3
Ա Ռ Ա ^
Թ Ո Ղ
Մ Ե Ծ Ա Ր Ա Ն Ք
ժ Ա Ն է*
Գաչսաէ
մ քլ մէշ կամ պաբսւէղի
մբ ան ֊
էլէւնբ ՝ Հանղ էպաՆ *է ք ե բբեք
մ աաղաշ
տոլԿւկի
մբ , սիբուն ա յլ աղաղււսն , Հաղ -
ուաւլ իւա եւ անանուն
, ոբ
անմ
իշապէս
աղուոբ պաա էլե բ մը բանա
յ ձեբ
Հողւո
յն
մէշ ի էսոբուսա
,
ղիքքեբու
աղուոր
ճաբաաբապեաութիլն
մր, գոյնեբոլ
կա -
խաբդական
երաժշաութիւն
մր, Գ"բիսո -
նաբՀ
աունէլե՚բբ
միայն
ղիաեն աալ ի -
րենց ՀբաշաՀիւս
ծաղի կնե բուի : Ջեր աոա–
շին մաածում
ր կ՝ԲԱայ
պա շապանե
լ մաա~
ղա շ աունկր
, քրքրեէ
Հ "ՂԲ իբ արմ աաին
չս՚֊րշ
•,շ"՚–Բ աալ ել աբեւ,
ոբպէսղի
աճի՛,
բա բղա լաճի՛ , մեծնա՜
յ , ծաղի՛
էլ աայ :
Անասունը
պիաի կոխէբ եւ անցնէբ
, պիաի
ճղմէր ու խիւսի վերածէբ
ցօղուն ու տե
րեւ , Բ"ղբ"շ
"՚– հաղիկ •.
Մ արդո՛
ւն է մ իա յն յատուկ
որքան
մ ր–
տածում
ր պաշապանելու
Համ աբ
ինչ որ
կր ծնի եւ կ՝աճի
բնութեան
մէշ,
նոյն -
քան
ղղա ցումր՝
վա
յե լե լու Համար
ինչ ոբ
գեղե ց կաղ իտական
աբժէք կր
ներկայացնէ
եւ
Հ ողե կան
բե բկբութ
իլն կր պատճառէ
:
Ա աբղր որ մաբդ է՝ կր ՀբէՀուի
՛ի տես
ղաշտի
անանուն
ծաղկին
, ափր կր լեցնէ
Հողով,
թաղար կր շինէ իբ ափր,
յետոյ
կր վերցնէ
ծաղիկր, կը անկէ ափին
մէշ,
պաչապանելու
Համար
անասոլննեբու
կճղակին
Հարուածին
ղէմ ,
պատսպարելու
Համաբ
Հ իւս իսա
յէն ցուրտ
Հ ովին
ղէմ ,
եւ վեբշապէս
րնգդէմ
բոլոր
գժրաթա
աղաաաՀաբներու
Հա յաստանեա
յց աշթարՀի •
դաչտեբուն
մէշ բուսած
մատղաչ
տունկ
մրն էբ Վ^ա -
րում ան , աղաղուն ա յլ սիբուն
, որ ծաղիկ
էբ րացեբ՝
մեր երկրէն
ղոյներուն
1Ա|շ|ւ—
՚ւք|ւոՀ
աւելի եւս կաթարդական
, եւ է՛նչ
ծաղիկնեբ ,– ուլունք կը կարծես՝
բայց
"ԴՏ. ուլունքնեԲ
, աչուկ կբ կարծես
բայց
յաւերմաՀարսի
աչուէ^եբ
, յանկարծ
կր
տե սնե ս Բ"3 կ՛՛տ ոնէ
տոբոնէն
նեբկր ,
երբ կբաէլէ
գոյն նափոբտնեբ
Հագած ,
ճաբմանգ
ունենալովգոճաղմ
ու պեբողակ
,
թել
թեւի
էլանցնին
քբմոլՀինեբր,
իբենց
չբթներուն
մէշ
«Հեթանոս
երղեբ»
;
Ա՛ովսէս
, եբր իշալ
լեոնէն
, ձեռքին
մէշ
ունէր տախտակ
մր միայն՝
տասը պտտ —
ուիբանքնեբով
: Վաբուման երբ
կ՝իշնէբ
Հայէլաէլան
բաբձբալանղակէն
, իրչբթ ~
նեբ
ուն մէշ ունէ բ Հայոց
լեղուն
, ^բվէ^՛^
փբփբաղայր
, մերթ
տաւիղ
Հնօբեայ
, ո -
Բ"վ Ն"բԱաղմոս կբ կաբղտբ կամ ԵբղԵբ–
գոց,
աւելի
քաղցբ քտն Գաւթի
եբղածբ
կամ
եբբա յական ա յլ
րանաղողութ
իւն :
Վաբուման
այսպէս
եբելցալ
մեբ ղրակա—
նութեան
անգասաանին
մէշ.
Հարուստ
ծաւլ կումնե
րու
թ ո ս տ ո ւմն ե բ ո վ ,
մ ատւլա չ
տո՛ւնկ
տակաւէն
:
Ա՛էկ էղ^ միտյն
ունէր Վաբուման
, մէկ
բաղձանք
մ իա յն ,
ղ" Ր աբտա
յա
յտեց
սբաառոլչ
աղա
ւլա էլո վ
մ ր •
Թւ11|է՝՜ք ւքեծ -
Տամ,
հ ս կ ա յ ա ն ա ՚ ՚ մ մ ա ք ի ս հ է տ • • •
Այսպէս
եբգեց
Հա յաստանեա
յց
աչթաբ–
Հէ գաչտի ալս մատղաչ
տունկը
,
պիտի
րսէի
աղօթեց
•
Թ ո դ է ք մ ե ծ ն ա մ , -
ի ՜ ն չ կ ե ն ս ա ւ է տ է
բԶութիննն ,
Հ ո գ ի ս թ ո ղ է ք ա ն ո ր ծ ո ց ի ն մ է ջ տ ր ռ -
փ ո ւ ն • • •
Աաեղծաղոբծ
քեբթուլր,
լեցո՛ւն՝
ալի -
չով , կարկաչուն
ղո յնեբոլ
Հ բաչա
զան
ազրիւբով
, թրթռուն
անմաՀական
գէ -
նովցնոզ
բոյրեբով,
կր թոսատնար
նոբ
ծաղիկնեբ աալ իր մողովուբղին
եւ քա —
ղաքակիբթ
բոլոր
մ ողո վուբդնե
ր ո ւն , ու
էլաղազակէբ
Ա յ ս պ է ս ա ր փ ւ ս յ ն տ ակ , Ա ս ա ո ւ ծ ո յ յ ա ն
դ ի մ ա ն ,
Ը ր ա ծ ՛
ր ն ռ ւ թ ի ւ ն ն ի ն ձ ժ ա յ ր . ա ն հ ո ւ ն ն
օ ր ր ա ն ,
Թ ո ղ է ՛ ՛ ք , շ ^ ո ղ է ՜ ք ղի ս խ ո կ ոՆն :
Վա բ ո ւմ անն է , արվւտճաճանչ
ա յս ծա–
էէԿււ
՚
"1՛ Կէ1 պտղատի
խոստանա
լուի ,
1լաղաչէ ՝ մեծ յոյսեր
աալով .
Ո՛՛ւր կը ք ա շ է ք ղի ս , ա պ ր ո ւ ս տ ի պ ա հ ա ն ջ
ն ե ր ,
Ո՜վ ս ե ւ ե ր ա մ ա ց ո ա ւ ն ե ր ո ւ , ո ր հ ր ա ւ է ր
կ ո ւ տ ա ք կ ե ա ն ք ի ղ է պ կ ր կ է ո ,
Որ ձ ե ր դ ժ ո խ ք ի ե ր դ ե ր ո վ ե ր դ ը ք ն ա ր ի
Խ ե դ դ ե լ կ ՚ ո ւ ղ է ք : Հ ե ո ո ՜ ւ բ ո ւ ե ր
դ ի շ ՚ ւ ր ի >
Ա ր շ ա լ ո յ ս ի մ է ջ ե մ ե ս :
Այս
ծաղիկն էբ , աբչալոյսի
պէ" Ք^ր ~
թող « աբչալոյսի
մէշ», մեծասքանչ բա
նասաեղծ
չոզեբով
Հարուստ՝
ծազոզ ա -
րեւին պէս , որ զոՀ գնաց
տնասուններու
կճզաէլին
:
Ջ"՝՛
՚էնտց
ՀՀաղո
աւներու
սեւ
եբաին»։
Զոտ ղնաց
ղիչերայած
«րուե -
րուն » :
էէ
իր մաՀէն ետք , որ ղերեղմտն
չունե
ց ա ւ
, էլր թեւածէր
Հոզին՝
անՀունին
մէշ,
ափ
մր
Հ ոզ փնտռելով
Հանգչելու
՚^ա -
մար : իր յիչաաակր
էլր թրթռար
այն
եր
կնքին տակ, ուրկէ
չ " զ էր առեր՝ երբ ե–
բիտասարգ էր գեռ
Հ
Պտտի
՚-լ
պելմ
մոզո—
վոլբգին,
ոբթառ աուաւ
Հանգչելու Հա -
• մաբ իբթափառա
լած
տողիին։
Պելմ մ ո–
ղովուրգր
բացաւ
իր ափր ,
թաղար
շինեց
էբ ափր , Հող տուաւ
Վարումանի
ծաւլ -
կուն յիչատաէլին,
այն ողէէն
, որ կ՝աղա–
զակէբ .
Թ ո ղ է ք մ ե ծ ն ա ՜ մ , հ ս կ ա յ ա ն ա ՜ մ մ ա ք ի ս
հ ե տ
• • •
Այմմ գիտեցէք
Հանգէաութեան
եղբե -
Անասուն
մ ր էր կճղակին տակ կր ճզմ է
մատղաչ
աունկր, որ ուրիշ
ցանկութիւն
շունեցաւ՝
բա յց
մ իա յն աճէլ , ե^ազկէլ •
• • • Ա ր փ ւ ո յ ն տ ա կ , Ա ս տ ո ւ ծ ո յ յ ա ն դ ի
մ ա ն :
Ա՛ էնչ
մ ոզովուբգ
մ ր , որ սաեղծագոր -
ծ ութեան
պա չտամ ոլնքն
ունէ եւ գեզեց -
կութեան սէր, ափ մր Հոզ կուտայ
, սէր
տբ թագաբ կր չէնէ, էբ կուրծքէն
մէշ
տեգ կր չէնէ, էր աբեան
շերմութեամբ
կր
տաքցնէ,
ոբպէսղի
Հտնզչի
Հոգին
անոր
ոբ ծտղիկ
մրն էր Հաղար ծտղիկնեբէ ա -
ւելի
զեզեցիկ :
Բա
քց
մի՝ մոռնաք որ Վ^արումանր
Հայ
մոզովուբգր
ի՛նքն իսկ է : Ջէր
կրնար
Վաբուման
էէնէլ եթէ արզասաբեբ
չրԱար
Հոզր, որ Հայ մողովուբղն
է ։ Արարատ -
եան
ծաղիէլ , ծազիկներուն
մէշ աննման
,
րսէք՝
ծաղկամայր
,Հա յութ
իւնն է ոբՎտ–
բուման է ստեղծեր
, եւ գեռ կր ստեղծէ
:
իլ
Հտ յութ իւնն է գարձեալ, որ էլազաղտ–
կէ իբ քերթողին
բերնով
՚
Թ ո ղ է ք մեծնա՜ւք. հ ս կ ա յ ա ն ա ՜ մ մ ա ք ի ս
հ ե տ
• • •
Փոքր
ածուի
մր մէշ բուսած
տունկ ,
ինչպէս կբ նէլարաղբէ
ի/որենացի
, աունէլ
մատղաչ
ե ւ
աղաղուն
, Հալ
մողովուբղր
չունի
ուրիչ
ցանկութիւն՝
բա
յց
եթէ ափ
մր Հոզ : Արաբատեան
ղտչտի
ծաղիէլր ,
Հտ լ մողովուբղր,
մէկ բտն
միայն
կր
ցանկայ
.
Թ ո ղ է ք մ ե ծ ն ա ՜ մ . • •
կանտի
Համալստրանին
մէշ
զետեղած
էբ յոլչաատխտակով
, Հռոմ
ի
Հրապա -
րաէ^եբուն
վրտյ
թողած
իր յոլչաբձան
-
ներով
, պատմաէլան
Աթէնքի
ղիւաններուն
մէշ կորսուած
իբ
աբձտնաղրութիւննե
-
բով,
Բէւզանլլիոնէն
մինչել
Աղեքսան -
դբէա
, ու գարերու
մէշէն , Հայ մոզո -
վուրղր մէկ երազ
միտյն Հեաապնգեց
–
Ունենալ ափ մր Հող, իր քիչիկ
մր
Հոզբ,
ոբպէսղի աճի եւ զարղանայ
,
• • • Հ ս կ ա յ ա ն ա ՜ մ մ տ ք ի ս հ ե տ • • •
ծ *•
ոչ երբեք
ա
յլ նպա տակա
լ
, բա յց ե–
թէ ծառայելու
Համար
քազաքակբթու
-
թեան,
Հ ւս բ ս տա ցն ե լո
լ
Հսւմսլբ
մւսրղկւս ՜
յին ստեղծազոբծոլթեանց
թանղտբանր
;
Ու– գուք , քաղաքակիրթ
մողովուրգ
-
նեբ , որ կր կոչուիք
Պելմ , Ֆրանսացի ,
Անղլէտցի
, Գերման,
Ռուս,
իտալացի
կտմ
Ամեբիէլացի
, ղիտցէք ոբ Վարու -
մաններոլ
մոզովոլրգը,
որ երգեր է
Ծ ա ղի կ ե մ ծ ա ղ կ ա ն ց մ ի ջ ի ն • • •
Մէկ իտէալ
Հետապնզեր
է, մէէլ
իաէալ
միայն
պիտի Հեաապնղէ
,
ունենալ էր
Հոզր ,
որպէսղի
Թ ո ղ է ք մ ե ծ ն ա ՜ մ , հ ս կ ա յ ա ն ա մ
մ ա ք ի ս
հ ե ա
• • •
Ուրէչներ
Հող 1լ՝ուղեն՝
թաղելու
Համար
էրենց
մեռելներբ : իլ ղամրանաքար
զնե
լու Համար
էրենց
մեոելկ,երուն
՚ / / " " ^ =
Մենք
գամ բանա քար
գնող
մողովուրգ
չենք;
Մեր մեծ մեռելԿւեբուն
վրայ
Ք՛՛՛Ր
չենք
ղներ
մենք,
այլ ծազէ՚էլ,
ծաղիկ որ
ծաղկէ
% Վասն
ղի ծտղի՛կ
մողովուրգ
է
Հայ
մողովուբղր
, ծազէլոլն
մողովուրգ
,
ծաղկող
մողովուրղ : Մեր
մեռելներր ,
ԽՄԲ
—
Ա հ ա ւ ա ս ի կ ճ ա ո ը , ղ ո ր կ ա ր -1
դ ա ց
Փ ի է ր Մ ա է ս , Փ ե տ ր ո ւ ա ր 9 ին . Վ ա -ւ
բ ո ւ ժ ա ն ի փ ա ո ա տ օ նին : Փ ի է ր Մ ա է ս , ինչ–1
պ է ս
ց ր ե ց ի ն ք , դ ա ս ը ն կ ե ր ն է Վ ա ր ո ւ ժ ա ն ի ՛
կ ան տ հ ա մ ա լ ս ա ր ա ն է ն : Հ ա մ ա կ ր ե լ ի պ ե լ ժ
ա յ ս ց ր ո ղ ր . փ ա ո ա տ օ ն է ն ա ռ ա ջ , յ օ դ ո ւ ա ծ
մ ը ե ւ ս դ ր ա ծ է ր Ֆ լ ա մ ա ն
Վերշին
Լուր
օ ր ա թ ե ր թ ի ն մ է ջ , ն ե ր կ ա յ ա ց ն ե լ ո վ Վ ա ր ս ւ –
ժ ա ն ի կ ե ա ն ք ր , դ ո ր ծ ր ե ւ ի ր յ ո ւ շ ե ր ը ;
Ալս Համալսարանին
մէշ ,
նաիսկին
գասրնկերի
Հանգամանքովս
(1900 - 1909)
կոլղամ
յարգանքի
տուրքս
բերել ^այ
բանասաեղծ
Գանիէլ
Վարումանի
յիչա -
տաէլին , սպաննուած
1.^1'օին
ողբերգա -
կան պա լմ աննե բու
մ էշ բռնի
մ իշոցնե
րով
Փոքր
Ասիոյ
թորեբր
աարագրուած
իր
ցեղին
բազմաթիւ
մաբաիրոսնեբուն
Հեա։
Յիսուն
աարի առաշ Հանդիպեցանք
ի —
բաբ.
րեն
սնունդ ալ գտնելով ՝. Յաճախ
տոգեր
ալ կ՚արտասանէր
Ս՚ՈԼԱաներՀ5< :
Ամբոզ^ութեամր
չէր կրնար
Հասէլնալ
Բ լօտե լր եւ Հարկ
է ր օզնե
լ իրեն
երկար
նախադաս
ու թ իւնւնե բուն
թո րքին
թափ
ան—
ցելու
Համար : Երբ կանտ
Հասաւ
, Վա -
րումանի
ֆրանսերէն
բառամ թե րքր
սաՀ -
մանափակ
էր
յ
իր գիտցած
ր մեր
լեզուին
նախատարրէն
քիչ մր աւելի էբ, սորված
Վենետիկի
Մ խիթարեան
Հա յբերու վար -
մարանին
մէշ–. Այդ կգերականներն
էին,
որ թոշակ
մ ր յատ էլա ցուց ած էէն իրեն ,
որպէսգի
ուսում ր շարունակէ
կանտի
Հ"՛—
մ ա լսարանին
մ էշ ;
Վաբուման
շուտով
ղարդաց ուց իր Ֆր—
րանսերէնր եւ քանի
մր ամիսէն
պատմու
թեան
Հետեւող
ուսանողներու
մեր
շյ՚շա–
Իր ՛ա ւա էւա սա նա կան Հ ամ ալսա
յ ր ա ն ի
ն ա կ ի ն
մէշ
ւ֊ւէս
մր
տուաւ
իր
ե ր կ -
նստարաններուն
վրա
յ , ուր
մ իասին
Հե -
տելեցանք
Բաղաքական
Գիտ
ութ եանց ։
՚Լարուման
ինձմէ
եբեք տարի մեծ էր :
Հակառակ
տտ բ իքի
զգալէ ա լս տարբե -
րութեան
,
երբ Հազէւ
լրացուցած
ենք
պարմանութեան
չրշանր
,
չուտով Հա -
մ ա կրե ցանք էրարու
, որովՀ ետեւ Հասա -
բակաց
կէրք
մը ունէ էնք բանասաեզծու
-
թեան
Հանղէպ
,
էնք էբրեւ
սաեզծա
—
գործ
, ես էրրեւ
սէրող :
Աղատ
մամերուն,
քանի՛
քանի՛
անզամ
միասին
կարդացինք
իր տունը կամ իմ
րնա կարանիս
մէշ, որովՀ ետեւ
իբարմ
է
Հեռու
չէինք
բնակեր
(ինք՝
Ժարտէն
փո–
դոցին
մէշ, ես՝
Թրավեբսիէո) :
Կբ կար -
դայէնք
Հիւկոյի
, Ալֆրէա տր
Վիների ,
էչմ իլ ՎերՀառնի
բանաստեղծ
ութիւննե
րր ,
մանաւանգ՝
ՎերՀառնէ
, մեղէ մամանա
—
կտկից , - որ Հրատարակած
էբ էբ գրլ ~
թաւոր
դործերր,
—էէ
վիլԹանթաքիւլէր ,
Լէ Վիցաժ տը լա Վի, Լէ ց՚էօր տ՚Ափրէ–
Միտի, Միւլթիփը Սփլանաէօր
եւն
Մ անաւանդ ա յս վերշէնր
, էր նոբոլ -
թեամր
Հ
Գեռ կ րՀնչէ
ականշիս
Վարու -
մանի թաւ ձայնր, որ տողեր էլ՝արտասա—
նէ բ
Լա Ժուա
քնա բ ա կան
թատբեբգոլ
-
թենէն :
1900
^5՛
էր՛ առաշին
յօդուածներէս
մէ–
կր՝
Միւլթիփլ Սփլէնաէօր/(
մասին,
Հրա–
տարտկած էի մայբաքազքին
փոքր
թեր—
թերէն
մէկուն
մէշ : Բանաստեգծր
սիրուն
նամակ
մր գրեց
ինծի,
ել
թգթաէլցութիւ–
նր սկսաւ
մեր
միշեւ : ՚էյոյն աարուան աչ–
նան
էմ իլ ՎերՀառն
կանտ
եէլաւ եւ Հ բա–
լէրեց
զիս "Բ միասին
այցելենք
Գեղաբ–
ուեսաից
Վարմարանի
եռամսետյ
ցուցա—
Հանդէսր : կ՝ուզէր
տեսնել Վան Ռիղել -
պերկի մէկ պասաառր
Ընթերցումը
(այմմ
Գեղարոլեստից
Վաբմաբտնէ
թանգարանէն
մէշ) , որ ղինքր
էլր ներկա—
յտցնէբ
իր կարղ
մր բարեկամներուն
,
Ժիտ.
Մեթեըլինկ ,
քերթուածներ
կար–
ղացած
պաՀուն։
Հետտքբքրական
Հանդի
պում
մ ր՝ պաստառին եւ
մռաէլ
^1»
մ իշեւ
,
զոբ երբեք
պիտի
չմ ոռնամ :
Անչուչա ա յս Հանդէպում էն ետք Վա -
բուման
Հարցումներու
տաբափւէ
մր են -
թարկեց
ղի"՝ Վ^եբ-աառնի մասին : ԳոՀ էէ
էբ Հետաքրքրութենէն
եւ
սքանչացումէն,
մ արղուն
Համաբ ոբ նո յնքան մեծ է ր ,
որքան բանասաե
ղծր :
Այգ
չրշանին
, բարեկամս
տարուեցաւ
նաեւ ՓոլԲլօտէլով
, որ տակաւին
Հա—
զիլ ծանօթ
էր , երբ իբեն
աուի «Ար -
ձակ եւ Բանաստեղծութիւն»
Հանգէ սր ,
ուր
կարծեմ
առաշին
անդամ
ՐէԼ"՛
ք՛Լ
լո լս տեսաւ
Բլօտելի
արձաէլ
դեդօնր՝
Ս՚ՈԼՍաները :
Վաբուման
անխառն
Հաճոյ
քով կտրղաց ա յգ դեղօնր , անոր
մէշ ի -
մեր
բանաստեղծնեբբ
, մեր
Հերոսներր
մէկ բան միայն
կ՝րսեն,
իր յոլշատախ -
աաէլներով
, իր տաղերով ու եբղեբով^
մէէլ
բան
մ իա լն էլբ պատանշէ
մ եր մոզովուր -
գը ու պիաի
էլրկնէ յւսւիտեան
.
Թ ո ղ է ք մ ե ծ ն ա մ • • •
բ ն ո ւ թ ի ւ ն ն ի ն ձ մ ա յ ր , ա ն հ ո ւ ն ն օ ր ր ա ն ,
Թ ո ղ է ք թ ո ղ է ք դիս խ ո կ ո ւ ն .
Ա ս տ ո ւ ծ ո յ հ ե տ դ է մ դ ի մ ա ց :
Ավւ մր Հո՛զ՝
ծազկելու
Համար
, ա վ, մը
Հ լ՛՜ ղ
աճելու եւ
մ եծն ալո
լ
Համաբ ,
ավ։
մ լ։ •> ո՛ ւլ ոբպէսւլի
ոտքի
էլտնդնի
նո
րէն , աճի՛ եւ ծաղէլի՛
, ոբպէսւլի
իր վա–
բումաններր
խօսքի
նստին
Աստուծոյ
տետ
զէմ յանղիման
, յաւիտեան :
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆհ^
րէն
մասէն
,
Արաւլ.
ա
էլնա րկ
մ ր՝ Հա -
յաստանէ
վրա
յ : Ֆրանսե բէնբ ա յն
ատեն
մեր
տամտլսարանէն
պաշտօնական
լեղուն
էր , որուն լաւ ծանօթութէւնր
թ ո յ լ
տր—
լաւ՛
էրեն ոբ առանց
զմուարոլթեան
Հե—
տեւի
գտսրնթացքներ
ո ւն :
25
տարե կանին՝
Վաբուման
կաւլմ ուած
էր
արդէն :
ՄիշաՀասակ
,
ք^էԿ ՜
նեգ եւ քիչ մր գէր • ՚Աայոլածքր
միչա
ասագե բուն , սեւ մ աղե բով
գիծ ով մր
բամնուած
: Գիծերր
Համ աչափ
էէն ՚
սպիտակամ
որթ՝
մ ոխրագռ
յնի
զարնող
Տ
թեթեւօբէն
շլակն, ոբ չէր վնասէբ
իր
նա յուածքին
, րա յց երբեէէն
մ ե
լամազձոս^
արտայայտութիւն
մր
կուաար
իբեն
է
Ալքոլականութիւն
մ ր կար բանաստեղծ
ին
մէշ • Մ է չա՝
Համեսաօրէն
Հաղուած »
կապոյա
զգեստ
մը ունէր
վրան :
Պէաէ
մոռնա
(ի իբ ոլորուն
պեխեբր,
լայն
ռուն–
դերով կոր քէթէն
տակ։
կարմէր
չրթներ
^
որ գիաէ ին խնդալ
, ամենայն
բարու -
թեամր :
ԸնգՀանուր
առմամր
, յուչատաթտա
—
կին
Հեղինակր
, Ռոմէ Պառոն
,
յաշողած–
է տալ մեր
սիրելի
ողբացեալին
բնական
գիմազիծր,
ռր ի րա էլանութ եան կը տա -
մ ապա աա ս թանէ :
Առանց ւիեբապատռւթեան
, կարելի
է
բսել թէ Գանիէ
լ չուա
մտերմացուլ
մր
չէր , բայց երբ Հաբցը կր վերաբեբէր
զե–
զտբոլեստին
կամ իր գմրաթտ
Հտյբենէ—
քէն , կ՝ոգեւռրուէր
ել կր գրաւէ բ րոլո -
րին տամտկրանքը
:
կանտի
մէշ բաւլմ աթիւ
լալ
լնկե
րներ
ունեցաւ
, որոնց տ ետ էլր իսմ էբ ել բաժակ
կր սլա րպէ բ անոնց
էլենաւլը , տռանց
միա
նա լու անոնց
աւլմ կա րա ր ութ եան :
Կէս գաբ վերշ , դժուար է
ծ ան ր տնա
լ
մեր
քարաբերռւթեանց
մանրամասնու
—
թիւններռւն
վրա լ \ կր լիչեմ սաէլա լն մեր
դրական
կապերը
: Թ՛էեւ անծանօթ էի էր
մայրենի
լեզուին
, բա լց երբ էլբ կարգար
իբ քե րթռւածնե
ր ր , իբ չեչաէն եւ ե։սխա^
գաս
ութ իւննե րէն կբ զղա
յի , թէ
ուժեղ
չունչաէ
մր էէարակուած
էր։ Ալդ
չռւնչն
է "Ր ԿՌ Գ՚"նէք
իր կարդ
մր քե ր թ ո լած–
նե բուն
ֆրանսե
բէն
թ ա բ գմ ան ո ւթ ե ան ^
մէշ,
ղորս կատարած
է
Լէւք Անարէ ,
Մ աբսէլ եւ ֆրանսերէն
դրուած
արձակ
բանաստեղծութեան
մր մէշ,
միաէլ
ֆր—
րանսերէնր
թերեւս
, որ
1903/՛^՛
ապեցէ
կանտի Ազատական
Ուսանողներու
Ընկեր–
րակցութեան
Ալմանաք^յ.
մէշ,
.300
էշեբէ
բաղէլացած
տաաոր
մր, մեծ մասով ակա–
ղեմական
, որուն
խմ բաղ րութիւնր
ինծի
վսաաՀ ուած էբ : Արձակ այդ բանաստեդ—
ծութեան
թորազիբն
է
Վ ա ն Ա բ դ ե վ ե լ տ ի
ա ր ձ ա ն ի ն ։
Յարգանքէ
Հոյակապ
արաա -
յայտութէւն
մր , ոբ չէ
Հինցած , -
Ֆլաման
մեբ մեծ տերոսին ել անոր
մի -
շոցաւ
մեր քազաքին
, ուրեբեք
տարէ
անցուց
Գանիէլ
Վաբուման
, իր էլարճա -
տեւ
էլեանքին
թերեւս
ամէնէն
իւաւլաղ
տարին
// բ ր :
1909/՛^՛
մեբ բարեէլամր անցուց
իր
՚իեբ–
շին քննոլթիւններր
եւ ստացաւ
քաւլ։սքա–
էլան
զ իտո ւթեանց
վ էլա յական :
Յե։ոո
լ՝
։1երաղարձաւ
իր սիրելի
Հայրենիքր
, ուր
կարճատեւ
ե բշանէլութ
իւն
մ ր պի։ոի գտ—
նէր եւ վտ լրաղ. մաՀ
մ ր :
Մ եէլնելէն առաշ
իր մէէլ
լուսանէլաբր
տուաւ
ինծի , Հետեւեալ
ձօնուէ - - « Ա^ւ -
էլեւլծ բ։սբեկտմութէւան
Հաւասաիք
, րս։ -
բեէլամիս՝
Փիէր Մաէսի,
17
Յուլիս
1909,
կանտ» : Այդ լուսանէլաբր
քսվս
էլր
մնայ
մ ի չտ :
Ամիսներ
անցան եւ իրմէ
լուլ՛
չունէի X
Տարւոյն
՚քեբշր,
իր Հայ լ՚նկեբներէն
մէ
կր,
ուսանող
նոյն
մեր
Համալսարանին,
իր Հասցէն
տուաւ
ինձ եւ իմացայ թէ ու–
