ՆՈՐ
ԳԻՐԲԵՐ
« Կ Ե ԱՆՔԻ ՈԻ՚ ԼԻՆ Ե Ր Ո Վ *
(Ա. ՎՐԱՑԵԱՆԻ
ՏՈԻՇԵՐԸ)
Ն՛՛ր
լ՛՛ յ " "էեսաւ
,
^8II ւսա բեր» է ւաւլա -
բանկն
(ԳաՀիբկ)
, ձեւով ու բովանգա
~
կութեամ
բ խոբաոԼկս
ուշաւլբաւ այս •չպւ–
ձբ, որ առանձնա յատուկ
տե՛լ
մբ կբ գբ–
բաւկ
Հեղինակի
ղբակա՚հ վաստակի՛ս
մէք։
Երեք
Հաբիւր
մեձաւլիր
կքեր , րնտիր
թուղթ
, ճաշակաւոր
տսլաղբութիւ՚լ,
եւ
նկա
րաղարգ
քք
աս՛եաւոր
ձօնով
մբ Ա– Վբացեան իբ
գիրքր
նուիրած կ ՝
«Մասիսբ
չտեսած ,
բա
յց , ւոարսււլրութեան
մկք , Ա՛ ասիսի ե ~
Ր
՛ս ղով սա չոր ուող
Հայ տղաեեր
ին եւ Հս՛
յ
ս՚ղքիկ՛՛ ե բին , որոնց
մատ՚սղ
սիրտբ րա -
բախում է Հա յաստանի
Համ ար» :
Յաքորղ. կքե րր
լիա կա տ՛ոբ
կե րւղով
կ^արգարացնեն
ձօնին նպատակբ
, "րս՚Ի ~
Հետեւ
ամ բռ՚լք
գիրքր
ե՜ա յրկ
ծա
յր տո -
գոր ուած կ Հւս յբենա սիրա կան
քե րմ ու
խորունկ
ղղացում
ով , որ առաքին
վա
յր ՜
կեանկն իսկ կր փ ո խա՚ե ց ո լի
րնթե
ր ցողին
եւ ՀետղՀետկ
ղայն կ՝առնկ իբ աիրսւպե —
II։
ո
I
թ
1,11/
՛հ տակ
Գրքին
՚սռանցքբ
Հե ՛լին ակի կե ա՛՛՛բն է ,
<; կեանքի
ոլւլվւն» , ուրկկ
խնամքով քաղ ՜"
ուած՛ են պատմական
փ՛ոստեր
,
յիշատա՝
կեքի գկպքեբ
, յ՚՚ւ՚լիչ
ապր՚՚ւմնեբ
եւ քանի
մբ անմոռանալի
ւլկմքեբ։
Բայց
այն
ուղին
ուրկկ
քալած կ Ա • Վբացեան
, կամ Հայ -
րենիքկն
կ՝անցնի եւ կամ , իբբոլոբ
ճի -
դաւորումներով
, ՚էկպի
Հ՚սյրե՚եիք
կր ձգ
տի
Հասնիլ։ Այս պատճառով ալ ին* որ
մենք
•էոե կբ ւլանենք՝
^ա յբենա
սի բ ու կա ւ՛
ապրումներ
եե , Հա յբենա կան տեսաբան -
ներու
կենգանի
նկսւրաղբականներ
եւ
Հա յրե՚եանուէ
բ անձե բու աո՚լսւեցում ;
Հատորին
ա՚սս՚եեօթ
ր ղլուխներ
ր
՚լբլ՛ -
ուած են անցնսղ
քառորղ
ղարու
բնթաց
՜
քին
ղանաղան
թուականներու
ե՛. ղանա -
գան
փայրե.րււլ
մկք։
Հակառսւկ այ" իլ՛" ՜"
գութ
ե՛՛՛ն ՝ ՛էէր քլ՛ Կր ՚՚լ՚՚՚Հկ իբ
"՛լ ե կան
մէութիւնն
ութաբմ
ութի ւ՛եր
Հ
Բ՚սցի
երեք
Հ ատոա^ածէ , որոնք նախա ՜
պկ" տպուած են
«8
ո ւս ա բե բ%ի եւ «Հա
յ–
բեն
իք
Տ՚"րեղիրք»իե
մկ ք ,
մնւս ցե III լ՛եե րր
առաքին
անգամ
ր լ լ ՚ " լ " վ
լ ՛ ՛ յ " կբ "՛ե "նեն
այս Հատորով ;
*^էւ՚քւձ
ԿԸ
բ " ՚ ; ւ " ՚ – է
«Թռբ՚լալբ»
(ճր՚եճ -
ղուկ
) խորաղիբբ
կրող
ղ լուիւ ով
, ւււր
Հ ե՜
ղինա կր կբ ներկա յացնկ
Ն՚՚լ՛
Ն՛" խ իքե ւ՛սն ի
Հայոլթեան
ա ր կած ա լի ց սլատմ
ութիւնր
Անիկն
մինչեւ Տոն գետի ափերբ ;
«Ի սկ՚լբանկ կ ր ԱշխարՀն
Հ ՚ " յ " Ա եւ
թաղ՚սւոբոլթիւնն
Բաղրա աո էնե ա ց , Ա^՚ի •
Եւ Անի
ե ՚ լ ե լ Վոլգա
• Եւ Վոլղա
եղեւ
Խրիմ։ Եւ Խրիմ
եղեւ
Տ՛՛ն։ Եւ Տոն ե ՚ լ ե լ
Հաե րապետ ո ւթի ւն Հայաստանի
• Եւ Հա՛ե–
բապե տութիւն
եէչեւ ա շիէԱւրՀ ամ ենա
յն
Եւ
Հայն
եղեր աշիւարՀաքաւչաքացի
• • •» :
Աս տուածա
շնչական
սճով
նեբկա
յաց -
ուած այս ՛նախաբան
ր իղւ մկք կր խտացնէ
արգէն ոչ միայն Ա • Վբ՚սցեանի
Հայրենա
կիցն ե բուն՝
Ն՛՛բ
Ն"՚ի>՚իքեւանցի՚եելւ"ւ
ւղա
111111։
ւթի
լնբ
,
սւ
յլ նաե
լ
ճակաաաւէիրր
բ՛՛լ " ր
Հ ՛ս յեր"
ւ՛ե ;
^ւ՛՛ււ՛՛՛է՛՛է
՚էԼ՚՚՚-է՚Ը.
՜ ՜
^Ջէր
մնացել Հա -
յութ
է։ "էն Հետք»
Հատորին
ամէնէ՛ն
՛լր՜
Բ
՚ուէչ
էւԼ ամէնէն
աւելի
սրւոաւլին
ղէւ1Լէէւ–
մով
ւլրուած
մասե բէն
մէ էլր էլա րե լի է ՚եբ~
էլատել։ Ա • Վրացեան
, մօտ երեսու՛ն
է քե
րու
մէք , կբ ւիեքակե եգանաց՚նէ
իր ման -
կոլթիւնն
ու թաբմ
պա տանե էլո ւթ ի լն բ ,
մ իեւնո
յն ատեն
ն էլար ելով
իրենց բնաա -
նեէլ՚սն
յարկին եւ Հ ա րաւլատնե
րո ւն սլատ՜
կերր
ռուսական
միքավայբի
մէ^
Կ
՛՛Ր ~
սուած
: Հոս առաեձ՚եասլէս
տպաւորիչ
է
մօվէբ ՚էէմքր,
իււէլաէլւսն էալ ումեւլ
տիպար–
նեբէն
մէկր
Հ՚սյ
մայրերուն
, ոբոնք գիտ–
լլան ամէն
ղոՀէէ ղո ւթ իւ՛ե յանձն
առնել ,
ո րպէսւլի
իբենց
էլա ւա կն ե ր ր «ձեռքէ չեբ ՜
թան» :
8ետ"յ
էլուգան
երեք
՛՛ւրիշ Հատուած -
նեբ,
ու,ր Հեղինակր կբ պատմէ թէ ի՞նչ -
սլէ ս Գա շնա
էլց ա էլան եւլաւ
, ինչ
տեսակ
խումրի
մ աս
էլաւլմ էւ ց եւ իր
բն էլե բնե
բուն
Հեւո ի՛նչպիսի խ՚սեգավառ
՛ււ միամիտ ե -
բաղնեբ
Հետասլնղեց :
« կոմիտաս
ի
Հէա ա» բեէլսւրձւսէլ
՚լէ՚՚՚-է՚Ր.
մեղ
էլր վէոէւաւլբէ
կքմիսւծին
,
Գէոբղեան
ճեմարան եւռչ միայն
էլբ գծէ
կոմիտասի
գէմքր,
"՛յլ նաեւ
մեղի
էլուտայ
վանքին
ու
ճեմ
էս րա՛ե ին
մ էք տխրւււչ ա յգ
օրերու
մթնոլոբտր
:
«
Ա ր ՚ ՚ ՚ ՚ լ ա ծ ի
լսէնքին » մենք էլբ Հանգի -
պէնք
հէրիմ եան
Հ՛" յրէկէ վե Հ ավւ առ ան-
ձին,
իբ բոնորռչ
ւչիծերով
, ինչպէս
նաեւ
իումչւ
մր
ճեմ արանց ինե
բու
էէւսանոգա -
ԵՐԲ ՆՈՐ ԵԿԱ՛Ծ
կԻՆԲ
ՊԻՅԱՆ-ԻՈԻՌԻ
ձՍՅԿՍԿՍՆ ՃԱՇԱՐԱՆԸ
Ռրնոյի մէջաչխատած
ատեն , երբ կէ"
օրին
ղոբծաբանէն
գուբս
Կ՝
ե
ԱԷ
ի
, կբ
շուարէի թէ ուր երթամ
ճա շե լու
Համար
Բռլոր
ճաշարանն
երբ բերնէ
բերան
լե -
ցոլն , կեբւսկուրնեբր
անխնամ
, սպասաբ -
էլոլթիէնբ
թերի
, պաՀան
քի եւ մատսլ -
ցռւմի էոետեսական
օրէնքր
ի՚եք՚լխնքբ էլր
պաբտագրէբ ; կային
բաբձր
ճաշարաններ
ուր մէկ ճաշբ
25–։30
ֆր՚սնք
էլաբմէվւ :
Հոն կր յաճախէին
մ իա
յն ամ սական
8—10
Հաղաբ ֆրանք
շաՀ ալ ճարտարէս էչէ՛ տնե
բր
եւ տնօբէն՚եերբ
;
Բաբեբախտաբար
Ռիւ Օասիոնալի
Հ"՚յ–
էլա կան
ճա շա բանբ բաց ուե լով
,
է՚^՚գէՐԲ
րաչէլոք
լւււծումբ
գտաւ : Այս
ճտչւսրէսնր
րացէն
Աուրէն
Նաւավարեան
, Լեւոն
Զոր՜
միսեան եւ Արմէն
Աասունի : Այս եբրոր -
գռւթէւնբ շաա էլարճ տեւեց , վեբքէն եր -
կուքր
բաժնուելով
ամբոգք
ւլռբծբ
ձղեցին
Ն՚սւավաբեանի
վ ր ՚ " յ : Աուրէն
մտալոբա–
էլան մբն է , Կէլրլէտէ
.
" ՚ " կ " ՚ յ ն
ունէր
նաեւ առեւտրականի
յատ
էլո ւթի
ւնր : Կր
ց՛սւ
մ ա սնա ւլէ ա ի մբ պէս վ՚"րեչ
ճաչա
րա՜
նբ,
միչտ րարղաւաճ
վիճաէլի
մէ^ պաՀե– -
ւ."Վ
ճաչերբ
խառն
էին, ռուսական եւ ս՛ ՜՜
րեւե լեան : Երբ ճ ս՛չա ցուց ակբ
ձեռք
կ՝ առ
նէինք , ղլուիսբ կբ տեսնուէ
ր պռրճր , սւ -
ռատ
բան քարեղէնով եւ ոսկորի
քյ՚՚՜Բ՚՚՚Լ
եփուած որ ինքնին
էլե բա կուր
մ ր էլա բ -
մէր։
Մսեւլէնի
րէսմնին
մէք կար
ա ե մ ո կ -
,լւա.1ոիկ
«պէօֆ
Աթրոկոֆ»բ
Որ
ե՛լան
մի -
ււ ի սաո
բին
մ ա սեր ոփ
չի՛ն ո լած , աժան ,
սակա
յն
Համ
եղ կերակուր
մ բն է ր : Ա ՛ար
քովբ
էլար
ա^^\1\X\Ո]Հ^ատ)^^«վինեբչնիցել»բ
"Լ՛
՚
է՚՚՚քգԿ"
ունուելէն
էլե բեւա
յ , վէէննա -
էլան ծաղում
ունէ : Այս կերակուրր
, բա -
ւ՛՛սկ
՚^ո՚յյէ
փ չ ր ՚ ՚ ՚ ե ք ի մէք թաթխուած
եւ
էւ՚լի
ւէ՚կ9 աաւգէլււււսծ
Հորթի
բնտիր
՛քի՛ւ
է : Ես «վիներչնիցեչ»ր
կեբած եմււուսա -
կան
ճաչարաններոլ
մէք , ուր
փոխանս՚էլ
Հացի
վւշրանքի՝
Հաւ/լիթի
մէք թաթ ՜
խուած էր: Բանքարեգէնէն
վերք, « մենծ
աման»
– պ ը ռ ը ս թ ս ւ ք վ ա շ ա
մբ կ՚՚ուաէի՚Խք
, եւ
այս
ամէնր
էլարժէբ
գինին ալ մէքն
բԱա՜
չոփ
,6 — 7
ֆրս՚նք
I
իրիկուններր
ճաշէն
փեբք,
է է ա շ ա ր ա ս ր
կր վերածոլէ
ր սրճարանի
, ուր ճա շա րա–
նապեւո՚ն ալ մեղի Հեա խառեոլելով
կբ
սկսէինք
մտերմական
խօսակցութիւննե
՜
ԲԲ ••
8ւ
"ճա
իսո րգնե բուն
մ էջ կա
յին
մ տաւո ՜՜
րականնեբ
ե ւ ծանօթ
գէմքեր : Հոն էր Ալ՛ք
^Հ՚ետրոսր
որուն
Համար
մեր շարաճճի տր–
ղաքր
կ՝բսէին թէ
ե ր կ ո ւ
օրական կր ստա
նայ
եր կէււ մաբգու
ուժ
Ունենալուն
Հսւ -
մար : Հոն էբ Բենոն որ այն ատեն երա -
ժ շաա էլան տ ագան
ւբբ
մ եղի
չէ ր յա յտնած ,
վա իսնալով որ էլբ էլն ակի
ւգաՀանքնեբով
գլուիսր
էլբ ցալցնենք։
Հոն էբ
Լեւոն
Գե -
լոն եանբ որ երէլու գործ
կբ կատարէ
ր ,
առա
ԼՕ տն ե ր ր
Հ8առաք
»նեբր
նպար ավա -
ճաո
Գբիգորի՚ն
յանձնե
լէ վերք
,
կ՜՚երթար
Ո՛րն"
յի
6ք)
^է՛֊ աչխա տա՛ն ոց ի՛ն
էլր ա ս են -
եակր աչէսատելու ; Հոն էր ՎաՀան
Համ -
բարձումեանբ
որուն
ֆրանսաց
ի Լլինբ կբ
գանղատէ
ր թէ իրէկուններբ
ամ
ուսի՛նբ
՛լի՛՛քր տունբ
մէւնաԼլ էլբ ձգէր
ե ւ
էլ՝երթար
կուսակցաէչան
ժողովի
;
Հ ո ն էբ ռամկա -
վ՛"ր
Լեւոն
իէ՚օփալեւսնր
ո,ր ամենայն
լրր՜
քութեոէմբ
էլբսէր
իժէ ՛լիրք մլչ ղբելու
փբ^
բա
յ է Ոյւ աչխարՀբ
սլիտի
յեգ՚^՚Լրքէ
(Բարլ
Ա՚արքսէւ
«Բափիթալին»
պէս րաե
մբ) : Հոն էբ Խաչիկ
Փ՚սսարմաճեանր
ոբ
կ՝բսէր թէ էբղբոլմէէ
մէք փոքրեբուն
Աա–
լ ա տ
ուտելբ
ամօթ
էլր Համարուէր : Հոն էր
Թիֆլի՚՚ցի
էլէնտօ
Բ ս ՚ բ ս ե է է ր ,
այլ
անուամբ
Ալի
Պաււլա , Ա է՛ն Ա է չէ լէ ^ամ անուն
նսլա՛
բավաճառատան
տէ,րբ որ Հիացոգ
մ լ ն էր
՛Ղ՛՛ւ
՚ " ^ ՚ " յ բ՚՚՚րձբ
ւլասոլ
էլինելաւ
իւօսակ—
•յութեան
, «Զեն
խօսիր
այլ
էլ եբգեն»
էլ բ–
"կր
:
Հ ՛ ՛ ն էր Խրիմ
ւյի
կռի
չան
(Գրիգո
ր )
որ ^ւացիալ
ո ե էէո չո ւց ի էէն տե՚եգենց»
ունե—
նաչով
Հօրբ գոբծաւորնեբր
էլրմբււստու -
ցնէբ անոր գէմ: Այս պարագան
ստոլղ -
ուած է Իբ ^այրենակէէյյ
Աառօ
Յակոբեանի
կան
ւսսլր ււ ւ մ
՚1ւ
ե քւ ս ւն
Եւ վե բքաւգ կ ս՝ Հե ւլինա կր կբ
ղ ան
ենք
կեանքի
ասպարէղին
մէք՝
իբրեւ
«Շրջիկ»
( Գա չն ա էլց ա էչան
՛լ" բծի
չ) , իր աբէլած
նե -
բով եւթաւի առս ւմնե րով , կովկասէն
մին
չեւ
Պ ՛՛լիս եւ կարին
« Մեծ եւչեռնի
՚նախօվ։ եակին»
եւ
<; կեանքի եւ մաՀուան
միջեւ »
գչուխնեբր
էլր սլա տէլեբա ցնեն ա յն
ճնշող
ան ձ կութ
իւ
նր , ղ՛՛ր Հ՛ս/ութէ՛ւնր
բնաէլէլաբաբ
զգաց եւ
ապրեցաւ
առաքին ա շէսւս ր Համարտբ
էլան–
խէէղ
օբեբուն։
է^ուբքբ,
թրքական
նենգ,
գործելակեբպբ
եւ թուրք
բանտերու տւս-
ժ՚ոնքբ
՛եկալւաղրւււած
են "եղմ
, բայց ի ՜
րապաչւո
տողեբէւվ ;
Անձ
էլո ւթե ան մամ է՛ե եաք էլբ ծագի
յո
յ–
ս ի ւսււաւօտր : Յաքորգ
ւք լուխնեբուն
մ էք
կր պատմուին
Հայասաանի
Հանրապետռւ–
թեան
կեր տումին եւ ղարգացմ
ան Հե՛"
էլաււլ ունեցող
գէպքեր եւ
ապլաւմնել։ :
Աաբբղամիչի
էլռիւներ
, ախուր եւ ուրաէս
գրուաղնեբ
, Հա յասաանի
ծաղկման առա
քի՛ն
^ է՛լե լ՛լ՛ ՝ Ա ե ւանի
ւս վւե բուն ,
յետոյ
էլրկէ՚ն
ձա խո րւչ օրեր , էլբկին ՛գատե բաղմ
,
րմբո
ս տ ո ւթե ան ազատատեն
չ ՚էբօշ՝
Զ"՚՚ե
՜
գեղուրի
լեռներուն
Վբ՚՚՚յ
եւ ի վ ե ր ք ՚ ՚ յ
գաղթ
գէսլի օտար
կրէլիր • • •
Վեբքէն
երէլու
էլլուխներբ
«Հանւլի -
պումներ» եւ «Արեան
ձայներ »
գաբձ -
եալ
Հւս յաստան կբ բուրե՚ե եւ
Հւսյբենիքով^
էլր շնչեն,
Հաէլառւսէլ անոր ոբ էլր ներէլա -
յաց՛նեն
Հայ՚աւա
յին
Ամ երի էլա յէւ ել Ե՛ լ՛՛՜– ՜
պայի
մէք Հաստատուած
կարգ մբ
ծ՚սղ"ւ–
մ "վ Հա յ մ ւսրգէւց
Հ էէաւս քր քրա էլսւ՛ն պա
րա
գաներբ : Այգ Հանգիպո
ւմն եր է՛ւ.
էււրա -
քանչիլբր
Հոէէեկան
խոբոլեէչ
ողբերւէոլ
՜
թեան
էքր սլա ամ ուէԺ էււնն է.
ուլբե,րւլոլ
—
իյ-իւն ոբ չվ՛ մարիբ , չէւ վերջանար
, նոյե
ի"կ
նիւթաէլան
ս՛մ է՛ն
սւ ռա ւէէ լ ո ւթ ի ւ՛ե եւ
էէէէսռք ուպատիւ
բ՚ե՚ծա
յ՛՛՛Լ
պա
յմ աննե
բու
մ՛էք : Պէաք է կարգա
լ ա յգ
ս բտառուչ է -
քերր
բմ բոնելու
Հս՚էքաբ թէ ինչպէս Հա-
յսւթենէն
էւրենց կապեբբ
իււչած , Հայ լե–
՚լ՚՚ւն
մ ոո ց՚՚՚ծ
, Հա յ ե էլ ե ւլե ց էւ էն
Հեււացած
մ ՛սլ՛՛ւ "ց
՛ք է ք աբե ան ձա յնբ էլր էսօսէւ ան-
վերջ ...
Մ
.
ԻՇԽԱՆ
(Մէւացեալը յա ջ ռ բ դ ո վ )
կուլմէ։
Հոն կր Ա՚"քօ
3՚"էլ"բեան
, 4քԱի -
փան»
՚եբգչախումբին
Հիմնաէչիրվւ
,
այժմ
Հաբէսւ.
Ամեբիկ՛".
Հոն կր
Յարութիւն
Փափաղեանր
ճա րտա րա բուե սաական գը֊
ծաղրիչ,
պոլսաէլան
քոք րնտանիքէ
մբ
սերած
մօրր
էլոգմէ
Կ ի ւլպէն
էլե ան , որ
չկրցաւ
իր արՀեստին
փե րաբե րեալ
էչոբծ^
մբ գանել եւ
աձ
՚օի կարաւանոփ
գնաց Լա֊
յաստան։
Լեւոն
Չոբմիսեան
՚ ՝ ո ն կատա ֊
րեց իր Հարսանիքբ
էլնքաՀայրութե
ամբ
Աուրէն
Բաբախեանի
, այժմ
քաՀանայԼԱ–
էքեբէէկա) :
Բացառիկ
տիպար
մրն էբ Աուրէն
Բսւ ֊
բաէսեան
,որուն
Համար
էլարժէ
քիչ մբ ա–
ւելի
իւօսիլ։
Ր՚նիկ
Բ՚լեցի
, ՊոԼսոյ Պէբ ֊
պէրեանէն
շրջանաւարտ
, նոյն
գպրոցին
մէջ
ուսուցիչ,
Համակրեչի,
վեբքին
ծայբ
գիլրաՀաղոբէէ
եբէ՚տասարէէ
մլն էր: 3"՚~
ճախած է Փ ր ՚ " կ ՚ " յ ի Համալսարանբ
: Այն
ատեն չեխական
էլառավաբութիւնր
յանձն
առած
է ր ռուս
ուսանոէչնե
ր բնգունե
լ իբ՜
րել պետական
թոչ՚սկաւոբ
, պարտքի վա՛
խաբէն
• Ռուսերբ կբ Հաւանին եւ կբ ՛չէ՛–
մեն
Հ . Հ . Պատուիբաէլութեա՚Խ
ոքւգէսէլի
Ռ՚՚ւսաՀայեբն
ալ օգտոլի՚ն
ւգատեՀ
առի–
թէն։
Հ. Հ. Պաաուիրաէլութիւնբ
էլրնսւրէ
Աուրէն
Բաբախեանր
, ԱՀարոն
Տատուր -
եանբ ել "ւբէ՚շ
ս՚աբագվէր
ե բ իւռսէսաՎւգե ե ր ,
Պոլսէն թէ Կովէլասէն
:
Օր ՛քբ ՛հարցուցի
Աուրէնին թէ
էւնչպէ՚^ս
կր Հետեւէ
ր էլասե բուե , քանի որ չե էսե րկն
չէր
ւչիաեր
.
Յքբանսերէնոփ
, պատասէսա–
նեց : Ես այլեւս
մանրամասնութեա՛ն
՛քէք
չմ աա
յ : Ա ուբէն
մ անրաէլէպ
մ
ր
կբ պատ–
մէր , ոբուն
Հեբոսբ
ինքր
եւլած
էր : Ան ՜
գամ
մբ Փրաէչայի
մէք մեծ ւչողութիւն
մր
տեէչի
կ՛՚ունենայ : Ո"աէ՛ էչան էււթիւ^քր
" ՛ յ ն
կարծիքր կր յայտնէ թէ Զեխ մբ ա յգքան՛
ճարպիկ
գողութիւն
մբ չէւ կրնար
բնե լ ,
՛լո
՛ւ II
միսւ յն օտարական
մ բ էլրնա յ բչլա
լ •
է՚աբախեան
միքակէն
.քիչ մր բարձր ,
չայն
մաբմնոփ,
առանց գէբ րլլալու
, ու -
մե՚չ
գիմ ագիծով
երիտա սա
րէչ
մբն էբ ,
ուստի
նր բակա
էէմ եւխալւտեաչ
Զե խէւ
բուն
քով
Աուրէն
Գոէլիաթ
մ լ ն էբ : Ոսաիէլա ֊
^ւութիլնր
Աոլբէնէւ այս
էլե րպա բա՛ւ,
քի
՛ն
մկջ Կբ տես՛նէ իր էի՚նտռահ
չաբագւէբծբ եւ
ոստիկանատոէն
Լլր
Հբտւիրէ : Հարցաքն ~
եսլթե՚ււկ
՚ն
փերք ւսէլաա
1լ արձակուի
Բտ–
բաիւե
ան պիաէ, փւափաքէբ
անչուշտ
յաւէ;–
աե՚ք^ւէլան
ուսանող
մր
ԲԱԱ
՚Լ ի Հաշիւ չե —Հ1
ի
՚էսկւսն
կառափաբութեէւն–
: Գժրախտաբսւբ
•.
"՛մէն
մաբգու
էլանգոլնով
կասւլ
չե՜ե աար
ել եէլած էր Փաբիղ
" ւ էլաչէսաաէբ Ռբ –\
նոյի
մէք : Պ ՚ ՚ ՚ ռ ի թ ո ն
ձա
յնոէէ
բաւական
՚
լալ
կ՝երւլէր : Շ՛՛՛տ
չմ՛նաց
Փարիղ
Հաղիւ
2 - ,է
տարի , ուսուցչաէլան
սլաչտօնււվ
ւլ
ր ֊
ն՚սց յ^էէբանա՛ն :
է՛րենց
կկսօրուան
ճաշր մեր ճաշւսրս։ -
^Բ Կ՝Բ՚՚ԷԷ^
իտալացի
Փիսքալեա եւ Պել -
^է՚՚՚էքէ
Հէ՚*՚լէ •
ւ
^աալացին
էլբ
ծաւլրէր
Պելժիացին
որովՀետեւ
իր
երիտասէսբւչ
ասձբէւքին սեւ ղգէ,ստ,
«մրլօն»
գլխաււէչ ,
ճերմաէլ
օսլայուած
օձիէչ եւ չապիէլ
կբ
Հսւգ
՚նէր : Փիսքալեա
ղուարճախօս
՛ո՛լա
յ
՚քլ՛^ էր 1 ՚ ^ " ՛ յ ե ր է ն
միայն
երէլու
բսւռ
սոբ–
վեցալ
«մածուն
շաքաբոփ».
Զեմ
ղիաեր
ինչ ուոած էբ ւլսւարճաչի՝
այգ
երկու
բւս -
ուրուն
մէք ոբ
աեւչի
էսնաեւչի կբ
կրէլնէբւ
կար
ուրիչ
Ի՚ո՚ոչացի
մր , Եասե՚եթի իր
ծննղափա
յրի՛ն րնէչե բփա բական
կոմիակ
ին
քարտուէչաբր
, որ փերաղաբձալ
իբ
Հայ–
լ՚ենիքլւ
Մ ուսոլինիի
Լլառափտ
բութ
եան
՛լէ՛ք է" էԲ"՛"՛ յէ՛ն
՛ս չէսա տանք
էլատսւբե լու
ԳԱՒԱՌԱԿԱՆ Ո՚նԲեՐԳՈՒԹԻՒ1ւ
Աչքեբ՚՚փ
տեսեր
են
Ես
քր՚լի Կբ Հաբցնիմ , ՛լուն
էլր Հա -
/ ւս տ ա ս
Մեմիկ
էսաթլլլնր
մտածեց
.
են
«Ար՚էեօք ա յգ
րոլորր
էլաբող
սո^ւա
լէէ՚նել» ;
Հաքի
աղա
յէն
՚" չքե Լ՛բ պատասխանի է -
էւ՛ն
սոլասում
Մ եմ իկ էսաթուեբ
կբԼլնեց •
Աէքերոփ տեսեր են
է
Հաքի
աւլան
չ՚՚ւռ
ւէուրս եկաւ էէւոՀանո -
ցից եւ բարձչւս՚ցաւ
սենեսւկբ ; Ա եմ իէլ
էսա թուեր
^է շ՛լ ժամ անաԼլի՚ե
ճա շր բե րեց :
Հ՚ոքէ ագան նստած էբ անկիլնբ,
Հթաէւ–
տ»ի
փրայ, եւ Համրիչ էրքաշում
յ
Ար -
տաքնաււլէս
չափաւլանց
էսաղաղ
էր ; Ա՛ե -
միէլ էսաթունր
ճաչբ գրեց առաքր եւ իջաւ
ներքեւ։
Հ՚"քէ
աղան
ճաշի
էէրայ
չնա յեց
,
այնպէս որ, երբմի ժամ "՛նց Աեմէէլ խա
թուն բ եէլաւ ճաշբ Հէսւաքելու
տեսաւ
, ոբ
ձեռք չէբ գպած
ճաշին :
Բաւլաքէէւմ
տաբածուռղ
չչո՚-կբ
Հասաւ
ոսկերիչ
Տէգրանի
ականքբ •
Ակ՚լբ՚՚ւմ չատ տարտամ
, ինք՛ն է լ չէււէ ա–
ցալ
, թէ որաեէլից
լսեց եւ էէնչսլէս , ա -
ռաջէէն ա՚եղաւք ով ասաց.
բ՚՚՚յքլ
ՀետւլՀետէ
նրա Համար
սլարղ ե՛լաւ, որ մէւ օր Խամ -
բուրեց
Հաջէւ աղան
մտել էր էւբ
տունր,
փւաթտթ ուէ. լ էր իր էլնոջր է։ւ Հ"՚՚1Է՛
ս՚էլաե
ել
էւր էլէւնբ
ե էլե լ էին ա յ՛նքւսն
Համարձաէլ
ել
լէ Ր Բ
1
"Ր խօս ՜
ուածներբ
էչւււչւս բ լ ս ալներ
է էն էէղե լ ^ է՛սկ
էբ Կէ՛^Բ Հ՚"2/՛
՚ " Ղ " ՛ յ է ՛
Վ
՛Լ"՛Լ
՛է՚՛"^"՚թուած
եկել էր մի՚եթւլ
գրսի
ւչուռբ
ե լ. նբան
Համ–
բուբեչսվ
էր ճանաւղարՀ
գցել։Եւ
այս բս–
Լոբր չաաերն
է՛րենց աչքերւււէ
ւոէւ՚յ՛^/
էէ՛ն։
Ոսէչեբիչ
Տի՚էրա՚նն
է՚նքբ՝
Հ " ՛ ^ / ՛
" " է " ՚ յ է
նմ ա՛ն , րնկաւ տա րօր ինաէլ
՛եա յուած
; ն էէրի
աակ։ Այգ նայւէւածքներբ
չէէ՛ն
թ ո յ լ """՜\
լիս , որ աշիսատի
. մի քանէւ
մւս՚ոս՚նիներ
\
փէ՚՚՚՚յէ՚^Յ
՝
Հ ՚ « ձ " ՚ ծ
ոսէլու
անօթն
ինէլալ՝.
ձեռ քէէց եւ ամ բո ՛լքր
թափ
ուե գ
մ.ւ է" բ ի
մէջ։ Նա ւլարձել էր
միակ
եէլջիւբաւոր
մսւրղ ր
քաէլաքում
Տարօրինաէլ
նայուածքներէւց
՚ ւքաբակ -
ոււսծ՝
Տի՚լրանբ փերէրթււչւււմ
,
Հւս՚եույք
կաշեայ
գոէչնոցր,
ւիակում
աշխաաէս՚նոցբ
եէ, ւլնում
տուն։
Փայլունբ
ջերմ՚աղէւ՚ն
սի -
բով
էլիմալորոէմ
էր նրա-ն ,
վւաթաթւում
եւ սիրում ; Տի՚լրանբ
, չկասէլածելով
գոյ՛՜.
՛Լէւ՛՛ չաւիւււէ իր մ անկամ՛ արւլ
կն՚՚ջ
անկեէյ–
ծութեան
ել աււաքինոլթեան
, վեբագառ -
նում էր սւչիսասւա՚եոցր
, •եստում եւ եռա՛ն–
գուն ա չխւստում
, բա
յց ասլա էլե փեւչէչի
մ ի–
ջէ՚ց նայող
աչքերբ
Հանգիսա
չէէ՛ն
աալիս։
է\րպէսղի
էլարուլանար
Հաստատել
իբ
էլնոջ գալաճանռւթիլնբ
, նա
յանկարծաէլի
ւլնո ւմ էբ աս ւն ՝ որ պէս
ղէ՛
Հ ա ջի
ա է չ ա
յ ին
բռնէ՛ : Ա՛իքանի
անդ՚սէք
քա՚լաքից
՛էէ՛՜՛լ
գնաչ
կեղծեց
, յան էլա բծ ա էչի
ւէերաղա
ր -
ձաւ եւ ոչինչ
չէլարոգացսւլ
տեսնեչ : Հս -
էլեց Խ՛ոմ բուրեն ց Հաջէւ ագա
յէ՛ն , ոբ
այլ
եւս
տնից գուրս
է լ չէ բ ՛լա լէւս
ճ».
խանսւ–
թբ
մ՚եում էր փակ ; Տէ՚՚լլ՚ս՚նն
սէլ՚լբում
էլաբւււչանում էր առուլք
տրամաբանել
—•
է՛՞նչ պատճ՚սռ
էլաբող էր ունենալ
երիտա
սարգ
էլէէնբ Հաքի
աղա
յէ՛ն
ս իրե
լու , ին"
չ
էբ պաէլաս
իբե՚Ս
•
էնքբ երիտասարգ
, տսւ~
նր տեէլր՝
լեցուն։
Միթէ
Հ՚ոքէ՛ աւլան կա
րո՛՞ղ է բ որեւէ առաւե չութիէն
,
թէ
կուղ
ամենաչեչի՚ն
չավավ,
ունենալ
էւր վ լ " " յ ,
Որ կինն է՛բեն ւլաւաճանի
է,լ նրան
սիրի եւ
III
յն էչ ա յն
՛ Ա ս տ ի ճ ա ն
, որ փաթ՚սթուե
չոփ
մինչեւ
գրսի
՚ է " ՚ – ^ բ ՚էեայ եւ նբան ճանա ՜
պաբՀ գնի
X
ՎԱՀԱՆ
ԹՈԹՈՎԵՆ9
(8)
(Շ՛՛՛բ–)
Fonds A.R.A.M
