տ էՏ Ա Ռ Ա Զ *
ՑՈԲեԼեԱՐ մ.
Պ11ՐՍԱմեՍւնՒ
հ՚ՕՍ^Ը
էօՄԲ
— Աաււրեւ կը, հրաւտսւրակհնք ը՚նյ–
կեր Մկրտիչ ՊաըսաւքեաՐփ
քւաււը ղռր
կաըդաչյ ապըիլ 27իՐ; , իը գրական
հւ
ու
սուցչական յիսնսւ-մեայ յոբելհանին առ -
թ ի լ ; Հանդէսին թղթակցութիւնը՝
ւքեր
յայռրդ թիսով:
Այ՛՛ Հանգիսալոր
պաՀուն երախաագի -
աական
գ՛լ՛"՛/"ւմ
ունիմ
ե լ իմ քերմ ^որ–
Հ ա էչա լո ւթ
ի ւն ս կր յա յանեմ
գրէի
էւղ րա լ–
րակիւյներէ եւ մաալորական
բւորեէլամնե -
րէ էլաղմ ււլահ՜ յո բե լե7ւաէչան
յանձնախում––
բին եւ Ղ՛որհ-ագիբ
իքարմնոյ
անղամնե -
բուն , Հայ
մ ամ ուլին
, Հ
եռա
ւոբ ու մօաա
ւոր
ղ րագէա
եղբայրներուո
, արու ե ս ւոա -
գէ
ան ե ր ո ւն , պաշաօն ական
մ ա րմ իննե րո ւՖ
եւներկա
յ ժ ողո
ւէո ւրգին
, որոնք
բոլոբն
ալ
անվե րաոլաՀօբէն
իրենգ - Համ աէլ րանքի
յայանեգին
թերթերու
միքոգալ,
նամաէլ -
ներով
, յօգուահնեբով
ու Հեււագիրներով
,
յիսուն
աարինեբոլ
ղբական եւ
կրթական
գո
րհո
ւՆ է ութեանս
աօն աէքա աա ր ռ ւթ
էւ ան
առթիլ
\
Հաէլառաէլ մեր էլեանքբ
ալեէլոհ՜ոգ րա -
ցասաէլան
ե բե ւո յթնե րոլ1է , ինհի
Համաբ
Հաճռ
յք
մ լ ^ է սաէլա
յն ոգքունե
լ Հոս
ներ–
կայ Հայ մոգովուրգշ,
Որ
երէկ
իբ հն1ւգա–
վա
յբին
մ էշ , իսաղաղ
է, ւ սաեւլհաղ
որհ
աշ–
իաւոանքի
լհուահ
է
ր , էէւ ա յսօր ալ, ա յո
Հ
ի՛–
րր՛ն էլա լ եր էլրին
մ
էք
էլր շարունւոէլէ
ի ր
շինա րա ր ա շխաաանքբ
, ապագո
յգբ
աալով
թէ
ղա րաւո ր այղ ոգին
մ իշա կենղ անի
է
իր
մէշ ..
Տորելենական
այս Հանղէս ր ,
ինշսլէււ
ամէն
առիթ,
նպա աա էլա յա
րմ ա բ էլր նէլա -
աեմ
մեր մողովուրղին
Համաբ
էլենոաէլս՚ն
ու անյեաաձղելի
քանի
մ
ր
Հաբգերոլ
քրն–
նութեան եւս յաակագնել,
խռրՀելով
թէ
կաաաբուահ
ա չխաւոանքի
մ
ր
նե բ
բ՛տ
ւլկն
եաք
, մ եր ո ւշա ղ ր ւ։
լ թ
ի ւն
բ
պէաք
է
էլեղ ֊
րոնացնենք
աւելի՛
այժմէաէլանին
վրայ ,
քանի
Ոբ
մեր ղ ո յութեան
Հաբւլին Հեա
կապուահ
է
ան :
Որո՛ինք են ՚"յն խնղիրներր
, որոնք
էւ -
րէէլ , ինչպէս
այսօբ
էլը պաՀեն
իրենց
Հրա
տապ
Հանղամ անքր , եւ պիտի պաՀեն
նւս–
Վ
՚՚՚՚ւռ •
I) աահումներս
պ ի տ ի
չխոբսէցնեմ
, նկա^
•՛յ՛որ–
ա
ր
ո
լ -
տի՛ առՆելով
ժամանակի
թիւնը :
Ա յղ
Հ րատ՚սսլ ելլոլհմ ան սսլա սող խըն–
ղիբնեբր
Հետեւեալներն
են •
I/, Պէաք է պաարասաել
Համալսաքա^
նական
երիաասաբղութիւն
մբ , ոբպէօ
ղի
թտվւոլր
աթոռնե
ր ը ղրալէ
, բոլոբ
ւսաւլա–
բէղ)ւերոլ
մէշ։
բ. Պտտրաստել
ուսուցիչներ
, Հտյ ու
սուցիչներ,
րառին
իսկւսկան
առումով ,
որպէս
ղի մեբ վւս բմտ րանե րն
ունեւ՚ան
Համապաաասիսան
մանկավտրմ - գաս -
աիարաէլներ
, եւ էլբթաէլան
մ արմ իննե
րն
էսգատե
լ ուսուցիչ
փնտռե
լու
Հողէն
:
\յւ
մ անաւանգ ապաՀովե
լ ա յղ
ո ւս ո ւց ի չն էք -
բուն նիւթական
վփճակը :
1յբ էլրո րգա
էլան նկաաուահ եւ նա
խակրթութեան
յաաուկ մեբ վա րմա րսւն -
նե բուն
՛Լարի
^երը
եւ հնոէ^ե ր ր աղատե
լ
մ ղձաւանշէ
մ ր , անո րո չութենէ
մըեւ
.ւոտղնապէ մը • Վի՚ճուէլ
մլչ
,
որ
նոյ1
՚ի.ւէլ
միշին
Արեւելքի
մեր ժողսվուբգին
մէշ
՚Լգա լի գաոնալ
սէլսահ է :
Այգ
տնո րո չութիւնր
սաեղհահ է
նաեւ
միտքերու
մէշ
չվ՚՚՚թ
մբ, ոբովՀետեւ
էլրր–
թական
ղ որհ ով
ղրա ղո
ղ մեր սլա չաօնա -
էլան մարմիններր,
ինչպէս
նաեւ
առՀասա–
բաէլ ամէն
Հայ տնՀատ
Հ ա յապա
՚էՍլ
ս/նմ ա^ւ
անՀբմեչաութիւևբ
խորապէս
ղղալ–ւվ
մէէլ–
աեղ , ղո
րհն ա էլան
կեանքի
անմ իշա էլան
սլա ք տաղ
բութի
ւնն ե րն ալ ստիպոլո՚հ
է
նէլատի առնել,
քանի ոբմեր կեանքր, ա -
նորոշ մամանաէլով
, կասլուտհ
է մեր
ապբահ
մ իշավա
Աւե
բու
կեանքին ու
ւլո
րհ
~
նա կտն ո լթե ան
Հ
Կր խոբՀիմ թէ ոչռք էլքնայ
մխէոէւլ
այ"
կէաե բուն
անՀբամե
չաութիւեբ
, որՀետ -
ղՀետէ
ե րթա լով աւելի կր սրուի •
Կը
ոի րենք յւսճա խ խօսիլ
պատւՏութե՚սն
մասին
, եւ սաէլայն անկէ ղաս աււնել
էգի–
աենք։
Անցեալին
մէքա յս մաանան
չուահ
կէաե ր ր յա ր ա բե ր ա կան
լուհում
մ ր գաահ
են յաէ\աիս , ^սրՀիւ
ճչմարիտ
Հա յրենա -
սէրնեբոլ
, ո րոնք խօսքին
միացուցս՚հ են
նաեւ
ղռքհը ;
•ճիշղ
տեղին է որ ողեէլոչեմ Աանասաբ ֊
եան Հասաատութիլնր
, ուր ստացահ եմ
կրթութիւնս
եւ ղասաիա րաէլո ւթ իւնս , ուր
ււղշոլնահ եմիմ Հողեւոր
հնուլներս,
եւ
որոնց
Հ անգէ պ
անՀուն
էւ րտ խտսււլիաու -
թեամբ
լեցուահ
եմ : Այս անունբ կր յի -
չեմ, որովՀետեւ
Հոն տիրող
Ոգի՛՛– եայ -
կակա՛ն ոգին,
եւ գաստիարաէլչաէլան
մե -
թոաներր,
երեք քաււորգ գար յետոյ "՛է
՛ւ՛ յսօրուան
մեր
մ տտՀոգո
ւթիւննե
բուն ,
որոնումներուն
եւ զգացահ
ղ ժուաբու -
թիւններուն
կը բերեն
իրենց
լուհումբ :
Անմ տՀ բարերար Ա կլ՚՚ոիչ Ա անասա րեա
նի եւ անոր
էլասւէլբ գո րհս՚գր
ո ղ
նոյնք՚սն
յիչատա
էլե
լի կա բասլեա
Աղե անց ի
ւս
ռաշին
գոբհր կ^
րւլտ
յ • վաբժաբանբ
բանալէ– ա -
ռաշ տասնեաէլ
մ ր եբիտաստբղնեբ
Գրկել
եւբո սլա կան
Համ ա լսա բաններբ , էլրթտ ՜՜
կան
մչակներ
իբբեւ,
ամէն
մէէլբ նախա -
տեսսւ՚սհ
մ
ասնաւլ
իտութես՚ն
ււլա
ւո բ սւ ս ա բ–
ւելո
լ
Համար :
^
Այս
ճչմ աբիա
ե լ
Հեռատես
Հայբենասի -
բութեան
Հեա բաղգատելով,
թնչ
կ՝լնենք
մենք
այսօր։
Ւբրել թէ ուսանողներ
էլր
պաՀենք
իլրոպայի եւ այլ
երկիբնէքբՈէձ \
մէշ , կէ" կուչտ, կէս անօթի,
կարօա.՝
վիճաէլի
մէշ, այն յոյսով ոբ վաղը
անոնք
մեբ
յաշորղները
սլիաի րԱան • Այս ան -
մխիթար
վիճակին
Հետեւանքն
այն է գժ– ^
բաիստաբաբ
, որմեր ուսանռւլները
մեհ՛՛.
մասով
իրենց յանձնաո
ութիւնբ
չեն քաբ -
՛չեր եւ ղառնացահ կըՀեռանան :
Հայրենասիրութեան
ու Հեռատեսու -
թեան գաս մրն ալ կոլտան
մեղի
Եւրոոլա–
յէն
վերաղարձռղ
Աանասարեան
Աանե րր :
Բաբեբարր
Պոլսոյ
մէշ էլր ղիմաւորէ ղա -
Վ.ԱՐԻ Տ ՈՒՆԸ
Պատանի էիղեռ , երբ մենք
էլր բնա -
Կէինք ՄսւՀամմէա
Ալի վւսղոցին
մէշ ,
տան
մբ առաշին
յաբկր :
Գեւոնայւորէչբ
վարձու կք մնար երէլաբատեւ
ամիսներէ
ի վեր :
Օր
մ ր , երբ ոլա ա II ւՀ ան ին
ա՚ւշէ՚ւ
նբս -
տահ
անցոբղներբ
էլը գիտէի
,
նկատեցի
որ եբկոլ պառաւ
կիներ գուբս
ելան գետ
նայարկէն։
Երէլուքն ալ միեւնոյն
կեբւգով
Հագուահ
էին, ել անոնց
բոլորովին "պի՝
աաէլ
մաւլեբուն
վբա յ շա յլտմի սեւփե ֊
տուբնե բով
ղա ր գա բ ո ւահ
ղլիսարէլնէ։
րբ կր
յայտնէին թէ ւլանոնք
կրսղներբ
ունեւռբ
եղահ
էին ատենօք :
Անոնք եկահ
էին վւսրի տունբ վարձէ, -՝
լու I
Հետեւեա
լ մէէլ քանի
օրերու
րնթացքին
,
բե ռնա
էլի բնեբ բ կարասիները
բերին : Հ^ատ
բան
չկ՚որ
՚ Բ՛ո յց
երէլու
սենեաէլնոց այգ
վւոքր յար էլա բւււժին բ էլաՀալո րելու
Հաւէար
երկու պառաւ
քո յրեր
ր
ունէ ին
իրապէս
ղեղեց
իէլ կա բաս
ինե ր : Ամ է ն բանէ , մ
ին
չեւ
իսէլ մթին
անէլիւն
մբ ղարգաբող ան -
նչան առարկաներէն
Ի՛սկ կրհաւալէր
ղե -
ղեցիէլին
ճաչակբ։
Աէչնբաիո էր որ մեր
նոբ
դրաց ուՀիները
փաբ թամ
օր էն
ասլրուահ
կոբուսեւսլ
աչիոաբՀի մբ րնաէլիչեերն ե -
ղահ
էին։
Անոնք
Հիմա կուգա
յին
վ՚"րի
տունը,
մռայլ
այ՛լ
երէլու
սենե ա էլնե բուն
մէշ՝
ուր արեւի
չողիկ
մփսկ չէր թավ.ան–
ցեր :
Ես այն ատեն
դպը՚՚ց
չէի երթար : Աենք
Ամ ասիա յէն
դեււ նոր եկս՚հ. էինք
ԳաՀիրէ
ել էլբ ո սլ՛ս ս է ինք որ Պօղոս
Նուսլարի
նբ -
՜լի բահ
Գալուս տեան վարժարանին
չինոլ. -
թիւնը աւարտէ ր : Բակին
՛էլ՛ա յ
բացուող
պաաուՀանին
առշեւ նստահ
կ՚՚Րլէ"՚յԻ
յ՛" ՜
ճաէս՛
ղիրք մր ձեռքս։
Ենհի Համար
Հո -
ղեկան
սլաՀանշք
մ
ր
եգահ էր երէլու պու -
էլսւ I քոյրերուն
գո յութիւն
ր : Աամիէլնե -
րով
,մ օրաքո յբնե րով
չյւշա սլա տ՛՛է ւտհ
ման–
էլութիւնս իրղրէլանքին
վիչ՚ոբ
էլարհես
կր յսւսար
մեւլմել
ւէւնոնց
սսլասսւահ
գոլրւլուբանքով
:
իյնէլրեցի
մայբիէլէս որ երթար
Ր"՚րէ
գալուստ
մ"՚ւլթելսւ
ւլբա ւյո լՀ ինե ր ս լք, ;
Ա^էՀամբեր
անոր
վերաէլէսրձէւն
սոլսէէ,ցի :
Հիմա գիաէի որ քոյրերէն
մէկբ
՛Այրին էր
ատենօք մեհաՀարէէւսա
եւ մւււՀուբնէ էլարճ՛,
ժամանտկ
մր առաշ սնանէլւսցէսհ վաճառա–.
կանի
մ ը •
Աիլսը չէր ամուսնացահ : Բտյց
եբէյու։
քոյրեբբ
անբաժան
եղահ
էէ՛ն միչտ :
Տէ՛կին
ԶաբուՀին եւ Օրիոր՚լ
Գեւլանւ։յչր
Պ"լսեցի
էէ՛ն։
Մայրս ղեռ ւււրիչ
աեգեէլէէւ–
թիւննե ր ալ Հագո բղեց
մեղի է
Տեամիշօբէ
մր, երբ իմ սովորական
ւոե–
ղրս
էլրտլահ
էի , բտէլին դրան
աո.շել
էլանղ
առաւ
ղեւլեցիէլ
էլառք մբ՝
որուն
երկու
ճերմակ
ձիեր
լհուահ
էին։
Ջիեբլ
՚էր՚՚շե -
ցին,
եբրր կառքէն
իշան
եբէլոլ
չքեղօլւէն
Հագուահ
աաբիքոա
տիէլէւննեբ :
Վբնշիւնր
Հոգի
իէէ
մ էշ յանկարհ
տրթնցուց
Հ էքէւա -
թա
յին
ւսշիսաբՀ
մր , իսէլ տիկիննեբր
ււ -
րոնք
՛լէ պէ՛ վ՛ո ր է՛ տունբ
էլբ յառաշանա -
յին , էւնհէւ թուե ցան
ան ի բ ա էլան էւսկներ
Հ
Վաղեցէւ
էլանչելոլ
մայրս եւ
երկուքս
պաւոուՀանին
առշեւ քով քովի
կեցահ
գիտեցինք ա լցելուներր
ղոքէս մեր ՛լրա -
ցՈլՀ
էւներբ , իրենք ալ սլա չտօնական
էլեր
պով
ղղեսաաւոր
, մինչեւ
բտէլին
մէշտեղր
ղիմ աւո բեցին
ժսլաունւաէլ :
Հրամմեցէք,
Հբամմեցէք
, այս ինչ
մեհ պաաիւ է մեգփ
Համար։
Կբ տեսնե՛՛՛ս , գարձալ
մ ա յբիկս
ին -
հի , վաբիններր
լաւ օրեր ասլրահ եւ Հի
մա թչուառռւթեան
մէշ էւնկահ
մարղիկ
են : Անոնց
այցելութեան
եկող
տիկիննեբր
յայտնի է որմեհաՀաբուսա
են Բայց
չեն
մոռցահ
բտբեկամութեան
տրժէքր :
Մ օրս
էսօսքերր
անշնշելիօրէն
ապաւո բ -
ուահ
մնացին
մաքիս
մէշ։ Ես դիաց՚սյ որ
Հաբստէէւթիւն
եւ գանձ
էլբնւսն օրմբ ան
Հետ
էլորսէէւիլ։
Բայց անէլորուստ կր մնայ
միչտ
Հէէգինեբոլ
աւլնուո
ւթ
իւն
ը ;
նոնք, եւ խորՀրւլակցոլթեան
նիւթ
էլ
ըլ -
լայ, թէ ո՛ւր սլէտք է Հաստատել
վարժա
րանր : Անչէէլչտ
բաբեբարր,
տասնեաէլ
մր
տարէւներ
եւրոսլական
էւ էէ տ էսնն ե բ էւ
լ
մէք
ա պ բ ա հ
երէւտասաբգՆեբուՆ
մտայե-ւլթիլ
-
նը
Հասէլնա
լ կ՝ ոււլէ բ
Համ ալսա բանա -
ւարէէէ
ե բ
էււոտսսէ
բ գ ն ե
բր ,
գլխալորւէլ.
-
թեամ բ ոգբ . Գէոբ՚լ
Աբ"ւլէ,՜անէւ
, Ա ա բ
ղ
ի ս
Ա ուլէւ
քլե
ան ի , Աուէսէփ Մւսաաթեանէէ
եւ
Գելվւիկեանի
, վւափաք
էլը յայանեն , որ
վարժարանը
բացուի
Հայէլաէլան
էլ1
,ղրոնէւ
մը
մ էշ , Հայ ժողո վուր ւլին Համար : Ան -
չ^ւչտ
բարեբարի
֊էՈգիէւն
էլր
խօսի ալս սւ–
ռաշււ
՚բէլլլ
եւ կար ինը
կ՝ րնգ ունուի
Իրբեւ
էլեգբոն :
Ել՚բ՚՚րղ
ղորհնաէլան եւ նպատւսէլա
յսւ ր -
մար
հրաղէւբբ
ս ր Աանասարեան
Հսւստա -
տռւթէ,–ան
ղո յութեան
իրալունքքւ
էլար -
գաբացնէ
աււա շին
օյ՚էն,
Գ-աւաոի եայ
վարժարաններուն հաւքար
Ո1.սոևցիչ11եր
պատրասաելն էր :
Երեք քառորգ. գաբ առաշ
մարւլիկ
կր
մւոահէին ա յնպէս
, ինչպէս
այսօր
ւք1։՝է։ք
չենք մաահեր ու չենք
կրն՚սր էւրակտնա -
ցնել , անՀ րաժե չտութէէան
մր առշեւ ղտ ՜
նուելով
մէկտեղ։
Ցաւալի է եւ սաէլայն
էւ–
ր ողո
ւթի
էն է , որնե րէլա յ մեր Հայրենա -
սէրները
էսէլգա պաՀսլանմ
ան 1,ւ
մչակոյթի
իբրեւ
աղղակ
, ինչ որ չենք ժխտեր
, եկէւ -
՛լե ցին եր
էլւսն էլնե լու եւ մ ի լի ոննե ր ղո Հա -
բեբէէլոլ
Հէ՚ւոամուտ
են : Բւս բե բւս խտա րւէւ ր
ոլբի^եր ալ էլան որոնց Համար
կբթաէլան
Հաոտատութիւննեբուն
սա՚ոաբելր
ե՜ւ ՛լու -
նոնք նսլո՚ստալորե
լր
նո յնքան
Հտ յրենա -
սիրական
օգտակարութիւն
մրն է
Մ–
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
(ՄՏացեալը յաջորդով)
ՀԱՅՐԵ՚եԻ ԱՌԱՍՊԵԼ՚եԵՐ
Վ Ա Հ Ա ԳՆ
ծ.
Այլաէլերպ
վՀուկնեբն
իսկ , իրենց
թով–
չաէլան
իոարոյկները
թողահ՝
ւլա,լտա,լողի
բացատին
մօտեցան ու ոսկրացահ մատ -
ներն
իրենց
կաչեէչէն
չրթնեբին
գրահ՝
զարմանքով
ունկնդրեցին
ՎաՀաւթւի նր •
լյսղին ւ
Այդ
լու՛լ ու Հանէլիսաւոր
պաՀին , գե
աի քրեբր
յուզուեցին
եւ մի սել կէտ ա–
փը
լոէլւսլ
սկսեց։ ԱՀա, Հրտչաղեզ
մի
նժոյգ,
ւլուրս
ելաւ
շրից : Բաց - կապւոա -
լուն էրնա , սսլիաաէլ
մի ասաղ
ճաէլւոսւին
եւ այնքան
ղեղեցիէլ, ռրմարգ
էլարէէղ էր
օրեր չարունակ
նստիլ ու անյագօրէն նա–
յել նրան :
Ձիւն մէէ էէլաՀ վարանումով
չո՚րշբ նա -
յեց,
ասլա անագմուէլ
Ք"՚յւրվ
բտցատէէ
կուլմ ր ւլիմեց
յ
ՎաՀէսւլնի
մօտից
էււնցնե -
լիս , Վ^աՀաղնր փանդիռբ վար գրեց ու
ձիու
մէշքին
նեաուեց : Ջին այնպիսի
էլւս–
քոագի
վրնշիւն
աբձաէլեց
, որ լայն
ռւււն -
գերից
րոցեբ
ժայթքեցին
ու ամբողշ
ձո–
րբ
գուչ՚ոց
՚ ՎաՀագնր նրա երկար
բաչից
կառչահ
մնաց։
Զին ետ դարձաւ,
շրի մէք
նեաուեց
, Հանդիպակաց ափբ
ելաւ ու
բարձունքն իվեր սլացաւ :
ՎաՀագնր
զգաց , որինքր
եբէլբից կար
ուահ՝
երկրի
անՀունում նէ սաւառնում
։
քք՞ւբ
էր ձին իրեն
տանում
. նա ՚ " յ Գ
Հ՚լիտէբ : Գրա մասէւն չէր էլ մսւահա
մ :
Թոիչքն
.այնքան
սաՀուն
, այնքան
Հա -
ճելէէ էր
է
որ նա էլ՛ուղէբ
ււ բ այն եբէլար ու
եըէլար չարէէւնակուի :
Բայց
երր լուսաբացն
սկսուեց ու ձէւն
վայրէշք
կաաաբեց
, ՎաՀագնր
իրեն
՛լը-
տալ
այնտեղ,
որտեղէւց
թռիչէն
սէլսել էր՝
Գեաափին ոչ շրանռյչ կար եւ ոչ էլ յա
ւե րժա Հարս :
Գիչերուա
յ
ան ց ււ ւղա բձ
ին
ո րպէս
վկա
յ
մ իւս
յն ձին է ր մնացել եւ
փանդիռը,
որն լնկահ էր
գետավ՚նեայ
ժայռի
վրայ
։
Զ–
Աս տէլի էլն ամ էն առաւօտ
, արեւ
ահւուլից
առաշ,
ձորն
իշնում ել գետի զով ու վր–
ճիտ
շրերէէւմ
լողանք էր րնւչռւնում : Պա
տաՀում էր, ոբ նբա
ղեղեղքլութեաւքբ
թովուահ
ու սիրով արբեցահ
պաաանինեբ
ղալիս
թաքնւում
էին լողարանին
մօտիէլ
թփռւաներռւմ
եւ ղիչփրն
ւսմբող^
անձէլու–
թեամբ
սպասում , որ առաւօտեան
Աստ
ղիկին
տեսնեն
իր լողաբանում
: Բայց երր
Աստղիէլբ
երեւում էր գետակէ, ավւին էււ
բնութիւնն
ամբողշ
ցնհագին
էւէլ^ունււէւմ
էր
նրան , մբգանու^երբ
տեղեակ
լինելոէէ
պատանինեբի
մեղսալից
գիաաւռրութիւ
-
նից՝
Հեգնող
ժպիտները
էլենսա թ րթ էւ՛ւ տյ–
տ երին,
իշնում
էին րաբձոլնքնեբէ՚ց
վ՛՛՛ր
է
Ասւողիէլին
չրշապատում
ու նրան
ւսնտես
ղաբձնում
անՀամեստ
Հայեացքներից
:
Այն
օրն էլ նա սռվոբականի
պէս
Վ."՚ղ
առա
ւօտ ե ան գե տափ
իշաւ , լողացաւ
՛լո՛է
ու վճիտ
շբեբում
, թեթեւ
Հաղնէււտհ
կանգնեց
գեաաւինեայ
մի քարի
՚էր"՚յ
՛՛՛
սկսեց
աբեւավւայլ
վարսեր ր
ւէանտրէւլ
է
ՎաՀաղնբ
յայէոնւււեց
այնտեւլ։ Նա Ասէէ, -
՚լիկին տեսաւ ու արձանացաւ
իր
էրսնգնահ
տեղում
: Լուսնի
լոյսով
պարող
յաւեբժա–
Հա քսնե
րի
չքնաղ
ւգա տ կե րն ե բ ր , ոո
մ էւն չ
այղ
յուգում
է ին նբա Հոգէէն ,
Աստղէւէլէ,
տես
քից
նսեմ ացան ու էւ սպառ
շնշ՚ւէեղին
յ ի է " ղ " ՚ – թ ի ՚ ֊ ն ի 3
••
Ասաղիկր
, բոլորովին
անտեզեաէլ Վա ՜
Հաղնի
ներկայ՚՚ւթիւնէ՚ց
, վեբշացրէաց ար–
գուզարդբ, վար իշաւ քարի
վրայից
ու
նագելաճեմ
քայլռլահքով
սէլսեց
Հեռա -
նալ
I
ՎաՀագնի
էէէւթիւնն
ամբողշ
մ իւ ան–
բացարելի
յուզմունքով
Համաէլուեց : Նրա
մ աաները
սարսուռով
փանդիռի
լա
րերին
գիպան ելՀոգեզմայլ
մի նուագ
Հնչեցբին։
Աստղէւկը
կանղ առաւ,
ՎաՀաղնին
նայեց
ու
կր^քէ՚ց
մի Հառաչ
դուրս
թռաւ։
Նուա–
՚լըն
աւելի
յո ւղո ււքնա լի ց դարձաւ : Աստ ֊
գիէլը
Հմայուահ՝
ՎաՀաւլնի
կողմբ
ղի -
մեց :
ՎաՀագն
,
թոթովեց նա չիկնելով
:
,^– Ասաղիկ
, եղաւ ՎաՀագնի
պաւոաս -
խանր :
Աստղիկը
մի քայլ
է լ առաշացաւ
: Վա ֊
Հագնբ նուագը
ղագարեցրեց
ու նրա ձեռր
բռնեց
յ
Տես,
րոԼորր
՛քեղ են նայում
,
չը -
չրնշաց
Աստ՚լիկբ
։
ՎաՀս՚՚լնը
չ՚՚ւրքլ՛
նայեց : իսկապէս ,
ոբքէէէ՚՚ն
սւգաներ ու ւէււլշիէլներ էէն ւլե —
աավէին
ՀաւԱէքռլել : Նա մի նոր , ուրախ
սլա ր եւլ անէէ, էլ նուոէղեց ել ստէււէլեց , որ րո
լորր
՚՚լաբեն ուղուարճանան
ւլետակի ա -
լիին ։
Այն տարի
ձմեո
ը Հայուլ
աչէէւաբՀում
չաւո երէլւէէր տեւեց։
Ա"քրԻւԻ
էլէսն
անցել
էր աբէլէ ն , րա
յց լեռնե
բն
ւււ Հ ո վի տնե բ ր
խոբ
ձիւնէ, տակ էին թաղուտհ
;
Անասուն–
ների
էլերն ս՚գառուել
էր ;
էւնականնեբր
յո ւսաՀ ա տո ւիեե էէէն մէշ էէւն։ Նրանք
խւււյքբ
խումբ Աչէոէէչաաէ, մեՀեանն
էէւն գէւմսլմ ,
էՀե.
I էէէ տէէ
ւո ո
ււ
խսւ^ւէլ
լլլ էլնղ բուկ
հիսում
, օր էէ
Լ
ղիչեր
հն րաղ էէբ
ա,լօթում
ել ա ստո ւահն
I, րէւց օւլնո ւթէււն։
Հա յցում :
Բտ
քղ աստուահնե
ր բ լու,,, ու
անտարբեր
էին՛։
Մի
խումր
չինաէլաննեբ
գիչերն
ամբողշ
մեՀեանում
ազօթելուց
յէւաոյ , առաւօա -
եան
յուսաՀաա
ուղում
էէ՛ն աուն վերա -
ղաոնալ
, երր մեՀեանի
գուռր
բացուեց
ու նորտհագ. արեւի
ճառտէլայթներէլ
Հեա՝
ՎաՀաղնբ
ներս մտաւ։
Աութ ոլ
մոայլ
մեՀեանբ
պայհտռօբէն
լուսաւորուեց
, եւ
լոյս հաղեց
մ՛"ր՚լէլս՚նց
Հողէ։ներոէ.մ :
ԱՆԳՐԱՆԻԿ
ղՈՒԿԱԱԵռւ
(Շար.
4)
Fonds A.R.A.M
