրարու
ղէմ
,էւ
խնդիբ
ձիւնա բե րղ ի մ բ կամ ձիւնադ
իրքի
մր դ ր–
բաւմ ան ;
Աւելի
վէոքրեր , կբ չինէին
ձիլնամաբդ
,
•աչքեբուն տեղ դետեղահ
ահոլէսէլ
մէյ մէկ -
կտոր ու Հեռուէն
նչան
կ՚առնէին
անոր
Հ |
Զէււնաղն՚լակր՜
մեհ ոգեւորութիւն
կր \
ստեղհէր
առանձնապէս
մեր թաղամասին
չ
մէշ՛
թրքական
ղե րեզմանատոաննե
բ ր ե - ^
՛Ժ
/ " " /
՛Լ՛՛՛Րէ ՚ Լ
^ Բ
ճամբան ,ոբ 1լե րկաբէբ \
՚լէսլի
Պոզ - Թ ե փ է ,
կ՚անցնէր
առշեւէ՚ս^^
երկու
բնղարձակ
խաներու
, ուր կ՝իշեւա–
՚՜^
նէ րն իրանէ ն եկող պարսիկ
ու ղաա պան
֊ • •
նեբ եւ իրենց կաբալ աններր։
Ա՛ենք ձիլ ֊
նադնդակէւ կբ բռնէինք
դանոնք , երբ ի ֊
ըիկոլան մօտ դէսլի
թ աքս
իմ է։
՚"՚1
բէ՚՚ՐՐ
կամ ալաղանբ
շուբ
խմ՜ելոլ
կբ տանէին
էւրենց ուղտեբբ
%
Մեհ՜ ւլեբեղմանատան
որմերուն
ետեւր
պաՀ ահ
ձիւնաղնդա
Լլնե բու մեբ պաՀ ես -
տր
I
ղեկավար
ընկերռշ
մր
ադդանչանին
վ բա
յ
յանկարհ կը սկսէէւնք
տեղալ մեր
զէնքերը
:
Ոբպէօդի
աբձակոլահ
դնդակնեբր
դառ
նային
աղղւ։ւ,
անոնց
մէշ կր դնէինք
խէ՚–
ճեր կամ քարէ։
վ՚ոքրէ՚կ
կտորներ ; Ա առահ
այդ
զնղակներէն
մէկ քանին անվրէպ կբ
Հասնէին
իրենց նպատակին
•.Զիւնադնդակ–
նե բու
թէւրաէս կր դաոնաբ
դրեթէ
մէւչտ՝
ուէլտասլանի
մը զլիւոան
ւիավւաէսը կամ
զզակր
, որերբ ՚էաբ
կ^իյն՚սբ,
այն աաեն
երեւան
կ՜՚ելլէր
սեէսի
կեղեւի
Հանղոյն ա–
հիլոլահ
անոր
՚լլուէսը
՚ Ասիկ՛" մեհ զը ֊
ւարճութիւն
կը սլատճաո
է ր մեւլի •.Արպէս
զի մեր անղութ
էոազր բԱՍ»բ
կս՚տտրեալ,
քանի
մը ղնզակ ալ կբ տեղայինք
ո։ զաե֊
բու
զչվսոլն : Հարուահէն
էսբտչահ
չվ՚ոթ
մբ
1լէյնսւր
անոնց
չաբքին
մէշ, ու հայր
կուտա բ իբաբանցում
Հ
Այն ատեն
ու՛լ -
տապաններ
ՀայՀուչնեբու
աաբա\փ մր
կ՛՚արձակէին
ու ցասոլմնալից
, էլաչէսա ֊
աէին սլատմ ել մեր յանդղնո
ւ թ իլն ր %
է-այց որուէՀետեւ
ղե րեւխ անա՚ոան
աբտա-
քին
երեսի պատը
աւելի
բարձր
էր ու
Հաբթ,,
ղ անղ աղա շա րժ էսեղճ
ձ ։սրդոց Հա–
մ ալ։
զմ ուա բ էբ ՛է ազ լցիլ
՚էեր , ձւլե լուէ ե–
րեսէէ ՛վբայ ուզաեբբ ; Անաց որ, մենք
։։լ–
չադիր կը լրտեսէինք
անոնց
չաբմում -
նե րր ; Անոնք
զ եռ պաա
էւն
չմ օտեցահ ,
ինքղինքնիս կր նետէի՚նք ապաՀով
անկիւն
մ բ, ուրկէ
ղուբս
եկահ
նո յնիսկ
կր
էս առն ուէ է՚նք անց որ զ նե բու
Հետա
քբ
քիր
էսումբին՝
ղազտազ
ո՚լէ խնդալու
Համաբ
անոնց
՚էբայ :
Աենք
ունէինք
ղեբեդմ անատոէն
մ տնե ֊
լու
Համալ։
մեր թաւլամասէ։
անցքին
՚էյ՚ալ
կան։լնահ
անոբ
որմ
է։ն մէշ
րացուահ
ղ աւլտնի
սանզ րւլա մ ա ս ե ր , ուրկէ վա յբ -
կեանին կը նետէինք
ինքզէւնքնէէս
նեբս :
"՛յգ
էոորՀրզալոբ
կէտերուն
անհանօթ է֊
ին ուղտապաննեբբ
;
X
ճմե ո ուան
։լի չե բնե րր ա ունե բու
մ
էշ
կրակր
կ՝ըլլար անպակաս : կային
յատուկ
Ո-ՈՊԷՐ ՔԵՍ՜ՓԻ ՄՍ.1Ը
Անցեալ
շաբթու
Փարիզի
մէշ
մաՀացաւ
ֆրանսացի
հանօթ
մտաւորական
, Ֆր՛"^–
սակ։սն կաճառ
էւ ան։լ ամ Ա՛ո սլե բ
՚Բեմփ ,
"Ր
էէ ասնա։ ոբաբալ։
հանօթ էրիբբ թաաե–
բական
ե լ
ղ րական
վւննաղ ատ : Ա օ։ո ՏՕ
տարեկան էբ :
է*ռ։էան։չ ակ ֆրանսական
մամ
ու
Ա
,
՚։ւլ -
բաց
մ եհանուն
ակաղ եմականէն
մա՜՛ր
է
Ատորե լ կուտանք
Հ աաուահնել։
Ա՚ոպեբ
Բեմ
էէ։ է։ մասէ։ն
ւլ բուահ
յՕղ ուահ նե րէ
.
ՖԻԿԱՐՕ— « . . . Ռռղեր
Բեմփ, մեր
մէշ
աոաշաւլ ո յնն
է բ , աո աշաւլ ո
Հ^՛/՛՝
մեր
օրերու
բոլ՚՚բ
թս՚էոեր։սկան
քնԿւաւլաաԿւե —
բուն ; Ա՝նէւկ։ււ կբ շնչէր
մի։ոյն
ւլբականու֊
թե։սն եւ թատրոն
էւն Համաբ ; Ա եհ ղար -
ւլուցամուէ
մ ր՚1։ է ր թրհ՚ււահ
եւ
դմուար
թէ էւր պա չտօնա կէւ ցնե
լ։ լ։
կարողանա յին
դիմաղ բաւել
իր Հա կաճառ
ութ եանց ; Անի—
կա
ւլօբաւ ՚։բ է ր իլ։ դի՚ոու թեամ ր , իր
յ ի –
չողութեամբ
եւ իր րաւլմաթէւլ
«(. այլա —
դան
յիչատա1լնե
բով
I
Աս աւ։
լ ա՜ծ էւմ ւ։ ր -
վ^ան ւոաբօրինակ
էլ։ ան, ոբքա՚՚Կ։
ւլոլաբթ
ել
յո լմ եբիտասարղ ; Ե բիաասարէլ
ո
րր—
տով
, մտք՚էվ եւ ւէա բուե լակե բսլուէ .» :
ԼԱ ԲՐԱԻԱ
«Գրական,
թատերական
ել երայ շաական
քննաւլաա
մ լ ն էր ան՝
բարձր
չափանիշոէէ : Ա՚ոսլեր
Բեմվւ
միշւռ
ալ վա յելե ց իր սլա շտօնա
կի ցնե ր ո ւն
յար—
ղալիբ
Համակբանք1։ ու
՝է իացում
լ։ եւ
միչտ ալ Հանդէւսացալ
էւր
երիաասարգ
րն/լեբներուն
անմէստելէէ ւէարպետլ։ ; \քՈյե—
իսկ
անոնք ոբ չէին
բաժնե ր էւր
աեսւսկէ–֊
տբ, մէւչտ ալ ակնահանք
ունէին ալն
մարգուն
Հանգէպ
, որ Ակադեմ
էւ էւր լն—
վառարաններ..
Անոնց
խողովակներէն
զ^^է,ելութեան
օբր Հաւաստեց
« Ո>չ
հ՚ււէսի
քուլաներ կբ բաբձրանային
՚էեր ու
կբ տաբահուէին
օւլ ին մէշ՝, Վառարան
—
ներոլ
մէշ ւէաոուահբ
գիւգեբէն
լ՚եբուահ^
փայտն էբ : իսկ պւլինձէ
կբակաբաննեբու
(Ս՚սւնկալ)
ժ՚էշ կբ բոցավառէր
ահ ուխը :
Վ,երշեբր
սովորութէււն
ղաբձեբ էբ օգտա–
զորհել
նաեւ
կաղինէւ
կեղեւ ;
՝Բա։լաքէ։
չրշակայ չատ մր դիւդեբր
Հարուստ էին
կաւլնուտնեբով
: կաղէւնի , կեգեւբ
տոկուն
էր,
Կր՚՚՚Կւ՛
վեբահռւելէ
ետք, եբկար ա–
տեն կր դիմանար : Ջկալ։ բնակաբան ա —
ռանց կրակաբանէ։ տ Անոնցմով կր տաք —
ցնէ ին սենեակնե
բբ : Տնեց է։յ>
բո
լոր
ուահ
անոնց
չուլ՚շր
է կ՝անցնէէ։ն
Հաճելի
ժա—
մեր
յ
Աերթ
իրիկուններ
հանօթնեբ
եւտգգա–
կաննեբ
՚/իչերայէւն
ա յցե լութ իւննե
լ։ կու
տային
էւրաբու : Հաճելէ։
խօսակցութենէ
մր ետք տանտէւկինր
մէշտեգ
կբ
բերէր
չէ՚րեբ՝
է՛բենց տեսակնեբոէէ
, չ"Ր թ ՚ ՚ ՚ թ
,
չեբտացահ
չոր խնձոր , չոր տանձ , փուռր
ւլ բուահ
հուաւլ , չամիչ
, ու մեք։
քաւլաքէւն
ոլատուական
կաղինն ու բ^կոյդր՛՛ Փոք ~՜
րերու
բերնին
շուբբ կբ ՚է՚՚՚գէր
) եթէ ՛լլբ–
նակԿւերու
մէշ տեսնուէ ր Երգնկա
յի
քաղ–
ցբաՀամ
պաստեւլն ու չարոցբ է
Այցելուներու
մեկնումէ
ն ետք , կր
ՊՈւ՚ԻՍ ՓԱՍԹԵքԴԱք
Մ Ա Ր Դ Ը , ք^ Ա ՚ՆԱ Ս Տ ԵՂԾԸ Ե Ի 1՚Ր Վ Է Պ Ը ՛
ՏՈՔԹ. ժհՎ-ԱԿՕ
Հէ՚մ ա պէւտի Հարցնէք՛եթէ
ա յս չէ ,
ւսյն չէ , ի՞նչ է Հապա
«Տոքթ՛
Ժի՚էակօ»ն
յ
Ըսինք, ել կր կրկնենք,
մաբղկային
վկա–
յութ
էււն մբն է , էհուսէ՚ո
յ քառասուն
տար–
ուան պատմութեան
մասին է Եթէ
Համաչ–
խարՀայէ։ն
չափո։է
դլուխ
գորհոց
մր չէ ,
գրական
անժ էստե լի
ւլեգե ց կութ իւննե
բով
յօբինոլահ
գոբհ
մ լ ն է :
1958^5՛
թերեւս
աւելի
մեհ դիբքեր
գբուահ
են ,
"՚^Բ
Է
Լ
մչակոյթնեբոլ
մէշ աւելի մեհ
գրագէտ֊
ներ
թեբիւս
կտրելէ։ էր գտնել,
բայց կը
խոբՀէւնք թէ ՚Լոպէլեան
մ րցանակը պար -
գեւ՚։։լ
կաճաոը
անա րդա բ ոՆթ
ի ւն մբ
՚Լ"բ–
հահ
պիաի րԱաբ , եթէ անտեսէր
Պորիս
Փասթեբնաքր,
ինչպէս
անարղաբոլթիւն
մը ւչորհեց անտեսելաէ
1ւիքոս ՚Քսւզանծա,–
ք ին ,
նաէսանցեալ
տարի ;
կ՝բսոլէւ թէ յոյն կաոավա
բութ
էււն բ Հա֊
կառակեցալ
Բաղտնհաքիի
պարագային
է
ՈրովՀեաեւ
պէաք է գիտնալ թէ , մբցա–
նակբ չտրուահ՝
կ՚առնուի
մրցանակաւո -
րին կառավարութեան
կաբհէ։քր :
Ուստի
1լ ենթադրենք թէ
հքոբՀբգային
իչխանութ
իւններր
տեղեկութիւն
ունէին
նաեւ Փասթեբնաքի
մասին;
կրնային Հա
կառակիլ
մբցանակբ
չտրուահ
,
ինչպէս
վէտղահաքիի
պաբազայէւն
եզալ : Եւ մենք
ղժ ուար կըՀասկնանք
յաբոլցուահ
ազ —
մուկն ու վայնասունը,
խոբՀրդային
դբ -
րողնեբու
վայրագ եւ անմաբգկային
պոո—
չըաուքնեբր ; Մանաւանգ որ անոնց
տէրն
ու տիբականբ,
Նիքիթա
իյրուշշեւ,
քանի
մր
աւ1 իս յետոյ,
վեբշապէս
Կ՛"
ԲԳ՛"
Լ՛՛՛Լ
՚ԼԷ
ՊԸ
-1 Կբ ՚ լ ՚ " ^ է թէ լս"–
դորհ
մէն է
Փասթերնաքէ։
ւէէպր , եւ թէ անտեղի
է
յաբուցուահ
՛լա
յթ ակղութիւնը
%
Ա ո վե տա Լլան կոդմ էն
,
ճչմա բտութիւնը
այն է թէ անոնք կ ոլղէին
րնղոլնիլ
՝ » ա -
ժ աշիւաբՀա
յին
այւլ պատիւր
,
բա
յց ոչ
Փասթերնաքէ։
միշոցով
մ իա
լն , ՛ԱԱ
" ՚ ՜ բ է չ
՚լրո՚լի
մր , Շ՚՚լ՚՚էսոֆէւ
օբէւնակ
, կամ դո -
նէ , երկուքին
անունով :
Ա թոքՀ
" ւմ էւ կաճառին
րնաբոլթ
իւնն էր
^իչգ Ր ՚. Փասթե բնաք
, եւ ան
մ իա յն
ք
արժանի էբ
մրցանակինէ
թէ
իբրեւ
։լուտ գրական
արժէք
, եւ թէ
Նոպէլեան
մրցանակի
ռ(յ|ւլւն
Համապա -
տաս էսանռղ
ղ էմք՝
Պորիս
Փ ՛ս ս թ ե բնաք
մ իակ ո ուս
մ եհ
ղ բու^ էր եւ կր
մնայ
այսօբ :
Հսկայ ւէաստակ
մբ գիգահ է թէ
իբրեւ֊
տաղ
անղ
ալ որ բանա
ս ա ե ղ հ ե ւ թէ
իբրեւ
Տոքթ
. Ժի՚էակոյէւ
Հեղինակ
։
ԱթոքՀոլմի
կաճառբ կր մեհարէր
ռուս
արդի դրականութ
իւնբ , իր արդի
ամէնէն
վաւերական
գրագէտին
միշոցով
, կր մե–
հարէր
նաեւ մարդբ, որ բարձբ կր պաՀէր
դ բադէտի
մ եհադո
յն կոչում բ
-
ը լ լ ա լ
•սւՓււա ս տ ե ղ ծ ա ց ո ր ծ ո ւ լ
մյւ ,
՚էեբ
ամբո -
խէն
, եւ. ՛է եր՝ պարտադ
բուահ
կու սակցա–
մոլ եւ կամայաԼլան
րոնութ
իւննե րէ X
Ան որբաց է էւ րաց իր Հաւատա
բմ Ու -
թ իւնր կըյա յանէ ր
մ աբգ
կա յէ՛ն
յաւիտե–
նական
արժէքներուն,
պաչասլանելով
տե
սակէտներ
, որ Համայն
մարդկութեան
են , պտոլ։լը
անոր գա բա
լո ր քաւլաքա1լբ -
թութեան
:
Աասնաւոբասլէս
մենք. Հալերս պէտք է
Հ բճուէւնք այս ըեա բութեամ
բ :
Որո՚ԷՀետել
Եւբոպան ,
Փ՛Ա" թե լ՛ն աքէ։
մ իշոցով
, յարգանք մր կը
մատուցանէ
նաեւ
այն բռլոր
դրոզներուն
, որոնք Հա
կաոակ պարտա դրուահ
կապանքներուն
,
կբ չաբունակեն
ստեդհագռրհել
, Հաւա -
տտբիմ
իրենց մաբգկա
յին ու ցեդա
յէ՛ն
էսո լ։ ունկ
ձա յնե րուն :
Մեհ արանք
Զ՛" ր են ցնե ր ուն , որոնք
զոՀ–
ուեցան այգ ճամրուն
վբայ
,
մեհաբանք
անոնց
որոնք կբ չարոլնւոկեն
նո քն ա
յգ
ճամբան,
այսօր ալ, քաշութեամբ
, գե -
զեցկօրէն
։
Բոլոբ
անոնց , որոնք
կ՝րսեն ,
ինչպէս
Փասթերնաք
իր վէպին
մէշ, թէ՝
ո չ ո ք
կ ը շ ի ն է ւ ց ա տ մ ո ւ թ ի Ն ն ը ,
այլ ան կը կեր-
տուի , աճելոէէ յաւիտենասլէս
, րաբե ~
փոխուելո։է
յալիտենապէս
» :
Աեհարանք
անոնց , ոբ։։նք Փասթեբնա -
քի պէս , 1լ ե րղեն , մի չտ Հաւատարիմ
մ ր–
%ալով իրենք
իրենց .
« Ես ծ՛նած չ ե մ ե ր ե ք ա ն գ ա մ ,
Ո ր պ է սզի ն ա յ ի մ դ իմ ա ց լ ւ ե ր ե ք ձ ե ւ ո վ » :
կ.
ՓՕԼԱՏԵԱՆ
(14 ե ւ վ ե ր յ )
փրոֆէսէօբ
եմ , ռչ վիպասան եւ ոչ աշ
բանաստեղհ
։ Ես քննադատ
եմ . աՀա՛
իմ
պաչաբս » :
« Փ ա ր ի ^ ի է ն Լ ի պ է ր է » / *
մէշ,
հանօթ
թատերական
քննադատ
ժոբժ–
Լէ բմ
ինիէ
Հասնի
յննանալոլ
մամր է կրակաբաննե -
բու
մ էշ
մնա ցահ
անմ աբ կրակր
մ
ոխիրի
նեբքեւ
անթեւլ1ւլս։է կբ ՚լրուէր
գուբս
Ա աքուլ։
կապերտներու
՚էբայ կր փըռ–
ուէ ին անկոգիններր
ու իւբաքանչիւր
ոք
Կր
՚ Լ Բ ՚ " ՚ է բ ւ՛ր ՚ոաքուկ
անկէււնր ; Բարե —
կեցիկ
լ ն տանի
քնե բ կը ղ ո րհահ^ ին տաէ։։–
տակէ կամ երկաթէ
ժ՚ա–>ճակալ :
Առանձին
Հրապոյբ
մբ ունէէւն մանա
— 3
լանդ
մեր կէ։րակինեբբ եւ տօնական Օրե
րրլ
՝•
1
Ա^աու
ժամբ
աասնէ։
ատեններբ
սլա
— յ
աանինեբ եւ եբիտասաբդներ
Լլերթալին
|
Հայկական կամ յունական
փուռ
մր, Հա— ՝
մո։է տաք
թ ֊ ո փ ի յ ա ն ա մ ր , փ ե ն ի յ ր լ ի
մ ը •
կ ա մ
(քաւորմալի մ ը
ճաչակելու
Հ
;
Ասոնցմէ
առաշէւնբ կր պատբաստուէը
^
լօչաձել
խմորուէ
մր, ոբ փոլռէւն
մէշ ե - •
՚իելէ
՚էերշ,
գուբս կր Հանուէր : Փռապա—
••
նր անոր երեսին
ւէրայ փոքբ հակ մր բա– \
նալուէ
մէշբ
Լլր դնէր
մեր բնտիր կարադր
^
ու կ՝երկարէր
յանձնաբաբոգին
% Երկրոր
— 1
գէ՛ն խմորբ կբ բացուէր
ձուաձեւ
, եգեբք
—^5
ներր քիչ մբ բարձր,
մէշր կր գրուէր եր–
յ
կարող
պանիր ու կարագ;
Եբրորդր
կ՝ Բէ– ^
լար գարձեալ
լօչաձեւ
, բարձբ
եղեբ^ե
— \
բով,
մէշբ կբ դրուէր
ի ա ո լ ր մ ա
(ւզաՀա–
I
հոյ էսոբովահ)
։ Վերշին
եբկոլքէւն
Համար
,
փայիկտճաչակներ
անձամբ
կբ
բեբէիՆ \
պանիր ու
ի յ ա ո լ ր մ ա ,
ւէճաբելոէէ
փ ոապա—՝
նին
խմորին ու շիւնութեան
հախքբ : կա — ՚
յ ի ն , որ
•լսաՈՆրմա^//Տ,
վրայ
կոտրել կու- ^
տային
ՀաւԼլիթ
մր կամ երկուք ու
մեհ՜ ՚
ա էս ո րժ ա կո ւէ 1լ ուտէին
արքա յական
իրեն^ ՝֊
ճաչը :
կ
Փուո
ին մէշ
ս ենե ա/լ
մ բ կամ ե բ/լոլք ^
կը հառա
յէ բ ոեդանաաուն
% Հոն տախտա— |
կէ պարզ սեդաննեբու
՚ է ր " ՛ յ Կբ ՚ լ Ր ՚ " – է ր ^
յանձնա րարո
ւահ ր , ունստահ
դարձեալ ;
տա էսսւա/լէ Համեստ
նսաա րաննե
բո
լ
ւէյւ — ^
րայ,
իւրաքանչիւր
ոք կ՝ուտէր
իր յանձ֊
I
նարաբահր :
|
Ըն/լե բովէ՛
դէոլի
ս՛ուն ։էերադարձբ
կր \
գառնար
ղուա
բթ
էոօսա/լցոլթ
եանց առիթ
Հ \
Հիմա կարօտր կբ քաշենք այդ քադցբ
^
օրերուն, երբ տարիներու
յոէլնոլթիլնը
\
նսաահ է մեր ուսերուն
, երբօտաբ
մի ֊
շաէէա քրերու
էսոտոբնա/լ
ր՚ոբքեբր
ել պա– \
Հանշներբ
այլեւս
երագի
վերահահ
են եր–.
,1
բեմնի չատ
զեզշուկ
, բայց
այնքան Հա - |
ճելի այս վայելքնեբր։
•
ՎԱՐԳԱՆ
ԳԷՈՐԳԵԱՆ
՝
Fonds A.R.A.M
