ճԱ\աա
ւււ|ք7111Տ1
3
ծահ կուին դարերու
մ շու
շո՚Լ • ու յեաո
յ • •
խաւար ել
աղքամոլղք;
՛Լ պիէոի կրնար երեւակայել
յանդուգն
(միւ ՛էր, մեդԼւ նմանոդ այնթշուառ
էակ–
ներէն,
" ր ո եէյ
ս ա ո ւե
րնե
ր ր ,
ժ ա՛է անա կԼ՚ն
Հեա
շր ք՛ո՛չ ՚ ո յ ե ցին
նոյն
արեւուն
աակ ,
ել
ւււր,
այժմ
մերիններր՝
անոնց
աեղր
րոնած
են , ււակա յն
մ ի *ա
պաարասա՝
խոյս աաչու մեր կրունկը
ծեծողեերուն
աոՍւ.
մինշդեո
ան՝
թ իք ֊ թ՛ոք ,
թիք֊
թ՚՚՚Ք
է ս՚իէոի
քալկ
յաւերժօրկն
տ
Անոր Համար
չկայ ոչ սկԼ՚՚չբ , "է ՚"Լ
վաիւձան
, սաՀման
ու Հայրենիք,
"՛ղդ ու
դաւանանք
, ոչ ալ աարիք
կէսմ
ւլասա -
կարդ : Բուորս
ենթարկուած
ենք
անոր
Հասաաաած
կարդ ու սարքին
, ու ^են^
կրնար
իսուսափիլ
իր
՛Լ եր քնա -
կուն
ղ աաասաանկն
,
ԿրեԷ՚՚՚Լ^
ղա
րուն
կնիքր մեր
ճակաաին
,
Մեր
"՚ւՔ^ՐՐ
կ՛՛՛րթած
անոր
թեւերուն
,
կամայ
ակամայ
, կ՝ են
թ ա ր կո լինք անոր
յարափո–
վախ
վիճակին
% Այն վայրկեաններր
ո -
րոնց
ղումարո՚Լ
դարեր
կր
կաղմուին
,
մեւլ կր յեղափոԼսեն
անղւլալի
կեր՚ղով
Տ
Առանց
մ "՛րւլ կ՛ոյին պաամ ութեան՝
ւԼաղ–
ուան
մարղր պիաի չՀասկնար
վա՚լրնքա -
կանր , վասնղի
դարերու
Հոլով ո յ թ ի ն օ -
ղակէւերով է որ սերունդներր
իրարու Հեա
կր Հաղորդակցին
ել ղիրար
կ՝ րմ րռնեն
%
Եր
թԻ՚ք
թ՚՚՚քր
, թելաղրանք
մրն է մե–
՛լԼ՛ է
"Ք՚՚ւէ՚՚՚լԼ՛
Հեաեւինք
իրեն՝
ժամանա–
կին ..
Բալե^լ
, քալե^լ եւ միչա
քալելէ
Տ
Ան՛ կր ՚իարկ
մարդկութԼււնր
ել կր մղէ
զայն , Լւրեն սլկ" , Լսելայե՛լ եւ ճակաաա -
ղ րական
վազյէԼէ
մ ր , ուր ոչ
Հ անդ
իսա
կայ
, ռչ ալ Հանւլրռւան
իր
յաւիաենական
քա քքերուն ՚,
Ու ւԼսւոա>՝ եւ աներկբա
ք իր մչանքե -
նական
թալալումին
, Հ ե ղն ո լթ
ի ւն ր
ունի
մեր
վա ղանց
ուկ
դո րծե րուն : Ան կարե կիր
աչքերր
ւԼրաս քառած կր կրչաամրէ
զի"
է
երր
յռւլօրէն
կր յօրանքեմ
։ կամ ամրա - ՝,
բԼ՚չա
ծաւլր մր ունի, երբ կ՝ա^խաաիմ
է *•
X
\
Հիմա որ անցած եմ կեանքիս
րաղմա–
թ ւ ՛ լ կ՚սմուրքէէերէն
, որ՚ւնց աակէն
Հոսե—ձ
ցան
այնքան
պղաոր եւ յորձանռւա
զե –\
տեր
, քայլելս
վե րքինին
մ ուա
քին
ւի րա ք՝ ՜*–^
մ աՀա պարա
Լ։ մր լլկուած
եւ
քոլսաՀս^էոՀ
եէւթաղԼւաակղ՚ււթ
իւնով կր
ս ՛ղա սեմ
իր ՚
Հուսկ
արարին
X Ան, իրրեւ
ւլործակալր
մեծ
րռնաւորին
, դաՀիճի մր պաչաօնով
իսկ ես իր ասլաղայ
ղոՀր, իր րութ թիք -
թաքով
՚ լ է մ ս կեցած՝
"՚լքերր
՚ Լ ր " ՚ յ է ս չԼ՛
Հեռացներ
X
Ո՜Հ
, որքան
պիաի
ուզէԼ։ որ , երիտա -
սարդ ութե անս
կ քերէն
փրցուած
ու ան -
փռլթօրէն
ով եր ուն նետուած
պարապ
Հսկո ւմնե բուս ել ժամ անցնե
ր ուս
Համար
,
ա յսօր ուան յապաղած
ապա չաւս , րաւա -
կան
ըլլար
տալու
ինծի
ստոլղութ
իւն
մ
ր
անոր
րոմ ե ցում
ին :
Ե՛՛նչ
Հեղնութիւն
եւ ի՜նչ ծաղր :
Մ
ինչ
մենք , ղդացական
եւ
իմացական
էակ
րա քց չինուած
միս է եւ
ոսկորէ ,
վարա՚լուրուած
աչքե րո՛է կ՝ուղենք
նայել
անխուսավւե
լի ին , կամ պաաե/ ղա Լն մե —
տաքսէ
չւլարչով
, ան
միքոցԼւն
անողոք
ղատաւորր
, միօրինակ
ու ՚լանդազ
կչռո
յ–
թով մր կր Համ
րէ
տարիներս
,
ղ ուց է
օրերս•••
ք^՛– կր խ"րՀիմ թէ ՚ոյս
անչոլնչ
առարկան
է մեր միակ եւ էէակատաղրա
—
կ
ւււ
՛ւ։ թ •նւամ ին ,եւ իր թիք - թաքր
ա -
մ էնքիս
մաՀե
րղ ր %
Ո՛Լ չԼ՛ ՚ւ՚չաբ
մաՀուան
սարս՚ււռր,
չի
ղդար իրթչռւառռւթիւնր
անոր
առքեւ :
Անծանօթ
մր չէ , ինծի
Համար
,
՛լերան–
ղիով մարդ ուն խորՀրդանիչր
, որուն
ղ ը–
րացնռւթիւնր
րնդռւնեցայ
յաճաիս
,ոլղղե–
կիցս
եղաւ ել ստէպ
պաՀ
ուրտուքներ
խաէլաղինք
միասին,
բայց
•էիմա
աւելի
քան կր ղզամ ռր , ամէն
խաղա րկութ
իւնւ
վարազ ո քր մ ր ունի ՝x
Ու
՛լԼ՚՚ոաէլ
անւլռրոլթեանս
եւ
իւելույեւլ–
օրէն
լուսա՝, աա՝ կառչած
փոթ ո րի1լ1ւե
րէն
ցնցուած
ու արմ ատէն
խա
ր խուլ
ծ՛՛՛ո
Լ։
մ լ՛
բոլնԼւն , կծ կուած
ինքս իմ մէքս , խո
քս
քլուաամ
՚սնոր ա՛ւքե ւէն ,պա րտե ա լԼւ մր ա–
մօթուի , ւԼանելու
Համար իր
պատկերին
դժնդակ
տպաւռրութիլնր
:
Ու
ունղ Լւտակ՝ ա քն տարե րա
յԼ՚ն
ուժ
ին
,
որ
Լւնրնասլոյ՝, պսւնման
բնաւլ՚լր
ղրած
է
մեր
մէք , ղ լուիս ս դառն ու ներՀակ
մ իա–
քեր՚էվ
բեռնաւորուած
եւ առան
՛լ քայլե -
բուս
ու՚լւլութ
Լււն մբ աալու,
Աւետուեցայ
դուրս
XՈ՛" քղ անդամ մր եւս ,
0
"Ք՚"Ր
Ուա քլ՛ո Լ՛ մա՚քուան
կբկներեւոքթն
էբ "ր \
կր ցցուէր
ղիմացս
, Աէն (իողէֆԼ՛ ժա՚քա -
ցոյղ
Լւն ամրաբտս՚ւ
ան ու Համ աւլ ոյժ
•» աբ–
ուածներով
• • . տւս՚նկ
, տա՜նկ
, աա՚նկ
,
փ՚ւԼսան
Լ՛մ ՝,եզ ու փոքրիկ
ժամացոյցիւ"
ՏՈՍ՚ՍԵՐ
« Վ Ա ՜Յ Ի ՚ ւ ւ Ձ » – – –
^Ր Լ՚՚նղրեմ
, կրնայի՜՛ք
բացսւտրել
թէ
ղրկած
բւււնւսսաե
ւլծ
ութ
իւնս
ին չւււ
ձեր
«Արտո յւո»
չա րա թա
թ ե ր թ Լւն աասնե
րորդ
է քին
՛Լբայ տպած էիք . . .
Հասլա
ո՝^ւր ււլիաի
ւոււլէ Լւնք • • ՚
- –Աւելորդ
, անիմասւո եւ նոյնիսկ
՛Լի–
րաւոբական
Հարղում
• • • /• Հարկէ , առա–
Ռ՛^ էքԻ^
՚Լբ՚՚-՚յ
•••
Բանասաեւլծութիւն
մր
ոճիր - աբկածի
Լուր չէ ,
վեբքասլէս
. . . Ման աւանդ
իմ ստորաղբոլթիւնււ
կր -
րո՛լ բ՚ոնասաեղծու
թիւն մր . • •
Նե բողութ
իլն , ձեր զրկածր
բանաս -
տե՚լծութիլն
չէբ
. . .
Հապա
ի՞նչ էր
...
Ոտանէոժռր էր
. . .
Ա՝տ
ինչ յիմար
իսօսք է՛՛՛
Ամ՛էն ո–
աանաւոր
բանա
ս տ ե ՛լծ
՛ւ լթ
ի ւն է
. . .
- Ոչ , ամէն ոաաեալոր
լ։ անւս սա
ե ո
-
ծութիւն
չէ
ՋՀւոսկցայ... Նոր նոր րանեբ կբ լբ–
սեմ
. • • Ոացատրեցէք
. , .
.
Ոաղաարեմ
. . . Ոտանաւորբ
«ոտք»
կ՛՚ունենայ...
Ոանաս տե ւլծո լթ
իւն ր՝ Հո -
ւլի
...
Պարասլ
խօսք
՚ . . Ըսել
կ՝ուղէք
որ
«ոտք»
ունեցուլներր
ՀողԼւ չունի՛՛ն
•••
Ունին , պա
յմ անաւ ոբ ղբռւլր րա -
նսւստեւլծ
բլլա
յ • ՚ •
Ուրեմն
, րսել
կ՝ուղէք ոբ ես րա -
ււաստեւքծ
չե՞մ ...
Առայմւէ , ՛՛չ, բայց օր մր պիտի
բլ
լաք
. . .
-
ԵԴԲ
Հք^ռազատկհն
• • .
X
1
էէ
Դ"՚–Ք
է
^^Ր այս
րնթւսցքով
եւ այս քա
ւլա քական ութե
սւմ բ , մեբ դրա —
կանութեան
չէք կրնաբ ծառայել.
. . Մի
այն ճառ կր խօս
Լւք,
բայց երբ կարղր
1լու
•լայ
՚ւբողր
,
դրա՚լէար
քաքարելելու
ել
խրախուսելու
, անիրաւ
բաներ
կ՝(^էք
՚ ՚ ՚
Երեւի՛ , նորէն
յանցանք մր ւլ ործեր
ենք...
- Աքո • • • Պ "՛ամ ուած՜ք մր զրկած էի
ձեր
«Արչալո
յս»ին
, որուն
Համ
աբ
կ՝ րսէք
թէ դրական
պարբե
բւս քԺեր թ
մ րն
է՛՛՝
իսուլ ու բութ թիք - թաքին
, որոնք
զիս
այնքան
խռովեցին
:
Ե
՛ւ՛՛՛֊ր
^1 "՚-՚ԼԷ
Լ
՛ ՛ւլուի՛"
՚ ՚ ւ ւ ա ՚ ^ ե բու
մ էք
թա՚լելով,
քայլսւմի
մլւ
ասլաՀռվութիւնր
ստանալ :
Ու կր Լ՚ւոբ՝,իմ թէ նման
զմնզակ
ճա -
կաաազբի
մբ աոքեւ ոբ մերն է , մաՀա -
պարտի մբ սառն։ դիտակղութեամ
բ , մաՀ
—
ոլան ու կեանքԼլ
մ Լ՛քեւ
Լւրրեւ
ւէե լ՛ քԼ՛ն ա–
պալէն
պԼւտի փնտռենք
մ Լս ի թա
րււ
ւթ Լււն ր
ղոբ
րւսնաձեւեցի
այսպէս
X
Մարզս
, որ արեւին տակ
ստուեր
մը
կր նետէ , անիււււսափելԼւ
կերպով
կր նր—
մ անԼլ ւղւս շա ր ո լ ած ա յն զինուորին
, որ ա–
պաքէ ն , օր մ ր չէ օր մր ,
անձնատուր
պիաի
բլլայ իր մի՚սկ
թչնամիին՝
մսւմւս -
՛եակին X
ԱՆԳՐԱՆԻԿ
ՐԱՈԵՐԳԵԱՆ
ԵՐԳԻԾԱՆՔ
ԹԱՏԵՐԱԳՐԻ
ԱԳՕԹԲԸ
<;Րարհլւալւ Աստուած , եււ ամէն գիշեր
՚ք>եգանից միայն այս եմ աղերս ում •
Այն քանակսվ ինձ եանդիսատես բ ե ր ,
Որքան գ ործ ող անձ կ այ իմ սյիէսոՆմ » :
ԽՈՀՈՒՆ
ԳՐՈՀԸ
«Աոաջ կեա՚^նքն իմանալ, յեաո՛՛յ գրող
դառնալ ,
Թէ՞ նախ գրող դառնալ , յ ե տ ո յ կեանքն
իմանալ • - •»
Այսպէս խորե եց անվերջ , երկար տ ուեց ,
առաւ ,
Ր ա յց ոչ կեանքն իմացաւ, ոչ էլ գրող
դա ոաւ :
Ա.
ԿՈՐԻՒՆ
Ի՛ նչ ըրեր էք : Ըսեմ
...
Մսավաճառին
դանակբ
առեր է^բ ե լ պատմ՛ ուածք"
ի ՚ ը յ ~
ւքտյի
վ ե ր Ս ւ ծ ե ր
էք . . . կարեր էք վերէն
,
կտրեր էք ՛Լարէն , կտրեր էք մէքաեղէն
. . .
Նո լնիսկ
«,։լլո ւԼււ» ին մէկ մսւսր աոեր
աա–
բեր
էք . • • Ըրածնիդ
թչնամութիւն
է թէ
Լւնծի եւ թէ Հա յ դրա կանութեան
դէմ • • •
•—
կրնայի՛նք
ցոյց տալ սա
կտրուած
նե
տ
II լած
«մԼ։ս»երուն
մէկ մասր ....
Ի Հարկէ
կրնամ
...
Ջեռագրին
պատԼ\էնր
պաՀսւծ էի ... Ահաւասիկ
. . •
Գլուխ Առա
ք ինին
մ է ք , Հ ե բ ոսու֊,
ի Լւն աբ -
դոււլարդր
նկարադրած
էի • • • Ե ղած
ր բան
մր չէր
Հաղիւ տասբ
թուղթ
. . .
Հաներ
նետեր
էյ> եւ բնթերցողր
չԼւ զ իտե
ր
թէ
ՀեբոսուՀԼւն
ինչ Հա՛լած
էր այդ
^ՐԲէ
ա յդ
մամ
ուն
. . . ԳլուԼս
Եբկբորդին
մ է ք ,
տուած
էի քաՀանային
վէճերբ
իբ երի —
ցուէիին
Հետ . . . Նորէն
քԼ՚չ"՚Լ
ղոՀացած
էի
տասներեք
է ք •
. .
Ջէք Հաւներ
ու
աքդ
է քեբն
ալ ւլրա չաբին չէք
աուեբ
Տ
Աէկ
Լ՚՚օս^ով,
այդ Հրաչալի
պատմուած—
քի"
կմաԼււքր տուեր էք, միսերր
նետեր
էք... Գուք, ասանկո՛^վ մեր դբականոլ
—
թեան
զարկ պիտի
Ա լ ա ք
...
՛Լա՛՛յ
ինձ ,
վա՜յ
ինձ
...
Զարմանալի
ղո ւդադիպռ
ւթ
ի ւն
....
—
Ի՞՚եչ ր"ել քէ "՛՛ղէք • • •
Ջե
ր
ա յւէ «վա՜
յ
ինձ»ր
ձեր
պ ա ւ ո
-
մուածքր
կա րգաց ութւե րունւ բերնէն ալ կր
լսենք՝ ատենէ մբ ի ՛Լեր • • •
Ն՚՚յնիսկ
,
քանի մր Հոդի, նամակով
, «վայ
ինձ » կր
Հէոռւււչեն ու մ՛եղ կբ մ՚եւլադբեն
• . .
Տեսա՛՛ք
Հիմա
. . . Ուրեմն
,
բանիմաց
լ ^ թե րց ուլնե բն ալ Հասկցեր
են ոբ ւլա —
նւււ1լհիդ աք ու ձւս
Լս
ւլո րծածե
ր էք
ա ն ի —
րալաբաբ
. . . Ասիկա
ձեղի ղաս թ"ղ ՐԷ -
լայ
• • •
(Դիւրիմացութեան
մ է ք էք - Ըն -
թ ե րցալնե
ր ր կ՛՛րսեն
թ է ՚&չէԼ՚^ք կրնար սա
կակոսին
պատմուածքր
քԼ՚չ մր կաբճե —
ցնել... Ասանկո՞վ
մ՛եր
ղրականութեան
զարկ
սլիտԼւ տաք.
. .
Վա՜յ
ինձ ,
վա՛՛յ
ինձ
...»:
Յիմ արներ
. . . Ոա լց , յիմար
մ՛ րն ալ
ե ս
. • •
Ելեր եմ խոզերուն
առքեւ
մա րդբ
իտ
կր ցանեմ • • է
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԵԱՆ
ՐԱՆԱԱ ՏԵԳ՛Ծ ՈՒ ԹԻՒՆ
ԶԱՐՄԱՆԲ
Դարմանում ես դ ռ ւ , րարեկա՛մ ,
Որ սիր ո ւմ ե մ ես կրկին .—
Հո գ իս նետած լիրիկական
Անհւսնգչելի կրակին :
էքսրից տագնա՛՛պ , նոյւից երա՜գ ,
կարօտ՛ կիգիչ ու ագահ •
Ել մի ո գ ի ՚ ա ն ո ՚ ՚ ւ ր ջ , անհա՛՛ս ,
Րսւյց իրական աղջըկայ :
էէւսյււատում ես իյստիւ ու մ ե ղ մ ,
Տայփքր սուր ակնարկում՛ • - •
Չգգալով . թ է որքա՛՛ն ե մ ջերմ
իմ սրտի մէջ ու ե ր գ ո ւմ :
Նա սլիտի գար . ակաւքայից ,
ԵԼ
չ է ր կարող նա չգալ • • •
Չտ արբերած ինձ ջահելից՛
Նոր
թ ե ւ ե ր ո ւ թ ռ ի չ ք տնԱ.ր :
Պիտի սիրե՛մ, սիր ե ՜մ կրկին ,
Պիտի սիրե՛մ - քանի կամ -
իսկ դ ու նայիր իմ հասակին
Ե Լ
գարմացիր, բարեկա՚ւք :
ԱՈԳՈՄՈՆ
ՏԱՐՕՆՑԻ
ՄԻՏՔ ԵՒւ ԱՐՈհԵՍՏ
ԿՐԷԿ՝
ՓՐՈԻԱԹԻ
ՄԱՍԻՆ
« Ոարեկամ
ութԼււնս Ա աբսել
Փբռւսթի
Հետ»
աունան տակ
, ծերունաղարդ
բա —
նաստեւլծ
Ֆէրնան
Կբէկ
՚Լեբքերս
Հրատա—
րակեց
ղրքո լկ մր , ուր կբ պատմէ
Լւր յի—
չատակներր՝
Փրուսթէն
, երբ ան «Հա -
ճո յքնեբ ել օրերր»
ղ իբքին
անծանօթ
Հե՚լԼ՚նակն
էբ տակաւին
:
Կբէկ
1լլ
՚նղունի
որ ալն ատեն
չէ
ճանչցած
Փբոլսթի
աբմէքրր
եւ ղոլչա
—
կած
անոր Հանճարր : կր
խոստովանի
նոյնիսկ թէ
1914^1/,
«Աուան»ի
առաքին
Հա բ իւր
էքերբ
կարդալուէ
յուսա իւա բու
—
թեան
զգացումէ
մր տարուած
,
Ղ
ԻԻՔՇ.
ձեռքէն
ձղած է (տեղական
մ ամ ուլի
քրն–
ն ւս դա ան ե ր ր կբ քիչեն ա լս
առթիւ
ռբ
Կրէկ
մինակր չէր ...):
Ոա քց Կբէ՚կի
այսօրոււսն
վեբապաՀոլմ՛
-
ներն ալ զարմանալի
կրնան
թուիլx
Եբթ
կր ւլրէ •
«Անոնցմէ չեմ որ առանց
չափ
դնելու կր Հիանան
Փբ՚՚ւ "թի "Ր՛՛չ էքե ~~
բուն
՛էրա յ , որոն^/է , կր քանղղնիմ
րսե
լ ,
մեղի կր յիչեցնեն
մերթ ծառանե
րռւ Ր" ի–
րսաւներր,
մերթ ալ պառաւած
Օրիոբգ
—
ներու չաաա էսօս ութ
իւննե բ ր » ;
Շ աՀ ե կան
ր , այս Հատորին
մ էք , ա
յն
անտիպ
նամակներն
են ղոբ Կբէկ
ստացած
է ի ր վաղեմի
բարեկամէն
յ
Նամ ակներր կր
լա յանա բե րեն
երկու
ւլրաւլէանե
բու
փ ո խազա
րձ կա րծ
ի ք ր ի—
րենց
դրածներուն
մասին. Հոնկբ յայտ—
նուին
նաեւ
Փ րուսթի
էէ՛ւերր
, կատա բե -
լաղործելռւ
Համ
ար
ի ր աեսութ
իւնր
մ ար–
՚լ֊ոց եւ առարկաներու
նկաամամբ, ի ր
Փնտ ռ տ ուքը
բանաստեղծութեան
,ռբ կոր
սուած
ժամ անակինՓնտռույ^
է ան չուչւո ;
«ՅԱՌԱ՛ՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(188)
ա ա ա
Բ՛
ՀԱՏՈՐ
Ո.
Ջէք
ղ րա^
ԱՍԷԱՆԸ ՈՐՊԷՍ ՐԺԻՇԿ
Նա
մ էւ քանի
Հ ՚լօր պաչտպաննե
լւ ռւ
նի , ինչպէս
նաՀանզապետ
փաչան եւ սր–
բւսղ՚ոն ա ռա
քէւ ո ր ղ ր :
Այ՛լ
՚լւսրչելի
աբւսրածի
մէք ի՞նչ
են
դաել , ոբ սլաչտւզանռւմ
են նրան :
Հէնց
այն , որ նա ՛չ՛"
բ
չե լի է ՜.
կարող
երեւակույել
մի մարգ, որ
չ՛՛՛՛ի բարոյապէս
փչացած
եւ կեղտոտ
էի––
նէր
..
կատարեալ
ե՚լեռնագործ
է "՚յ՚ւ֊ անպի–
տանր., Նրան
էսեղգել
սլէաք է, եւ աւելէ՛
՚ ՚ չ Ի ^ չ ՛ Գիաէ^ք,
չւոա երեկոներ
նա րնտ–
րում է իր աչւսկեբտներէւց
մէւ քանիսբ եւ
աանում է վւաչայէւ մօտ. այնաե՚լ
մնւ՚ւմ
են
ամ բո՛ւք
՚էիչերր
, երգում
են , պար են
՚ւ՚սլիս եւ ղուարճացնռւմ
են փա Լ՛ս
յին • • •
Լալ
բարո յականութ
իլն կր
սովորեն
, . . - ասաց Ասլանր
էսորէւն զզուանքով ;
-
Փաչան առաք
չ՚քի՚ոէբ,
թէ
Հայոց
մանու1լեերր
քաղցր
ձայն
ունեն եւ
լաւ
տաւլեր
երւլել
ղիտեն
. մի ղիչեր նա
՝էիւր
է լինում
նորին
սբբւսղնոլթեան
մօտ ,
տեսնում
է ա յնտեւլ
մ ի խումբ
մ ան կաՀ ա–
սակ
երւլէւչնեբ.
չաւո
Հաճելի են
թւում
նրան
ե րւլ իչնեբր
, եւ երբ նորին
ս ր բազ–
ն՚ււթէ՛ւնր
նկատում
է այգ,
պատուիրոլմ
է Աիմոն պատռւելէւէւն
, որ ամէն
անւլամ՛ ,
երբ
՚էա՚չան
պաՀանքելոլ
էինի , նա իր ա -
չակերտներից
ամենալաւ
եբղիչներր
տա
նէ նբա մօտ :
-
Բա
յց ի^նչպէս են Համբե բում
ծնող–
ներր X
-
\քնուլնեբր
աւելի անպիտան
են . նր -
րանք մէւ առանձին
պատիւ են Համ՛արում
,
որ էւրանց ղաւակներր
ղաբդարոլմ՛
են փա—
չայի
էսնքոյքնեբր
X
Աբղէն
ձաշին մօա էր, երբ մենք
վեբւո–
դարձանք վա րսլետ
Փ՚սնոսէւ
տունր
X Ա" -
լանր էւսկո
քն առանձնւսցաւ
իր
սենեա —
կում։ Վարպետ
Փ"՚նոսր
մտաւ
իր
ղործա–
բանր։ իսկ ես գնացի
այգին
միրւլ. ուաե -
լու
X
Գ–
ՆԱՀԱՆԳԱՊԵՏ
ՓԱԵԱՆ
Մի
Ա
ւ ւ ա ա ւ օ ա
Ս,ս ւաւ։
ւ։
աւ/ա։.
ց ինձ,՛
թէ
է՛նքր մ ամագիր
է եղած
գնալ
Ք""է՚"քր
,
վւա շա յէ՛ն ներկքս յանա
լու , ել
ցանկանում
է ինձ է լ իր Հետր
աանել։
Ես չաա
ուրա–
է ս ՚ ս ց ՚ ս յ , որովՀետեւ
մինչեւ այն օբբ, ոչ
մի
բարձր պա չտօնա կա լ չէ ի տեսած
X
Փաչան
կենում՛ էր քազաքում
,
այսին^ւ
բերդի
մէք։
Այգեստանից
մինչեւ
այնտեղ
թէեւ չատ
Հեռու չէր, այսու
ամենայնիլ
մենք
ղնացինք
ձիերով։
Ջիեբբ,
ղարդար—
ուած ասիական
չքեղ ասպազէնքով,
ու—
ղւսրկուած
էին փաչայի
կո՚լմէ՚ց
երկու
ւլաւաղեերի
Հեա , որոնք , մեբ առքեւ
Հւ5>–
կած, տաբան
մեղ։
Թէեւ
արդելուած
էբ
քբիստոնեանե
րէ՛ն ձէւոփ^ քաղաքր
մտնել ,
բայց գա մի առանձնի
պատիւ էր , ոբ
ցոյց էր աալիս նաՀանդապետբ
իբ քաղա
քի
նորեկ
Հէււրէ՚ն X
Երբ
մօտեցանք
քաղաքէւն
, նա մէւ ա -
ռանձին
կախարդական
տպաւորութիւն
դործեց իմփրայ. ղուցէ այգ այն պատ -
ճառուէ էր , որ առաքէւն անգամ
տեսնում
էի մի ա յնպիսի
րնդաբձակ
մ արդկա
յին
բնա կութիւն
: ՝
Բւսղաքբ
դտնւում
էր ծովակի ափի մօտ
եւ չատ
Հ է։ անա
լէւ աեսա րան է բ
նե րկա
յա–
ցնում : Նա չրքապատած
էր կրկէ՚ն
սլւս -
րիսպներով,
որոնք ամբացուցած
էէ՛ն բբ–
՚լաձեւ ա չտա
րսւ կնե րաէ , եւ մէւ
էսորունկ
էսրամատ
ղրսից
բոլորոլմ
էր
քաղաքի
չո՚-րքր • Ասլանր բացատրեց
ինձ , թէ այգ
խբամաար
նրա Համսւր է, որ
պաչարման
ժամանակ
լցնում են քրով,
կամուրներր
վեբ են առնում,
թչնամուն
ներս
չթոզ -
նելոլ
Համար
X
ՐԱՖՖԻ
(Շար •)
