2
6
Ա
Ռ
Ա ^
ՍՓԻԻՌք՚ԱՀԱՅ ԲԱՆԱՍՏԵ՚ԼԾՈԻԹԵԱՆ ՆԿԱՐԱԳԻՐԸ
Բաւ–ա1չւսԿւ էէսւնր
Լւ.
ւէչսւսւսւսիւսւՆսւաւււ–
ղորհ է յօդուահի
մ ր սաՀմ աՆՆԼ լւսւՆ մէք
փորձել աալ քաոասՆամեայ
չրքանի մր
երէլունքե ու ւէասաաէլր՝
, այնքան
այլաւլան
թ է բանա սաեւլհնե րաէ եւ իրենւլ
դորհե -
րով : 1քարդկա
յին
Հողին է որ
1՚՚՚՚Ք՚լէ^Ք
կր թարդ մանէ բանա սաե
ղհո
ւթե ան մկ ք ,
իր
նեբքէւն
յուդուձնեբովն
ու դալարում -
նե րովր , բն ո
լ
թեն
էն սաա
ղահ
էւր անՀ ուն
ասլաւո
բու թիւննե բսվր , իր
վի չաե
բովն
ու
Հբճուանքովր
, իր էսանդ ավաո ու •
թեամ
բր եւ իաէաէներովր
ւ Ա վւիւո քի Հայ
էՀանասաեդհնե
րուն
վաստակր
կարելի է ե՛
րեք
Հիմնական
բամանում՜նե
բու
վերա -
ձել
. ֊ –
է՚անասաեղհսւթիւն
մլւ, որ կ՚աբաա ֊
յայաէ
ներքին
յուդումԿւեբ
,
վէ՛ չ"՛ , ւոա -
ռյսսլանք , եբքանկութիւն
, եբիաասաբ -
դու
թիւն եւ կեանքի
այլաւլան
երեւոյթ -
նեբ :
Բանասաեդհութէււն
մբ , ոբ կր
ներչրն–
չու
ի
բն ո լ թեն
էն սաացու ահ ասլա ւոբու -
թիւննեբով
:
Բանա աոե դհութէււն
մ ր , որ դ՛լ ՚"
յ՚՚ւն
էակբ
սլաչաբոդ
թո բՀու րւթւե բէն
կ՝ աոնէ
իր
սնունդ ր , որուն
մէք
իմ ադա կան աաբ •
բբ ղեբակչիո
է
յ
Այս աարրերով
քնաբաՀաբ
մբ
քնաբեր–
ղակ բանա
ս ա ե ղհն է
,
որ արուեստին կյ՛
ձ՜աոա յէ աոանց
ուր իչէւե բուն
սլա րաա -
դրութեան : Այսպէւսի
բանասաեդհութիւն
մրն է
,
որ մեբ սբւոերուն եւ
Հողինեբուն
կբ էսօսէւ , մեղ կր յուդէ , աբտասուել կրւ
տայ; ճ • Աանաալեան
այս մարղէւն մէք
ալ
ձ՚էւակողմանի
է
տ
ինչսլէս
աեսանք
, ան
կր փնաո է
մ իա յն աաոաւղսւնքր
, եւ ո՛է
որ եբդահ չէ ան, օաար է
բանասաեղհու֊
թեան ; Ա արդկա
յէւն
ի լւականութեան
մէք
անՀունօբէն
բաբդ ու այլագան են դդա -
յութիւննեբր
, էնչոլէս
վերր
սաՀմանե -
ցինք :
Ա . Հք^աոուկեանի
«
թուղթ աո Կբե
ւսն »^/ վիճաբանութեան
մ ր յտնդւ՚ւդն եւ
ճարլդիկ մէկ ւղատասէսանն
կր
աաւլա
չավւուահ
, Հայաստանի
ղբոդնեբէն
Ղ՛ •
Աբովի
անաբղւսլից
մէկ դ բութեան
;
թէււբէւձ՚ացու
թիւն էր Ա՛յդ
՛ լ Ր ՚ ՚ ՚ ՜ ա ^ ք ր ** -
բինակ
աոնել
եւ Վ^ւււրումուննեբու
եւ Ա •
Պէ
չիկթ
՚ս
չլես՚ննե
բու Հեա
բաղդատել
:
Աւելցնելով
թէ Հեդինակր
Երեւան
դնաց
եւ « Ջ՚ոՀակիրր
էսադաղարաբ
դարձաւ՝^,։
Կ՚րնղոլնիմ
որ այդ ւոողեբր
ղբուահ
էին
անսաՀմ ան ղաոն
ութ
էււն
ով , ւսբ դար
դա
յ–
րոյթով
ու ա տ ռա
ւդւսն
քո վ ՚, «Աոաղաստ -
նեբ » Հաաորր
նոյն
Հեղինակկն
,
հայբէ
ձ՜այբ
տրտմութէււն,
թչուաոութիւն
, դր–
կանք
կբ ԷսոբՀ րղ անչէ
.
իբ երւլ
երբ
«Ո՚ալ––
կաՀաբ՛^ կ՚անուանէ
•
«
Հ ա յ լ ւ հ ն ա դ ո ՚ ւ լ ւ կ ի մ ը ն կ ե ր , ս ւ ք ա ւ րի
խ ո ն յ ի մ ե ղ ր ա յ ր ,
Այււ դ ա լ կ ա հ ա ր ե ր դ ե ր ո ւ ն մ՛էջ
փնւ ա ւ է
ց ո ՛ լ ք ն օ ը ե ր ս ս դ ,
1
՚ ա շ ո ւ ն ա հ ա ր ե ր ա ց ի դ փ ն ա ո է մ ա ր մ ի ն ն
ո գ ե վ ա ր ,
Փ ն տ ո է հ ո գ ի դ ՛ պ ա յ ք ա ր ի մ է ջ ի ր ր ա յս -
տին դ է մ ա ն գ յ ւ ւ թ » :
Այս ել ասոր
սլէս
բաղմաթիւ
Ք^բ ՜
թ ուահնե
լլ յստակ կր ւլ արձնեն ա յն կ/է՛ ՜
ձ ան , որուն տակ ա սլբ եցան
ձեր բանաս -
Սէեդհներր
յ
Աենք
ալ կբ Հաստատենք
Հւոմղոյն
՛լ ք՚-
րողնե
բու » դո յու թէււնր , էւնչւդկ ս
նաե
ւ
դո յ ո լ թ էւ լ ն բ ամ դ ո յն
բանասւոեղհներու
:
Բա
յց ոբե լ է
բւս՚1լասւոե
՛լհ էւ վաստակ
կ ն
քանէւ մր ւոոդերու
մ էք բե բւ՚ւմ
ււվ ^իչղ չէ
Ա վ։
էււս քէւ
բան աս աեղհ
ւււ թեան
քննադ ա -
ւոո ւթի
ւնն
րնել
լնդՀ ան բասլէս , է՛նչ որ
կ՚րնէ
ճ •
Աանաալեան
, էսօսե լով
Հեդէ։
նա կնե բու ն դորհ
էն
ՀՀչ քա լո ր ո
ւ
թ ե ան եւ
լոմ՚լութեան
» մսւսիԿւ։
Այսսլիսի
կւսբհէւք
մ ր յա յտնե լու Համաբ
սլէ
աք
կբ
հանօթ
րլլս
՚ր
քաոասնամեայ
Ավէիւււքի
Հայ Բա
նա սւոե ղհո
ւթե
սւն , ոբով Հեաե՛
ւնկ.
թարաբ
քանա
կ էն , չաւո ձ՛բ քնարսւՀւսբնե
բ
որակով
ղ որհ
եր տա ահ են ; կր թու էւ թէ
ճ՛ Աանաալեան
նկաաէւ աււ ահ կ
ձէւայն
սիրա
յէ՛ն քե բթ ուահնե
բու
փունք
մ ր , կա
րենալ
րա՚յասւսկան
ւէեբաբերում
մր ար -
ձանադրելու
Համաբ
։
Բնա բե լ՛՛լ ական
չոէնչով,
ներքին
ձայ -
ներու
աբձադանղբ
կ^աււնենք
յաճաէս ,
տ՚սղնա՚ղր
Հարաղատօրկն
սլատկերաց -
թին
յ՚սնձնահ
է , այդ
ւոբ՚լկն
գլ՚՚սկան
վաստակ
մրն է :
Ա՚է՚է՚ւ՚ւքէ՛
Հայ բանաստե՚լհնե
բ բ բադ -
մաթիւ
են , բայց
անոնց մէք
ոտանաւոր
դլւ՚ււլնե ր՛եան չւ՛ւ չտ
չ՚ոա
են ։Մ ե բւինտո
ահ
ր
անոնց
մէք ՛եե րչնչում
մր , աստուահ ա յէ՛ն
^ՈբՀ
մ ր , ե բեւակա
յու թեսւն
ւ՛լմ յր սլիտէ՛
բլլայ : Եւ յետոյ
, կարելի՛՛ է չտեսնել
ի–
ձացական
ճիդր
վԼբքին
քաոասնամեա
-
կէ՛ն, որուն
ճա ւ՛՛ոա րա սլե էոէւ ե՛լ՛ու
Ա՚էւէ՚ւո–
քէ՛ Հտյ
՚լբ՚՚քլր՛. Ց– Աչական
իր վերաւղա -
Հութեումբ
մկկաեղ,
դէ՚քում մր կ^ք՚նէ ր -
լ՛ելով , «եբբեմն
՚սդօւո՚սկէ՛
, երբեմ՚ե
յէ՛ս -
ւո՚սկ , թե րեւս
լլ ասլ
լ՛ի եւ
է։լ։
է՛ա բ ո ւ -
թեան , լբքութես՚ն
սա ՛ք
ւղ՚սՀեբուն
կր
վե բահէ
արուեսաէ։
» :
Ա ՛է՛է՛ ւո քի
ւլլ"ո1լան
սե բունդ ր
Հ ոդ ե րաէ
հանրաբեոնուահ
, երբեմն
ա՚եօթի ու
հ՚ս–
րսււ,
ւսն՚ւաուղ
ութ ե ա՛ե
ձ՚կք տուաւ
էւր ե բ–
ղ ր , արուեստի
էէե բահե լո՛է
է՛ն չ որ ձ՜ա լ՛դ–
կային
Հողիէն կր բիլի :
Հ՛ո կաո ակ
ւսմ էն
վե բա ՛ղաՀ ումնե լ՛ու
յ .
կրնանք
յա յտարարե
լ որ մեբ արդ ի րւս -
նաոտեղհու
թէ՛ւնր , վերր
յի չուահ
"լայ -
մ աննե բուն
մէք ե րկնահ է է՛ր վէոստակբ ,
Ինչ՚ւ՞
լ
անէոեսե I նէսեւ
՛է ե ր Հաւաքակա -
ն՚՚ւթեւսն
աոլրէ՚՚հ–
ե բկիբնե լաւ՛ե տաբբե -
բու թիէնր : Ամէն
երկիր իր կնիքր դրահ է
բոլոբ
էլդայուն
Հալէ՚նելաւն
վրայ։
հՏ ո լ՛ -
յվ՚ն
մէք Հայ են րոլորն ալ, ր՚ոյց
իրենց
ձ ւոահու-մ է՛ն , ե բեւակա
յու թեւ՚ւն
եւ. ներ -
չնչումէւն
ակեբր օաար
են ւ Յաճ՚սէս ա՛ե -
Հաւասար է անոնց
դորհբ
եւ
էսաւլադ
պայմ աննե լաւ
յատուկ
եբկուեքի
ձ ր բնա–
կանոլթէ՛ւնր
չունի :
Ա փիւո քի Հայ բանա ստե
ւլհ ին
Հողեկան
երբ
ճչմարէւէո
սիրոյ
Համար
երդիչր՝ իր
Հողիէւն
տէսոաւղանքր
կ՚երդէ
% Եթէ
ճ՛
Ա անէուսլե՚սն
րսէր
ձ՛եղի
թ է ա յսինչ
ե րդի–
չին
սիրոյ
երղր արուեստակեալ
է , չէ
յաքուլաձ
, կեւլհ է , եւ մեր սրտէ՛ն ու Հո
՛լէ՛ ին չէ՛ էսօ՚ւէ՚ր , Համ աձա
յն պիտի
բլլա -
յէւնք I Բայց ան կր մ/ստէ
լնւլ
Հանրապկէւ
սիրայէ՛ն եւ ք1ւարական
րանաստեււհու
-
թէ՛ւ՛եբ ; Աբուեււաէւ
ւլորհերուն
ձ՛էք
է՚ր՚ս -
I
ունք
չունինք տո ու քնութիւն
տալ ,
ձ՛էկ
կամ
էքիւս սեւ՛է՛ն, ել անձնական
աեսա -
էւկ՚ոո՚է ու ճաչւււէլով
մօտենալ
անոնց ;
Գր՚ս՚ղաչտ
այ՛՛ ղաբու՛ն
մէք, քլան բարե -
բախտաբար
քէւա րաՀա
րնե
ր , որոնք եթէ
չեն
երդեր
լուսէնն
ու. ՚սստւքե բբ , մ արղ. -
կա յէ՛ն աւու՛ ՛սպ անքբ
, էէէ՛չար , կք՛ անքի ք՛ւ
մաՀուան
ւս՛ւ քւ ՛լհ ուահնե րու
Հ՛ո ձ՛ար
ի -
բենց
սիբէոն ու Հալէ՛ն
քլր բանան : Այ"
ւոարբերն են ոբ մե՛նք
պէ՚՚ոէէ
ւէւնաոենր
նաեւ մեր աբ՚լի
բանւււ ստքւ՚լհ
ու թ եա՛ե
ձ՛էք։
Մեհ
բանասաեղհներ
կր ՚դաքլսին
նաեւ
մ է՛ք ադդ ՛ո քէ՛ն
՛ւ բ՛" քլան ութ է՛ւնն ք.րու
ձ՛էք :
Եթէ
"՛մէն
մէկր
ղեղեցիկ երդ մր, վանկ
մբ, դեբտղանցապկս
մա բղքլւս յէ՛ն ,
թուղ^–^
ուահ է , բանասաեդհ
*Ի •
Ա բ ո վ
ին
հանօթ
լո ւաանքէւն
արուահ ա բմ անա
ւո բ
պաա՚ւ
՚էւ–
ի՚անէ՚ն
մէք , ՛լոր քլբ կար՚լ
" ՚ ^ Ք ^
թ ո ւ ՛լթ
աո. Երեւան–^ ՚1ՐՔ"յքե^՛
՚ ^ է ^ ՛
« Ե կ ել ե մ ա հ ա - ա օ է ա մ ի չ ն չ ի ն ,
Որպ է ս ա շ ա ն ի ց պ ո կ ա ա ծ մ ի տ ե ր ե ւ ,
Ե կ ել ե մ ահա -
Որսլէս խ ո ն ջ կ ո ո ւ ն կ մ ի ժ ա յ ո ի վ ե ր ե ւ ,
Եկել ե մ ա հ ա - պ օ է տ մ ի չ ն յ ի ն ,
| յ ւ խ ս ա ն ա ծ շ ո ւ ն չ ս բ ի ՚ ր ե ր ի շ ն չ ի ն ՛
Ե ր դ ո ւ մ ե մ ն ր ա ն ց
Խ ո ռ վ ք ր խ ո ր ի ն հ ւ ւ^իշաը ա ն ա ն ց - • - :
Ո՞վ է նա - մ ո լ ա ր ւււ ա ն տ է ՜ ր ա ղ ա յ ,
ւ ՚ ՚ ^ ն չ է նա ս ո ւ դ ո ւ ա ծ ն ա ւ ի լքի խ լ ե ա կ ,
Ո ՜ ւ ր է ն ա - օ տ ա ր ու խ ո ր թ ւքի ա շ խ ա ր հ ,
Ի ՞ ն չ ո ւ ն ի - ռ չ հ ա ց , ո չ տ ո ւ ն , ռ չ ղա ւ ա կ –
Ոչ մ ի կ տ ո ր Խ ւ դ ա ն ծ ա յ ր աշ^խարհից
Ու ո չ մ ի ե ր դ ի ք ա յ ս ե ր կ ն ք ի տ ա կ - -
Ա ն վ ե ր ջ մ ա ք ա ռ ո ղ ս յ ա յ ք ա ր ո ւ մ հ ա ց ի •
Չ ո ւ ն ի նա ո չ ի ն չ ՝ վ շ տ հ ր ի ց ր ա ց ի • • • » տ
Մ եր
մամ անակակից
րանասաեղհնե
րկն
Ն՛
Աւսրա՚փեան
ուրէւչ
ձքււով
էլբ
պատկե -
բացնէ
Ա վւէէԼո քէէ
բւսնաստեդհէւն
Հողեքքան
խռովայսյղ
վ իճակբ , ինքդինքր
էինտււե -
ւ
՛՛՛ւ ւ՛ք Տ^Դէ՛՛՛ ՚^էէ՛
ա՛րիական
մի
ղտնկյ՛
Հետեւաբար
, եթէ մեր
րանսսւաեդհ՚եերկ՛ե
չատեբր
յոոեաեսսւթեամբ
՚ / / ՛ / ՛ * *
Խւ Լ՚"ք՛՝
մեն է
Վենեաիքլեէսն
Աիաբէսնութենէն
Վէսնա -
ւռուր , որ բանասաեղհու
թ եան
երքլու
Հա–
աորներ
ունէւ ,
քլ՚ոդրեր՚լէ
Մի՛ խ ն դ ր է ք ինձւքէ ե ր դ ո ւ խ ն դ ո ւ թ ի ւ ն
փն ա ր ո է ո ղ բ ե ր գ ո ւ , ե ս ա լ ե կ ո ծ ծ օ վ :
Հ
^^ատոբներկն
մկկուն
մէք չաբք
մը սւ -
նէւ , որուն
րնդՀանու
բ էսո բադ իր^՛ է՜ ՚
Տ ր տ ո ւ մ է ա նձն ի մ –
էիամ անա
քլա կէ՛ց
մ ա լ՚դկութե
ան
ձ ք՛հ
ո՚լ–
րե րդ ութիւնր
էլր ԷսորՀ բդս՚նչէ
այս ՝>"՛ ֊
ւոոլ՚ր
, որուն
վելլնաղիբն
է այնքան
ք՚սւո–
կ՚սնչւսկան
•
Խեղ^ւ մ ա ր դ կ ո ւ ր ի ւ ն • - - •
Անկւսէ՚ւ այս բո/որէն
, մ՛եր
բանասաեդհ
նեբր
մ չակահ են Հ՛ս քբենաս է՚րակս՚ն
, բր–
նութեան
նուիրուահ^
, սիրային
ք՛ւ ի՛քա -
ցաէլան , նո յնիսէլ
էլր օն ու չո ւ՛ե < րա՛եա սաէ։ ՚լ–
ձ ութ է՛ւ ննե ր , որոնց
մէքէն
բ՛հ ՛ո ր ա՛ե ք ո ՛է
քլալ՚ելի էր կաղմել
հ՚ս՚լկե՚իունք
մ ր , րԱ–
փ | ւ ւ ռ ք ի Հ ա յ Ր ա ն ա ս տ ե դ ծ ռ ւ թ ի ւ ն ը
ներ -
կա յացնոդ
:
Բադմ՛ աթիւ
Լն ՛լ լ՚էսկ՚սն
ա
յգ
սԼոէւն վասւոակաւհբնէէրբ
,
որոնց մէք
տսււլէսնդաւոբնԼբր
չեն պւսկսիր
Կ ր խոբՀինք որ չ1 . Աանաալեան
դ էսո. -
՛նութեան եւ գմգոՀութեան
պաՀ ու
մ բն
է , որ անաբդանքի
եւ անիրաւութեան
էլր–
բաէլբ թավ^ահ է անոնց վրայ , գրելով -
« Զեն ւսրձադ անգեր
էւրենց սնանկ դա ֊
լ՛ուն ներկա յացուցէսհ՜ ա քս ասւոուէոհա -
յէ՛ն Ա ար ուա Հ բաւէ բնե լաւ՛ե
,
որովՀեաեւ
փոթորիկ
չկայ
իրենց
Հոդիին
մէք,
չկայ
սուրբ
կայհ– իրենց
սրաին
մէք՛
ոբովՀե -
աեւ
չունէ՚՚ե
արղաբ
դայբոյթ
,
չունին
պատու ախնդ լ՛ութ է՛ւն , չունէւն
Հպարաու •
թէ՛ւն , եւ չեն ճանչնար
՛ոա"ապանքէ՛ն
սբ բաղան
ւս բցունքր : Ա բովՀետեւ
հո քք
քան , ոբլ՚վՀԼաէ^ւ
ամաննոց
ՀԼդինակնեքէ
են , ՈրովՀետեւ
ոչ յօմար
են , սչ ալ ւղւաո֊
րասա են վճւսրե
լու մI^հ բարձ ու ն.ր1։Լ բւ՛ւ ն
Հասնել՚ււն
դ է՛՛նր ^ :
ճ -
Ա անտա լեան եթէ
հանօթ
բքքւսքլ
Ա ՛ի է՛լո քէւ
Աբ՛ք է՛
Բանա ստեղհ
ութ եա՛ե ,
ճի չգ Հաէքաո ակ
ր սքէ՛՛ոէ՛ ՚քբէր
•, եւ
՛ղ է՛ ւո էէ
ս՛ե էէն է բ որ չատերբ
մեր բւսնա սէոեդհնե -
բէն
փոթորիկ
ունէւն է՛րենց
Հողէւէւն՝ եւ
սր՚ոէւ բուն
մէք
էլսւ քհ
,
ին չպէս . նաեւ դա / -
բո
յթ
Հ Պ "՛ւո ուա էսնղ իլ՛ եւ Հ սլաբտ են ել
չաէիէն
աւելէէ
կ բ՛ ճանչն՚սն
՚ոէսո ասլւսնքր :
Հթաա
էլ ա ր՚ոաղ րեն , ո րոէէՀԼէոեւ
հո ք/ չեն
ք՛ւ– ոչ աք ամաննոց
Հ է ղինա կներ , է. ւ ւոբր–
ուահ
պայմ ՛ոննե րուն
մէք բարձուն
քնե
բու
Հա սնողներ կան Լւ սակա
յն
ղ րւ՛ււ էւ Լ լ. րն–
թերցոդի
վւոէս
յա բա բէ. ր ո լթ ի ւն բ ,
ինչպէս
միչա,
անրնաէքէսն
ւէիճակ
մ րւ սաէէ1ւհ"ւհ՜ է ։
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
( Հ է ք ե ա թ )
*
Եդրա
յբ Լուսթիք
•սէչսալ
քննել
խորովա–
հին փորր եւ ապա
ըսաւ»
ՋԼմ գաներ չեարգր
:
Աակայն
ո՛՛ւր կոբսուահ
է
Տ
Անկաս -
կահ
ւ՛բ բարի
կինր Հաւոլնփորէն
լեարգր
Հանահ
Հէք՛ ղայն
մեղի տալէ
առաք։
Արքա՜ն
յիմար
ենք մենք,
՛՛լա ւո սւս .
խտնԼց
Եղրայբ
Լոէսթէւք։
Հալ մր
երբեք
չեաբգ
չունենար
• • •
ինչե՛՛ր կր խօսիս , րոլոր
կենգանի -
ներն ալ
ունին։
Այո՛ , րայց կբ կորսնցնեն
երբեմն.**
^ - թող այնպէս
րլյայ,
պատասխանեց
Աուրր. ՊԼաբոս , եւ քանի որ ես այլեւս ա–
խորմաէլ
չունէի եւ էքուղէի
միայն
լե՜արգր
աայոել , կրնաս
ամբողք
Հաւր
մ իայնակ
ճաչա
կել :
Եղբայր
Լուսթիք
երկրորգել
չտուաւ
անոբ
խօսքր։
Լավւեց
էսոբուէահին
կէսր,
եւ մնացահր
տեդաւյարեց
իր
պայուսակին
մէք :
*
Եւ աՀա Հասան
ղետի
մբ եղերքր, ուր
ռէ 1ւսլ էքաբ եւ ոչ էսլ լաստ, դիմացի
կող
մր
անցնե
լու
Համաբ
յ
Կրնանք
Հետիոտն
անցնիլ ;
Առաք
ի^կիր
) րսալ
Աուրր Պետրոս :
Պատիւր
յ՚եղի է , պատասխանեց
Ե՛է՛
^այր
Լուսթիք եւ մտոէէի
ըսաւ.
<Տ
.Եթէ
սէեսնեմ որ մեր
րաբԼկւսմբ
էլբ խրի
ք՚՚ւ՜
բին\ մէք, ես էլամացոլկ մրետ կը քաչ -
ուիմ
» յ
Աոլլւբ Պետրոս յառաքացաւ
մինչեւ
քու–
րին մէքաեդր եւ քուբր կր Հասնէր
միայն
իր
հունկերոլն
: Ե՚Լրայր
Լուաթիք ալ էւբ
կարգէ՚ն
սկսալ
յաււաքանալ : ճիչգ
այգ
պաՀուն
Աուբբ Պետրոս
յորգեցուց
քուբե՛
ԲՐ ել Եդրայր
Լուսթիք
չուտով
չրքապատ֊
ուեցաւ
քոլրեբուէ,
մինչեւ
վէ՚զյԼ՝ • ՝
Օ՚էնոէՀթի՜ւն
, րնէլեբ , Հոսանքր
ղիս
էլր տանի , աղաղակեց :
Ամէնէն
ա՛լաք, րսաւ Աուրր Պետրոս ,
էսոստովանէ թէ դուն
էէ՛ր որ կեր՚սր
Հս՛՛
լուն
լեարգր
:
Ա՛չ, ես ձեոք
չզաբէլի , պատասխա -
նեց
Ե՚լբայր
Լուսթիք։
Ջուբր
միշտ կր բարձրանար
ել չսւաով
պիտի
խեղգուէր
:
--, թ սէր Աս՚ոուհոյօգնէ
ինձի, աղա
ղակեց գաբձեաչ
•
— Ի՛՛նչ բբիր լեաբղր
, բսէԱէ. Աուրր Պեէո–
բոա։
1
Ջկա^բ
. . , պատասխանեց
ան յամա.
ոռ լթե ամբ
;
Այն ատեն , Աուբբ Պեաբոս
տեսնելով
որ
փո էսանա կ էսոս աովան
ելո
ւ , յ իմա
լ՛ր պիտէւ
նաէսրնտքւէլ՛
էսեղդուէ՚լ,
եւ 2/"–Ղ^Լ"՚Լ
"ք
Լուսթիքր
մե՚լքէւ
մէք մեռնէր,
գագրեց՚ււց
քւււբին
յոբգումր
եւ չուտով
Հասան
միւս
ափր
:
Հքսւրունակեցէն
իբենց
ճամ՛բան եւ Հա -
սան քաղաք
մր^ սւր տեղեկացան
թէթա
գաւորին
ղոլստբր
մաՀացու
կերպով
Հի–
լւսնգացահ՜ էր
1
Է՛՛Հ , խնչ կր խոբՀիս
րնկեր , Հար -
ցուց
Լուսթիք
, աՀաւասիէլ
մեւլի
Համ՛ս
ր
չաՀաբեր
դորհ
մր
:
քյ
րթ՚ս՚հք
րմչէլէ.՚եք
իչէսանուՀին
եւ մեր ամբողք
կեանքին
Հա
մար
այլեււս
որեւէ
մտմ ւոու ք չենք
ուՅւե ֊
նար :
Օ
՜Հ ,
աճապարենք
:
Եւ որովՀետեւ
Աուբբ Պետրոս չէբ աճա
պարեր , Եղիայր
Լուսթիք
չաբունակեց
^
-
Օն, սիբեւի
եղրայբ
, տճապաբէ
ոբ
պէսղի
մամանաէլին
Հասնինք եւ աղատենք
իչխանուՀին
:
Աակայն
, աոանց է՛բ րնկե քւո ք էսօսքին
ան–
սաէչու, Աուբբ ՜Պետրոս
յառաքացաւ
Հան՛
ղարա
քայլերով, եւ երբ Հասան
պալատին
առքեւ , տեղեկացուցին
իրենց որ թագա -
ւորիե
ղուստբր
մեռաձ՜ էբ :
— Ի՛՛նչ մեհ կորոլս՚ո
,
բացագաեչեց
Լռւաթիք
,• քու դանգադութեանգ
պատճա
ռով
ղ անձ մր
կորսնցուցինք։
Հւս՚նդարաէ
, պաաասէսանեց
Աուբբ
Պեաբոս , ես ոչ մէ՛այն
Հիւանղներր
էքրր–
նամ
քմչկել,
այլ էլր յարոլցանեմ
մեռել
ներն ալ. • -
—- ինչ 1քք՚սես,
՚ալաւլաէլեց
ե՚լբա
լբ
Լ" ւսթ
է՛ք ուրախսւթենէն
՛էե ր ցա՚ոէլէէքով :
Աւրեմն
, եթէ յաք՚աղիս
, թադաւորբ
ա՛հ -
ււլա յմանօբէն
իր կա յսբոլթեա՚ե
էքէսբ ՛է ե —
՛ւլ՛ կուաայ :
Պաքատին
դրան
աոքեւն
էին։
Ամրողք
աբքունիքր
սուդի
՛է էք էր : Յայւոաբ՚ոբե
-
ցին
իրե՛նց
ինյւնո ւթի
Լ
՛են ու ՛Լէւ Հա պետ
ի՛ե
՚նԼ,
իրենց
.7՛
նէլոլ -
դ ոլսս՚բբ
յ՛ո րւ՛ւ ց՛
թիւնր • - -
Երբ թաւլալորբ
իմացաւ ա լ՛ւ , ւսն մէ՛քա—
Աքէ ս Հ բամ ա լԼց ոբ է՛բ սէ՚րԼցեա
լ
ւլստԼր
մարմ է՛նր յանձնԼն
սւ՚նւ՚նց :
Ա . ՊԼաբոս
ւդա՚էանքեց որ էլբաէլ
՚էառեն
ել
բԼլ՚Լն
իրԼն
քք՚սթսէսյ
մր լքացան
քէէլյւ ։
Ա լ՛նու Հետեւ
բամ ւո յէ,ց ու՛
ւսմ կն
ոք
դուրս
ելլէ , բացի
Եղբայր
Լուսթիքէն
1
Գրաւ
էլաթսան
էքրաէքէ՚՚ե ՛էք՛այ,
Լոացուց
քուբր , եւ դեոաէոի
իչէւ՚անոլՀիէւն
մար ֊
մինր քքտբւոէւ ք՛՛՛է , էք՚Ո" ր՚հԼ ր քւ նէ,ւոք,ղ Լոտ —
ց՚սհ
ք
՛՛՛ւ
՛է՛^ մէք, ուբ անոնք
էոաչԼցաՆ
՚քէ՚նչԼւ որ միսԼրբ
անքատոլԼցան
ոսկոր–
ներէն :
ԱյնուՀետեւ,
բոլորբ
ղուրս
ՀանԼց
քւէւ–
րէն,
գրաւ
խոչոր
սԼղանի
մքւ վրաք, է,ք՚ւս–.
բու
քո՚է չարեց , Լւ ապա.
Հա՛նդիսաւոր
էեչտով
մր արտասանեց
.
Ամ՛ենակարոդ
Աստհոյ
անունով ,
մեռեալ , ոտքի
ելիր
. . . :
(3
Շար–)
ԿՐԻՄ
ԵէԲԱՏՐնԵՐ.
Fonds A.R.A.M
