Յ Ա Ռ Ա Ջ
ԵՒ " ՍԻՈՆ ՛ ՛Ի ԱՇհ^ԱՏԱԿԻՑ Ք.Ի Ն Շ Ո ԻՄ Ն Ե Ր Ը "
" ձ Ր Ո Ի Շ Ս Ն "
(ՍԵՐՈՎՐԼ. ՎԱՐԺ֊ԱՊԵՏԵԱՆ)
Ոէ֊՚լիղ մէկ աարի
սրանից առաԼ
եե
մի
յօդո
ւահ ա
լար
ք
(8
յօդուահ)
ասլադրե ֊
ցի
Փարիղի
«Տառաի
թերթում
«+սւհի ֊
րէի Եպիսկսպոսակաէւ ժսւ\ով|ւ Եկհղեցա–
կաՐւ Իլւաււււ–(ւքի | ո յ ս ի տակ»
վերն
ադր
ււղ •
Յօդուահա
շարքիս
Համար
որոլէս դրդա ֊
ոչաաձաււ
Հանդիսացան
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկոս
Գէորդ
Զվ, մաՀուանից
յե -
" " ՛ յ Կէմիահնի
կողմից
էլաաա
րուահ
այն
փորձերր,
որոփ Հայեկեղեցու
կեանքի
մէշ
մուհւում էր մի նոր
Հասաաաութիւն
( էնս
թ ի թիլս իոն)
ԵպիււկոպւաակաՐւ ժււ–
ւլռվ
անունաի։ Այդ ժողո
։1ների
ղումար ֊
ման մասին
Ա՛այր Աթոռի
սլաշաօնական
օրղան
«կշմիահին՝;^
ամսաղրի
մէ^ երեւ -
ցան Հաաուկաոր
ա ե
ղե
կո
ւթ
ի ւնն
ե ր
,որոն–
ցից
յ՛ոյ՛՛՛նի
դարձաւ
, որ քյսլիսկոսչոսա -
կան
մողո վնե րից առա
շին
ը աեղի է
ունե–
ցել
ւնօձին
ՎեՀափառի
(Գէորդ
Զ) թա ֊
դում ից
անմ իշասլէ
ս քեաո
յ , երր , ի ղէսլ
ԱլքեԶայն, Հ ա յ ո ց կաթողիկոսական Աթռոը.
թավւՈՆ|1 էր ,
իս1լ վերշինր
ինշսլէս դի -
աենք կայացաւ
ԳաՀիրէ
յում
1950/5՛
Ա ար
տի
ս 1լիղրնե
ր
ր
է
է՛մ յօգուահա
շարքի
մ էշ
ԳաՀ
ի րէ ի Ա -
սլի
ս
կո սլո
ս
ա կան ժողովի եւ
մանաւանդ
ա յնաեղ
քննարկուահ
դլիսաւո
ր
է՛նղ րի
Անթիլիասի
նոր
կաթուլիկոսի
րն -
արս
ւթե ան
մ ասին դրեթէ
ոչինչ
էհ,"՛
Լ՛ "
Գրա
փոթարէն ես շանացել էի սլաաաս —
թանե
լ
ա
յն Հարցին թէ
սլիս կո սլո սա
կան
Ժողով,
իրրեւ
«մշտապէս գ ոյա տ եւող ի -
րաւական հաս տ ա տ ութիւն
( է ն ս թ ի թ ի ւ -
սիոն) »
մեր
ե
կեղե ցական
կեանքում
ղ ո–
յութ
իւն
ունեցե^
լ է
: քքԼ
յանդել էի այն
եղրա կացութեան
, որ ա յգսլիսի
է ն ս թի -
թի ւ ս ի ո ն
ղոյութիւն
չէ ունեցել ;
Եկեղեցին
իր վարչական
կառո լցով ի
վերշոյ
դարձաւ
սլետական
տիսլի Հաս -
աաա
ութ
իւն , ղո յդ. մարմ իններով
օրէնս
դիր եւ գորհադիր : Հտյ եկեղեցու
Գերա–
գոյն
Օրէնսդիր
Մարմինր
Աղդային-կկե–
ղեցական
մողովն է
, / ՚ " ^
Գ՚՚քեադիր
մար—
մինր
կա
թ ալի կոս ութ իւե
ր
;
ԱչթարՀա
—
կանների
մ
ա
սն
ա
կց
ո
ւթ
ե
ա
ձ՛ր
Աղդա
յին -
է կեղե ցական
ժողովին
ՀՀրնդարձակոլ
-
թեամ բ կր
վ։ա
լլի Հա յ
քյ կե
ղե
ց ի ի ժողո -
վրդա կան ողին՚ձ , դրում է Արձ անեան եւ
ասլա չարունակում
է «նա բոլորովին
Օ–
աաբ է եէլեւլեցւոյ
մէշ էլւլերական կտմ քա—
^անա յական
րացաո իկ ա ի
ր
տ սլ
ե
տ ո ւթ
ի ւն
Հաստատելու
ղրոլթենէն՛^
, (« Հայ Եէլե -
ղեցի»,
էշ
141) :
Այսսչէս
ուրեմն մեր
ե -
կեդեցական
էլեանքում
Աղդա քին — Եկե —
ղ
ե
ցտ կան ժողովր չի կտրող
փոթաբինուել
ոչ ե սլի ս կո սլո
ս ա կան ժոդովով
, եւ ոչ էլ
էլա րտ ինա լեե
ր
ի էլոնկլաւով։
ք^այց
ա յս
մասին
աւելի
րնգարձակ
յետոյ։
Առայժմ
չարունաէչենք
մեր յօգուահր ։
Եմ յօդուահ
տ չա րքր արտաասլեցին
գա —
գոլթաՀայ
միքանի
թերթեր,
բայց րստ
էութեան ոչ ոք անդրադարձաւ
նրան
՚.
ք^ացւսռութիւն
չկաւլմեց
նաեւ
«կշմիահին՜^
ասմսադիրր,
Հաէլառակ որ իմ յօգուահնե
—
բիցս
առաշին
էորսր
նուիրուահ
էին ա
յգ
ամ սա գրի
19օ6/՛
Տո՚֊լիսի
^Ի՚-ի Ի՛մբա -
դրականի՝
մէշ սլաչտսլանահ
թէղի
^երք–
մանբ։
թ՛ող ներուի
ինձ
յայանել այն
կարհիքր
, որ ա յդ էլարգի
վերաբերում
բ
բացաաբլում
է նրանով որ իմ յօդուահ
—
ների
մէշ չկային
ՀայՀոյանքներ
եւ անձ
նական
իսհբհտնքներ
, որով
նոյն
ձեւով
փոթադար
ձելոլ
վարժուահ
՚էբիչներր
Հաբ1լադրաբտբ
ստիսլուահ
էին Հրաժաբ—
լ ւել իրենց
սովորութիւեից
եւ,
՚էԻ՚֊բին
գորհի
փոթարէն
, ստաննե
լ աւելի
հանր
սլա րաա
էլան ութ
իւնւ
լհուել եմ յօղուտհ -
ների
մէշ յաբուցահ
Հաբցերի րստ էու ֊
թ եան
քէւնա րկմ ան :
Մի քանի օր սրանից առաշ
իմ բարե -
կամնե
րից
մ էէլր ինձ տուաւ
Եբուսաղէմ
ի
սլատ բիտ
բքո ւթեան
«Ա իոն՝^
սլա չտօնա -
թէէրթի այս աարուայ
Յունուար - Փեար–
ուա 11ի միացեալ
թիւր,
որաեղ
« Հ ա յ Եկե–
ղ ե ց ւ ո յ Եպիսկոպոսական ժողո վ ն ե ր »
վեբ–
նաղբով
ՀԼ, չումնե
րից » ես
ս՛ե ս ա
յ , որ
Ավւիւռքում
այնուտմենայնիւ
ղանուել
է
մէէլր , որ Հնարիմացութիւն
է
ունեցել
իսս յս տալ իմ յօդուահա
շա
րքի
մ էշ յա -
րուցուտհ
Հաբցերի
րս
՚ս
էութեան
քննու—
թիւնից եւ իր «նչոլմներր»
էլատարել
է
մ իա յն
մ է
էլ
նսլատաէլով
3"յց տալու ոբ
ես «աղէտ եմ» , «յա
քսւնապէս
անաեղեաէլ
եմ
ե էլէ^
՛լե ց ա էլան
էլան
ոննե բու
Հ իմնա էչան
Ա.
ս էլղբունքնե
բուն » ,
Հսւմ ենտատ բ բական
աե ղե էլութ ի ւն
չունիձ՛
1ւ սլի ս էլոսլոս
րաոին
իմաստին եւ աարոդութեան
մասին՜^,
«Օ -
տարական
մրն եմ նիւթին՝^
, էլր սլաչա -
սլանե մ «յ իմա րաէլան ելվտանդա
ւո
ր րս-
էլրղրունքէէեր՚% եւայԱ
եւայԱ ; Շաբունա -
էլութեան
մէշ , Հ րաժա ր ելաի իմ
դրու -
թիլնների
քննութ
իւնր
անելուց եւ այգ
՛լ բութեանց
՛է էշ «իւեւլաթիլրոլահ
իքո -
գութիւններր^
ճչգելուց
, Պարսն
Բ ՛ն
Լա յսսլէ ս է ստււ բադ բահ
ՀԱ իոն՜^ի
մ
էշ
ա՚ղաւլրուտհ
կաբճ , յօգուահր)
յի չատա–
էլսւմ է
վսլւստա
֊աաբար՜^
մ ի քանի
ժ՚ւղով -
ներ
, ^որոնք
ւլուձաբուահ
է
՛ն
եսլիսէլո —
ւսոսնեբու
էլալմէ,
երբեմն
նակլ
ուրիչ
Հ ողե լո րա էլաննե րու
մասնակցութեամր
^ Տ
Այս յիչատաէչութիլնր
Պ • ՝Բ –ն անում է ոչ
թէ
՜էԱւբցի
յչննսլթեան
ու լուսաբանու
—
թեան մէշ ՚լիտանի
իր նսլաստր
բերելու
հտմար , այլ գարձ1ւ–ալ
ք(է
ոնղէլտբեանիա՚չի—
աութիւնր
՚էեբՀանելու
նսլատաէլով :
Այդ
Բ՚՚Լ՚՚Րէ^
լաւ։
Ընդ ուն
ինք , ոբ մի ի՛նչ
ոչւ
հյոնղէլարեան
Լ ոնղ կա ր ե տն մր »)
տգէտ է , գբում է մի նիւթի
մասին
,ոբին
«ՕէոսՀ
րտ էլան է» , չունի իր « ձեոնահ »
նիւթ
ի
մ աս ին
Հմտութ
իլն :
ք՛ա
յց
մ ի՛^թէ
՛էե ր
Հ
Ա
՛ն ել այդ ամ էնը
Հտնբա
յին
որեւէ
չւս՜էեկանութիլն
է ներկայւսցնում
;
Մեր
եկեղեցին
, ինչպէս
^է՚չդ
էլերպով
՚էր–
բեչ է իբ իւձ՛բագրա էչան ի մէշ «Ա
իոն^ր
« կ ՚ ա նցնի համատարած եւ լսոր տագնա
պին մէ ջ է ն »
եւ փոթանաէչ
այգ
մ աս
ին
մաահելու
, փոթանակ
իր նպաստր բե —
րելու այգ տսւդնտպի
լուհման
ուդիներր
վւնառելոլ
ւլորհին
, Պ • ՝Բ ՛ն իր կտբոդու–
թիւնր
յումպէաս
վատնում է
«քէէոնդկար–
եան
մր^ տգէտ ու անձեռնՀաս
ցոյց աա
չու
Համար։
Անարդիլնւսլէա
աչթատա՛՛նք
^
է։
ր պիտի չկատարուէր
գոնէ մեր տյսօբ—
ուայ
սչա յմաննե
րում :
Թէ որ այղպիսի
մ է։ անպտուղ եւ աւե -
լորդ աչթատանքաէ
է ղբաղուել Պ • ՝Բ ՛ն ,
ալդ
ինձ չիղաբմացնում
,
որուէՀեաեւ ,
ինչպէս կր տեսնենք
լետո
չ
, նա մէւ եղաէչի
անձնաւորութիւն
է։ Ենձ ղաբմացնում
է ,
սւսկէս լն , ա քն , որ նբա «ն չումնե ր ր՝^ տր -
ոչադբեչ է «Աիոն»ի
ի՚մբադիրր,
ոբ
նոյն
թիլէ՛
թմ՛ րտդր աէչան ում
այնքա՛ն
ողշա -
միտ տեսաէչէտնեբ է ՚դաբէլում մեր եկե —
ղեղու
նեբէչա
ք ասւգնապի
նէչատմ ամ բ I –
Հ
<- Գաւառ »ի Հայ ՛լ բաւլէանե
բու
բնտէւր
իսումր
ձ՛ր
էչ՚՚՚յ
, որոնք
Հաէլաոաէլ
է՛բենց
բաբձբորաէլ
ղ րա էչանս ւթ ե ա՛հ , ղեէլեցիէչ ո–
ձին ու ներքին
ճչմարիտ
արժէքին՝
մր-
նացահ են էսնհանօթ Հտյ էայն
՝է
ասա չւա —
էլութեան
ձ՚տաւոբ
էչեանքին :
Բացատրահ
րլլա
լու
Համ ա ր ա՚ռռր
պատճառնե
րէն
մին՝
աւելցնենք
անմիշապէս
թէ 1՛ ՛ս ւա—
ոացի
դրա՚լէար
, որքան ալ
մեհ-ս՚րժէք
՚չորհ
արտաղլ՚ահ
րլքայ
քանէ՛ ռր Հա -
մե,
>բէն
քաչ,
՛հ
է.
մն՛
՛յբենի
( օար.)
Ա՛
ււյՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
երքլրէէն մէ էլ անէլիւնր
՛ւլ չռւնէ,նուր
նաեւ
մէ՛շոցր
է՛չ՛ աբ՚ռաէչր։ւէ
թիւններր
Հրասլա -
րաէլ
Հ անէա լու առանձին
Հ աէո ռ րնե բուէ՝ բբ–
նական
է ր որ անհանօթ
մնար
րնգՀան -
բութեան :
ԱյԴ"էԻ"Ի
աբժէքաւռր
դաւսէռացէ՛
(ճէւչ–
գր՝
Հտյաստանցէւ)
էէրսւդէտնե ր եւլահ
են
մէէլ էա բէր՚ւ
անուն
մ իա
քն
յԻ էե լաէ
Աերովրէ ՎարժապենԴեան , Գա գիկ Տ է -
վէնեան եւ Տօնապետ ԼիւլէՕեան :
Ասոնցմ է տռա շինր
կ՝ուղէի
ներ էլա լա —
ցնել
այսօբ
, Համառօտ
ղհեբու
մէշ , նր–
պատաէլ եւ շեր՛է ՚իափաք
ունենտլուէ
ոբ
լլնաՀատուէ
բ ան իբ արժ ան է՛քին
Համե -
մատեւ
եթէ էլարելի է՝
հատորի մը մէջ
ամփոփուէին
իր դբոլթիւննեբբ,
տրուե
լու հտմար հ ա յ նոր
սերունդին
մտքի
ճ;)մարիտ սնունդ մը ՛ րարձր որակով ,
սիրուն ոնով ո ւ գեղեցիկ ճաշակով :
Ո՛^ ՛է է. Ա ե րաի բէ Վտբժառքեաեան
։
Ա Ի՛ք 1՚Ի՝՝Ի՚""1՚ՅԻ
ուոուցի
չ մր ։ ^նահ է
ԱիվբիՀիսս՚բ
,
1875/'Տ՛ :
Իր ուսումր բս–
տացահ է տեղւոյն
Ներսէսետն
նաէսակր -
թւււ ր՚սնին
մէշ , որուն
չրշանր
աւա բտե
չով
՜ԼՏ^ձ2ին՝
օղնաէչան
ուսուցիչ
էչարղուահ է
նոյն
՚էարժաբանին
մէշ։
1902 - 1908
վա–
րահ է նոյն
՚իւսբժաբանի
անօբէնռւթ
իւնր
,
իսկ
1908 - 1909
ե՚լտհ է անօրէն
Գոնիայի
Աղդ • ՛էարժարանին : Վերադառնալով
իր
հննղտւէտլբբ
սլա չտօնաւէարահ
է ՛Է՛՛՛Ր —
ժա բանին
մ էշ
մ ինչեւ իր մաՀր , ռր տեղի
ունեցահ է
1915/
տտբագբութեան
լն —
թացքին :
ինքնօւլնութեամբ
ղաբւլացահ
ձեռք բե
րահ է Հմտութիւն
Հայեբէն
դասական
չեղռւի ել ա շիսա բՀ ա բա ր ի , թ րքե րէնի եւ
ֆրանսերէնի
: Իրր ուս ու ղէ՛ չ ՝
մ եհապէս
օղտ՚սէչւսբ
եէլւէւհ է իր հննղ ա ւէա քբէ՛ն մէշ
Հասցնեչռւէ շատ մբ աշակեբտն1,ր
:
Աերովբէ
Վարժ– ապե տեան
եղ ահ է նաեւ
արժ է քաւոր
էչ բտղ էա մր ատ չով
նաիւ
ԱիւիրիՀիսարի
գ աւաոաբարբաոը
(տե՛ս
X
Ս 1 1 Ռ Ո 8 3Ը
(ՄԵՐ
՚ ե Ր Ա Ց ւ ՚ ՚ ե Ե Ր Ը )
Գալացալ
ձեռքերո՚է
առաւ
ղայն ,
բայց
աչքերր,
վէոթանաէչ
թոււլթէ՚ն
՛էրայ
ւչա բ–
ձրնելու
, յառահ էր ինհի :
\մռւնէչեբռլն
՚էր՚ոյ ուժ չէլար,
՚էաի՚ցւսհ
է բ ։ Նստեցաւ
քովս ,
յեաոյ
Հանդարա
չարժ
ում ով մր չւ՛ս ցաւ
թուղթ
էւն հալքն ու
էրորղտց
.
—. Փառք
քեղ. Տէր ,
րսաւ,
վւառք
քե՛լ , Աստուահ
, ե ղահ ր աս է եւլեր
տ
Ե"
ալ էլարհեցի
, թէ մաՀ է ւդաաաՀահ
•••
Ալ սկսաւ
լալ :
Մնացի
չուա բահ : Զ՚չացէւ
, որ սթալ էր
րրահս • էսեւլճր իրապէս
. էէտթցահ էբ :
Բ՛՛՛էր նստայ ել, ձեռքս
էչոէլռւցալ
ուսէ՛ն
դնելով
, Հանղստացնուլ
էսօսքեր
րսէ՛ : Բէ՛է
՚էեբշ , Լալէն կչտացահ՝
ան չտէլուեցտլ ,
՚" չքե բ ր
չոր ցուց
ե ւ ան չա բժ նստահ ՝ րս–
էլբսալ
տնոբսչ
էլէաի
մր նայիլ :
կԳրտղէր
։
Ես տլ անկիւն մբ քաչուեցայ
թեւա -
թէս
վւ եւ ինէչտյ
է
՛ւէւ
ր մ ւոահէք տն ց
ձ՛է
շ :
Լաուրան ղէչ տղշիէչ չէր , եթէ նէչա -
աի չառնէինք
իր «օաար–»
չ՚Ատլր։
իրաէլա–
նութեան
մ էշ ան սք սնչելի
աղշիէչ մրն
էբ , մաաղ՚սչ
ուռենիի
մր սչէս
ճէչուն ու
թաբմ ։ Ասչիտաէչ ու շնոբՀաչէւ ՝ իր
վ՚չին
՛էրայ խոչոր
Հանդոյցով
մր
էչաւէվւաիէբ
իր
չէէչ մտւչերէււն
խուբձլ, եւ , ՛չլ՚՚ւէսր թռ
չունի մր սլէս քէ՛չ մր մէէչ
էչաչին հռահ ,
կր Ժպտէր։
Իր "՛չքերր
հովէ՛ կտսլո լտ ո՛է
էլապո լտ էին , եւ էւր չրթունքնե
բբ
աոանց
էլտրմիրի
էին
ու
լ
՛սւ
դհուահ
, լեցուն :
Հասուն
ղեղձր
յիչեցնալ
ա յտեր
ունէր ,
ռրոնց
՛էբս՛ ք ժպ՚ոէալռւ ատեն
՚իոէլիէլներ
էչր
էլաղմուէին
: Աւոացի
էբ^
ար
^ոլկլ
, թրո. -
ւէրռուն : Ա էչա սեւ էլր Հաէինէր , որռվ–>ե -
տեւ իր սպիտակ
մ որթին ու շէկ մաւլե -
բուն Հետ շատ էլր ներդ աշնակուէբ
՚ " ձ Գ
էէաանգաւոր
՛լո յնր։
Զայնր թաւ էր եւ
խաւլա՚լեցնալ
յատէլութ
ի ւն
մ րր
ունէր :
Կ բնա լիր անոր
ունէլնգբէա
լ ժամ ե բո՛է ու
չէլչաանալ
, ինչսչէս ոբ չես կրնար կչտա -
նալ
առուի
մրմունշէն
ու հաէէ՛ չառաչէն
։
Ջէ , տւլուս
րնտրութիւնր
գէչ ձէՐ ՚՛
Բայց
ինչռ՛^լ
մեղի րանմր չրսալ
. . ՚ Ե"
էչ ուղէի
մեհ Հարսանիք
րլԱել , բաբեկամ–
ներ ու աղղաէչտններ
կանչել՛
կանչել
.նր—
ւաղ՚սհունեբ
, երւլիչներ • • • դէ՛նքր պսա -
էլելու Համար քտՀանանեբ,
թերեւս
վաբգապետ
մ ր ՚ • • կ^ռւղէի
կոչունք սալ՛—
քել , ։լ ինուէնա
լ
ե բշանէլութ
իւնս
պոռալ
՚սչէսար-էէւն • • •
է^՚՚՚ձՑ
և՝"՚–ՂէԻ
1 "Ր ^ " ՚ Ր " ՛ ՛ ^"՚յ Ը1Լ"՚Ր
1
անոնց պսաէլր Հայէչբօնաւռր մր
օբՀնէբ,
Հալ. չէ թէ անչէէւք ռւ աղքատ
մ՛եր ^այ
եկեղեցիներէն
մէէլուն
մէշ՛՛՛
Կ՝ու՚լէի
իսոլնէլի Հոտ հհել ու չւսրաէլան
լ՛՛ել
անոր
սլսաէլէ։ սլաԿռւն • • •
՝(քնահ օրր , քս ան ր րՀ էւնւլ տարի
առւս9^ ,
եբբ իր մայրր
դիչերբ
էլողս բոթեց՝ ր -
սելռլ
Համաբ թէ՝ «Աբաւէ , ել,
ցաւերս
եէլան–» , ոբո^ւ էէտքէն
էլ անցնէր էՍս բտնր։
Աքն տաեն սչատբէսււտ
էէ։
էլե աէւ քէս քսա -
նրՀինդ
աարի
տւս լու՝
ղ իան ալո
լ Համ
տր
իբ
ասլ՚սւլան ։
-՝
Ու
՚սՀ՚ս
ղիէոցա
լ ՚ • •
Ե լայ
դռւբս :
Ջոբս
էլալ՚էէս
ձայն էլուտար
դարունր
է
Բանի մր ՚էաղտՀաս
թռչուններ
էլեբ՚լէին
,
եւ
հաոերու
էէորճեբր
էլ ուռենային
կա -
պո լտ եբէԱքին դէմ %
Ասէռոյցի
էլտոր
մր , չդիտեմ
,
ուրկէ
եւ էէնչպէս
էէնէլեբ էբ մեբ դրան
տռշեւ եւ
դաբնան
արեւուն
տաէլ էլր Հալէր • • ՚
(9 եւ վերջ)
ԱՐԱՄ
ՀԱՅԿԱԶ
«Բիւրակն»,
Կ– Պ՛
1898,
էշ
822-3– 1899,
4^ 278-9, 427-8, 799-800 • 1900,
է շ
471֊
3, 480-9, 043-7),
յետոյ
«Հր ս ւշ ա ն »
ձէսհկանունի
տւսկ ստորս՚դրելոէէ
Պսլսա -
Հալ
թերթերու
մէշ ւլբաէլան
գոՀտբնեբ :
Այս վերշիններր
էէիպս՚էչնեբ
են , նէլէսրւս -
ղ րութիւններ
ու էէաւտռաէլան
նօթեր։
Յի
չենք քանի մր Հատր.
է " յւ է ր , Աչքերր ,
Ամրան գիշեր մը , ՚Մաղիկներր , Խունկե -
րու ք ե րթո ւ ա ծ ը, Մոխրսւցում , Հարս -
նսւկ ծաղիկր •
ինչպէս
նաեւ
ւէաւառական
նօթերէն՝
Կարքլ պ ա տմո ւթիւն մ ը , Մր կ օ ,
Խ ՚ ՚ ւմ ա ո պ ս պը ,
հւա
յլն :
Ա ե րաի բէ փ^արժ աէւլե տեան
արձա կ ա գիր
մ ւԱ է ՚ ոաանաւռ
բ
բանասաե
ւլհոլթ
էււն
ղրահ չէ ։ Պէտք չէ չփոթել
՛լինքր ,
Եւ -
դոկիացի
էէաղամեռիէչ
բանասւոեղծի
մր
Հեա որ նոյնպէս
Հրուչան
սաոբսէէչ բէէէհ է
«
Րի ւրս։ էլն »/
մ էշ
եւ
ա
յլուբ :
Վերշինս
մեռահ է ւաին
Ալժերիոյ
մէշ՛.
Ան՛ չո ւչա
էիաւիսւքելի
սլէւտի րչէա բ որ ի—
բենք՝
Ա իլի բ
էէ՝,
էւս էսրց ինե՛ր ր
Հ
ետ ա քբ ք չւ ո ւէ—
ին ել
Հատէէրէէ
՛էր ՚էէ՜շ սւմվավէէէւն
էւրենց
էղաաիլ
բեբալ
։չ.բւււ ւլէ ։ո ի՛ն էլբաէլա՚ե
ւլո —
Հա րնե բ ր :
Գժ բա էստութ
իլն բ
Հ
ո՛ն է որ
սակայն
1915/»^ քանի ւքր հագար
Հաչուալ
ԱիվբիՀիս՚էէրցիներէն
Հոէէքիլ
քանի մը
տասնեակ
էէերէսպրալ
էրսյ նե բկա
յիս
:
Ո՛^
վ
պիտի րնէ, ուրեմն,
այւչ
նսւ էսաձեռ՚նա
ր–
քլր :
Փարիղի
« Հ ա յ Գրողներու
Ընկերու -
թիւն»Հ/
իբաէլան աւլգա
սէէ
բւս էլան ւլորհ մր
րրահ
սլիտի
րլլար , եթէ բարե
տ
սւԼճէր րս -
տանձնե
լ
տ էւլւս ւլ բ ո լթ ե ան
ա չիսա տան
քր
«Հրոլչան–»ի
դրական
դորհերոլն
,
ւ։բէւնք
մ օտ քսան
յօգուահնե
ր են եւ մեհ հաթք
մր պիտի չպատճառեն :
Աենք
յէսնձն
կ՛՚առնենք
«Հբոլչան-^ի
՛լ բութէ։
ւնն
երր
Հայթայթել
վերոյիչեալ
րնէլեբոլթեան
:
Հ՛ ԵՓՐԵՄ
ՊՕղՈԱԵԱՆ
Պ եՐԼՒՆՒ ԴԱՍԱԼՍԱՐԱՆԻՆ
1ԱՅԵՐԷՆԻ ՈհՍ Ո ՒՑԻՏԸ
Դ՚ՈՐՈՕԱՍԷՐԻ ՄԷՋ
Մ այիս
վեցին
, Երեքչաբթի
, Գպրոցա -
սէր
Տ
է՛
էլն անց վարժա րան
է։
տեսչութիւնն
ու
լէլսէէւցչէէւթէէւնր,
Պերլէէնէէ ՝՝տյ ւչա —
ւչոլթէէն
հանօթ
աղւլա յիննե ր էն
Պ՛
Պէ՚արոս
է
^)րռւն^:^եանէ| եւ աէլշէլան , ()բ .
ւիրռւն^ետ—
նի այցե լութ էէւնր լԱ ։լ ռ ւէւ ե ց ան :
կէսօրուան
Լւաչէւ
սլաՀռւն եւ անէլէ ետք
ա յժմ էաէլան
Հարցե բււէէ ղբաղե
լէ եւ Հին
էւլ նոբ քէւչսւտակեեր
ոէլեքչռչելէ
յետռյ ,
ա չաէչէձ բ տութ էէէն ել սչէս շ՚ոօնէ^էէւթիւն
Հա—
ւաքուեցան
Հ անդ
ի սա
ս րաՀ ին մէշ : Պ ՚ Մ •
Պարսէէէմեան
քանէւ մր բտռեբոէէ
ներէչայա—
ցուց
օլ՚ուտն
^ի՚ւրր
, չ^չ՛"^լ՛՛՛է.
"Բ
*^ ՚
Յէրռւն^եան
շէէւաուէ Պերչինէէ ՝\ամաչսա
—
րանին
՚էաքերէնի
էէաււ ա խօս ո ւթե ան
պիտի
ս էչսէէ , ողրտցեէս
լ Արաա
շէս
Արէ լլե
Ա
՛նի
տեւէ, որ աւելի քան երեսուն
տարիներ
նո
յն պա չտօն ր վարահ է
Հ ե ղինա կո ւ —
թեամր
։
Պ • Պետրոս
Յէբռւնճեան
չեչտեց կարե -
Լոբութիւնր
Գպրոցա սէրէ ՛դէ՛*
՝• ՚" լեցէ
դաստ էւա րա կութ
իլն առւալ
ՀաստաէՈէւլ
—
թեան
ձ՛ր,որ
միեւնոյն
տտեն
ֆբանսաէլան
լիսէնե
բու
հրագրով
, ա
չա
կե րանե
բւււն
էլւսբե չէէ ութ
իւնր
էլուաայ
Պ չ՛է ՛էէի
քննու -
թէէ ւնն երուն
ւէասնա
էլց իլ եւ
յտ
շււ ւլո լ —
թիւններ
աբձանաւլրել,
եբբ
1950 - 1957
էէպբոցակա՚ե
շլւշանէւն , չոէ՚ս էսչաէլեբանե -
րր1ւ
ալ յաշուլահ են էւրենց
քննռւթէււննե
էէուն
մէշ : Բնսէբան
առնե լուէ
մ ատեն
աւլ
իր
•
Ե՚էիչէին
«Տիէլնայք
վւա
էի կաս ունք
Հայոց
աչթարՀի»
չաա հանօթ
էսօսքր, մաանա -
ն –՛եց ՛սղ քկանց
դա
ս տ էէա բ ա էլ ո լ թ ե տն էլա -
րեւոբէէւթիւնր
: Գուք եբշանիէլ էք , րսաւ ,
որ ա ք սււլ
է
՛՛էէէ Հաս ւոա առ
ւթե
ան
մ ր բ՛ո է՛
իքր
կր էէայելէք։
Պէտք է ւլիտնւսք
յ՚սր՚լր
ձեղի
տրուահ
էլբ թ սւթ եան , որուն
Աււ րՀիլ «
գուք ալ օր մր Հայ աիպաբ
մէսյրեբ
սլէւաի
րլլաք» :
Յե ՛ոո յ էլարւլ ուէ տ չէէէ կե ր տէէ ւՀ իներր աբ–
տաէէէսնո ւթ իէննե բ րրին : Գ ՚
դասարանէն
Ժրնէ՚իէ
՚է
Անտոնեան
(15
տէսբեկտն
) ար–
տասանեց
քիողա Պետբոսետնի
«Արաղա -
հր» : Զու՚սբթ
Եղիչէեէսն
(15
տարեքլան)
Վ– Թէքէեանի
«Տաղ
Հայեբէն
լեղուին» ,
նոյն գասարանէն
Աղաւնի
կարէսէդեաեան
ք14
տարեքլան)
Գէոբէչ
էմէէնի
«կռունէթրւ
Ե– դասարանէն՝
Աղաւնի
Մ ՛ս բան
կօէլեան
(14
աարեկան)
Մ• Իչխանի
«Հին կարօ -
ար»
, Զ– դ՚ոասրանէն
Գոլէթ
Յարութիւն–
եան
(11
տսւրեկան) , գ.
էէարոլժանի
«Հասուն
Աբտ»ր
, Արաքսի
Տօնապեաեան
(11
աաբեէլան)
«Հայրենի
Գսէրռլն»ր
, Ա ա–
