ԼԵՌՆԵՐ
Ա՛ե,
ւր
աււչառսւ
ժի մչլ
՛ւ՛"՜՝.
առըԿւ Հր ԷԺ Ժ՚ս/Խկւռթեանս
աունր, կր սի -
րԼմ սա լեռնհրր
որո՛նք
ԼղԼլինի անաառ -
ՆԼ ր՛՛՛է հ՜ած-կուաձ
՝ իր՛ս ր՛աւ ձեոք
աա լոփ
մինչեւ
Հորիւլ՚ւն կր Հասնին
• Անոնց մէք ,
ինհ-է Համար
՛լեռ կր բնակին
ոգէ/եԼրր րո֊
լոր
այն Հէքեաթներ՛ուն՝
՛լորս
կլ, սլաա -
մէր
խաթուն
Ա՚ոմէ՚կր :
Անոնց
հոցէն
բի՛՛՛լ
ակեբր
կՂբ՚լէն
աաբօբէն
քա՚լցրա -
Հնչուձն ձա/եերով՝
որ,,նք
ինհի կր խօսին
եւ ես կրնամ
սլ՚ս՚ոասխանել
անոնց՝ վեբ -
զգալով
Հաչիիս
մէք մանկութեան
աբեւա–
յին կախաբգան^ր
.
ք՝"՚յց
մոււցահ եմ այն լեզուն՝
որով
մ ր–
աերմացահ՜ էի ատենօք
աստւլերոլն
, հտ -
ղյ՚կնեբուն
, եբկնքի եւ հո՚էի ասլարանք -
ներուն
մէ^ բկ,,,,կո,լ աւլքիկ՚էւեբուն
Հետ X
Միակ
լեղո՛ւն՝
՛լ՛՛բ կր կաբ՚լամ եւ ՛լե՛ւ կբ
խօսիմ
անսխալ,
՛լի" մչաաաեւ
փոխաստ֊
ցութեա՛ն
՚^՚էք Կբ "լաՀԷ վչտին Հետ
ի՚տյց
գիտեմ
նաեւ ատռասչանքր
Հ բա
սլո ւրե
լու
գաղտնիքբ
որ բանա ստե
՛լհ՛, ւթի
մէ՛ն է • • •
Լեո՚էւեբբ չբքապատահ– ենղիս օրերէ ի
վեբ , եւ ես չեմ կարհեր որ
ձանձրանամ
֊անոնցմէ եւ ուգեւ֊ոբի
պայուսակս
աոահ
գէպի
հ՜ով իքնեմ : Ե՚՚՚վր
,
լուսաճաճանչ
Հեո֊աւո րութեան
ւք էք աբեւին
, կբ յս՛ յտ -
՛նուի աչքեբուս : Եովյչ
Հրաչազեզ
տեսիլք
է մէ՛չտ, եւ ՝էՈս լեոներբ
բտղմաթիւ
ամ —
բափակ
գ՛նեբ
ունին
յ
Ես անպատճառ
օր
մբ սլէւտի
յիչեմ
այն կաէսաբ՚բական
բառե֊
բր , որոնք պիաի բանան
՚լանոն-ք եւ անոնց
եաեւ պիտի
ւլս/1ւեմ
եբս՚՚լային
անսպառ
ղանձե ր :
Ի՛՛նչ բանն է ՛ս՛ր իրապէս
1լաղք
"՚տցնէ
*քեւլ , կբ մթաւլ նկ ոսկեՀիւս
՚ղատմուճտ
-
նբ
որով
մենք առաքին
տնղամ
սիրոյ
Հբ՜
բե՚լէն
մեբկութիլնբ
կր հահ-կենք;
Եբբ
կոբսնցն
ենք
ե բ ՚" զի ն
Հան գէ պ մեբ ունե -
ցահ։ Հտլտտքր, կր ւլաղբինք
իշվսանաղուն
՚բլլ՚սլէ
, չենՀնա
ւլան ղիր
մ ե՛ւէ, կա
յհ՜ակնա–
վաղ
ե բիվաբնե
ր բ եւ սիրատարփ
աստ •
ռւահուՀ
իներբ
կ՝աբՀամարՀեն
մեր վա -
բտնոտ
Հ՛ոգին
%
Ել՚տ՚լբ
/լբ զօրացնէ ոչ մ իտ
յն
մ եր բտ -
զոլկնեբբ
, այլ մեբ ձեռքեբուն
մէք կր ՛ինէ
ւայնսլէւսի բոցավառ քաՀ մր, ոբ
ամէնէե՛
մռայլ
՚էի^երին
բն՚լմէքէն
կրնանք
յսւղթ–ա–
նակի
ճամբսն
,լ անել եւ վայրագ
ւ,լրա -
խութեան
մբ կանչով
ո ղ ք , ՚ լ ն ե լ տբչալոյ -
սբ :
Երբ կբ թա՚ւտմի
մեբ
Հ՚ուլիի՚ն՛ մէք ցնոր—
քին
Հսլարա ուոսկեբաժս՚կ
չուչանբ
, այլ—
եւս ոչ մէկ էէաբուն կր ժպտի
մեր ա չքե ֊
բուն ել ձմեռբ
իր մութ
բիւրե՚լնեբ՛ւվ
կ՛լ՜
պա՚նք կր գնէ յոյսի եւ բե ր կբ ան քի աղ-
բիւբնեբուն
ւ
կ՝եբազէ
ի ա,ոենօք , քՕաթուն
Մ ամիկի
Հէ քե ա թնե
բ՛ր
լսե
լէ ետք, մեր տան զիմա -
ցի
Ա
՛պառաժ ր փոբել :
Տէ՛Ր
Ե՚իրեմե^է՚ց
3,,,րո՛ւթ իւն ին էր որուն օր մր
խօսեցայ
տ յս
մասին;
Գիտե՛լ՛ս , բսաւ ան, ես ալ վստաՀ
եմ
ոբ ւոնպաաճառ
ղանձ մբ կբ գանենք լե —
բան
հոցբ, եթէ չյուսաՀատինք
ել ամէն
օր քիչ մը փոբենք
գիմացի
քարայրին
յ ՛ " ՜
տակր :
Ա՞Վ Կ՛ ՚ ^ ՜ կ Կ Կ ՚ ՚ ՚ ^ ք է ն
աւեչի
Հտրազա -
՚^յլ՝
Տ՛ա՛՛լ՛քին : Ես անչուշա
, ք՚՚՚նի որ չա -
բաթ
մր եաքբ ան իր բտՀն ու բբիչր ա -
ռահ–՝ իրիկուն
մբ իքտւ
լեոնէնԱինչգեռ
ես գոբհ^իքնեբս
պ՚սՀեցի խիտ մացառի
մբ
տակ. Հետեւեալ
օբբ չա ր ո լն ա կե լո՛ւ Հա -
մաբ գաղտնի
աչվսատանքս
:
Գբեթէ
ամէն օր վ՚ոբեցի
է Մա՛յրս կբ
զաբմանար եւ
Օբ
մ
՛բ
Հաբցուց
.
Ո՛^ւր կբ վազես
գպբոցէն
եկահ՜էւգ
՛ղէս • ՚ւչատառ մբ Հաց կեր եւ յեաոյ
ուր
կ՝ուղես գնա ;
ւ
՛սկ ես անօթութիւն
չէի ԳԳ՚՚՚Բ • Փոխեր
էին
գեւեբբ
այն ուրաիւ/ զուարթ
տ՚լան ,
որ վաբժաա՚ւ՚ւնէն
վեբագաբձին՝
շերտ
մր
Հաց եւ կտոր մբ պանէւբ գրպան
ին մէք՝ կբ
՚ի^գէբ
Աաբ՚լրիտ
Մօրքուբենց
պտրտէղր
,
թթենիներուն
ւէլ՚ույ
ելլելու
Համար։
Հիմտ
լեռնեբբ կբ վազէր
, գր պանն՛ե ր բ պարապ
,
բայց
Հոգիին
մէք տյբոզ
մաշո՚լ
կրակ
մր։
Գանձր
ղոր ան կ^ուզէբ
ւլանել
, ոսկին եւ
ագամ անգնեբբ
ղորս
էլերա՚լէր
Հանել ա -
սլա՚ւաժին
հ՜ււցէն , նիւթեղէն
^ոյթ մր
չունէին ս^որ Համաբ • Ա^նբքային
զեղեց -
կոլթ.ես/ն
մր, անգուչակելի
եբքանկոլ ~
թեան
մր գաղտնտՀոս
տւլբիւբն էբ անի՛կա՛
ել անոբ կաբկաչբ կբ լսուէր
շարունակ
գի չեբտ
յին լռութեան
մէք,
երբ ագան
լան կա
բհ՜
էլ արթննար , եւ
պատուՀանէ՛ն
առքեւ
նստահ^՝ կբ գիտէր
մ ոայլ ղան -
՚լոլահ՜բ
ս/նպարտելփ
անո՛ղոք ապառաժին
:
Ոչ
՚քէկ
՚լոՀար իրլուոաչող
տեսիլքբ
վառեց
ինՆի Համար՝ ապառաժի^
սրտէն։
ւ
՚րիկուն
մբն ալ ես ինքս
իքայ՝
բաՀն ու
բբիչր
ուսիս։
Գբան ՛ա՛ռքեւ Տարութիւնբ
ինՆի կբ րս -
պասէբ
, էլուզէի
յաբձակի՚լ
եւ
է՚եգգեէ
ղինքբ , եբբ լսեցի որկր հ-իհ՜աղէբ չաբոէ.–
թեամբ։
Ր՚՚՚յց ան ներս փախաւ եւ գուռբ
զ ՛՛ցեց յ
Ես վեբի
գոնակէն
մսւայ
՛եւ
գագտնօբէն
արցունք
թափելով
փոլ՚ձեցի
սփոփել
յու
սախաբ
Հոգիս ;
ԱյնուՀեաեւ
ժամանակ
մբ ա՛տեցի լեռ -
ներբ : Ի՝այց անոնք
ինհ՜ի Համար
\անգութ
աստոլահոլՀինեբ
էի՛ն,
ոբ՚նք
գիւբալ
չեն
լնհ՜տյեբ
իրենց պաՀահ՜ անՀուն
գանձեր բ :
Տարիներ
ւսնցտն եւ օր մբն ալ ես բնւււ —
էլի չբ
եդա՚յ արեւակէզ
ււնսւսՀէքան
անապա
տին : ք՝այց երազեցէւ
միշտ անոնց
եբկնա–
Հ ու՛՛չ կատարներուն
ձի ւնր
եւ
անոնց
ստուեբամահ՜
խաղտզութեան
մէք
բնակող
գեգեցիկ
եղնիէլնեբր
:
Հ՛ւս "՛Լ, երբ առաւօտ
՛քբ ՚՚լա՚ոյաէւ
ելտհ–
էի անտառներուն։
մէք,
Հիւղակի
մր առ -
քեւ , թթենիի
մր բարակ
մէքքին
կապուահ
է-զնիկ մբ աեսայ։
իմ բնակաՆ
պանղոկէս
բաւական
Հեռացահ– էի, Բ՚"յՅ
Ք՛"՛^՛է ՚^էԼ **1՛
ետքր գա րձե..՛՛լ ուղեցի
տեսնել
լեռներէն
բերուահ–
Ա
՛յ՛լ
•ոնոյշ էակբ։
Հոն չէբ անի -
էլւս : Փոքբիվ
տ՚Լայ
մր նստահ՛ էր ք՚ո-րի
մր
վբայ,
թթենիէն
յ>իչ մբ անգին՛
Մօտեցայ
անոր եւ Հարցուցի : ՎտլաՀառաչ
սլտ -
ՍեՐ ԿՈՐՈՒՍՏՆԵՐԸ
Վեբքին
քանի մբ ամիսնեբուե՛
, թ ան էլա–
՛լէն
րնէլեբներ
կորւ/է՚ցուցինք
.
Ա՛ Ա -
բեւլեան՝
Գերմանիա
, Աէ՚Հր •
Զբւս քեան
ԳաՀիրէ
, ՏովՀ ՚ Թաչճեան՝
Լիրանան ,
իսէլ
Տ՚՚ւ֊լիսի
րնթացքէւն՝
Գասպաբ Ռբս -
տէ՛ էլ ե " ՛ ն ՝ Փբ" վի աէնս , Տ ի՚էր ան
(՝ ա ւլւոա ֊
սաբէէէսն՝
թ՝եՀբան
, ՎաՀբիճ Աանտսար -
եան՝
Ուոթրբթաուն
, եւն ՚ ;
Ասսնցմ է
ի՛ լր՛ս քան չիւր ր իր
էլէ, անքէւ
պատմ՚՚՚ւ
թի՛֊ ՛ ն ունի եւիբ Հանբա
յին
հ՜ա–
՛ւ՛ս յութեան
տեսաէ^ւ ու տստէւճան
ռ
Իր տտենին
խօսե ցանք Ա
Արե ւլետնի
մ՛ա՛սին , որ Հա յ
մ շակո լթին ու բան՚՚ւսի ֊
րութեան
վաստաէլալոր
մշակներէն՛
էւ՚լտւ
,
անլն՚լՀատ
, աւելի քան կէս ՚Է"՚Ր
տ
Խօսե -
ցանք գ. Ո՚բստիկեւսնի
մասին, որ Աէէ ս -
բի՚էլտյի մեբ էլաղմա կեբպո
ւթե ան
Հինա ֊
վուբձ եւ ՛նուիրուահ՜
դէմ քե բէն
եղաւ՛
Տխուբ
ղո ւ՛լա ՛լի ււլր ւթեամ
բ , ինքյ՛ ալ ,
ի՛ր մաՀէն
քանէւ
մ բ շա բաթ աո աք , "էլսեբ
է ր ՛լրի
առնել իր յռւշեբլ՛
, իրեն
նման^
սլարւլ
՛ս՜՛լ Հաճելի
ղրութեամբ
մր , որ
ւ/.«–^
էլա յն կէս մնացաՆ է ,
գժբախտս՚բաբ
է •
ԱպտՀովաբաբ
, շատ Հետաքրքրական
բ -^
"ելիքնէ.ր
պիտի
ունենա՛ր
, եթէ Ճաէլատա—Հ
՚Լ՚ւ՚է՚Ր Ք/՚ւ
էԼ ՚"՚–ելի
Բ"՚բԻ
Բլլ՚"Ր
՚^՛–
ժս՚մա–^
նակ տար իրեն՝
ամբողքտցնելոլ
իբին օ -
ն ւո կէն
ս ա գր ութ ի ւն բ
Տ ի՛՛լ բան Ոտղտս՚ստբեան
, ՛ւր ԹեՀ
րանի
մէք
քանկարհ՜ամաՀ
եղահ– է սբտի աա՛լ -
նասլէ , Տուլիս
20ին , ղն՚լս՚պետի
աստի -
ճանով
ղին ռ ւո բ ա 1լա՝ն մ րն էր , ոբ առաքին
Ա եՆ Պ՚ոտերաղմէն
ա՛ւ՛՛՛ք Պոլիս
եկ
Ո
՛Ն ,
ՀետեւաՆ էր թո՛ւրք
Զէ՚նուոբտկան
Վաբ -
ժ սւ՛բանին , (Հարպիէ՝) ռւ աւաբտաՆ
զայն։
Պ՚ոտերաղմի
Նագռւմին՝
ղբկուաՆ
էրԿ"ւի–
էլաս եան ճաէլատբ եւ վ ի բ աւ՛՛ր ուե լով՝
՛լ
(1–
կուահ էր Վան , ղին •
Հիւանգանոցր
,
բուժուելոլ
: Ատեն
մլւ ետք, աււլսւքինեք ՛ւ
Համար
ւսնցաՆ էբ իր հննգավայբբ,
Շա ֊
աախ
,ուբ եղաՆ է Շտտախի
պատմական
կո
իլ
նէւ բուն
՛յ ե էլա վ "՛բնե րէն մէէլր , Վ
^"1" -
պուբականի
Հերոսամարտի
օբեբոէն ;
կոիլներէն եաք ,
տնցա՚Ն է կովէլաս ,
մ ս՚սնաէրլելով
եռան՚լ ով
(լա մ ա ւո բ ա էլ ՛ւ՛ն
շա ր ժ՚՚՚ւմն
ե բ ո ւն : իսէլ Հայաստանի
Հան —
րապետութետն
շբ քանին , իբբեւ
մար-
զոււսՆ ու թրՆուաՆ
՛լին ուո բական
, եղաՆ
է
8բ
՚լ–
ղունգի
Հրամանատար
, մասնակ ~
ցելով
իղաիբի եւ Կարսի
կռիւներուն ,
Աեպ՚ււՀի
Հ բամտնատա
բ՚ււթեան
տակ :
1920/՚յ՛ ,
Մայիսին
, րոլշեւէ՚կեան
րմբսս՚ո–
տութեան
լն թացքին
, մ եՆ գեբ կա՛աա ֊
բաՆ է թշնամի
ղաւաղիբներու
որքէւրուն
րնաքնքման
մէք։
Հանրապետութեան
անկում
էն
ե՜այ։ ,
Ոաղւոաստլ՚եան
անցաՆ է աբտասաՀմ՚ան
,
ու աս խանեց
ինհ ի .
^՚է
)՚1
՚Կէ՚–
մորթեցին :
իմ ալ երաւԼ։ե
բս վճիտ ա ՛լո՛ւ՛՛ ր ա չքե -
բով
եղնիկներ
էին։
կեանքբ
մէէչիկ
մէկիկ
մորթեց
ղսնսնբ
. ՚ ՚
ԱՐԱկՆ
ԵՐԿԱԹ
Ֆբանսա
, ուր կ՛ո՛ւմ՛ս էլե բպաՆ է
Նաիսկին
Ո-ազմիէլնեբու
Միութի՚^՚բ,
Հրատարակե -
լով Համանուն
սլ՚սրբեբաթեբթբ
եւ նո,իր^
ուելով
Հանրային ու
1լուսաէլցաէլտն
,ո,
էսատանքներու,
Ֆրանսայի
մէք եւ ս,նկէ
գուբս
I
ՄիՀրան
Ջրտքեան,
ԳաՀիբէի
մեր
Հին
րնէլերնեբէն էր, ՚ող՚լ՚ոյին
ու կուսակցա -
կտն
արղիւնաւոբ
՛լո րՆո ւնէոլթեամբ
,
ՏովՀ
.
թաշճես/ե՝
Լիբանանի
մեբ բնկեբ -
նեբէն,
նոյն՚զէս
Հաւատաւոբ
ու անշաՀա–
խնգիր
նուիրեալ
մր, եւ ՎաՀբիճ Աանա -
սսւբեան
, Ո՛ ոթբբթտունի
կոմիաէի
բն -
էլեբնեբէն
, եբէլաբ տարիներու
հա՛ւա
յ՛ւ
՛լ -
թեամ բ
Այս
բոլոբ
լն1լեբնեբր
իրենց
յատուէլ
յատկ՚՚՚նի
նեբով , իրենց
իսառնո
լ
աՆքովն
ու
զորՆ ունէ ութե ան
թաւի՚՚վն
ու ղաշաո–
վր կբ տարբերին
իրարմէ։
Նման չենա–
նոնք իբենց
ասսլ՚սլւէզներովն
ու ղաբւլաց -
ման
աստիճանուէր,
սակայն
, նման են
Հիմնական եւ էաէլս
/յ՛
ղիՆով
մր, որբա -
բոյաէլան
ն շւսնա էլ ութիւն
՛ո՛լնի. այգ զի -
Նբ՝ Նառայութեան
ի""բ ՚".
՚լիտակցաէլան
՚լղացումն է՛ Նառա յութիւն՝
իբէ^ց պատ
կան աՆ
էլաղմ ակե բսլո ւթեան
, կաղմաէլե ր -
պտէլան ա չէս ա տ ա ն^^նեբուն ,սեւ ա չէս ա -
տանքէն
մինչեւ
փայլունբ
, Համեսա ու.
աննչմ
՛որ
ելի
ղորՆերէն
մինչեւ
ւ՚՚՚լշաղ
բաւ
գոբՆերր
, ՛առանց խտրութեան
: \^առա -
յութիւն՝
անշաՀտէսնգիբ
ոգիով ունուի -
րում ով , իբենց
էլաղմ ա կե բ սլո ւթ ե ան , Հ .
Տ
•
Գաշնաէլցութ1
,ան
եւ անռբ
միքռ՚լով
Հայ
մո՚լովուրգին
՛՛ւ իր գատին.
Հայոց
Հա յբէն իքին եւ անոր աղատաղբութեան
X
Մարղիկ
Հաւասաբապէս
թտնէլագին
են՝
իբէւնց
՚լ՚՚՚ղա՚ի՚սբաէլաննեբով,
իրենց Հա-
ւատքին
խոբութեամ բն ու
Նտռտյռ
՚լ -
թետն
, նուիրումին
տստիճանռվբ
;
Երբ
էլեանքին
մէք են անոնք,
էլր զնա -
Հատուին այս անշօչա-վւելի
տարբերսվ,
գեր կբ կաաաբեն այգ տարրերուն
ուժովն
ոլ Հմայքովբ։
իսէլ երբ էլբ մեռնին , մնա–
ցոզնեբոէն
՚էիչաբ կբ գաոնա
յ բնաէլան ու
սւնկեղՆ , յաբղանքր
տնստկարկելի
, եթէ
մե"՝՚–^ո։լներբ
, իբենց
ողջութեան,
չեն սա–
կաբէլսւՆ
, իրենց
նռւիբումբ։
Ամէն՛էն Հա -
մեստ սւ խոնաբՀ
Հայը, ոբ իբ
Հաւատքով
•ոլ զոՀաբեբոլթե՚սմբ
, Հաւատարիմ
մնա -
ցտՆ է իր էլաղմ աէլե սլո ւթե ան ղագափտ -
բականին եւիբ ժողովուրգին
ձղտումնե -
բուն՛ որքար մր ղրաՆ է իլ՛
Հայրենիքին
աղաա ութե
Ա
՛ն ու իր կո ւս ա կ ց ՛ւ լթ ե ան՛ ՛լ ա–
ղափարական
չէնյէին
Համաբ՜, ւսբժսու^ի ՜ է
յարղս՚նքի : Արժանի է ռր մեՆտբենք
եր
յիչատակբ :
Մ ա՛Հբ ամէՆուՆն է , երանի
սաէլայն ա -
նոնց,
որոնք այգ անճռգոպբելի
եւ անո —
ղոք
վայբկեանր
չՀասաՆ
, էլբ գիտնան
կեանքբ
Նա՚լկտզաբգել
եւ տիպար գառնա
լ
գալսց
ս ե բունզն
ե բուն
Մեր
լնկեբնեբուն
կ"բուստր
, անժամա
նակ
բլլալով
, էլրկն՚ա՚սլէս
ցաւա՛լի՛ն Հար -
ուաՆ
մ բ
էլ րլլա
յ մէ.–ղի Համ աբ , որով՝՛
I՛ -
աեւ մեր օբեբուն
, ա յո
գաղափտբաղուրկ
ժամանակա
շրքանին
, գժուտրաւ
կը Նազ —
էլին նոբէ,րբ
,
Հի՚նեբուն
, անՀետտցողնե
-
<^ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(9)
•
Հապճեպռվ
գուբս
ելայ ախոռէ՛ն ու Աի ֊
սէի՚ն
ձայնեցի
• Աիսէն եկաւ, տեսաւ Հա–
նբմին
վիճա՛կբ ու ւլարմացս՚Ն
մերթ
կբ
նայէբ
անոր , մեբթ
ինՆԷ՛ առանց
գիտնա–
չու թէ ի՛՛նչ էբ ոբ էլբ կտտարուէբ
, կամ
կատաբուաՆ
էբ ատկէ առաք։
«Աիսէ ,
բսի՛ Հայերէն
,
Աիսէ , Հւսնբմբ
իր սեն -
եաէչր աաբ, յեաոյ կբ Հասէչնտս
ամէն
բան՛՛.» :
ԱՂ^Է Կէէ ԷնՆի
նայեցաւ
ղաբմացաէլան
Հա յեացքով
՛քբ , ապա , Հ ոն րմ ին
թեւբ
մտնելով
ղայն առաքնոբգեց
Հաբէժ՚նոցր ;
Միտքս
լէեբսկսալ
գորՆել ;
Րարձբացտյ
Հ թախտ »բ , նստտ
յ ւս^ւկո՚էինիս
Նա յբբ ,
գլուխս
ափերուս
մէք։ Այս է՚՚^նչ էբ որ
կատարուեցաւ
լոյս ցորեկով : Գեռ
ի՞՛նչ
անակնկա^եբ
պիտի
տեսնէի այս «բբի -
չակ»
քաղաքին
մէք։
Հայու
աղքի՞էլ
ուրե–՝^
մրն այս մանկամտբգուՀին
ալ, ինկաՆ՝.
ա յս
գժոխքբ
Ո՚^վ էբ , որո՛՛ւ աղքիկն էր • Ո՛՛բ քաղա
քէն
։
Ամբ՚՚գք
օբր, ու
Ա
՛նոր յաքոբգոգ
օրերն
՛ոլ
գիչել/ներբ
միտքս
անոբ
շուբքբ էլը
գառնաբ
յ
Ամէն
ժամ,
իւրաքս/նչիլբ
վայրկեան
տչքեբուս
ղէմն էբ
Հանըմին
խեղճուկ
կեբպարանքը–
Ամէն րոպէ տ -
էլտնքնեբուս
՛քէք յստակօրէն
կբ Հնչէր ա -
նոբ
կեբէլեբուն
ձտյնր՛
՚ . ^Հտյ ես,
Հ՛" յ
ես , էէ՚լբւ"յբս
. • • Հապա
ինչո՛՛ւ
՚ • ՚՛^ :
ԵԼ ոբովՀետեւ
ես ՛Բիւրտի
գիմ՚ոկ
եւ
ղտսւկ
էլր էլբէի, չաա բնաէլան էբ որկո֊
պիա
վարուէր
ինհի Հետ
Բանի"
օրեր
՛յգ
ա ա ս՛ ՚" Հարէն
ասղին
, չեմյիչեր : ՊատեՀ
առիթի մբ կբ
սպասէի
, բտյց
էլ^ուչանաբ : Հանբմ
ին Հ՛" յ
բլլալու
Հս/հգամանքբ
ւլուռ պիաէւ
բանար
նոր եւ ղաբմ անագան
երեւո
յթներու
, եւ
՚1
։որ
ս՚նս՚էլնկալնեբու
;
Այն
օրէն ոբ ոաք գրի այս
անիՆեալ^
քա՚լաքբ եւ այցելեցի
այն վա յբե բ ր
ուո \
ո՚լքաէլ
էէ
լլուեցան
Հարաղատնեբս
, անբա -
ցատբելի
, անիմանալի
տանքանք մրն էոր
կբ կբՆօաէ
միտքս
քւ՞նչպէս
քանի մրՀաղար
բազմութիւն
ղիտաէլցօբէն
կրքալէր
գէպի
մաՀ • • ՚ Ջէի
կբնար
բմբռնել թէ ինչպէ՛՛ս
Հա՚լւսր , Հա -
՛լար մտբղ
— ս՚բաբաՆնեբ
, Թուրքին
սար
սափէն ա ղաաե լու
Համ տր , էլամաւո բ մ ա–
Հը կ^ընտբէին
Եփբա՚ոի
ք ուրե բուն
յս/եձ -
նուե լով
. . • Եւ ստկայն
, ես ինքս
մա"
կտղմաՆ էի այգ լռլռ , գչխիկ՚՚Ր
բաղմու -
թիւննե
րուն • • •
Տարօրինակ
, այ՛լ.
օբե բուն
ներ՚ւս
ա^քան
կրակ կար որ , ինձ կբ թուէր թէ
կրնայի
մէէնակս այս քաղաքր
կորՆանել
ւ
Ու օրեբբ այսպէս կր սաՀէին
: Ես էբ
խոկա
յի եւ անՀամ բեր էքվ, սպասէ ի բաբե–
պատեՀ
առիթին
, կարւլ
մր
ւլաղանի^եր
իմանալու
Վերք՚՚՚պէս
Հասաւ
ցանէչալէւ
օբր : Անկէ
ս՛ ո ա ք, քանի մր աոիթներով
իսօսեցայ
փոքրիկ
Աիսէին Հետ : Շատ
ուբախացաՆ
կ ր Հայ
րլլալ"
ղիս^նալով
, ու ամէն ճիղ
էլր ՚իռրձէբ
՛լէ՛ս ՚էոՀ
ձ՚լելու
Համաբ ; Ե–՝>
"է
լ ճշմաբիա
ք՚՚յր
մլ՛ ՚լտտՆի
"լէ" կր
գուրգուրայի
իր վբայ։
Բանի մբ անգամ
իմ եւ Հանրմին
միքեւ
«թ՚լթատաբ-^ի
պաչ
տօն կատարեց
, բայց ես անՀ.ամբեբ էլբ
"սլաս
էի
նո րութեանց
յ
Հաճի
աղա
յին
աղգականնեբէ%
մէէլբ
"լէ՚աի
ամուսեանաբ : Հտբսր
քաղաքէն էր
եւ պիտի
տտնէէւն
մ օաակա
յ գիւղ
մր տ
Հա բ"անե կան էսրա իւճանքնե
բուն
նեբկա
յ
պիաի
րլլա յին
՛լրե թ է բոլոր
՛ոն ե
ցինեբր
(միւս
տունբ)
։ Անէլէ ւլբէլուաՆ
պէւաի րլ -
է՚՚՚յին
՝\"՚նբմբ
, Աիսէ՛,՛ , եւ քէ՚ւբւո
աղախին
Կի՚ւլլին : Այժմ
ինՆի
որոշ չափով
յայտնի
էր թէ իձչու
Հանըմը այս տունր
մինակ
կր բնակէր, ել թէ ինչո՞ւ
ամէն բանէ ետ
էլբ մնւ
՛բ :
ինՆի
յայտնի
գաբձաւ
նաեւ
միւս անե-
ցիներու
Նա՚չբանքբ ու ոխակա
լութի
ւնբ
« քս՚Հիչ
Հտնբմին–)ք Հանղէպ
՚ ՚ ՚
Հարսնիքին
օրբ , իմ պաչաօնս էբ սնե -
ցիներբ կաո քով փոխագրել
Հարսնետուն
եւ վերտղտոնալ
: Հաբսնիքր
պիտի
տեւէր
երեք
օբ , եբեք
ղիչեբ ; Եթէ այգ երեք
օբ–
ուան մէք մէկ օբ միայն
՚ոռւնբ
մնալու
Հնալ՚՚՚՚ւոբու
թիւն
ունենա
յի , աբ՚էէն բա -
ւաէլան էբ : Եէլաւ Հարսնիքի
օրր ւ Հարս -
ւսբներբ
փււիսագբեցի
՛լ իւղ , օբր ամ
բողք
Հոն
անցուցի : կեբա
յ , խմ եցէ՛ , նո
յն
Ի՛՛կ
"լաբեցէ՛
, թէեւ
խէւլքս
միշտ
տունն էր *
Տաքոբգ
օրբ կան ուխ
մեէլեեցա
յ
Հետս
մեՆէլս՚էլ
Նրաբով
մր Հանրմին եւ
Աիսէին
Հրսմաբ : Հարսնիքի
սեղս^՚էն
անոնք
ալ
պէաք է օգա
ուէին :
Տուն
Հասայ
ժամանտկէն
առաք.
Գուռբ
բաց
ողբ
Աիսէն էբ : Բաղցրօրէն
ժ^պտեցաւ
ու
Համ՚սրձաէլ
ողքոլնեց
, Հա յե րէն , Հբա -
րի եկար
...»
I
Տարիներէ ի վեբ , առաքին
անգտմն էր
որ ա յսպիս
ի առիթ
մբ էլր ստեղհ՜ուէ ր ին -
Նի Համաբ
, Հայ րեկօբի մբՀետ գէմ -
գիմաց։ Առի ղինքբ
թեւերուս
մէք,
՚էեր
բարձրացուցի
, սեղմեցի
կուբՆքիս
վբայ է
ու կուշտ - կուշտ Հաբաղատ
եղբօբ մը
պէ" Համբուրեցի
.0 , Է^Լ մեՆ
եբքանղու–
թիւն էբ ի^՚Նի Համտբ ազգակից մբ ունե–
ն՚սլ նո^ւ յարկին
տաէլ այս անՆանօթ քա–
զւսքին
մէք։
ԱշքոտբՀ
մբն էր ինՆի Հա -
մ ար :
Երբ ՛Լար առի գբկէս
, տեսայ որ իբ
եղնիկի
աչքեբր
կաբմբաՆ,
թաՆցս՚Ն
էին
Ես ալ յռւզուաՆ
էի ՚ • •
Առ Աիսէ
լ
Բ"ի ) "՚– իրեն
երէլաբեցի
Հետս բեբտՆ
Նբտբբ : Հարսնիքէն
քեղի ալ
բաժին
Հանեցի ,
աւելցուցի ;
(Շաբ–)
ՄԻՍԱ՚ԲՄԻՐԶհ
Fonds A.R.A.M
