Յ Ա Ռ Ա Ջ
(184Ց - 1891)
ՍեԾ ՍՐՈՒեՍՏՍԳԷՏԸ ՆԱԱԱԿՆեՐՈհՄ
*
•
I
ԽՄԲ
ՅԱՌԱՋ
բացառիկ
թիւ մբ Հբ–
յյ ա ս ւ ա ր ա կ ա ծ է բ ւ1՚եծանււ1–6 ա-բոՆեստազէ–
սւին՝ Պ հ տ բ ո ս ԱդաւքեաԹի ւքաեա-ան. ք ա -
ււասնա^քեակին ա ռ թ ի ւ (18 Հ ռ կ տ • 1 9 3 1 ) ։
՝1,երջերս Ե բ ե ւ ա ն ի ՜մէջ լոյււ տ ե ս ան Պետ
ր ո ս Ա դ ա լք ե ա նի
նա՜ւքակները
ա ռ ա ն ձ ի ն
ե ա տ ւ ւ բ ո վ ։ Ա յ ս ա ռ թ ի ւ
Աովետ.
Հայաս–
II
"՛՛ւ,
կ ըհր ա տ ա ր ա կ է հ ե տ ե ւ ե ա լ գլւայսօ–
ս ա կ ա նը (23 0 «թւ ս տ ռ ս 1959) • -
Հայ
բնթեբցոդի
սեգաՆի
՚Լբ՚՚՚յ
Հ՜
մի
դիբք, "բէ կաղմից
նայում
են եբեք
բառ՛
« Պեաբոս
Ագամեան - Նամակնեբ (*) »:
Երեք բա^ռ • ՚ • Բա
յց գրանք
ունեն ա յն -
սչիսի ձգողական
ում , որ մաբղ
բոսլէ ա~
ււաք ցան կանում է ձե
,յ
.քն աոնե
Է
գիբքբ ,
բացեէ
այն եւ ասչա , անՀուն
"իբուԼ
լե -
ցուն
Հայեացքով
գ ուրգուրե
լոՎ
Աւլամ -
եանի
սքանչելի
սլաակե
բր ,
մթրճուիլ
այն
աողեբի
մէք, ոբոնք գուբս
են
եկել
Հաեճարեգ
արուեստաղէաի
գրչէ
աակից
"I
սլացեչ
իրենց
Հասցէատէրեբի
մօա ,
աանե լով աբուեստագէաի
խոՀե
րն ու բղ–
գացումներբ
, մտաՀողութիլննեբն
ու Հո–
գեկան
աաոասլան^երբ,
սէրն ու աաե -
քութիւԱր
,
Համակրոլթիւնն
ու աբՀա -
մաբՀանքբ
• • •
Զարմ անալի
ոչինչ
չկա
յ ա յս
բուռն
Հեաա քրքրութեան
մ էք
,
չկա
յ , ռրովՀե -
աեւ Պեաբոս
Աղամ եանն
այն մեքէ աբ -
ուեսաաղէտն
է
,
"ԲԲ
քսանեւՀինգ
աաբ ֊
ուայ իբ սաե
ղհ ագռ
բհ՜ա կան
ղորհ
ռւն է -
ութեամբ
ոչ միայն
կեբաեց
մինչեւ
այմմ
չղեբաղանցուահ
շատ ղերեր
,
այլեւ բաց
անե
լով
Հա յ թատրոնի
սլատմ ութեան ա -
մէնաՀարուստ
էքբ, իր^ արուեսաի
թեւե -
բռվ,
իր մեհ տաղանղի
ումով,
ինչսլէս
իրաւացիօրէն
ինքն էլ նշել է իբ նամակ ֊
ներից
մէկում
Հայ թաարոնբ
Հասցբեց
չաե
սնո
ւահ
բարձունքի
Համ ա շխարՀա -
յին թաաե բական
արուեստի
բաբձուն -
քին :
Այս
ԴԲՔ
"վ
առաքին
անղամ Հրապա
բակ
են
Հ անւում
Աղամ ե անի ց
պաՀպանուահ
մօա
200
նամակնեբից
182՛^ ,
որոնք խբ -
նամքով
պաՀւում են Հայկական
ղիտու -
թիւննե
բու Ակադ
եմ իա յի
ղրականութեան
եւ արուեստի
թսնւլարանում
Աղամ
եանի
անունր
կ բ " ՚ լ թղթահ
րարնե րում՛ ; Ա
ինչեւ
Հիմա
ղբանցից
ապաղրոլե
լ ենշաա քի ֊
չեբբ
՝•
182
նամ ակներր
. որոնք
քւ՚ք՚գ
ղբկում
են
1879
թուականից
մ՛ինչեւ աբուեոաա -
ղէաի
մաՀն
րնկահ
մամանակաշրքանր
,
անպաճո
յճ , րա յց
յուղիչ
պատմ
ութ
իւնն
են Աղամեանի
եւ նրա չբքասչաաի
• մէք ե–
ղահ՜
յա բաբե բութի
ւնե
րր
փաստական
որոշ
նիւթ են պա րունա կում նրա չբքա -
դայռլթիւնների
,՜ խաղացած
գերերի ու •
նե ցահ
յաքո ղութ եան
մ ասին
մ իեւնո
յն
մամանակ
ղբանք
իրենց
վ ր այ
կրում են
սբաի
ինչ ռբ կսկիհ , ոբր կարհես Ա -
ղամ
եանի
կեանքի
մ շտական
ուղեկիցն է
եղել :
Աղամեանի
նամակների
ամէնէն
աչքի
լ^ւ^ող
գի^ր 1""Ր անկեղհո
լ թ իւնն ու ան–
միքականութիւնն
է
1
կա չդիաի
թ"՚Ք ՜
նռւել րաո ե րի յեաեւ
, չգիաէ
բառերուէ
վաբաղոլրել
իբղղացումբ,
այւլ
պաՀին
իբեն
պաշս։բահ
Հող,,ր կամ իա֊,ր
անմի–
քապկս
յանձնում
է թղթին,
^բԿր"ԲԳ
անղւսմ
նոյնիս1լ չկարդալով
, հրաբռւմ է
եւ ուգարկում
Հասցէատիբոքո
Նա չգիտէ
վարաղուրսւիլ,
բայց եւ
այնպէս
չի էլ կարողանում
ամբողքովին
րացուել : կաբղում ես նամսքկներբ
ել
յաճախ
խոբՀում
• միթէ^ սա է Հանճա -
բեգ
աբուեստաւլէար
, խորասլէս
գղացռղ
Ոլ
խսրՀոո
արուեստագէաբ
, սր մամ ա -
նակակիղներին
գարմացրել
է ոչ
միալն
իր
ղե րակաաա
րուէքնե րով
, ա յլե,–
մ տա ՝
լորական
րաբձբ
կարողութիւններոէէ
, ե -
զե լ է. այն մեհագոյն
արուեստաղէ տնե ֊
րից,
որոնք ոչ մ՛իայն
մինչեւ
վեբք ու -
( ՚ ) Պ ե տ բ ո ս Ա դ ա մ ե ա ն - « ՚ ( ) ա մ ա կ & ե ր ։ տ > :
կ ա զ մ ե ց ե ւ ծ ա ն օ թ ա զ ր ե ց Գ– Ա տ ե փ ան -
ե ա ն ։ Հայ1^ական Գի սա ւ թ ի ւ ն ն ե բ ի Ա կ ա -
^ ^ ւ ^ ի ս 1 յ ի հ ր ա տ ա ր ա կ չ ո ւ թ ի ւ ն : Ե ր ե ւ ա ն ,
1ք>՜ք՝ :
սումնասիրում
են իրենց
գերերլԼ,
այլեւ
նրանց
մասին
Լզահ
գրականո
, թ
ի լ ն
ր :
Ղ՛բա ամ՛էնէն
աչքաււոլ
վկա
յութ իւսկ,ե րից
մէկբ Ազամեանի
աչի
,ատէ
,ւթիւնն
է ^Համ՛
լէթ՜^ի
մասին : Եւ այստեւլ
կամայ - ակա -
մ սւ յ գարնւում ես այն մաքին
յ
ոբ մեհ
արոլեսաագէաը
չի ունեցել չատ խելօք
,
մինչեւ
վեբք
իբեն
Հ ասկացոզ
լնկեր , ո–
րոչ իմաստով
եղել է միայնակ
իր նե ր -
քին
աչիսաբՀի Հետ , ի"կ այգ
աչխարՀր
վիթխաբի
թափուէ
ներղրել է իբ Հանճա -
բեգ
ղե րակւոտ,ս
րո ւմնե ո ի ւքէքւ Այ" մ ու -
քէն են բե րում
ղ րքում
ղետ՚–,լուս,հ
նա -
մա1լներէւ
մեհ մասբ
յ
փաստ է , ոբ Ագամեանն
ունեցել է այն
պիսի բաբեկամԿւեր
, ինչոլի՚վ՚ք
են Հքիբ -
վանղաղէն
, Ղ՝է"րղ
Բաչէէնքաղեանլ։
,Պաս՚՜
կանեանր
, Աւլաեանր եւ ուրիչներ
, որոնց
Հետ եւ ունեցե
լ է
նամակ
սւլ բութ էւէն ,
բայց
ւլմ բա է,,տ
էէ լ
թ ի ւնն
ւս յն է , որ ղրոէնց
մեհ
մասբ մեզ չեն ՚Հասել,
չնայահ
գուցէ
եւ պաՀպանւում
ենորեւէ
տեղ։
Զէ՞
որ,
ինչպէս
նչում է ՛լէ՛բքբ
կաւլմ ող , բաւա -
կանին
^է,
րՀա լի ե լ չբքամ իտ ա չէսաաանք
կաաաբահ
, Աղամեանով
շաա
զբազուահ
Գ . Աէոեվւանեանր
, իբ
կեանքի
՚Լերքքւն
աասր էոաբում
Ագէռմեան
գրել է մօա
Հագար նամակ եւ սլէտք է, ււբ էլրանց
մ էւ
մ ասր պաՀպանուահ
լինեն եւ թող
էէւ
րւ
գրքի
Հ րատարա
կումբ
օւլնի նրանց
լո
յս
աչէսաբՀ
բերելուն :
Աղամ եանի
ն՛ոմ ակնե ր լ, մեհ
մ ասամբ
ղռրհնական
բնոյթ են կրում , բայց
եւ
ա յնպէս
էւրենց
է քերում
ցբուահ
ունեն
այնպէէսի
տուլեր,
մտքեր,
աե
ւլԼ կու թ էււն–
նեբ,
ոբոնք
պայհաոօլւէն
ղհագրում են
արտիստէէ
գիմ անկարը
, ցււ յց տտլէւս
նբա
սկգբՈէնէքա
յեութ
իւնբ ,
Հասկացողէէւ ֊
թիւննեբն
աբուեստի
մասին,
իր կաաա -
րահ
ղորհէէ ղիտակցւէւմբ
: Ե՚–
ղրանցով
է , որ աբմէքաւոր
ու անգնաՀաաելի
են
Հրապարակուահ
նամ ակներր
Հ
Աղամեանին
յւսէոուկ է եղել մեհ,
ամէն
է՛նչ կլանէ,էլ սէր թաարոնի
նկատմ ամ բ ,
"՛յգ
"էբն է եէլել այն ազէլակներից
մէկբ,
որ պաՀել է նրան իբ կեանքի
ամէնէն
ւլմուաբ
րռսլէնեբէւն, ի"կ այղւղիէէիք
ելլել
են Աղամեանէէ
կեանքում
եւ ,
ինչպէս
նչում է Հէնց Է^ՔԲ արուեստաղէտր
.
« Այս բանբ
ինձ կր վՀսւէոեցնէբ
, եթէ
չ"իբէ ի աբռւեստր» ; Եր աոա
քէւն նա -
մակներից
մէկոէմ
, էլրուահ
1879
կէէսատնւլնուսլոլսէւց
9՛ •
Զմչկեանէէն
, Ա -
ւլսւմեանր
նչում է ա յն վ։աստր
, որ է՛նքբ
մեհ
ու րա էսւււթ էււն է ապրել
իմ՚անալէ,վ,
որ Թ իֆ
լէէ ս
էէ
«.ար ղո յ մոզովուբղը
գգացեբ
է Հտ յ թէոտբոնի
մ բ կա րեւո բութ
իւն շ» եւ
աւե լացն
ում է , ււբ թաաբււնի
նկատմամ
ր
է
,լնե ցահ
սիրոյ պատճառով
է էւր
^ րէ՛ ՜
ւոասարղէէւթիւնը
մաչեցբել
եւ ղոնէ
կս,~
բէէղացել է ղե րասաննե
րի մէք վառ պա -
՛՜՛ել «արուես
աին
սէրր » ;
Ա է բբ
արու եստի
նկաամամ
բ
անցնում
է Աղամեանի
ամբողք
ղորհունէ
ութեան
միքռվ , չն,սյահ՜
եէլել են
Հասարակական
կեանքի
աբէլէէւնքբ
Հանգէէքւացոէչ
պաՀեբ ,
երբ նա Հոէլեկան տառապանքով
գրել է,
որ եթէ իմանար
, թէ ինչ է կեանքբ,
ռւ–
բէ՚շ ճանապարՀոէէ կբ մտնէր նբա մէ9 ,
ւ՛՛՛հ
՚^՚ւ՛ "՚ բիչ նամակում
նշել է , «Եթէ ես
նէսէսէսպկս
,լի,,էենսւյի
, թէ ինչ է
թէս
,ո ֊
րոնը եւ թէ էէնչպէս
մ,,ւբգ կաբոէլ է
էոա -
ււառապել
այղ ասպարէւլում
, երբեք
ղե
բասան չէիղառնայ »; Այս
սլաՀեբուն
• Համար
՛լեր է է,,աւլացե լ նաեւ
էէ
՛է, Հանւլ ա–
մ՚սնք . մեհ՜ արռւեսաադ
էտէւն յաճ,սէս
է
աան
քել
նոյն
մի,ոքր , որ էլերասանի
մա–
Հէ՚ց յետսյ
մեռնում է եւնրա
,սր,,ւեսէոբ ,
չի
մնում
ոչինչ ՝
յէ՛ չ՛՛՛Լ"
լ թ ի՚^ից
բա ց ի %
Նամակնեբից
մէկում
, նկարաէլբելով է,ր
Հանղիւղռւմ
բ ա չէսւււ րՀաՀո չակ
նկէսբէւշ
Այւէէսւլովսկոլ
Հետ, եւ պէսամերււք
թէ
ինչպէս
նկարիչլ,
նոյն
եբեկոյեէսն
հռվա -
^էէն մի էոեսէսր,,ւն է
է
։ւրւէւէէ,ւլհէէւէք ու. նր -
լ
իբում
Աւլամե։սնէ,ն
, իսկ է՚եքն
էւ պատիւ
նկւոբչի
արտասանում
, ւսւԼլացն,,ւմ
է.
« Աս՚կէսյն
իմս անց,սւ , նորսւնբ– մնաց » ;
Եւ նէէ, աչէսատե
լ է մաքւ։,;,ե
լ
մաՀուան
՛չէմ
նկարելով
,
բանէսսւոեւլ
ք՚ւլթիւններ
՚ւՐ^Լ՚՚՚Լէ
Ր՚"յ9 եւ այնպէս նա անմաՀա -
ցո՛ւ
Հ էնց
ղ ե բաոսւն
էէ՛նել,ււէ , ւլե րւսէւան ,
"րից
Աղամեանբ
պաՀանքում
է
խիզախ
բնաւորութիւն
,
նուրբ
ղիտողակա -
նէէէ թիւն , կեանքէ, իռր բմբէէնւյւմ
, մտա՛
լորական
մեհ կարոէլութիւն
է
Աէլսւմեէսնի
այս
պատոլիրաննեբը
մինչեւ
այսօր
է լ
չեն
կոբցբել
իբենց
թարմութէէւնր
յ
Ագամեան
արուեսաէէ
էէսկւէ.՚կէ
,,ն
քէ
,ւրմ
է , աղնիւ ու չիաակ
մի բնաւէ, բու թ իւն ,
որն
զղաստ
ա
չքե բռվ է ղիտե
լ կեանքը ,
խռ րապէս
տաբբեբել
ղեզեցի1լն ու տգե՛
՛ԷԲ՜–
Ղ՛բա աբւլէէւնքն
են նամակ՚հեբից
մէ -
կէէւմ գ րուահ
Հեաեւեալ
րէսոերր
. «Աբ -
էոա քին
գեղե ց
կէւ
ւթ իւնբ կաւէ չքե ղութ
իլ -
նբ երբեք
չեն չլացբել
իմ աչքեբր
, եթէ
նոքա
ղիղուտհ
կւսմ բաբէլուահ
ու էէլար–
ղելահ են սւնարման
անձե բու
Հ
Ղ՚է՚աեմ
յարղել ու սիրել
աււաքէէն ւււթ էււն ը եւ֊
աղնիլ
ձէւբքերն ու սիբէոբ , եթէ անւլա
էք
ցնցոաեաց
տաէլ հէսհկուահ
լինեն, եւմի–
եւնո
յն չավ,
ււվ կ՛՚ատեմ
մոլին
ւււ ւէատբ՝
չնայելէէէէ
իւր արտաքէւն
ւլա լ, գե րուն՛» : Աւ
էէէսլա աւելացնում
է՛ « Ես գիէոււէ մ եւ
ուսումնաս
էւր ելով
ներկա յտցնէււմ եմ եւ
ա յգ բանե րլլ
» 1
կեէսնքր
լրքամէւտ
ղիտե/ւււ
ււյրւլէււնք
են
,եւ
այն րա՚ւերը,
ոբոնցուէ
Ագէսմեանր
ո -
րտ/լել է կոստէսնէլնո^.պէէ լս է։
ւք
1է
բնա քսւս -
լին . « Հոս աւլղութ
էււն ր կ՚լե է՛էէե
էէլ.
(լրօն–
քին
էսաղալի^^ւ է , Հոս ուսմսէն
դիրքեբբ
էսաէլէ, թւլթերու
Հեա կբ փոէսեն
՝» :
Ազամեանն
էւր նամ
ա
1^ե րոււք չա՛ո քիչ է
նկաբագրւէւմ
այն նուէբնեբբ,
ոբ նէս րս–
ստացել է Բ,սքլում , խէւստ
յռւգել է նբ -
րէսն : Այ՛լ
ւքաււին նա ղբեէ է՛ «Բենէֆէէ -
սէէս մէ, ուրիչ
բնհա
յ նաեւ ստացայ
, ոբի
բա րոյտկան
ն չւււն ա 1լւէ
է
թ ի էն ր այնքան
մեհ՜
է, ոբի նմանր գեռ ոչ մի աեղ չեմ ստա -
ցել,
այն է՝ մի արհաթեայ
փոքրիկ,
խահ–
վ է ի
Լուգրճի)
բամսէկ, ոբի վբայ քան -
ւլակու ահ են ա յս տոոէէւեբյլ •
<; Շակիաա
(յէէվի
եւ Ամիրեանի
երկաթի
ղորհաբանէէ
ւլոբհաւոբնեբից՝
պարսն
Աւլամեանէւն»
;
Եբեւակա
յեցէք , ա յղ աղքատ
մաբւլէէ/չ
20
կամ ^Օական կոպէ կից
վ՛՛՛՛Լ ենՀա
ւաքել այգ յնհան
է՚նձ
յա՛նձնելսւ
Հէէէմար
ս րէէւանց • • • Անձամ բ պէւտի երթամ
՛Լ՛՛Լ՛՜
հաբան
ձեո քերնին
սեղմ ե լով
•նէէբՀակա–
լութիւն
յա յտնե լու Համաբ »: Գտ Ա -
ւլաւէ Լ,սնէւ էլէպէւ
ւէ ս,
լէէ
ւէէէ լ րէլ՛ե
ունե ցահ
սէէ րոյ
ե
լ
մռզովբղէ, իբմեհ աբուեստա -
ւլէտէ, նկաէոմամ բ
էէ
ւնե ցահ
քեբմ
ղղաց -
ման վառ ապա ց ո յցնե ր էէց մէէլն է :
քիւււլէէվբւլ
ի
լլե բա սանն
է բ
Աւլ ամե անը ,
նբա փառքն ու պաաէււբ , նա գէէւոաէլցէււմ
էբ իր ղորհի
մեհութիւԿէր,
ինչւղէս
եւ. իբ
արւէէքր : իսկ կեանքէէէ մ
րնէլՀանրապէս
նա
աւյ
^իլ
ընկեր
էր , Հաւատար
էւմ բարե
կամ , որը
ոչինշ չէբ էսնա յում
էւր Լ՚նէլե -
րսքն
օւլնէէւթեան
Հս,սնելոլ
Հաւք,սբ : Ինչ ֊
ւղէէսէւ՛^
է,
րտաղ
էէն , լւն էլէւր ա էլան
էլգս՚ցում -
նէ. ր կան Աղամ եանի
նամ աէ^ե
բում
ւււ ւլ–
ւլուահ Ալ– Ա տեւէէանեանին
, Գ՛ Բէէէ չին -
քաւլեանէէն
, , ոլրիչնեբին
, որքան
Հւււլա -
աարութիւն
ղէպի
մարգր
. • •
Աղամեանը
երբեք
չմեհամաեցալ
այն շչմեցուցէ՚շ
բն–
ւչ ո ւն ե լււ լթ էէ ւնն էճրէ,ց
ւքնա–^
ա֊,սւււէ,ս կան\
ներից , ոբ սաէսցաւ
կովկւսսի
, քիուսաս -
սւանէէ բւսղմաթիլ
քէսղաքեերում
, նա գբ–
աւսլ
Հազարաւոր
երկբպաղուներ
,
որււնց
թւումն
էին ռուս
թատրոնի շատ ականա
ւոր
ղէմքեր
: Եւ Ազամեանն
էլ
սիրով
պատասխանեց
իբ
ռուս
բաբե կաէէնեբէէն ^
ւ
՛՛յն քիուսասաանին
, որբ քիչ գեր չի"" ՜
ւլաց նբա աբուեսաի
կատարե լաղո րհմ ան
ու
Համ բաւի տա րահմ ան գոբհ
ում : Իբ
կեանքի
ամէնէն
մռայլ
օբե բին՝
1888
Հոկտեմբերին
, Աւլամեանր
նչում է ,
էէբ
էւբեն Ա՛ուս աս տան
էէւմ
աւե
լի ւլնա
Հ
ա տ ե ց ին
Ոէ.
սիրեցին
, է՛սկ մի ուրիշ
տեւլ
11՝՛" -
սասաանում
անցկացրահ
չրքանբ– նա Հա ֊
մարել է էւր կեանքէ, ամէնէն
լաւագէէյն
չրքան
ը ;
, ^Ագամեանբ
, որքան
սրտաբուէս
, յ՛՛բ -
ւլաՀոս
, այնքան էլ սթափ արուեսաա -
ղէտ
էր։ Նա ւլէւտէր եւ
ղնաՀատել,
եւ ա–
մ ենա
յն սրու թեամբ
քեն աղաա է, լ ամ էն
մ էէ
ո։ բէէւեսաաղէ
տ էէ աբէււեստր
,
Որքան
էէ
՛հրա Համբաւէ
մեհ լինէր;
Հեաաքրքէւր եւ
արմէքաւոբ
Լն ԱգամԼանի
կաբհէէքնեբբ՛
Մալւէինիի,
էիոսսիի , Բոսաբտի
, Աա
ռա
Բե րնա բէէ է՛ւ ա յլ՚ւց
ղե րակաաա
բու -
թ իւննե րի մասին : Ղ՚Լ՚՚սնք
որքան
էլ ոբ
վիճտբկուին
, աբմէքաւռր
են արգէն
Հէնց
նբանով, ոբ
Հնշում
են Աղամեանի
նմ՛ան
աբուեստաէլէտէէ
բե րանով
, է՛սկ ա յղ
Հաշ–
էէէէ,
չաէէնել
չի էլարելէէ :
Աւլաւէ եանի
նամաէլնե ր է,
տ
րատա րա կու. -
էէր
ուշաէլրալ
,լորհ
է ;
ԱնՀրամեշէո
ֆ
չար
էււն
ակե
լ
,ւլր,ղտ ո ւմն ե րը
Աղամ եանէւ
նորանոր
նամ ակնե ր ր
յա յտնա բե բ
1ւ
լււ
լ
եւ
ւլրանք Վէբենց իսկական
տիրոքբ
՝• ՚ " /
մոէլովրղ
ին յանձնե
լու
Համ
ա
ր ;
ԳՐԻԳՈՐ
ԶԱՐԵՅԵԱՆ
( « Ս ո վ - Հ ա յ ա ս տ ա ն » )
ՕՏԱՐ
1–ՋԵՐւ
( Հ է ք ե ա թ )
Ի՛՛նշ կը պաՀան քէք ձեր ՛այս,
բարիքին
Համաբ
, եթէ մեբ կարոզոլթեան
սաՀմա–
նէէն մէք է ձեր պաՀանքահ՜բ,
սիրով
պիտէւ
էլաւռաբենք,
ղոչեցին
անոնք;
Աակայն
Առլբբ Պեաբոս չէբ ուզեբ
րան
մբաբնգոլնիլ,
Հ՚ա՚1լառակ
բռլոբ
թախան -
ձանքե ե ր ո էն ;
Ե՚Լբայր
Լուձսթիքը
էլը քանաբ
ղայն
Հա–
մ ողե լ ցահ ձա յնով
մբ • «Օգաուէ՛
առի
թէն
. լւոլ ղիաես ոբ քիչ մը ետքը մեր
ակէէանեբոլն
աակ
ւլնելու
փշուր
մը
–•"՛ց
անէլամ
չունէւնք»
։
Վեբքապէս
, աանտէէրուՀին
բերաւ
մեհ՛
կակ ու իւղոտ
Հալ մը եւ ըսաւ •
- Կը խռբՀիմ թէ մեբ ե րախտ ագի տու–
թէււնբ
յայտն-ոզ
այս Համեստ
ն՜ռլէրը
պի
տի
չմեբմէք. շատ ցաւ պիաի
պաւոճառէք
մեղի Հակառակ
պաբաղա
յին ;
Եզբա՚յլ,
Լոէաթիք ի^ բնկեբոք
ականքին
փսփսաց
,
֊
Հեր1
Ի ՎԿԽ
1
յի՛ք արութիւն
մի \
ըներ , ընգււլնէ
այն ինչ ռբ ա յս
բաբի
մարզիկը
է.
Արտէ
էլը նուի րեն
մեղի ;
ը
Լա՛ւ,
ըսաւ
էէԼրքապէս
Աուրբ Պետ՛
րււս,
քլնւլունիմ,
.սակայն չեմ ուզեբ
իբ -
բեւ բեռ կրել այս Հաւը :
Ոչի՛նչ,
փութէսց
բսել
Եղրայր
Լուււ–
թէ՚ք)
չե՛՛ ս կարհեր որ յարմ ար
անկիւն
ԵԼ
. չաբռւնաէլեցին
իբենց
ճամրան
;
Երբ անաաււէ
մ՛ը էլ^անցնէէւն,
Հասան
մարգագետնի
ւէ ը մօտ, ուր կար վճիտ
ռւ
պայհառ
ազբիւր
մը;
. . \^նչ էլը էսորՀիս , լնկեր
, բսալ
Լ ,ւ ւււ -
թէւք
1
չե՛^ս էլարհեբ ոբ յարմար
անըկիւն
մբն
է
ասիէլա
մեէլի Համար , ուր էլբնանք
Հանէլստանալ եւ ճաշակել
մեր
Հալը;
-
Այո՛ , \սւս1լայն ես ոչինչ կը Հասկը -
նամ էսոՀանոցի
գէէբհեբէն
, պատասխա -
նԼց
Սուրբ Պեաբոս : Իսկ գո՛*ւն :
-
Օ^Հէ պատերազմի
բնթացքին
քչիկ
մբ սորվեցայ : Բիչ Հեռուն
բաւական
չոր
փայտեր
էլը տեսնեմ
։ Աղուոր
կրակ մբ
կր վառեմ ել սուբս
շամփուր
չի^ելով
կը
էսորովեմ
մեբ Հալբ . ՝• •
Լալ, իսկ ես մինչ ՛այգ կը չըքագա -
յիմ պաՀ մը անաառին
մէք ռւ կը
փնտռեմ
քիչ
մբ կաղվքէք, մեբ
Բ
^թբիքբ
ճոէսացնելոլ
Համար
% Բայց
է^իչա մամա՛նա
կին , երր
( Շար • )
Հալ բ եփահ եւ ուտուելու
ւէիճա՚կին Հա -
սահ
բլլայ, կբ վերագաոնամ
;
Ուրեմն»
Համաձա
յն ենք , մինչեւ
իմ
ւէե բաղարձւ»
ձեռք չես զարներ
էսոբռվահ՜ին
• <. •
^ ^ Ա
ի՛
ւէախնաբ , պատատ խանեց Եգ -
բայր
Լուսթիք
, պիաի սպասեմ
քեղի ;
Այս
բսելով
վառեց
խաբոյկը
,
զետեղեց
Հաւր կրակին
վրայ եւ զայն
չռբս
էլողմէն
խոբէէւէ եց , ա յնսլէս Որ ա յլեւս
ուաուե
լէէլ
վիճակի
մէք էր ան,
ե լ
սակայն
Լ՚նկեբբ
չէբ
վեբաղաոՆար
:
իԼորո,էահին
Հոտէն
արբշիռ,
Եղբայբ
Լուսթիք իբ գանակին
հա յբով
բացալ
կ ենղանիին
փորբ եւ Հ ոն տեսաւ
Հրաշալէ
լեարղբ
• . . աէէէորմաբեբ ; Պզտիկ կտոր
,քլէ ;
կտրեց,
յետո
լ քի* մբ աւելի
մեհ
էլէռոր\
մ ը , եւ Հուակ ապա՝
լէսւիեց
ամբռղ
^Հ
լեաբգբ
...
I
• Այգ պաՀուն
Աուբր Պետբււս վեբագառ -
նալէէէէ , րսաւ .
Բանի
մր շռզգամ
գտայ եւ
զանոնք
ո, տԼլոէէ այլեւս
էէէնօթի
չեմ ղղար
ինք ~
ղինքս : Մ իայն
լեաբղը
ինհի
աուր
ել ՚
մնաց-ահ
ամբողք
խաբովահբ
քեղի
իմռւչ
Րէք^յ՚՚•
ԿՐՒՍ ե ւ Ր Ա Յ Ր Ն է Ր
Fonds A.R.A.M
