€6
ռ Թ Ա Զ »
ԳԱԼԻՐԷԻ
եՊհՍԿ.
եԿեԱ811ԿՍ1ն ՒՐԱհՈՏՆ^Ւ ԼՈՅՍՒ
ՏԱԿ
« էյպիսկոպոսական ժոդովնհրի միյո -
ցււվ, եկհղհցական, կրօնական, բարե .
կտւրգչական հարցերը քննելու. աււաքելա ֊
կան սովոլաւ-թիւնը եզել է նսւհւ մեր
՝Հ–^,
ի հնուց անտի մինչեւ այսօր», զրՀ՜ս է
Մայք, Աթոռի
պաչաօնաթերթր
(վթիա–
ձին» , Աուլիո
1956
թ–)։
Այ"
յայ"""1՚ող,ութիլնլ
ճիշդ չէ
յ
« կ ա –
%ոնք Աո աքէ լո, կանք»
ի հւ Նիկիոյ
ժողովէ
ոք,.շումների մկչ յիլաաակսւաՆ
եպիսկո–
պոսական
ժոգո,ինեքլ,,
ինչպէո
.ոեոանք
նախոքղ
յօդուածում
, րացի
այն որ խիսա
սաՀմանափակ
իրալասոլթիլններ
են ունե–
ցել եւ մասնակի
բնոյթ են կքել,
չեն կի -
րարկուհլ մեր եկեղեցական
կեանքսւմ
ոչ «իհնուց անտի» եւ ոչ էլ այնուհետեւ։
Եպիոկոպոսական
մոգով
, իբրեւ
մչաապէս
գոյաաեւող
իրաւական
Հասա աաո
ւթիւն
(էնսթիթ-իւսիօն)
մեր եկեղեցական
կեան–
քում
ղոյութիւն
չէ ունեցել
է
կառչելով
իր թէղին
,
Հէշմիա1Ւին»ի
խմ–
րագիբյ, Գ . գարից ցաակում
է
մինչել
Հ փեբկփն
ժամ անակնե բբ–» , եւ
մաան՚սնր–
շում է Գէորղ Ե. կաթողիկոսի
1917
թ ֊
Ապրէչ
5/
կոնղակր
, որով կկմիահ-նի գա~
Հակալբ « Հրամա
յում է կազմել
Սինողի
նախանղամ Տ • Ցուսիկ
աբքեպիսկոպոսի
գլխալո
րութեամ
ր ե պիս կո սլոսնե բ ի ց եւ
վարւդաւզետներից
(բնգղծսւմր
մերն է՝ Ա.
$է •)
մի մոզով.
. . առ ի քննել ղպաբա -
գայս , որ առակի
մեղի գնէ ոգի ժամանա՛
կիս եւ կազմել
ուբոլաղիծ
ղանկալի վո, ••
փոխութեանց
. . . ղկնի իսոՀական
խորՀբ–
գակցռւթեան
Ջեբոյ
առակի
առնել Մեզ
ղաեսութիւն
եւ ղկաբհ-իս
յանձնախում -
րիղ՝»
:
Ուրեմն
խ օսքր ոչ թէ ե պիս կոպո -
սական
ժողով
Հ ա ս աա աե լո լ եւ ղում ա րե
լու մասին է այլ եսլիսկ,ւպ,ւսներից եւ
վարդապետներից ,
բաղկացած
մի յանձ -
նախոլմբի
, որ ինկաաի
ոլնենալո-ի
ռու
սական
յեզափոխռւթեամ
բ
սաեղծ
ուած
նոր
կացոլթիւՍր
, պիաի մԼակէբ
եկեւլե -
ցական
նոր կան ռնա ղ բութեան
ուրու ա -
գիծ : Ըսա «էկմիածին՚^ի
խմրաղբի
սլաա–
մածի
այւլ յանձնախումբի
մշակած
ոլր ՜
ուաղ իծր
յանձնում կ այնուՀեաե
ւ կկմիա–
ծնո
ւմ գռւմ արուած
«Հող
եւո րական Հա -
մ ագռ
լ մ արին» , որ իր կարղին
քննա րկե -
լով
Աէլն, նե րկա
յա ղն,, ւմ է իր
եղբակւսցու֊–
թիլններր
կաթողիկոսին
: Գէ՚՚րգ Ե •
յ՛՛՛յ՜
աաբաբում
է , որ մաաղիր է
վաւերացնել
կան ոնա ղ բոլթեան
ռւբուաղծի
ա ւն
կէաերր
միայն,
,ւբ կաթողիկոսի
իբսււա -
սութեանց
սաՀմ անի
մ էկ են
մ անում ,
իսկ
միւսնեբբ՝
պիաի
նեբկայացնբ
Աղղա
յին ԱաՀմ անագբական
ժողովին
, Հո րսլէս–
ղի Հանրական
քսնոլթի,նբ
իր է^՚իքբ
՛լնէ
%րանց վր՚ոյ»
:
Հեաազայ դէպքերը աբղելք
էն հանդիսանում այդ ծրադրնեըի իրա -
գործմանը:
Անկեղծօրէն
աււած
մենք
զաբմէսնում
ենք, թէ ինչո՛ւ
ՀՀէկմիածին՝»ի
խմրւողիրր
մէկ է րերռւմ
այս ամբռղկ
պաամսւթիւնր
,
որաեղ
խօսք կայ ոչ թէ
եպիսկոպռսական
ժողովի
մասին
, որ
Որոշումներ է բնդու -
նում սաւհմանադբական բնոյթդ կր»Ո հաբ–
ցերի վերարերեալ,
այլ միայն
բնղ լայ -
նուած
յանձնախում
րի , որի վրայ
սլար ֊
աոականռւթիւն
է ղբւում
եկեղեցական
նոր
կանոն աղ բութ եան նախաւլիծ
մշակել։ կա
րո՛՛ղ է այսպիսի
մի
մոզով
նախաաի՚զ
Հանղիսանալ
ԳաՀիրէի
եպիսկոպոսական
մողովի
Համար։ Ւ Հարկէ , ո չ :
Ա լսսլէս
ուրեմն
, ե սլի սկո պոս ական ժո ~–
ղով
Հայ եկեղեցու
կեանքոլմ
գոյութիւն
չի ունեցել ոչ ի Հնուց անաի եւ ոչ է լ վեր–
կին
ժամանակներում
յ
ԳաՀիրէի
մողովյ,
նոբամոյծ
մի Հաս–
աաաութիւն
է
(էնսթիթիւսիօն) ,
որ
սակայն
աւլածին
եպիսկոսլոսական
ժողո -
վյ^ չէ : Եպիսկոպոսական
ժողովի
մասին
աո ակին անղամ
յիշաաա կուած է «էքմ
իա–
ծին»
ամսաղրի
1954
թ– Յունիսի
թի՚-ի
մէկ։
Բայց թէ ի՛էնչպէս է յիչաաակռւահ
,
պիաի
ուղէինք ^չել մանրամասնութիւն
-
նեբբ,
ոբովՀետեւ
գբանց
ն չում ով ի յայա
էէլիաի ՛լար իրաւագիաակցութեան
ամբող
ջական բացակա
յութիւնր
այն
մաբւլոց
մէկ,
որ,՚նք
խօսում
են այղ
եպիսկոպոսա
կան
ժողովի
մասին
յ
^էշմիածին»ի
վեբռյիչեալ
թիւի մկկ
վ
Մայր Աթռոում»
ղլխի աակ , ի թիւս այլ
էՈւբերի
, յիշատակուած
կ, ոբ
«Աայիս
29/1՛,
ՎեՀափառի
(Գէորգ
Զի)
թաղռւ -
մից
յեաոյ
աեղի
ունեցաւ
Գեբաղոյն
Հո -
գեւռր
ԽորՀրղի եւ
հսլիսկոպո)սական հա ֊
մատեղ ժողովի
նիստր
, որին մաււնակցում
էին նաեւ վարդապետները, սարկաւադ.
ները եւ աշ|սարհիկ պատզամաւորութ եան
անդամները»
(րն,լզծումբ
մերն է՝
ԱԽ)֊.
Այս
նիստի
օրակարգն
է եզել
րնթերցում
Հ անւլռ ւց եալ
Հա
յ ր ա ,ղե ա ի կաակի
կաքԺւ, -
ղիկոսական
աեղակալ
ն շանա կե լո ւ մասին
;
Ամսագրի
ն ո յ ն
թ ի ՚ - ի մէկ ղետե,լոլած
է
արձանաղբութիւնր
Գերագոյն
Հււղելոբ
ԻյոբՀրղի եւ եպիսկոպոսական
Համաաեղ
մէկ
եբկբորգ
ժողովի
, որ աե՚լի է ւ,ւնե -
ցել
ն ո յ ն
1954
թ ՚ Յունիս
^ ի ն եւ
որին ,
սակայն
« աշխարՀիկ
պաաղամաւորոլ
-
թեան
անղամնեբ
ր չեն մ ասնակցե
լ եւ ժո–
՚լռվր
րացուել
է ի նե րկա
յութեան
8
ե -
պիսկոպոսնեբի
, եբեք
վարգապեանեբի
եւ
երկու
ա շի,ա
րՀա
կաննե
ր ի» ; Այս
՚իեբկին
ե ր կո ւս ր անգամնե
բ Գերաղո
լն
էցռբՀբղի
:
Համաաեղ
ժոզովր
ունեցել
է
Հեաեւեալ
օբակաբգր
.
1)
Գէորգ
Զ՛ի կաակ - կռնգա.
կի
Հարցր
տեգակալի
մասին։
2)
Գերա -
գռյն
Հոգեւոբ
հյ ոբՀբղի
անղամնե
բի
կազ–
մբ
լրաղնելու
եւ
3)
«Հա յաստանեա
յղ Ա -
ռաքելական
Ա . էկեղեղու
միասնականոլ
-
թեան
Հետտղայ
ամրապնղման
Հարցեբբ»։
Ուչաղբալ
պարաղա
յ : Օրակարգի
աււա–
կին
երկու
Հարցեբբ
(տեղակալի
Հարց եւ
Գեր.
հ/որՀբգի
կաւլմի
լրացում՝^
լուծուել
են
ժողովի
առակին իսկ նիստում
եւ
լո՛ւծ
ուել
են
որոշումներով:
ինչ վերարերում
է
՚ճրղ
«եկեղեցու
միասնականութեան
Հե -
տ ա գ ա յ
ամրապնղման
» կամ աւելի
^ ի շ ղ
էկմիտծնի
եւ Անթիլիասի
փոխ-յաբաբե
-
բութեանց
Հարց
ի ն , տ յգ
մ ասին
ժոզովր
իր առակին
նիստում
չ ի յակողել
կոնկրէտ
որոշում
րնգունե
լ
եւ վճռե
լ է միայն
«կոչ
բանաձեւել»
յ
Այգ կ"չի բանաձեւումԿ,
է լ
գիւբոլթեամբ
չ ի կաաարռւել։
Գեբաղոյն
Հոգեւո
բ
հյ ոբՀոլրգբ
ներկա
յացրել
է մ ի
«ստուերագիր»
, որ չ ի լնգունուել
ժուլ,ւվի
կողմից
է
Գբանից
յետոյ
որ,,չուել
է լ^ա —
րել հ/ագ
Ա
՛րք ՛ից, Գեբենիկ
եպ.ից եւ Պ–
Մինաս
Մինասեանից
րաղկտցած
մ ի
յանձ
նախումբ,
որի վրա լ պար
աականութիլն
է
գբո
ւ ե լ պատ
րտո տե
լ մ ի
նո ր կո չ ի
ոտուե–
բագիր եւ ներկայացնել
Հետեւեալ
նիւս -
տին։
Ժոզովր
Յունիս
Դին ներկա
յացրել
է
վեբկապէս
իր կո չ - ստուե բագի
րր , որ եւ
((.պարրեր
ութ ի ւ ն առ պարբերութիւն
քբն -
նուելէ
ե լ որոչ
ուղղումներէ
վերք » ,
Հաստատուել
է
եպիսկոպոսակտն
Հա
մատեղ
ժողովի
կողմից :
ի՛՛նչ է ասոլած
ա յգքան
ծանր
երկուն
քով
ծնո լած կոչի
մէկ։
Ամէն
ինչ,
բայց
լ՛սա
էութեան՝
ոչինչ;
«էկմիածինբ
նա -
խամեծաբ
է», նա «իր թեւեբի
տակ է ,ս–
ռել եւ պաՀել
Հայ ժողովբգի
ւլաւտ1լ1ւե -
բին՝
որպէս Հաւ զձագՀո
իւր » ,
«ղեկ՚ս–
վարւււել
է
միւԱ
աթոոների
նկաամամր
քրիստոնէական
լտ յնա խոՀռ
ւթեան
ողով
ե լ օրինակով
, փո խաղա
րձ
սիրոյ եւ
յար–
ղանաղ
սիրոյ
սկղրունքեերով»
, ուստի եւ
մողովի
մասնակիցներբ
ղի՚էում
են Հա -
մ ա յն
Հա լ ժողովբգին
«Հանգուցեալ
վե -
Հափառի
աւանգ
թողած
միասնականոլ
-
ՀԱՕՐԵ՚եԻ ԱՌԱՍՊԵԼ՚եԵՐ
Վ Ա Հ Ա ԳՆ
•
Յանկարծ
գիւղի
անգոբրբ
վրգովուեց
:
ԶարեՀ
ր
՚լլուխ
բ վեր բարձ րաց րեց : ՛Բտ -
կակորով
մի պատանի
, ձեռին
աՀաղին
մի
լախտ ու փանթիռբ
թեւի տակ
սեւլմած
իրենց
կողմն էբ գիմում : Գլխարաց
էր
նա : Երկար , ոսկեփայլ
գանգուբնեբն
ա -
ռատօրէն
թափուել
էին լայն
ուսերին
ու
ծփում
էին նրա ամէն
մի քայլին ;
ՎաՀա՜ղնն է ,
զուարթացած
բւսցւ"–
գանչեց
ԶարեՀն ու ելաւ,
րնգաււակ գր -
՛էւա լ
Աստ ՚ւԻԿ^
ես ե
՛յ՛՛՛յ
լ առ
տ
ուչաղ
բու
նց նբ
աւ/ ր
վ^աՀան՚լնին
նկատ ուե լ՛՛ լ
լ
թեամ
ելաւ, տան բաց ղ՚՚նից
ներս մտաւ :
Ուչ
երեկոյեան
, ՎաՀո/գնն ու
Զ"՚բեՀբ,
գ ի ւ ՚ լ ի աւագանիի
Հեա , տան առակ
նրո–
տած ել Հետսւքբքբասէբ
եբիտասար
ւլու -
թեամր
շրքապատուած
, ղրուցում
էին ,
երբ
ձորի
խ ՚ ՚ բ ք ի ղ Հեռաւոր
՛՛ու Հաւ\ելի
ժի
վրնկիւն
լսուեց : քցօստկղութիւնն
Բ^՚Գ ՜՜
Հտտոլեղ ու ծեբունիների
գէմքերին
խոբ–
Հրգալոր
ժպիտ
երեւաց
- Նրանղ
ից
՚^էկէ
ծ՚ոռերի
ետեւից
րաբձբացող
լիալուսնին
նայեց ու ասաց •
Հր^գէ^
^իերն
են իբար
ձայն
աալիս։
Ուրեմն
ստո՛"յղ է , որ Հրեղէն
ձիեր
թետն
սրրաղան պատգամով^
է ՚ | աւելի^
սերտօրէն համաիւմբուել Հայ Եկեղեցու ,
Մայր Հայբե(ւիքի, հայ նուիրւսէպեաական
Աթ-ոոնեբի եւ մեր Միածնաէջ Մայր Աթոո.
ս • էջմիածնի շարջը»
Լրնղղծումբ
մերն
է՝ Ա–
հյ.)։
կոչի կական
մ ասր նրտ վե րկին
եղրա–
փակիչ
ի՚օսքեբն
են ,որով սւռակաբկւում
է
Համ ախմ բոլել
նուի բապե տական
ԲՈԼՈՐ
աթոոների
եւ էկմիտծնի
չուրկր : Տաբբա–
կան մի աոակարկ, որ րնղունելի է, կար
ծում
ենք , եկեղեցու
բոլոր
զաւակների
Համ աբ : ի՞նչպէս է պտտաՀել
, սակա
յն ,
որ ղրա Համար պէտք է եղել երկու
նիստ
նուիրել : Գրա պատասխանր
տալիս է Հէնց
Է^ՔԸ. Կ՛՛էււ Իլ՛ րսփանղակ
ութե ՛սմր : Որոշ
երեւում է , ռր ժո գովում
ծաղել են
գժո
լար
ութ իւններ ոչթէ ոբոչելու
Համար
թէ ինչ պէտք է ասել
կոչի մէկ, այլ թէ
ինչ
չպիտի
ա1սել
:
Եւ Իյագի
,
Գեբենիկի
ու Մինասեանի
պատրաստած
կոչբ
ԳւԱլար–
բեբոլթիւն
առ պարբերութիւն
քննելէ եւ
որոչ
ուղղումներ
կատարելէ
վերկ» ժո -
զ՚՚՚Լր
որոչել է ոչ մէկ խօսք
չանել
էկմիտ
ծնի
կաթռ,լիկոսութեան
զեբաղտՀութե՚սն
եւ
ԿիլիկԼ՚սյ
Աթսռի
ենթակայութեան
մա
սին էկմիածնին,
այսինքն
այն
Հարցե
–,ի
մասին,
.որոնք պիտի վճոաՀատուէին
այն
քան թեթեւաբաբ
եսլի սկո պոս ական եր –՚
Ր՛՛ՐԳ
մողովի
մէկ՝ գումարուած
ԳաՀիրէ–
յում :
Վերր աբգէն
նչեցինք
, որ եպիսկոպոսա
կան
երկու
ժոգովնե
ր ի
մ ասին յիշաաա -
կութիւն
կայ ^էկմիածին»
ամսաղրի
մէկ
(Յունիս,
1954
թ՛)։ Մէկբ
աեղի է ունե–
ցել Աայիս
29/՚5»
ել որին մասնակցել
ե/՛
եպիոկոպոսնեբ
, վաբգապեսներ
, սարկա–
լտղներ եւ աշխարՀիկ
պատղ՚սմ
աւո բու -
թեան
անգամներր
(ի՞նչ պատգամ աւոր -
նեբ ենեւ ո՞ւմ կոգմից են
ընտրուած) ,
իսկ
միւսբ
Յունիս
5 -
7ին, որին
մս՚սնակ–
ցել
են եպիւսկոպոոնեբ
, վարգտպետներ
եւ
Գերագոյն
ԽորՀրգի
երկու
աչթարՀիկ
ան
գամներր։
Արղ, որեւէ կապ
կա՛՛յ
մի -
մ եանցից
տարրեր
կաղմ ունեղոգ
,
բա
յց
եպիսկոպ՛ոսական
անունր
կրող այս երկու
ժոգովների
միկեւ
1
Մ էկբ
միւսի
շաբուն՚ս–
կռլթի՛^ւնկ, է , թէ գրանք անկախ
ժողով -
նեբ
են : Երբ Ա՚^ենայն
Հայոց
կաթո,լիկոս
Վ^աղղէն Ա • ԳէսՀ՛իրէի
եպիսկոպասական
ժողովի
բացման էր ճառի
մէկ յայտաբա
–է՛
րում է , ոբ «Ա . էկմիտծնի մէկ նման ժո -
ղով
մր տեղի
ունեցաւ
1954/5՛
Հանղուց -
եալ կաթողիկոսի
թազումէկ,
յետոյ (տես
«Ամենայն Հայոց կաթողիկոս ՎաղդէնԱ-ի
ուղեւորութիւնը»,
էկ
129) " ՞ / ՛
մէկ Ժողո
վբ ինկատի
ունի՝
Մայիսի
29/,
թէ Յու
նիս
5 - 7 / ;
ԱյսՀարցեբի
պատասխանր ,
որ Աայր
Աթոոի, սլա շտօն՚ս
թե
ր թ ր չի էլ
մաածել տալ , կարեւոր է ունենա
լ Հաս -
կանա լու
Համար
թէ ի՛նչ է իրենից
նեբկա
յա ցն ում ա յն անղրանիկ
եպիսկոսլոսական
ժողովր
, որ ղումարուել
է էկմիածնռւմ
։
Կան եւ ուրիշ եւ աւելի
Հիմնսւկան
Հաբ––
ղեր
1 Ո՞Վ է ծնունգ
տուել
եպիսկոպոսա -
կան ժողով
ան,ււնր
կբո,լ վերո յիչեալ
նո -
ԾԻէԱխՈՏԻ
ԾԱԳՈՒՄԸ
Թո,լ
չկարծուի
թկ ծխախոտին
ծաղու -
մր կբ սկսի այն օբր՝ երբ ՚Բրիստափոբ Գո–
լռմպոսի
Հետեւոբգներբ
մտցուցին
ղայն
Եւրոպա
• Անոր ծագումր
Հին է
այնքան
ոբքան
նախամարւլբ : ԻբլաԿւտայի,
Ակով -
աիո
յ , րՖանստյի
, Պելժիոյ
,
Հոլան -
տա
յի , Գեբմ անիո
յ , Զուիցեբիո
յ , իտա -
1Ի".1
1
քիուոիոյ , Իրանի , Եղիպաոսի ,
նո յԿ՚իոկ
Հայաստանի
մէկ երեւան
Հան -
ուած
ծխամոբճեբբ
կուգան
վկա
յել թէ
գարեր առակ
մարղիկ
սկսած
են ծխել
յիշ
եալ
եր/լիրնեբուն
մկկ։
Անշուշտ
մեղի ծա
նօթ ծխախոար չէր որ կր ^թէին,
այլ կբ
ղո բծած է ին զանաղան
Հռտաւէտ
ծաղիկ -
նեբ , ծաղի1լեե
բու
թե բթ իէ^ե ր կամ խո -
տե լւ , ինչպէս
զուիրակ կամ
մ տբեմ
խոտ : Տակաւին
մ ինչեւ ա
քՍօր
ալ ղ ե,լւո–
րաննեբր կամ ղե,լաբռյս
ծախու^եբոլ
մօա
կր ծախուին
այս
բո յսերր։
Հռոմէացիներբ
իրրեւ
թմ րեղուցիչ կր ծխէին
Հազաբի
(մա(լալ)
չորցած
տեբեւներբ։
իսկ Եգիպ •
ատցինեբր ոչ միայն
մեր ծիսախոտր էլբ
ծխէին
, այլեւ պատեբաղմի
աաեն կք զոբ–
ծածկին
իբրեւ կազ թշնամիին
աչքերր
կուրացնելու
նպաաակով։
Ծթախոտի
տե–
րեւներռւ մեծ կռյտերբ կբ շարէին
ոո՚ղ -
մ ագաշաին
մ էկ ծա յրէն
միւսր , եւ
օ՛լ. -
տուե լով
գէպի
թչնամիին
կողմր
՚Իլ՚՚Գ
նպաստաւոր
քամիէն՝ կբ վառէին
տերեւ—
ներուն
կոյտեբբ ու կ՚անցնէին
յաբձակո–
գականի
։ Յէրանսա
յի մէկ տակաւին
միԿ,չել
այսօբ
Ալղասի
կ՛ողմ երբ
/լր ծխեն փռբն -
չսւկր
(աււնիքւԱ) ,
փոնղաացնող
խոտր
,
իսկ աեղա ցինեբր
ղա յն
մ յլբ տած են Վոժի
րամռյծ
Հտստատութես՚ն
(
էնսթիթիւ. -
սիօն) :
Հայ եկեղեղոլ
միակ
Գեբաղոյն
Օբէնսղիբ
մարմի՛՛նր
, այսինքն
Աղղային -
Եկեղեցական
ժողո՛՛վբ։ Ոչ։ Միւս
/լ՚՚ղմից,
Ամ ենա
յն Հա յոց
կաթողիկոսին
օրէնս ֊
գրական
ի բալաղօբութիւննե
ր վե րաղ
րող–
նեբր չեԿ, կարող
նո յնիսկ
ասե
լ , որ ա
յգ
նորաստեղծ
Հաստատութիւնր
կեանքի
է
կո չուե
լ վեՀափառ
Հա յրապեաի
ձեռքով ,
ոբովՀետեւ
այգ ժամանակ
էկմիտծնի Ա -
թոռր
թափուր էբ: Ուրեմն
եսլիսկոպոսա -
կան
ժո,լովբ
ինքնաստեղծ
կամ
ինքնակոչ
մ ի ժռղով է եղել , բնգորոլմ
« ռե ւ՛ո լի լ –
ցիոն»
կար
ղով
եկեղեցու
ի շիսանութ իւնր
իւբացնողնե
ր բ
նո յնիսկ
Հող չեն
տարել
ճշգորոշելոլ
իրենղ
ղբաւած
իբտւազօրու–
թիւննե
րի սաՀմաններր,
ոբոչելու
իրենց
"՚^Սւ
եկեղեցական
նուի
բապեաութեան
աստիճանտկարգի
մէկ ։
կարո^զ է օրինական
Համարուել,
այս
ձեւով
ծնունգ առած
մի Հաստատութիւն
։
Նոյնիսկ
մեր •ռչ իրաւաղէտ
լնթեբցող
-
նեբր,
կարծում
ենք, ի վիճակի ենպս՛ -
տասխանե
լու այս Հարց ին :
Ա.
հյՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
Կւին , —- երբեմն
լուսն եակ
զիշեբնե
բին
կրիղ
՛լուրս են ե լնում
, ուրա
ի, խբիսին
^"վ
կանչում
են իրՍւբ , աբտծում
,
խուղում
են ղետափին
, յետոյ
վերստին
կբի մէկ
սոլզլում
՚ԼաՀաղնբ
ոաքի
ելաւ :
Ո՞ւր ,
Հ ՚ ՚ ՚ Ր Յ Ր ^ Ս ^եր նաՀապետր
:
գնում եմ ձոր , որ այգ ձիերից
մէէլին
բռնեմ,
պաաասխանեց
Վ^աՀաղնր
:
Ի^էղՀանռւբ
ղարմանր
առակաց,սլ
:
-
ճշմարիա
է ,ռբ մեր ձորում՛
Հքեղկն
՛ձիեր կան, —- խօսեց ծեր նաՀապետր
,
յա ճո, խ ֊եմ լ՛՛ե լ նրանց
փրնքի
ւկւն երբ ուշ
ղիշե
րնե
բին , րա
յց չեմ լոել , որ ե
րբեւիցէ
կ,բանցից
մկկբ
րռնուած
լ ի ն ի
Ե" կր բռնե՚ք
,
ասաց
ՎյաՀ,սղնր \
իԿէքնավստո՚Հ
եւ լախտն
ոլ
փանգիո
ո
վերցրեղ
:
^"ԻՐ
/ ^ * ^ ՚
ՎաՀաղն
,
" Գ ՚ ՚ գ Ի լ
^ " ՚ յ –
նով\
եՀր,
- ղու գիտե՛՛ս
,թէ՝
ինչպիսի
աբՀաւիրքներռվ
է լեցւում
ալս
^"ԲՐ
գԻէ^Բ
ժամանակ
յ
ՎտՀագնր
անՀոգօրէն
ժպտաց :
Մ.
այրաս ուա
ից յետոյ,
ւն տ -
, ~– ասաց
ՎաՀւ
՚Գ^էւ
Այո, կան,
պաաասխանեց
ծեր.
կեց նաՀապետր
,
մեր ղեղեց
իկ
ձորն
ամբողկռվին
կերպարանափոխ
է լինում :
Ամէն
մի քար, ծտռ ու մացառ
նոր տեսք
է րնղունռւմ : Ամէն ինչ շարժւում է , վա–
ղում , իսօսում , ճիչ ու քբքիկ ա բձակում
:
Մի
՚ոեզ ճիւաղակերպ
վՀուկներն
են խա -
բոյկների
շուրք խօլապար
բռկաւմ ,
մ հ
այլ տեղ յաւերժաՀարսներր
, ծաւլիկնե
՚
բով^ պսակուած՝
ծավւ ու ծիծաղով
ղոլար–
ճանում
, եւ ամէն մի աղբիւբի ու աոուա–
կի
մ օտից կրանո յշնե բ ի թովչական
ե բ՛լ եր
են լսւում
։ Օ՜Հ, սարսափով
լի է մեբ ձո–
րբ
՚էիշեբ
ժամ անակ •
*ԼաՀագնր
ժպտաղին
պաաասխանեց
ՆաՀապետ
, եթէ այնտեզ
ձիեր էլ–
չլինէին
, քո պաամած
Հ րա շա լիքնե բ ր բա
ւական
էին , ոբ այ՛լ
՛ւ ի շե ր , լուսնի
լո յ -
սով, ես ձոբ մանէի
յ
ՎաՀաղն
, .— սրտմ տ ութ եամ բ ասաց
Զ՚՚՚բեՀր
,
իմացիր
, որ այգ ձիերբ
շեն
րւէնուի : Եթէ յակոզուի
էլ նրանցից
մկկին
րռնել , վստաՀ
եղիր , ոբ նա քեզ
երկինք
կր բս՚րձբացնէ
եւ կ՚այրէ
արեւի գէմ բռ
նած ։
Թոլլ եո այղ ձիերից
մէկիԿւ բռն1,մ ,
նս՚Հապետ
, Հող չէ թէ կ՚այրուիմ
արեւից ,
պաաաս խանեց
ՎաՀաղնն ուրարձ,ւա -
ցող
լիալուսնին
նա յելով՝
ձոբր
մ աաւ :
Ր ՚ ՚ լ ո բ ր , լ"՛–"– ՛՛լ ղս՚րմացած՝
նրա ետե
ւից
էին նայում : Րայղ կար մէկբ,
"ԲՐ
ոչ թկ– ղաբմ անքով , ա յլ Հիացմ ունքով^ կր
նայում նբա ետեւից •
Այգ
՚ ^ Է Կ Ր Ասաղիյլն էր
I
գ.
ԱստղիկԿւ իր րարութեամբ
, սիրով
" Լ
յ
ղեզեցկոլթեամբ
ոչ
միայն
մարղկանց
սբա1յրն էբ ղրաւել,
այլեւ
բնութեանն
էբ •
թովել :
ԱՆԳՐԱՆԻԿ ՎՈՒԿԱԱԵԱՆ
(2 Շաբ.)
.
ւլ;,
Fonds A.R.A.M
