ՈԳԻ ԵԻ Թ-ՌԻՋՔ
՛Մեր
վարժարաննԼ
րր
վւակԼցին
էրենց
դոլււնե
րր
Փա1լԼցին
գւ՚ւոներր
ե ւ. արձակԼցին
ւս -
՚ՀԱւկԼրււյււլթիւնր՝
ւոարսւան
մր
խոնշէնքէ
ֆսէք ;
Ջենք ւուսրակուսիր
, որ կրթական
ոլաշ–
ււոէ^Հ ութիւնր
, « անձէնյ։
նուիրեալք
սի -
^ ո յ ն
կրթութեան
» , կարելի
խւլճմաու -
թեամր կաաա րե ց իր
որս
րաականու
իմ իւնր
,
Ք՛ւ սոււէ նական
ծ րաւլ ր ի արամաղ ր՛ւ ւթ եանց
Հեաեւ
՚՚ւլ՚սրար
,
սլարՏլեշա
՚ղաշւաւօնեա -
յի
Հ ալե րանո ւթեամ ր : ինչո՞ւ չկ ,
նաեւ
իր
՛ս ո աւե լաղոյն
ր
ղործի
՚իե
րաՆ
ե լու
ւրսն–
կո ւթե
՛սմ ր : ^Ջարքաչ»
ա չիւ ա աան
ք՛՛՛ի
1
իրրեւ
րնգՀանուր
եւ Հասարակաց
^ք՚չ ~
մարտսլթիւն՝
մենք
կ՝ րնղո
ւն
ինք ,
թկ
^ "՚ յ
III " " ՚ ֊ ց է էր բաղմ աթիլ
աո.ա։ե
լո
՚.թ իւննե -
Ր՛՛՛Լ ու րարո յական
արմանի րնե
րուի
կր
յաականչուի
. կր
՚լ՚սա ո րո
չ։է լի
՚ոարրհր
""Լ՛ւ
^ ր՛"– ՛ղա ական
ո՛ւ
Լւր սլա չ՚ոօնակիցնե -
րէն,
"րոնք
աւելի ղործնաւղաչա
են եւ նր–
լադ
Հոգե՚գաչտ :
Աւելի
չունչ ու Հո՛լի
կր Լսա
՚էնեն
իրենց
ղործին
,
ք՚ոն օտարր ;
Կր Հաւատանք,
նոյնսլէս
, իրրեւ
րնւլՀա–
նոլր
ճչմ արտութիւն
, որ Հա յ
վարժարան–
Ներր
մթնոլորտ
ունԼ՚ն,
կա րւլտ
ւղա
՛է
ութիւն
նե րղ ա էակութիւն՝
որ նա խա՛ղա
յմ ան
^
ո ւս ո ւմն ա կան
սերմնացանի
ամբողշ՚ս -
էլան
արղիւնարերումին
• ՝Բիչ
մր
ամէն
Տոեղ , ղաղութներու
մէ^, ուր Հայ ծնող -
%եր օաա րամ
ոլո ւթե
ւսն
ստրուկ կր մնան ,
կրթական
օաար
Հաս աա աութ
ի ւննե ր
դյռւրկ
են IIIյղ կարւլ ՚սոլաՀ
ութ
ենէն
" ւ
ա ՜
աոով ալ • . • աա րա րո
յս ծաւլիկի
կաց,էւ -
^եան կր մատնեն մեր ղաւակներր
, յա -
ճախ
քանգելով՝
Լ՛ն չ որ տունն ու րնտա -
^իքր կր չինեն , խ՚ոթարելով
էնչ ո լ՛ ^ա •
րաւլատ է Հայ
ՀոգԼ՚ին
, ա՚լճատելով
Լ՚նչ
որ
ցե՚լր գրած է մեր
՚ո՚լոց ու աւլ
^իէյ
^ե -
րուն
մէշ, իրրեւ
՝ւ ո ւլե Լոաոնութ
Լ։ւն եւ նր– ՚.
կարագիր
X
ՕաարԼւն
Հմայքր–՛–– « Հեռաւոր
սուր - <
բ»Լ։ն
սլատմոլթիւձն
է մեղի
Հտմար
, \
^եր
ծնո՚լնեբէն
չաաերուն
Համար , որոնք 1
կ^ենթա՚լրեն՝
թէ շքեղւսչուք
Հտս՚ոատու -
թ Լ՛ ւնե
րն Ոլ ծոսլաւո ր - տ Լ՛ա ղո սակի ր ու -
ւաուց ի^ե
բր
անվյւէսլ ղաստիա րակնե ր են
նաեւ , բարո
յա շուն
չ ոլաարաստութեան
Օ–
քաիոներ :
Հին
ո՚լբեբգռլթԼ՚ւն
է , ու չտբժ
եր
ւԼ՚րն–
աո ե լ սլա տճառնե
րր
: Մեր խոնարՀ
Հե րոս–
ներր.
Հայ ուսուցիչներբ,
ղբեթէ
միչ՚ո
աւել Լ՛ կոչում
ոլնին՝
քան օտաբին
ւէ
տր -
ղարէներբ
...
Անցնինք :
Մենք տարբեր
իբո՚լութիւն
մր րնղդծե -
Լու
Համ ա ր ճամ բա
յ ե լանք :
Հայ
Վարժարանին
եւ Հայ
ուսուցչին
դերակչռօրէն
չինարաբ
տրամ
ագրութԼ՚ւն–
ներն ու կարելիութիւններբ
մեղ կբ ր՛ս -
ւաբաբե՞ն
. լրիէ– կր պատասխանե ն մեր
ներ
քին՝
աղղային
ստ իպողութ
իւննե բուն :
Դաստիարակելու
եւ ո՚լեկոչելոլ
իրենց
Հիմնական
կոչումին
մէ^՝
մեր ուսուց
ի չ -
ներբ
անԼսոցելի կր մնա՞ն
. կ՝ասլրի՚^ն ի ֊
րենց այս ՚էեբր , ու կ ասլրեցնե՞ն
՝<այ ա–
չակերտսւթիւնր՝
իրենց Հետ :
Գժրախտաբտր
, չատ քիչ է թիւր՝ մեր
օրերուն՝
Հաղո բղական
ո ւս ո ւց ի չնե ր" ւ :
Գաստիաբակնե
բու՝
"րոնք
՚լԼ՚տեն
կա -
մուրշ
ձղել
Հ՚՚՚լիէ
Հո՛լի ումիտքէ
միտք,
եւ
իրենց
անձին ու գործին
մէշ
Հորիղոն
բանալ աչակեբտին
Համար :
Ուսուցանելու
եւ կրթելու
իրենց տոա -
քելութե
ան մէշ մեր "ւսուցիչնեբր
տ՛ւ ՜
Հասարակ կաո չած են տառին
,
ղր ռու–
նակ
րմրռն"
ւմնե բու կամ ստացական
« ՛լի
աո ւթե ան» Հ Մենք մանկտվաբժնեբ
ու -
նինք , ոբոնք
կա՚լասլաբատիսլ
անօթներու
Հետ կր շվաթեն
ա՛լոց
Հողին՝
Հ տ ս ա ր ա -
կաց եւ լ^ւղՀանուլ՛
ծանօթո
ւթ իւէւնե
բու
մթերք
մր խճողելու
Համար
այնտե՚լ ,
կամ
մտբղկային
ո լ րա
բո
յա
ղի տտ կան
լ^ւ -
թացիկ
րմրռնումներ
տեղաւորելու
Համար
Հոն , իբրեւ
ղերա՚լոյն
Բ"*րէք
=
Ինչ "ր
սո րված են մ ասնա
՛լի տական
ղա ս րնթաց ք–
ներու
մէշ, կամ ստացած
՚ւէբքերէն.
Լ՛ -
րենց
անո ՛գա
ււ ղրամ ագլոլխն
է «վաս -
տա կաւոբ» կամ «լա ուբե ատ» (սլսակաւո
բ)
՛լ առն ալո
լ Համար ;
Մ Լ՚նչգեռ
, Հ իմն ովին տարրեր
սլա րտա -
՚էրանքներ կբ ղնէ մեր կեանքր
^այ ու -
սուց
չէն
վր՛"
յ ,
Հ՛ո
յկ ՝ արաասաՀմ
անի
մէէ :
Տարբեր
մ
իշավա
յրե
րու
մ էշ եւ տեղա -
կան
առանձին
ո՛ռ իսլողո
ւթի
ւննե լ՛ու են -
թակայ՝
ղաղութաՀայ
սլատանԼ։
սել՚ունղ–
ներր
՛ո ղգա
յին գաո տիա բա կութեան տե -
սակէտով
կրնան
Լ՚՚՚ոմրիլ ու տժղո՚նիլ ,
եթէ՝
՛ո յ՛լ– ուղոց ու ա՚լշԼ՛ կնե րո
լ՝ ու՚աւմ -
նական ւգատրաստո
ւթեան
ղու՚լաՀեռ՝
՛Հ՛"-
նոնք նաեւ
ողե ոլէո արթուն ու Լսանգա -
վառ
սլաՀելու
միշոցներր
չփնտռենք,
մ ասնաւո րա րա բ Հայոց
սլա տ ՛ք ո ւթ
ն ան ,
Հայ
լե՚լուի եւ Հայագիտական
ճիւ՚լերու
գաս աւան գութ
ի՛ն
լ՛ ՛Լե րածե լով ա յրա
սլէս
կրթէչ
Հա՚լո րղութեան
մ ր՝ անոնց
մաքին,
Հ ողիին , Հ ե տ ա քր քր ո ւթ
ի ւնն ե ր ո ւն եւ ներ
քին ա շԼսաբՀին Հետ ՚.
Մեր
ուշ՚սգրռւթենէն
չէ վբիոլած
, որ ե֊
ղիսլտ՚ոՀայ
աղգ . վարժարաններու
աչա ՜
կե բաութեան
մօտ րնգՀ ան ր ա ոլէ ս
ղեղն
ու
թիւն
մր կայ " ՛ լ ի ի ։ Աչակերտնեբ
են ա -
նոնք՝
ոեւէ աչակերտի
՛գէս–
մինչ
մենք
կ՝տկնկալենք՝
որ անոնց
եսւյ
11ՆթիՆնը
ճա
ճանչէ
իրենց
բաոին
, շարժումին,
աբտա
յա
յ։ո ո ւթ իւննե
լ՛ ո ւն եւ ղոր
ծին
մէշ : ,
Անոնցմէ չաաերբ
«ոտանաւոր
կ՝րսեն »
քան կ՝սւր։ոասանեն
- Հ^ձայն
կր բռնեն »
քան
կ՝ել՚ղեն - բառերու
սաՀուն
ա՚էուցու–
մով մր կրներկայանան՝
^անկր կտբգան.
ձա լնտկան
յաշողակ
աբտայայտոլթիւն
մրն է իրենց
րնթերցումր՝
քան
իմւււ;՚յւււմ:
Զեն
ասլրիր կարծես : Զեն րմբռնեբ կար
ծես
յ
իրենց
լեղուին ու չբթունքին
վ ր ՚ " յ
ւ
ու մանաւանգ
Լւրենց նայուածքին
մէշ ,
չունչ
չառներ
մայրական
բաբբառբ :
կրակ
չունին՝ երբ Հայոց
սլատմութեաե
մէկ
ղրոլտ՚լբ կր լսեն կամ կր սլաա՚էեն :
ՀՈՐԻԶՈՆ՛ՆԵՐ
ԱՅՍՕՐՈԻԱՆ ^\ւԴԿԱՍՏԱնԸ
Հնաւ՚սնղ
Հնւլկաստանի
ներկայ
վաբԼ՚չ -
ներր մոռցած են այլեւս
՚Բիվ՚լինկի
նկա–
րա՚լրած
^Հ ր ա չ՛ո
ղ ե ՛լ» երկիրր :
Պ՚ոա -
րանքներով
չեն տ՚ղբիբ
1օՕ
տարի
չարու–
ն՚սկ
բր իտանական
աղղե ցռւթեան
եւ կ՚ս–
ռա վար ութե ան
ենթ ակա
յ
՛Րն ալէ
վե ր^ ,
երբ տիրացան
Լ՚լ՚ենց անկա Լս ութե ա՛էւ , մէկ
մ տաՀուլութ
իւն
ունէ ին
.
չաՀի
լ կոր -
սուած ժամանակբ :
Բա՚լ՚սքա
կան
ւլ ե ՛ոնի՛ վ լ՛՛ո յ , Հն գկ տ ս տու՝։,
կ ր շարժի ա յնոլէ ս
ինչպէ ս կր պարտա -
՚էւ՚(>
իր ^րկրի՝՛՛
՚ւԻրք^
՚"^ ր^՚կք՚րային
վԻ -
Լակր։
Տնտեսա՚ղէս
աննաԼսանձելի՝
ո՛րու -
մար՚սնտկան
ոլիտի
չրԼէալ՛
՛լ իրք ^չդ ել ՛ս–
շԼ՚ն կում ձտխին
ղ էմ , տր՚լ֊ի՚ո
կան ացնե
լու
Համ՚ոբ
իր նե լ՛քին կեանքլ՛ : Անկախ
" ՛ յ "
մէկէն,
Հնղիկներբ
չենՀրաժարիր
երբեք
իրենց աւան գական
մ ա րգա
ս ի բութ ենէ ն ՚.
կեանքով
, ա ոլ լ՚ոււէնե բով ,
մաածեբսկեր
պով՝
Հնւլկաստան
թերեւս
աչխարՀ/ւ
ա–
ռաշԼւն
երկիրն է , որ
Համերաշփւութիլն
կ՝ու։լէ , անկեղծօրէն
է Եւրոպայի
մէշ յա -
ճտԼս սխալ Հասկցուած
է ան , իբրեւ
ոլե -
աութիւն : Ն" յնԼ՚սկ՝
մ իամ իա : Աակա
յն
Հնղկաստան
կր պաՀԷ իր
տեսակէտներր
ել կր պաշտոլանէ
ղանոնք • -
ղաղթատԼ՛–
բոլթիւնր
, ճնշումներր
, ցեւլ՚սյին
անՀա -
լաս արութիւնն
ու երկրի
մր
տնտես
" ւ -
թեան
չարտչ՚սր
չաՀա՚լո
բծումր՝
ուրիշ
մողովո
ւլ՛՛ւ նե բու
կողմ է , ոչ միա
յն
սԼստլ
տե ս ութ
իւննե ր են , ա յլեւ
տնմ արղկա
յին •
Հնղ կաստանի
մ եծա՚լո
յն
մ տաՀ
՚՛ ՛լ՛՛ւ -
թիւններէն
մէկն
տլ այն է , որ աչԼստրՀի
իս ա ղա ւլո ւթ ե ան ղլխտւռ բ վտանղնե
րէ ՛՛յմ
է–
կր՝
ցԼղային
Լստրութիւնն է :
Ղ՚աղթատի՛
րութեան եւ ցե՚լային
իւտլ՚Ոէ թեան
՚էէմ,
ղի՛րք բոնելով,
Հնւլկաստան
ղիւանա՚լի
-
տութե ւսն մէշ ՛լղա ցում ով
շա
լ՛ժ ե լու
կ։սս–
կածր
կլ՛ նե ր^՚էէ
, "՚"կա
յն Հտբաղատ
ւս
ր,
տա յա յտութիւնն
է
ասիկա իր ե րկրին եւ
ժողովուրղին
Հողե բան ութե ան :
Նման փիլփսոփայութեան
մբ մէշ,
Հնղ
կաստան
ի ա շխա
րՀ ա՛լ րական
՛էի րքր մեծ
՛էե ր կր իսաղ՚ս
յ % Վ՛ս ճ առա կանո
ւթե
ան կա–
բեւռբագո
յն
ճամ
րանե
բու
կԼ ՚լբռն ր , Մ ֊
բեւելքի եւ Արեւմ ուտքի
մ իշեւ , Հնգկաս
տան
ոլաամակո^նօբէն
կապուած է
տլ՚ար
ժողովոլրղնեբուն
եւ կեղրոնական
Ա"Լ՛՛՛յ՝
"ւբ
Լ՛բարու
1լր
~,անղիէղին
երկու
մեհ ու -
ժեր.– խ. Միութիւն
/.է
Զին՚սսաան– Ա ի–
տժամանակ
ունեն՚սլուԼ
4օ Հ՚սբԼ՚ւր
մԼւլԼ՚ո - .
նէ
աւելի
րնակշոլթԼ՚լն
, ղժ
՚՚ւար
պիաի
ր լ ֊ 1
Լար ^կսղմ»
բոնել : Մ անաւանղ՝ երր ներ– ՝•
քին
կեւսնքԼւն
՚ք՚էշ "՛է,
ճա ր՛ո՛ս րա րո ւե ո տն
ու
տնտե սութ
իւԱ
բ յառաշղիմ
սւթեան
մէշ
մ տնե
լու
վբ՛"
յ են : Գիտական
, մ ասնա՚լփ -
տական
, կաւլմ ակե ր ոլա կան եւ արղիւ նա -
բե րական
տ շԼս՚" ՛ռան քնե
բու
կողքին
,
օաար
տիրապետութեան
մ ր Հետեւանքով
երկու
՛լար ետ էր մնացած
երկրին
լ^կե րտ
յին
վիճակր։
կետնքԼ՛ մակարղակն
ալ
Հարկ
է
բարձրացնել
:
Այս
պտյմ՚սններուն
մէշ,
Հնգկ
աստաՆ
խաղաղութեան
տանուլ
ճամրան
կրնա
յ
փնտռել
միայն
իյաղաղութիւն
մ ր՝
որուն
շնոբՀԼ՚լ
կարե լիութԼ՚ւններ
կր
ստեղծուին
փո խաղա
րձ վստաՀ
ութ եան , Համ աղո
ր -
ծակցութեան
ել
փ ո իսա ռո ւթ եանց :
1Սանղ չունին՝ երբ Հայ ղրաւլէտին
կտմ
բանաստե՚լծԼ՚ն
մէկ է^բ կբ կար՚լան : Կիրք
չունին
իրենց
Հայրենասիրութեան
մէշ ,
՜՝Ր՚"յՐՔ
՛քր
էէ *
ԻՐ^^Ց Համար
,
Հայասատ–
նրն ու Հ " ՛ յ ր • Կր սիբեն
ի՛րենց
Հող
^է
ու
ժո՚չովոլրէէր
, առանց
պա չտամ ունքի
մ ր
վ ե րածե
լու
՛լա
յն ; ՏաճաԼս
մ
անեկաղարղ
բարձ
մրն է Լ՚լ՚ենց
Համար
Հա յրենի քբ՝ ո–
րուն
վրայ կր մրափեն,
Հան՚լԼւսա ու ան
խռով ,
մեռեալ
–ւայբենասիրութեամր
մր :
Հեռու
են այժմու
կեանքէն։ Փակ են
ի -
րենց
ակ՚ոնշներն ու Հո՚լԼւն՝
մե՚լ
՚ողղ՚՚՚ԼԼւն
շաՀտէէբւլռո՚լ
Հարցերու աո շեւ : կ՝ ՛ո՛ւնե՛՛՛
յաճ՚ս
Լո
՛Լ։ րւԼ՚ոլրն ու թո
յնր աո օրեայ
՛ք եր
։ղա
յք։ս
րնե
լ՛ուն
. սակա
յն չեն
"՚֊ղե բ
է"ե է
՚քնայոէնլ , տեւականր,
Լ՚սկտկանր։
Այն
Որ
ղիրենք
ոլիտի թրծէ ու Լոմ սրէ , էրրե՛–
վաղուան
ել՚Լ՚՚ոասարղբ,
ու Լւրենց մէշ
պիտի
ձեււոկել՚պէ
անՀատակտն
աեսակէ– -
տր։
՚Լաւլուան ^այմարղր :
Լալ
կր ճանչնան
ս պի՛տակ
պաստս.
՛լի
աստղերր,
ղարտվերշիկ
պարերբ,
՚^եղգ
ու
Հոլանի
ե
ւ
՛՛լե բ ր - • •
Աակայն կր Լսրտչին
, օրինակ
, ՚լրալւ՚ս -
րին ու Հա յ
եկեղեց
-
երաժչտութեան
չ՚՚՚/ն
չր ծծելէ ՝ մեր տաճա րներուն
մէշ
1
Ջենք տտրածուիբ :
Կ՝ուղէ ինք
, տրտում
րո
լ՛՛ ր ա յս
Հաստա֊
աումներէն
ետք , րնղ՚էծել՝
թէ
Հոգեկան
այս
ցամաքութեան
մէշ բաժին
ունի՛ն որ -
քան
ծնողներր,
մ իշավա
յլ՛ն ու
՚էտբր ,
կեանքի
այժմու
պայմաննեբբ,
նոյնքան
եւ աւելփ
ուսուցիչներբ
, որոնք խտնղա -
վառել ու " ղե
^ չե լ չեն
ղիտեր
.
թ՛՛՛է
էՔ
չունին՝ թեւ տալու
Համար
նաեւ
Լւրենց
յանձնուած
մատաղ
սերունղԼւն : Լաւ
ճանչնալով
Հանղերձ
մէշավայրն
ու
–րն -
տանե կան շրշան ակր
՛ղա տանի
սե
բունղնե֊
բուն,
ՃԼէգ
մր չեն լներ
պայքարելու
տ/«֊
մար
՛ռ յգ
մ իշա վ՛ո
յ
է՛ե րէն
վա խան
ցս
լ Ող
տա՚էակո
ւթե
ա\1ւ
, անտա բ բե բ ո ւթեան , ա
չ–
Լսալ
՚ՀԼ
՚կ
կանխա
՛հաս
Հակումներու
եւ բն՚է–
Հտնոլր
անՀո՚էութեան
ղէմ :
Տ ՛լուն
Հո՛լին
ենթաՀող է
անկեղհ
ոլ -
թե
ան
, յանղ՚լնութեան
, մաքբութեան
,
խանգավո;
ռութ
եան եւ
անսաՀմ ան
Հ ետա -
քլ՚քբութետ՚յւ
:
Մ ենք
, ծնողք
ե լ
ուսուցԼ։
չ , ռ չ
մ իտ
յն
չենք մչակեր
այղ Հողր,
այլեւ խոպան ու
չոր տափաստանի կր վեբածենք
ղայն :
Այո է , մօտալորտպէս
,
անԼոաբ
ճչմսւր–
ուութԼ
՚լնր ;
(Խւքբագրաւկան՝ ՅՈԻՍԱՐԵՐիւ
ՊՍՐՈՆ ձԻՆԳ ԱԴ ձՍՐԻհՐ
Բ–֊ ՄԵՐ ՕՐԵՐՈՒ
ՄԻԳԱԱԸ
Գ՛ս լուստ սկսաւ
վեբէն սւ
արՀամարՀան–
Ք՚՚՚Լ
՚ է ի ՚ ո ե լ Ա կիւտարի
ավ՚երր,
ուր իր իսկ
ծնո՚լքր
տակաւին
1լ Ա՛պրէին ;
Իր առած այս մեծ-մեծ
՜^՚՚վերր
այնքան
ալ
վԿ
՚ասակար
պիտի
չրէէ
՚ոյին
, եթէ վա -
խարէնր
կարենար
գբամ
չա՚^Լ
՚է
֊
Ր՚՚՚յԱ
ինչպէս կ^ գրէ լյալ ի սիրտ՝
Հ
<Ոչ մէկ տե
սակի
՚Լճարում ու վարձատրութԼ
՚ւն
, բա
ցի
շնորՀակալտկան
Լսօսքեբէ»
, Աուլթա -
նիկւ մաաոլցած
իլ՛ ծառայութե
անց փոխա–
րէն
։
ՈւրԼ՚շներ ալ սկսած
է Լ՛ն
ՀետաքրքբոլԼւլ
Մի^ա՚լետքի
քարիւղով–
Թ
՚՚Լրքերր,
որոնցմ
՚ոչքբ սկսած էբ բ՚ոցռւիէ
Միշաւլե՚ոքի քա–
րԼ՚՚՚չին
ապա՚լ ա յ մեծ կարե
էիո
ւթե
անց
մասին
, այս Հարցին
մէշ եւս կամաց կա
մաց
կԼ՚րարկե
լ ոկսան
իրենց
սովորական
վարուելակերպր
՚^ինքղինք
՚է
,,ուղ
ծ՛՛՛խէ
ոբ լաւ վճտրուԼւս»
. Մինչ
՚սյ
՚է,
Կիւլպէնկ
եան
իր օրերր
կ՝անցլ՚նէր
սուլթանական
նա խարաբս
ւթե
անց
նախասենեակնեբուն
՚^էէ^
"՚ղո՚սելով,
չո՚լոքոբթեէով,
թ-է -
ւքէննահ
րնելով.
«ԱնՀուն
Համբերութեան
աէր
մարգ պէտք էբ րլլալ
մամանակին
ինչ
բլլալր
չ ղ ի ՚ " ց " ՚ Լ ո*յգ ՚իաչանեբուն ու
պէյեբուն Հեա գործ
տեսնելու
Համար »:
Րոլոբ այս բանա
1լց
ո
ւթ ի
ւ
՛ննե ր
ր
«սլա Լս -
շիշ »ի կր կարօտէ
ին. .այնպէս որ
գէոլի
Լոնտոն
կատաբած
ճամբորղութենէն
ու
տմ ուոնութեան
ծախքերէն
վերշ ինչ որ
մնա ցած էր Կի՛ւլպէնկեանի
երեսուն Հա -
գար
ոսկի
ղբամաղլոլխէն
, մեծ արտ
՚էու–
իժեամբ սկսաւ
Հալիլ։ Շատ Հեոու չէր այն
ք>ՐՐ,
երբ այլեւս
անկարող՝
Ե"այեաննե -
բու
տան
մ
էշ
մ
եծ
իչխանի
իր
՚էերր
իսա -
ղաէոլ
, Գալուստ
ստիպոլած
սլիաի
Րէէար
գլխաՀակ
ղիմելոլ
իր ղբամասէր ու կծծի
^օբր։
Այ" Հեռանկարբ
չափաղանց
նր -
ւաստացուցիչ
կր ղտ՚նէր է
Մեծ
"րոչ՛"
մ մ,
տուաւ
•
սակա րան Լ։
մէշ խաղաց–
կորսնցուց։
Հպարաոլթիւնր
կուլ տա լով իր ա յնքան ա րՀամա րՀած
ե՚լ–
բա յրներոլն Հետ ( որոնցմ է իւբա քան չիւր ր
երեսուն
Հ աղա րական
ոսկի ստացած
է ր
Հայբ
Կ Լ՛ ւլպէն կեան է
)
Դ"Րգի
՛է"
բծի մր
ձեռնար կե ց : Գարձեալ
կորսնցուց • Գառ -
նԼ՚կ եւ ՎտՀան եւս իրենց
ղրամ ր կոբսն–
ցոլցիկւ ա յս գործին
մ
էշ
եւ իրենց Հօր
աչքէն
ինկան
վեբշնա կանտ պէս
յ
Գա
լո լս տ
փրկութեան
վերչփն լաստ
մր ունէր, է^ո–
շ^ր
9500
ոսկիի
գրամօժիտր,
ղոր
իւբա -
3 " ՚ – 9 •
Օրէնքի
աո.շեւ , անշուշտ
, ա յգ
գրամր
իրեն կր պատկանէ բ. բայց
ինչ որ ալ բլ
լա յ , Նուարգ
որոչ
իրաւունքներ
ունէ ր
այգ
գբամին
վբայ։
Գալուստ
նկաաի չա -
ռաւ այգ իրաւռլնքնեբբ
• ոչ ալ, ք՛" ՚" Եգ
ուարգ Ե սա յեանի
, իր եղբա յբնե բուն
նր -
ւաղա՚լոյն
կերպով
օ՚լնեց
. «Աասամբ
, "՜|
բով֊, ետե
լ
անոնց
աւ
՛լած
օժանղ ակութիւ–
|
^1
բն "՛լ ոլի՚ոի
կորսոլէր–
բայց
մաԿւ
՚Ոլանգ,\
ոլավ
՝էետել
Հաչիւ
րբաւ թէ այս ձաԼսոր - |
գութ իւննե րէն
վերշ
երբ եղբա յբնե
լ՛ ր ա - ,\
ռանց
՛լ րամի
մնան , մ ին չղ եռ ինքբ
ձեռքբ՜^
"Բ՛՛շ
՚լ՚՚՚-մար
մր ու^ւենէսյ
տակսււԼ՚Կւ,
Հայ
րր իր կ՚ոակԼւն
մէշ ՚սոիւծԼ՛
րաժինլ՛
ւգիտի
յատկացնէ
երէց
"ՐգԼ՚Լ՚ն՝
ԳալռւստԼւ »
Նկ՚՚՚՚ոԼւ
աոԿւելո
՚Լ
որ ՚ք,ուարւլի
բերած
9500 " "
կԼ
՚ի
՚էրամ
օժի՚ռր
իրենց
աւՐ ո ւսն ու
թեան ատեն
ունե ցած
գրամաղլուխին
մէկ
չորրոր՚լր
, իսկ
Գալուստի
կրած
նԼ
՚ւթա -
կան
կորուստներէն
վերշ
ամ բողշ
՚էբամ
ա–
գլուխԿւին կբ կաղմ
էր
, Եղ
ուար՚է
կ՝ե՚լրտ ՜
կացրնէ
. « Ն ի ւ թ ՚ ՚ ՚ ո լ է ս թէ Հո՚լեբանօրէն
,
քո
լրս կ՚սւլուստԼւ
կեաԿւքԼ՚ն
վրայ
աղ՚լեցու–
թԼււն բանեցնող
ամէնէն
կարեւոր
ա՚լղակն
էր» :
Ն
՚ււաբ՚լի
ղրամօժի՚ոբ
Լււբացնելուն Հա -
մար տուած
աբղարացումբ
այն էր, որ
տրսււ1
՚ոււլ
է՛
ե լԼ՛ ամէնէն
յետին
՚ Հ / ՚ ՚ ՚ ՚ ՜ ձ / ՛ ^
պէաք
ունէ լ՛ Ր՚սւբքելաւ
ձեռքէ
Կւ ԱԼ՚շ՚ս -
գետքի
ք՚որԼ"~ղր օգտագո
րծե
լու
մ ենա
շր -
նորՀ մր ձեռք
ձղելոլ իբ նպատակր
իբա
ղո
լ՚ծ ե լո
լ
Համար ;
Մ
էքյո՚քետքէ
քաբիլլլվւն
կացութիւնր ,
մինչեւ
1895,
Հետեւեալն
էբ.
1889/՛
ՀՐՐ -
վիլ
տէ տէօ
Մ
ոնտ»ի
մէշ
կ
իւլսլէԿւկեանի
յօգուածաշաբքր
, որ
1891^^
առանձին
Հա՛
տոբով
Հրաւոարակուտծ
էբ ,
Աուլթտնին
՚ոչքր բացած
էր քարիւղԼ՚ն
ներկա յացու -
ցո՚ծ չտՀաբե ր
Հ եռան կտ րնե լաւն
մասին •
Լ՛ոկ այս Հարցին
չուրշ
կ ի ւլպէն կեան
ի
պատրաստած
՛ո ե ղե կա ՛ԷԼ՛բ ր
բո
լո բ ո ւԼի
1ւ
Հ՚ոստ՚սաած
է բ Ա
"ւլթաԿւին
յո յսերր ; Գեր–
մաԿւացինեբբ
արղէկւ
Լակ
աեղւոյկւ
վ ր ՚ " յ
կր ՚լտնոլէին
, սակա
յն ե րկա
թ ուղի
չինե -
լու
եւ
Մ Լ""քյլ ե ՛ոքի
Հ
ան քե ր ր օ՚լտա՚լո
րհ ե–
լռւ մեԿւա
^որ~,ր
՛լ՛՛է՛ "աացած
էին
թբք"՛՜
կան կառավարռւթենէն
, ղաղրած էրի ՚քօ–
էալ
լ-լլալէ ա յն վտ
յրկեանէԿւ
սկսեալ
ե
րր
Աոլլթանբ
քաբիւ՚լ
պաբոլնակո՚լ
Հո՚լերբ
իւրացուցած
էր իբ անձնական
՚լանձա -
տան
Հ աչուին
. Կիւլպէնկեան
այս
բոլո ր
ղո րծա
ււնութ եանց
սրտիԿւ
վրա
յ կր գտ -
նուէր
սուլթանական
ղանձապաՀ
Յակոբ
փաչայի
ելռլետակաԿւ
Հանքերու
նաԼսա —
ր III բ Ա է լիմ
Լֆէն՚ոԼւի Հետ ունեցած րա -
րեկամ ութեան
շնորՀիւ •
Ա
սլառի
չ ումեծածաԼսս
օրեր էին Կի՚-Է ՜
պէնկեանի՛
Համ տբ :
Ա ՀԻԻ ԱԱՐԱԱՓԻ
ՕՐԵՐ
Մէնչ այգ,
ա5/–5,,
Ջէսթբրի մէշ,
Անւլլէո
յ
%Հ
)ամեայ վարչապետր
, ^էատրս–
թոն
, <էԼսիստ բողոք» կշ
րարձրացնէր
«թր քաէլան
տի րաոէե տո
լթ
ե
ան անո
՛լո րմ
ու
թե անց գէմ , այս անգամ՝
Հա յաս
տանի
մէշ»,
եւ
կր պաՀանշէր որ
ինքնավարո––
թիւն
տրոլի
Հա յե բուն
է
ՐԱԼՖ
ՀԻՒՎԻՆ
(14
Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
