Պ
՚այնակցա1լաՆնել
,քչ։
Հարղան
(Հրամա
֊
նաաար)
, իշխա՛ե Արղութեան
[օղնա^լան)
,
Նիկոլ
Գուման
(կաղմավերսլողր)
, ԱաքՕ,
կարօ, Տէր
^ւվ՚ղոր
ք Հ ն յ . ,
Աարդիս
ՕՀանշանեան
, Րաչաշան
եւայլքէ
19Հ»
անմաՀներ
մաՀ
ղտա՚էւ
/ցանաւյո
-
րում
. Արիսաակէ,,
Զօրեան
26
աարեկան
(Ռոսաոմի
եղբայրր)
, կարապեա
խան
20
աարեկան
, Ա է։ րղո յեան
(Կրեաաղի)
2©
• աարեկան
, Բարիկեան
24
տարեկան
, Լի–
սէցեան
24–
տարեկան
, /իուրէն
Տէր Կարա^
• աղեաեան
22
տարեկան
,
Աաղաթել
Խան
ԶօՀրաւղեան
քսան աարեկան
, Սարւչիս
քք–
ղանեան
քււան տարեկան
, .Ո՚՚կանե ան
24
տարեկան
, Տակոբեան
25
տարեկան
եւ. ինն
•ուրիշներ
, որոնղ
անոլնր
էկայ
«՚հրօ
-
^ակֆի
ա յղ
տ ա ր ո ւա
յ
Հ ամ արոլմ
,
Ր"
է"
Ր(Լ
–երիտասարղ
հ՜աղի կներ
;
Ար շաւա իսում բ ի ղինուո րական
խորՀուր–
գր
1897
թուի
Տուքիսի
25/.
երեկո յեան
,
Աաղրիկ
էյեղր^ արիւնաքամ
անելուղ
յետոյ
Հրաման
է տաէի-ս
նաՀան^ի
գէսլի
Պ՛որս–
յլաստան
:
X
« Խանասորի
՚Արշաւանքր
,
ինշպէս
գր -
բոլմ
է սնկեր
գ. Բ՚ոլայեան
իմ խնգրան
-
քով
, ողին
ու շունչւշ
Հան՚լիսաղաւ
յեաա–
գայի
մեր բոլոր
Հ ե՜րո սաւքա րտե
րուն
մին–
ձեւ
Ա ա րտա րասլատ
, Բաշ Արարան
ու Ղ^ա–
րաքիլիսէ
- Հայ կանայք
ու ա՚չշիկներ
, ի–
բենց
մարմնի
վրա
յ կապած
, ատրճանակ–
ներ
ու վ՚ամվ՚ոլշտնե
ր փ ո իւ ա ղ րե ղ ին
Ա՚ու–
.սաստանից
մին
շեւ
Ա ա լմ աստ
- Պարսկաս–
աւան
է
կաղմակե րպուեղ
ամէն
/ ՚ ^ ձ
՛ւա ղան
ի
ռուս , թուրք
ե լ ՚ղարսիկ
կառավաբՈլ
-
թ ի ւննե րի՛ ղ ;
Խանասորի
^արշաւանքին
մասնւսկցող
լ^կե րներբ
յետ ա՛րա յին
ղար ձան
Հ"՚յ
կեանքի
մ էշ
յա յտնի քաղաքական
, ււտղ
-
.մական ու պետական
ղէմ քեր
:
ԸնգՀանուբ
Հրամանատար
Վարղանր
(Շ ուշեղի
Աարղիս
ԱեՀրարեան)
րնգՀա
-
՚նուր
Հ րամ անատա ր
ե ՛լ՛ու
Վ՛ւ; ր արա
՛լ ~
Զ-անղեղուրի
Հայ թաթարական
կռիւների
րնթացքին
: Առաշին
Հ
ամաշխարՀային
.պատերաղմին
նա պետն
էր
Արաբատեան
կամ ա ւո րա կան բանակի
, կաւլմ ուած
Բե
-
ռիի
, Համաղասպի
ու Գրոյի
ղնղերիղ
է
Ի շվսան ր եղաւ
1 րդ
կամ աւո րական
դնղի
Հրամ անաաա ր., Հա յաս տանի
Հան րապե
-
.աութեան
խորՀբգարանի
անգամ
եւ
նրա
փոխ
նախագաՀր,
յսպա
ղեսպան
ԹեՀբա–
նում :
է
.
Գում՚սնր
1905
- 1903
թոլականնե
-
բին,
Հ՚"յ - թաթարական
կռիւների
լն -
թացքին
, բնդՀւսնուր
Հբամանատար
էր
Բաղուի
եւ Երեւանի
շրշաններում
: Եփ
-
լրեմր
1908
- 9/5՛
ղեկավարր
ե՛լաւ
պարսիկ
յեղափո խական
բանակի»
%
Թող
անթառամ
մնայ յիշատակր
նրանց ,
^ւբոնք
Հայ ժողովրգի
եւ
Հ–
8՛
Դաշնակ՛
•ց-ոլթեան
պատմութեան
մէշ
արձանագրե
ցին
Խանասորի
լուսաճաճանչ
անունր
իբ
րեւ
ներշնչումի
, ղոՀա րե րութեան
ու
Հայ
րենիքի
Հրավառ
սիրոյ
խորՀրղանշան
:
ՀԱՅԿ ԱԱՐԳԱԵԱՆ
.
Անվիճելիօրէն
Բարչա յլեան
գրիչ
Աէէ՚ոք
է,
լրիւ կարենալ
սլատկել՚ելու
Համար
,
յռլլիսեան
առաւօտի
մր,
Հայոց
եբկնա
-
կամարի
ներքեւ
արձանագրուած
է՚ւոյան
-
քին
մեծութիւնր
եւ թոիձքին
պերճութիլ–
նր
:
Խանասոբ
. • •
Բացէք
եւ թերթեցէք
Հին եւ սոր
աղ
-
ղերս
լ սլատմութեան
մ աաե
աննեբր
ու
պի՛
տի
Համողռլիք
, սր քիչ անղամնեբ
վրէ՛^ ՜
իոն ՛ԷՐ ական
^\^^
թ*
մ շ
ե՚լ՚սծ
է րարո լական
^
այնքան
խ՛՛ր
Հասկացո՚լութեամբ
լի ,
եւ ւ
այնքան
արիութեան
ղործերով
առլեցուն։\
Խ անասոր
;
« ՝քէաջոՆթ–եաօքբ ւքեււցուք ի վերաՅ
աշ–
խաւ|ւհիս ւքեր եւ ի վերւայ ա<(գիս ւքէլւ, ցի
ւքի տեսցեքւ աչք լքեր կոյսաՍ ոաից պղծա
լից լեալ ցսլւբարւանս մեր » :
՚իարեբռլ
արիւնով
նուի րաղո ր -
ծուած
ս ր րաւլան ուխտն
էր , ուխա ր քաշե
րու
եւ նոլիլ՚ետլնեբու
, ղորս
Յ՚՚՚֊լիս
2ւ>/՛
լ՚էլսաբացին
կր վե րանո բ ռդ՚էւէ ր ք մեր
նոր
օրերու
«անձինք
նուի րեա
լնե բու»
արիւ–
ն ո վր ՝•
X
Գերա՚լանցարար
՛էս բծ ի կռւսակցս
լթ
ի։ ն
ե՛լաւ
Գաշ^՚ակցութիւնր
, եւ
որովՀեաեւ
մեր
կա՚լմ ակե րպութեան
գործր կ^առա
-
2 , ՚ " Գ Ր ՚ " – է ր
միայն
եւ բ ացառաբար
Հայ
էք
ո–
ղովու֊րղի
ի՚լձերէն
եւ էութենէն
,
այոինվն
Հ ողեկէսն
ակոլնքէն
, ուստի
չաւո
Հ էոսկն՛՛՛
լիօրէն
՛իա շ^ւա կցո լթեան
մաբտակս^
ե ֊
Լ
՚՚յթ՚՚՚^ՐՐ
ԿՐ^ՅԻ^
էիայլուն
գիմսէ՚լիծբ
մեր
բաղմ աղա րեան
ժ ո ՛լո վո
լր գ ի
բա րո լական
•առա քին
ութ իւննե բուն
եւ
ոկղբունքնե
-
բուն
:
Բացառաբար
այս
ի րողութեան
մ
էշ
պէտք
է վ՚նէոռել
Խ էսնասռր
ի
արշաւէոնքին
մասնակցող
2է)0
՚ ՝ " ՚
յ ղ ո ւ կ ն ե լ ՚ ո ւ ն
ի
յայ՚ռ
բերած ասպետական
վե՜Հռւթեան
եւ ան ••
սաՀ՚ք ան
նուիրում
ի եւ
ղոՀա բե
րութեան
բա ց ա
էո
բ "
է.
թ ի ւն ր :
Ա րբաւլան
՚լաղավւալ՚ի
մր Համ աբ
ինք -
նաբուխ
նոէ.ի րում ով
ս լ՛ րա
ղո րծ ո ւած
մ ւս–
Հր՝
կեանքր
արժէքաւէէբող
եւ
ւիեՀ՚սցնո՚շ
ճբաղ
է , այլապէս
կեանքր
կր
ղառնա.յ
•անղէքյն
եւ անեբան՚լ.
:
« փաղցլլ է ու գեղեցիկ մեոքփլ հայրե -
նիքիհ համւսր»
Վիր
՚ւԻ
լի՛՛սի
"՚յ" ^չմա -
րի՛ո
Հո
՛ւէ
՛ո ՛ս տում ր ա ւ ե լի քան
խ" ր եւ յս
տակ
Հ ա ս կ ա ց ո ՛լո ւթ ե ա մ ր եւ ղիտ ակցու
-
թեամ բ րմրռնեցին
եւ իլրա^ուց
ին
մհո
կիս ա՛լ բ՛ո՛ւ էա
Հա յգուկնե
բ ր :
Խանասոբ
• • •
՛Արա ո ւլի
շուքին
ո՛ե ՛լ գտած
՚" յ " լ"Ր
՛՛՛
խոպան տափաստան
ր
, \ա1էն
այս
կողմ
ղարձաւ
անցեալով
֊ւ,արուսա
մեր
մողո
-
վոլր՚լին
Հալեկան
ներքին
արտէսյայասւ
-
թիւններուն
Ս՜եկնիչր :
Յ ւ երբ այսօբ,
1957
Յ՚՚՚֊լիս
25ին , վաթ–
« ՈՎ– ՈՐ ՔԱՋ
է »
Որո՞նք
էին տուն
աեղ
ձւլւսծ րնէոանիք
,
՚չալակնեբ
թողուցած
, ՚լռրծեբշ
մէկ
կողմ
ղրած
^ մոռցած
իրենց
Հողերն
ու ցաւր
,
մի՚ոյն
Աղ՚լին
ցաւոէին
աա րուած
վաղեր
էին
ւլաչտբ
մարէոի , Հեռու
, Հեռու
լեռ -
ներ
ք ձորեր
մա՚լլցելու
ու
ղալ՚նելու
,
ղարնուե
լու
Համար
ոխերիմ
թշնամիի
մբ
Հետ
֊,
Հայ
քաշեր
էին Վարղան
ել Արղութ
-
եան
ե իրենց
Հեաեւօրգնեբր
նո յնքան
ար
թուն
իրենց
ցեղին կրակր
սրտին
ղասբ
էոուին
Մէսղրիկ
ցեղին
-
Վաթսուն
տարի
է անցեր
այգ
օրերէն,
ք""յ9
էէ մոռցոլիբ
յիշատակր
տնոնցորոնք
ւյռՀռւեցէսն
տ
յ՛լ ճակտէոտմ
ա րէոին
, ինչ -
պէս
րոլոբ
մեծ
ու փոքր.
Հին թէ
նոր
միւս ՀեբոսամարաերՈլ
մէշ,
որոնք
մրգ
-
ուեցան
յանուն
Հա՛յուն
Աղատաղբռլ
-
թեան
:
Արդար
վրէմի
ղղացումր
կր
յորդէր
Թուրքին
ու Բիւրտին
գէմ
ոբ Հայուն
Հա
ցին
, շ՚՚ւրին
ու վաստակին
՛ո չք
էր տրն–
կէէէծ , էո
՚լաս, , Հաւքարձէսկ
, անպատիմ
եւ
բռնութեամր
կողոպտելով
, ՛լ բաժելով
ինչ
Որ
կեավոլր^,յ,յ,
էր , մինչեւ
կանայք
Ո՞վ
կր Հանւլուրմէր
ղլոլիւ
ծռելու,
մին
չեւ
վերշր
՚լերի
մնալու
պայմանով
;
Ով
որ քաշ
էր , ալ չսւգասեց
: Ով
ղէնք
ունէր
յէսռաշ վաղեց
% Պ-էաք էր անոնց
գա–
սր տալ
. • .
Ակն
րնղ ական , ինկան
ելան ,
թ՚ոյՏ
րտրձր
սլաՀեցին
Հայուն
պատիւբ
:
Արար աշխարՀ
էլիտցաւ
թէ
Հո՛յն
ալ
՛էլա տուի
աէր
է եւ արմ ա նի քներ
ս ւն ի
ու
րիշ ազդե
բու
պէս
եւ ՚լիտէ
իր
անունր
բարձր
էղտՀել
;
փորձեր
եւ ապացոյցներ
շատ
են
էոուած
մեր
Հայ ք՚ս^երբ
եւ իրենց
կեանքի
էլեռվ
՛ս ղ՚ս ւլու կե լո
լ
ի լ՛"–
լ՛ աշխարՀի
թէ
քաւու–
թեէսն
նոխաւլներ
չեն
միայն
, այլեւ
աս
-
պեաներ
ու քաշ պաՀակներր
մողովուբգի
մր
որ Ազատութիւն
կբ ցանկայ,
աղա
-
աէէւթեան
Համար
զոՀոլիլ գիտէ
• • •
Հերոսներու
աօն
է այսօր
թուլ
խ՛ո յտա
յ
Հողին
մեր
Հայզուկներռւն
, Հայ քաշե
֊
րուն,
ռազմիկներուն
ու
մարտիկներուն
յայանի
ել անյայա
մեր
սուրբերուն
ո -
րոնք ինկան
, որպէսղի
Աղ՛էր ապրի
,
մնայ
յաւիտե
ան
:
Յարէլանք
իրենց անմոռաց
եւ
խնկելի
լի ՚տւոէսկին
:
ՄԷՆ
-
Աէ
սուն
եբկւսր
եւ ձի՛է տարիներու
միշոցէն
ետք
կոլ
՚րանք
, վերստին
էոօնելու
ել վւա–
ռա րանե լու
վր է մ իոնգ րա կան
այս
մեծ
աք–
թը
յ ուրիշ
բան րրած
չենք
րլլէսր քան
ար
տա յայտէսծ
եւ •հաստատած
մեր
եղակի
մողո վուրգին
Հ "•ղե կան
ալ՛ի ութիւնր
եւ
ներքին
ողեկան
ումբ
;
ժ՛
ՄԻՐԻՃԵԱՆ
ձՍՅՍՍՏ ԱՆ
•
ԱԵՒԱՆ
- Հրաղղան
2րվէմին
շրա
- ե -
լե կտ րակա յաննե րո
լ
րնականէւն
աչխէս —
տանքր
ա սլա ՝> IIվե լո
լ •էամալ՛
սկս՚սծ
են
կառուցանել
Ա եւանի ստորե րկրե ա յ շրա
-
ելե կտբակա
յա
լ՛ ան ի շրամ րա ր ին
ե րկրո
րգ
աստիճանր ; Ն՛՛ր շրամ բա
լ՛ ր սլիաի
ունե
-
նա
յ
մ օտ
երե ք Հաբիւր
Հա՚լալ՛
խո բանա
րդ
մեթր
տարողութիւն՝
լԻ^ին
մակալ՚ղակէն
18
մեթր
ցած
:
« ԱՈՎԵՏԱԿԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆ
^
(Յունիս
19)
կր Հբատարակէ
րնթերցոզի
մր նա
-
մակր , ՛լււբ կ՝արտատսլենք
• «Մեր
գԻ՚-՚լԻ
միշնակարղ
ղպրռցոլմ
սովորում
է
աւելի
քան
450
աշակերտ
: Աակայն
որքան
է լ
տւսրօրինտկ
է , մինչեւ
օրս
՚լԱէր՚՚ՅԻ
յ՚՚՚Ր
՜
մար
չէնք
չունինք
եւ ղա ս ա ր աննե ր ի
մեծ
մ
՚Ոսր
աեւլաւռրուած
է
մ ասնաւո ր սենետկ–
նեբում
է Ի՚^նչ
են մտածում
այդ
մասին
Հա յաստ՚սնի
Լ" ւսա
ւո ր ութ
ե ան
մ ին իստ ր -
բութիւնում
» :
. ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
Գի աութիւննե
բոլ
Ակա
ղե
ււ՛իան
Հ րատա րա կած
է
« Պատմ ութի
ւն
Յքարմ ան
մ անկանն»
Հա յկական
մ "՚Լովր
-
ղական
էղոէմր , ոբ ղրուած
է
13 - 15/"յ–
գէսլ՚երուն
; Այնտե՚լ
կր պատմ
ուի
միշնա
-
գարեան
Հա յա՚ւտանի
մողո վրգական
–
վորոլթիւններէււ
, ծէսեբու
,
Հաճոյքներու.
մ ասին : Գիրքր
կ՚"գմ ուած
է Շ • Նազաբ
-
եանի կալմէ , որ
օ՚էէոտ՚լոբծած
է
9
տա ր րե բաէլնե ր :
ԵՐԵՒԱՆԻ
մէշ
տե՚լի
ունեցած
են քա
-
զաքին
՛լ պրոցա կաննե բուն
՚^/՛^ ՝ ա չակե ր–
տական
\.&րգ մարղախաղեբր
:
ԵՐԱԺՇՏԱԳԷՏ
Վ ո ՚ ր ՚ լ ՚ լ է ս Տալեանի
մաՀ–
ուան տասնամեակին
առթիւ
Հայաստանի
ե բ ամ չտա
կան
Հեղինա կնե բու
միութիւնր
կազմակերպած
է յիչատաէլի
երեկոյ
մր ,
ուր
ներկայացսլած
են
Տ ՚ ՚ ՚ լ ե ա ն ի կեան–
քլ՚ն
ու
ս տե՚լծ
՛ս՛լո րծութ
իւննե ր բ , որոնց
-
մ է լաւ աւլ ո յննե րն
են
«Գաշնամ
ո ւլ՛ա յին
շ>րիօՏւ» ,
«Աոնէս՚ո
շութակի
Համար
» ,
« Առատութիւն
» քանթ֊ա՚թ-ը ,
մանկական
եբ՚էեբոլ
շ՚որքր
, եւտյ^
: Վ– Տալեան
Հա -
լաք՚սծ
՛էւ ձա յնա 1էրած
է նաե ւ իր
Հօր
Գուստն
Շերամի
(Գրիդոր
Տալեան)
եր
-
էլերր։
Յիշատակի
երեկոյթին
րնթացքին
իւօսք առած
են նաեւ,
ի միշի
այլոց
, Կ–
Զաքարեան
, Ալ– Յարութիլնեան
, եւն– :.
Երեկոն
ւիտկուէոծ
է Վ–
Տ՚ոլեանի
ստեղ
-
ւլածո
լ՛հ "ւթիւններ
է ն բաւլկացած
Համ եր -
՛լով մբ %
ԶԵԽՈՍԼՈՎԱԲԻՈՅ
նկարիչներու
միու
-
թեան
ւղա չտօնա թե է՛թին
խմրաղր
ութ
իւնր
որոչած
է մասնալոր
թի՛– մր նուիրել
Հա–
յաս տանի
կե ր սլա ր ո ւե ս ա ին
• Այո նպատա
կին
իրաղործման
Համար էքասնալոր պատ–
ռւիրակոլթիւն
մ ր. ղրկած
են Հա
յաստան
թերթին
խմբ՚ո՚լրին
՚ս՚էաք^՚որղութեամբ
։
ԿԱՐԳԱՑԷ-Բ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ»^
ՊՍՐՈՆ ձհՆԳ ԱԴ
ձՍՐԻհՐ
Բ -
ՄԵՐ ՕՐԵՐՈՒ
ՄԻԳԱԱԸ
Գալուստ
ոչ մէկ ատեն
ինքնաբուխ
կեր–
^"լով ա՚ւաաաձեռն
ե՛լած
է , նոյնիսկ
իր
յնաանիքին
կամ
ամէնէն
մօտիկ
րաբե
-
կայներ՚ււն
վե րաբե րմտմբ
:
Զուարթ
եւ մալ՚ղամօտ
\՜ամեայ
Նր -
.լար՚լի
Հէսմար
շատ
Հաճելի
էր
սՀէքուսհին
եւ
ե ր ի՛՛՛՛ս
՛է
՛ս րւլ. պ անւլ ոկատէ լ՛ի մ ր , Ա է -
ղար
Րիցի
միշեւ ծաղած
բա ր ե կամ ո ւթ
իւ
նր : Այս մասին
Նու՚՚լար
Կիւլւղէնկեան
Հե–
տեւեալլ.
կր ւղտւոմէ
. «Հ՚ւյրս
եւ Րից ի -
բարու
Հետ
բա բ ե կէսմա ցան
երբ
եբկո
ԼքՍ
ալ ն՚քբելուկ
ու
Հ սւմեմատալւար
անէէւն
չո
ւն ե ց ո ՛լ ե լ՛ի տասա
ր՛լ նե լ՛
է ին
*Ի"՛
Ր Ի՚լԻ
մէշ–. Երբ
Րից
եւ իր ղործի
րնկել՚ներո
1900/.&
Լոն՚ոոնի
մէշ
սկոտն
կաոուցել
Րեց
• պտնգոկր,
որ
բ։ւ բձրա՚լո
յն ա՛լն
"լա
կանո
լ –
թեան
ու էոմէնէն
Հսւրուստ
էլէոսւոկտրղին
մամւսզ լ
՛՛ուի
՛ս յրր
՚ լ ա ո ն ա լ ՚ ՚ լ կոչուած
էր ,
՜նիւթական
կ՚"ՐԴ
մր
ւլմ ռ լա ր ո՛ւթ ի ւննե ր
ու
բախե
՛ք ոն : Հա լրս կացու թ ի՛նր
ւիրկեց
ո–
րոչ
քանտ
կ ութե
ա
՛ք բ
ր՚ռմնե
թու՚լթերու
՛փո խաբ
էն քանի
մ ր Հաւլար
ոէէկի՛
րնկերու
թեան
՛ո ք՛ա՛ք աւլ լաւ թեան
աակ
՚լնելոէք
I
Աք ս էւլէս , Լոնաոնի
մէշ բո՛ց ուե ցաւ
տռաշ–
–քին հլճոխ ու պերճ պանղոկր
» , որ րա
-
.լական ալ մեծ
շաՀու
ա՛լ բիւր
՚լալ՚ձաւ
Հե–
տա՚լային
: Հայրս
կե՚սնքին
մինչեւ
վեր^
ալ ձո՚-ղեց
բաժնուիլ
Րիցի
իր
րամնեթռւղ–
թերէն,
ոչ այնք՚սն
՛ոլ՛է թուզթերւ՚ւն
րե -
րած
չա^ալէտ
եկամուտներուն
Համաբ ,
որքան Աէղար
Րիցի բարեկամն
ու բարե
-
բս
՚ԲՐ
նկատուելոլ
Հաճէւյքին
Համար,
իսկ
Րիցի
մաՀէն
վել՚շ^ւ
տլ Լոնտոնի
,
Փարիւլի
եւ
էսյլ մեծ քաղաքնե
բու
Րից
պանգոկնե–
րոլն
մէշ իր տրէոմս;ղբութեան
աակ
Հան -
ւլստալէտ
յա ր կա րամ իննե ր ունենալու
էե–
ռանկաբով
»•
Ն՛"–"՛ ր՛է
մ ասնաւո ր յատկացոլմնե
ր
չէր
ստանա ր իր րռնատէր
ամ ուսին
էն
:
Ն՚՚ւ
-
ոլտր կիլլէղէնկեան
կր
պ՚ոտմէ
.
«1ք օր"
ձեոքր
երբեք
ղբամ
չէբ
՚լտնուեր
, որ
կ"՛–
րեն՚սր
իրը
կոչել
: Եթէ
փ՚ո՚իաքէր
կառ
-
քեր , մոլչտակներ
, ՛լո Հ ա րեղէննե
ր
ունե
նալ, աոանց
ա յլեւա
յլի
կր ստանար
էլա -
նոնք • սակււ։
յն
մ ի շա պէ տ ք է որ իր բե ր–
նով
ու՛լէ ր : կարելի
չէ ր"ել
թէ մայրս
նեւլ
վիճակի
մէշ կ՝աւգլ՚էլ՛
.
բնգՀ ա
կէս՚է
ա կն •
բայց
՚.սկիէ կապէսնքներու
մէշ
րոնուած
էր։
Կվ՚տէր
որ եթէ
բան
մբ ուղէ,
՚իա՚իա–
ՔքԼ
կ՝իր""է"րծոլի
, րայց
Հայրս
ձեռքր
նեէլ
մարգ
էր ել չատ
ղժուաբ
էր իրմէ
ղրամ
"ւ՚լելր։
Հայրո
կր ղղար
որ մայրս
իրմէ
ղլ՚աւք
ուղելու
կլ՛ քաչոլի
, բ՚՚՚յց
կացւ"–թե–
նէն
ղոՀ էր։ Ընտտնիքին
ղլուխր,
աէբբ
ՐԱ՛՛՛Ա՛ ք)".13
՚""՚–"՚լ իբ էսրեւելքցիի
բնա
-
ւո րութե
ան յտտկանի
^ւե րէն մէկն
էր ա -
սիկա» •
Ե՛ւ """Ր՛է
Ես՚սյեան
կր պնղէ ,
րն՚լՀակա–
ռակն , որ րնաանիքին
մէշ իրապէս
իչի"՛՜՛
ղբ. Գալուստ
Կիւլպէնկեանր
չէր,
Բ՚"յ՚յ
Կ՝ ու՛լէ ր Հ՚ոմո՚լել
ինքղինքր
որ ինքն
է
տէր
ու տիրականբ
:
« Գ՚ռլուստ
իր յաշ՚էղոլթեան
95
առ
Հա
բիւբր
կր պարտէր
Նռւաբ՚էին
եւ կր ՛էի -
"՚ո՚կցէբ
ո.յս ճչմաբւռ"ւթեան–
էլրսէ
Եղ֊
ուաբգ
:-—- ԱՀա
թէ
ինչու
՛ս յնքան
յաճա
-
իոակի կեբսլով
Ն՚՚ււո
րղի
կեանքր
անՀաճո
յ
կր գարձնէր
: իբ
են թ տ ՛էի տա
կց ալթ ե ՛Ա՛ւլ
մէշ կ՝աչխատէ
ր ինքղինքին
(ու Նուար
-
՛էի՛՛՛)
Տ՚՚յց
՚ո՚"լ
թէ
ինքն
ալ
Նուաբ՚էին
չափ
արժանիքներ
ունի,
եթէ
՛՛չ աւելի
:
Ա տո լ՚ա՚էասութեսւն
բարղո
յթ
մ ր
ո՛ւնէր
,
թէեւ
ա չխա ր՛, իրար անցնէր
չէր րնղունե
ր
" ՚ յ ՚ է ՚ ղ է "
ւ ւ ւ ւ ՚ " ւ բ
•
« Նոլարղր
կլ, յարէլէր
եւ
յո՚ր՚լ՚"նքի
արտաքին
բ" է" ր ձեւերր
կբ պաՀէր
անոր
վերարեբմտմբ
•.
Գի՚ոումն՚ուոր
կերպով
չէ ,,ր կր
կոտրէր
Նուարլլի
սիրտբ
կամ
կր
նոլաստաղնէր
՛լ՛ոյն
1 Նուարւլ
Հասկցած
էբ այս պէոբա
-
՛լ ՛ոն , եւ
թո
յլ կուտա ր որ Գա լուստ
ւ՛ււլո։ -
ծին
չ՚ս՚ի
խ ՚ " ՚ 1 ա յ րռնա տ է բ նաՀա՚էլեսւ
ի իլ՛
դերէ,
ել Հարցին
կր մօտենար
լալ
կ՛՛՛լ
՛քէն
: Բայց
մեր երկու
լ
^տանիք1
,եբուն
մէշ,
Գա/ուստէն
ղատ
բոլորս
ալ
ղիւսէինք
թէ իրականին
մէշ ել
Հո՛լ երանօբէն
, (,ր -
ւաբ՚լն
էր իրենց էոան
փաթ֊րոԹ^, » :
Ն՚՚ւալ՚էլ.
,քիայն բարոյական
նեցուկ
չէր–
Եգուարգ
Եսայեան
եւ Նուպաբ
Կիւլպէնկ
եան
կբ Հաստատեն
թէ Նուարղի
՚լե՚լեց
-
(\Հ
Շ՚^Ր
կութիւնն
ու րնկերոէ-թեաՆ
մէշ
ոլնեց
-էէ^
կենցա՚լա՚լիտութիւնր
մեծ
օէէտակարոլ
՚.
թիւն
ոնեցան
իր աէքուսնին։
Այս
մ՚սէւին,
Ե՚էուարգ
կր վկս՚յէ
• «Բոյրս
ինք՚լինքր
չբ շ՛ո ոլա տա՛ծ
էր Հարուստ
, զաբղացտծ
եւ
ա՚լղեցիկ
բարեկամներով
, ոչ միտյն
ոբով
Հետեւ
կր սիրէր
լո՛յն չրշանակ
ունենալ
,
ա
յլ նաեւ
ինքնա վս տ՚սՀ ո ւթիւն
նե բ^՚էե
լու
Համար
ամ ուսնին
, վւաստե լու Համար
ւս -
ն"բ,
որ թէեւ
լն՚լունելւ՚ւթիւնենրլ՛
քլ ՛ս -
տէ
ււլ կլ^. նախրնտլ՚է
անկիւն
մբ առանձ
-
նանալ,
րայց
եթէ
"Լ՚լէ
կրնայ
չ բ է " ՚ ն ՚ " կ ի
մէշ
մտնել։
Առաշին
մէկ
օրէն
Նուարգ
Հասկցււծ
էլ՛ որ իրենց
նման
օ/ռսէրակսէն՛
ներ
շէ ին կրնար
ւքէկ օրէն
միւս ր էսնւլ լիէււ-
կտն իսկական
աւլնոէ.ականոլթեան
Հեո։
րնտանե էլան յա ր՛ո բե լ՛ութիւն։
էւԱէեւլծե լ ՛Այգ
պու՚ոճա
՚է
ով ալ իբ
ւ,,մ րո՚լ^
ո լշա ղր
՛է
՛թ
ի
ւ–
՛էւր յումանակաւոլ,
կերպով
կեղբոնացուց.
•» րե տ
յ
՛ս
՛լք՛ ո ւ՛ո կան " ւթ ե ոլե, վրա
յ , ո բոնք ^
ԳաՀտժսէո
ան։լ
ի շխ
։։։՚1ւ
ին
Հ ո վանաւոր
ու ,
թիւն ր վա յելելոէի
, սկսած
էին
կա ո՛՛ ՚ " ր
՛ւ Իւ՚Բ^՛ Ր
՛ւ Բ
՚ո՚֊ե
լ ո՛՛ք է ն ճիլ ւ՛լի մէշ
:
Նր -
ւա լ՛՛լ կր ւլիտ՚ոկցէ
ր որ Արեւմ ուտքի
ւ/
է^
Հրե
անե բր կր նե րկ
՚ս
յա ՛լնեն
էս
յն , ի՛՛՛ք
"Ր
՜Հտյերր՝
Ո՚ուսասաաԿ՚ի
ու Աերձ՚ւ–՝ւոր
Ա
-
բեւելքի
մէշ. այսինքն՝
ւլրամ
^ւնին
եւ.
աոեւտուրբ
իրենց
ձեոքին
կեղր"՝՛՛"՛.""–
՜՛
ցած
են ։,
ՐԱԼՖ
ՀԻԻՎք՚ՆՋ,
Fonds A.R.A.M
