€6
Ա Ռ Ա Զ >
( Ս Դ Ն ե Լ »
Մ ի
« Ա Ո ֊ՆՈԻԼ » ^
« քհղ1ւղ
ալււս»
ասւաւթիւնշ
ոճա1լան
ձեւ.
՛է ըն կ
1
որ 1լաղմուահ՜ է
առնել
ք՚՚ոյով
,—
արկա&ով՝
ւոպուահ՜
էլ՛
առնւ1Նլ :
Վա՜յ
քեզի,
Տ՛՛՛ն
Բ է լ ո թ :
//լ
տուր
որ
կոլ՚ո
՚ոս
,
" ՚ "
քեղէ գչ՛՛" ՝
բարի
՛լաս
Ըսո՚ւ
ու
ք ր ՚ ՚ ք
՚ ՚ ՚ ո ւ
առասաաղր
ց՛ոհ
մեր
միմոսր
՚քաւոկելուէ
հ^ովերուն
վ ր ա յ է ն , խ ռ ն ղ ա լ ո ւ
Համար
Հեռոլներէն
^
երեւակայելով
՛լիս՝ կոնակս
գեաինշ • Ա–
աանկ
երեւակայո՛ւեր
չա՜ա,
սլաարասա
՚ւղել՚՚ւ
, սլաարուակ
րրահ^
մերթ
սխալ
թարւլմանութիւն
մր , մեբթ
ասլագրական
վրի'1'ոկ
՛քր։
Ե՛մ
ե՛մ եւ ես այր սխալական։
ինչո՛՞ւ
չկ
, կրնամ
սխ՚սլիլ։
Ե ւ ի՜նչքան
ուրախ
պիաի
ՐԱայի՝ եթկ մէկր
ելլէր
սխալ
մր
Հակէր,
բան
մր սորվեցնէր
, միչա
սլար -
կեչաութեամբ
, յարգանք
ներչ^՚չելով
ին -
^1՛ էւ՛
ոլր՚դ՚ո"
լ՛քնե րով
, իր ^ ն ո ւ թ ի ւ ն ն ե -
բով,
ղիչերաքան
իր ա^ութեանց
վկա -
յ ո ւ թ ե ա մ բ
-. Աււանց
անա
ր՚լանքի
ե ւ նա -
խաաինքի
: Հմա
ութե
ան
խուն կով
.
Բա
յց
մ աաենագաբան
էկա՛՛
յ • • ՚ ս րճա
—
ր ա ն ն ե ր ո ւ ն
մէշ–. կամ, եթէ ամէն բան
ունին՝
չունի՛՛ն
աչքի
լո
յս սսլառե
լու
ա
յն
քաքյււթիւեր
, որ հ՜անօթ է մ ո ւլո վո
ւր
՛լին
իր
ռամկաէլան
անունուի
միայն
: ԱՀա թէ
յ՚նչո՛
լ չուա կբ կոաբի
մ է կուն
քամ ակր ,
միւսին
՚*էաքբ
:
Հայ
ւլսլր ՛՛ւթե ան
նուիրում
ս է
սլատճա՛
ււր , երբ
ամէն
չան կուաամ
ոլաաասխան
,
եթէ կր "իրեմ
սլա յքարի
մկք
թավւել
եր
կաբ
սլր սլտ ումնե
րո
ւս
ել ուսո ւմնաս
ի բ ո ւ
-
թ ի ւնն ե ր ո ւս սակառին
բււ
վան
՛լա
կո
ւթ
ի լ -
նբ : Կկ՚սեն թէ
Աուբէն
Պարթեւեանի
^
ին ն՛աաիսլ
ստեղհ^աւլո
րհ-ութեան
ց" է ~
քբՖ
,
իր
բուռն
վ իճա բան ութե
անց
մէք ,
« ւտճի
Հ բ՛ս չա կեր անե
բ ո ւ
կբ
վեր ահ՜է ր
ՀայՀո
յութիւննե՛
րն
անւլամ » ,
է՜ Հ
1
վս տաՀ
եմ թէ լնթերցւււլբ
ոճին Հետ
՚ցի–
աի գտնէ
նաեւ
հ՜անօթութ
իւննե
բո
լ
Հանք
մր
իմ այն պատասխաններուս
մէք,
որոնք
ուգղոլահ՜
են անոնց
«՚լորոց
գՀարս
նոցա
ոչ
Համ արէի
լինել
Հաւասար
չտնց
ա
րօ -
տականաց
իմ ոց » :
Վ^երագառնանք
. . . արկահ՜ին
-.
Պարկեչա
բ ն թ ե ր ց ո ՛լբ
չի կրնար
անգի -
տանալ
թ է տպա՚լրական
վրիոլակբ
կ՝ուգ՜–
գ ո ւ ի ինքնին
եբր
անմիքտսլէս
քո՚էբ
կար–
գա
յ թ է «ոճակս՚ն
ձ ե ւ » կոչահ՜
եմ
ծ՜անօ
ասոլթիւնր
: Արգարեւ
,
ա1ւնու–լ
րային
բո՛
լոր
ոճակտն
ձեւերուն
մ է ք
գո
յութիւն
չունի
Հոււլիգ
առնուլ»
ձեւ մր, այլ
առնել
բային
ոճական
ձեւերուն
՛քէք
միա
յն
՛լ
ո–
յութիւն
ունի
«ոււլիգ
առնել»
ձեւբ :
Ապացուցական
ա յս
յա յաա րա
րո
ւթենէն
գորհ-ահուահ՜
է Հոն ուր
սլկ ՛ոք էբ
գնել
Հրամայական
առնիջիք ( * * ) -
Վ ե լ՛ ալլ ա ո ն ալս վ բա յերսւ
կա
ղմա
հ՜ ո -
ւէԱ
՚կան
ձեւել՛ուն,
պէտք կ բ՛՛ել
թէ
բ ա յ բ
յաճախ կբ կո րսն ցնկ
իր Հարաղատ
կամ
աբմաաական
նչանա
կութ
ի՛նբ՝
երբ
1լ ա -
մ ո ւ ս ն ա ն ա յ
ւլոյականի
մր կամ
ահ-ակս՚նի
մր
Հետ
: Օրինակ
՝ «առնուլ
՛լա աամ
սւնս»
( կամ
Հալւուլ
ղատամ
ոլնս
, Հ ոմ անիչ՝
լոր
խել
,ֆրանսերէն՝
ակասէ) ,
^եբ՚լս
առնուլ»
(նուաղել)
, «ղորհ
առնել»
Լքանալ)
։
Նման
ձ ե ւ ե ր ո ւ մէք՝
բայբ,
լհակցոլթեամբ
գոյականին
, կր Հեռանայ
իբ ս՚լ՚մաաա ՜
կան
իմաստէն
, այսինքն
բ ա յ բ չէ , այլ -
եւս , որ
իմս՚սա
կուտայ
ոճին :
Այս
կարւլի
ո ճ ե բ ո լ
մէք,
ամէնէն
Հե -
տաքբքրականն
է
ել եւ, ելս
առնե
լ–.Բննենք
այս
ոճր
մեր
Հ ն ա գ ո յ ն վկայարանին
մէք՛
Աստուահաչոլնչ
Ա ՛ստեան
(Ծննդ՛
• 21 - 26) •
իսաՀակ չաա
ղմբախտ
կր ՚լգար
ինքղինք,
ոբովՀետեւ
կինբ,
քիե–
րեկա
, ամուլ
էբ : Կ՝աւլօթկր
սւ
1լ
ա՚լօթէբ
Աստուհ՜ո
յ ,
ո րպկսղի
լրս
լ ա կ
մ բ
պարղեւէ
իրեն
• Հուսկ
ուբեմն
օղուա
բբաւ
աղօթ -
Քր
^իչ՚լ
՚լե՚լվ՛ պկս ե ւ քԻեբեկա
մնաց
յղի ••
Շուտով
յայանի
եղաւ,
սակայն, ոբ Աստ
ուահ՜
մէկի աեղ
երկուք է տուեր ,
ղա
լի քէ՚ե բ բ երկուո րեակ
է ին
, ո լ՛ոնք չա -
ր ունակ կբ կո
ոլէ
ին
ի րւս
բւււ Հետ
ա
չ -
խարՀ
չեկահ՜
տակաւին
յ
կռիւին պատ -
ճառր
ան
ւլր տնկո
ւթիւն
իբսւււ՚ւնք
, ոբ կբ
չնորՀսլկբ
՛լե րա՚լանց
ւււթե ան կամ
ումի
իրաւունքով
• Ուստի
կռի"լ
բ ռ ո ւ ն ց ք րր -
ռոէ^՚ցքի
Հ
Ո ՚ ե բ ե կ ա յ ի ն սիրտր
նեղացա՛՛ւ,
ինչո՞ լ անՀանգիստ
բլլար
ա յսքան
,
1լ ար
մէ՛^ ր
յ՛լի
մնալ՝
մ աանուե
լու
Համ աբ
նբ ֊
ման
անՀանգսաութիւննե
րոլ : ի վ ե ր ք ո յ
Ասւոուհ
ո լ «Հարցնելու
էլե րթա
լ »
ՀմեՀե–
նական
սլա՚ո՚լամախօսութե՚սն
՚Սլայու
-
թիւն) : Եւ «Աստուահ»
կր
պատասխանէ
պս՚ւալամսվ
մր , ոբ աՀաւասիկ՛
«Երկու
աղղ
են յաբղան՚լի
քում
,
Եւ
երկու
մողովուբգք
լւ՛ րովա
յնէ
քում
մ է ղատ
ցին
,
Եւ մողովուրգ
ղմողովբղեամբ
ել եւ ել առնիցէ,
Եւ
երէցն
կրասերոյն
հ ա ռ ՚ ս յ ե ս ց է »:
Կ^ուղէ՚՚՚ք
որ չարունակեմ
պատմութիւ
-
նբ։
քիերեկա կբ հ ն ի , – կբ թուի թէ մին
չ ե ւ
հնն՚լեան
սլաՀ ր կք չտրունակուէբ
կբ–
ռիւբ,
այնք՚սն
ռր երբ Եսաւ,
յաղթական
,
առաքի՛նր
կոլ՚լար
լոյս
աչի՚աբՀ
,
Յակոր
սեղմօբէն
բոնահ էբ Ե սալին
՛լ ՚" բ չա
ււչ՚ս^
՛թ
րէն՝
՚" Ր
՛ւ ^լք
Դ
աոնա
լու
Համ ար
եղբօրր
՛յլ՛
ժ՚սմ
ում աւ1 ս։
Հ\ա՚ւոլ
թիւն
պի
՚ոի
գաոնա
ր
ղբաղիէ
ինքն
իր վր
՛ո
յ
ի՚ն
՚լացնող
միմոսով
;
Բայց
ե ւ
այնպէս
չաբւււնսւկե
-
լով
պրպաումներս
, այս
ուսումնասիրուէ
թեան
լուսանցքին
վբա
յ
կր փռեմ
քանի
մբ
Հեաա
քրքր
ա
/լան լեղուական
վկա
յու -
թիւններ՝
առնել
եւ
առնուլ
բայեբուն
գորհահութեան
մասին ;
\ք
անօթ
երկու
Բ՛ո
յերբ
ղո բհահուահ
են ,
երբեմն,
մէկբ
միւսին
տեղ։
Աւնինք
«կին
առնուլ»
ձեւբ.
«Ա
՚լաչեաց
կին առնուլ
ի
նմանէ»
(Բ.
Մակ–
ԺԳ՛
25) :
Ունինք
նաեւ
«կին
առնն լ»
ձեւբ
-
«Աբասցէ
կին
ա
յէաղ֊
ղի
(՚Նեէլք.^ ԺԳ–
27)։
Աւելի
Հեաա -
քրքր
ա
կանբ ,
« Եթէ
այբ սւբձակեսցէ
՚էկին
իւր եւ
ա–
րասցէ
այլ,
չնայ»
(Մւպւկ - ժ ՛ 11) :
Նոյն
ա յ ս խօսքբ
քանիցս
կրկնուտհ
է
Նոր
կտակարանին
մէք։
Այսպէս •
« Ամենայն
որ արձակէ
ղկին
իւր
եւ
առ
նիցէ
այլ,
չնայ»
(Մււաւթ • ԺԹ • 9) :
Այս
վեբքին
՚լկայութեանց
մէք (*),
խօսքին
կաւլմ ութիւնբ
կբ
մնա
յ
նո
յնբ
,
Բ"՚յք1
մնայ
նոյնր,բայց
կր
վլոխուիբա–
յին
մամանաէլբ,
աեղ մբ ապառնի, տեղ
մր
ստւՀրագասական
, մին փոխաբէն
միւ
սին • Գբաբարբ
նման
քմայքնեբ
չատ ու -
նի
,
յաճախ
ստորտղասական
առնիցէք
(*) Ուրիշ հետաքրքրական ծանօթու -
թ-իւններ եւս կարելի էր քսււլել նոյն
այդ
իօսքէն : կը տեսնուի որ շնալ բաոր կոր -
սընցուցած է, ՛Սոր կտակարանի խմբա -
գրութեան կամ գէթ
մեր րարգմանիչնե -
րուն օրով, իր սկգբնական բուն իմաստը ,
որու վկայութիւն կուտան կապէն եւ շան
սխուր բառերբ Հին կտակարանին
մէջ ,
րայց այդ բառերոլն պատմութիւնը դուրս
կփյնայ մեր նիւթէն :
անղրանկաբա
ր
հնե
լուն
:
ԱյսուՀանգերձ
( * * ) Նման փոխաբինումի
օրինակներ
շատ կան Աստուա։ծ՜աշունչ Մաաեանին
մէջ : Հին մատենագիրները եւս շատ կր
սիլւէին փոխարինել սսւհւքանակաՕ|ր եւ
հրամայականր, մէկը դնելով
միւսին
տեղ,
Բ™յց շփոթութիւններ ծագեցան :
Պէաք է աւե՛լցնել թէ գր™բար)ր ստեղծած
է ստորադասական - ապառնի մամանակ
ւքրն ալ ; Օաար ագդեցութիւն այս րո -
լորը:
ԵՐԿՈՒ Պ ձձ Ե Ր
Ա՛
Աչունի
երեկոյ,
֊,անգաբտ
ան՚՚յչ^
երե -
կոյ
: Երբ փեղկերս
գոցեցի
,
գիմացէն
գե՚թ՚ահ
լուսին
մբ
կ՝եբեւաբ
Յ՚՚ղնահ
եմ այս
իրիկուն
, ուսե բ ո ւ ս
ոլ
Հո՚լիիս
վ լլա
յ , պարապ ու հանբ
չղ.իտեմ
ինչ
մ բ կախուահ
է : Գլուի՛ս
թեւերուս
մէք, կբ մնամ
, վախնալով
խոբՀիէ
• • ՚
Ա ի ա յ ն
՚լիաեմ թէ աչունբ
եկալ,
հւ
թէ
՛սսկէ վերք,
իրիկուն՚ներբ
պէտք է
շուտով
՚իեղկեբս
՚լ՚՚ցեմ
> • .
ինչպէս
Ակիւտսւր,
երր աշունի
իրի -
կոլններբ,
մեր պարտէզին
եբեք
շոճիներբ
շուտով
՛էի
թ՛ ր ին
Հե տ կբ միանա
յին
, եւ
անոնց
շշնքի՚-նր
կլ՛ լսուէր
այլեւս
ամբո՚լք
ղիլերբ
• • -
Եւ կբ յիշեմ
մեր սենեակբ
, ո լ՛ո
ւն
կա ր–՛
միր պտտե
բուն
երկայնքր
շարոլահ
էէն
մեր
Հօրբ
գիրքեբք :
Եւ մեր մանկութեան
լամբաբբ
, կախ -
ուահ
Հին
ձեղոլնկն
՛իար
•, Եւ Հօրս ճա -
կա՚ոբ
ե ւ աչքերբ
անոր
լոյսին տակ • Եւ
եղբայրներս
, արղէն
իսկ
խոՀուն եւՀա -
կահ
՛լիրքերուն
վրայ– Եւ իմ սիրտս ոբ
խենղի
սլէս
կլ բաբախէր
. . . Եւ աչու5լբ ,
Հանղարտ
, մեղմիկ, ոբ էլիքնէբ
մեր պար
տէզին
ե ւ Հողիներուն
վրայ
...
Ե ր բ ե մ ն , յեաաւՐնաց
աղռաւներ
,
որոնք
կ * ե բ թ ա յ ի ն
քնանալու
Հ ե ռ ո ւ ի
թրքական
զերեզմաննոցին
նոճիներուն
մէք,
կ՛՚անց
ն՛էին
մեր
ւ՛լ՛ս աււ ւՀաննե
բուն՛
ճիշգ
ք ո -
վէն
. . .
Յ ե տ ո յ գարձեալ
Հանգարա
իրիկունն
էբ
աշունի
: Կր լսուէր
միայն
չ ^ ք է ՚ ^ Բ թ ե ր ՜
թ ե ր ո ւ ն , ղոբ
Հայրս կբ ղարձնէբ
իբ ճեր
-
մակ ու իմացական
մ ատներով։
Ու էմ
ղլուխս
, որ կբ Հակէր
սիրտիս
խենգ
բա
բախումին
աակ
• . •
Այս
իրիկուն
, ղլուխս
թեւերուս
մէք ,
կր
վա խնամ
խո
րՀե
լու
. . .
իսկ
փեղկերուս
ղ ի մ ա ց , տխքահ
օտար
լուսին
մբ կբ նայի
. . ,
բ.
Ասիկա
իրիկուան
ա յն
մ ելամ
աղձոա
պաՀն է , ուր
բոլոբ
եր1լինքնեբուն
տակ ,
կա թնա ՛էա ճառնե ր բ ա՛ի կ ՝աոնեն
տունե
՜՝
րուն
էէուոնեբբ :
Ո ե լա
լք
ա ՚լձ
լ՛՜
ս՛ կաթ
բ • • •
կաթէ
յսւսա՚է
ատե
ցնող
ս պէ՛ ա ա կո
ւթ ի
ւ–
՛ւ՛բ, ինհէ՛ Համաբ կբ մարմնացնկ
, այս
աշ
էսաբՀին
՚էյլ՚՚ոյ ,
օրուան
անվերաէէարձ
վաէսճանբ
, մի՚՚՚ցահ
ա՚լււց
անլուհելի
լա -
ցել՛ուն;
Հէ՚ւանւլի
ս ենեա կնե
րււ
ւ , կէո
մ թ ո ւ թ ե ա ն
մէք ինկահ
, քերմոա
մթնո -
լորտբ
, ուր սպիտակ
գա ւա
թ ին
մէք
անո
-
՛լոք՝ կբ սպասէ
կաթր
: Աւ անորսշ
շար -
մումներբ
հերացահ՜
ձ ե ռ ք ե ր ո ւ ...
իր
էլկո
լան
պաՀ
էւն
Հետ
,
կաթնավաճառ,
ներուն
երե լալուն
այս
մելամ
աւլձոաու -
թիւնր,
Հեռուէն
յիչաաակ
մլ^ է մէքս
։
Երբ
՚՚լ՚լ՚՚՚իկ "՚Գ^ւ՚Կ
մ
1^ կ ի , ձ
Ա
՛ն
ձրո
յթ
արղկն
բոյն
՚էբ՚ոհ էբ մէքս,
ե ւ ձմեռ
երե
կոյեան
՛լէմ
կր ,
նուաւլ
ձանձրանա
լու
Համաբ
, յաճախ
կ՝երթայէւ
Հօրաքրոք։
տունբ
, նսաե
լու
փողոցէ՛ն
վբա
յ
տուոՀ
պտ աուՀ ան
է՛ն
առքեւ
, յ ո ւ ս ա լով որ մարղ
սլիտէւ
անցնկր
Հոնկէ
...
Բայց
, շաս՛
Հաղուա՚լէ՚ղ
կէ՛ն անցոբգ -
ներր
Հոն ալ : Ե ր բ ե մ ն
գ լ ո ւ խ ն ե ր ո ւ ն
չ՚^Լ
փաթթահ
քանի
մ ր կիներ
, որոնք
Հիւր
կ Ղ բ թ ա յ ի ն ,
օրերէ
ի վեր իրենց
մէք
կու–
աակուահ
լու,րերբ
ե ւ թոյներբ
ղուրս
թա–
փելու
...
Յետոյ,
երկաբ կբ ղ ի ա է ի անձրեւբ գի - ՚,
մացէ։
սլատէւն
վրայ
: Եւ երբեմն ալ կբ ՚
նայէի
, սենեակին
մէքտեգր
ղրուահ
կբա– \
կս՚րանէւն
շւ՚՚լշուլոււ՛
պւլվ՚նձէւն
մկք,
ուր |
գէմքս կբ աեսնէ
ի՝
այլանգակուահ
... |
Յ ե ա ո յ , վւււղսցէ՚ն
էսւ՚շոբ
ք՚՚ւրեբուն
ու
ցեէսերուն
՛քէք՛յա տ 1լռտ ե լո ՛է կ՛՛ան ցնէ
էւն ,
իրարու
ետեւէ
, թ ա ղ ի ն
Բ՚՚էոր
շուներբ
,
ոբոնք
ուրէւշ
թսււլ
մր կ ռ ո ւ ե լ ո ւ
կ՝եբթա -
յին,
մեհ
շվսր՚ոոցով
մր թ ո ց ն ե լ ո վ
ղ ե ա ի ն
թառահ
բ ա զ մ ա թ ի ւ ւսգռաւնեբր
ե ւ Հազ -
ուաղէպ
ճերմսւկ
ազաւնէւնեբր
Յ ե տ ո յ
դարձեալ
քանի
մր կիներ
, ե ւ
շատ շատ աաս՚մնա
բո
յմ
Հա
յկր
,
որուն
անցքին
՛էլ՛այ
, բոլոբ
կիներուն
սիրտեբբ
կբ
փո էսէ էւն
իրենց
ս ո վո բ ա կան
րաբախու–
մի
ձեւբ
...
Ու վերքասլէս
կր Հնչէր
Ա. Խաչ եկե -
գ ե ց ի ի ն
երեկոյեան
ղան
դա
էլբ ,
Ակիւտաբր
"է^.^Ր31.յյ^^1^1Ըյ11
՚Լ^ՐՌ^
Գա
տաս
սւ ՛ս
ււլ
IIIIII
մ ութէ՛ւնր
յե տաղ՛ս
յէ՛ն կբ
Հպատակի
պատղ
ամէ՛ն
, ելՅակոր
, թ է ե ւ կրտսեր ,
կբ
՚ոիրանալ ոչ միայն
՛սն
՛լբ ան կո
լթե
ան
իրալունքէւն
, շաՀե լով
է՛նշ ոբ կորսնցու -
ցահ
է ր « յ ո ր ո վ ա յ ն է »
, այլ ե ւ ցեղին ա -
ռաքելակաււ
վւառքին
: Ա յ ն ք ա ն որ Յա -
կոբ
, ոբ քլբ նշանակէ
էսա
բող,
յետո
լ կոչ
ուեցաւ
իսրայէլ, որ կբ նչանակէ ասա —
ուահամ
արտիկ \
Այմմ
վեր
լուհում
ր .
ինհի
այնսլէս կք թուի թէ րան
մր կբ
պակսի
պատղամին
մ էք ; Իբրեւ
պաա -
դամ՝ չի
լրացներ
ե ր կ է՛մ ՛սս տո
ւթեան
(ամՓիպոլո(3՜ի)
ե զ ր ե ր բ , իսկ իբբեւ
լե -
զու՝
չ^աբտայայտեր
Հանղոյցին
տինա -
միսմ^/;
ԱՀա թէ
ինչո՛ւ
՛սշ ԷսաբՀ
աբաբ
անՀամ աբտա
յա
յտութէ՚ւն
մր ստացահ է
գրաբաբ
Հղօբ
ոճաբսւնութիւնբ
,
ղս՛ -
աեց1
^ք
Ժողովուրդին մէկը մէկալէն գօ-
բաւոբ պիտի րլլա.յ ,
ու գէմր
ժողովուրդ
գժողովրդհամբ ել եւ ել ւսռնիցէ:
Աշխար–
Հ աբա
րին
ձեւով
թարգմ
անահ
են եբրա -
յաւլէտ
Եբբայեցինեբ
ե ւ երրայագէտ
Եւ ~
րոպացիներ։
Գրաբար
ր այգ իմասաբ չի
տար
, սակայն ,
Է^Լ "Ր Կբ
Հասաաաէ
թէ
մեբ առաքին
թարգմ
անի ^եր
բ Հեաե -
ւահ
չեն
մէկ
բնադբի
;
Ե
ղ
ր ա
կա
ց ո ւթեան
յան
՛լ
ե
լւ
Համ՛.
փնտռենք ու յւննենք
նոյն
ոճաբւսնութէււ–
նր
՛աա
ր բե բ մատեաններու
մէք :
Շ.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
ՈՍԿԻ
ԱՊՐՋ11Ն
(ՎկՊ
ԳՈՐԾԱՒՈՐԻ
ԿԵԱՆԲԷ)
Եւ
Հիմակ
երբ
մարղբ
տւղս՚ր՚ոն
մբ կբ
նե բկա լանար
՛լ որհ
սւէլելու ,
անվրէպ
պատասխան
կր ստանար,
թկ
.
ինչո՞ւ
չէ , Վուկաս աղա, քեղի պէ"
՛չր՛" շ՛՛՛ր բ
՛լ լուէսնուս
՛է
րա
յ .
՛լ"
րհ
մ բ ե -
ղահին պէս, ՚լե՚լի
խապար
կբ ւլրկեմ :
Ու
խեղճր
, «կանէս
՚սլ
^որՀակալու
-
թէ
՛ւններր»
՛ք աաու՚յանե
լով
լւււսա
լիր կր
մեկնէր :
Եւ կբ պատաՀէբ ոբ տ՚ղարանբ
առւք ամ
եա
յ րան
ուո
րէւ
մ ր պէտք
կ՚ունենար
,
մէկ
կամ
քանէւ
մբ օրուան
Համար
.
՛լր աշա
րա–
պետր
էֆէնտիին
կ՝աո.աքարկէր
երթալ
Վոլկասբ
կանչե
լ •
Օնու պրագ,
կբ Հքամայէր
էֆկն
՚
աին ;
Գլ
էս
ուն
«սլէ լա՞»
սլէ՛տի
բանա բ ;
Մինչ
այս
մինչ
այն,
Առքի Պսակբ կր
մօտենա
ր . Արմ իկին
բնկե րուՀ
էւն երբ
էսեղճ
աղքիկր
նեղբ կբ
ղնէ
է
՚նճեբմակեւլէննեբուն
սլատրասաոլթեան
Համար
, վասն
ղի
մէկ–
աեղ
պիտի կարէ
ին :
Արմիկ
քու աս ալ օբ չմնա՛լ
նէ, կա -
բ ե բ ր ե՞րբ
պիտի
սկսինք , կր Հարցնէին
:
Վարդենի
տուտուն ալ քանէ՛
մբ
անղաւք
էրկանր
միաքբ
ձղեց , թէ
,
— Հիչ
չէ նէ,
երկու
թօփ խասայ
առ -
նէէ՛բ "՛է, մէյ մր "ա
ճերմակեւլէննեբր
պաշլէ^Տք 1
ճս՚ՀԷ՚լն ալ «րաՀաթ»նաբ
. սէ՛ր
տբ
՚էւսբբ կբ Հատնէւ
կ՛՛ր : Ամէն
օբ կբ
Հարցնէ
քի՝
«եէնկէ,
ի՛՞նչ
ե ՛ լ ա ւ » ։ Ավ
ղույլ
դրացնէ կր էս՚՚^ւիմ
կոր
էցե՚լճ պառաւին
մաքկն
կ՚անցնէի
ր որ
իր
ամէն մէկ ղիաոզոլթիլնբ
, էրկանք
ա բ -
գէն
հակհկոլ՚սհ
սէ՛րտբ
մէյ
մ րկ, ա
լ ,
՛ք
կյ
մլն ալ կ՝ասւթւտկ–բ
: Մալ՚՚էր
մէկ
ւ,լատ",՚ւ–
խան
ունէր
միայն,
«սարաՓՀյ
տասբ ոս -
կին
տահա
չ տ ո ւ ՚ ս ւ » : Ու իբ կ՛ս ր ՛լին
,
ինքն
՚"լ
«Պէյլ1՚Կ»Ի
մս՚բդէն
լույ, կբ
Հարցնէր
անՀ ՛ոմբեր
ութե
ամբ
, ի՛՛՛նչ
եղաւ
, չէւ^
գաբ,
կ՚սրերուն
ստտկր
ո՞ւր
մնաց
Բա
յց Վարգենի
տուտուն
ուրէ՛շ
մտմ բ -
տուք
մլն ալ ունէր՛
տանբ
անտեսական
կաբ՚լ ու կանններր
էլն չո՞
լ
կր էսանւլաբ -
ուկ
է՛ն : Ամէն
՛սո ասւ որ կ րէ՚կր
տունէն
գուբս
պէւտէւ
ելլ՚սբ
, անոր
Բ՚՚ելէ՚ք
բան
մբ
կ՚ունենար։
Օր
մր,
«կքմէքճի»է՚ն
«չէ-
թէլկ»ն ալ լ ե ց ո ւ ե ր էր՛ մարղբ
շս՚տ«եալ–
վարմիշ»
էլ րլլայ
քի , քիչ
մբ սրրեն».
ու
րիշ
օր մր՝ «ատնտէրբ
նոբկն
եէլահ կր ու.
խնգալսէէ՝
բս՚րեւ
ձ՚լահ
կր»
• ինչ որ քա -
ղաքավաբի
կր նչանակէր
, աան
՛թ"րձ.քբ
կ՛ո
ւղկ
••
1շյ դուն ասանկ
բան
չէէ՚ր
լ՛նե
լ՛ նէ
. ՝
աս
ի՞նչ
ե ղ ա լ քէ՛, կր մրմռար
էլնիկր :
Մ արգուն ակ բ՛ոբ կարհե
ս իրեն
չ է բ
բա
ւեր,
մէյ մբն ալ էլնկանբ
էսօսք
Հ՚սսկցնե–
լու
է ր : Բանի
մր անղամ
քիչ
մնաց
որ
ալ
չւլիմ "՛ն՛ս ր ե ւ ղլուխն
եէլահր
իմ ՛՛՛ցնե լով , Հ
ձ ե ռ ք է ն
ա՚լա՚ոէբ
: Բայց,
նորէն
Համբե -
բէ՚ց։
Խ "Հէ՛մ
ութ
իւնբ
կր ււլաՀանքկր
ԷՈոլ -
թիւն
պաՀել
; Վ^արղ ենին
որքան որ ալ
բարի ու սրացաւ,
բ ա յ ց վեբքապէս
էլնիէչ
էբ։
«Լե՚լուն
բոնես
նէ,
չիյտեմ ոբ
տեւլր
կր խօսէ՛»
, բսաւ
ինքնիրէ^նբ
: Պէ՚ոի
ե լլա
յ
Արմիէլին
ւգիտի
իմացնէ,
«ս՚սէսբն՚ս
մար–
՚էու
բան
չրսե՛՛»
պատուէ՛
լ՛ե լով : Ան մ է՚ա–
միտն ալ եղտհ
ր չէ՚ւլահր
սլէ՛տէ՛
ե ր թ ա յ
րնէլերներուն
պատմէ
, «մ՚սր՚էու
բան
մի
՝
բսէէրֆ
յանձնաբա
րելով։
Մէյ
մբն ալ նա–՜.
յիս
սր,
հաւատիսւր շըմէնտրֆէր
նստեր՝
Աամաթիա
կբ ՚էա՚լէ
, մինչեւ
աղուն ա -
կանքբ։ Ավ ան ատենր
գոբհ՜
ունէւնք,
Հա
։
Եւ ճար մր
ւքտմտալու
է ր : Երեք
ոսկիէն
գրպան
ր քառորդ
մէճիտիէ
մբ
մնացահ
էբ : Աոաու
մ բ
«մենհ
սնտուկի»
բանա -
լին
՛լարձեալ
առաւ
, աեւլր աչ մ է կ ո ւ
մբ
չՀ՛"
բ ցու
ց : Ջորս
թոււլթ
Հանեց
ու
շի
աակ
ՊաՀՃԷ
Խար՚՚ւն
սարս՚ֆին
ղնաց :
Մարւլբ
չո րս
թուղթէ՛ն
չ՛՛ րս ոսէլէ՛ տուաւ
միայն
յ
«Ֆունտօ»ներր
կ՛՚իյնան
էլոբ»
աոարկելով՛՛
Վուկաս
աղան
ւլորհր
տեսնելու
Համար
անպատճառ
վեց ոսկիի պէտք
ունէր, շատ
թ՚սխանձանքնեբով
ու
շաբթու
ան մէք
թ ո ւ ղ թ
մը եւո
բերե
լու
պ՛ս
յմ ան՚սւ
,
ոսէլե
մբն ալ փրցուց :
Պ՚սՀՃԷ
Խարոլէն
Ջ՚ոխմախճիներր
եչս՚լ
,
երէլու
«թօ՚ի»
ս՛՛լէկ
«էսասա»
՚լնեց
, վեց
մէճիտիկնոցէն
, ե ւ Եէմիշէն
շոգենաւ
մտաւ •
ԱՐՓԻԱՐ
ԱՐՓԻԱՐԵԱՆ
(13)
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
