Հ6ԱՌԱՋ»
(ՏԻԳՐԱ՛Ն ՐԱՂՏԱՍԱՐՍԱ՚ՆԻ
ՄԱՀՈԻԱ՚Ն ք^ԱՌԱՍՈԻ՚ՆՔԻ՚Ն ԱՌԹԻԻ)
Ընկեր Դրօն է որ կը սրոամէ
ւք
՛եր
պ՛ս
ամ II ւթե
ան
մէք
աննաիրնթաց
աղէաի
օրերի
՚հ,
այն է
1915
թու
-թե
կր, որ
առա.քէն
անղամ
Հանգէսչեցէ
Տէւէր>"նէն :
Այղ
թուականի
Ապրի
լի
10/՚5՛ ,
երբ գա–
նւում
էինք Բանաքեռ
, Հրաման
սաացանք
պաաբասաուեչ
, որպէսւլի
Ա"լ1՚էլ
15/՛^
մեկնէինք
գէպի Վան , ղօբավէսբ
՚\յիքոլա–
յեէ-ի
ղօր
ա
բաժն
իԿւ
Հեա •, Աօբաւիար Նա -
զարբէկովի
եւ.
իքաչիլ ւիաչայի
ումեբուն
միքեւ,
Գիլվ՚մանի
մէք սկսահ ճակաաա -
•մաբաի
պաւոճառուի
, սակայն
, յեաաձգ -
՛ուե ւյ մեր
մեկնում
ր,
ււրոփՀեաեւ֊
գիաա -
ւոր
ութ իւն
սաեղհ ուեց
ւիո խաղբե՜ լու
մ
եղ
Գիլիմանի
ճակաաբ
Յեաաձղման
այգ
կարգագր
ութիւնր
հ՜անբ ապալռբռւթիլն
ձգեց մեր
՚Լրայ
5
Վանէն
՝ Աբամ
էն նամ ակ
ունէ ին ք արգէն
,
թէ քարգե ր բ սկսահ
են , մ ո գո վո լբ գբ ա -
պբսաամբահ
Հ՜
ել կաց՛ութիւնր
չաա
հանր
է , Հեաեւարար
« գտէք
ամէն
Հնաբաւո -
բութիւն
օղնելու
մեղ» ;
կաբճ սպասումից
յե՜աո
ք , ւլօբավար
^Աք~–
զա բրէ ղով քաբղահ
լին՛ե լով
Իքա լի լ
վւա
չա -
յի
ումերբ
,
չվւ բաւլո
բհո ւե ց մեւլ
Գիլիման
փոիսագբելոլ
՛սրոչում
բ,
այնպէս ոբ Ապ -
բիլ
–(է–՝2՚^ի օրերուն
Հբամ ա յուեց
մ եբ յա–
ռաքիւագացքբ
ղէպի Վան :
Մայիսի
2ին Հասել
էինք աբգէն
Բերկրի
կալա , ճանապաբՀին
ունենալով
փոքբ
՝յնգՀտբումնեբ
; Այնաեղ
գտնուեցինք
նոբ
անակնկալի
առաք ; Թբքական
մեհ՝
ոլմեբի
Հաեգիպահ՜
լինե լով , գօբա՚վա ր
Աբացիեւբ
գմուարանում
է
լւ
ղբաւել
Աբճէչ\րւ Հբա -
մւսյւեց
կանղ. առնել
Բերկրի
կալա
յում
եւ
Հասնել
ղօբավաբ
Աբացիեւի
ղօբտմա -
սերի
օգնութեան
% Այո նոր
Հ բամ անր
նո -
րի՛ց սառր
ք՛՛լբ
լցւ՚ե ց ՛ք ել՛
ռւժեբի տրա -
մ աղբ ութեււ
՚՝1ւ
վբայ,
քանի
ւչլւանով
պիտի
յետաձգուէ
ր մեբ աբաւլ
իւո յանքբ
ղէպի
Վան :
Ղ՚ումաբուեց
մո՚լով
եբեք
Հբամ անա -
տարներ1ւ՝
Բեռիի
, Համաղասսլի
եւ իմ ,
ինչպէս
նաեւ
Խէչոյի եւ Վարգանի մաս -
նակցութեամբ
- Այնաե՚լ
ոբոչուեց՝
մհր
զօբա բամնի
Հրամանատարի
մ իքոցով
գի~
մել 4^է"չ. բանակի
Հրամ՚ոնատաբին
, որ -
պէսղի
թո
յլա արո
լի ղէպի Վան մեր յա -
էւա քթ ա ղաց-ումբ
, միայն
Հայ կամաւորա -
կան
ումե բ"վ : Ա յղ օբե րին
ո աաց
ուե
լ
է ին
նոբ տ ե՛լեկ ՛ւ ՚-թի
ւ^՚ն եբ Վ
ւո
ն ո ւմ տի բ՛՛՛Լ ճ
՛լ–
նտման՛
ի
մ ասին ; Տեղե կացնռւմ
էին
, թէ
«մեբ
օրեբբ
Հա՛մրուահ
են եւ Վանի
ու չր–՝
քականԼ
՜բի
ամբուլք
բնակչոլթիւնր
ենթա
~
կ՛ոյ է կռտոբահի
սպառնալիքին»
Շուտով
սաացուեց
4^բ՚լ– բանա կի
Հլ՚ա -
մանատաբ
ղօրավար
Օգանովսկոլ
Հաւա —
նութիւն
՛բ
;
Նա Հեռագբում
էբ .
«ՕբՀ
նում եմ
ձեր ոբոչում
ր, կարող էք իոկ
քն
ՃանապաբՀ
բնկնել»
:
Աւե լոր՛է է •րս
՛ել
, թէ տ յս
ա
ր տօն ո ւթ ի
լ –
նբ
ստե
՚յհե
ց անսաՀման
ի՚անւէտվառ
՚ւլ
—
թիւն կամաւորական
եբեք գ՜եգերի
մէք ;
Աբաղ. իսոյանքով,
իմ 2րգ գ^գի ձիա -
ւոբնեբբ,
եէչոյի եւ կապի՚էւԽն
Օղոլի ա–
ռաքնոր՚էոլիմեամբ,
մտան Վան,
Աայի՚՚ե
5ի ՚լիչերբ
Միեւնոյն
գիչեբբ
այնտեղ
Հա–՛
ւտքուեց
նաեւ
իմ ՚էնղի
ամբողք
Հետեւա -
կա ղօբքբ :
Մ"՚յիոի
6/՛
առաւօտեան
իմ
՚ է ո ւ ն
՚ է ր
գուբս
ղալով
քաղաքից
, միացաւ
Բեռիի
եւ
Հս՚՚մաղասպի
երկու
գն՚էերին եւ երե
քով մէկ մուտք
՚էՈրհեցինք
յաւչ\թա,պանհ
Վանից
ներս ,
մո՚լովուբ
՚էի
անօրինակ,
իսանգա վառո սթե ան մէք •
Երկու
օրուան
Հանգստից
յետոյ, Արա -
՚^Ը.. Ար՛ք էն
Գ արօն , Բեռին եւ միւս
Հբա–
մանատարնեբբ
Հարց գրեցին, թէ Շատա–
ՒւԼ^ էր կաբդին
այլչրում է իբ վեբքէն օ-
րերբ եւ անՀամեչտ է նրան եւս
Հասնեչ
օւլնոլթեան
անմիքապէս;
Եւ ՚սյս պար -
աակւսնոլթիւնբ
գբուեց
իմ գունգի
վբայ՛.
Մայիսի
Տին շարժուեցանք
գէպի Շա ՜՝
տաիս ել մտանք
Հայոց
Զոր : Աեղ Հետ
վեբցրել
էինք
իչխանի
սպանութեան
լու–
բր բեբուլփն
, այնպէս որչուտով
ղտանք
այն
Հոբր,
ուր նետո՛ւահ՜ էբ նբա մաբմի -
նբ ; Հանեց ինք՝ Եչխանի
գիակի Հետ իբ
երկու
բնկե բնե բ ի եւ ա յլ քսան
Հա
յերի
գիակնեբր
;
Վանում
յանձնաբարել
էին ինձ Շտտաիս
մ օւոենա
լ Բես ան
՛Ի՛ս չտ ի ՛իրա յ՛՛վ՛, որ ի ա–
պստամբների
՚լեկավարն
էբ Լեւոն Շտ —
գոյեանբ եւ որնուաղ վտանգաւոր
էր քան
Կէօրան
Գտշտ\ր , ոբի ձախ թեւբ
լիքն էբ
Նորգուզի
Բրաեբով
: Շաաախ
Հասնելու
Համար
կա
յին
երկու
ճանապաբՀնեբ
, մ ի–
նբ կաբճ եւ աւելի վտտն՚էաւոբ
, իսկ միւ
սբ՝
աւելի երկար,
րայց եւ աւելի ապա
•-
Հով։
Հ՚ւրից
Հանուահ
՚էիակներր
այնպէս
էին
աւլգել
մե՜ր վրայ եւ ա՚յնպէս կբ վա -
խենայինք
նման տեսարանների
առաք գտ–
նուե լ, եթէ ուչանա
յինք
Հասնել Շաաախ
,
ոբ մեբ բոլոր
զինուորնե՜րբ
միաբերան
ցանկւււթ
իւն
յա յտնեցին
, թէ սլէ՚ոք է գր–
ն՛ալ տմէնակաբճ
ճանասլաբՀով,
ինչ որ էլ
եղահ
լինի վտանգի
մեհութիւնբ
յ
Մ ա յիս
9/՛
ւուսա՚րաց
ին
՚էունգր
անցաւ
բնգՀանուր
յարձակման
, կէօրան
՚իաչաի
վբա
յով։
Թ^ամին
այնպէս
անա\կնկալե
եկաւ
մեբ
՚ււմե՚յ եւ վճռական
Հա րուահ՜ -
նեբից , ոո չատ
թ ո յ լ գի՛մ ագբռլթ
իւն
ց ՚ յ ց
տալով եւ մեր կողմ ից չա րունակ
Հալահ–
ուելով,
ամէն
ինչ թողահ փախաւ
ղէպի
Նորղուղ
յ.
ԻրեկոյեաՖ գէմ մեր ՛ումերբ
Հաստն
շր–~
քանի
րիլրտ
չէյխի
կե՚էբոնական
գիւ՚լբ ,
ոբի
անուէւբ
մ ոռացել
եմ
յ
Մ եր
սլաՀակա–
խում բեբր
զօրացնելով
, ղիչեբեցինք
ա
յղ
ղիւղում տ
Մ ա յիո
լուսաբացին
,
պսւՀակնե՜րբ
ինձ
մ օտ բերեցին
Լեւոն
Շաղո յեանբ , իր
բնկերոք
Հեա։
Մեր Համազաբկերբ
Լ"ելով ,
Լեւոն անմիքապէս
բմբռնել էբ
կացութիւյ–
նբ եւ փոլթացել
էր Հս՚նղիպելոլ
մեբ
յաբ–
ձակող
ումե
րին : Լեւոնին
ճ անա
չում էի
առաքոլց • Գբկոլելուց
եւ Համ
բո
լբ ո ւե լո
ւց
յետո
յ , Հարցուփորձ
աբեցինք
Շատտխի
կացութեան
մասին։
Լեւռնբ ասաց.
Մինչեւ
Հինղ օր առաք Շս՚-աախբ կա
յուն վիճակ
ունէր , բայց
հանբ է կացու–՛
թիւն ր եւ վ ա խեն ում
եմ
՛սր
մ երոնց
ւիամ–
վ
՚ռլշտներբ
ս՚ղառահ կր լինեն ;
ԳՐՕ
(Մնացեուլը յաջորդով)
ՀԱՑԿԱԿԱՆ ԹԱՏՐՈՆԸ
( Բ . եւ վերջին մաս )
ժ — ֊ Ժ ՚ հ • ղաբեբու
Հայկ՛
թատբոնի մա
ոին աբտայս՚յտուահ
է Վերահնունղի
ղա–
րաչրքանի
մարղոց
տե՜սակէաներբ
: Թասւ–
բոնէն կր յայտւսբաբուէբ
թէ մ՚սբգ իբտ -
ւունք
ունի
երկննային
ե բ քան կութեան : 0 —
բինակ
Պլուղի
(1260 - 1326)
«Աիրոյ եր ~
գբ»
: Հտ
յ պատանի
ի եւ մ ոնկոլ
ւողքկտն ,
քբիստոնեա
յ քաՀանա
յի աղու եւ մ աՀմե
տական
մ ոլա
յի ՚լստե բ ղե ւլս՛րուե սաա
կան
կատարելութեան
Հասւսհ
կերպարներ
բ ,
որոնք կբ սիրեն իբաբ եւ
1լամուոնտնտն
Հւսկառակ
հնուլներու
կամքին ;
Այս ղարաչբքանին
նռբ ումով կբ վերա—
հ\ի
Հտյ
Հ ելլենական
թատրոնի
մ՚սբմնա -
կան Հակաճղնաւոբական
աբուեսւոր
;
կաթողիկոս
ՅովՀան
Մ
անղակունին
« Գիւային » կ՚անուան՛էր
գել՚ասանուՀի
—
նեբր : Նկտրիչ
Հքերոլնբ որ Տ՛Ղ՛ •
ղաբուն
կ
՛ս/
պբէբ
Վան ա յ լճի շբքտնբ
գի ւտ Հաբ ե–
ղահ ա պաքին"
լո
՚էր
կր պատկերացնէր
ոչ
թէ տյր մարգու,
այլ կնոք կեր պարան -
քով՛ Վաբձակբ մէկ ուսին
վրայ
մինչեւ
ղետինբ
Հաղուստ
ունի, որ կբ հտհկէ ա -
նոր
մ տրմնին
՛ք էկ մասր
միա
յն ,
միւսր
ձղելով
մերկ։
Սաւկայն. կբ բաւէր ոբ գե -
՝ րասանռլՀ
ին ձախ կողմ ով
ղ առնաբ
ղէսլի
Հ ան ղի ս ա կան՚բ , ւսբպէսղի
անմիքապէս աե
ղի ունենար
ան՛որ «ապա
քին
ութ իւնբ» եւ
ոտքէն
մ ին չե լ գլուխ
Հ աղ ուահ
եբեւաբ :
Հոս ոչ թէ կենցտղային
, ՚աւյլ
մասնագէտ
ղե բա՛՛տն
ուՀ
ի ի
բեմ ական
Հանղեբձանքն
է , որով
անմիքասլէս
կբ
ձեւափոխուի
Հանղի՚սականին
"՛չքին
առքեւ։ Այ"
նոյն
նպատակով
միքին– ղալ՛ու
Հայ
գերա1ստն -
նեբր
կ^օգաաղորհէին
կրկնակի եւ եռակի
ղիմա1լնեբ :
Այղոլէո
են 128Տին
Կիլիկիոյ
Թորոս
իիոս չին ի նկա բահ
Հ՛" յ
մնքաի՚աղռւթեան
ւթաւռբոնի
՚էիմ ա 1լնե րր : է՛ իմ ակի աք կէ՛՛ր
կր պա՚ոկե րացնէ
մ աբգկա
յին
գէմքի
աք
կէ
"Բ
յ՛
իոկ ձս՚խբ
առիւհի
՚լւ՚ւնչի
Համա -
պատա՚՚խան
մասր։
Այսպիսի
գիմակ՚՚վ
գերասանտր կրնա
յ «երկերես»
ղեր խաղալ
:
Բեմ ական
աղղեցութեանց
այս ալ՚Հ՚ես -
տագիաութիւնր
հ՜աղոլմ առահ է
Հին
գի~
^ մւսկնեբէն
, ոբոնց մէկ կո՚լմր կր պաա -
կերէ
հիհ՚լուն
, միւսբ
լալկան
ղէմք։ ԺԲ"
Ժ1շ •
ղաբոԼն
Հայկական
մանրտնկաբչւ/լ
-
թեան
բաղմաթիւ
կրկնակի եւ եռակի
՛էի–
մակներոլ
սլատկե բնե ր
ր
, բուն
Հա
յկական
գիմա՚լիհով
ապացոյց
են "ր այգ գտբե -
բուն վերահնահ
ել սլաՀ՚ղանւուահ
են Հայ
Հելլենական
մն
քա
իւ^աէ՚լո ւթեան՛
թատբոնի
ս։ ւանղութ
իլն
եեբբ :
Նոր բովան ՛լա կութ իւն
կ՚առնէին
Հայ
թատրոնի
Հին յատ1լան
ի
չնե
ր բ :
Ներկ՛ս
յ
չնաղլուիսնե
ր բ կր պաա կեբա ցնեն
Հեթա -
նոսներէբ–
Հնաղոյն
յտբալէւլր կր վե ր ահ -
ուի
շնագլուխի
մասին
•եղահ
յա յտնի
քր–
բիստոնէական
առասպէլի
արտտյայտոլ
—
թեան
.
Մ իքին
ղւսբոլ
՚իեբքին
քառոբղին
՛լո յ ույ–
թիւն
ունեցահ է կրօնական
թա՚տբռն ,
ինչպէս
Բիւղանղիոյ
եւ Աուբիոյ
մէք,
ուր
քբի՚ւաոնէակ՚ււն
կրօնական
թատբոնբ
ա -
ւելի
շուտ առո՚քացահ
է քան
արեւմտեան
Եւրո պ՛ոյի
մկք։
Օրինակ,
Առաքել
Աիւնե–
ցիի
«Աղամ աղի րքր» , ԺԳ
՚ ղ " ՚ բ ո լ
վերքին
ել ԺԵ • գաբու
սկիղբնեբուն
: Այս
՛լիրքին
մէք կան Հայ եկեղեցական
թատեբղոլ
-
թեան
կ՚ոբ՚լ
մբ տեսարաններ :
Գլխաւոր
ղոբհող
անձեբբ
Աղտմբ,
Եւս՛ն եւ ՛լայ -
թտկղիչ
օձբ կր վ՚ոբեն
ճչղրիա
կւոռուց -
ուահ
տ րամ ավսօս ութ իւններ եւ մենախօ–~
"՛՛ւթիւննեբ
:
Արաբներու
աբչաււսնքէն
ի ՚իեբ
Հա -
յաստան
նեբիսումահ
օաաբներբ
բոլ՚՚րն
ալ
Ե"լամնեբ
եգահ
են : Անոնք
չէին
Հան -
գուբմեր
քբիոտ՚նէտկան
, կրօն՚սկան քտ–
բողութեան
: Որով Հայաստանի
մէք ղա ֊
բեր շարունակ
ար՚լիլուեցաւ
նոյնիսկ ե -
կե՚լեցիի
ղանղտկի
ձայնբ
Հնշեցնել :
Եբկիբբ
՚լբաւողներր
ուրիշ
վերաբերում
ոլնեւրսն
՚լէ՚՚լի
՚ոչիարՀիկ
Հ՚ոյ
թաարոնբ,
մասնաւորաբար
՚էէպի
զուարճալի
սեռերր
սիրերղա՚յին
տարբերով
: Անոնք
նոյնիսկ
կր խրաիսուսէին
:
իսլամ բ
կ՝աբղիլէր
մտրղ՚՚ւն
"ւ,բիշ
մ՚սբղ
մբ սլատկե
րել եւ
ուղղս՚՚ի՚սռ
իսլւոմբ չկբ կբնար գերասա -
նութիւն
բնել, ոչ ալ իսլամուՀին
ղեբա–^
սանուՀիւ
ԱՀԱ՛ թէ ինչու
Հայ աշխարՀիկ թատ -
րոնբ
շար ուն ակե
ցիր
՛լո յութիւնբ
երբ
ԺԳ • ղարէն ետք, Հայաստան
կոբսնցոլց
իբ անկաիսութիւնբ
: Ա ակա
լն
թատբոնբ
ա յլեւս
ղտ բ ղա ց ո ւմ չունեցաւ
, այլ ինք -
ղինք կրկն՛՛եց : Կրկնեց ոչ թէ ր՛՛է՛՛բ "եռե •-
բու
բաւլմ աւլանութեամ
բ եւ
իսաղտցտնկի
նիւթե Ր" լ Հաբստոլթես՚մբ
, տ
յլ
մ
իակո՚լ–
մ անիւ , միս՛ յն ա յն ձեւել՛ով
, որոնք Հա -
ճելի էին
՛լբ "՛ւո
՛լնե բուն :
ձբանսացի
ճամ բոբղ
Շար
լ
Շ՚՚՚ր՚էէն
1664/ւ՚յ՛
Երեւանի
մէք տեսահ է ղուսան -
միմւ՚սներ՛ււ
թատրոնի
ներկայացում
: Այս
ճամ բորգր
ւլանոնք
կ՝ անուանէ
«Արեւելքի
Մ իմոսնեբ» • \)՝բաղիբբ կր կաղմ ուէբ բստ
Հանղիսակտնի
ճաշակի
. Գլուի՚բ
կանղ -
նահ էբ ՚գտբսկակտն
Աաբղաբիսանր
իր
մ երձաւո
բներ ո՛վ ; Նեբկա յացումէն
առաք
տեղի է ունեցահ
բմբշամա
բաութ իլն : Ե -
բեք
ւլորհո՚լութեամբ
նե րկա
յա ցո ւմ բ ոլ -
նեցահ է ւլաւեշտական
ել տռփական բո–
վանղա կութ
իւն : Գ երասաններն
ու ղերա–
սանոլՀիներբ
իրենց
չա՚իահոյ
ւէբուահ՜
գեբեբ բ ե բ գ ե լով ա րտաս անահ
են ՛եւ պա–
բահ
ն ու՛ո
՛էէ"
իո " ւմ բի ե բամ չտււլթե՚սմ
ր ,ին*
ոբ աււիթ տուահ է ֆրանսացի
ճամբոբղին
բաղգա՚ոել
նեբկայացումբ
Օփերայի
Հետ։
Ժէ
.
։լարու1ւ
նկարուահ
Հա՛յկական
ման -
բանկաբներր
յայտնապէս
՝ ցո յց կուտան ,
թէ
ի՛նչ տեսք
ունեցահ
են Երեւանի
նեբ
կա յացման չաա անսլաբկեչտ
տեսարան -
ներր,
"րոնք, բստ Շաբղէնի
, կր ստիպէր
ին որ անվէոլւձ
Հանգիսականնեբր
երբեմն
իքեցնէի՚ն
՚ոչքեբբ :
Պարսկական
եւ թրքական
տւաւոապետ–
նեբու
֊,տմ ս՛ր
ղո
լա
բճա
լի քի
առաբկա
յ
գաոնալով
, իր
մողովբղին
մչակո
յ թ ի
կեանքէն
կտբուելով
, ղրաւուլԿ՚եբու
կր -
բունկի տակ
ճ՚լմ ուելով
, Հին
Հա
յկական
թատբոնբ
աւ՚տիճանաբաբ
այլտսեբ"՛ւե՛յաւ
եւ սկսալ
բոլորովին
անՀետանալ
մինչեւ
ԺԹ.
ղւսբոլ
կէսերուն
;
Աակայն այգ աաեն
աբղէն
անոր
պիաի
փոխտրինէր
նոբ մամ անա կներ ու
Հա յկա
կան թաաբոնբ,
.որ պիաի
Հանգիսանաբ
Հայ
թատրոնի
2000ամեակի
յաքոր՚է
չբբ -
է՚"՚^ռ
••
Գ–
ԳՈՅԵԱՆ
«ՅԱՈ՚ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(18)
ԿԱՄՈՒՐՋԷ ԿԱՄՈԻՐՋ
Գրեթէ
ա՚քկն
իրիկուն երբ
տնեցիւներր\
քուն կբ մանէին
, ես , Աստ՚լիկին
սլատ -
բաստահ
՚էոքբիկ
հբա
լւբ անութիս
տակ
՝
գագաագուլի
էլ երկարէի
մինչեւ իբ խաբ~
խլահ
իսուցրւ
Բանգւււահ
տոլնի
մբ մէկ
անէլիւն բ , ցեիսով
՛ււ քուր քե բով
հահ -
կուահ
նեղչիէլ
սենեակ
մբ ; Մէէլ
անկիլնբ
մանղոտահ
թի՛թեղէ վառարան
մ\ր ՚
Գուռբ
պաաոլՀանի
գեբ տլ /լբ կաաարէր
;
1՚ր
ամբոգք
Հարստութիւնր
խնամք"վ պատ -
րա է՛տ ոլահ
«ս է տ ի բն» էր որ քլբ հառա
յէբ
թէ
իբբեւ
անքլողին
/. /. թէ իբրե՜ւ նստտ -
րան
Ասւճ՚սխ
քլր նստէինք ք"վ - Ք"՚իի է
մ՛ււ–
թին
մէք,—-
իբեն Համար
աբղէն
մչաաաեւ
խաւար
,
ԲԷԲ՜^՚լէ
վառտր՚սնին
մէք
ճաբճատւ՚գ
՛իա յտեբուն
3 ՚՛ ԼՔ^ ք
Ռ
ԿւԼ ^՚" ~
ռայէին
իբրեւ ճրագ :
Ան մամք,բով կբ սլատմ էբ իր անցեալբ
,
իր
ւսպրահ ու տեսահ
սս՛ լւսափնե
րր :
Տ աակա պէս
յ՚՚՚֊՚լիչ էր իր
քլ՚ւ ւր ս՛նա
լու
պատմ "ւթիւնր ; « • • •
Հաճի
աղա
յին
«տուն»էն
երբ վիրա
լոր
ու
կիսամեռ
գուբս
նետուեցայ
, աասնեաք^եբու
Հտս -
նող
բաղմոլթիլն
մր Հասաւ ետե՜ւէս : Զի^
րռնեցի՛ն
, քլապեցին
հառի
մբ էլոճւլին , ու–
սերէս
մ ինչեւ
ս բռւնքնեբուս
հ ա յրամ
ասր
չարք - չարք պաբաննեբովւ
կրնայի
շտլ։–
մել
միայն
ղէմք"
, ւլլուխս
»՝ :
« Գլիւու
մեհ՜ութեամր
քլաչփէ տ՚՚ոլբաէլ -
նեբ
, մէքբ
չեմ ՚էիտե՜ր
ինչ լեցուահ
, մէէլ
մէկ
չուան
երկարահ կբ փաթթէին
իրենց
ձեռքե
լ՛ուն
մ էք եւ ում ՛լնօրէն
, անղա
գաբ
մէկր
միւսին
ետեւէն
կր
Հարուահէին
ղէմքս,
ւէլուխս : Ումտսպառ եւ
ուչաթավւ
վձ՚ճաէլ
մ՛բ ունէի, երբ մանաարմա
մբ
ամրոխբ
ճեղքեց
, Հասաւ
քովս , սաստեց
չուբք ին՛ն եբր , ապա
քա/լեց
կապանքներս
ու
զի՛ս ոստիկանատուն
ւսռաքնորղ.ք/ց
Հ ոն
«ղատուելու»
Համար
. . .
ճտնչցալ
,
քիւրտ
Հտմաին էբ որ աաենին
քովս հա -
ռա
լո՛հ էբ , քլուղէբ
բանով
մր
օ՚լ՚ոաէլաբ
րլլ՚՚՚լ
ինհի։
ճամբան ցահ ձայնով
րսաւ
որ չվաիսնամ
, փրքլռլթեան
միաէլ
ճամ-
բան այս էր : Բանի
մր ամիս
մնացի ոս -
տիկս^ատան
խուցի
մր մէք, եւ Համտի ի՛ն
չնոբՀիւ
տանելի
վիճս՚քլ
մբ
ունե՜ցայ
«
Ա՚յ՚է
օբեբուն
, ղլիսոլս եւ ղէմքիս
րո–
տացահ
Հաբուահնե րէն
վերք , տարօբ
ի -
նաէլ աչքի ցաւ մր ղ՚էացի : Երթալով այգ
ցաւբ
բաբձրացտլ
, սաստկացաւ
:
Աչքերս
սկսան
ուռիլ,
քբոտիլ։
Գիտէի թէ Հետե -
ւանքբ
կուրութիւն
էբ , քանի
որ , ոչ
գք՚՚Լ
քլ՛որ եւ ոչ ալ ղա բմււ^՛,
. . -
Ալա^ղ,
այգ՜
պէս ալ եղաւ»•
Խ "Ր
ղաոնոլթիւն
ունէր
ինքն
իրեն
գէմ : Կբ մեղ՚սգբէբ
ինքղինքբ որ, «խոՀե–
մութեա՛ն»
քարռզիչբ
եգահ
էբ՛. «իննսոլ -
նբՀինգր
մեբ մուխր
մարեց • • • Այ՚է
գէ՚Գ"
քր մեբ փորձաքար
բ ե՛լաւ։
«Կամ
այւլ
ղէպքր ՛պէտք չէբ աե՚էի
ունենալ՛
, եւ կտմ
աւելի
եբէլաբ պէտք էբ տեւէր
- - •
՚^էէ)՛՛՛
կբ Հաւատա
յի՛ն թէ քլբնաբ տ յսքան
եբկաբ
տեւել ու ա յսսլէ ս վե բքանա բ : Ե րկու
էլամ
եբեք
օբբ բացաբձաքլ
մ եհամ
ասնութե՚ոն
կաբհիքն ու Հաւատքն էբ
•••»•.
Ան Հաբաղատ
Հօր մր պէս ինհ֊ի
կուտար
խրատներ ու խոբՀուբգնեբ
: ինհի
կ^ոլ -
սուցանէբ
քա քո ւթ ի ւն ,
Համ արձա
կոլ -
թիւն
, յանղ՚լնոլ՚թիւն
, ինքԿավոտաՀոլ
֊~
թիւն
: Ե" զա յն
մ աիէլ
էլ՝բնէի
յարգանքով
ու եբէլիւ՚լահութեամր
;
Այմմ ես ՛էի ոբ կապ կբ Հաստաաէ
ի Հօր
եւ աղքքլան
միքեւ եւ խղճմտօրէն
կր կա -
տարէ ի
՛ս յղ պա բտա
կ՚սն՚՚լթիւն
բ : Տառա
պանքի
ճամբւսնեբու
՚իլւայ
իբաբ
ղտահ՜՝
երեք էակներս
փոքբիքլ
Աիսէին
Հեա՝
մեր
յաբաբերութիլննեբով
տանելվւ վիճակ
մր
սաեղհահ
էինք
մեղի
Համար–
Այսքանով ալ երքանիկ
էի . , ,
* **
Գարձքւսւլ
ղաբուն էբ ՚ . •
Երկբորղ
ղարունն էբ որ Հոս էի :
Այմմ
լ՛ոյն չրքանակ
ւ՚ւ^՚էի։
Ամէնքն
ալ էլր
ճաե^ային
«Բիւբտ
Մստօն»
, բաբի
, աչ–
խատասէր
, պաբէլեչա
: Բա՚լաքի
աղանե -
բէն չաաեբ
քլ՝ ուղէին սբ իւր ենց
մ
Օտբ
հա–
ռտյե՜մ
աւելի նպաս՚ոաւոբ
՛ղա յման՛ն ե բով ,
բա յց ես քլր մերմէի
Հասքլնալի
պատճառ–
ներով։
Ծանօթացայ
նաե՜ւ բազմաթիւ
Հայ
բե1լորնելւոլ
Հետ, յտտէլասլէս
էլինէւր ել
վաքբ
սլա տան ինե ր , ղերի՝
ասոբ—անոբ
ք ո վ
:
6 ՛որ՛" րեր ութիւններ"
շատ լաւ էին ա -
նոնց Հետ : Տարեց
, փոլւձտռւէւ
էլինեբ էլր
կասէլահէին
«Բիւբտ»
բլլալուս :
«ՎալլաՀյ
Բբ՚էու
լաճի չես նմանիբ»
,քլ՝ բսէ ին
յաճախէ
ինհի,
բայց ես քլ ուրանա
յի ; «Բրղու լաճ
եմ , բա յց Հա յ,"ւ Հաց էլե բահ
եմ»
, կ^րսէի
է
ԼՇտր ,)
ՄԻԱԱԲ
ՄԻՐԶԷ
Fonds A.R.A.M
