8
Ա Ռ
ո
X
ԵՐԲ
ԹՍՐԳՍ՜ՍՆՈհԹԵ ԱՆ
Լ ԵԶՈՒՆ ՏԵՂ-Ը Ջ է
ԿԱՊՈՅՏ ԻԱԶԻ 30 ԱՄԵԱԿԻ ՏՕՆԱԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆԸ
Մեր
ւէրա1լ՚"՚ե , սլա
րրԼ
րսւ կա՛ե
մամուլում
մերթ
րեղ մերթ
արհարհւ֊ւււմ
ե՛ե
ղեղար–
աւեսաական
ղրականւււթեան
թարէլմա -
նութեան
Հարցերր
, րեղՀանուր
ս/չղբուն–
քի պահանգեր
ենղրւում
թարղմանիէ -
ներին։ Այգ սլաՀանքներր
մեհ
մասամբ
յանւլ ում են ա յն բանին , սր
թաբղմա՚եիչր
սլէտք է խուսաւիի
բառացի
թա բ ղմ ան ռ ւ.–
թիւնից ,լաւ ուսումնասէրի
ր՚եաղիրր ,
Հ
եւլյթեակէ
ոճն ուստեւլհ ադոբհ-ական ա ֊
ոանձնայատկութիւ՚ենեբր
,
Հաբաղատօբէն
աայ
երկի
ողին,
ղեղաբուեսաական
իլ —
րա յատկութիւննե ր ր եւ այլն։
Աա/լայն
չաա
յաճաէս
մ ոռացութ
եան է
մաա՚եւում
թարղմանչի
լեղուն։
Մեր թւսբղմանի^ե
-
րից
ոմանք
ռշ միայն
քանք շեն
թափում
մեբ
մա յբենի
լեղուն անաղարտ
սլաՀ ե լու
,
դեղեցկացնելոլ
եւ Հ ա րստաց՚եե
լու
Հա -
մաբ,
այլ երրեմն
այն աղաւաղում
են ա՛ե–
թ ի լ ֊
օաա բաբանս
ւթիւննե բս՛է , դռեՀ կա–
րա՛եո լթէ
ւնւնե բուէ , ՛եո յեէսկ
քերականա -
կան
ամ ենատաբ րական
կանոննե
բի
էսա էս–
տ ումնե բուէ :
Հեռռւե
շղնալու
Համար
բերենք մի
թարմ
օրինակ
Ա օտ օրերս
լրացաւ
Հրեայ
դասական
գրող
Շոլոմ
Աէէյթեմի
հննղեան
100"՛.^ -
եակբ։
Խրաթուսելթ
ոբ
ՀայսլետՀբաան
աա յգ
օրերին
լո յս
լ^հա
յեց նբա մ ի
քանի
աղաամ ոլահ,^եբի
գբքո
յկրլ
«Ե րգ
ե բգո~
ցբ » ; Եո աոանձէւն
սիրով
ւէերցրի
ա
յգ
գրքո
յկն ու աարուեցի
ա յգ
ին^ւատիսլ
Հեւլինակին
Հա յերկն
կաբգալոլ
Հաճո
յ -
քսվ : կարգում եմ ել
մերթ
ր^՚գ
մերթ
ղկմ
առնում
ինշ որ տՀաճ ութիւննե
բէւ ։
Աշխա տում եմ շկա րուե
լ րովանգակու
-
թիւնից
, բայց
շի լինում
, ինչ որ րան
շարունակ
կասեցնռւմ
կ
: Եւ աՀա
ԳՐքէ
կէսէւց
ուշագբռլթէլ՚ես
կլանւում
է
ա
յգ
թութերով
% Լեղուն
: Այգ է ՚ ^ ^ չ Հայերկն
է :
Այո
սլաբաղա
յէն
էւնձ աբգէն
չի Հեաա -
քրքրում
, թէ թարգմանի^
ինչքան
է
Հա–
րաղատ
մնացել
Հեղինակէ
երկի
ոգուն
եւ
գեգաբուեսաական
աոանմնայաա
կութիւն,–
նեբէւն , այլա
յն , թէ նա որքանն
է
հա -
թագատ ւքնացհլ Հայււց
լեգոՆի
ոգուն եւ
կանոննելփն :
Գաաողոլթ
իւննեբ
անե լուց աւելի՝ օ գ -
աակար
է
էսօսել
օբ էնա
1լնե բ ուէ : Ատա սկբ—
սենք
ղ֊րքԼւ այն էքերէց , ոբտեղ
լեղուա -
կան
Լսո
ւթե
բն
՚՚ւ՚Լ՚լակԼւ արդ ելա կեց
էն
բն
թե րցանութ ի ւնր է
«Երանի
նրան,
ոււք Ո ւնի
քեռի,
իսկ
քե
ռին՝
մօրաքոյր
,
Որին Ո ւնի
մի հանօթ • • .»
(Հ^ 58) , «Աղքաաներին
էստեդ
անելիք
չունեն » (87) , «Նրան
արղէն
երեթաներ
էլ ունէ.»
(98) , «Մեգ
մէ Հէն րազմոց
ո ւ
նէ ինք »
(101), «
ինձ ունէի
ամէն րան »
(102)
եւ ւսյլն եւայ^
:
Լ՚նչսլէս
աեսնում
ենք,
ղրանք
սլաաա
—
Հական
սէսա^եբ
չեն
, այլ ա բմ աաացահ ,
մ տահ ո լլւււթե
ան
կայուն
ձել ղարձահ
քե
րականական
կանոն , որ ոչմէ կասլ
չուեի
մեր
լեւլուէւ Հետ :
Շ ա բ ո ւեա
կեն ք • ՀԵր՚լ՚՚ւեցինք
ա յն
րոլոր
սրբոլթիէնւնեբով
, որղոյութէւն
Ո ւ նի
աչ
խարՀի
երեսէն
» (131) ,
«Զեշեկն
անՀե -
տացաւ
,
անհետացաւ
նբա էսառնոլահ
մօ–
բօւքր,
նրա խէտ
յօ ն ք ե րը
եւ
Հրաշալի
մատները » (110),
«որտեղից
է բ
այղքան
մատներ»
(116)
եւ.
այլն։
Այսսլէւսի
սխալեր
նոյնսլէս
«Հետեւո -
գա կան» են :
« • • • Ասաց նա , վրայ
սլրհնելով
Հիւրե–
բէն
» (110) , «
Նա վրայ
սլբհալ
ինձ ա յ ն –
ւդիսի կատաղոլթեամբ
, որ
. .
•»
(115) »
« Առնելով
ինձ վրայ
կաբղսււղաՀոլթեան
ել
րա բե սլա շա ութեան
լուհր
» (123) :
Ա
լղ սլիսի
սէսալների առատ
ութ է ւնն
ա -
սում
է,
որ
ղ
րանք
է լ
սլաաաՀական
շեն
X
« Հայրս ասահ
էր
եղել
» (98) ,
««թա -
վւաՀաբում
էր
ձեռքերով,
ֆ ՚ ^ Փ
^ ա ց ն ո ւ լ ք
քթուէ»
(105) ,
«էսֆէրբ
ամուսն ացաւ Հ
Կէւնր մեռահ մէ մաբղու
աուեցէւ՚ե»
(97)1
« Այգ մէքոցում
՚լետբ
սաոել էր
» (112) :
Ե,ւ այսսլէս
կարելի է շատ
օրինա1^եբ
բերել:
Երբեմն գէմ եո առնում
բացարձակ
ան–
Հեթեթոլթեան
: Այսսլէս
• «Հարկաւոր
է
նրա ւէարտիքն
իքեցնել,
կանդնեցնել
նրան
էնշսլէս որ սլէտքն
է եւ
կարկտի
սլէս
տե–
՛լալ այն
տաքացնող երկու տասնեակդ՝
կեչՈՆ
ապուրը,
մեր ուտելէքբ :
կեցցէ
հեհբ : կեցցէ
ճիսլոտբ» : Հասկանալի է ,
որ խօսքր
հեհի , նոյնիսկ
կեչու
ճիպռ -
աով
հեհի
մասին
է,
սակայն
թն
չ
է
այգ
•՛արմանալի « կեչու
ասլուրբ»
, ոբ կրկ -
նւում՛ է մի քանի անգամ
: ԱՀա թէ ուր \
ՓԱՐԻԶԻ ՄԷՋ
Փաոաշուք եւ ւդանհալի
• . • ,
այսսլէս
կարելէւ
է
կոշել
այն Հանդէսր որ կաղմա–
կերպուահ
էր
Ֆ՛ Կ–
1է1տշի
դորհունէու -
թեան
՚.աամեակէւն
առթէււ
կէւբակէւ , Ապրիլ
ձ
՜ՀԷ՚ն Ա որսլոնէւ
շքեւլ ամվւիթաարոնին
մէք։
Եբիաասարւլակա՚ե
ելմաբղական
կաղ–
մակեբպութեա՚եց
սլա տուի րակ
նաէսաբաբ
Մորիս Հէր գ ո կ
բնղունահ
էր
Հովանա -
ւոբել արւ ձեռնարկբ
:
Կբ
Կւա
էսաղ
ատ է
բ օդ ավա էսո ւթեան կա -
յան՚եե
բու պեաա կա՛ե բնղ
տանա
ր քնն
էւչ
է—
թ ի յ է ն Պէքար :
Լ՝եմէ։ն
վ բ՛"
ք
աեղ դ բաւահ
է
էւն , նաէսա–
դաՀէւն
կ՚՚՚լրէ՚ն
, Ա Լւութեա՚ե
քարառւղա -
րոլՀԷ,
ՏԼ՚կԼ՚ն
թաղէոսեան
եւ բնկեր
Տ՝
Ե՚լէադաբեան
Աոաքէէ՚ե թէէկնաթոոներբ
ղրաւոլահ
էէն
բարձ րաստէ
ճան
Հ էււր
եր
ով :
Հրա
ւէր
ուահ
յա բանու սւնութ եանց պետերէն
նեբկայ էր
միայն
պատուելի
Աիսլեան
ի ր
տիէ^ոք
Հետ։
Գերտսլսւյհտռ
Աէքւստւււնէւ
ն ո քն
պա
Հուն սլաաարաղ
էւշ
Ր Ա ա լ ո վ
Աաքրէ ՝ք^էօր/» \
մէք
էէլ՛
հւ
՚ք/՛"^
էր մ ասնա կցա
թ էւն բ բե—|
րել,
ներկա
յ
է
ր սակա
յն
Ա • Մու րատեան
\
վաբմաբանէւ
աեսուշ վարդապետր
Հ • ^
Աերովբէ
Աղրլեան :
1՚"Կ Ս՚անոլկեա՚ե
I
Աբբադան
նամակով
մր ցաւ
քա
լտնտհ էր
թէ եկեղեցական
պա բաւս կանու
թ իւննե
րու
պատէւառռվ
պէւտի չկարոգանար
ներկա
յ
գտնուի
լ
Լճացումբ
կւսաարուեցալ
ֆբանսական
քայլերդով
եւ Գուրգէն
Ա՝. ԱլէմշաՀի
իմ
Հե ռ ա ւ ո ր Հ ա յր ե նիք ո վ ,
Աէփան - կոմի -
տաս
ե
ր ղ
չաթումբէ
կոգմէ :
ՆաէւադսւՀբ
ան
մԼւքա պէս
էսօսքբ
տուաւ
• Պ •
Յ՚՚՚էի՚կ
Ե՚լէաղաբեանէ
, որիր
հանօթ
ճ
արաասանու
թեամբ
կուռ
րանա էսօս ու -
թիւն
մր րրաւ , նաէս ֆրանսերէն
, ապա
Հայերէն
« կապս յտ Խաչ • . . լո յսի ել
ւլթու -
թեան
կաւլմ ակե
րսլութ
իւն ոբ
երեսուն
աարուան
իբ ա՚եխոնք
աշէսատոլթեամբ
յաքողահ է սլաաոլաւոբ տեղ մ բ
ղ
րաւե
լ
մեր
դաղաթին
մէ^. Ան ար,/անի
Հ
այնձ
յարղանքին
եւ պատուին որ
կը
վայելէ
այսօր :
Այ՛լ
պաա
Լււ ր այսօր
աւելի կր
նուիբա–
ղորհուէ
այն էւրռղութեամբ
որ, պեաա -
կան
պա շտօնա կան
բաբձր
անձնալորու -
թէւ՚ե
մբ՝ Պ՛ Հեր՚լ՚՚ք էբ Հաէանալոբոլ
-
թէււնր
շեորՀահ է , որու Համար
եբաէս -
աապարտ
ենք եւյանուն
Կապռյտ
Խաչի
,
էնշպէս
նաեւ
Հայ մոգաէուբղին
կր
յայւո–
նենք մեր խորին
շնոբՀակալութիլննեբր
Ցա բղանք ու պատիլ
ձեւլէւ , Պ • նա Էսա
ղաՀ
, որՀակաոակ
ձեբ բաղմաթիլ
ղբա -
ղումնեբուն
, բարեՀաճեցաք
գալ եւձեր
նե րկ՚ո լութ եամր պատա
ել մեղ , սրոլ
Հա
մար
րնգունեցէք
մեր
երաէսաագիաական
•ր/ ա ւլու մնե
կարող է Հասցնե
լ բաո ացի
թաբղմ
անու -
թէւնբ :
Այդ
՚/ՐՔ"յԿր
թ՚որղմանել
է 0՛ Աա -
նաՀեանբ
։ թէ նա որքան
Հարաղաա
է
մնացել
բնադ բէն
(աւելի
ճիշղ
ռուսական
թարղմանութեանբ)
,
մենք
չդիտենք ,
րայց ոբնբա թ ա բղմ
անո
լթ
էւ ւն բ
անՀարա
ղատ է Հայոց
լեդուին
, այգ
ցաւալի
փաստ է ։ Ղ՚էբքր
խմբագրել
է Ա.
՚Լռւկաս–
եանբ է Հետաքրքրական
է՝ էնչ է
արել
նա,
է՚՚^^ձ
Կ."՚Ր՚1–1՛ է՛՛մբագբոլմներ
է կատա
րել : Այգ երեւի կբ սառւգի
ՊետՀբատէ
մանկա
— պատանեկան
ղրականութեան
բամփն
ր :
Հ–
ՆՈՐԵՆՑ
«Գրական թ-երթ֊»
Կս.պ - Խ՚սշլ՛ Լ՛բ երեսուն
աարուան
ղոբ–
հունէութեամր
, արմտնէւ է
այսօրուան
այս
մոգովրդայէւն
յարդանքԼւ
ց՚՚յցէքն եւ
հ ափատ ա բութ եանց , որուն
բերէւք
նաեւ
ձեր
թանկաղ
էն
մ ասնակց
ութ էլն բ
Աւրէ՛շ բարենպատակ
Մ էութ էւննե
բու
կողքէն
, կապոյտ
Խաչէ տարահ
ղթու -
թեան ու նուէւրում՚է
աչթաաանքր ապա —
ցոլց է նաեւ ոբ ան մեհ մողււվուբղի
մր
հնունդն
Հ :
Տիկիններ
, քով
յէովի
եկահ ենՀաւա -
քաբար
տանելու
մ ա րդա սիբա կան
դ ոբհ
մր
օգնել
իրենց
նմաններուն,
ամոքել
ցաւերր
Հիլանգնեբուն
ուչքաւորներուն
,
սատարել
Կրթ • ղոբհէն
, է՚^նչ կա ք
աւելէ
գեղեցիկ
։
կապոյտ
Խաչր ոչ միայն
իր օմ անղա -
կութիէնր
բերահ է Հա յ
մ ողովուբգին
,
ալլ
նաեւ
կարելի
Բ"լոբ միքոցներով
քա—
նացահ է օղաակաբ
Հանդիսանալ
ոշ Հայ
կարօաեալներու
տ Ֆբանսայի
մէք պաաե -
բադմէ
բնթացքէւն
, օմանդակահ
է ճակա—
ար
կռուող
ղինուռբներուն
հրտրներ
ու–
գարկելուէ
Պուտափեշթէ
աղէտեալնե
—
բուն
րերահ է էւր օժանղ ակութէււնր
եւ
այսօր ալ կր պաաբաստոլէւ
օղնութեան
ձեոք կարկառե
լ Մ ատակասքաբէ
մողո -
վ ուրդէն :
Պէլֆոնթէնէ
օղափռխութեան
կա քանր ,
այնքան
փնւոռուահ
Հայութեան
կո՚լմէ
աղատիէ–
բերող
դոբհ^
մբ՛ն է , որ
մեհասքէռ
կր նպաստէ
նոբ սերունդԼւ
ֆէււլէւքակաե
կբթա
թեսւն
ղոբհ ին :
թերեւս ոչ մ՛էկ մռղովուրդէւ
՛էէք ալն —
քան
աղղ եցէկ
դե ր կաաարահ է էդակս^
սեռբ , որքան
մեր մէք՝ տաք կէւնր։ Ան ոչ՝
մ իա
լն քանացահ է օղաակաբ
րլ/ալ իր
մողովուրղ
էն ալ/ նաեւ տա քրենասիրու
—
թեան
վսեմ դաղափարաէ
ղինուահ
,՛ ղո -
Հած
է էր Հանգէսաբ ու գէտցահ է
կբ՚ւ
ուէւ ու զոՀուիլ :
Երեսնսւմեակի
այս Հանդէսաւոբ
աօնա
կա տար
ութե ան առթէւ
յարղ անքէ եւ դր—
նաՀ ատ
ութ
եան
խօսք
ունէնք
էրենց
Հան
գէպ : ԲԼ՚չ եաք դուք պէտի
լսէք
թիլերով
աքն Հսկալ ա շխաաանքր
,ղոբ կատարահ է
աքս կադմ ակե
րպոլթիւն
ր եբեսուն աար —
ուան
րնթաքցին եւ գու,բ պԼւտի տամ
ող -
ուիք, ռրան արմանի է իր վւաոքր
տմեե–
լո՛ւ Առրպոնի այս պաամական
սրաՀԼւն
մէի
Մենք ռր ակսահսաաոես 1քնք այս
Հթնիչ
ղորհին
, ռրամէն
օք մեբ աշքերուե
աո. -
քեւ կր կաաարէ կապ՛ Խաչր,
պարտաւոր
ենք
մեր անվեբապաՀ
օմանդ
ակութիէնլա
Ր^րել
ւմնոր՝
որպէսղի
աւելէւ թուփով կա
տարէ իր սաանձնահ
վսեմ
պաբտաւո
—
բոլթիլննեբբ
: Աւսաէ, էլաոէսքաբկեմ
որ
յոտնկայս ծ ավւաՀարութե
ամբ , ապացոյ—
ցբ տաք ձեբ
քերմ
դնատատութեան ՚» ՚
ՀՆափ աՀաբութէււններ)
:
Նախագահ Պ* Պ է ք ա ււ—
«ՇնորՀակալ
եմ Պ • Հէբղոքի եւ ինհէ
Հանղէպ
ղ՚՚յՅ
արուահ
ձեբ յարղ ան քին ել ա՚եկե գհ աբ
աա
յա յտու
թ եանց Համաբ,
որու
աբմո/եա–
լ/այ
այսօր եւ ոբռւ
Համար
*ափաղան^
դգացուահ
եմ
Տեղեակ
եմ այն Հսկա
յ աչխատանքէն ^
որ կբ կատա րէ Ֆ • Կապ • Խաչր , որու
ե—
րեսնամ եա
յ
ղ որհ ոլ՛ե է ութեան
ու
յսօրուան
Հանդ էս էւն նաէսաղ աՀեչր
էնհէւ
Համար
պատէւ կբ Համարեմ
տ
Արդ ե լա վւ ա կմ ան կա յաննե
բու
մ՛էք հա -
նօթացահ էէ ձեր տա յբենա կէւ ցնե
բուն »
աես ահ էիձեր դաւա կնե րբ
կռուի
ճա —
կաաներուն
վրայ,
որոնք
իբենց
արիւնը
էսառնեցի՚ե
մ՛եր դաւա կնե բուն ա րէււն էւն
է
Այսօբ
ալ , կր տեսնեմ
Հայ կէւներ , որ ի–
րենց այս կաղմա կե րպութեամբ
մաբդա
—
ս էէրա կա՛ե էէսեմ դ որհին՝ դթութեան աչ—
էսաաանքին են
նուիրուահ
192Տէն ի վեբ կրղորհէ կապոյս
Խաչր^
1935/5՛
սկսաւ
օղ ափո խութ եան
/լայանի
դորհր
, վարձու
աուներոլ
մէ9,
սակայն
միչտ
էէ մտի ունէէն
սեփա կա՛ե շէնք մը
ունենալու
պարաղան : Անոնց ա*Լսատան–
քր
յաքո ւլու թեամբ պսա կու եցաւ. , յաքո—
դեցան
ղ անել
Պ է լֆոնթ էնէ դեղեց
էւկ բր —
լոլրներուն
վրաք
իբենց
կա յա՚եբ ոբ կը
ղորհէ
մի քանի տարիէ
էէ վեր
լալէսւլոյն
պա յմաննե
բու
մէք Հ
կայաններու
պեաական
^^էնիչի
Հանղա -
մ անքով
ս եւ Հէմնույսհ
ինհէ եկահ
՛դա
շ—
տօնական
տեւլե կաւլէբնեբու
, կարւււլ եմ
յա քա՚եել թէ ձեր կայանբ դո քոլթիւն
ու—
նեցուլներոլ
մ՛էք լա ւա դ ո յն՛ե ե ր Է՛Ս մին է ^.
որու Համար
, պարտք կր լրլամ
տ րապա
—
բակաւ
գոՀոէնակոլթիւնս
յայտնել » Հ
Նաիւաղատբ ապա խօսքբ
աուաւ Ա էւու—
թեան
քէսբտուէլաբւէւ֊,
էւ Տէ՛կէ՛ն
Թ՚ալէքէԱ
—
եանէւ, որ կարւլաց
կեդր՛
ւէարշոլթեան
կուլմէ պաաբաստոլահ
կասլււ քտ Խաշի
3 0
տարուան
ւլ էէբհ ունէ ււ լթեա՚ե
տե՜էլեկաւլէւ
—
բր :
Հանդէսէ
երկրորգ
մասբ
կբ
կաւլմէր
ւլ եդաբոլեսաական
բաժ
ինր , շատ էէէնամ —
քՈէէ սլատրասաուահ
:
ՇնորՀալէւ
Տէ՚կԼ՚ն Ա՛ Պետերեան կր կա -
տաբէր
էսօսնակէէ պաբտականութէւնբ
նա
եւ ապրու մոէէ արտասանեց
երկու
ֆրան—
սերէն
կաորնե բ ՜,
ԳաշնակաՀար
Պ– Աեդբակ
Եաէէրուեան ^
անգամ
մ՛ր եւս եկաւ ապացուցանել
թէ ,
որքան
վարպեաութեամ
բ կարելիէ է նր -
ւաղել։
Խելայեդ
հափա Հա բ
էէ լ
թ էււննե
րու
՛էրա յ ստէպոլեցաւ
կբկէւն ու կրկէ՛ն բեմ
Ս^ԵՐ Ա Ր Ձ Ա Կ Ի
Լ ԵԶՈհԻ Ս՛ԱՍԻՆ .
Լ^այց աՀա եւ մէ ուրէշ
լեղու,
"ւբէչ
մէ
էսնՀատականէււթ էէն
, ուբէչ
մ՛ի ա շք Բ՚"3—
ւււահ
տւԱքբենէւ բնա շէսա լէէ էն
էէրայ .-
« կաքաւաբերգի
՚լլփէէւց ամպր
Հսկայ
թբ -
էաէՈէնքէ ՛՛լէս սուլաց
դ է ՚ ՚ լ է . վբաններր ,
խոնսէււււթէէւն
կաթեց
քաքերէ
վրայ
,
մամէէւոներէէ
ւէրայ եւմակաղահ
ւէշխար -
ների
ԲԲ՚լէ
՛թ՛ա
յ նստեց
գէ
շե բա
յէն թո -
նէսւութ
էէւ՚եր։
Ցօւլ
կււէթեց
ալսլէւական
մ՚անէէւշակԼէ
հ ՛ո ւլ կե թ ե րթե րէէ
՚//""
յ •
Լ^ւէւբմ ունքէց
արրեցահ
մի
բ՚լե՚լ
քնել էբ
առէ
քքն ե բէէ
մ էք , ելնրան
ա յնպէ ս էր
թււււմ
, թէ աշէսաբտր Հէէտալէա
բոլրաս -
աան է
,
ալւէլիակա՚ե
մանէէլշակ
. . .» ; Հկա–
րէք կ՛""
յ ասե
լու
Ա.Բակունց) ;
.. ՚Լէէէլասանբ
ոշ միայն
Հ եբոսներէա\ւա.–
լոկնեբի
մէքէէցաէ,
այլ եւ իր
ակտիւ
մի–
9տմ
տոլթեամ
բ վ ե րլուհում է
Հե
բոսնեբի
Հուլ ե բան էէ ւթի
ւնր , րնթ երց ողի աոաք բա–
ցում է ՛եր էէէնց
֊, ալ
էն եր էէ գա դանա րանբ ,
նբանց
ներքին
աշխարՀր
, այս ճիշգ
մեթո–
տէէն գիմէքւմ է նաեւ
Աիրասր։
Տեսնենք,
թէ
էնչ՚ղէ" է Աէրասբ
կատաբում
այս
բաբդ
ղոբհուլռւթքււնր
։ Անատիտէ
մօէո են
նրա
եւլրայբ
Մուշեէլբ
, ամուսինր՝
Հանէ–
սր, ամուսնոլ
ընկերր՝
Ռաֆայէլր
, Նա -
տաշան
: Ա^աՀիաբ անտարբեր
շէ Ռա -
ֆա
յէ լի Հանգէպ : Նա շփոթւում է , ցա —
ւեց՚եում է երեէսայէ,
թեւբ։
Երեխան
լալիս
է : Խօսքբ տանք
Հ ե ւլէն ա կէւ ե . «Այ" բա
նբ
,ոբ այլ պայմաններռւմ
կաբոլլ էբ սո–
ւէո րական
անղգուշռ
ւթիւն
Համ արուե
լ ,
այժմ
սաա՚եում է առանձնա յատուկ
նշա —
նա կութ իլն : Ամէն
մէկր բացատրում
է
իբովէ
. եթէԼիաֆայէլն
իր մտքում
հի ֊
հաղում՛
էր , ապա
Հանէսր
դառնօրէն
էսորՀրէլահում
էր , եթէ Նատա
շան
Հեէլ֊
նօրէն
ժպւհում
էբ , Մուշեւլբ
վրդովմ՚ունքի
նշաններ
է ր
ղ՚՚յղ
տալէւս , եթէ ԱնաՀիաբ
քիշ
է ր մնում չաբ էւր
անղդոլշոլթեան
Համար
, աււլա Աշոաիկն
արդէն
լալէւս
էր.. -» :
Եթէ Աիրասր
կարհում է թէ այս լեղ -
ուո էէ կարելի է Հոգեբանական
վերլուհռլ–
թէէ ւննե ր կատարել
, ապա նա
սխալլում
է : Լ՛ոկ է՛՛՛նշ են նշանակում
Հետեւեա
լ ար—
տա յա
յաո
ւթի
ւնւնե րր.
« ԱնաՀիաի Հեգ
ու խոնարՀ
աչքեբում
երբեք չէբ
ցոլացել
էսաբգէուանքի
շվ՚թ» , «Մանկական
նուրբ
ւլդացմունքնե
բր ճնշլում
են անսովոր
բբ–
տռլթեամբ»
, « Լիւսֆայէլէէ
ոաքեբի
տակ
Հեհում
են բոյսերբ»
, «Երկու
փութաքան
մատուպռւլներ
քղքիկի
նման
անցնում՛ են
սեգանից - սեղան»
, « Նա եւս
աիբեց
Ն՛ստա շա յին , նբա
շլղէկ ադքէաին»
, «Աբ
ցուն քէէ երկու
կաթիլ
ւլ ուրս
ժ ա
յթքեց
նրա աչքեբից»
^ «Գէմքբ...
կենոաՀիլթ
էսնդէէւթեամր »
, Օ
՚Լարպետ
Հայբռւլ
էքաժելով
գռւնչբ»
, «Երկու
մանուկն էլ
շափաղանց
նրրադդաց
էէն»
եւայ^
, եւն ւ
Մէ տեղԱէրասբ
այսպէսի
բէէէն է դրել,
«Տ՚ոինքր
գնելռւէ
ադմկուլ
եբեէսայի
րեբա–
նր,
. . » րստ երեւոյթէն
Հեւլինակին
շաւռ
է գուբ
եկել
էէէ
քս ւլիլտբ , այլաւղէս նա
շէԲ ԿԲ^նէ
«
աօ , հէէհր սեդմէբ
բեր -
նին է - • • • » : Գոնէ այսքանաէ
բաւարալէ–
էէւէր , ոշ, Աէբասր
երրորէլ
անւլամ է կրկ–
նուր
«Խեէլւլրաելով
ե րե խա յէւն՝
հէէհր
սեգմեց
բերանէէն » ել . . . մէւ
ւրորմանայ^
ր՚եթերցոէլ
, շ՚՚բրոբգ
անէլամ
, - «նա րս —
էոինքր սեդմել էբ եբեէստյի
բե բանին ...» ^
Աէէէ
/լոշլէէւմ է լեդուէ,
լԼղուտկան
միքոց–
՛եե բի աէլքաաութ
էէն :
X
՝էյ՚րքեբ" լ"Տ" աեսաւ
ԱնաՀիտ Ա ե կո յ -
/.էէէնի
««Ասկէ կավէաի
մէք» ստուաբ
էիէ ֊
էէլր : Հեւլինէէէկի
շնոբՀքն
ակներեւ է
: ՚ ^ Հ –
պրն
օժաոլէււհ է նկա րա ւլրա/լան էգաակե —
բաւ
էէր
էքեբով, լաւ
տիալոկյ^ձ^,,,^ ^
կեր
պէս բնե րաի : Ա ակալն
ւէէ էէլր
է
\դ ձւլ
էէ
ւահ է :
Վէ՛՛լէ
«շուրք»
այն քէէէն ՛շատ է, որ վ է՛ղէէ
Հատի/լբ
նրւււ
034
էքեբէււմ
երբեմն
մէայն
երելէէլմ է : Լ*նթերցողր
յուսէսՏ ա
աէէէ
կան
ճէգ ու քան ք է ղռբհ
դնում
Հեւոեւ ելու.
"՛յ՛լ
Հ էստ
էէկ
էէն , Հե՚ոեւ
ելու նրէէէ
բնթացքին
ռւ ղաբէլացմանր,
սակայն
նրէէէ
ք՚ոնքեբը
շեն պսակւում
յաքոէլութեւէւմր
:
Գ– ՄԱՀԱՐ1՛
(2
Շար.)
Fonds A.R.A.M
