ԽՈՐ
Հ ՐԳԱԾ ՈՒ ԹԻՒ ՆՆ ԵՐ
ԳՐԱԿԱՆ
ՀԱՐՑԵՐՈՒ
ՇՈՒՐԶ
(ք\. ես վերջին մաս)
՚Րք
՚չ
՛է՛չւն ալ խօսինք
չւսա
կութեա
՚1ւ
;
Յակսր
0 չա 1չան ին
մկ 1չ
՛է՛ք՛
յ ՚ ՚ ՚ - թ ե ա ն
մենք ալ սչիտի
ւչիմեեք,
քանի
ս չ։ " " յ "
դչւաւլկտչւ
ա՛յնքսւն
"ի՛րելի կ
«8սւ֊սաբեք՝»ի
Օւէ
՝եա1չան
խմբաւլրին
, սրմ
կ
մէ9յէերու
.մ
մ ր
\լնե չով , կր կաբհէ ր ղօբացնե
լ իբ
ւչբական
տեսակկտնեչւբ
Հտյ էլբաղէանեբուն
մէք
Հայ հոգին
միայն
փնասեչսվ
, եւ. տյս
Ղէ՛" յ՚՚՚֊թե
՚1
։է՚կ
ղուբկ
՚էրտղ կ ար ,
Հակաո֊ակ
նոյնիսկ
մեծ՜ւստաղանղ
ւլոբհեբու.
,
«տե—
ղա յի՛ե ակունքհե
բ բ ց"՚մքահ»
ղբագէտ կբ
դաւ֊տնկբ : Ի՞նչ կր ղրէր 3
•Օչտկան(«Հա~^
մասչատկեբ
աբեւ֊մտաՀայ
ւ չ ր ա կ ա
՚ 1 ։ ո ւ .
- 1
թեան»
գ. Հատոր,
Կրտսեր Ռոմանթիք – ՛
ներ,
էչ
132)
«Րայ;/ կր Հաւասոոմ թէէ
մեչւ
մողո Վս
՛ւ
չ՚ղ֊բ
իրասչկ ս աեսնե
լու.
-
մաբ
անոնք
սչիաի սչբսչտկին
աբեւմաաՀայ
՚իէ՚ղՐ \ ՚էէ՚՚Ղ՛"
Կււ
"՛՜լ՛ տսչաստտն
ու7ւենալու
ճա կատա ղրուահ
են մեր
մ սղո
ւխւ ւչ։ ւլին
. աոիսչա բա յին
ս
։նՀ
\հ
ալո
բութ իւենե
բբ » :
Ա եր մ։։–ղովյււրւԼ
ին աիսչաբա
յին
անձնա–
լո
բութի
լննե բ բ
էին
աոահ
էււ
ւլտահ էիԳ •
ԶօՀբասչի
նորաէիէսչեբուն
մէք։
Եւ " " ՚ -
կայն
ՀՅ
" Լ"
ա րե բ» ի
օ՚չնէսկան
իս մ չէա ւչ ի
ր ր
Գ՛
ԶօՀբտսչի
Հէսմար կբ ղբկբ՝
ՀՄեհ
դր––
րող եւ մեհատաէէանդ
ւլբոէլ
է
, բայց ^այ
գրող չէ» (
սէոէէրէԱէչհումր
մեւլմէ) ;
Այս
ււչա աճ
էէէ
ո
ա
ր ա ն ո ւ թ
ե սւմ ր
ուբեմն
,
ամկն
՛ււ՛՛՛՛լի
"՛ոե ղհաւլււ բհո
ւթ իւն
երկու.
խում
րի
ւղիաի
րամն
ենք ; Առածին բ տն ,
որ
Հսւ յա
շո ւ1ե
չ
է • Հե աե ւա բւս ր
Հեէչինա1լե՛
աչ
Հայ գրագէտ
է, եւ իր ,չորհն աչ Հայ
ղբա կանււ ւթե ան Գան ձար անին կբ ոչատ -
կանի
յ
Ա ինչւլեո.
նււ յն ա յւլ
Հեւլինսւկր ,
ուրիչ
էէբ՚՚՚ւտհ
քն ե բ
էւ
ւի , ոբոեք
Հա յ՛ո չ
չեն,
որոնւլ
մէք
Հ՛՛՛յ
Հ՚՚ղին
չի ցոլանար ,
Հայ գբտգէտ չէ ւ Կբ մնայ
Հարցնել
օղնա–
կտն
ի՚մրււյղբին
, թէ այղոչիսի
՛ւբ՛՛՛լ մբ
Հեւոեւաբւււր
«Ա^ղչիացի՞
, ֆրանսացիէ ,
իտալացի"
, յո՞
յն թէ ռո"
լ ս
»
ւրբաէլէա է :
Այս
ւղի ս ին ե բ ո ւն ղրա կւսն ութիւկն ալ "՛՛Ր
չտբքին
ւղիաի
՛լա
ս ենք ,
«ամերիկեւս"ն
1
Հոլտնաակա՞ն
, ղե րմ անակ՚ս՚^ն
,
սսչանի՚ս–
կա"ն թէ խրիւղական » :
Օրինակներով
խօսինյւ , աւեչի ՀաԱ-կՖա–
չի ղառնաչու
Համար ;
Ա՛ուբէն
Զ՛" Ր՛լ՛" րեան
ի « Յ՛ս քղ՚" լ՛՛ յ " ՚^ր
Հտյ
ղր՚ս կանո
ւթե ան կր սչււ՚տկսւնի եւ Հե—
ղինակն ալ՝ Հա յ
՚լրւս՚լէ՚ո
՛է : Ն"յն
Հե՛լի՜
նակ
ին «Ով որ Աու չթ-ան
մ ր
ոլէւի
իբ Հո -
ղիին մէի, «Եօթբ
երղ իչներր» եւ
«Հայ՜
բենակէսն
Աալր»
ուրեմն
Հտյ ւչբսէկանոլ -
թենէն
սչիաի վտարենք եւ ԻԻ ՚ Զ՚"՚րղ"՚ր
՜
եւսնն ալ ՛ս յղ աբձտկնեբով
Հայ
՛լ
բւսէլէ՚ո
չէ , ո բ ււվ Հետեւ
լի շուահ
՛ս յղ եբեք
՛լ ե -
ղեցկէ
՚՚ւլէէ
յն
էչերուն՛
մկք "է ^"՚յ տւսռա —
սլանքին
խօսքբ
կ՛ոյ, ոչ
հայ հոգին
կր
սլաակե բւսնա
ք եւ ոչ ալ Հս՛ յա շուն չ ղղ՛" –~
յութ
իլ՛հ
մբ ;
Արսէմ Հայկաղի
«Ցեղին
Ջայնր» Ր . Հ
.,է–
տորին մէչ«Ա եր էէբաց իներբ»
իւււ րւս -
ղր՚՚վ
Հատուահր
ս՚ւրեմն
Հայ
՚լբականու.–
թեա՛ե չի սչատկա՚եիբ
ել "՛յ՛է
ւլրէ
"–Ա
՚հք"վ ,
Հեղյւնտկբ
Հայ ղրաղէտ
էէ։
Գ
. Վ ս՛ ր ո ւմա ն իբ
« 5
ե ղին
Աիբա»// վ
Հտյ
բանաստեէլհ– էէ ի"կ իբ
«Հեթանոս
եբղեբ»ով
ել «Հացին
երւլ»ով
Հայ բանաս–
տեւլհ
չէ՞ , քանի որտյս եբեք
ւլոբհ ե րուն
մէԼ
հայ հոգին
չի
թբթ
՚է
՚յւբ •.
Համասաե՚լի
«Ա^ձբեւ»ին
մէք
«Զ՚ոմչով
կարկանղակ»
Հատուահր
կ՛ոյ , աղատ չա–
վ՚՚՚վ
քերթուահ
մր, ամեբիկեա՛ն
կեանքէ
առնուահ
սլատկեբ
մբ,
ւլլբեմն
"՛յս ""է
վտարենք
Հայ
ւլր ական
ութ
ենէն :
յր իսաք Ա եհարենց
իբ ո՞ բ քերթուահ -
՛հեբուն
Համ ա բ Հա յ ղրականութեան
՛քէք
էղիաի առնենք
, եթէ մ եր
րնղղիմ ա խօսին
աեսակէ աբ լնղունի)ւք
յ
Առնենք
ՎաՀա՛ն
Թէքէեէսնբ։
Բեր -
թ՚էւահներ
ունի
որ՛ւնց մկք Հտյ Հալին կբ
թրթռայ;
Րայց եւ
Ա
՛յնսլէս
բաղմաթիւ
են
նաեւ ա յն քե բ թ Ո ւահնե
բր
, ոբոնք
որեւէ
կերսլով
տռնչութիւկ
մ բ չունի՛ե
ո չ
Հ՛ո
յ
Հողիին Հետ եւ ոչ ալ Հայաչունչ
են : Ու ՜
բեմն այս վերչիններուն
Համ՚սբ
ՎաՀա՛ն
Թէքէեան
Հա յ բսւնասաեղհ
չէ" եւ
տ
յղ
քե բ թ՚ուահ՚ե
ե րն ալ Հայ
բա՚եաստեղհու
-
թեա
՛Կ
սեէիական
ութ իւնր
չե՞ն ;
Առնենք
նաեւ
Րաֆֆին : իսկական
Հ՚սյ
՚իի՚ղտ՚լի՚րր
: Րա
յց եւ ա յնւղէս «Աամ ուէ
լ»ի
Հ ե ւլինա կր ո ւնի
«Պ՛որս կակ
ւո ն սլս՛ տ կե բ -
ներ»
1^'ով
Հէ
՛Ր
՛՛Ը. ••
Այգ
Աւատ
—
մռլահքներռւն
մեհ մէսսբ որեւէ կասլ
չու
նի Հայ կես՚նքի
՚հ
Հետ, ինչպէս
1Աաղ փոՆշ^
\ ն կա ր ա ղի բ
պա բսկտկ՚սն
թ շուտ ռնե
բի
կետնքից)
,
Սովը,
ք^իբի - օարաբանի ,
Պարսկական դպբոց ,Պարսկական ւԱղանդ–
ներ, Դերվիշ, Հարէմ(2
մաս),
Շարիար–,
Ֆրդովսի, 1,ոյլարանի
եւ
ճանապարհոր -
դոՆթ-իւն ՚ 1 | ա բ ս կ ա ս տ ա նի :
Այ՛լ
ղբու՚սհք -
ներր նկատի
ունենա
լուի՝
Ր՚սֆֆին
կբ
ղառնայ ո՛չՀայ ղբաէէէտ
, ո՛չ Հայ վիպա–
՛ւէ՛ւ՛ ••
ինւոբայի
՚Ներաշիարհը
Հայ
ղրակա -
նութետն
ս եվւակտն
ութի՞ ւնն է թէ ՜ ոչ :
Բանի որ անոր մէք ո՛չ
հայ հոգին
կր
ներկայացուի
եւ ոչ ալ Հայ
ւռառապանքր
կ*երղէ՚ւի :
Կ՝ ուղէի՞ք որչտբքբ
չա բ ունս՛ կէ ինք , յ ի –
չելուլ Համար
Բուչ՚սկին
սիրոյ
երղեբր,
Նտ բեկա ցիի՛ն Ա էստեան
Ո ւլրե բ ՛լո ւթե ան բ ,
Նեբււկս
ՀյնոբՀալվ՚ն : Աւելի
Հիներէն Եղ -
՚^էԿԷ
«Եղհ
աւլան
ղո ց բ»
Հ Անանիտ
Շէ՛ ր՛ս -
կացին , Հտյ ղրւսկ՚ս՚եութեաէւ
կբ սլւսակա—
նի՞ն թէ ոչ ;
Ուրեմն
Լաստ էւվե բտց
էէն
Հ՛՛՛յ
մւստենէււ–
՛ւէ՛ր է
Համ
լ
՛ր , որ ՇաՀւ
ո ։ ո ի
էԱ ո -
չա ւանքբ եւ Հտյ
մո էլո ւէւ՛ ւլւ ղ ին
ղէպի
Պ ա լւ ս կա
" ւո տ՛ե ւոա բյսէլբութե
ան
ս ւս բ ս ա փ -
ներբ կբ նկարտ՚լբէ :
Օղնտկս՚ն
իսմբաղիբբ
մեւլէւ կբ յանձնա -
բաբէ
Ժի՚֊լ
Փայոն
, Ափի՚նողան
, Տեքաբ -
թր , Բսէնթբ
, Պեբկսսնբ կտմ
Ն՚ո"բէ""ոին
Հ ոճ՜ան
կաբ՚լ
ւո լ % Շնո ր Հակա լութ
իլն
ա յղ.
եղբա
լրական
յ տն ձն ա ր ար ււ ւթ ե ան կ""^
Հ ո ղահ" ւիժե
էէէ
՛ւ։ Հւսւք ար
^ Աենք
մեբ Հա —
լք
ե ււտ
«ւսհ ո ւ»ն եւ իր
Հ ե ղինա կնե ր ր կբ
Բհ Տ ձԱ ՆԳ
ԿԷՕձհԻ՚ ՈԷՕՅհհք ե ԱՆ
19յ–4
Հ" կտ ե մ բեր ի՛ե ձանչցտ
յ ւււլբացեա
լ
Բիւղանւլր , Բանկալթիի
ւլինււլո բտկան
վաբժարէսնին
մէք, ուր,
մէ՚տսէէն , Տրղ
վաչտի
մէԼ , բնկեբնեբ
էէ՛նք քովէ քով ,
բաւլմաթիւ
Հայերոլ Հետ, էւբրեւ.
սլաՀես–
տի սպա
յէւ
թ ե կնահ"
ւնե բ :
Գե ր աէլւււն ցւււ ւղէ"
լնկելէակւ"ն
, 1"" Ր է՛ ՚
Համե սսւ եւ տաքարիւն
բնաւ։՛ բ
սլթ
է։ ւն
՛ււ–
նէբ ; Ջէր "է՛բ եր սուտ՛ն ու կե ՛լհ է՛քբ
՚. Իլ՛
մաքին
ձ՛ո՛է՛ մչակուահ
էղ՛
նաեւ սիբտբ %
Շուտով
մտերմացանք
իբաբէււ Հետ ; Կբ
Հիտ՚նայի
իբ նկաբաղրին
վբ՚՚՚յ
1
Անաչաոօրէն
եւ անվարան
ճչմարտա ֊
խօս էբ : Բաղէսքս՚վար
է ր
, բտյց
երբեք
Հա շտ չկ ր քա ւլս՛քա կա՛ե ո
լթ
ե ան Հետ :
Բացտլւձտկս՚սչէս
Հակտռակ
է ր
դ1՚ն —
ուոբութեան
եւմանաւան՚է պաաե բաւլմ ի՛ե •
Առանց
ւլւլ
՛ււ
շան ա լււ
լ
Հբապա
բւս կւսլ կ՝աբ–
տտ յա յւոուէբ ա յս
ոււլւլութե
ամր :
Ամէն
Օ ր
մեւլ,
խում րերո՚Լ,
«Հէ՚՚֊րրիէթ
Թէ՚իէ»սի
(Աղւստութեէս՚ե
Բլուր) կբ տա
նէի՛ն , Շէ՚շլէ՚կն
անղին,
մաբ՚լանքի
Հա -
մար
ԼՊոլիս) •
Այսպէս
անղամ
մրն ալ Հււն ,
ղրաւոր
քն՚հէւլթենէ
անց
ուց ին բռլոբս
ւսնիււոիր :
ՈբովՀետեւ
ւի՚՚՚բժաբանէն
նեբս
այնպի -
սի՛՛ներ սպբէլեր
էէ՛ն ոբ "՚֊գի՚Լ
կարւլէսլ
՚ չ բ ե լ
անղամ
չէին
էլէւտեբ։ Եւ յետոյ
իմացտկա՛։
կաբ
էէ
՛չո ւթեն
է
բււլորաիին
ղուբկ
էին :
Ա՝ ասնա ււրբաբա բ
մէտրէսէյ</./,^
եկահ Հա–
՚չաբաւռբ
թուրք
ռ լսանռւչնե րբ ,
հաֆըգ -
նեբր;
Այսպէւս էւնե բ բ
չ ո յ ե չ ՚ ՚ ւ Համար
է ր
այս
ձեռ՛նաբկր •
Տ բուահ
Հաբցումնեբբ
, ոբոնք
առՀւս -
սարակ
սլա ւմե բս՚ղմ ական եւ քա էլա քտ կա՛հ
նախչւնարենք
• Զենք
շլանար
օաւսրներո՚է
եւ
պէա
ք տլ չունինք
միշաւլղա
յին ղրա -
կանո ւթեան
, իմաստասիրութեա՛ն
ու ղի–
տութեան
.հովուն
մէք թիավարելու;
Այ՛է
աչխա աււն քբ կբ թողունք
անոնց ,
ոբոնք
«Լոյս
քս՚էէաքին
մէք չեն էսսլրիր
ւքեւլի պէ"
ել ոչ աէ «շուրք
յիսուն
տաբիէ
է՛ վեբ »
։լ րականութեան
կբ հառա
յեն
•. Աեղի Հա ֊
մաբ
անհունօրէն փոքր
երեւռյթնեբբ
նո յնքէսն արժէ ք ունին եւ գե ղեց կութ
էււն
կբ ներկայացնեն,
որքան
Աւնւհունօբէն մե
ծե րը :
Համւսձայն
եմ ուբեմն, ոբ
«Հայ
գ ր Ո -
ղին մէջ պէտք է ներկայ ըլլայ ո՛չ միայն
իր ժողովուբգիքւ անցեալը, այլեւ ապա -
գան, այսինքն՝ հոգին;
Մենք պէտք է կարենանք տեսնել, թ-է
ցեղային ակունքներր ցամքած չե՛ն անոր
լք՛էջ եւ ր է իրմով
«Ցեղին
Ջ.այն»ա
է որ կը
խօսի մեգի» :
Բիչ
մր լբիւթիւն
, բնկեր
Օ՚էնական
հյմ բաղիբ : քէ) ոն ա բ Հ ա բաբ
էսո րՀոլրգ
պիտի
տա յինք
յարգել
ուր
էէ շին
կա
բհ ի քեե բ բ ,
մււէնաւանգ երբ Հտմող՚ււահ
էք որ ձեր
տեսակէտնե
բ բ վիճե
լի են եւ սխալ :
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
րմբոնումի
է"նւէիբներբ
կբ
շօշաէիէին ^
պէտք էբ "Բ որոշ պատտ
ս էսա ենե բ սաա -
նա յին , էււրաքա՚եչիլբէն
էլատ , ւլատ , ել
իրաբմ է
ւլա ՛Լտն ի • Ա սչանեբբ
"՛չա լուրք կբ
Հսկէին
մեբ վրտյ :
Երբ տյս ղորհ "՛է" ւթիւնր
լրացաւ
ել
ղրոլթիւննեբր
յանձնուեցան
,
կէօէլէ՚ւպէօ–
յի լքե անբ ա յսպէս
ւսր ատ յա յտուե ցտլ
ի՛ն–
հի.
— « Ո չ մէկ հարցումին պաաասիանե–
ցի ;
Միա
յն
՚էբեցի
լնգՀանուբ
կերպով
թէ
Ես հակաււակ եմ գէնքի եւ պատե–
րաղմի : Ես չեմ ուգեր մարդ
սպաննել;
Չեր կրնար սպաննել ոեւէ մէկր որուն իմ
տէրս ,Աստուածր , շունչ է տուեր : Ես,թշ–
նամիիս մահէն աւ-ելի ելւջանիկ կեանք մը
տալ կ՚ու գ եմ: »
Զտբմացայ
եւ Հիացայ
միանգամայն
ի՛ր.
ա 111"
սւ
եւ կորովի
քա քութեան
ր
վրտյ
Պատեր՚ս՚լմէ։
րհթացքի՛ն
, սպւոնեբէէւ առ -
քեւ
այսպիսի
պատասէէւան
, ան ալ ղբտւո–
րապէս
՚ ՚ • :
Այն ատեն աւելէ՛ չատ "էբեցէւ
՛լինք ե՛.
կապւււե ցա
յ իրեն Հետ , բա յց
մ իչ՛"
՛ք տտ–
Հոգ էիիբ տսչւսէէայի
մասին,
ղինուո՛րա -
կա՛ն տեսակէտով ;
Աբղէն այս գէպքէն
տասնբՀինգ
օբ
վերք , Բիւղանղբ
չկար
մեբ ք"վ : Շտա
չտտե
րոլ Հետ ՛լա ուեր եւիբբեւ
Հասարակ
ղինուոբ
բանակ
՚լրկուահ
էր ;
Յեաագա
յին իէքտցայ որ կտիրնէ տա –~
բահ
են եւ Հեաեւակա
ղօր քի վաչտի
մ բ
մաս կբ կաղմ է
է
Հոն ալ, ինչպէս
Բանկալթիի
ղինռւ՚ւ՛ -
բակա՛ն վաբժաբանին
մէք,
նոյն
այղ. տե -
սակէտին
՚էքայ
մնացեր
է
անսաոա՚ե :
Ցեոքը գէ&ք չէ առեր
եւ նոյն
էսյղ պա -
տա ս իսաննել։ բ կռւաա
յ եղեր ;
Տ ասնա
սլե ւո բ երբ կբ տեսնէ
ո բ իր քան
քերր
ղ։լ
.ասէո
ութ
եւսն չենկրնար առաք -
նոբղ ել Բէէ ւղան գր՝
ճա ր՚աՀտտ
իբ մեհին
,
յիսնապեսւին
քով կ՝առտքէւոբղէ
ՂԷ՚^Ք
I
բայց
ղաբձեալ իղուբ; Վ^երքապէս, Հա -
բիւբասլետէն
, Հաղա րասլե տէն ետք Հար -
ցբ կր Հասնի
ւլօբա բանա
1լէ։
Հբամա՚եատա—
բոլթես^
կեղբ ոնա կտն
գի ւան
էւն եւ որ
ղինո ւո ր ա կսւն ատեանին կր յա
՛հ
ձնէ , Բէւլ–
ղանղբ,
իբբեւ
հայրենիքի դաւաճան :
Բիլղանգր
սիրով կբ տանի ա յս
բոլոր
ն ե ղո
լթ
ի ւնն ե ր ր ,
չա բ չա բանքնե
բբ
եւ
բանար
յ
Բա
յց
մ իշտ անգբէէուելի
կ,բ մնւո յ
իր ոբոշման
մէք;
.
Զինոլո րա կան գատաբանին
առքե ւ ա -
՛՜՛՛ւէ ՛Լ 1^ ՛ել՛" յ^է
է՛ք աեսակէտ
ր եւ սբ աա
՛նէ՛ն
" " ֊ ԼՈ՚-րք ՛Համ ողում ով կբ յա յտարա -
բէ–
. - Ես քրիստոնեայ Հայ մրն ե մ : Աւե
տարանը կը պատուիբէ որ եթէ ւքէկը ե -
րեսիդ գարնէ, միւս երեսդ դարձնես։ Ե<ւ
ալ այդպէս պէաք է ընեմ։
Ես քրիստոնեայի գէնքով մարդուած
եմ; Առոէնց իտրութեան, ամէն անհատի
հանդէպ բարեացակամ ե մ : Մարդ չեմ
ուգեր սպաննել, ծանօթ թ է անծանօթ :
փրիստոս համայն մարդկութեան փըր–
կութեաւլ համաբ չարչարւււ1յցալ ու խաչը
հաւնուեցաւ; Եթէ կ՚ուցէք դուք ալ ինձ
ՄՈՌՑՈՒԱ՛Ծ
ԷՋԵՐ
ք։։։։։։։։։։։։։։։։ւ։։;։^։։։։։։։։ւ։ւԿՏ;;։։է։Տ։։|^ՏՁ։–
^ԳI).ՀՈԻԹԵԱ•Ս ՍԿԻԶԲԸ
ԼԱՒԱՆԳՈՒԹԻՒՆ)
- Գու չե՞ս
Հասկանում
, կանգնի՚բ
,
րար կ՛ս ցահ էէոռաց նա Աղամ էւ
՛էրայ եւ
մօտենալով
նրան
բռնեց նբա եախից ; ,
էքբ ղնում ես , ո՞ւր ես գնում է
-
Բեղ
ի՛՛նչ, ասաց Ագամ
Հպարաոլ -
թեամր
:
-. ի-նչպէս թէ ինձ ինչ.. . ղու
չգիտե՛՛ս
որ այս Հոգ իմն էւ
Ե" ի՛՛նչ
գիտեմ;
I^–
Բաս կո՞յր
էիբ
յ
այս քարբ
չտե սա՞ ր ,
ասաց
էսնհանօթ ր , ցո յց տալով
մ ի քաբ
ոբ քնկահ էբ
տյնտեղւ
՚— Այգ ք՚"րռ ք^է է "Բ •
Այն է, ,ոբայս քարից
այն
կողմն
ինչ ոբ Հոգ կայքոնն է, ի"կ այս կողմբ՝
իմ ր , եւ գոլ իրաւունք
չունես
սրանից
մի
մ աղա չափ
անւլամ
այս
կո՚էմբ
գալու ,
Հասկացսւ՛բ
, թէ ոչ
X
Ագամ
էւն գուբ
չեկաւ
անհանօթի
անձ–
նափոտաՀ
գոռում
գոչումներբ:
5«> ,
Հեռացիր
այն կողմն,
է^ , ասաց
%ա , աշխատելով
ոբ եախան աղատէ
նրա
ձեռքից : — քք*վ ես գու որ եկել ես այս
Հողին աէր ես
կանգեույք:
Ա1Ք*է Հանումէ եմ, գոռաց
անհանօ -
իժր : Բեղ ասում եմ գոլթանղ ետ քշիր եւ
իրաւունք
չունենաս այս քաբից
այն կող
մբ
ղնա
լու
Հ Գէ՚Հ,
չուա
եա
քշիր։
Ագամ
ր սլինգ կանղնեց
տ
ծ՛»
չեմ
քշւ՚ւմ
, գոէւէ։ բա՞ն է , ասաց
նտ
է
ինչպէ՞ս թէ
եա
չես քչում, տօ • • •:
-
Հա՛ , ի՛՛նչ է , ետ չեմ
քչում ,
ի՞նչ
սչէտք է անես ;
-
Ա՜յ թէ
ինչ
ոլէաք է անեմ,
ասաւյ
անհանօթր եւ չբբէ"կ
1 ՛քի "լինգ
ապտակ
թիէեց
Ալլամ
էէ երեսէն
1
Ագամ
ի արէււ^էբ
ղլւււէսն րնկաւ,
ել
կտ -
տաղւ՚՚հ
, է՚ւբ
կո
՚րքից
րոնեէոփ
նրա եա -
իսից , ուղեց փար ձգել
ղետին
, բայց
նոյն
ր
ո
՛՛լէ
ին
տնհանօթբ
ղրկեց
նրան , բաբձրա~
ցբեց , յան
/լարհ
թրխկտցրեց
ղետին
եւ
նստե
լով
նրա փորի
փբա
յ , սկսեց
սեղմել
նրտ
կո
Լլ՛՛
բղր
է
Խեղճ
Աղամր
ուժաթտփ
սկսեց
իսռխռացնել
եւ ւոեսնելոփ ոբ ոչփնչ
չէ
Լլարող
անել
,
սԼլսեց
ա՛լա
չե
լ ոբ
իրեն
իսնայէ
։
-
Գռւթանգ այս քարից
էլ առաք
չե՛՛ս
աանիլ , ասաց
անհանօթր
է ^
/^Հ ,
չեմ աանիլ,
միայն
մի
խեղգիբ
ինձ։
,ԳԷ՚Հ
I
եբգուիբ որ Հաւատամ
։
Ագամր
սկսեց
եբգուել եւ տեսնելով որ
էլ
ուբիչ ճար չկայ,
ոաով
սկսեց
Հրել
քարբ,
ոբսլէսղի
գա
այն կողմն
ք&կնի
ել
իւր
Հոգի
տաբահութիւնր
մի քիչ է լ մե -
հանտյ
յ
Ա^հհանօթբ աեսաւ ա յ՛լ. , յ՚սնԼլա
բհ թ" -
՛լեց նբտն , ՛էե ր կացաւ եւ
գաոնութեամբ
ժպտտլով
, ասաց
՚
է
Գնա՛,
այմարգ,
թող այս
երկբէւ
վրտյ քո
աչքբ
ոչինչ
չկչաացնէ
։
Ասաց ելչքացաւ
է
Ագամ
ր
Հասկացտլ
որ ա յն
Աստուահ
էր եւ եկել էբ իրեն
փորձելու
;
Ասում են որ ա յգ
ժամ ան ա Լլո լան էւ ց
սկսահ
մարգու
աչքբ
ոչինչ չէ կչաացբ -
նում , կամ., ինչպէս
ասում
են ւ
մաբղու
աչքր հակ է :
ԵՐԿՆՔհ ԶԱՆԳԱ ԿԸ
Հէ՛՛՛՛
1
շատ Հին ժամսւնա
1լներ
"ւմ
, երբ
ոչ թաղաւո
բներ
կա
յին
, ոչ
ի չխաննե բ ,
եւ ոչ ղէստաւոբներ
, մարգկտնց
՚լոբհերբ
քնհոլմ
էէ՛ն մի՛ մԼ/հ ՚լտնղտկռվ
, ոբ կախ -
ոււոհ էբ եբԼլնքից
:
Մարղիկ
իբենց
վէճե–
բէէ ,
Լլռիւնե բ ի , տտ բաձա յնութիւննե
բի
Համաբ
ղիմում
էին "՛յգ ղանղակին
ւ
Վ^ր ~
Լլանեբ
Լլանչեէոլ
սովորութիւն
չկար
այն
ժս՚՚քս
՚ետկ
եւ այգ Հարկաւոր
է լ չէ բ ^ ո -
րովՀետեւ
ղան՚էտէչբ
միտ
յնպիսի
Հ րտ
չա–
լի
ղօր
ութ
էււն ունէր որ առանց
վկաներէ
ցուցմունքի
ինքն
է ր ամ ենա ճիչղ եւ ա -
մենաանսւչւսռ
, էլեբոլով
ցոյց
տալիս թէ
ով է աբղաբ
ր,
ոփ է մեղաւոր
ր–
Զտնւլակր
կախուահ էբ մի
\լ
^էղարձակ
՚էտչտի
ւէբայ-^լւա
՚ոաԼլ
ղետնից
բաւական
բաբձր,
ինչպէս
բեմ,
շինուահ
էբ
մի
աախտտԼլամ
ահ , ոբի փբա
յ
բաբձբանոլմ
էին
սան՚էոււլքոփւ
Գանւլատաւո
բներբ
մ ի–
ա յն իբալունք
ունէի
՛ն
բա րձ բ ան ա
լո
ւ ա
յգ
տա էստաէլամ ահի
փրա
յ , ի"կ Հանղիսա -
տես
տմ բոխր
կանգնում
էր
նե
րքե ւբ
ղա չտի
փրա
յ եւ ա յնտեղի ց
է
բ
թամ ա չա
անում
ւլոբհի
փճռին ; Գոբհէ,
քննութեան
մամ անակ ոչ մի ձա յն , ոչ մ ի չչուկ
չէր
լ՚-ուեբ
, Հանղիււատես
աՀաւլին
ամբոխի
միքից,
ղանէլակբ
Համաբռւում
էբ
մի ՛՛բբ՜՛
բութիւն
որ Աստուահ
ինքն
էբ
կտխ1։լ եր -
՚լնքից
չար աէսն ղիբ
մ արղկանց
տնօրէն
՚էոբհեբբ
քննեէէււ Համար, այգ
պատճա -
ոոփ
ամէն
մէԼչբ
սբբւսղան
եբկիւ՚է՚ւփ
էբ
նայում
նբա
փրայ , Գ՚Լ՚ոլով "բ ս՚րղարա -
ղաան Աստուահ
է՛նքն
է
նրան
միքռց
՚էփ
քննէէ՚ււք
ւլո րհե բ ր :
Գանգատաւոբնեբր
ոբոնք սոփոբտբւսր
ե բ–
Լլո
լ Հոգի
է
ին
լին ում , բտ
րձբ անում
է
է՛ն
աաէսէոաքլամ
"՛հբ եւ փ ո էսա գա րձա բա ր բռ
նում
էին
ղւսնգակէլ կապահ
թոկից՚ուէ
մե–
գաւոբ
էր
նա բնաւ
էէր
Լլա
բո
ղան
ում
չարժել
ղանղակէւ
լեղո լա/լր ,էւս կ ոփ ւսր —
ղար
էբ
նա
լեղոլաԼլի
թոկին
ձեռք
տալո՛ւն
պէս
ղանղա1լն
էէնքն էբ
սկսում
աՀագէւն
տկանք
Էսլաց1էուլ
ձա յնով
յա յտնեչ
Հա՛նղի
ււատես
ամբոխին ոբ աբգաբր նա
է %
ՆԱՐ ֊ ԳՈԱ
(2)
Fonds A.R.A.M
