6 Ա Ռ Ա ^
(՛Ւ՛
են վ ե ր ջ ի ն ւքաս)
I) ււէ֊լւէ ն Պ ՚" ր թ ե լԼսէն ի
դ սէղափաբնԼ
բը ,
միսւքԼբը
այլապէս
չաՀեկան
են Լւ
կքլ
յաակաՆչԼ՚Ա
իը Ժամ՜ա՛նակի
մաայ%ոլթիւնն
« 1 ֊
ըմբռՆումՆերը
, ել
՛նո յնիսկ
ա յսօբ
ալ
կը պաՀեն
իբենց
ա յժ մ է ականոլթիւնը
:
^^ըսէ
թէ մաքէս
չեմ անցուցահ
՚թ"ձՐ
~
կեան
մը թ է
ճչմ աըիա
ւլբականու
թ
իւնը
ապբեցնալ
ասպաբէ
ղ մբն է մեբ
ժ է^ , " չ
ալ
միամաութիւնը
ունեցահ
եմ
կաըհելու
թէ
պաբկեչաօբէն
ու Հպաբաօրէն
աչիւա–
"""Լ
՚լրաւլէաբ՝
գեղեցկութեան
վւոխաբէն
գոբ պիաի
աաբ
մեբ ժողովուբգին
պա
-
տաո
մբ Հացի
իբաւունք
պիտի
ունենաբ է
Պաբկեչա
մաբդիկ
ատեցող
ու
քինա
-
թնդիր
ձդտումներ
եբեւա/չայահ
եԿւ անոբ
մէջ
աոաջին
օբէն
ոբ դբել սկսահ
է : Կը
խոստովանի
թէ
Համ
ողումնեբուն
բուռն
անկեդհութիլնն
է
ոբ
բացատբութեան
աոյդպիսի
դաժան
սաստԼլութեան
մբ
Լլը
դաաապա
բտէ
գինքբ %
՛քագաքական
Հաբցերէն
անկախաբար
,
Աուբէն
Պարթեւեան
արմատական
մբ
կը
մնայ գրական
Հաբցեբու
մէջ : ք*բ
թեբթը
վ ՚Լադուան
Զա
յնբ » պայքարի
թեբթ
ժ
բն
է
:
Գիտական
,
իմաստասիբաէլան
ու դե -
գաբուեստական
խոչոբ
ու պոռոտ
յաւակ–
նոլթիւննեբ
չի Հետապնդեր
: (ԼռաԿւց այս
վե բջիննե բուն
կարելի
1լբ կաբհ է
դրական
բաժին
մբ ունենալ
, աոանց օաար
գրտ
-
կանոէ թիւններու
եւ
դեղաբուե
սաներոլ5ւ
վբայ «պատկառելի
երկայնութեամբ
ու
վճիռն ե ր ո վ տքնութիւննեբոլ
, յանկար
֊
Հ ձակիի
բերելու
եւ միամիտներբ
Հիացու–
մի ստիպե
լու
ա յս էիբբ
ու. վե րջապէ ս
գիւրթն
եղանակը
մերը պիտի
չբէլա
յ ՝» •
Շատ
թափանցիկ
է որուն
ոբ կ*ակնարկէ
ւ
Իբ
մղձաւանջը
մ ի չտ Ա. Զօպանեանն
էէ
Կբ խոստովանի
թէ ուրացումի
եւ քան
-
դումի
Հաճոյքին
Համաբ
,
եւ ոչ ալ ան -
Հաստա կանութ եանբ դար թնումին
տրամ
ա–
թանակս^
ապացոյցը
տալու
Համար
չէ որ
«Վաղուան
Զայն»ի
Ա. թիլէն
իսկ
խնամ
քը
կ՝ունենայ
չեչաելու
թէ իրենց
^էդէ^
չա ը ո ւնա կո ւթ ի ւն ը պիտի
չըԱար
ա յն չը–
փոթ
ու անՀարաղաա
արտագրութիւն
-
ներոլ
խառնակոյտին
, ոբ կբ կադմէր
«ա–֊
նռբաԼլելի
ղբականութեան
՝»
Հք^՚՚՚^ը
՚
Գժդո՚է
է Հինեբուն
դէմ
;
՚քյոր
տղաքնեբ
Հասեր,
նոր ու տիրական
ձդտումնեբով
,
դրական
նոր իտէալի
մր
եղբա
քրական
խանղավառոլթեանբ
մէջ միացահ
ու Հա–
մերաչխ
մանաւանդ
այն միաՀամուռ
ու
անդոլսպ
գգուանքով
բ , դ՛՛բ
^Լ՚՚՚ՂՂ
հ Ր է՛ ~
բե%ց
Ա. Ձ՛ի ղրականութ
իւնբ
յ
Ո՛–
կը
յայաաբարէ
բարձբադաղակ
••
« կը նե–
բեմ
ինքղինքիս
յուսալ
թէ դա
լիք
սե -
րունդբ
դիս պիաի
չանիհէ
Հայ դրաԼլա
-
նոլթիւնբ
մաքրահ
ըլլալուս
այգ տաբա
-
աիոխիԼլ ապականութենէն
՝» ;
իարե բա խտարար
Աուրէն
Պարթեւեանի
գ րիչբ
ամ էն աաեն
եւ ամէ նուն
Հանդ
էպ
Հ թ ո յ ն ու մաՀբ»
չի ժայթքեբ։
իբ
Համա–
Լլրոլթիւննեբն
ու
բա բե կամա
թ իւննե
րն
ալ
ունի,
որոնք տեւական
են ։
1900/՛
ատե՚ն^երը
Փարիղի
Հայ
Ո՚սանո–
ղաԼլան
Աիութիւնը
յարգանքի
ցոյց
մբ
Լլը
կաղմ աԼլե րպէ
Լեւոն
ք՛ աչա
լ եանի
ղ րաԼլա֊
%ութեան
Համար։
Ա,,ւրէն Պարթեւեան
կը
Հրաւիրուի
Հանդիսաւոր
ճառ
մբ կարգա–
լու : Այ՛ւ
ելոյթբ
տխուր
ու ռամիկ
Հարկ
մր
կբ Համարէ
թէեւ,
եւ կբ
խոստովանի
որ «մտաւոբական
"՚լրալվւ
անբալականու-
թիլն
մբ ունի–)՝) նման
պարտաԼլանութիւն
մբ կատարելու
Համաբ , եւ սակա
քն
մաքի
Համակիր
տրամաղբութեամբ
ճառախօսի
դ ե րր
կբ ստանձնէ
;
Այս
երեկոյթին
է ոբ
1890 - 1900
տաս–
նամեա
յ աբեւմ տաՀա
յ
ղ ր ա Լլան ո ւթ ե ան
մասին
1լ աբտա յայտուի
,
եւ
իրապաչա
գրականութեան
երեք Լլաբկառուն
գէմ
-
քեբր
կր ներկայացուէ
.
Լ ե ւ ո ն Ր աշա լ ե ա& ,
Գ ր ի գ ո ր
Զ օ հ ր ա պ
եւ
Հ ր ա ն դ
ԼԱ՝ելքոն
Կիւբճեան)
,գմ ւլոՀութ իւն պատճառելով
ի
ՀարԼլէ Աբչակ
Ջօպանեանին
,
որուն՝
ոչ
մ իա յն
յի չատակութիւնր
չլ^ե
ր ,
այլեւ
մէ կէ աւելի
աԼլարկութ
իւննե բով
ու քըն -
նադատոլթ
իւննե բով , կբ ստռրադնաՀա
-
տէ անոր դրականութիւնր
: կ՛՛արժէ
յիչ՚ս՜
տակել
նաեւ
որ Լեւոն
ք՚աչալեանին
յար–
ղ անքի երեկո յթ ին նա ԷսադաՀ
ր
նո
յն
էէնքն
Աբշակ
Զօպանես*նն
էբ , որ
նաէսագաՀի
աթոռէն
կ՝ելլէ,է
Լ""
յտ ԿԼԼ մնայ
Հանգ
ի -
սրաՀին
մէջ։
Ա ուր է ն Պարթեւեան
ե ր կարօ րէն
կր էսՕ–
ս էւ յիչոլահ
երեք
գէմքեբու
մասին,
ո -
րովՀետել
«պարկեչտ
միջա կութ իւննե
բու
ու
վաղանցոլ/լ
Հոսս^նքին
մէջ անոնք մի—
ա յն , Գրէւգոր
Զ*>հրապ , Լեւոն
ք^ա չա լեան
եւ անպատկառ
ո ^
չու
թ իւննե
բ ու
ախուր
եւ Հրանգ
կանղուն
կը մնան եւ կը
տեւեն
իրենց
արուեստին
Հդօբ
ինքնատպոլ
-
թեամբր
»:
կ՚ալով Արփիար
Արփիարեանին
,
իրեն
Համաբ
«Աեբ
վերջին
քաոորդ
դարու
ագ–
դային
րարո յական
կեանքբ
վաբել
բս -
տանձնող
պաբկեչտունակ
ո^չութիւննե
-
բու
ու «նկաբադրի
տէր»
սրբաններու
ան ս աղ է։ լ տ
բաղմ
ո ւթ ե ան մէջ ,
ամէնէն
աւելի
չաբժում
առաջ
բերողն
է եղահ՜ ու
է՛ն
Հպօբ , է՛ն էսանդ ավառ
ղո
րհ աւ որբ» :
Աուբնէ
Պարթեւեան
երեւոյթ
մրն
է
մեբ
ւլրականութեան
մէջ։
Երեւոյթ
մը
մսէնաւանդ
էւբրեւ
Հ րապաբա
կա էսօս
եւ
Հրապարակագիր
: Ա եր լեղուն
ղադտնիք
չունի
իրեն Համաբ
;
Կր ՛լբէ աչէսարՀաբաբ
մր, որ
6 0—6 5
տար
էւն ե ր աոաջ էւր Լլադմ ութ եան առ աջին
չրջաններուն
մէջ կբ դտնուէ ր եւ
Ր՚՚Լ՚՚Ր
էւբապաչանեբ՚ււն
՚չոբհիքն
էր : ք՝այց Աու—
բէն
Պարթեւեանի
այդ
՚էորհիքբ
չէր
նմա
ներ
է։ր եղբա քբակիցնեբուն
գոբհիքէ՚ն
,
Հատու , խայթող,
յարձակռղական
, վփ -
րաւորիչ
, /լճող եւ ումեղ : Տտրկաձոդա
-
կան եւ Հաբուահելու
նպաաաէլով
,
ոչ^
մէԼլբ իրեն չափ
յանգռլդն
է եւ ճարտար
:
՚ԼքՈյնէւսկ անա րգա
բու
թ իւննե
րո
լ պաՀուն
,
ԿԸ ՆԱձԱՆՋԵՆ
«ՄԵ Ս Ր Ո Պ Ե Ա ՚ Ս Տ Ա Ռ Էյ Ր ՈԻ Հ Ի Մ ա Կ Ա ՚ Օ
Ձ Ե Ի Ը Փ Ո Խ Ո Ղ Ա Ռ Ա Ջ Ա Ր Կ Ն Ե ՐԸ
ԿԸ ՄՆ Ա Ն Ա ՆՀ Ե Տ Ե Ի Ա Ն - հ »
1|ւիիւո.քի ազա տ մ ա ւ ք ո ւ լ ր ե ւ , աԱ՚հ1ւէն
ա ո ա ջ , կ– Գ է ո ր զ ե ա ն ի 1959ի տ ա ր ե գ ի ր ք ը
ա րձ ա գ ա ն գ եւլան Մ ե ս ր ո պ ե ա ն տ ա ո ե ր ո ւ
հ ի մ ՚ ն ա կ ա ն ձ ե ւ ր վ ա խո դ ծ ր ա գ ի ր ն ե ր ո լ
գո–
յ ո ւ թ - ե ա ն ՛ Խ– Հ ա յ ա ս տ ա ն ի մ է ջ :
կ ա ն յ օ ե լ ո ւ ե ա մ ա ր նմ ա ն
հ ա կ ա զ գ ա յ ի ն
ծ ր ա գ ր ի մ ը կ ի ր ա ո ո ւ մ ը , ա ն հ ր ա ժ ե շ տ
է ր
ա յ դ դ ա ւ ի ն մ ե ր կ ա ց ո ւ մ ը ։
Կը պ ա ր զ ս ւ ի
որ ազ՛ատ մ ա մ ո ւ լ ի ե լ ո յ թ ն ե ր ը ո ւ ն ե ց ա ծ ե ն
ի ր ե ն ց ա գ դ ե ց ո ւ թ ի ւ ն ը ե ւ
« Մ ե ս ր ո պ ե ա ն
տ ա ո ե ր ո ւ հ ի մն տ կ ա ն ձ ե ւ ը փ ո յ ս ո ղ ա ռ ա
-
ջ ա ր կ ն ե ր » ը պ ի տ ի մն ա ն ա նհ ե տ ե ւ ա ն ք :
Պ է յ ր ո ւ թ ի « Յ ա ւ ւ ա ջ » թ ե ր ը ը (1959 Յ ո ւ
նիս
14) հր ա տ ա ր ա կ ա ծ է
« ս ո վ ե ա ա հ ա յ |
գ ր ո զ » Խ • ք^արսեզեանի յ օ դ ո ւ ա ծ ր
վ ե ր ի ^
ե ն ր ա խ ո ր ա գ ր ի ն տւսկ ,
յ օ դ ա ա ծ ա գ ի ր ր ^
թ է ե ւ է ը պ ա ր զ է Մ ե ս ր ո պ ե ա ն
տ ա ռ ե ր ո ւ
փ ո վ ա խ ո ւ թ ե ա ն , « տ պ ա գ ր ա կ ա ն ն ո ր տա
-
ռ ա ն մ ո յ շ ն ե ր ս տ ե զ ծ ե լ ո ւ » ա ն հ ր ա ժ ե շ տ ո ւ
-
թ ի ւ ն ը , ր ա յ ց է ը գ ր է ն ա ե ւ հ ե տ ե ւ ե ա լ ը •
Տ՚՚լտդ
րա/լան
նոր տաո ատեսա
էլնեբի բս—
աեդհուժբ
քանղեցնում՛
է մեբ տառաձե —
ւերի Հաբսաացմ
անբ , Համ ա լրում
տաո
ա–
անտեսոլթիւնր
նոբ
ել
գիլ
բ բնթ եռնե
լի
տեսակաչարով։
Տպագրական
տառեբի
բարելաւ
ում ր պաՀանջում
է
մ օաեցմ ան ^
զգոլչտւոբութիւն
, իսկ դա
վերաբերում
է
առաւել՚ոսքէ"
աղղային
ձեւի
պաՀպանմս՚ն–
Հաբցին
: Նրանք
, ովքեր
մ ՚սսնա
կցելով
այղ
/"Տ"//՛/՛
լ"՚^մանը,
կը ձղաեն
լրջօրէն
վե բս՛՛ի" էսե լ մեսրոպեան
տառասլաակե
ր էլ–
՚՜ մնակ՚սն
ձեւր,
կամայ
թէ
աԼլամայ
կանղնահ
կր էէ՚նեն ադդա
յին
մչակոյթի
ժէսամ՚սն
ճ՚սնապարՀին
, որովՀեաեւ
մեր–
ժել
ու ձեւտվւ"է"ել
մեսրոսլեան
տառեբխ
ոէւանգ՚սկ՚սն
կս՚ո ոլցուահքր
,
նչանաԼլում
է մոոանալ
ու էլոբցնել
դարերի
բնթաց
—
քում
մեր
՛ք "՚1"՚ԷՐ՚1Է՛ "Ո՚եգծահ
մչա/լռլ
-
թայէւն
տրմէքեեբլ՛։
Հենց այս
պաաճառռվ
է լ երբեք
չեն կաբոդ
էսբախոէսուել
ու ի -
բականացուե
լ նմ ան վւոբձեբն
ու ձդ տում
~
ներր
:
Պ՚՚ւէ՚՚ւ
րաֆՀ րս՛՛՛՛է՛
՛ւ լէ"""
"Բ
վար
չու
-
թԼ,ան պե՛"
Ե–
3՚"է՝՚"՚ննէւսեանի
քօղուա
-
ղում
\աես
«Երե՚՚ոն»
1958
թ–, թ ի լ
102)
ոբոչա/լէ՚օրէն
տսուահ
է, որ
՚^՛" յ՚չ"ւէ"
I՛
առ աջ՛"
բ կ ՚ ՚ ւ թ իւննե
բն ու
վւոբձեբր
1լը
մնան անՀեաեւանք»
ու /լր մատնուեն
ա–
կւու՚ա՜՚լբ՛"
թեւ"ն
: Եթէ
անցեալէւ
՚լորհէ՚չ
-
ն/ւ բէ՚ց չաա չատե րին չէ։ յաջո
դու
/.լ ս,ա -
Ո՚ոտնտե
Ա՛՛լ թեան
դա
բ դա ց ման
ճան ա սլար–
Հէ։ն Հասնել
մեհ յաջոգո։
թէււննեբէւ
,
ասլ՚ս
՛ւ բա
։ղատճս՚ռնեբից
մ է/լն
էլ "՛յն է , "ր
նր՚՚՚նք
ձւլաել
են անճանա
չե լիօրէն
ւէերէք.–
վւոէսե լ մեսրոսլե՚սն
տա ռ ա պա ա /լ/, բ
ր
Անաղարտ
պաՀ ել տպագրական
տա
-
ո ապաակերր
, այգ նչանակո՛^
ւմ է
արդեօք
բն/լնել
մէււս
հայրս։յ/,դու
թեան
մէ ջ
եւ
կաոչահ
մնալ եգահին
:
Ի Հ՚"րկէ
՛՛չ • ՚ •
Տ ե սա
/լա չա
լ։ է։ բագ՚ք ացմ՜ան
՚։ւ րաբե լաւ—
մ ան րնթացքում
անՀ
լ՛ամ եչտ
է խուս։սւիե
Լ
րնթերցոգր
սիբոէէ ու Հաճոյքուէ
/լբ Հետե
ւի է՛ր յանգգնռլթ
էււննե բուն : Իր բառա
-
բանբ արտակարւլօբէն
Հարուստ
է ,
եբր
մալանգ
լաէստի
Հաբուահր
պէւաէ։
աալ
Գբչէ՛
ուժին
կր միացնէր
նաեւ
խօսքէ։
ու–
ժ բ ։
Լհեմին
վրայ
նոյնքան
պեբճաէսօս
է,
որքան
երբ դրիչր
ձեռք
կ՛՚առնէ :
Գէւաէ
էսոբապէս
ադդել
բնթեբցռւլներուն
եւ ու—
/քբնդիրնեբուն
՛էր՛"յ
՜՛ Ինչ որ Լլր ՛լբէ
՛՛ւ–
կբ խօսի , աոանց
ա բ ուե ստա/լոլ թեան
է :
Առաջէւն
չրջանէ։
Հ րապա րա
կադբա/լան
յօդ՚ււահնե
բուն
մէջ աւե
լէւ
յանգ ուգն
,
Հ /էտ՚լՀ եաէ
վե բա պաՀ
ութ
էււն
մ ր
կր
՛լնէ
քան
էւ տաբիքը
/լաոնէ
;
կը
ւրլուչանայ
վճռա/լան
Լլաըհ էւքնե բ
յա
յան
ելէ
;
Գբագէտէ։
էսմոլ։ եւ ն/լաբա։լէւր
ունէր
Ա "՛բէ
ն Պաբթեւ/՚։սն
: ք*ա յց
Հ բ ապա
բ ա/լա–
գբՈէ.թիւնր
մեհ չափով
վնասեց
ա յէլ բնա–
/լո։ն
Հա/լոլմին
: Գրական
էջերուն
մէջ^ւ ալ
ղ.լ ալէ՛ է ա յ դ ե րկուութէ։ւնր
; Ին չ "ր
՚էը–
բահ
է ել մեր
՛լ րական ութե
՛սն փոխան
-
ց"՚1է
է
տագանւլէ։
ան ո ւր անա
լ է։ շունչով
ու
չնորՀաէ
աեղէւ ունեցահ
է եւ
գիտակցու–
թեամբ
, նոյնէւս/լ
էւր ժէստռլմներն
ու ս՛ -
նի բա լութ իւննե
րր
:
իր ընտբահ
տէ։պաբնեբր
, երկու սեոէ ,
բտցառաբաբ
Հայ Լլեանքէն
առնռւահ
են :
Եթէ բացասական
տէ։։դալ։նեբու
կր Հան -
՛լ է՚սլէ՚նք
ե բբեմն
, /լարե կցութիւն
մ իա
յն
Լլր դդանք
անոնց Հանգէպ,
որովՀետեւ.
անոնք
ալ մեր ժալովոլրգին
ներկայա
-
ցուց
ի ^ ե բէն
են ել մար՚լԼլային
կիրքեր
կը
ցուցադրեն
:
Արձա/լաղիբ
Աուրէն
Պս՚րթեւե.սն
մէկն
էբ
՚լբչէ՛ ՚"յն ւէաստ։սԼլալռբնեբէն
,
ոբռնք
« Հայրենէ։ք՝^է։
եւ «Մասիս»ի
իբապաչտ
ս/ւբունղէ։ն
/լլ։ սլաա/լանէին,
մէ/լբ՝
Հան —
թէսյէ։ն ֊ բն/լե բա յէ՛ն Լլեանքէ։ մէջ ղաղա —
վ։։սրական
եւ
ւէե
ր ան ո լ։ ալ չա/լան պայքա —
ր էէ չե
վ։ ո բ ո դնե բ էն :
Այդ
՚ոյն
չրջանն
է , /՛րբ արուեստէ։
եւ
։լլւէս/լանոլթեան
չուլ՚ջ
նոբ
է։էմորումներ
էէկսահ՜ էէ՛ն քայտնուէէլ,
Փաբիգ,
Լոնտոն ^
Աանչէսթբ
/,լ ԳաՀիրէ ապասաանահ
մեր
էոաբէալիր
մտաւոբա/լաններան
մէջ :
է՝այց այգ. չրջանն
ալ երկար
չի տեւեր
1
Պ՚սոակտումբ
Լլր սկսի ամէն
Լլոդմէ,
եւ
էսլւլ. էէիճւս/լէւն ու սերունդին
Համար
է ^
որ Աուրէն
Պարթեւեան,
այնքան
գառնու^
թեամբ
եւ քատկանչա/լան
կեբպոէէ կբ դո—
չէ «՚Լրիպահ
սերունդ»
։
Ա՛՛ւրէն
Պարթեւեան
արմանի
է Հայ դը–
լ– էո Լլան ութ եան պատմ ութեան
մէջ իր
ար–
ժանի
տհէլը ւլրաւելո։–
:
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
ՊՈՐԻՍ ՓԱ ՍԹեՈ Աք
Մ Ա Ր Դ Ը , Ր Ա Ն Ա Ս Տ Ե Ղ է ) ՚Ը Ե Ի Ի Ր Վ Է Պ Ը ՛
ՏՈՔԹ. ԺԻՎ.ԱԿՕ
* կայանին
մօտ, անտառի
ելքին,
զոր
աչոլնր
մերկացոլցահ
էր արզէն
, եւ ո -
րուն
խորութեան
կարելի
էբ
թափանցել
ակնարկով
մր միայն , իբբեւ
թէ յան -
կաբհ
ւլռնե ր /լր բա ց ո լ էւն
պաբապռլ
-
թեան
մը ւէրայ , Հոգ , Լլապբէր
աղուոբ
ռին
մր
( ս ո բ պ ի է )
մեԼլուսի
, ժանդի
դոյն ,
միակբ
հառերուն
մէջ, ոբ գեռ
պաՀահ^
էր
իբ տեբեւներբ
: Ան
կբ
բարձրանար
Հռդաթոլմբի
ժր վբայ, ճախճախուտ
տա–
բահ
ութեան
մ բ կ" ՛լքին
:
Եւ֊ ան
՚լէ՚՚լի
երկինք
կ՝ոլզզէր
իր կար–
^ըբ
պաու՚լ^ւերուն
։ինջա/լնեբը
,
մութ
կարմիր
, եւ որոնք կբ փայլէին
ձմեռնա
-
մուտէ։
կապարեայ
երկնքին
ել
դետնի
ձիւներուն
միջել
։
Փոքրի/լ
թռչուններ
, փայլուն
փետուր–
ներով , սառնամանիքի
առաւօտնեբու
ար–
յալռյսնեբուն
պէս
՚էեդ՚սփայլ,
ե զն ա կ ն ե ր ,
ե ր ա ժ շ տ ա հ ա ւ ե ր ,
կր թառէին
սինին
վր ֊
րայ,
կր կտցաՀաբէին
գանգագօրէն
ի -
բենց րնարահ
խոչոբ
պտոլզներբ
, եւ յե–
աոյ, արագօրէն
՚է^երցբնելով
իրենց պար–
տիկ
գլուխնեբր՝
իրենց
պաբանոցներր
կ՝երկս՚րէէ^
եւ
դժույսրութեամր
կ"՚–լ
կուաա
յին պտուգնեբը
:
Տեսակ
մը ջեբմ , բնտանէէ
մաեբմոլ
-
թիւն
ստեզհուահ
էբ թռչնակներուն
ե՜ւ
ձառին
միջեւ։
Կը թուէբ
թէ սինը,
անոնց
ջանքեբռն
՛է/լայ , եբկար ատեն
լ^զզիմա–
ցահ
էբ • յետոյ
, ղթալուէ
անոնց , անձ -
նատուր
ե՚լւսհ : Ան տեւլի տուահ
էր մօր
մր
պէս
) որ իր կուբհքր
կը րանա
յ
ու.
հ իհ կ՛է լտա
յ իր գաւկին .
« Ջեր Հետ
կարելի
չէ զլուէս
ե լ ,
վերջապէս,
ինչ եւ ի ցէ
... Լլերքք, զիս
կերէք , սնունդ
առէք
. . .» :
Եւ ան կր ժպաէր
:
Այս
մէկ Հատուահէն
կարելէւ
է
գատել
«Տ"քթ–
Ժիվակոյի,,^
մ՛էջ տիրոէլ
մ թ ն ո -
լորտՀ*
մաբգԼլայնական
այն չունչը
, ռբ /լը
լեցնէ
ամբո։լջ
՛լիրքը։
ք^ագմաթիլ,
մէկբ
մ էււս էն
դեւլեցի/լ
ա յսպիսէւ
ւնկաբաէլբոլ
-
թիւններ
կան : Նկ՚սաենք
թէ Հոն
ծ ա ռ ը ,
շ յ ռ չ ո ւ ն ն ե ր ը ,
անձնաւոբոլահ
են
եւ
սերտօբէն
կապոլահ
մաբգոց
,
որոնց
պատմ
ու թիւնն
է ա յս վէ պբ ;
Այնս։ե։լ
կան նաեւ,
առաջին
էջէն
մին
չեւ
՚էերջինբ
,
էսորՀբգահոլթ
իւննե բ ,
1
աբտա
յա յաոլահ
ոլւլւ^ակի
Հ ե ւլէւն ա
/լ
ին
կոգմէ , կամ
իր Հեբոսնեբուն
բերնռվ)
մարդկային
ճակատադրին
,
երջանկոլ
-
թեան,
մաՀուան
ու կեանքին
, մարգկա
-
յին
բնկերոլթեան
, կրօնին
եւ այն
բոլոբ
մեհ
Հաբցերուն
ւէրայ,
որոնք
զբազեցոլ
-
ցս՚հ
են ու կբ չաբունակեն
խռովել
մաբդ–.
կա
յին
մ ի՚ոքբ
՚
Ա տի/լ բրէք
անոնցմէ
քանի
մր Հատը ,
ոչ
էէէւայն ւլաւլափէսբ
կադմելոլ
Համաբ
ա—
նոնց
դե ղե ց /լո
լ թ ե ան ,
մարդ/լա
յնական
չունչին
մասին , այլ ըմբռնելու
Համար
նաեւ
թէ ինչու
ա յսքան
ագմ
ոլկ
Հանեց
ա յս վէ "լր ե րԼլաթէ ւէաբադո
յրէն
անգ
ին
Տոքթ • Ժէ՚վակօն
է էսօսողբ , եւ
գէ։ -
տէ"ք
որուն
կ՛՛ո լղզէ
իր էսօսքբ
.
Փ ա ր –
թ ֊ իզ ա ն ն ե ր Ո Լ պ ե տ ին ,
այսինքն
Համայնա
վարութեան
պա չտօնա կան նեբկա յացոլ
-
«
Փ՚՚էսել
Լլեանքր
. • . : Անյւնք ,
որոնք
այսպէս
կը խօսին , թերեւս
տեսահ՜
են
ամէն
գո յնէ
բաներ
, րա յց
կեա՚^նքր
.
երբեք
չեն դէւտցահ
թէ ինչ է ան ,
երբեք
չեն
զգացահ
անոր
չունչր,
անոբ
Հոգին
:
Մ ա բդկա
յին
/լեանքը ,
անոնց
Համար
,
բուռ
մը մեռեալ տարր է եւլահ , բուռ
մը
Հ ող , որ չէ ւսէ^ուացահ
էւրենց
Հսլոլմուէ
,
ան կր սպասէ որ
ա շ խ ա տ ռ ւ ի
իրենց
կոգ
֊
մէ , ձեւափոխուի
: կեանքբ
սակա
յն
,
մեռեալ
տարր
մր չէ , ոչ ալ
չինանիլթ
մը : կեանքր
, եթէ
կ՝ոլզէք
գիտնալ
,
պէտք
չունի
մեղի
մ չաա պէս
ւէե
բան
որ
ոգ–
ուելոլ
Համար
, յալիաենապէս
բարեփոխ–
ուելոլ
: Ան , մաբգկայէէն
կեանքբ , Հա -
րիլրաւո
ր
մ գոննե րով բարձբ
էր ա յն
բո
լոբ
նեղմիտ
վարկահներէն
, դոբ դուք
եւ
ես կրնանք
բանաձեւել
անոր
ն/լատ —
մ ամբ » :
Վէպին
ՀերոսուՀին
, Լաբան ,
այսպէս
Լլարտայայտուի
յեդափո
էսռւթ եան մա —
սին .
« • - • Ու յանԼլարհ
, ա յս,,
ոստում
ր ^
էսաղաղ ու անվտանք
չավւէն
անդին , րնդ—
Հանուր
այս է։ւե լաւլա բութ
իւն
ր , աբեան
ել
ճիչեբոլ
մէջ , վերադարձ
վա յբենի
։էիճա—
/էէ՛ն : Ամ ենօրեա
յ ա յս
ոճիրնեբր
,
ամ
ԷՆ
մամ
ու , ոճիրը
օբէ։նա/լանացահ
, քաջա —
լեր։։ւահ
յ
Խօսքին
բոնա/լալութիէնը
չդա դր ե ց ա լ երբեք
աճելէ անկէ ի վեր
^
նախ թագաւոբա/լան
ձեւէ։ աա/լ ,
յետոյ
յ/, դ։սէիոէսական
:
ք^ն կե ր ո ւթ ե ան ա յս էսե —
լագաբութիւնբ
տիրացաւ
ամէն
բանի ^
վաբաԼլեց
ամէ\ն ինչ : Ամէն
ինչ
ինկաւ
անոր
յ թէ՛ն ադ/լ եցութ եան տաԼլ » ;
Ուրէ՚չ
տեղ մբ,
նռյն
"՛յ՛Լ Լաբան
/լ՝ա —
ւելցնէ .
« Գլէսաւոլ։
դմրաէսաութիւնբ
,
գալիք
չարիքին
։որմատր,
անձնական
կաբհիքին
՝,անդէ։ւլ
ժ։սրղոց
Հաւաաքէւն
/լոբուստր
եղաւ։
Ասոնք
էսւ։ր՝,/,ցաՆ
թէ
՚/^/՚^
ւլտահ՜
էր աքն
մ ամանա կա
չր ջան
բ , երբ՝,
մարդիկ
/լբ
նեբնչոլէէէն
բարոյա/լան
բմբոնում
—
նեբէ
, եւ թէ
այլեւս
Հարկ
էբ
առաջ
անցնէւլ եւ
"՚՚՚լբէէ^
րոլորէ։ս
•էամար օտա —
բամ ուա
դա
ղա վ,ա
րնե
ր աէ , բոլոբէւս պար—
աադրուահ
ւլադաէիա
բնե բով
» :
Հատուահ
մբն ալ
արաադբենք
ուր
Փասթերնաք
կը բացատրէ
թէ ինչ
կը
խոբՀի
սիրոյ
մասին։
Խօսքր
Տ ՚ ՚ ք թ ՛
Ժ՝ի–
վակոյի
եւ Լարայի
մասին
է
Կ–
ՓՕԼԱՏԵԱՆ
(12 Շար.)
Fonds A.R.A.M
