–4
հ^խախոա
;
Ամերիկայի
մէշ ՀեգիկՆերլ
կքա
գորհահեն
կրօնական
արարողութիսննե
-
բո. րնթացքին.
Կրօնապեաներր
րնգհան -
րապէս
ամանի
մր մէք այրահ
հթախոաբ
քանի
մր վայրկեան
կր ներշնչեն
, ապա
կր սկսին
իրենց
աղօթքներր եւ ՛չ սւ–շակոլ~
թիւններբ
րնել,
հիւանգներ
աղեկցնել
՚.
իսկ
ս՛րիչ
վայրերու
մէք հխաթոար
կը
հխեն
իրենց անձնական
հաճոյքին
Համար
,
որպկս
թ՚Տրեցուցիչ
, էյխախոաի
գորհա -
հութեան
ուրիշ ձեւ մր եւս կայ
՚Բոլպայի
մկշ–. Տեղացի
Հնղիկներր
հխախոաի
չոր–
ցահ
աերեւներր
ոլորելով կք հխեն, ա յ ն
պկս
ինչպէս
մեղի հանօթ
ղլանիկներր
կամ
սիկարր
. Գլանիկր նախ Բուպայի
մէք
աեսնուահ
րլլալուն
Համար է
թերեւս ,
որ մինչեւ
այսօր Հաւանա
յէն եկահ դլա ՜
նիկները
առաշնակարց
^ Հեաեւարար
ա -
մենասուղնոցր
նկաաուահ
են :
Անգլիոյ
հեբունի
վարչասլեար
, Չրչիլ
իր հերու -
թեան
ութսոլնամեակին
աոթիւ
աչխարՀի
է"ւ՛ո
կողմերէն
սաացահ
նոլէրներուն
մե
համասնութիւն
ր
ղեղեցիկ
թալչեայ
աու–
փերու
մ էշ գեաեգուահ
Հաւանա
յի
՛լ լ՛" ~
նիկներ կբ կաղմէին,
այնքան չաա որ սր–
րամ իա գիւանագէար
Հեքնանքով
կ ք, յա
յ–
տարարէր
. «Աւնեցահ
պաչարս ոչ
միաքն
պիաի
կարենամ
հխել
կեանքիս
մինչեւ
վերշր
, միւս անգամ
աչիսարՀ
գալուս ալ
բաւական
պիաի
ունենամ » :
Աակա
յն ո՞ վ խե լք րրաւ կամ "՞ ր "՛ն -
թելքր
միտքէն
անցուց
ղայն
էյւրոպտ բե
րել
Հ Ըստ վիրարս
յժ աոքթէօր
Փուսէլի ,
*հոլոմ պոսի
Հեաեւորղնե
րէն քարողի
չ քիո–
մ անո վւ անին էր որ աււաշին
անղամ
հխա
խոաի
Հունաերր
Լիղսլոնա աարահ է , ա -
պա
Յէրանսուա
/• .ի աչխարՀագէար
՛Բոր -
տե լիէ
կս՚մ Տէր ան չիս կեան
մ իտ բանութե
ան
լ
՛՛նգամ Անտրէ Ռէվէթ
իր կարգին
Փ՚"րիղ
կը բերէ եւ կը մչակէ որպէս
Հաղո
լ
՛ս
ղիւա
գեղ
մը
:
Աեր փնառտուքներու
րնթացքին
նկատեցինք
՚ոյլ
Հեղինակներ
,
որոնք
կուտան
ուրիչ
անուններ։
Այս
Բ"Լ"1՚Ի^՛
մէշ ամենավաւե
րական
ր
կր նկատենք
Թ ՚" -
պասինայի
Հեղինակին
՚էիրքՐ , որ կր վր–
կա
յէ թէ հխախոաի
Հունաերր
առաշին
անղամ
Հյարլ
՛Բէնի ղբկուահ է
Աեքսիկան
նուաճող
Ապանիաղի
գնղապեա
Ֆերնան
՚Բօրթէղի
կողմ է , որ աո աշին անղ ւսմ տե -
սահ է Մե
,քսիկայի
հոցբ ղտնոլահ
Ր՛ս՛՛՛ւ"՛–
քօ
կ՚լ՚լի՚ե
բնակող
ՀՆգիկՆերու.
մօա :
ճիշ՚լ֊
այս պատճառաւ
բոյոբ
կոչուեցաւ
թ էԱսլւԱ–
քօ
կամ
թ֊էպաքօ , թենպաքօ , թ՚֊սււլսւ
կամ
թ֊ա&պէքի : 1559/՛*՛
Ֆր՚՚՚նսուա
Բ .ի կալմէ
մ եհ
՛լի՛ ան աղէտ
Ղւ իքօ
ղ
ե
սպան կբ նչա-
նակուի Փ" րթուկա
ւի
մ օա
:
Առաշին ան -
գամ
հխա
իսո ւոի Հունաե
րբ
Լիղպոնի մէշ
.ինքը ստացաւ թագաւո
րի պալատի
պաՀ՛"՛
կախում
բի
սպանե բէն , որպէս
ւււ՚աէքիե
կարղի գեղ , հխախոաի
չոր
աեբեւներր
պէտք
էբ
ամանի
մբ
մէշ եփել,
շուրովր
վէրքր
լուալ, ապա եվւահ աերեւներբ
ոբ -
պէս
սպեղանի
վբան
ղնել ու վէըքը կ"՛ -
՛գել։ ԱՀա այս նպաաակաւ
էբ
որ ղեսսլան
Նիքօ հխախոաի
Հունտերր
սկսալ
դեսպա–
նատան
պաբաէղին
մէշ մչակել,
անոնց
յաակացնելով
պաբաէղին
ամ են՛ա
լաւաղո
յն
մէկ
Հողաչերտբ
X
Գեսպան
Նի՚ք՚՚յին
կր
մնար սպասել
առիթի
մ
՛բ կարենալ
Հաս -
տատե լու տ
յղ իսո աին բուժի
չ Հանգ ամ
ան
քը; Այգ ՚""–ԻԲՐ
չուչա ցաւ։ Օր
մբ
գես -
պանաաան
խոՀարարբ
ղանակով
միս կտ -
բահ պաՀուն
բթամաաին
հայրբ
կբ
կտրէ :
Գեսպանբ
առ
֊իթբ
յարմար
նկատե լով
կփշնէ պարաէղ, կըՀաւս՚քէ
հխաիւոաի
չորցահ
տերեւնեբր
, վեբբ
յիչու"՚1>^
ձեւով
մտար
կր
կապէ ։Այսսլէս
քանի
մբ
օր վար–
ձելով
վէրքր
բոլորովին
կ
՝աղեկնայ եւ կր
սպիանա
յ : Ատկա
լն կարուահ
մ
աա
մր ,
արկահով
ստացուահ
վէրք
մր միչա
ալ
կարելի
եղահ է սրել.է կերսլով
դարմանել
,
կ՚բսէ
թապասինւսյի
Հեղինակբ
Գես
պան
Նիքօ չի գոՀանս՚բ
այղքանով,
իրեն
պէ
տք էք ուրիչ
փորձ
մ ր ,
արաակարգ
՛վէրք
մր կամ անղարմ
անելի
Հիւանղ
մ լ, ,
որպէսղի
կարենար
վերն՛ական
Հ ամողում
ղ ոՀ ացնել : 8 ան կարհ կր յիչէ
իր ընտա -
նիքի
անգամներէն
մէկուն
քթին
վրայի
տնղ արմ տնե
լի վէ րքր , Ղ" Ր
Լի1"1՚՚նի
թը ~
՚միչկներր
չէին
կրցահ
գարմ անե
լ ; Կր Հը՜
րաւիրէ
րժիչկնե
րբ
ղ եսպանաաուն
եւ ի -
րենց աչքերոէն
աոշեւ կր լուայ
վէրքբ »
սպեղանին կբ ՛լնէ , ապա
կր
խնղ
րէ
չա -
բաթէ
մբ կքկին
ղալ,
արղիւնքբ
տեսնե -
լու– Աքգաբեւ
չարաթ
մր ետքբ, այգ ան-
ղարմանե
լի նկաաուահ
վէրքէն
Հետք
մը
մնռ՚ցահ
չէր : ՚Ծի
՚՚սի
՚ո
՚որ
որ իր
՚սոաքին
քայլր առահ
էր
,
կր
մնար եբկբորղր
,
որ -
՚տէողի նկաաուէր
բաոին
բուն
իմաստով
<
< Ր " ՚ 1 Ր Ի Գ^ԳՐ^ Կ""^ խ
՛՛ար։
Զոլշացաւ
ասռիթր։
Բանի
մը ամիս եաքը
դեսպան
Նիքօ կփմանայ թէ Ֆրանսայի
արքայա -
կան ընտանիքի
անգամներէն
կոմսռլՀի
քհիւֆա կր աառապի
իր գէմքը
հահկուահ
ՐԱալով
բաղմաթիլ
վէրքերէ
, գորս ոչ մէկ
բմիչկ
կրցահ էր գարմանել։
Ւէ նոյն
վէր
քերու
Հետեւանքով
մեռահ էր մատամ տը
Մոնթաբժին
: Գեսպան
Նիքօ
անմ
իշապէս
մասնաւո
ր սոլրՀանղակի
մր միշոցաւ
հր֊
խախոտի
աերելներ կբ ՚լբկէ
թաղուՀի
Մեաըսիսի
, յտնձնարաբելով
իբր լաւա -
գոյն գարմանը
կոմսոլՀիին
վէրքերուն :
Այստեղ ալ գեղը
իր Հ բա չքր
գոբհահ էր ,
15
օրուան
ղարմանումէ
մը ետքը
կոմսու
հին
քլ աղէէ^ա
յ , Հիացում
ի
մ աանե լսվ
ս չ
միայն
արքայական
լձւատնիքբ,
"՛յլ եւ
ամ
բ՚՚՚լշ
աւլնուական
դասաէլարգբ
,ո ր գա
յն
կբ մկրտէ
գանաղան
անուններով
, էնչ -
պէս՝՛
գեսպաՌի |սոտ , ւս՜սպետական |Աոտ ,
թ–ա|գոնհի խոտ,
1^քսիկսււյի խոտ, Աուրբ
Խսւչի խոտ,
հյւհշտակայի(ւ խոտ, խոտ ա–
էքենտկարռղ, հաւքսւդէւլ
կամ
սուրբ խոտ :
Ապա
Օ ր
մրն ալ քիմիագէանեբր
խոտին
պտրունակահ
սոսկալի
թոյնին
վեբշնա -
պէս պիտի
տային
ճ^քււ՜^\ւճ
անունբ։ Աւ -
րեմն հխախոաին
Հ րա չագո
րհո
ւթիւնբ
ւս
յլ
եւս տարահուահ
էր ել ժողովուրղբ
ոչ
միա
յն անոբ
Հ իւթը կըղորհահէ
բ վէրքե
րը լոլալու
Համար , "՛յլ եւ եփուահ տե -
բեւներր՝
իբբեւ
սպա
ղան
ի
մ արմնա
կան
ղանաղան
ցաւերու,
մասնաւորապէս
լօ -
ղացաւերոլ–
իսկ չոր աեբեւնեբը
կրաքլի
վրս՛յ նեաելով.
Հնդիկներու
պէս
հուի՚ը
ներչէւչելով
, կը
ղ
ո րհ
Ա
՛հ ՛՛ւէ ին գլխու
, աշ–
քի , ակ՚^այի
ցաւերու
դէմ : Երբեմն
ալ
Հարրուխի
ղէմ փոչիի
վերահելով
–ռուն -
քերուն
մէշ կր քաչէին
, ինչպէս
ներկայիս
տակաւին ա յղ ս ո վո ր ո ւթի
ւն ր
գ Ո
յութիւն
ունի, ինչպէս
անունը՝
քթախոտ
: Աակայն
IIIյս հուխին
ներչնչումներբ
ա յնքան աղ–
ղե ցութիւն
չէին
՚լոքհե ր յիչեալ
Հիլտնդ–
ներուն
վրայ,
այնպէս
ինչպէս
սպեղանին
վէրքին
վրայ։
Աւրեմն
անոնք
լ^ղօբինա -
կեցին կամ չինեցին
Հնղփկներու
գորհա -
հահ
հիսամորճը՝
ակռայի կամ բեբնի ցա
ւերու Համաբ աոաա
կե րպով
հուխր
բեբնի
մէշ պաՀելու կամ բե րանէն
քթին կամ աչ
քին
ղրկեյոլ
նպաաաէլով
: Ուրեմն
ձե–
լսվ
գեղի
Համար
հխո՚լնեբու
մօտ ժամա–
նաէլի րնթացքին
ղաբձաւ
վարժութիւն
, օր
մ րն ալ եղաւ
նորոլթիւն
, չրսե լու
Համ ար
մոլութիւն,
այն աստիճան ոբ ամէն եր -
կիր՚սեբոլ
մէշ աղնուականէն
մինչեւ Հա -
բուստը
, բարեկեցիկէն
մ ին չեւ
աղքատը
սկսահ
էին հխել, մանաւանգ ալս
՛Ս՛ր ՜
շիննեբը
ողորմ ութեամ
բ ձեոք
րե
րուահ
լում աներ բ կր յա ա էլա ցնէ ին
հխախոաի ;
Ուս՚ոի
իչխանութիւններբ
ի աես այս
եբե–
ւո յ թ ի ն
մ ասնաւո ր օրէնքներով
ուղեցին
առաշ,Փ՛ առնել
• Ու սկսալ
պատմութեան
մ էշ չտեսնուահ
սլա յքար
մը, որ
աւա^ գ
Հ աղա րաւո բ գոՀեր
իոլեց : Օրինակ
Անգ
լիոյ ճորճ
Ա. թագաւորբ
մասնաւոր
Հբո -
վա բաւս կով
մր խա բաղան
ի Հա րուահնե
րոլ
ել երկարաաեւ
բանտաբէլութեան
կր ղա-
աապարտէր
հխողնեբր։
Աուսիոյ
մէք Ի ֊
վան
է – ։ Պաբսկաստանի
մէշՇաՀ
Արրասի
ՓԻԹԸՐ
ԱՈՒՐԵԱՆ
ԱՄԵՐԻԿԱՀԱ8
ՆՈՐ ՏԱՀԱՆԳ
ՄԸ
•
Պոսթոն
հնահ երիտասարդ
Հայ
Հէ՚՚լի -
նակ
մր
(24
տարեկան)
, որ անղլերէն
լե
ղուով
կը գրէ , վեբշերս
իր առաշին
վէպր
Հբատարակեց
Ա. ՆաՀանղներու
մէշ։ Վէ
պը կը կոչուի
«Աիբի»։
Այս առթիւ , ա -
մ եբիկեան
«Թայմ»
չաբաթաթերթբ
էլր յի
չեցնէ թէ Առլրեան
Հայ է եւ անսր այս
՚էԻՐՔՐ
աարւոյն
ամէնէն
թարմ ու երի -
տասաբղակա^
աւիւնով
լեցուն
վէպն է :
« Միբի^Ի
նիւթբ երիտասարդական
առա
շին
սիրոյ
մր պատմութիւնն
է
Միրին
գեղեցիկ,
թխադէմ
Յոյն
աղշիկ
մրն է , որՄ • ՆաՀանգներու
արեւելէւան
մէկ
նաՀանգին
Համալսարանր
կը յոճա ՜
խէ : Մեբձաէլայ
ուրիչ
գպրոցի
մբ
մէշ֊
կ՝ուստնին
Միբիի
ղաբմիէլբ՝
Լեքսին
, ել՝
այս
վերշինին
սենեակի
ք^կեբբ
ճոչ։
Լեքսի
արեւելեան
ա յգ նտՀանգր
եկահ է
նաւատէր
բայց բարոյական
սկգբունքնեբէ
ղուրկ
իբ Հարուստ
Հօբմէն
Հեռու ապրե -
լու նպատակով
: իսկ ճոչ կ՛ուղէ
գպբ՚՚ցին
մ էշ յառաշա
ղ էմ
աշ՛" կերա
մբ րլլա
լ իբ
հնողքին
Հաճոյք
սլատճառելու
Համար :
Երբ
ճոշ, որ ամերիկացի
երիաասաբ -
գութիւնր
կը պատկերացնէ
, առաշին
ան
գամ
ըլլալով կր Հանգիպի
Աիբիին
, այս
վերշինին
մէշ կբ կարհէ
ղտնել
աբեւել -
եան
խորՀբդաւորութիւնր
% Աակայն
Մ իրէ
պարղ , ուղիղ եւ անկեղհ
ա՚լշիկ
մր
^լ
է , որ
խորՀբդաւոր
ոչինչ
ունիլ իր մէշ :
Այս
երեք երիտասարդներուն
յարաբե -
րո ւթիւննե
րը չատ ալելի կր սե րտանւսն ,
եբբ Լեքսի
կ՚որոչէ
Հա չտուի
լ իր Հօբ Հեա
ու քլբ Հրաւիրէ
ճոչր
որ իր ու Մէբիի Հետ
Հօբենական աան մէշ անցրնէ
ամառուան
իր
արձակոլբղներր՝
Նիւ Եո բքի
մ օտերր
գտնուող
իրենց
ապարանքին
մէշ : ձոչ
կ՚րնդունի
եւ առաշփն
անդամ
ԲԱ՚՚՚Լ՚՚՚Լ
ինքգինք կր գտնէ նաՀապետական
օրէնք -
ներով կտռտվարուող
տան մբ մէք, ուր
բնտանիքին
Հայրբ
ամէն
իրաւասութիւն
ունի,
էլր տնօրինէ
իբ կնոշ ու զաւակն՛ե
•՝
ք-րով հխելու
յանցանքով
ձերբակաքոլող
-
նէ բր կէ էլոբսնցնէին
իրենց
չբ թ ո լն ^։ե ր ր
եւ քիթերր
: Որպէս գի Թուրքր
իր
վէսյրե–
նութիւնբ
ցոյց տայ ամէն աեղ ամէն
առի
թով, պէտք էբ որ Հոս ալ ետ չմնար
միւս
երկիրներէն
, ուրեմն՝
ամէն
հխող պարղա–
է
՚ւէս կր կւսխուէր
իր ձերբակալուահ
վայ -
րին
մէշ :
Պ՛՛՛ոչ Ուրբանոս
է. պաաժեց
ալն
բո/ոբ
էլւլ ե բա կաննե բ բ , որոնք կբ հխէին
նոյնիսէլ
աբարողութ
իւննե
բո
լ
լնթացքին
: Զէ՞ որ
հխախոտր
յա յտարարուահ
է բ
ոուբբ
խոտ
, ուրեմն
հխելբ
մեղք
մր էէ Ր
կր^՚սր
նկատուիլ,
քանի ոք այդ սբբութիւ1ւբ
կր
հխէին
Աս տուհո
յ Ա ուբբ Տանը
մէ9 , էչը
պ ա ա՛ս ս խ տնէ
ին
կղերականները
իրրե լ
ինքնա րգա բաց ում :
Ե.
ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ
(ւՐ&սւցքեալր յսւյոբդով)
«ՑԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԳԼՈԻԻք Թ.
Օ՚լ-ը արւլէն
սկսահ էր մեղմանալ,
ձիւ -
ներր սկսահ
էին Հալիլ,
առուներն ու վր–
տակնեբբ
մէէլ ֊ մէկ աՀաւլին
ղ ե տ ղառ -
նալ, երր տեսաւ
մաբղ
մբ, որ
՚լլ՚՚՚-ի՚Ր
կախահ
կ՚երթար
առշեւէն
նի ղ տկն ի ձե
ււին , Հաստատ եւ ամ ուր
քա յլեր՚՚վ
• ա
յգ
քալոլահքը
եւ այղ չարժմռւնքը
կր յ ի չ ^ ՜
ցնէ բ ուրիչ
յաաուկ
անձ
մ բ , որ չէ ր կբբ՜
նար մտաբերել,
ուստի
ձիուն
ձայն մր
Հանեց եւ նա քանի
մը ոաք
աւ՛նե լով ,
մ աբղուն
ք՛՛վ
•/ տնո ւեցաւ :
-
Գո
՞լ
ես. Յովն՛ան
եղբայր,
րսալ :
իսկ նա առանց
՚լԼ՚՚ւխր
վե լ՛
վերցնելու
Այո,
Գուբղէն
իչխան,
ձ ՚
ինքս
Յով
նան
ե մ :
-
Առանց
գլուխգ
վե բցնելսլ
՛լի" իմ
ձա յնէ՞ս
էլր ճանչե
Ա Հ
^ամ
մբ կայ որ ես արղէն
ղքեղ
Ա
՛ե
սայ
, երբ բլուրին
գլուխն էի ել դու ղեո
գա չան էիբ :
Ուսէ/ ից ա լոպէո կուգա
ս ;
Տաբօնոյ
֊ – Րայց
այնչափ
Համառօտ
պատաս -
խաննե բ կռ ւա ա ս ռ ր պէաք է
դադրէէցնէւմ
խօսիլս :
ինչո՞ւ
իչխան
, ե՞րր
ինհի Հեա
խօւ՚էյբ
ես եւ առանց պա տաս
խան
ի ես մնա ղե բ :
Կ՚ուզէի
Հարցնել թէ ո՞ւր
կ՚երթաս
է
Լաւ
, քեղի ա յգ
էլ նաեւ
ղրուցեմ
•
Հայուլ
կաթողիկոս
ր
տեսնե լու
կ՚երթամ :
Անչուչա
իբեն
առաշ՚ս րկո ւթիւն մր
11
լն ի ս :
ինչպէ ս չունիմ
• կ՚ուղես
այն էչ ի -
մանա
լ , լո՛ւ, —- " ՛ յ ն պիտի
աւլաշարէլեմ ,
որ
կո՚ձլս՚էլ
մր Հո՛նէ
բոլոր
Հայաստան ,
ամէն տեղ նռւիրակներ
, քաբողիչնեբ ու֊
ւրսրէլէ , որ սուրբ պատե րաղմ ի
ժամանաէլր
եկահ
Հաասհ է, եւ նղովէ
այն
ամէն
մարգ , որ կարողութիւն
ունի
ղէնք վեր -
ցնելու եւ չի չ՚"բմիբ
, այն ամէն
Հայ "ր
Հաց
կրնայ
տանիլ պատերաղմոգին
եւ չի
սւանիր , նա , որ ձի եւ ղէնք
ունի , չի
ղորհահեր,
կբ պաՀԷ ելուբիչի չփ տար :
Վեբս՚շոլէս
, պիտի
յորդորեմ
ղինք ,
Որ
՛ո
ռանց գանդագեԼու
՛լայ նստի Ա • կւօրա -
ւգետ
իբ բոլոր
եկեղեցաէլան
դտսով, եւ
՝էթէ
իչխ՚սններբ
չչարժին
, ինք ձայն ար -
ձս՚էլէ եւ ժոգովուրգք
չարժին :
բանի՞ն
Համար
էլ՛եբթաս
, ապ -
րիս
Յովնան
, չաա սլատսւական
Հայ ես ,
եւ
րոլո ր Հա յաստանի
մ էշ թերեւս
քեղմ է
աւելի
Հա յբենասէ
ր մարդ
չկայ ա
ր՛՛էր
^
էքե ՐԵՆՑ
(Շար.)
: ;
բուն
կեանքը ;
-
Երկու
եբիտաստբղնեբն
ալ կր
սիրեն
Աիբին.
սակայն այս
•Լերէինը
ի
վեբիյ
իր ղա բմիէլն է որ էլ լնտրէ ;
Գրքին
էլաոուցուահքբ
չատ Հետաքրք -
բական է : կաղմուահ է երեք
ղլխաւոր
գլոլխներէ
, որոնցմէ
իւրաքանչիւրին
մէ9
Հերոսներէն
ամէն
մէկբ
իր
Հայեցակէ՚ռով
կր պատմէ
գէպքերը :
«Թայմ» գովասանական
տողեր կր նուի
րէ Ա ուր եանի
այս աո աշին ղբական
վ՛՛՛բ ՜
ձին եւ փայլուն
ապաղայ
մբ կբ նախատե
սէ մեր երիտասարդ
Հա յրենա
էլի ցին Հա -
մ ար
է
ԿՈՋ՝ ՇԱՊԻՆ
ԳԱՐԱՀԻԱԱՐՑԻՆԵՐՈԻՆ
Շ • ԳարաՀիսաբի
արժանաւոր
ղաւակնե––
րէն՝
ղրաղէտ
Արամ
Հայկաղ,
անցեալ
տարի , «Յառաշ»ի
Աարտ
21ի թիւին
մէք ,
իր Հայրենակիցներուն
ուղղուահ
կոչով
՚^Ր ԿէԼ յ՚՚՚յ՚ոնէր
թէ իբրեւ
Հերոսամարտի
կենգանի
վկաներէն
մին , սկսահ է
գք՚ել
Շ՛ ԳարաՀիսաբի
Հերոսական
կռիւներուն
ամբողշական
պատմութիւնը,
աշխարՀա -
ղբա էլան , պատմական
եւ
աեղագրաէլան
հանօթո
ւթի ւննե րով ;
Աբամ
Հայկաղ
կբ խոստանար
այս ան -
ղամ
մեղի տալ մեր սրաին
խօսող
նոր
Հա
տոր
մր , պատկերաղաբգուահ՝
մեբ
սիրե
լի հննդավայբին
տեսարաններովն
եւ Հե -
րոսներուն
լուսանկաբնեբովը՛
Ներկայ
անաեսական
հանը պայմաննե -
բուն
մ էշ , նմ ան գորհի
մ ր
յաշողութիւնր
վեբ
բլլալով
մտտւորաքլանի
մը
նիւթաէլան
Համեստ
միշոցներէն
, կոչ կ՚ուղղէր մեզ
իբեն
օժանգակել՝
նիւթապէս
թէ բտրո -
յապէս , շատ անկեղհ եւ
փ աւի կան կատ
չեչտով
մբե ալ առաշարկելով
նոյնիսկ
թէ՛
այգ
նիւթական
օժանգակոլթիւնբ
էլբնար
րլլալ
շաՀակցակ՚՚՚ն
ձեւով
մրն ալ :
Արամ
Հա յկազ , վեբշերս
մ եգի
ուէլզսւհ
նամակով
մբ կր յայտնէ
, թէ իր
^ ր ՚ ՚ ՚ ղ ի բ Բ
արգէն
իրականութիւն
մրն է , գոբհո
մ ա–
մո ւլի տակ եւ կր յուսա
յ
մ օտաւոր ժա -
մ անակի
մրմ
էք ղա յն
չո յս բնհա
յե
լ , ե թէ
՝ կ՛" րենա
յ նիւթական
անՀ րաժե շտ
՛քի քոց -
նեբբ
Հա լթա
յ թ ե լ
է
Ա իբելի
Հա յրենաէլիցնե
ր , մեր
քաՀա -
մարտիէլ
Հայրերն ու եւլբա յրներր
մեռան
ղի ւցա ղնա կան
մ արան չումներով
, որ՛գ էս
զի մենք աղատ ապքինք : Աեռնելով
էչեր -
աեցին
վւառքբ
Հա լու մարաական
ոգփին
եւ բազուկին
: Ո՚լշերուս
պաբաքն
է ր* այգ
փառքր
յաւերժացնե
լ
Հե րո սապատում
ով
մր, որպէսգի ան չթաղուէր
մոռացոլթէ,ան
ԳԷՐԿԱ ••
Մեր
մէշէն ո՞վ սլիտի կրնար տալ լիա -
կատար պատկերր այդ Հերոսամարտին
,
եթէ ռչ վաւերաէլան
ղրաղէտ
Աբամ
Հ՛ս
յ ՜
կաղբ
, իրրեւ աէլանաաես
վկան
մեր
բուռ
մր քաշերուն
Հերոսական
կռիւներուն ,
մղոլահ
էոբ ու ցամաք
բերդի
մր վրայ ,
թիւով
անՀամեմաա
դեբւսզանց
կանոնա -
ւո ր գին
ուս
բին
է,
լ
մ ոլե ղնահ
խ"ւ.ժանին
դէմ , որ քսան
լու թբ օրերու
ան Հ
ալա
սա բ
կոիւնեբէ
վեբք,
վ՚ոյրա՚լ
զրոՀով
մը րէ՛ր՜
գբ գէսրձոլց
Տո՚նթէի
ղժոի՚քին,
սուինա -
Հաբ րնեքով վիբաւորնեբր,
հերերն
ու ան-
էլա րնե բ ր եւխարս
յէլին վրա յ
ճենճէէբէւ լով
Հռղեւորաէլաննեբր
;
Հա յբենաէլիցնե-ր
, մեր Հե բոսնե բ ր կա -
ս՛ա րեց ին իբենց
Հա յբենասիբական
պարտ -
քբ , Հայ ազատագրութեան
ըաւլինին տա -
լով ինչ որ թանէլաղին է մարգու
մբ Հտ -
մար :
Արամ
Հայկաղ,
լիովին կաաարեց
նոյն
սլէս իր պարտյր
, ֆիղիքական
եւ բարո ՜
յական
զոՀողոլթ
իւննե բով : Զ"Հաբերու
-
թես՚ն
կ՛որդը
մերն է այմմ , Հայրէւնաէլից -
ներ : Հ՚՚՚րկ է ոբ օմ տնղ ա կ դառնանք ի —
ք1՚^՛ , ոբպէսզի
մեբ սիրելի
հննդավայբին
արհուեբոլն
Հ/ . Գարս՚Հիուսբի
Հերոսա -
մարտին
պաամութիւէւբ
Հպարտօրէն
կ՛՛՛ր -
ղալոլ
երանութիւն
ք ունենանք •
•յ՚սաարենք
չուտով
մեր պարտքր , որ -
ոլէսղի
մեր դիւցաղն
՝։եբոսնեբ՚ււն
լուլին
ալ խայտայ,
տեսնելով ոբ բտխւսին մէկ
շնոբՀովբ ոգ9 մնացահնէւրս
, գիտցանք ի -
րԼնց
էլէւրաահ
՛իո՛՛ւ լբ ղոնէ Հե՚ասւոպա -
ս՛ում ով մը յտ ւե րմ ա ցնե
ք ,
ղ Ա ՛
յն վախան -
ցելւ՚վ
նաԼլ
եէլող
սերունղնեբուն
, որպէս
զի անոնք ալ քալէին
իրէւնց նա/սա Հս-յբե -
բան
Հա քրենասիրաէլան
ճամ բէն :
Հերս սամ արտի
պո՚տմ
ու թեան Հրաաա -
րաէլո լթե ան
օժ ս՛ն ղակ
յանձնախումբ
:
3. Գ Կբ խնգբուի
նսւէրներր
զրկել
քա%ձնա խում րիս
ղ անձս՚որսՀին
Հասցէին
;
\1 0323քՈՅՈ. 4 ՚՚ւ"^ ^օ^V^էէօ, Բ3քւ՝^ 8^ա€
Կր խնգբուի
տրտասաՀմանի
թերթերէն
արտատպԼլ
մեր կ՛՛էբ ՝•
Fonds A.R.A.M
