€ 8 Ա » Ա
X >
(Բ– ել վերջին մաս)
երբ
Խրիմեան,
Հայրիկ
լ՛՛ոյ
Աղղ
.
ձ ֊
քեոփոխանական
ժողովին
կր նե րկո՛ յ՛ոց ր–
%էբ
իր պաամական
Հրաժարականր
,
կր
թուէր
րաղմաթիւ.
քաղաքներոլ
անուննե
-
րր , Որոնց առաջնորդարաններր
աաւովիւ
մնացեր
էին,
պաա
ր իա րքա րան ր ի վի -
ճակի
չէր գաւաոներուն
ղոՀացում
տա
-
չու,
վարղապեա
, սարկաւաղ
կամ
քաՀա֊
նայ
Հասցնելու։
Ութսուն
աարիներ
եաք
,
արաասաՀմանի
մէք մեր կրթական
ղորհր
դարձեալ
նոյն ախուր պաակերր
կր ներ -
կայացնէ
: Ամեբիկայէն
մինչեւ
Պ՚ոբսկ՚ոս–
աան
,
Պսլսէն
մինչեւ
Ե՚լիպաոս
, սաիսլո–
դարար
Ուսուցիչ
կր խնղբեն
ու չեն ղբտ–
ներ։
ՈրովՀեաեւ
նոր ուսուցիչներ
,
եւ
արժանաւոր
ուսուցիչ^ւեբ
չեն
Հասնիբ
Ասպարէղբ
Հրապուրիչ
չէ
;
է լ աբժանա
-
լյյրնեբն
ալ ՀետղՀեաէ
առեւտուրի
կբ նբ–
ւիբուին
: կ լ սակայն
մեր
ռւս՚ռլցի^երր
պէ՚ոք
է ապրեցնեն
իրենց
ղաւակնե ր բ ,
ընտանիքբ
:
Տարիներն
անցնելէ
ետք,
Նեբութեան
վիճակն
աւելի
մտաՀոգիչ
է ,
ոբովՀեաեւ
1ւսւ1ւգսսւեա|ւ թռշակէ
ղրկ ուահ են •
Ե՛
մենք
ռր միշտ մեր
առաքինո
ւթիւննե
րուն
ու
ղ ո բհնտկանութեան
մ ասին
կր
խօւ՚ինք
ու
կր
Հ պար աանանք
,
չեն ք կրցեր
ի
բ"՚կս՚–
նացնել
այղ մարղկային
եւ արղար
հրա -
գիրր
է
գարմ անե
լու
Համ ուր
ուսուց չու -
թեան
Հանղ էպ
ղոբհ ագրո
ւահ
անտրղ տ
-
րութիւնն
ու անիրաւութիւՏւր
: էյոյն
Հո -
գեվիճակր
կը աիրէ ամէն
կողմ
ղժբախ
-
աա
բա
ր
•
Գալով
կբթւսկտն
հբտղ րի
մ ը
ու րգի
տ -
կանացման
, ցաւալի
է ոբ նոյնիսկ
Աօաա–
ւոր
Արեւելքի
մեր վարժա րաններ
ր
սկսահ
են անՀրաժեչա
կարեւորութիւնր
չտալ
Հայերէնի
ել Հայաղիաական
ուսոլմնե
-
րուն , մ ի չա
ղ ռ րհնական
պատճառներէ
թելագրուահ
: Մեր կրթական
Հաստաաոլ–
թիւննե
բու
՛թ՛՛րի ^ ե
րր , մ անաւանգ
հնող–
ներբ
երկբնաբանքի
մբ առքեւ
կբ ւլտնր -
լին,
ալնպէս
ինչպէս
մեր
Հոյ յբենակից
—
նեբր
Ցէբւսնսայի
եւ Ամեբիկայի
մ է ք ։
Ամէն
մ ի ք ա վ ՚ ՚ ՚ յ բ
իր սլաբաաղրութիւններն
ունի •
Ամ է ն ժողովուրղ
իր ինքնա պւ՛՛ շտպան
ու
֊
թեան
բնազղին
անձնատուր
է : Արղ. , մեր
մոգովոլրգր,
արաասաՀմանի
մէք,
ինչ -
պէ՛՛՛ս
սլիաի պաարաստէ
իր
ղո
յութեան
պաՀպանման
յատակագիհ
՝ հբաղիրր
:
ԱՀաւասիկ
ալս խիստ կարեւոբ
ու կեն ~
սական
Հաբցին
լուհման
Համար
է, աբ
հ՜ր–
նո՚լնեբր
մանաւանգ,
չփոթութեան
մատ
-
նուահ
են ու կբ խա բ խավւ
ին ; Ո՞ր մար
-
մինն
է , որ այս ան յետաձղե
լի
խնղրին
լուհ՜ման պատասխանատուն
է :
Ո՚^նչպէս
կաղմ ակե րսլե լ
մ եր վարժա րաննեբր
, որ -
տղէ ս զի անորոշս
լ թ ի
ւնբ
վե րնա
յ ել նպա
-
աակա
յա
րմ ա ր հրազի բներ
մ շա կո լին
մէկ
կողմէն
Հա լապաՀպանման
ղ ոբհին
Հա
-
մար,
միւս
կողմէն
ալ մեր եբիտասարգ
-
ներր
Հ ամա
սլ՛ո ՛ոս՛ ս խան
մ իքոցներ
ու
տի
՜
րանան
, կեանքի
սլա յքարին
՛քէք ետ
շմնա–
լու
եւ
լաքոզե
լու
Համ տ բ %
Գիտենք
ոբ մեբ կեանքբ
ալեկոհող
ե ՜
րեւո յթներ ր պիտի
ոլաՀեն
իրենց
ղոյոլ
-
թիւնր։
Բայց
ե՛ այնպէս
կենաց
եւ
մաՀու
Հարցեբուն
առքեւ
տհՀրաժե
շտ
է ղյինա -
դագար
մ ր եւ փո խաղաբձ
Հասկացռղոլ
-
թիւն,
ղեկավարներուն
միքեւ
• ԸնգՀա
-
նուր
գոբհակցռւթեամբ
միայն
կարելի
է
իրականացնե
լ Համ աՀա յկական
լուրք
ել
կաբեւո բ խնգիբնեբր
;
Հայ
ժողովու,րղր
միշտ
Հրաշքներ
գորհահ
է : Ոի՚շեցէք
Ամիրաներու
ազգե -
ցութեան
աա րինե
բբ , երբ
եկեղեցի
,
ղ՚՚լ՜
րոց , ապա
րան
ու
Հ իլանղանոց
կանղնե
լոլ
Համաբ
մարզիկ
իրարու
Հեա
կր
մրցէին։
ՀքնորՀիւ
մեկենասներու
առատաՀոս
ղու–
մ արնե բուն
Հեզինտէ^ե
ր
մ եհաղիր
րնգար -
ձակ
բառարաններ
,
բանասիրական
ու
պատմական
Հատո բներ
լոյս
կ՝բնհայէին
։
կենսունակ
ժողովուրղ
ենք,
եւ
ոակո՚յն
Նոր
ժամ անա կնե բու
եսա սիրական
ողին
մեբ
ալ
Է՚՚՚֊^Ի՚^Ր
վարակահ
է :
Բ՝ոյլ
՚ոուէք
քանի
մր
խորՀբղահութիւն
ալ րնել
մեր օրերու արաասաՀմանի
գրա
կանութեան
մասին։
Հայ
գբակտնութիւնբ
բաբեբախտարար
մխիթարական
պատկեր
մր կր նեբկայա
-
Տբնէ
,
իրյւեւ վասասւկ ,
թէ քտնակով
եւ
թէ որակով
: Ամէն
երկիրներու
մէք,
նոյն
իսկ
չափաղանցուահ
յաճախ,
ռւնինք
Հայ
մամոլլ
^ պարբերականներ
, օրաթերթեր
:
Հայ
ղրաղէար
նիւթ՚ոպէս
կ*օղառւի*,
ո՛չ–,
Գմբախտարար
Հայ րնթերցողն
է որ Հեա
ղՀեաէ
կը պակսի։
Աօտաւոր
Արեւելքի
մէք
մեր ժողովուրգր
բագգատարար
աւե
լի չատ
կը կարգա
յ ,
անշուշտ
^որՀիւ
երկրոբգական
եւ նախակրթական
վար
•
ժա րաննե բուն : Եւ բոպա
յի , մ ասնաւո րա
՜
բ՛որ
Ֆրունոայի
եւ
Ամերիկա
յի մէ9 է որ
Հայ
ղրաղէար
լոոետես գաոնա
լ սկսահ
է ՚
Շուրք
մէկ
միլիէոնի
Հասնող
աբտտսուՀ
-
մ անի
Հա յութիւնր
, Հեղինակի
մր
հի1ւէք
հարիւր
օրինակ
զիրքերբ
Հազիւ
կբ
ս պ ա
-
ռէ յոանի մր տարիներու
բնթաղքին
Նկարաղբով
յոռետես
մբ չեմ,
եւ ս՛" •
կայն խս՚նգավառութետն
լտփող
ալիքին
ալ անձնատուր
չեմ ըլլար : Մեր ղրակա
-
նութեան
մէք, մս՚սնաւորաբա
ր Եւր՚՚պա
ել
Ամերիկա
, նոր ուժեր
չեն Հասնիբ
: Գրա
՜
կանոլթիւնր
անձնական
տ րամաղրո
լ թ ե ան
ել լնդունակոլթեան
Հարց մր
Ըյյ,՚"լ"՛/.
՚
միչտ
ղինոլորեալներ
պիտի
ունենայ
,
ել
սակայն պէտք
է քաքալերել
ղրագէտր,
չլքել
ղինքբ,
իբմով
ու իր գորհով
Հե -
տաքբքբուիլ
, ռրպէսղի
ղբական
այգ
է ՚
բակը չտկու բան՛ս
յ , մշակոյթի
այգ
ան -
գասաանր
փոխանտկ
հաղքլահ
գետին
՛քր
Րլլա լու
, շգառնա յ անմշակ
:
Մեր եբիաասարղութիւնբ
գրական
զոր–
հեբ
կր սպասէ
մեզմէ : Անոնց Հանգէպ
մեր
պար տական
ութիւնր կատա բահ
չենք։
Ա ֊
նոնք կր գտնուին
մ շակո յթով
բարձբ
ժո -
ղովուրղնեբռլ
նե րգո
բհո
ւթեան
աակ
:
Տեղեակ
շեն մեբ պաամ ութեան
ռւ
մեր
գրականութեան
եւ սակա
յն ո՛՛վ է
մ աա ~~
հ՜ողր գոբհնտկւսն
ձեոնա ր 1^ե բուն
մասին :
Նոյնիսկ
մեբ սլատանինեբր
անտեսուահ
են
, անոնք
ալ կր զանուին
օտա
բնհ
բուն
Հրապուրիչ
ձեոնաբկներու
աղգե
ցութեան
տակ
, որով
կր խանգավառուին
:
Եբր րարեկամներս
իմ Համեստ
ղորհս
ներկա յտցուցին
Հոս , ես նպատակա
յար
-
մաբ նկատեց
ի քանի
մ
ր
խնգի
րնե
ր
յու. -
ղել
եւ ներկանե
բու
ոլշա ղրո ւթե ան յանձ -
նել : Անկարե
լի չէ
լուհել
ղանոնք ,
եթէ
մանաւանղ
Համե րա չիսո ւթեան
ոգի ւվ մօ -
տենտնք առաքարկռւահ
խնգիբնեբուն
յ
ԱրւոասաՀմանի
մեբ Հայբենակիղնեբը
ե.
րեսուն տարուան
՛քէք նիւ թական
րաղառիկ
ու ինքնաբալ
վիճակի
մր մէք կբ
ղտնուին
այսօր : Բոլոբ
ասպարէղնեբու
մէք
իրենց
ձեռնարկներ
ր յ՚սքողոլթեամբ
պսակուահ՜
են : Անչուչտ
ղռ լու թեան
սլայքարր
երթ"՛–
լով
կբ սաստկանայ
: Եւ ^էշգ
ասո^
^ա -
մաբ
է ոբ Համ ախո
բՀ ուրգ
եւ Համ աղղա
-
յին
ուժերով
ու ճիգերով
պէտք
է նեբ -
գաչ1ւտկենք
Հայու
մեր պաՀանքներբ
մի -
քավայրի
պա բտագրութիւննե բուն :
Մեր
ե րիաասա
բղնե
րր
իրրեւ
լաւ
Հա յեբ
ղաս–
տիարտկենք
, եւ սակայն
կտրելիութիւն
ել
գիւրռւթիւն
տանք անոնց, որպէս
զփ մրբ–
ց ա կ ց
ո
ւթե
ան– ղետնին
՛Լրա յ
չպւոբաուին
անոնք
:
Տեսէք,
Փարիղի
շրքանին
մէք
երկու
եբկբ
Որգու
կտն
վարժարաններ
ունինք
յ
Ոէնսիի
Գպրոցաոէ
ր Աղք կանց եւ
Աեւբի
՛Մ ուբատեան
վա բժտ րաննե
ր ր
: Երկուքն
ալ
օժւոուտհ
են սեփ
՚ շէնքերով
, ինչ որ նբ–
ման
կրթական
ձեոնաբկներու
Համար
,
օբՀնութիւն
մրն է : Գիտէք
թէ ինչ կր նր–
Անցեալներր
քաղաքական
շատ
կարեւոր
գէպք
մր պատաՀեցաւ
, որ իբ
Հետեւանք–
նեբր աբգէն
իսկ սկսահ
է ցոյց
աալ
Աի .
քին
Արեւելքի
մէք։
Այղ՝
Ա. ՆաՀանղնե
–^
բու
որոշումն
էր Պաղտատի
Ուխտի
ղին -
ոլորական
վարչութեան
մէք իր
ղորհօն
մասնակցութիւնր
րե րելու • ինչպէս
յայտ
նի է. Համայնավար
վաանւլ ին դէմ
սլաշտ–
պանուե
լու
Համ տր
սաեղհ ուահ
Պաղտատի
Ուխաբ պաաճառ
ղարձաւ. որ
աբաբական
աշխարՀբ
բաժնուի
երկու
խումբերոլ,
ո -
բոնցմէ
առաքինր
, իրաքի
ղլխաւո
րոլ
֊
թեամր
, քտտաղով
Հանդիսացաւ
այս
հբ–
րաղբին
, իսկ
^բԿբ՚՚ՐԳՐ,
Ե՚լիպաոսի
եւ
Աուրիոյ
գլխաւո
րութեամբ
, մէք աեգ
նե -
աեց
ՀՀդորհօն
չէղո
քո
լ թ իէն»
կո չուահ
քա–
ղաք՚սկան
ուղեղիհր,
ոբ մեբժելով
Հան -
գեբձ
մաս
կազմել
աբեւէԲտեան
երկիրնե
-
բու
ղաշնակղոլ
թեան
, չուղեր
նաեւ
Հետե–
լիլ
հյ • Միութեան
միքաղղային
Համա քնա–
վարութեան
քաղաքականութեան
;
Այլ
Հարց
է թէ
այս
՛իե բքին
խում բբ
ինչ
չա
փով
կրցաւ
պաՀել
իր
անկախութիւնր
,
կամ
թէ մեբ
օրերուն
կարելի՞
է
չէզոք
մնալ
:
ՀամաշխարՀային
երկու պատերաղմնե
՚
րը
ցոյց
տուին
, որ երբ Հտրկր
պաՀանքէ
մեհ
պետութիւննե
ր ր կրնան
ոտնակոխել
Պելժիոյ
նման
երկիրներու
չէղոքութիւնբ։
Աուէղի
Հարցր
եւ անոր
յաքորղուլ
ա
" ՚
էք -
նապր խտխտեցին
արեւմտեււէն
երկիրներոլ
եւ մասնաւորարար
Անղլիոյ
գիբքր
Միքին\
Արեւելքի
մէք : Արաբական
երկիրներէն^
նոյնիսկ
իրաքբ
, որ կբ Համարուէր Անգ–՝.
լիոյ
ամէնէն Հաւատա
րիմ
դաշնակից
ր ,\
չանակէ
շէնքի
խնգիբբ։
Եթէ
նմ՚սն
Հաս -
աաաութիւն
մբ իրականացնել
վւորձռւէբ
,
միայն
չէնքի
Համար պէտք պիտի
ՐԱ՛՛՛Բ
Հայթայթել
բաղմաթիւ
միլիոններ։
Արգ,
երկու
Հասաատութիւննեբն
ալ
աեղի
տագնապ
ունին : Աշակերտներոլ
իրենց
թիւր սաՀմանափակ
է • Պէտք
է
տարիներ
առաք արձանագրուիլ
տեղ
մբ տպաՀովե
-
լու. Համաբ ; Աեբ
պարտականռւթիւնն
է
լուրք աշխ՚ստանք
տանիլ,
եւ
ապաՀովել
անոնց Համար
րնգաբձակման
կաբելիու
՜՜
թիւններ
• Բան մր որ ՖրանսաՀա
յե
րռ
ւ
կա–
րոգութեան
սաՀմանին
մէքն
է : Տառաքի
-
կայ տարիներուն
էրքօբէն
մտահենք
այս
մ ասին :
կրկնելով
մեբ երախտս՚ղ
իտա
կտն
ո ւ
շնո
րՀ ակա
լու թեան
խօսքր
, իրրեւ
մէկր
ոբ մեբ գոյութեան
պայքարին
լհոլահ
է
տարիներէ
ի վեր , կր խոսաանա
յ շտրռլ
-
նակել
ու կենդանի
պաՀել
Հա յութեան
ո–
գին
ու իտէալբ
,
նո
յն եռանգով
ու Հա -
սատքով
, մչտավառ
այգ
քաՀբ
յանձնել՚ււ
Համ ար յաքորդ
սե րունւլնե
բուն ։
Մ–
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
իր
ղիւանաղ իտական
կապերը
խղեց
" ՛ յ "
վերքինին
Հեա , մեբմելով
՛ք ինչեւ
իսկ
ա՚՚լլիոյ
ներկայացուցիչին
մասնակցու
-
թիւնր Պաղտատի
Աւխաի
ժողուի)՚եբուն
։
Այս
պայմո՚ննեբուն
մէք,
Ափ՛ քին
Արե
-
*–ելքի պա շտպանութ
իւնր
կը
վաանղուէբ
ել Պաղտատի
Աւխաին
ղ ո յութիւնբ
կբ
սպաոնալ,
ղաոնալ
զուտ
անուանական
:
Ամէնէն
աւելի
թ՚ուբքիս՚ն
էր որ այս
կա
ցութենէն
մտ՚սՀողուելու
,զատճաոներ
ու–
^էբ
.-
Աբգարեւ,
Արեւելքի
մէք Թուրքիան
այն
երկիրներէն
է որ անմիք՚սպէս
սաՀմանա–
կից է
իյ . Միութեան
եւ անոր
արբանեակ
եբկիբներուն
:
ԱշխարՀա,լրական
այս
ղիբքբ
կր պաբտագբէ
որ թ՛ուբքիա
րաղ ~
մակողմանի
գաշինքնեբռվ
ասլաՀովէ
իր
պա շապանութիւն
ր
Պատերազմէն
ւսոսւք,
նոյն
մտաՀողռւ
-
թիւններէն
թե լաւլբուտհ
,
ղինուո
րսւ
կան
Համաձայնութիւններ
կնքահ
էբ մէկ կալ–
մէ՝
Ֆբանսա
յի
եւ
Անւլլիո
յ
Հետ
•
միւս
կռղմէ՝
կնքահ
էր Պալք՚"նեսյն
Գա՛՛
շինքր
, որուն
մաս
կբ կազմէին
, Թ՛ուր -
քիայէն
ղատ,
Տունտստան
, Առւմանիա
եւ
Եուկոսլաւիա
: իսկ արեւելեան
սաՀման
-
նեբու պաշտպանութեան
Համար
1^քահ
էբ
Աաաաապաաի
Ուխաբ , որ իր շսւրք
կր
Հաւաքէր
Թուրքիան
, իրանբ
, Իրաքը
եւ
Աֆղանիստանը
;
Եբկրոբգ
աշխաբՀամարտր
իսախտեց
այս
գրութիւնր
: Տ ե տպատե րաղմ եան թբ -
քական
գիլանագիտութիւնր
քանաց վեբա
Հաստատել
այգ
Համաձա
յնութիւններբ՛,
Թուբքիա
մ ասնակցե ցաւ
տ յն բ" լ՛՛ ր
Ուի"–
տերուն
, որոնք
կը կնքուէին
Համայնավար
վտանզին
զէ՛^
պաշտպանուե
-
լոլ նպատակով
Աալանաեան
Աւխա ,
Պալքանեան
Ուխտ
(Թուբքիա
,
Աունաս
-
աան,
Եուկոսլաւիա)
ել Պաղաատի
Ուխ"*
(Թուբքիա
, իրան, իբաք,
Աֆ
ղ անիո տան)
:
Հեւռաքրքբական
պիտի
բլէար
քննել
թէ
ինչ
է վերքին
երկու
Ուիսաերու
(Պալքան
եան
ել Պաղտատի)
նեբկայ
կաղոլթիւնր
ել
Թուրքիոյ
դիրքր
:
Պալքաններու
մէք շարժման
ոչ
մէկ
նչոյլ
կբ տեսնուի
- Թուրք
- յո
յն - եուկո– •
սլալ երրեակ
ղինա
կղ ո ւթիւն ր ոչ մէկ կեր–
՚
պսվ
կրնայ
արգարս՚ցնել
իր անունն
ու գո–. :
յութիւնր։
Այս երեք
երկիրները
շատ
մր
մեհ
ու փոքր տաբակարհութիւններով
ի -
րաբմէ
Հեռացտհ
են :
Նախապէս
, Թուբքիա
կը քանաբ
Պո՛լ -
քան եան Ուխաին
մ ասնակից
դարձնել
նա
եւ իաալփան
, որուն
յա րա բե րո ւթիւննե
րր
Եուկոսլաւիոյ
Հետ
լալ վխճակի
մէք
չէին
ղտնուեր
, առա ւելարաբ
Թ լ՛իէս
թէի
չ"՚–բԿ
զո յութիւն
ունեցող
վէճին պատճառաւ
է
Միւս
էլ՚ւզմէ ւլագավւարտկան
ղեանի
վր -
Ր ՚ ^ յ * բոլորովին
աարրեր
ղիրքի
վբայ
կր
գտնուէին
յե տաղիմական
Թուրքիան
եւ
Համո՚լնավար
Եուկալլաւիան
: Այս վ^՚Բ ՜
քինին
մասնակցութիւնր
Պալքանեան
Ուխ
տին՝ մէկ պատճառ
միայն
ունէր. Խ . Մի
ութեան
թշնամական
գիրքր
Եուկոսլա՚փոյ
ՀԱՅՐԵ՚ՆԻ ԱՌԱՍՊԵԼ-ԵԵՐ
Վ Ա Հ Ա ԳՆ
-^ ՎտՀա՛
ւէն ,
ձա յն տուեցին
շինա
-
կաններր,
աշխատանքից
կսշտացահ
իրենց
ձեռներբ
նրա
կ"՚լմբ
պաբղելով,
ո՛վ
քաք,
ո՛վ
մեր կեանք
ու աբեւ,
օգնի՚ր
մեղ,
փրկութեան
մի
՚՚ւզի
ցոյց տուր
ւ
ՎաՀագնր
կարեկցանքով
նայեց
ս՚շվսա -
աանքի
մարղկանց
մտաՀոգ
գէմքերին
ու
մտքեբի
մէք
խոբասոլղուեց
։
կաբհես
մ եՀ ե ՛սնում
այ՛լ
ոլա Հին
լո յսն աղօտացաւ
:
Րայց
այդ
միալն
մի ակնթաբթ
տեւեց
:
ՎաՀադնի
գէմքր
վերստին
սլայհտռացաւ,
ել նա ասաց •
Ով
ուղոււք է դժուարին
կաւլութիւնից
գուբս
ղալ, թող իր ձին, քորին
կամ
ուղ–
տր գուրո
քաշի
եւ ինձ Հետեւի
:
Նա
չինականների
պատասխանին
չսպա–
"եց : Գնաց , մեՀեանի
ղինանոցից
կայ ~
հակնացտյա
սոլրը
վերցրեց,
Հբեւլէն
ձին
Հ եհալ
ու ձեան Հաստ
շերտ ր
ճեզքեքռվ
գէպի
Միքաղետք
դիմեց
• Նրան
Հետեւե–
ցին
կաբտւանների
եբկաբ
շարանները
յ
Նինուէի
պարիսպներից
զուրս,
բաց
գաչաում
, յարգի
Հսքլայական
թէզեր
կա
յին
կանղնահ՜ : Ամրողք
ձմ եո ո ւա
^
րնթաց–
քում
նրանց
ոչ ոք ձեռք չէր տուել
ւ կա
-
րաւաննեբր
դէշ^Բ"վ
՚"յնտեղ
Հասան , ա -
բ ա դ
լեցբին
սլարկեբր
, բեռնեցին
դրաստ
ներն
ու լուստրացից
առաք
վեբագարձի
ՃանապաբՀբ
րռնեցին
:
կարաւաններն
արգէն
Հասել
էին
Հայոց
լեռնտչխուրՀի
սաՀմանին
, որտեղից
շս -
կբսւոլմ
էր ձեան Հաստ շերտր
) եբր տսո–
բական
Հեհելազօրր
նրանց
ետեւից
Հա -
սալ. ՎաՀաղնր
թողեց,
որ
1լարալաննեբն
առաք
շարժուեն
, իսկ
ինքբ
մերկացրեց
կայհակ
սուբն
ու կանդնեց
թշնամու
Ճա
նապարՀի
վբայ
: Երեք օբ ու ղիշեբ
նտ
մենակ
մարտնչեց
ասորական
անՀամար
զօրքի
գէմ
եւ երբ Համոզուեց
, որ կարա -
ւաննե՜ բն արգէն
աոլաՀովութեան
մ էք
են ,
ձիու
՛լ լուխր
Հա
յրենի
աշխտրՀի
կողմր
գարձրեց
: Այգ
սլա Հին
ձեան
վլ՚ա
յ ր^է -
կահ՝ յարդով
լի, մի պար/լ նկատեց
• Ափ
-
սռսաց պարկն
այնտեղ
թուլնել։
Նրա
մի
հա ւբից բռնեց
, նետեց
ձիու գաւակին
ՈԼ
ձին
խթանեց
:
Մինչ
այդ սաստիկ
քամ ի էր բարձրա
- ^
ցել
ու
մ արաի
դ ա շաում
վփթ էսաբաՀաոակ
•
իմ
Հսկայ
Հանդէս
եկել։
Րարշամն
էո նւ՛՛ ,
Ասորիների
Հսկայ նաՀապեաը,
որ
՛ է " ՛ յ ՜
լա1ր՚ս՚ցայտ
սուրբ
ձեոին՝
Վ^աՀաղնի
կողմն
էբ դիմում
: Րաբշամր
ՎաՀաւլնին
Հասալ
՛այն պաՀին,
երր նա պարկր
վեր–
ցրել
ու ձին խթանել
էրէ Բտրշամի
սոլբը
ՎաՀտդնին
չՀասաւ
, այլ յարղռփ
լի պար
կի
մի անկիւնր
միայն
թոցրեց
,
ՎաՀաղնր
, բոլորովին
անտեղեակ
Րար
-
չամից
ռւ նրա Հարուահից
, սլանում
էր
երկնի
անսաՀմ անոլթեան
մ իքով , իր ՜՛եա
տանե լով պարկր,
որի միքփց թաւիւում
էր
յարգբ,
ցրւում
երկնքում
ու նրա
ամէն
մի
մ ասնիկր բոցավառ
մ ի աստղփէլ
գար
-
ձտհ՝
կպչռւմ
երկնակամարին
ու
ս՛յղպէ՛*
առա
քաղն
ում
«յա ր դա
,լո
զի»
լուսեղէն
ւէւ -
ղին
:
Աստւլիկին
Հանւլիպելոլց
յետոյ
,
Վա
Հադնի
Համար
դժոլար
էր նրտնիղ
Հեոու
ապրե՜լ
: Ամէն
մի առիթով
՜Բարքէ
լեբան
րաբձունքնեբից
վար
էբ իքնում
եւ Ար շա ՜
մոլնեաց
նաՀապեաի
տան
կողմը
դիմում
Հ
Երբ ՎաՀաղնր
ւլիլղումն
էբ լինում
, տմէն
երեկո
յ եբիտասարղոլթիւնբ
Հաւուքւա
մ
էբ զետ՚սւիին
եւ երղում
,
զոլարճանու.
մ
մինչեւ
ռւշ ՚ւիշեբ
:
Մի
**Ր էլ-ւ ուրախութեան
ժամին,
նր ՜
րանց
մօտ եկաւ օտար
մի հերունի
Հ Ան -
չափ
տխուր
էր նա
։ Ոչ ՎաՀադնի
երդն
ու
նուաւլր
, եւ ոչ է լ պաաանիների
աշիւո
յժ
պարը
չկա
րռ գաղ ան նրան
ուրախացնել
:
ՎաՀաղնր
վ՛ս բ գրեց փանդիռր
,
մօ՚ոեղալ
նրան,
ուզեց արտմութեան
պաաճաոն
ի ՜
մանալ;
Ծերունին
հանրօրէն
՚1 լուխր
վ^Բ
րարձրաղրեց
, նա յեց
իր Հեա
խօսող
պա
-
տանոլ
ղէմքին
ու ասաց
.
իմ
՚ւիչար
միայն
ՎաՀաղնին
կր
պատմեմ
ց
ԱՆԳՐԱՆԻԿ ՎՈԻԿԱԱԵԱՆ
(Շար. 5)
Fonds A.R.A.M
