է
6 Թ ո՛ Ա ^
ՒՐ խ Օ Ս Ք Ը
ԿԱՐՄԻՐ ՎԱՐԴԱՎԱՈ
Եա՛՛ Մչոյ
Մուչթա՚ե Ա. կարապեէո ^
կչա Լոկէ^ք
Հաղարաւոր
բԼրաննձրկ , ամէՆ
աարի
սւյսօր : Տարի՛նԼ՛՛ր
սւոաջ
՚ • .
Վարդսէվա՜ո. էր ^ եւ վարդի պկս կքլ
վաոէին
բոլոր
դէմքձրն ու ՀոդինԼրր։
Կ/Լ
Հ
ցնծային
մինչեւ
անդամ
՚Րիւրան ու Բր -]
տռլՀին
, « լօլօ^ներ
արձակԼլով
Լւ–
խում՛ր
խումր
ւալխաի երթալով
(ք՛ Կա
-1
րասքԼտ ;
|
Անչուչա
քր իսսւոնկական
«սուրր՚Ֆր չէր
որ կր բոցավաոէր
ՀոդինԼրբ,
"՛յ՛է ս^րա–
լանչին
վրայ :
Ուրի՜չ ոդի մբ, ՀԼթանոսական
աեն -
դ եբոլ
խո յանքն
է բ ոբ կբ սաւաոնէ ր այդ
ոլուբա1լնԼրոլն
եւ անաաոնեբուն
մէ^ ,
անծա յբսւծիր
լեռնաչխաբՀ
ի մ ր դիմաց ,
Տարօնի
ծ իծ դուն դ ա շան ի վեբ ՝•
է ւ
իսկապէս
Հեթանոսական
ոսաան
մրն
էբ
<ձՄչոյ Օուլթան Ա • կարապեաբ
» ,
իր չբջապաաով
,
պուրա1^ւեբով
, սլա -
րիսպնե բով , "մեՀԼաննԼ
րով , ղ ամբաբան -
նեբ ով կամ աղրիւրնե
րով :
Ո՞վ չէ լսած– կաղ դեւին
Հէքեաթբ
,
իբբեւ
խօսուն դ րոլադ մբ Գրիդ "ր Լու -
սալոր
չի
Հ ա լած՜անքին
Հեթանոսութեան
ղէմ :
Ո^վ չէ Համակուած՜
անՀուն
խանդա -
դատանքով
, լսելով դեո ուրիշ
Հկռապաշ–
աական»
պաամ
ութ իւննե բ , կամ դ իաե -
լով, անվերջ դիաելով
մնացորդներր
քա ֊
րուքանղ
փառքե
բու
;
՚
կանդնած՝
Ս • կարապեաի
ո՛ր ել է մէկ
անկիւնր
, ծաոի մբ տակ, պուրակի
մր
մօտ կամ քիչ անդ ին՝
Գէ որդ Զո՛վ ու չի եւ֊
Անդբանիկի
անտաոին ափը , ձեր
Հոդին
թեւ
կ՚առնէր, կր սլանար
ղէպի
անցեալը,
եւ մեր իսկական
պաամոլթիլնր
կբ կար—
դար
ամրոդջ
Համայնապատկերին
մէջ •,
Ու– ձեր ՚ոչքԼրր
կ^ուդէին
ճեդքԼլ
դէաի—
նր , սա րա լանջին
ամէն
մ՛էկ
Հ ոդակո
յար ,
ւլտնԼ լու Համաբ
է որ թաղուաՆ
էբ
անոնց աակ,
քբ իստոնէ
ութ Լան
բաբբա -
րոսնեբու^ւ
կոդմէ -
Ոչ եւս է, այոօր , Մ շ՚՚յ Մուլթան
Մ՛
կարապետր;
&/- կարմիր է, այսօբ,
՝Լաբ~
դավաոբ
, որովՀեաեւ՝
այդ օրն էր որ ողջ
"՛ւէ. ղերեդման
դրին
նաԼւ
Տարօնի
մ ալո -
վուրդբ;
Ե՛– չերան եւ դաշաի
բնակիչբ
.
1915^1՛
առաջ, ամէն տարի այս օրբ ,
Տարօնի
մողովուրղ
ր ծիծաղ էբ եւ
յորղա–
Հոսան
տլիք մբ կենսո ւնա կութ Լան , ինչ–
պէս
ծաղիկնե
բբ իբ լեոնԼրուն
Լւ ՛չաչ
• ֊
տերուն է
1915^5՛
ասդին,
նոյն արի
մողովուբղին
ցիրուցան
մնացորդներր
Վարդ ավաո
ի
ջոլրին աեղ արցունք է որ կր ցանեն
, եր~
կիրէ
Լրկէր
1
^՚– ւ՚Ր^՚՚՚Յ
է4^՚1 հաղիկնե -
բուն
վա խարէն
, արուեստական
խ ու՛նկն է
որ կբ փնտռեն
, տունէ
տուն •
ինչսլէս
միւս
բոլոր
մնացորդներր,
որ
անշնչացան
Վարդ ավաո էն աո աք
կամ
Եւ սակայն,
դուն կաս , Տարօն,
ինչսլէս
կան
Բարձբ
Հ՚սյքբ
,
Վասսլուրականր
,
Տիդրանակերտբ
, իյարբերղ
ր ,
Աեբաս -
աիան , Բաղէշը,
կիլիկիան եւ
միւսնեբբ։
Երկու
երրորդ ով կոաոբոլած^ եւ ւՌւաց -
Լալով
ցիրուցան,
դուն կաս իբրԼւ
կԼն–
դանի մէկ մասնիկբ
մոդովուրդի
մբ որ
չոլղեց
ծռԼլ
իր ղլուխն ու մէջքր,
ոբ
թէեւ
ուշ արթնցաւ
,րայց ղիտցալ
ղաբնԼլ
դարնողին
, Լւ ստեղծել
խարիսխ
մը ,կբո–
ուան
մբ , մե1լնակէտ մբ վաւլոլան
Հա -
մար ;
Տ ա բ րե ր սլա բադանԼ
ր ու մէջ , Վարդ ա -
վառբ ՛կրնար դառնալ
քու կարմիր
կիբա -
կի՚լ֊
- -
Հ՛ւ՛ յկական
իմ ասա ով - վախա -
նակ
վԼրածուել՚ււ
սալատօնի
մբ :
Եւ֊ սակայն , աՀա քու մնացորդներդ
են
որ
1լ աղաղակեն
, ա յս պողոտաներուն
՚ / Հ ք ~
բայ ել ամէն աեղ , Աչխատէ որ սուդի
տօնբ վերած՜ուի
յաղթանակի
;
ՈրովՀեաեւ
, իբբեւ
լե՜բան ու
դաչտի
դալս^կ .- ինչպէս
միլսնեբլ,
անո՛նք
Աչուղ
Ջի՚֊անիէն
շաա աոաջ դ իաէ
ի՛ն "ւ֊
դիաեն
•
Փ ո ր ձ ա ն ք , հ ա լ ա ծ ա ն ք հ ւ ն ե ղ ո ւ թ ի ւ ն
ա ղ գ ե ր ի
ղ լ ի յ ի ց
ի ն չ պ է ս ՜6ա1նապարհի կ ա ր ա ւ ա ճ ՝
կ ո ւ ղ ա ն
ու կ ՚ ե ր թ ա ն •
Ոչ ո ւ ժ ե ղ ը թ ա լ պ ա բ ծ հ ն տ յ , ո չ ա կ ա րը
տ խ ր ի ,
Փ ո փ ո յ ս ա կ ի ա ն ց ք ե ր ց ա ն ա զ ա ն կ ո ւ գ ա ն ո ւ
կ ՚ ե ր թ ՜ ա ն :
Ո՞վ կրցաւ չտփել
ձԼր մէջ - այս ամ ֊֊
բողջ
մ ոդով ուրդին
մէջ
կուտակուած
կոբուքն ու կամ քբ , ոբպէսղի
Հս՚մաբձա
֊֊
կէր արտասանել
մաՀավճիո
բ , վե
բաւական
ու անվերաքննելի
%
Եւ ո՞վ Համարձակեցաւ
պաամութեան
յանձնել
մեղ,
նոյնիսկ
աչխտրՀասասան
սպսւ՚նդի
ամէնէն
կաաաղի
Օրերուն , երբ
վԼբբ
երկինքն էր, իսկ վարբ՝
եաթա -
ղանբ ։
ՄչԼցի
մօր Համար չէ ր որ
կ՝Լրդէ
բանաստեղծր
•
՚ ւ ա ր դ ա լ - ց ր ե լ լ ա ւ բ ա ն է ,
ք^այց ե ր բ կ ո ւ գ ա յ
ք ն ն ս ւ թ ի ւ ն ,
Հ ար ց ո ւ ց է ք ա շ ա կ ե ր տ ին յ
՚ ւ ^ ա թ ե լ ց ի տ է ՞ նա ա ր ի ւ ն :
Տս՚րօնբ սաացա^ծ^ էբ այդ ղ իաե լիքր -
արիւն
թավւել
, յանուն
աղաաութԼան
։ Ե՛.
եթէ ծանբ
վրիսլումնԼր
ղոբծ՜ուԼցան
,
ճա–
կատաղ բական պաՀ ուն , ա յդ. չինչանա -
կԼր թէ այչ եւս պիտի
չունենանք
ոչ
՚Լարդավառ,
ոչ ալ Հա քրենիք
մբ ամբոդ—
ջական ;
Մեր
անդս՚բձ
մաՀավճիո
բ կր
տրոլի
այ՛ն ատեն , երբ կբ մոռնանք եւ Վքւբղա—
վս՚ո
Լ լ Հ այրեն
իք : Երբ կբ դ աո՚նանք
միջաղդա
յին բոչանե ր , առանց
դաւանան––
քի եւ առանց
պատմութեա՛ն
Հ
Երբ
Հովին
կոլտանք
մեր
ս բ բութ իւննե ր բ ,
թեբխա
^
մարղանքր
չփոթելով
բուն
ղիաոլթեան
Հետ
։
Ու մանաւանդ,
երբ ուոքով
ձեոքով
մ բ–
ւլումի
կ՚ելլենք
, բացուած՜
ճեղքեբր
աւելի
լա քն ցնելու. քսե լադարութեամբ
:
թ՚չնամին
այղ օրբ չի
աեսնեբ
, եթէ
մենք սորվինք -^ սոբվ ի^նք , վ ե րջասլէս
սանձ
դնել
մ եր ներքին
թչնամ ութեանց ,
որոնք արդէն Հասած^ ենդաբՀուրելի
եւ
անորակելի
աստիճանի
մբ :
թ՝ուլ ՚Լարդավառբ
ջուր ցանէ բռլոր սբ֊
նոտի
կիրքերուն
՚էքայ ;
1934
5.
Որո՞նք են Մարէն
Պարթեւեանի
ղոբ -
ծերբ :
« ՚Բայքայում
» (Իդմիբ
1910) , « Հ ՛ " ՜
յաՀին»
(Պոլիս
ւ Օ Ա ) ,
«Արիւնին մատ -
եանր»
(ԳաՀիրէ
1915),
այս եբԼք
Հս՛ -
աո բնե լաւն
մէջ Հաւա քած է ինչ որ ղ աած՜
է Հայ
ի րական
ութ եան ել Հայ տիպս՚բ ~
ներուն մէջ նու իչւական ու մաքոլր : Այ"
նորավէ պե րբ նախաոլէ ս
Հբատա բակ ուած՜
են ԼԼւոն
ԲաչւոլԼանի
«^ւ"ր կԼանք»
Հան -
՛չէ սին մէ ջ
Լլոյս
տեոած
Լոնտոն
) ,
« Աղէ"՚քի
մբ վաղորդայնին»
խոբաղրով՛՛
Եւ ս"՛ կու լ՛ն «մ րոտած
թաղթ » կ՛՛ան ու ա -
նէ արաասա՜էման
ապաստանած
մտաւո
—
րականնԼ
բուն
ղ ր չի արտաղ րաձ
չեղջա -
կոյտեբբ
, որոնք կուսակղական
անվեչ՚ջ
վէ ճեբու
«մաՀ բն ու թո յնբ» կը սլա բու -
նակԼն
տ
Այս Հատորներուն
իրապաչտա
֊
կան
էջԼրէն անկախարար,
՝,բասլա րա կա–
՚լրաէլան
րաւլմ՛աթիւ
էջԼբ
" ՛ չ
ստււբս՚ւլբտծ՜
է նոյն
ռւմւլնու
թԼամր
, ինչպէս
«.՚Լրի"լւ"ծ՜
ԱԼ բունդ » վԼրնաղ րով
ղ րուած
քբ
1911 /
« Շանթ » կիսամսԼա
ք դրական - դԼղար -
ուեսաական
֊ւանդէսին
մէջ
Հ
Բայքայո՜ւմ
... վիճակ
մբ , որուն
են–
թաբկուած
է ր աբտասաՀմ
անի Հա յութ իւ
նբ Ա ուրէն
Պ՛՛՛բ թեւեանի
քաւո կան
շուկան
բաոաէ ; իսկ այսօ՞բ
. . . ի՞նչ
որակում
կարելի է աալ :
« Բայքայում
»
տասնԼրկու
պատ -
մ ոլածքնԼ
րէ կաղմ ուած Հատոր
մ րն
է :
1890/,
քտղաքակւոն
դէպքԼրուն
յ՚՚՚ջ՚՚Ր՚է՚՚՚Լ
եւ սքնոնց Հետեւանքով
դէոլի արաասա՜է -
ման ապաստանող
բաղմութեան
մր տա -
ո ապանքէն
նե բ չնչ ուած՜ է ջԼ՜ր Լն
բոլոբն
ալ
% Ամբողջ
Լ ղե րե րղութ
իւն մբ , Համա -
ղբոէած
ել՛ խոբՀ րղ անշոլած՜
ք ա յ ք ա յ ո ւ է
բառով : Հեղինակբ
թերեւս
մերմէր
"՛յ՛է
էջերն
րնդունիլ
իբբեւ
ց ր ա կ ա ն կ տ ո ր նհ ր :
Բա քց եւ այնւդէս
ամէն մէկ
դբուածքին
մէջ
լաջողած է պաակե րացնԼլ
Հա
յկական
բարքերու
, Հայ նկարադ
իրնե բու
դրական
կամ բացասական
գի^երբ
, խոսւոէ՚վանե
-
չո՚ք "Ր բնդՀանբապէս
անոնց կբ
սրոկսի
Լ Ե Զ Ո Ի տ Ա Ն
՛ Ո Ւ Ս ՛ " ՈՒէ " Կ Ո Ր "
ԵՒ տ
Զ–
կ ա ն ց ո ւ ն ը կ ա ն ց ո ւ ն ,
Ալքանւն ա լ լ ե ց ո ւ ն ՝
Չ ա փ ե լ ո ւ պ ա հ ո ւ ն :
՝
Լմա^ն թ"՚լ Րւլայ
մեբ
պաաասխանբ
լ.
ռւբԼմն
, չրիւ եւ ամբողջական
: Աաոբ
Հա–,
մաբ այս յօղուածր
«ի պէտս ղարդա -
ցելոց» ել տ յն քիչերուն
, որոնք
. . . քի^^
գտնելով
լեդուական
նմ՛ան գրռւթ
իւննԼ ր բ՝
կր խնդբեն
ինձմէ •
\
ւ կ ա ն գ ո ւ նը կ ա ն ց ո ւ ն ,
Ա մ ա ն ն ա լ լ ե ց ո ւ ն :
Տիմաբնե^ր
, որոնք
Համ չեն աոնԼր
օր~
ռւան քագաքական
անց ուգա
րձԼ ր ուն
Հիւ
թեղ
( ս ի ւ ք ի ւ լ ա ն )
վԼր լուծումն
Լ րէն եւ.
աղղային
լուրերու
ախորմադբգիռ
խոՀա-
նոցէն :
Վեբաղաոնանք
ուբեմն
մեր
. . . փա -
րախբ
•
1
Ըսինք թէ «ում՜տ^բ գերբայական
ւէԼբջա֊
է-Ոբութիւն
մբն է –^իմա, ա րե ւե լաՀա յե բէ–
նի մէջ, նեբդոյական
Հոլովաձել
մը՝ ըստ
իբ ծաղման ;
Շա՛՛ա Հետաքրքրական
է մեր
ՀոլովնԼ–
բուն
սլատմոլթիէնր
:
Ի՜նչ
թան
կաղ ին
ծ անօթ
ութ
իւննԼ ր կու
տա
յ Հա յկական
Հ ՚ ՚ չ ո վ ր , "բ
«անկում»
( փ թ Ո ս ի ս )
մր չէ՝ ինչպէս
կ՚ըսէ
յունարէն
նբ (Թրակացի)
, այլ իսկապէ՜ս
Հոլով է ,
կատար եալ թաւաչա
մ մբ ինքն իբ ՛ք րա
յ ,
շրջապտոյտ
մր ինք1ւ իր շուրջ՛,
սաեդծե–
լ"վ ոչ միայն
րաոաւթ
րջի կամ րառա —
սկիդբի
փոփոխութ
իւննե ր , երբեմն
երկու
փոփոխոլթ
իւննե բն ա/ միասին,
այլե բա–
ոամէջի
փոփոխութիւննեբ
( ֆ լ է ք ս ի ո ն
է նթ է Ո - ն) ,
կերպարանափոխելով
բաոը
ըստ
այն իմաստին՝
՛չոր կուտայ
խօսքին
:
(Հին
քեբականնեբբ
այս վերջին
Հոլով -
ներուն
կոլտային
ա ո ա նձՕ ա կ ա ն
անունը
^
դաաելով
Հոլովման
միլս
ձեւերէն
,
գորս
կ՝անուանէին
տ ա ր ա ծ ա կ ա ն ) ;
Բաղմաթիլ
են մեր Հ՚՚Լ՚՚՚թ՚ԼրԸ
•>
՚էեց
րս՚ո
Հինե բուն, ըսա այլոց՝ ութ ու մին
չեւ տասը .
լ ՛
Ու՚լ՚լական՝
՛չ՛՛ր կոչած՜ ե՛ն
նաեւ
ան ուն ակա՛ն կամ պարզ :
2
Աեռական՝
՛չոր կոչած՜ են նաեւ բս–
տացական
կամ Հայրենի ;
3 • •
Տրական՝
ղ՛՛բ կոչած եննաեւ
թ՚Լ–
թական կամ ոլատոլիբական
:
4 ՚ — ՜
Հ՛"յք/"՚կ՛"^
Ղ՛՛Բ կ"չ՚ոծ– են
նաԼւ
աւլեբսական
կամ խնւլրական
,
նոյնպէս
Հաբցական
,
յունարէնի
Հեաեւոգոլ
-
թեամբ
Գ ր ե լ — ց ր ո ւ մ ( ց ր ե լ ո ւ մ ) ;
Երեւ՚սնի
քերականները
կբ պարծին թէ
յաջողած՜
Լն կատարելապէս
տարաղԼլ
ղԼրբա
յա՛ւ իաութ
իւնր : Այդ «նուաճումբ
»
կբ թու ի թէ կբ աա րած ուի
ղ Լբբա
յէն ալ
դուրս,
նԼբղոյական
Հ՛՛լո՛ւին
՚լի^՚՚՚ք
՝
Ի՞նչ կբ նչանակէ
նեբղոյական
Հոլուէ :
Երկ՚ս՜ր է նե՜բւլէւ յական
Հ ո լովաձԼ
ւԼ ր ուն
պատմութիւնը։
ՀինԼրլւ
՚քյԵԸ մասնիկբ ,
նոյնիսկ
՛քք տառբ
օ՚լաաւլո
րծ ՛ոծ Լն՝ բա -
ււԼրուն
տալու
Համ՛ար
բ ուէանզ ա կութ Լան
1լամ՛ ոլաբունա1լութեան
ւլաւլավւաբ
,
ւա 11 տան
անա
՛նակա , ասկէ
՝
վւ,
աա —
տա՚կ՚ոն
, եւ րս՚ո
/՛ր ՚էեբին՝
կրալական :
5 •
Բացառական՝
ղ՛՛բ
կ՚՚չած՜
ե՜ն նաեւ
սկղբնական
կամ առողական
, (ըստ Ջամ–
չեանի՝ աոաքական) :
0 • - -
Գործ՜իակա՛ն՝
ղ"լ՛ կոչած են նաեւ
ցուցական
կամ առա քական
(հոլուլ ե ր -
թ ա լ ո յ ) :
7 •– Պաամական՝
ղոր կ՚ւչած^ են նաեւ
ճառողական
;
8
կոչական՝
ղոր կոչած եննաեւ
"՚–
ռասական
կ՚սմ
Հո չական : Իբականին մէջ
Հոլո՚է չէ ասիկա եւ մեբ
քերականութիւնը
կը
մե րժէ տԼդ տալ
անոբ
Համ ար որ
վափոխութեան
չ՚ենթաբկեբ
անունբ ,
(յունարէնի
մ էջ՝
յանգ ա յին
վւոքբիկ փո–
վախռւթիւն
մր կը չինէ , անձնանունն
ե բը
Հ"լ"վելու
մամանակ, ~ յունարէնին
Հե֊
տեւողոլթԼամր՝
Աւետարանին
մէջ ու -
նինք դործածուած՜
ձել մը . «՚Լազարէ՛ ,
արի Լկ արտաքս»
( Յ ո վ հ • ԺԱ • 43) ,
" ՚ յ ս –
տեզ
՚Լս՚՚լարռս
անձնանո
ւն ը ւէե րջաւէան
կին
փովւոխութ
Լամ բ ստացած
է
կոՀական
կամ Հոչական
Հոլովում) :
9՛՝—-
Պտրառական՝
՛լ՛՛ր կոչած են նաեւ
շրջակայական
էլամ չրջայական,
նոյնպէս
աբաագ ո յական
:
10"
Ներգոյական՝
զ՚՚ր կոչած՜ են նա
եւ կա յական կամ
կացոգական
ԱՀա այս վերջին
Հոլովն է , որ կր կաղ–
մոլի
երբեմն
արական
ՀոլաԼին կապ տս՛—
լով
որոչ նախգիբներ
, երբեմն ալ
ծայրն
աւելցնելով
ՈԻՄ(*) :
Բոլոբ այս Հոլովաձեւեբէ
ն ,
որոնց
քննութեան
ժամանակ՝
կարճ
սլիաի գար
կանգ ո ւնբ կամ պիտի
յորդէր
՚ " մ անբ
աբեւելաՀա
յերէն ր կր պաՀԷ
ներգոյական
Հոէովր
Հ ո լովե լու
Համ ար ոչ միա
յն ա -
նունր , այլ ել գէ բբա
յր ՚
՝ ք ա ղ ա ք — ք ս ւ զ ա ք ո ւ մ :
(^բակացիէն
մինչեւ
. • . ՆալԼան
սլ
րիաբքի
Հ ամա լնազ իաա կան
զպբոցբ է
Աբեւ ե լաՀա յեբէն բ ,
մերմԼլով
ՆԵՐ
մաս՛նիկբ
էլամ աւելի արտառոց
ձԼւ մը
Ն տաո ին օղտազ ործ ւււմ ր
( - ն ա ր տ ա ք -
նոց) ,
կ՝օգաազործէ
/1/^քք մասնիկբ,
որ
կու տա
յ նո յն ձԼւով
նԼ րղ ո յոլ.թ Լան ի -
մ՚սստ ու կարծես
կոլզայ
կր փախաբինէ
մ է յ
կապբ՝
Հա/լագրաբար
վ ր ա յ
կապին
։
« Ներ՚լ՚՚յականբ
, կը ղբէ Վարազ Աոա -
քելԼան,
արաաքսւյաոլմ
է այնպիսի յա —
րարԼրռւթիւն
, ոբ Հակագրւռւմ
է մակե -
րեսին, ու Համբնկնում
է
մ է ջ
կապի ար -
աայաքտած^
յա բա բե բու
թ եան Հեա »;
Եւ
ց՛՛ յց կուաա
ք թէ //ԻՄ
նե բւլ ո յական
Հոլովաձեւր
ունի գործածութեան
իր Օ —
բէնք՚էւե ր բ , որոնց անգիտակ կր մնան ա —
րելելս՚Հայ
գբոզնեբէն
ոմանյ։ :
Հետա —
քբքրութԼան
՜էսւմաբ կուտամ մէկ — եր —
կու
օրէնքներ
.
3 — -
Ո/^Մ
ներ՚լ ՛՛յական
ՀոլաիաձԼւր
չԼն
ւլբն՚սր
առնել
անձ ցոյց տուող բաոերբ եւ
անձնանոլննեբբ
; Օրինակ՝ սխա/ է
Բ՚՚եէ
մ ա ր դ ո ւ մ , կ ա ր ա պ ե տ ո ւ մ :
Ն " յ ն
օրէնքին
Համաձայն՝
սխալ է բ"ել
կ ս վ ո ւ մ 1
Այ"
կարգի
բառերուն
ներւլոյականբ
կր յանճ–
նա բարուի
կազմել
մ է ջ
1լապուէ :
2 •
ՈՒՄ ներ՚չոյական
Հոլավաձեւբ
չեն
էլրնար աոնել
բոլոր ալն բայանուն
—
ներբ , որոնք կբ վեբջանան
ՈՒՄ
:
Օրի -
նակ
•էսւրցում
, ուսում
, խոստում եւ նբ–՛
ման
բառեբր ւ
3–
ՈՒՄ նե բզ ո յական
Հոլովաձեւր
չեն
կրնար
առնել
բոլոր ա յն բաոերբ
,
որոնք
ան կատար դերբա
յ կր կաղմ են ՈՒՄ մ աս֊
նիկով։
Օրինակ՝ տօն, ՛չիր
Հ
ուխա , ծ՜ուխ
րառե րբ •
4*
ՈՒՄ ներգոյական
Հոլովաձեւր
չեն
կրնար
առնել ա յն բառ երբ , որոն ք
կր
վեբջանան
ռ ւ թ ի ւ ն ,
ո ւ ն ւ յ , իս տ , ո ւ ս տ ,
ինչպէս՝
ուրախութիւն,
սնունդ
,
դալուստ
բաո ե րր :
Ե
Լ
բաղմաթիւ
տյլ օրէնքներ : Եւ
՚"յ՚է
օրէնքն
Լ րուն
իբբեւ
պատկեր աղա
րղ ու -
թիլն՝
Շիւ"(՚"նւլ՚ուլէի
Լւ ՚" քչ՚՚՚ք
"ի՚ո՚լնե
—
է՛ււ՛
Նե ր՛ւ " ք՛" կ՛՛՛ն բ
ւլ լ խաւո բաբա ր
1լոււուս յ
տԼւլի Լւ ժամանակի
իմ՛աստ,
եւ ոա —
կայն
մե1է ղւլ ուչութ
իւն , լեդուական
՜էԱւս—
կտցող
ութ
իւն ու նրբութիւն
կբ պաՀան -
ջէ
գործածելու
՚^ամար
լարմ՚աբաղոլն
ձեւով ; Մ՝ Աբեղեան
ցոյց կուտայ բագ ֊
մաթիւ
նեբգ ոյա/լաններ
, որոնք էետզՀե -
տէ գուբո
կ՝իքնա՚ն
։լո բծ ՛ոծ ո ւ թ Լ՛նէ , Հաս֊
աատելով
շարժ՜ում
մբ, ոբուէ^ արեւե լա —
Հա քերէնը էլաշխատի
նրբոլթիլն
, ղ
եզեց֊
կու թ իւն , քստա կութ իւն տալ քե
բականա֊
կան
իր 1լառ ո լցուած
քին ;
Եւ վերջապէս
Երեւանի
քե ր ականներ
բ
կր Հաստատեն թէ ՈՒՄ նեբղոյական
նոյն
Հոլովաձեւն
է , որ բայեբու
«բնղ
ունելու֊
թեան՜^ կուտայ
այն ձեւր,
ղոր կբ^՛"յ
առ–֊
նել զոյականբ
%
ԳրԼլ բաո բ « լնղունե
լու թիւն » մ բն է
•>ին տարազով
, դերբա
ք մբ նոբ տարտ —
դով
:
Զ՛" քն կրնանք
Հոլովել
ինչպէ ս ղ
յական
մբ՛
Գ ր ե լ , ց ր ե լ ո ւ , ց ր ե լ է , ց ը ե լ ռ վ :
Արեւե լաՀա
լ եր էն ր կուաա
յ նաեւ
ներ ֊
ղոյական
Հոլով,
ցրելՈԼւք :
Այժմ
աեսԼնք թէ բայաձԼ՛
եբա.
նեբդո–
յական
Հ ոլովմ ան օրինակներ
/լա՛՞ն մեր
Հ ին
մ աաԼնաղ բութ
Լ ան մէ ջ , եւ
ի՞նչպէս
կբ կաղմ ու ի արեւե լաՀա լեբէնի արդ ի ան֊
կատար
դԼրբայր,
օրինակ՝
ց ր ո ւ մ
եմ ,
ց ր ո ւ մ
ես,
ց ր ո ւ մ
է ։
Շ •
ՆԱՐԳԱՒՆԻ
( * ) ՚ Ն ե ր ց ո յ ա կ ա ն ա յ ս հ ո լ ո վ ր , որ « չ է
հ ա մ ա ր ձ ա կ ե լ ի աո ա մ ե ն ա յ ն բ ա ռ ս » , կ ը
ց ա ն ե ն ք դ ա ս ա կ ա ն մ ա տ ե ն ա դ ր ո ւ թ ե ա ն մ է ջ
ո չ ա յ ն ք ա ն յ ա 6 ա | ս ա կ ի ՛
« ի յ ա ջ ւ ւ ւ մ. ի
վ ե ր ջ ն ո ւ մ » ; Կ ա ր ե ւ ո ր է յ ի շ ե լ – « ա ս ա ց ե -
լ ո ւ մ , ի ՜ հ ա ն դ ե ր ձ ե լ ո ւ մ » ֊. Ա յ ս վ կ ա յ ո ւ -
թ ե ա ն ց մ ա ս ի ն ՛ յ ե տ ա ց ա յ ի ն :
Հ ռ լ ո վ ա կ ե ր տ
ում
մ ա ս ն ի կ ը ց ր ա բ ա ր ը կ ը
ց ո ր ծ ա ծ է նսւեւ ս ե ո ա կ ա ն ո ւ տ ր ա կ ան հ ո –
| ո վ ն հ ր ո ւ մ1։ջ , ղ ո ր ս պ է տ ք չ է շ ո թ ե լ մ ե ր
վ է ն ի ա ռ ա ր կ ա յ ի ն
հ ե տ ։
Հ ո լ ո վ ա ձ ե ւ ե ր ո ւ ա յ ս բ ա ց մ ա ց ա ն ո ւ թ ի ւ ն ը
ուԹի ի ր տ ր ա մ ա բ ա ն ա կ ա ն պ ա տ ն ա ռ ն ե ր ը ,
— ց ա ն ց կ ՚ ս ւ ռ ն ե մ ՛ չ ե ր կ ա ր ե լ ո ւ հ ա մ ա ր :
Fonds A.R.A.M
