6 Ա Ռ Ա X >
Իչւ ւանկարծական
մեկնռւմք,
կչլ
ցնցէ
մե,/ , ,,չ թկ
,,լ,,,,1Հե,,,ես կեանքի
մը աբե–
՚^էւ ԿԱ
ԺՍ՛
Ափ1"–"քի
մառաի,լա,ղա,ո
եբ–
կնքին
վւ՚այ
, այլ մանաւանդ
,
որովՀեաեւ
անոր Կ,մաններուն
թէէ-ր վերքանալոլ
մօա
է
արդկն•
Սերունւլի
մէ՝
որուն
ձ ակո,աա
։լ ի ր ր
այնքա՜ն
ալրերւլռկան
եղաւ
.
սիւներէ
ն
մ էկն
կ ր ան ՝ որ աՀա
կլ– իւորաակուի
օ–
աար
երկրի
մր մէշ՝. Եթէ
Դ՛՛նէ անոր վեր
տին
>ուքլշ , այս ւչաոնակսկիծ՜
վերշալոյ—
սէն առաշ, ինկած՜ (՚էէար
մեղմօրէն,
թաիւ–
Նոա
քաւլցրութեամ
ր մր , Հա յրենի
Հողին
վրա
I . • . Եթէ
՛Լ՛՛նէ անոր շոէ րէր ղանուէ
ին
Հռւլեվարքի
ել անձկաչից
ւթսլրկեաննե
-
րուն , աղօթամրմունշ
շրթներով
քանի
մր
աղաք , անոնցմէ
որսկւք
երաի/աաղիաու–
թեան
սրրւէ,նուէր
սլարաքր
ունին ,
իրենց
ուսաւյչին
Հացիէն սաացահ՜ րԼԼալււվ
լոյսր
եւ
ւլեւլեցկ, ւթիւ1,ր
սլաշաելոլ
վե-էաւլոյն
դասր :
Թե րե ւս ալ առանձնութեան
մէշ
մ եո աւ
ան՛
՚ււ՚եթէ
իւալարահ
՛ո Լքե րր
սեւե
-
ռուն
աես
ի լքի
մ ր՝
որուն
խորՀուրղր
ու
րիշ
րան
չէ ր , եթէ
սչ՝
կեանքի
ամրողշ
աեւո ղութեան
ընթացքին
իրեն
֊աեաե -
ւող
, սիրաէ
ել միաքը
իսանւլ ավառ ող
սէ
րը
մ ե ր ա չխարՀի
րո լոր
նե ր ղաշնակ
բա–
ներուն
Հանգէսլ
:
Եւ աՀա
^ երբ աչքեբն
ալ
գոցուեցան
,
եւ
չրթնեբուն
վ/՚՚՚՚յ
մռայլին
կնիքը
թանձրացաւ
, մենր
ուրիշ
" էէ՛ն չ
ւլաանք
ննշեցեալէն
, այլ
մ ի շա , իր անայլայլ
ղի–
հ՜եբուն
մ էշ կիսաւա
բու
մԿ։ացո,հ– , րաղմ ա–
չնոբՀ
ղո յութեան
մբ սլաւոկե բր :
ք*մ բոԼոր
Հանղիսլումնեբէ"
եաքը
անոր
Հեա՝
ւլւլ ացահ
եմ մի շա
նո բասաե
ղհ
Հբ՛ո–
պոյրի
մբ ճաճանչր
մաքին
մէշ–.
Անոր
անձէկ,
կը
ճառաղայթէբ
Հաղորղական
Հմա յք
մ ր ՝ որ
իմ աց ութեան
ի/որունկ
ե ւ
անղոբր
ներկէսյութենէն
կը բխէր։
կաբ
հես
մրբկայռյղ
ոչինչ
կար
անոր
֊.ալիին
մէշ՝
որ կը նմանէր
Հանղարա
մակերեսով
հովի
մր՝ որուն խորութեան
մէշ
վայբաղ
փոթորիկին
խռովքը
կր պաաբասաուի
:
Վիչ՚ոը,
անձկութիւնր,
սուգը
գաւլանօ–
բէն
կըծահ
ու մաշած
էին անոր
սիրաչւ
որ ճաթահ
ագամանղի
մը
՚՚լէս
կը
չա–
բոլնակէբ
չո՚լալ
տակաւին
, բայց
այգ
չ"–
ղիւնին
մէշ այւեւս
անտեսանելի
չէբ
՚սր–
ցոլնքբ
:
Անիքիլիասի
մէշ իմ անցու ցահ
անմաւա–
նա լի
օրերուս
բնթացքին
, յաճախ
կը
տեսնէի
ղինքր։
Մ ի չ՛ո ներաՀայեաց
, կաբ
հես քէն ըրահ
աշի,ւ,,բՀի
ղէմ
. բ՛ո
յց
ինքն–
ամփաի
, որսլէ ալի
ուրիշներուն
է՚ք՚ւ՚ոքքնէբ
իր
Հու/եմաշ
աառասլանքր
Երեկոները
, ընթրի
քէն
եա ք ,
պտո
բոի
կ՝երթ՚Այինք
միասին
•
Հքովաւի
կ՝իշ^,էինք
,
ԼI Հոն քարեբու
վր–
բայ
նստած
, կ՝ունկնղբէինք
, երկուքս
ալ
ոլնա
լն Համարելով
ում
էն խօսք , աւիքնե՛–
բուն
յտւերյ
աձա
յն նե րգա
շնա կութիլն
ր ;
Ղ,"Լ""լին
մասին
անոր յտյանւոծ
ւլագտ—
փա րնե ր ր կր Հրապուրէին
՛լի"
՜– Անոնղ
՚քէշ
կը գտնէ
ի կշո ո յթի
/ուսեղէ ն Հոսանք
.
որ
գիս
կը միացնէ ր տիե ղեբքի
խոբՀոլրղ
նե–
բուն :
Ձափի
ւլիտակցռլթիւնը
իր ծա յբաղ ո
յն
աստիճանին
կր Հասցնէր
ան;
Ո՛չ մէկ
ա–
լելոբւլ
կաթիլ
անոբ
մեղի
բ^ւծ՚Այահ
ղ ի–
նո վոլթ եան
րիւբ
եղ
րաժակնե
բուն
մ էշ :
Ոչ մէկ
շնշե/ի
բառ
այն խօսքեբուն
մէշ՝
որոնցմով
պանհացոլցած
է Կոմիտասր
:
Թերեւս
արղ ար պիաի
ըէԼա քինք
յայտ–
նելով
մեր, ցաւբ
ոբ ան կր մեկնի
մեղմէ՝
առանց
թողելու
ա
յն
մառանգո
ւթի է^, ր՝
գոբ
իբմէ սպասելոլ
իբաւուեքր
տուած
էր
մեղի։
ք՛ր իմացական
չ^՚որՀներուն
Հեա
խոտոր
կը Համեմատի
ինչ որ ունինք
այսօր
իբմէ։
Հողեզմայլտնքր
՛լոր ան կը ղգար
գեղե–
ցիկի^՛
Հանղէսլ,
սլաչաոլմը
ւսնոբ ի,որա —
նին
առշեւ,
լռութեան
պարտաղրանք
մբ
եղած
էր կարծես
: Աենակեացի
մ ը խառ–
նուածքր
ունէր
ան :
9 ՛ "
Հ ո ւ թի ւ նր իր Հո
գիին
Համ ար՝ ւղատճառ
եղաւ
որ իր
լսած
անՀուն
ներղտշնակութիւններբ
լոելի
չրլ–
լային
ուրիչնեբէն
, եւ մենք ղրկուած ւՏ^ւա–
ցինք այսպէս
:
ԱՀա՛
ես
ղինքր
կբ տեսնեմ
առանձնա
.
ցած
անսաՀման
անտառ ի մր մէշ՝
ուր
ան
իր գաղտնի
մեՀեանր
ունէր։
Իւնկաբոյբ
ամպի
իր մէշ պարուբոլած
, ան կը ծնբա–
ղբէր
երկար մ-ամեբաէ
իր պա չտած
ա
Ատ
ուածներուն
առշեւ
:
Անոր
չրթնեբուն
մեւլմ աձա
յն
աղօթքր
նմ ան է բ տե րեւնե
բու
սօսավւին
եւ կա ր -
Ջ ե Ր Մ Ս Ջ Ս Փ . . .
«Յառաշ»ի
21
գեկա. թիլին
մէշ
ՎաՀէն
ԿԱ
յ/՚ւ^Ր
^Լ՛"Ս՛ւ ՚^Ը ՛սնկական
ե ւ սլաաա–
նեկւսն
սլ ար բեր ականն ե ր
«
Լուսաբեր
» ,
«Պաբտէղ»
, «Ընտանիք»
,
«ԱրմենուՀի»
եւ Փարիղի
վաւլամեո
<<Աբաքս»ը
Վերոյիչե՚սլ
պարբերականները
կը Հրա
տարակուին
մ ան ո ւկն ե ր ո լ եւ
սլաա,սնինե–
րոլ
գաս
աիա րակութեան
եւ
ղբօսանքի՚1ւ
Համար
: Ուսուցիչ
կամ
ուսուցչուՀի
եւս
կ՝օւլտուին
:
Երբ
«3՚սռաշ»էն
կ՝իմանանք
թէ
ԹեՀ–
րանր
անի
իբ «Լուսարեր՜»ր
եւ
«Արմենու–
Հի՝»ն , Պոլիսբ
իր Հ<Պար՚ոէգ»ր
,
Վենետիկի
Մխիթարեաննեբր
իրենց
«Ընտանիք»ը
,
Կ Ր նչանակէ
թէ
պա տ անե կո ւթ
ի ւն ր
տր–
,լէն
իսկ ի վիճակի
է
լքաբսհլՈԼ
այգ
Հրա
աա բակս
ւթի
ւննե րր
ել փոխաղ ա րձա բա բ
կ՜՚ապրի
ու կ՝ասլրեցնէ
;
Եւ
կր
մղուինք
րտւլգաաել
մեր երշանիկ
ւլ ա ղո ւթ
ին^
ետ :
ինչո՛՛ւ
Համար
«Արաքս^ը
չկբցալ
տե
ւել։
Ա^ար
Համար
որ երր ծնալքնեբբ
բա–
մ-տնորգտգրուեցան
ի Հաչիւ
իրենց
ւլա–
ւակնեբուն
, ա յս
վերշիննեբբ
սլաարասա–
ուած
չէին
ճանչնալոլ
գիրեբբ
, կամ
ւլիա–
ցալնե
բն
ալ կա րգա
լով մաբսե
լու
իրենց
կարւլացածր
, Հակաււակ
թերթին
սլատ–
կե բաղա րգ
եւ Հրտսլուրիչ
Հ անգամ անքին :
Հազար
բաժանոբղի
վլւայ
երբ
300,//
կւ՚
վճտբէին,
կրնանք
ենթաբել
թէ
միայն
300
ւքարՍՈւլնէբ
կա
յին
Ֆ ր՛ոն սա
յի
պէ ս կաբե
ւոր
ա յս գաւլութին
մ էշ
:
Թերեւս
աւելի
քիչ,
երբ նկատենք
որ պարտաճանաչ
ծր—
նողքներ
մ ի չտ ալ վճարած
են իրենց բաւ/––
նեգինբ
, Հո՛լ
չէ թէ
ւ՚բենց
գաւա1լնեբը
լւ1ւալ չեն օւլտուած
Իսկ
մնացեալ
՚(00ը
ոչ
ի՛՛կ արման
ղա տած
են վճաբել
առ
ի
քաղաքավա
բո ւթիւն
Հ Այո
ալ
չառաչան
ապտակ
մրն է այս
ւլաւլութի
ե՜րեսին։
Ե ՛լր ա կ՛ո ց ութ
իւնր
մ եղ
կը աանի
գար
ձեալ չարաթր
մէկ
օր Հայերէնի
ուսուց
-
ման
ցանցերուն
-
Կը թուի
թէ
չատ
մր
ծնողն եր
թրենց
գաւու կնե րէն
աւէԱւջ
պ է տք
ունին
եթէ
ոչ
ա - բ .
գ. Հեղելու
, ղոնէ տե՜սնելու
վաան–
՚լ֊ը : Ով՛ ոլէսղի
անկեղծօրէն
կա բենան
ա–
ղա,լս,կե
լ
Հձկ ե ց ց է՛
Հա յասաանբ»
,
^ ե ՚ լ ծ
մանրուք
քչելու
տպաւորութիւն,
մբ
չձղե–
լու
Համար
I Եւ ՛սանին
իրենց
ւլաւակները
ղէպի
գսլրոց
, վ,ոխան՚սկ
սինեմայի
:
Երր պատանեկան
րե թ ե ր ցան
ութեան
շերմաչափբ
Ֆբանսայի
մէշ կԴշնէ
3-3,5^
Հաւլաբի
՚Լր՚ոյ
^ ոչ
թէ
«Աբս՚քս»^,
այլ
Մայր
Ար,,,քսն
ալ կը ցամքի։
Մօտաւոր
թ ի լ ի վերածելով
կ՚ունենանք
80 000:1000
X300
(ութսուն
Հաղար
Հաշուելով
մեբ
՚/աղութր)։
Հին տարին ա՝աա թաւլեցինք.
անոր
Հե՚ո
մէկաեւլ
մեր կորւաւահ
մամանակբ
: Բայց
ա
յ,ւ
լն թաց քով
վստաՀարա
ր սլիտի տես
նենք
տարուէ
աարի
մեր
շեղումը,
գար
ձեալ՝
ծնալքնեբէն սկսելով։
Ե,քր գաւակ–
նեբր
«Հայերէն
խօսէ եւ Հայերէն կարգա%
լանկերղէն
տնգամ
մբ ւ։ր ագատին
, սլիաի
մնայ
միս՚ւն
իրենց
մականունին
մասնի–
կր,
եթէ
ան ալ,
Հետեւելով
նսրաձեւռւ–
թեան
, չկտրեն
չնետեն
;
Այն
խումբ
մը գիտակից
Նոբ
Աերնղա–
կաննեբուն
կ՝ ի յնա
յ մեր վերշին
պայքարի
դրօչր
«Հտյաստան^ի
Հայերէն
թէ
ֆրան
սերէն
բաժիններով
սլատուաբ
մը քաչե–
լու
Համար
օր
՚յերեկով տեսնուած
այս
վտանգին
առշեւ
է
Հ<Ար՚սքս»բ
եթէ մանկական
էր , եւ
մա–
նոլկներր
չկրցան
օզտուիլ
, Հիմա
այգ
մանուկներբ
պատանի
են եւ կրնան
լայնօ–
րէն
օգտուիլ
«Հայաստան»ի
ֆրանսերէնի
կա
չին
մ աբ գա ր տ ա Հ ո ս աւլրիւրնեբու
;
Երբ
ան գուբս
կուգար
խ ո ր Հ ո ւբղն ե ր ո ւ
ոսաախիտ
անտառէն
, կը սպասէինք
ան–
Համրեր
որ բան
մբ բերէր
իր Հեա.
՚էոնէ
բեկս րբ
մ ամռապատ
քա ր ի մը
որուն
կր՜՜
սլած
ըլլ՚՚՚ր
խեցի
մր
ոսկեդոյն։
Բայց
ան միշտ
ձեոնունսւյն
կուղաբ ,
անտառին
ու մեՀեանին
,
աստուածներուն
ել գիցուՀիներուն
ամրողշ
կախարգանքր
ւՐիա
յն
իրե՛ն վեբա պաՀե լով :
Թերեւս
, օբ ՛քր, մենք
ալ մեր
բաժինր
ունենայինք
,
եթէ
շարանակէր
լոյսին
նաւարկութիւնր
օրերու
ծովին
վբայ՛..
Բա
յց կանանչ
ղ բան
առշեւ
ա յս
անգամ
անո՛ ր կը սպասէ բ գա ր անա կ ա լ մաՀ ր՝
որ
մ ի չտ
Հ ե տեւած
է ր
մ ենակեացին
քա
յլե
-
բուն
ղէ՚դի
մեՀեանբ
ղեղեց կութե ան
. . ,
ԱՐԱԷՆ ԵՐԿԱԹ
բայինէն
ԱՀա
կաււչելիք
աղաաարաբ
ղօ–
տի
մը , Հոսանքէն
չքչուելու
Հա^էՈը ;
^նալքնե՚բ.
Նոր Տարուան
աոթիւ
ձեր
ւլաւակներուն
չնչին
ւլոլմաբով
(450
ֆբ
՚)
նուիբեղէք
«Հայս՚աոան՝»/՛
եւ այն
աաեն
աւելի
անկեղհօբէն
կրնաք
՚չոչել
«Կեցցէ՛
Հայասաան՜^
:
Ունիմ
ֆրանսերէն
՚ Ա ՚ ք ո յ կ
մ,
ձեոաղիբ
1000
աուլ^ւոց եւ ՝ւարիլ րեակ
մբ պատկեր
ներ
ե Լ ղծաւլբոլթ
իւն ,
մ անո
ւկն ե բու
եւ
պատանիներու
բացօթեա
յ ւլբօսանքին
նբ–
ւիրոլած
: կարելի
էբ մաս
առ
մաս
Հ բա
տս, բակե
լ
Հա
յ
պար րե րա կաննե րո I
՚^էշ
(նախ
բն տրե
լ ի
սլ ի՚՚՚ի
/՚է(ար
գի րք ի
ձեւ
ին
տակ
անշուշտ)
Հե տա
քրքի րնե րր
կրնան
գիմել
^Աառաշ^ի։
ինչո՞ւ
օտարնեբլէ
օղ-
աուին
Հա լկական
ա րլիէն ;
Անկաոկած
անմիշապէս
պիտի
Հ՚սր
-
ցնէք
.1
ինչո՞ լ ֆրանսերէն
եւ ոչ Հա
յե
րէն
• իսկ ասոր
ալ
իրրեւ
սլատասխան՝
մեր
«1Լրաքս»ը
ձեղի օրինակ
: Աւելի ոամ–
կերէն
խօսելով
, որովՀետեւ
մ անկական
բնթեբցս՚նութեան
հայկակաճ
շուկան
ճանճ 1լոբստյ,
չանւենալով
լքարսալ
ղանղ–
ուած :
Եթէ
՛ի որձս
լիք
Հարցնել
Հայ Հբ III ա ա —
բակի
չի
մը,
մ եքենա բաբ
ափ
պիաի
առնէ
իր կարճ կամ երկաբ
մօրուքր
եթէ
ու
նի,
աւելի
գէչ
եթէ ճերմկած
է,
յոռետես
է
կամ
իր կդակը , ոչ թէ
պատասխան
մը տալու
Համ աը
ձեր Հարցում
ին , ա
յլ
մտածելով
, տունը
կամ
գրատունը
մնա -
ցած
իբ «աղշի/լնեբուն»
մասին...
ըոէ՛
— չծախահ
ղրքի
ղէ՚լեբուն
վբ՛"յ
^ չծախ–
ուած
• ՚ •
Երբ /լաբգա I գիտնա լով Հանգերձ
ա յս
է
մեբ
ղիբքր
՛հայերէն
դրքին Հանգէպ,
երբ
նոբէն
«Եր՚սղաՀան»
/լը փնտռեն
, երբ
իր
«օթօ»ն
եւ «վիլլա՜^ն
ունեցողը
չունի
նաեւ
իբ
ղրաաունբ
,
ա լլեւս
"^ Վ Կբ
մ տածէ
սերունւլի
փրկութեան
մասին։
Անչուչա
Հիմնա/լան
գարմանր
Հայբե—
նիքն
է ; Մ՚սմուլը
եւ դիրքը
ժողովուբղի
մր մտածող
ու
ղո բծող
ուղեղն
է
-
ճիչգ
ատոր
Համար
ալ առաշին
ուժգին
Հաք–
Ուածը
իշեցուց
ԻթթիՀաար
Հա
յութեան
գլխուն
է
Կ՚ուղէի
երկու
խօսք
ալ
չսել
մեր օրա
թերթերու
լ^,թեբցանութեան
մասին։
Ա–
մէն
անգամ
որ Հայրենակիցի
մր ծանօ -
թանամ
, անվրէպ
կը Հարցնեմ
թէ
Հայե
րէն
թերթ
1լը
կո՚րդա՚՚յ
: ք-ժբա խաա
բա ր
չաա
յաճախ պատասխան
ր
էլ րլլա
յ
էլո չտ
ու կոպիտ
«ո՛չ»
մը–, Գոնէ սռւա
իւօսէր
եւ
«ա
յո՛» Ը"էր • • •
Փա՜ռք տանք սակայն
ոբ մեր
թեբթերը
կ՚ապրին
առանց ատոնց
ալ;
Այս
ղա ս ա կտ ր գէն վերշ կուգան
պատա֊
Հաբար
էլա րղաւյո
,լնե բ բ , իրենց
գրացիէն
ձրիա րա բ օւլտո ւուլնե ր բ : Ատոնց
ալ
նե—
բում
բաչիսենք
, բայց
ոչ առաշիննեբուն
:
կանոնաւոր
բնթե րցոգնե րո ւն
ամէնօր–
եա
յ Հացն
ու շուրբ
կը կաղմ է Հայ
օբա–
թերթբ
, մանաւանգ
եթէ
Գաշնակցական
է , այսինքն
աւելի
/լենսունա/լ
: Այս
թեր
թր
թէ իր օրուան
լրագիրն
է եւ թէ
բարձի
Մ Ս Ն Ո հ Կ Ն Ե Ր Ո Ւ
Օ Ր Ը
•Այս աս՛րի
եւս
Ֆր • կ. հ/աշբ
Փարիղի
շրշ՚սնի
իր տ՚ոսր
մաււնաճիլղերով
տօնեց
Աանուէլնեըու
ՕրԱ,
յունուար
՚.\ին Աօսիէ
թէ Աավանթի
մեծ
սբաՀին
մէշ։
Տ՚՚սմր
՛Հէն սկսեալ
էլը Հասնէին
՚իոք
֊
րիկ
Հանղիսաէլաններւ
, Փարիղէն
թէ
ար
ուարձաններէն՝
Շալիլէն
, Ացֆորվիլէն
^
Առնուվիլէն
եւ իսիէն
: ժամը
՛ձին
"բ՚՚՚Հը
ԿԱ
յ՚՚է՚՚ւ՜էր
Վ՚՚՚քրեբ՚՚՚է
եւ մեծերով
: Ա ուտ–
քին
առշեւ
ժրաշտն
անւլամուՀինեբ
թուա
գրուած
տոմսեր
էլբ բաժնէին
իւրաքան
-
չիւր
պ՚լաի/լի
, պատուիրելով
պաՀել
ղա—
նոնք որպէսղի կագանգ
Պ ՚ ՚ ՚ պ ա յ ի ն
բերած
նախբնթբիքէն
բաժին
ունենային
:
Երեք
տաբե/լան
ել աւելի
վւոքբԼ բ իրենց
մ այ
րի կին
/լամ
մեծ
մա յբի/լին
րն/լե րաէլց ու
թեամ բ
կ բ
ղո լար թ ա ցն է ին
մ թնո
լո ր յւը ,
անՀամբե
բ սպասե լով կաղանղ Պապա
յին ;
Աեւաչեալ
մսւնշուկ
մբ Հ՚ոբցոլց
.
կաղսւնւլ. Պ՚ս՚ղան
ւլէւռ եէլած
չէ^ • • •
— ճամ բա
յ /, լտհ
է , ու բ որ է էլր Հասնի
յ
Հանւլէսին
բացումր
էլատարսւեցալ
՚քքՈր
Տարուան
հանօթ
եղ՚սնաէլով
ղաչնաէլի
վբայ,
"է՚էյ"ԻԿի
մբ /լալմէ
Հ Յետոյ
Ֆր • Կ՛
հ/աչի
իսի-լէ-Մ՚՚ւլինոյի
ղսլբոցի
՚" չ"՛
-
էլերտնեբոլ
իսումրը
իրենց
ուսուցիչ
Պ՛
Ա. ՚Բաշեանի
ղեէլավւսրութեամբ
եւ
ընկե
րա
կ։յ ութեամբ
գ աչնակի
,
ե րգե
ցին
Նոր
Տարուան
պատշաճ
երգեբ
շատ
նե րգա
շ ֊
նա/լ
ել նուրբ
ե ը ղ.// ց ո ղո լթ ե ա մբ :
• •.Եղան
արտասանութիւննեբ
Անկէնի
եւ
Շալիլի
գպրոցի
աչա/լե րտնե բու
էլոգմ է ;
Պ՚ս՚սանիի
մր իւթաէլէն
վերշ,
Տիկին
էլէ ն Բիւղանգի
յաա/լասլէս
սլատ րաս
տած
յ՛"շ՛՛՛ւ
ղսււ1էչաI շաա
ե ռանւլով
էլաա"՚րե
-
ցին
Ալֆ՚՚քվիլի
պ՚լաիկները
: քցաղր
վեբ
֊
շացալ
«Ծաղ՚լիր
աւլաա
իմ Հայլւենիք»ով
:
ԵԼ "՛Հա
ա յնքան
սսլասսւահ
կաղունգ
Պ "՛՛գան
ո բ Հանղ իսաւո ր
մ ուտք
ղո
րհ եց
սրաՀի
ւլուռնէն
; Պ՚լաիէլնեբուն
Հեաաքը–
քըոլթիւնը
չա՚ի
ոլ սաՀման
չունէր
:
կա
գանգ Պապան
կողովը
ուսին
բեմ
բաբձրա–
նա լով , իբ պա ա ր ա ս տ ած
՚լե՚լեցի/լ
մ ենա֊
խօսոլթիւնր
արտասանելէ
ետք
,
կանչեց
մէկ
քանի
տ՚լաք
եւ սկսալ
բաչխել
կողո
վին
մ էշ գանուած
պտուղնե
րը
եւ չաքա–
բեղէննեբր
, մ ինչ
վարէն
՚ի՚՚քբիկ
մ ան -
՚ւիբքը՛
Ը^թեբցո՚Լը
/լօւլտուի
օրուան
քա–
ւլաքա/լան
լուրերէն
,
նոր
ւ։ ւթ
ի ւննե ր էն ,
առիթր
/լ ունենայ
/լտբգալու
Րս՚ֆֆիին
«Աամոլէլ»ր
կամ
իբ Հայրենակից
Աաբոյ–
եանի
գր ութ եանց
Հայերէնր
: Մ է/լ ք՛"
բ"վ
ԿԱ
՚ւ՚որնէ
քանի
մբ թռչուններ
:
Փա խսաա/լաննե
բուն
ել թե բաց
ալպ՛երուն
կ՝ է յնա
յ ընել
սլղսքիկ
ճիգ
մ է , օգաուե
լով
բոլոր
պատեՀռւթիւններէն
:
Պէտք
ունինք
մեր
էլօչիկին
/լապեբը
ամ–
րա պնգե
լու , քանի
Հ սւ յ/լա/լան
Ա
ուէղբ
փակ
է :
ԳԷՈՐԳ
ԶՄԻՒՌՆԱՑԻ
ԱՂ,ՆԱէ\Ի
ՄԵՌԱԾ
ՔԱ /Լ^ ՝Ի
Գէօղալ֊Գիլլբ
թե քե ց ւլլուխը
գէպի
նր–
րան
եւ Հանղարտ
պատմ եց
քր՚՚շ
Հետ
ու
նեցած
խօստկցութիւնր
,
անապատում
,
նախ
քան
միմեանցից
անշատուելը։
Ջէլալ-էմինր՝
սե՚լմեց
նբան
իր
կբծքին
եւ
՛լ րո չմ եց Համ բո յր ու գնաց
նրա
ծնալ–
ներ
ի
մ օտ
. . ;
Այ՚է
նոյն
երեէլոյեան,
ի րրաՀ իմ—Ա ամ ե–
գի սովորական
Հս՚բցումին
,
Գէօղալ-Գիւ–
լր գլուխը
իսոնաբՀեց
/յլ Համբուրեց
Հօ -
Րէ1 ձե. ՔԱ^
՚ելով
Հ՚"յԲ
՝ քո
կո՚մքը
ինձ Համար
օրէնք
է ։ Կ՝ըսեն
որ Ջէլս՚լ—էմինի
սլէս լալ
մարգ
եւ
ի՚լիթ
ամրալ^
քաւլտքում
չի
էլաբելի
գանել։
Եւ ինձ պէս
յիմար
ագշէլան
չէ
սլատ/լանում
ղաաել
ա յգ • Եթէ
նա
քեդ
գուբ
է
ւլա լիս
եւ 1լը Հ աւանես
, Հ րամ ա
յիբ
եւ
ե՜ս էլբ գնամ
նրան
/լնոլթ/էան
:
Հետեւեալ
օրբ իբբաՀիմ—Մամեգբ
ու
-
ղաբկեց
Ջէլալ—էմինին
Գէօղա
լ ֊ Գ ի ւ լ ի
ունեցած
ամբո՚լշ
օժիաբ :
Ջէլալ—էմինր
, քանի
որ
ամբողշովին
որբ
էր մեծացել
ու ոչ ոք ունէր ,
ուստի
միացրեց
երէլու բնտանիքին
էլ մէէլ յար
-
/լի աակ
եւ րնղունեց
իբրաՀիմ—Մս՚մեղ
ին
ոբպէս
եբկբորգ
Հայր։
Ամրողշ
մի
չաբաթ
Հարսանիք
էլտաաբեցին
: Ե բ իտասա
ր՚լնե
-
րը
տսլբեցին
չաա
երշտնիէլ
կեանք.
Գէօ–
՚լալ—Գիք
լ/, րնծայեց
Ջէլալ֊էմինին
սե
-
րուն էէ եւ ամ էն
մէէլ անգբանի
էլ
,լա ւա
/լ ի
անունբ
կբ գնեն
Ջէլ՚սլ-էմին,
իսկ տնգ–
րո,նի1լ աէլշէլան
՚սնունր
Գէօղտլ—Գիւլ
:
Նրանք
ասլբեցին
ելւ1լալէ տարիներ
, եր
-
շանիկ
/ւԼ րախէոաւոբ
:
Մս՚Հացան
խորին
ծեբսւթեէսն
մէշ, ա
-
էքէնքից սիրուած
ու յարւլոլահ
:
Նրանց
թաէէեցին
ռուս
Իվանի
շինահ
ղւէ,մբւորա–
նում
, ա յնպէ ս որ Ջէլալ—էմինբ
ւլ րուած
մէշէոեղր
, իսքլ նբէս աշ եւ ձախ
էլալմե
-
բին
երկու
քոյբերլ,
ոբպէս
թէ
երէլուսն
է լ նրա
կիներր
լինէին։
Բայց
չէ՞ որ
մե–
ծր
էէ Լէ, նրան սիրա մ էր եւ այւլ
սէ բլ, նբ–
րան
ուժ տուեց
իրեն
ղոՀելոլ
,
՛իք՛ կե լով
քբոշը
եւ քտղաքբ
, ռրին
ընգունակ
չ/,՜ն
լինի
չաա
շէստեբը :
Եր/լ՛"– քո յրերի
՛լամ բարանբ
յա
րւլ ուեց
ե լ կր յարգուի
,
ւլ աոսւելով
սոլրրե
րի
շար քբ՝–՚՚ու
մինչեւ
ա յժմ
ս է լ, մե բ
"՚ւլշի
էլ
նե բր
/լ բ գնան
ա յւլ ուխաաաեգին
աէլօ -
թելու,
որ
Ալլո՚Հը
իրենց պարղեւէ
Ջէլա–
լի պէս
քաշ
եւ
՚լեղեցիկ
ի՚լիթ
ամուսին՛.
Աստուած
մեծ
է եւ բոլոբին
էլ կր
բաւէ
անոր
ողսբմութիւնր
: Թո՚լ
ւիաոալորուի
նրա
անունը
յաւիտեան
լ
Ռուսեբենէ թարգմ.
ԱՏԵՄԵԼ\
(6 ե լ վէրջ)
Fonds A.R.A.M
