€ 6
Ա ս
Զ >
ԳԱ էԻՐԷԻ ԵՊհՍԿ. ԺՈՂ.ՈՎ-Ը
եԿե1ե8է1ԿԱ1ւ հՐԱՏՈՒՆ-^հ ԼՈՅՍհ ՏԱԿ
ծ.
Ն՚սխորդ
յօ՚Լուահոլմ
սւեսանք,
որ Ե -
պէսկոսլոսական
ժողովի
մսւսին
առաքյէն
անղամ
յիչաաակւում
է Հէքմիած-ին»
ամ -
սագրի
1954
իք
• Յունիսի
թ ի լ ի
մէ1 : ինչ -
Աքէս
նԼեցինր
անցեալ
անւլամ
, ՚" (Դ
Տք՚ւ.՛"՜
աաէլութ
իւնր
եսլիսկոսլոսական
անդ
րանիկ
ժողովի
մասին չ ա ա թերի
Հ : 1Իաքր
Աթո
ոի պաչաօնական
օրկանում
չէ ասուահ
թէ
թնշպէս
եւ ո՞ ր
մ արմնի
կողմից
կեանքի
կոչուեցաւ
այգ նորամոյհ
Հասաաաոլթիլ–
նր,
(է1ւսթիլ>–իւսիօն) .
ի ՞ ն չ
իրաւասու
-
թիւններ
արոլեցան
նրան
, ի ՞ ն չ
իրաւական
փոխ
յարարերոլթեան
մէք
ղրուեցալ
այն Հայ եկեղեցոլ
Գերագոյն
Օրէնսգիր ՝,
մարմնի՝
Աղգային
- Եկեգեցաէչան
ժողովի)
եւ
ղո րհ՜ագ իր
ի չիսանո
ւթեան
սլեաի՝ կա –\
թողիկոսի
Հեա է Զեաեղելով
աեղեէլու
-
թիւննե
ր երկու
եպիսկոպոսական
ժողով -
ների
մասին՝
ղումարուահ՝
1954
թ՛ Մ"՚
յ ի ս
29ին եւ Աոլնիս
5 - 7^5»,
«էքմիահի
-
փ" մԹ ւ^ արել
նո յնիսկ
պա
րղա րանե
֊
չու թէ աարրեր
կաղմ
ոլնե ցող ա յգ
ք
,րկու
Ժողովները
ի ՞ ն չ աղերս
ունեն
մ իմ
եա1
՚ղ
Հեա եւ ո՚^րր
նրանցից
Համարելու
է ե -
պիսկոպոսաէլան
անղրանիկ
ժողով -
Վ^երոյիչեալ
Հարցերի
ժէք
ամէնակարե–
է֊որը
այն
Հարդն է , թէ ո՝^վ ե.
քչանոնական
ի՞՛նչ
Հիմունքների
վրայ
սաեղհեց
Հայ ե -
կեղեցու
կեանքում
մինչ
այղ
ղոյութիւն
չունեցող
Հասաաաոլթիւնը
, ոք
ղարձալ
նախընթաց
Հեաագա
յ երկու
ժողովների
,
որոնցից
մէէլը
ղումարուեց
1955
թուին
Աղգային
իէլեղեցաքլան
ժողովի
ժամանակ
եէ. միւսը՝
ԳաՀրէոլմ
1956
թ– Մարա
5 - 8–
ի ն է Արժանի
է մաանանչումէ
նաեւ
այն
կարեւո
ր պ ա ր ա գ ա ն , որ
եպիսկոպոսական
ժ՜ողովփ
սաեւլհ՜մ
ան
ժամ անաէլ
Ամենա
յն
Հա
յոց
կաթ
ողի կոս ութե ան Աթոո
ր
թա -
փուր էր եւ
ընթ-ացիկ գււրծեբի
ժամանա
կաւոր
էլառավարումք
ոաանձնե
լ էր Գե -
րաղոյն
Հոգեւոր
ԽորՀուրգր,
որի կագմր,
ի դէպ^
լբի՛^ չէր ••
Հա յրապեաական
Աթոռի
պա չտօնա
էլան
օրղանի
խուսափումը՝
բացաարութիւՏւեեը
աալ
այն մասին, թէ թնչ
պարտղաներում
եւ
ի ՞ ն չ իրաւասութիւններով
սաեղհ
ուեց
Հայ
եկեղեցոլ
կեանքում
ե սլի ս կո պո
սա
էլան
ժողով
անունր
կրող
ժ ի նոր
Հաստատու–
թիւն
(էնսթիթ՜իւսիօն) ,
կարելի
է
մեէլնա֊
բանել
միայն
նրանով,
որ «էշմիահին»ր
չէ
ունեցել
այգ ժողովփ
օրինտքչանութիւնր
փաստող
տուեալներ
;
•Ամենայն
Հայոց
կաթողիկոո
Վազգէն
Ա ՛ը ԳաՀիրէ
ի ժողովի
րաց ման
ժտմանակ
յայտնելուց
յետոյ,
որ ցարղ
երկու
եպիս
կոպոսական
ժողովներ
են տեղի
ունեցել,
մէկը
1954//&
եւ
միւսր՝
ա)՜)ին,
իր
փակման
իւօսքի
մէք , վերստին
անղրա
-
դառնալով
ե պիսկոպոս
ական
ժողովնե
րին
ղումարուահ
«այս
վերքին
տարիներոամ
աւելացնում
է, ոը «այսպիսի
եպիսէլոպո
-
սական
ժողովներ
տեղի
ունեցան
ղրեթէ
անղղալարաը
» («.Ամենայն
Հայոց
կաթո
ղիկոս
Վաղղէն
Ա.ի ուղեւորութիւնը
» ,
էք
129
եւ
143) ;
Աւելի մեհղատապար
-
աութիւն
, քան այս «տնզգալաբար»
խօս -
Քէ
,
չէր կո՚րոզ
լ ի ն ե լ
եպիսկոպոսական
ժոզովների
Համար :
Անգբագաոնալով
այն
առա
րկո
լ թ
իւենե -
րին
, որ աբուեցան
իպիսէլոպոսական
ժո–
ղովների
ղէմ.
Ամենայն
Հայոց
կտթողի
-
կոսբ
Փարիզում
ի պատիւ
իրեն
տրուահ
^աչէլեբոյթի
ժամանակ
արաասանահ
իսօս–
քէ մէք զարմանքով
յայտաբաբում
է , ոբ
« նոյնիսկ գտնուհցաքւ մայւդիկ.
որոնք
հայւց աուին, թէ ի՛նչ ըսել է՝ Հայոց եկե
ղեցւոյ Եպիսկոպոսները , հաւաքուիմ հւ
իարհրդակցին, ժոզով ղոււՐսւրեն եւ որս -
շոլլք սաւն : Տեսէք,
բացաէլանչում
է Վ^ազ–
դէն Ա.,
ինչքան անբնական մտածումնհր
ծ1աւ(պ.կ^աււնեն, չգործածելու համար ու
րիշ բաո» :
Ընղունոլահ
կաբղ է , ոբ
պետութեանց
շէֆերը ,
ինչպէս
նաեւ
եէլեզեցու
պետեբր
Հեաեւին
պատշիրի
(փրօթ-օքօլ)
սչաՀանք -
նեբին,
երբ ելո
յթներ
են ոլնենում
սրԱշ -
աօնաւկան ընդունելութ-եանց ժամանակ :
Ամենա
յն
Հա
յոց
կաթողիկոսի
ամ բողք ու–
ղեւորութեան
ժամանակ
, ինչպէս
սլարզ
երեւում
է Վազգէն
Ա.ի
Հրամանով
Ա. Լք֊
միահնում
Հրատարակուահ
ԳՐՔԷՅ
1
"՛յ՛հ
փրՕթ-օքօլՀք
րացակա
յել
է ։ Գրա
ամբոզք
պատասխանատուութիւն
բ րնէ^ում
է ոչ
թէ Ա. էքմիահնի
գաՀակալի
, այլ
իբենց
պաբտականութիէննեբի
մէք
թերացահ
այն
անձանց
վբայ
, ոբոնք
պէտի
կիրար -
կէէն այդ
փրօթ-օքօլ/»։
Եթէ այղ թերա ֊
ցումը
չյինէբ,
Ամենայն
Հայոց
Հայրա -
պետը
նախ՝ իր ելոյթների
ժամանակ
չէր
գոբհահէ
մ ի չաբք
վերին
աստիՏանի
ան -
յաքող աբտա
յայաո
ւթէւննեբ
եւ
երկրորգ
գոբհահահ
լինելու
ղէպքում
է լ
գրանք
չէէն
տպոլի
յիչեալ
գբքի
մէք եւ մենք
էլ,
վեբքապէս
, Հարկագրուահ
չէինք
էէնէ
Հանդէս
գալ էնչ - էնչ առա
ր էլո ւթ էւննե -
բով
Հայոց
եկեղեցոլ
պետի
ղէմ , մ ի բան
որ
ուրի
•ների
նման
թեթեւ
սբտով չէ , որ
կատարում
ենք •
Այ"
Բ"ւ՚՚րէտ
յ ^ " " ՚ յ – <
՚ ^ ^ գ
Թ՚՚յլ
^՚՚՚ք """՜
լիս
Հարցնելու
մեբ էլա բ ղին՝
ո՝ ր
մ տա -
հումն է աւելփ
անբնական,
աբգեօք
ա՛՛յն,
որ գտնում
է թ է «անգզա
լա բա ր»
ղումար
ուահ
, Հա
յոց
եկեղեցոլ
կեանքում
չկի~
րա րկո ւահ եւ եէլեղեցական
էլանոննե
րով
^ ախտ աեսնո
լահ
եպիսկո
սլո սա կւսն
յո բ ՜
քո ր քում ով
ժողո
վն եր ը չեն կաբ՚ւզ
«որո -
չումներ
աալ» մեր եկեզեցու
էչազմաէլեր
-
պոլթեան
վերաբե
բ ո գ եւ ղուա
վսւրչական
բնոյթ
էլրող
այնպիսի
Հարցերի
մասին ,
որուն
բնութիւնն
ո լ
լուհումբ
մեր եէլե -
ղեց ական
էլան ոննե բով վե րապա
Հուահ են
միայն
միաէլ
Գեբագոյն
Օրէնոգիբ
էււ սւսՀ–
մ անագի
ր ժողովվւն
,թէ այն
մ տահումր
,
որ էլարհում է, թէ «մեր Ա. Եէլեզէւցին
, որ
մեր
ժողովյւգի
Հետ
մ իասին
ղաււնութէւսւն
Ո՛Վ. ԷՐ ՄԱՔ ՔԱՐԹհ
•
Մ ույիս
ճին , Մ • Նա Հանղն
էէ րէն
՚ ՚ ո ՚ ս ն ո ղ
Հեռաղիր
մը կը յայանէր
թէ
Վիսքոնսինի
Հանբապե
աական
հե րաէլո ւտա էլան բ , ճո -
զէֆ
Մ աք
՚Բաքթի
նախորղ
իրիկւււն
(Հինգչաբթի)
մեոահ
է : Հիւանդանոց
ւիո
խա
դբո
ւահ էբ կէրակէ
օր , ու բժ չէլա
էլան
տեղե
էլաղ էբներ
ր կբ
յա յաարա
րէին
թէ
վիճակր
լուբք
րլլ՛"լով
Հանգերձ
մաաՀո -
գէչ չէէ Տանկարհւսէլան
քերմ մբ քանի
մր
ժամուան
մէք աաբալ
47
տարեկան
այս
հերաէլուտաէլանը
, որ ասկէ
քանե մր աա
րի առաք
ուղղակի
աՀ ու սարսափ
ւոարա–
հահ էր Մ • ՆաՀանգներէն
ներսւ
• ՆաՀանգնե
բու
փոխ
նախաղաՀր
,
Նիքսրն
, երբ Աաք
՚Բաբթիի
մաՀուան
լու
րը
իմացաւ,
յայաաբաբեց
• «
Տարիներ
պէտք է անցնին
, ոբպէսզի
կարելի
րլլայ
Մ աք
՚Բարթիի
զորհոլնէութիւնբ
ւսնէլող -
մնակալ
կերպով
ղաաել » ;
Գժուաբ
է ներկայացնել
մարգն
ու իր
գոբհր,
որ
1950^5՛ 1954
միջնադարեան
Հաւատաքննութիւնը
գբեթէ
կիրա
բկե ց Մ •
ՆաՀանղներու
մէք , արժանանա
լուէ
ոմանց
Հիացմունքին
ու պաչաամունքէն
էոկ ու -
բէժերու
ալ ատե լութեան
:
4։
Լբ Աոնա»ի
աչխատակէցր
, Գ լ ՚ ՚ ա
ՀԻԷԼ–
ւէէն,
Հետեւեալ
ձեւով
կբ
ներկայացնէ
Մաք
՚Բարթին..
Երիաասաբղ
աա
ր իքէն
դատաւոր
նչա -
նակոլահ
, էբ չրքանին
մէք Հռչակ
կը Հա
նէ
ո րպէ
ս դբամ ասէբ ու ոչ ա յնքան
ալ
աբգարագտտ
անձ
յ
Ա յս
կում ա յն
ձեւո՚Վ
Հանբապետական
ցանէլին
վբայ
հերակու
-
տական
կ՚բնտրուէւ
38
աա
րեկանին
։ Ոչ
մէկ
կերպով
ա չքի
էլբ ղարնէ
Ծ երակս
յտին
մէքէ
1950^5՛,
սակայն
, հերա կուտա
կան
նռբ
լնտ
բութ
իւննեբ
տեղի
պիտի
ունենա–
յին. Մաք –Բաբթի
որոչահ
էր ամ
էն
ղնով
վեբրնտրոլիլ.
պ է ա ք էր մ ի քոց
մը
գտնէր՝
իր
մ ասին
խօսիլ
տալու
, թերթերուն
ա -
ռաքին
է քերուն
վրայ իբ անուն
բ գրել աա
լու
Համ ար
, ոբպէս
զի լծւարոգներ
ը
իրեն
ի նպաստ
քուէարկէին
: Եւ աՀա ,
ճորճթա–
ունի
Հ ամ ա լսարանին
վարդապետներէն
՚^ԷԿը
(Մ՚ոք
՛Բաբթի
կաթոլիկ
էր) գագա -
փաբ
մը տուաւ
իրեն
, որուն
^որՀիլ
յա–
քոզեցալ
իբ նպատակին
մէք։
1950
Փետր.
նին
, լնտրական
ճառի
մր մէք, Աաք
՛Բաբ
թի
յա յաարարեց
թէ Մ •
ՆաՀանղնե
րոխ.
բաժակբ
ըմպեց
, եւ
նաՀատակուեցալ
,
քայքայուեցաւ
, կագմ տ լո ւհո լեղ ա,
մաՀ
ուան
գուռը
Հասալ
նո յնիսկ»
( Վ ա գ գ է ն
Ա-ի
էսօսքը
Փարիզում
• Տես «Ու ղեւոբոլ
-
թիւն»,
էք
207)
իր վերահնռլնգբ,
վարչա
կան
վերակաղմ
ութիւնն
ու ւէե բ ա էլա ռո
լ -
ցումր
կարող է գլուխ
բերել
միայն կղե -
ր ա կանն ե ր ի ց րաղկտցահ
ե լ մքձր էւքլեգէ, ցու
Ժողովբղավա
րական
ոգէն էսկ ժխտող մէ
ժողովի
միքոցով
, ոբ հնունգ է առել
<;ան–
ղգալաբար»
ե լ ղումարուել
է
«;առանց նա
խապէս մաածուած ըլլալու » :
Ա–
ԽՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
Արտաքին
նախարարութեան
մէք
205
Հա -
մ ա յնավաբ
պա
չտՀ
^ե
անե ր
կան
բարձր
գիըքերու
վրայ,
ե լ
էնքր
այգ. մարգոց
ա–
նուննեբուն
ցանկը
ունէ
,
ե ւ
թէ այղ ցան
կը
ի ր է ւ ն
աբուահ
է Մաթիւգով
անունւ
Հա
մայնավարի
մը կոգմէ
ւՆոյնօբն
իսէլԱմերէ~
կայի
ե ւ
աչիսարՀի
թերթերր
իբենց
առա
քին
էքե րուն
վբայ
, մեհ գիբե րով
,
Դրէն
Մ աք
՚Բարթէէ
անունբ : Մ աք
՛Բաբթի
վեր–
րնտրուեցաւ։
կարեւոբբ
այգ էբ իբեն Հա
մար,
ոբովՀետեւ
քանի
մը օր վեբք
205
բա րձրասաիճան
Համ ա յնավար
պա
չտօն -
եաներոլ
մասէն
չէր խօսեր
, այլ
միայն
57^ :
Ր"կ ամսուան
վե ր
քալո
բութեան
,
եբր
Ծերակոյաին
մէք
բացաարութէւններ
պաՀան
քո ւեց ան էբմ
է այղ
վա
բ կաբե կէ չ
յայաարարոլթեան
մասին,
թէւր
է քաւ
մէ–
այն
երեքի
. նո յնիսկ այս թիլին
ալ վա -
լեբաէլանութիւնբ
կասկահելփ
է , որովՀե -
տեւ
ամերիկեան
ապաՀովութեան
սպա -
սարկութիլննե
ր ը ե բա չէսաւո
բ եզան
ա
յղ
երեք
անձեբուն
քաղաքական
անրասիրոլ
-
թեան :
Երբ Մաք ՚Բարթի
աեսաւ ոբ այս առա -
քին
փոբճը
ձախողութեան
մատնուեցաւ
,
նոր
«ռումբ»
մը նետեց • յայտարարեց
որ
ինք
ղիտէ թէ ո՛՞վ է Մ •
֊ՆաՀանգնեբռւ
մ էք գո բհող
խորՀ
ր գ ա
յին
լրտեսական
ցանցին
ղեկավարբ
% Տ՝ ո ւլո վր գաէլան րնգ -
Հանուր
յուղում
, լնդվւլում
,
ղրղոոլթիւն
եւ Աաք
՛Բաբթի
աուալ
փրոֆ.
Ավէն
Լաթիմորի
անունը։
Ըսա Աաք
՚Բաբթիի
ամբաստանութեան
, Լաթիմոբ
պատճառ
ղարձահ
էբ որ Աաօ Տէ Թունկ
յաղթանա
կէ եւ ղառնայ
Ջէ՛ն աստանի
տէրբ : Ա
աք
՚Բաբթիի
ամբաստանութիւնները
անՀիմն
էէն
, ո րովՀե տեւ
ամ եր իւէլե ան
ապաՀովու
թեան
սպասաբկռլթեանց
պեաբ՝
էտկաբ
Հուվլր
, եւ Աաք
Արթէւրէ
Հակալբաեսա֊
կան սպասա
բէլռւթե
անց
սլե ւոը՝
զօրավաբ
թոբվէ
անձամբ
վկայութիւն
աուին ի նր -
պաստ
Լաթէմորի
% Աակայն
՚Բորէայի
պա
աեբազմին
տաբինեբն
են . Խ •
Մ
էութեան
ու
Համա յնավաբութեան
ղէմ
ատելութիւ
նը իր ղաղաթնակէ՚տէն
Հասահ
էր Մ •
ՆաՀանգնե
բու
մէք.
մողովուբղբ
քալռլ
-
թեան
նոէսազ
մը կը փնառէր;
Տէրող
րնղ
Հանուր
գրգռութեան
պաաճառով
Հարկ ե֊
ղաւ
սպասել
որ
՚Բորէայի
պաաերազմր
վերքանայ՝
փբոֆ.
Լաթիմորի
ղէմ կա -
տա րուահ
ամբաստանութիւննե
ր ը
ղաաա–
բանի
միքոցաւ
տնաեղի
եւ սուտ
Հռչակե -
լու
Համ աբ -
Աակայն
Մաք ՛Բաբթի
ո ւ
իբ կոգմնա
-
կիցնեբբ
մէկ
Հոգիով
չբաւականացան
.
ՀետղՀետէ
լուր
տարահեցին
թէ պեաու -
թեան
ո լ
բանաէլին
ղեկավարները
,
Ֆիլէպ
ճէսբպ
, ճէյմս
Գոնէնթ,
էվըրրլ
Հարըէ -
ման,
զօրավաբ
Ա արչա
լ ,
Ր՚րումրն,
Այ ՚
զլնՀաոլբր
, եթէ Համ ա յնավաբ
ալ
չեն՝
գոնէ
Համաէլբութիւն
կամ ներողամտա
-
թիւն
ունին
Համ
ա
յնավաբութեան
Հան ֊
ղէպ;
Կաբղ մբթերթեր
ալ,
Ոբոնք
հախ–
ուելոլ
Համ ար
գգա
յացունց
նո րութիւննե
ր
էլբ Հբատաբաէլեն
առանց
սաուղելու
ագ -
բիւրնեբը,
Աաք
՚Բարթիի
ու
իր ա ր րան -
ՀԱՅՐԵ՚ՆԻ ԱՌԱՍՊԵԼՆԵՐ
ԱԳՆ
Ես եմ ՎաՀաղնբ
:
Ծերունու
թախհալփց
ղէմքր
լուսա -
լյէրուեց
։
Հայոց
ա չխաբՀի
Հիւսիսից
եմ գա
լիս
, Երասիսի
Հովտից
,
ասաց
հերու -
նին.
այնտեղ,
Մ ասիս
չերան
ստորո -
աում
վփչապնեբ
են բո
յն
ղրել ու ժողո -
վրգին
աաղնապի
մատնել ;
Մ"՚ՐգէԿ
աուն-տեղ
լքահ
խսւճապաՀար
փաիսչում
են
Հեռու : Բ ա
յց ագաաում
չկայ
I
Շաա
անուանէ
քաքեր
թչնամու
գէմ
պայքա
րի
ելան ու կորհանոլեցին
, իսկ
թ^ամին
մնում է ու բաղմանում
։ Եկել եմ քեզ ա -
սելու, ով դիւցաղն
, թէ մէնչեւ
ե՞՛բբ
Հայ
չինաէլանբ
սարսափի
մէք պէտք է ապ -
րի , մէնչել
ո՞լբ նա պէտք է փախչի
, եւ
ո՚*վ
է՚ւփրքոյ
դուրս
պէաէ գայ
ժանա
թչնամ ու գ էմ ր ու նրա թունաւոր
չունչր
կարէ մեր աչխարՀէց
։
Եո ,
պաաասխանեց
ՎաՀագնր
է
Ծերունու
գէմքն
աւելի
պա յհառա
-
ցաւ • նա ղրկեց
, Համբուրեց
պաաանոլ
^ տ է ք Ա ՚ ՚ ՚ ՚ ն ո, ասաց
.
-. Վ է ս Հ ա ^
,
գոէ. ես փառքր
Հա
յոց
աչխարՀ
ի , գու եո յ ո յ ս բ նրա ։
ՎաՀաղնբ
ելալ
, տուն
ղնաց
,
սուրբ
կապեց,
ձ ի ն Հեհալ
ու մեէլնեց
գիչերով։
Թ.
ՎաՀագնր
Երասխի
Հո վաո
ւ մ ն էը ար
դէն : Հայեաց^ւ
արեւելք
ոլղղահ՝
լու -
սաբացին
էր սպասում
՚. Նրա ոլչադրոլ
-
թիւնն
Արուսեակը
գրաւեց
, որ Հորիգո
-
նի
ետեւից
նոր է ր բարձրացել
ու
բոլոր
ասւողեբից
աւելփ
պայհառ
էր
վւա
յ լ ո ւ մ
ւ
ՎաՀագնի
Համ աբ
Արուսեակն
ու Աստգփ–
կր
ն ո յ ն ն
էէէն
՚. Մէկն
ամենափայլուն
ասագն
էբ երէլնքռւմ
, մէւսը՝
լուսեզէն
մէ
էութէւն՝
երկրի
վբայ։
Այժմ
էլ,
երբ նա Ալւուսեակին
էր նայում
,
նբան
թւում
էբ , թէ Աստղիկին
է •տեսնում
I
Լոյսր
բացւում
էր։ ՎաՀագնր
ձէն Հե
հաւ Ոլ մօտակայ
բարձունքէ
կողմը դի -
աեց : Նրա առաք
քստմնեցուցի
չ մ ի տե
սարան
բացուեց
:
Բուսականոլթիլնից
զուրկ
ընդարձակ
տա բահս
ւթեան
վյ""
յ
անՀամ
աբ
օձեր ու վիչապներ
էէն վրէ՛–
ւմ :
ԶաբՀո
բ՚էՈլրաՍք
ա ղ գ ո գ այդ
աե
ս ա -
րանէն
նա անաաբբեր
նա
յ ե լ չկարողա՝ -
ցաւ
, կա յհաէլնացա
յտ
սուրը
մերկա
ցրեց
ու
նրանց
մ էքր նեաուեց՝ ; Բազմաթիւ
օ -
ձեր
ու վէչապնեբ
Հնձուեցէն
,
քանէ
գ ե ռ
նբանք
գԻչերային
սաոնոլթիլնից
առա
ք ացահ
ընգաբմացումից
չէին
սթափուել։
Բայց երբ աբեւր
հադեց
,
մ արան
աՀաւոր
բնո
յ թ ստացաւ
:
*Լիշապներր
մերթ
օղակ-֊օւլակ
գալաբ–
ւոււք էին գետնի
ղ րա
յ , մւբթ
թռչում
օգում
ե լ անգնղանման
կլաղւեեբը
րաց
արահ
սաբսոււլ
աղգող
ձայներ
արձա -
կելով
յա ր ձա կւս ւմ
Ր՛՛լ՛՛ ր
կողմ ե ֊
րէց ; ՎաՀաղնը
կա յհակի
ալւագութեամբ
անցնում՛
էր անապատային
տարահոլ
-
թեան
մէւ հայրէց
միւսն ու անէսնայ
կո–
աոբում
վփչապնեբին
ւ
Ջին, ոբ
միչտ
զգաստ
է լ։ , վւր էլո ւմ էբ նբան
անակնկալ
Հարուահնեբ
էւց եւ էբ
պողպատ
անմ
ան
սմբաքլներով
ճղմ
ում
վփշապների
ղլուխ–
ները եւ Հրեղէն
չնչոՎ
այրում
նբանց ;
կէսօբն
անց էր ; Աբեւը
երկնքից
կրակ
էը
թափում
լերկ
աաբահութեւան
վբայ
:
կարմբալուն
Հողը
կաբհես
չփկացել
էր
արեւի
ճառաղա
յթնե
բից : Վ^իչապնեբն
ա–
ւելի
կատազի
էէն ղարձեչ ; Նրանք բո -
լորն
անխտիր
չարժլում
էէն , խլրտում
,
յարձակւում
ու
լ^կրկում
ւ
ՎաՀագնր
չատեր
էն կոտորեց
^ Բ " ՚ յ Յ որքան չատ էէն
մնում
գեռեւս :
Ա^ակնէլալօբէն
, աՀարկու
մէ Հբէչ
Վա–
Հաղնէ
ղէմն
ելաւ;
Բլբաչափ
մ ի
Վէչապ
էբ
այն, որի աասնեբկու
գլխից
իւրա
-֊
քանչէւրէ
բաց կլափի
մէք մ ի
ամբողք
վարազ
կր աեղաւոբոլէր
։ ԱՀաւոր
Հբէ -
չը
հուէս ու րոց էր չնչում՛ :
ՎաՀագնր
ձ ի ն նրա գէմ ուղղեց
ու կա
յհաէլնացայտ
սբով
ղլուիսնեբը
Հ ն ձ ե լ սկսեց :
Զարմ
անք.
, . վփչապի
ղլուխներր
որ -
քան
կաբլում
, այնքան
բաղմանում
էին
ու ալ աւելի
վ տ ա ն գ ա ւ ո բ
գաոն
ում :
ՎաՀագնր
վճռեց
բոլոր
գլուխնե բր
մէ
Հարուահով
կտրել;
Նա գնաց.
Հեռացաւ,
մարտի
գաչտից
, սուրը
երկու
ձեռքով
զ լ խ է ՚ ց
՛Լեր
րռնահ,
թավւով
եւո եկաւ
՚-ւ
այնպիսի
մ ի Հարուահ
տուեց
^ որ վփչա
պի
գլուիսնեբր
թռան,
այս ու այն
կողմր
ցրոլեցին:
ՎաՀազնը
ուրա խացաւ : Բայց այդ եր
կաբ
չտեւեց
յ
Վիչապի
այլանղակ
մաբմ
ն ի
վբա
յ բազմ
աթիլ նոր գլուխնե
բ աճե–
ցէ՛ն Ոլ Ր" լր Ր քԼ միասին
տյնսլիսի
ձայներ
արձակեցին
, որ չրքաէլայ
լեռնեբն
էոկ
գա բՀուբանքէց
սարսռաց
էւն :
ՎաՀագնր
ժամանակ
չաուեց
, ոբ վփ -
չապր
եբկար
մոլեգնէ
; Նա մէ նոբ Հար–.
ուահով
նբա բոլոբ
գլուխնե
րր , թա^ւր
-
ււահ
դլխէ Հեա , կտրեց : Վիչապի
այ -
չանղակ
մարմէնբ
ղեռեւս
անգօր
դալար -
ւում էր , երբ ՎաՀագնր
ճակատի
քրր՜
տինքր
սրբեց ու սուրբ
մնացահ
վիչապ -
ներէ դէմ ղարձրեզ
ւ
ԱՆԳՐԱՆԻԿ ՚ԼՈՒԿՈԱԵԱՆ
(Ծար
•
6)
Fonds A.R.A.M
