ՀՑԱՈ՚ԱՋւ^
ա ւ Ի ՅԻՏււաայ1ւՐ
ՍՍՆԱՍԱՐԵՍՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻ
ԿԵԱՆՔԷՆ
(Հաստսւսանթ-եան հիւքնարկութեան
75ա–լքեակին աոթիւ, 1880 — 1955)
Ա. ԴԷՊԻ ՍՐՏԱՑՈՐ
Տարեկան
քննութէւններն
արղէն վեր -
ջացած– կ
՝ՐԱա
յին եւ աշակերաներր
Յ՚՚ւնի–
"ի
վ/՚րջերր
կր սԼա արա սա ուէ ին ղիւգա -
ղնա ց ո ւթ ե ան ;
Ամէն. մէկը գիաէր թէ յաաաջիկայ
գպ
րոցական
շրջանին
ղասարանր
վւոիա
՞1է
է
թէ ՛՛չ : Անոնք որ իրենց
աշխատութեան
դրական
արղիւնքին
աեգեկացահ
էին, ա–
նոնք որոնք դասարանին
րուագոյն աշա -
կերտներն
էին , Հոգեկան
մեհ՜ րաւակա -
նութեամր
կր հրարէին
էրենց
ւյլևթերցա -
էութեան
ու մամ անց ի
դէրքե
ՐՐ
•
^Ա,
ՍԼաաոէին
աւեէորղ
տետրա1լեերր
,
ու գա–
՝ սա րան էն յաաակյչ կր վերահուէր
սպիտակ
տարահութեան
մր , որուն մէջ
թուղթ՜ի
կտորնե
ր ոլար կր րււնէ ին
ւ
կար
նաեւ
խումրր
ուրիշ աշակերտնե -
. րու, որոնց
ղէմքերէն՛
կր
կարդացուէր
՛յաճախ
իրեեց
ունեցահ–
ներքին
արամ ու -
թիւնն ու ղգացահ
ղժդոՀ
ութիւնր
էրենց
իսկ
անձին դէմ ; Ասոնք՝
իրենց
հ.՚"ՐԳԸ.
՝յլր
1լե
ս ղե ե րն էին–, 1յրրորգ խում բր, որ այս
երկուքին
միջին
՚էէհբ կր ներկայացնէր
,
վերա^նսւթէւե
ուեեցողն
էր
Հ
Ա՛չ առա -
ջիններուն
ուրախոլթէլնլւ
եւ ո՛չ ալ վեր -
ջէններուն
լուռ
թախէհր
կր
կարդացուէր
՛անոնց
վրո՛յ
՝• Տեսակ
մր
վսաաՀութէւն
կար
նաեւ
ասոնց
դէմքէն
վր՛ս
յ • վստա -
Հութէւն՝
որ կր բխէր
էբենց էսկ անձէն ,
կարենալ
յաջսգե
լու գպրոցական
վերա -
մուաէն
տ Աւ թերեւս
ափսոսանք՝
էրեն՚ց
անփււլթոլթեան
Համ՛ար՝ մէկ
տս՚րու՚սն
րե թացքէն ;
Բայց
րոլոր աշակեբաներն
ալ սլաբաա -
ւո ր էէն սլատ լ՛աս աուի
լ յաջորդ
օրուան
Համար ;
քքռուղեռր կբ շատնար
բսւբերաբի
կէ -
սանղրէին
չս՚֊րջ, որ կբ բա րձբանա ր՝ վա ր^
մա բան ին մուաքի
ղրան առջեւ
իսկ , եր -
կաթեա
յ վանղակներով
շրջապաաուահ
՝•
կարհես
անմեք^ելի
մպիտ
մբ եւ անղոբ -
րութիւն
մր
ԴՐ"
չ^ուահ
կբ
տեսնուէր
մ արմ արիոնին
վրա
յ , չ
՚"–րջ1՛
անցուղար
-
ձին դիտակ • • • :
Ա էնչեւ կէս ՚լէչեր
հբաբնեբ ու կապոց
ներ կբ պաարաստուէին
Հ
Այդ ՚՚լաՀոլն էբ
որ մասեաւսրարար
նկատելի կր դառեա -
յին
ամէն մէկ աչակերտի
ինք
նւ11գ11րծու -
նէութիւնւն
ու
ինք նավարուլ>իւ(ւ|ը ,
ոբոսք
Հիմնական յատ կանէ շր մնաց ին Աանասար–
ես՛ն Վ^աբմաբանի
տուահ դաոաիարակու
-
թեան
է
Գէչեբր
կ՛՝ ան՛ցնէ ր սա բսու՚ւով ու դողով
,
ճէչգ
այնպէս
, ինչսլէս
մ՚ւսրդ
կր սպասէ
մեհ անակնկալէ
մր։ Մեկնումի պաՀ կր
նչանակուէր
սովոբարար
դիչերուան
ժամր
երեքր
X
Ո՚^վ պիտի
փորձուէր
երկու կամ
երեք
ժամուան
Համար
՚սչքերր
՚իակել ,
քանի որ ղարթումր
՛Ա
՛յնքան
՚լժուար ,
նոյնիսկ
անկարելի
"լի՛սի րԱար :
Անչուչա
ո՛չ "Ք պիտի
ու՚լէբ
թմ բահ
անղամներով,
Հեաեւիլ
կարաւ՚սնին,
որ սլիաի
երկննար
մինչեւ
Սււտաձոր,
մեր ամառանոցր
։
ժամերն ու վայբկեաններբ
կր Համրէ -
ինք չատ անղամ
ՈԼ
սրաաարսփ՝
վարժա -
րանին
ար՚ոաքին
մեհ դրան
րաիսիւնին կր
սպասէինք ; Եկո՚լբ
սո՚էորաբար
մեր
ուսու
ցիչներէն
յ՚սբ՚էելի
բ բ ՚ ՚ ֆ ՛ Ա՛
Իքտչ՚ստրեան.
կ՝ՐԱար, որ ամէն աա րի սիրայօժար
մեզ
կ՝առաջնոր՚լէր
ղէպի Արտաձոր :
Անիկա
Հաղուահ
կ^ՐԱար Հայ Արիի
մր պէս այն
թուականներուն
, երրմեր կեանքին
մէջ
մուտք
ղա.ահ չէր տակաւին այս կենդանի
չա րժում բ , որուն նպատակն է ֆէ՚ւիքա -
կան
ղս՛ սա իա ր ա կութեան
Հեա աղուն տալ
թէ՛
մտ՚ուոր՚սկան
եւթէ բտբոյական
ղաս–
տիա րակո ւթէւն :
Վ^արժարանի
չէնքին
առջեւ
Հաւաքուահ
V1ԼԼԼ՛՛՛
յ
է՛^
Ք
յտճաէւ
, երբ մեր
առա^ոբգր
Կ^ողջոէնէբ
մեղ, ղուարթ ու թաբմ
բ ՛ ա բի
լ ռ յ Ս ո Հ
մր։ Ան իր ձեռքէն
մէջ ունէր
լեռ
նա յէն ձեռնավւա
յա մր , ուսէն
կա խահ՜՝
Հ ե ռա ղի տա կր եւ լո ւս ան կա ր չական
դո ր -
^Իքր •
ԵԼ
խումրր
մութէն
մէջէն կր յառաջա -
նար , Հաւք րուե լէ յեաո
յ ; Ա եբ
կաբելէք
^ամրան
սովորական
քայլով
չորսէն
Հէնզ
ժամ կբ տեւէր,
սակայն
մենք պիաէ անց
նէինք
երկուքուկէս
կամ երեք
ժամէն :
յցումրբ
առաջէն
անղամ
պիաի
անցնէր
կ ա ն ի դււնւէն,
սւբ ղէչեր
ցերեկ
ղվ՚նուո -
բական
պաՀակներ կբ սպասէէն
-
Աեղէ
Համար
որեւէ
ւսրդելք
չկար
X
Աանասար -
եանց էներ ս առանձնա ^ւոբՀեա^եբ
էինք ,
կէս մբ Հովանալորուահ
ռուսական
իչ ՜
խանութիլննեբէն
,
միամիա
ժո՚լովուբ–
ղր
՚ոյղ
Հ՚ուատքե
ունէր, - այս էր պատ
ճառբ որ պաՀակներ
բ ա՚լատ կբ ձ՚լէէն
մեբ
անցքբ, առանց
որեւէ
Հտրցոլփորձէ
•:
Մինչդեռ
ղաչաէն
դէպի
Կ՛որին լառաքա -
ցող
բեռցուահ
բաւլմաթիւ
սայլեր, ամ -
րութէւններուն
Հ՛ակառակ
կողմ ր կբ սպա
սէին
մէնչեւ
արչալոյս
, քաղաք
մանելու
էսբտօնոլթէւն
ձեռք
բերելու
Համ՚սր :
Ու կբ սկսէր
խումբէն
երղբ , չԿ՚եչող ու
ղուարթ՛
^՜աբնսյ ղաշաէ
մէջ, ուր կեան
քր
ղաղբ՚սհ
կ*րչչտր
մէչա,
դէ չեբա
յէն
այս
խոր՚^րղաւոբ
պաՀուն :
Մ օտակա
յ
գի՛՜՛լերէն
, ուրկէ
կ՜՚անցնէր մեբ ճամբան
,
դի չե բապ՚սՀնե
բու
ձայնել՛ուն
կ՝ բնկերա -
նայէն
նաեւ, օաաբականնեբոլ
Հոտ
աոնող
չունեբոլն
Հ՚սջոցներր։
Բոլոբս ալ
ունէէնք
մ եբ ձեոն՚սփա
յտե րր , մ եր ինքնասլա
չա -
պանութեան
՚լէնքերբ
, յաճաիս եբկաթա -
պատ
վերջալորութեամբ
:
ճամբուն
կէոին
վրայ
քլբ ՚լտնուէր
Եվ՛–՜
րաաի
կամոլրջր,
որ կբ կոչուէր
Գվնիկէ
կաձ՚ուրջ;
հյաչափայաէ
լեռնեբէն
իր
"Կ ի՛ւր՛՛
"՛ռն
ո՛ւ Հա յրենա կան
մեր ա յս
ւլե
տր,
լեռներ ու ձորեր
կալ՚ելով
քլր Հասնէր
կաբնոյ
ղաչսւբ եւ Հոն կր լճ\անար ու կր
ձեւացնէր
ե՚լէղնուտ
մբ, չամր
մր։
Արչալո
յսբ իրառաջին
ճառաղա
յթներր
կ՚արձակէր
Հեռաւոր
լեոնել՚ոլ
կատար -
ԱՍ ԵՐԻԿ ԱՀՕԸ
ԻՆԶՊԷՍ ՈՐէ
(ԺԱ՛ եւ վերյին մաս)
ՀԱՅՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ
ՄԻՈՒԹԻԻՆՆԵՐ
ԱմերիքլաՀայ
Հանրային
կե՚սնքին
մէջ
մեհ
ա՚լ՚էաքլ
մլ՛ն են Հայրենա
քլց աէլ՚սն Աէ -
ութիւններբ
:
Նաիս, բստ իս , սխալ է Հ ա յ ր են ա ք լց՛ա քլան
և
՚ ՚ Ժ Լ ՚"յն Միութիէ֊ններր,
որոնց
անղամ
ներբ հնահ
են նոյն
նաՀանղին
, ղաւառէ՛ն
^
քաղ՚սքէն
քլամ
ղիւղին
մէջ : Այս րացաա–
րութիւնր՝
հայրենակցական,
բնղունու՚սհ–
սխալ մբն է, որ նուէրա՚լորհուեր
է ժա -
մանաքլէ
բնթ՚սցքին
:
Հյաա
չաա, քլարեէի է
րսել
աեղացիական ,
որովՀեաեւ
, իմ կ՛որ–
հէքով,
բոլոր
Հայերբ
«Հա
յլ՚էէնաքլից%
են
էբարու
Գանք րուն
նէւթէն : Ամերէկ՚՚՚Հայոց
մէջ
ս՚սՀման
չունէն այս Ա իութիւննեբր
: Իւ -
րաքանչիլբ
Հա յ քլա քչան ւլաւառ
ւ։ւ կեգ •-
րոն,
նոյնսլէս եւ ՛լիւղ,
ունի էբ Հայրե -
նաքլցաքչ՚սնբ -
Տարո՚ղբութիւնբ
եւ երէլար ատեն
Հ՚"յ -
րեն իքէ
՛լ րէլ ոլահ
վի ճակր
մ ա լ՛ էէո ց մէջ
չաա
բնւոկէոնօբէն
կբ սաեւէհ/էն աեսակ
մր
հայրենաբաղձութիւն
ել նոյն
Հողեկան
վէճ՚ոկէն
մէջ ՚լտնոլող
տեղացիներու
մօտ
է յայտ
կուղա՛յ
ղոբհակցութեան
եւ կտղ -
մտքլերսլուելու
պաՀանջ
ներուն
, եբբ ձ՚ենք
էլբ Հաոնէէնք
կամուր -
ջփն
վրայ։ Մեր առաջէն
գորհբ
քչ՝բլլաբ ,
բոլոբս
մէէչ,
ղէսլի
արեւելք
գաբձահ՜ , եր–
դել
Աոաւօա լուսոյ , Արեղակն արդար •
Մաքուր
ջէնջ
օգին
մէջէն
մեբ
Հնչիլննեբր
քլբ բարձրանային
գԿ"էԻ
՛իե Ր , ՚էէ
"1ի
Կ՝" ~
սլո յտ
երէլնա քլամ "՛րբ
,
"Լլ՛
արտս յտնե
րու
առաջին
էսումրերր կբ պա՚ոաս
իւանէին
մեր
երղերուն : Զուրէն
վրայ,
ե՚լէ՚լնեբոլ
մէջ
վայրէ
բադերու
երամր
թոէ
չք
քլառնէբ
երկչոա
թեւաբաիսումներով
; Հ՚՚վի՛
իսէստ
.
մեղմ ալվւք մբ կբ գգուէբ
մեր
քբա՚եահ՜ :
ճակատնեբր
ու մենք ղեաինբ
, քարերուն \
վրայ
վւռսւահ՝
էչբ բանտ
լինք մէ.բ նաիսա - ՜
ճաչի
հրալ՚ներր։
Համեստ
նաէւսւճաչ
մր ,
Հաց ու պանիր,
քիչ անղամ
նաեւ
էլաբմբ–
ցուահ
՚լաո նուկ է միս, սաէլա յն ա
յնսլիսէ
ախոբժաէլով
էլ՛սւտէէնք
, որ մեր
հբարնե–
Րբ կբ թեթեւնա
յէն : Զէէնք
մոռնար
Հացէ
՚իչրանքնեբբ
նետէւլ Եփբաաէ
ջուրերուն
մէջ է՛՛՛էա ցո՛ւ ձուկերուն
:
Ն՚՚՚իսաճաչէն
անմի՚ջասչէս
՚ / ^ / ՛ ք ,
մեր
ճամ ր՛սն էչբ չարունակէ
ինք
՚էէ՚ղի Արա է -
ձ
՛ւլ՛,
քէրքլի՚ն
նոյն թափով ու
ողեւոբոէ. -
թեամբ,
որովՀետեւ
ՀեաղՀետէ
էլր
նչմ՚ձ։ր–
ուէին
րլուրներբ
, որոնց
էլո՚լրին
,
Ե՚էր՚ս–
աէ մէկ վա՚ոէլին
եւլեբքբ,
սլիաի
էլան լնէ
ինք , մե՛ր իսկ ձէէռքէ ճարտարութեամ
ւ ,
մեր
վբաննք,–րբ ;
Կ՝անցնէինք
՛լիւղերէ
, որոնց
վերջինԿւե–
րր հաչէչայ
Վ՚սնք ու Երէչնիստ՝ մեբ Ա բ–
տաձորին
ս՚սՀմ աններուն
՚էբտ
յ էչր ղ
սւհ
ր–
ւէին
արղէն:
ԼՇաբ.)
ՄԿՐՏԻԶ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
Ամէն
մարղէ չես կրնար պաՀանջել, որ
պա՚ոէչանի
քա՚լաքաէլան
Հոսանքի
մր ե
11 սւոեա
յ
էլո ւս ակց.", էլան : Ե՚սաեր,
իրենց
անձէն
՚էսւրո
, էլսւղեն
նոյն
վայրին մէԼ
հնահ
իրենց
ւոե ՛լ՛ս քչի ցնե բուն Հեա րչլալ ,
միասին
մաաՀողուիլ
էլ,որօսւ Հայրենա -
էլիցնեբու
վիճաէլռէ,
իրալ՚մ"վ
^լեբյիշել
քանղա
քլո ւահ ու Հեռու
մնացահ
հննգա -
՛Լ՛" յլ՛ քլ*
՚Լեբջ՚ո՚՚լէս
րով ք
՛՛՛չի
ղ՚սր՚վ
վե
րա քլեն ղանա ցնէ։ լ Վ՚ս^նն ու Մ ուշբ ,
Տէ՚լբա–
նակեբան ու հքարչէերգր •
Գա՚լթս՚էչան
Հայր
Ամերէէչայէ
մէջ, ա՛ -
ռս՚ջէն
օրէն էսէչ , որոշ չա՚էսվ
էոե՚է՚սցիս, -
կան
աղւէ՚՚՚քչի
քաչո՚լ՚սէլան
ուժով
կեղրո -
նա ցեր է ղսւնաղւսն
վա յրե՜բու
՛ք էջ
;
՛Բանէ
մբ
օբէնս՚էլներ
աանք։
հէաբբեբղցէ
Հայերբ կամ
անՀատաբար
ել կամ Հաւաքաբար
ղանաղան
առիթնե -
բով, քաղաքական
, մանաւանգ
անտեսա -
էլան պա՚ոճառներով
ձեռք են առեր աա -
րագրէ
ցուպբ , եկեր Հաստատուեր
են Ա–
մերէկ՚ոյէ
Հիւսիսային
Նիւ ինկլէնաի նա–
Հանղներուն
մէջ։
Նոյն
հք՚սբչւերղի
նաՀ՚սն^
ղէն.
Հող ղիլ՚լացինեբր
, անպա
յմ ւսն ի -
բենց
լլիւղացինեբէն
մէկ քանիին առաջ -
նորդութեամբ
, Նիւ Ինկլէնտէն
չորս Հա -
զար
մղոն
Հեռու,
արեւմուտք
են դացեր ,
շէնցնելու
Համար
Բաչիֆոբնիոյ
արեւոտ
ու կիսաանապատային
չբջ՚ոնր
մբւչաս -
տաննեբով եւ յուռթի
այդէնեբով
:
Զ մ ՚ ս յ –
լելէ են Ֆբէ՚Ր/ոյէ
այղիներր,
որոնց
մեհ
մասին
՛իրա յ քբտինք է թավւեր
աարաղիր
Հայ
մ չա կբ
յ
Տ ի՚չր անա էչե՜րաց ինե րբ ՀեաղՀեաէ
լեցու
ցեր
են Նի՛ւ
Ե՛՛լ՛քի
Հ՚սնղիպաէլաց
ՀրտսրՕւ
՛էեա է ջրեղեբեա
յ քաղաքեե
րր , տեսաէլ
մ բ
Հա յկաէլան
Տ էղչ՚անակերա
կա ռո լց ան ե լո վ
Նոբ ԱչխարՀէ
մէջ :
Տ^աբօնցիք
ղբաւեբ ենՖբէ՚էնօ ,
Կրէնէթ
^ւ՚թէ
-ւ
էյՔՐէւ^
* ^Իթր"յթ
ե՛. Բանաաա
յի
Աէնթ Բէթրինէս
քա՚լաքներր
\
Շէնչուլ ու էրենց
աւանդռ՚լթեանց
մէջ
խէսա
յաւքառ Ա ալաթիացիք
Համախբմ -
բուեր
են ՖիէԱ՚տեչֆիոյ,
Բէիվէէ^աի
, Ու"–
՚"րի՛
մ էջ ; Ա ե րա ս ա ի ո յ
ք՛ս ղաքա ցին ե բ ր
նախբնտչւք.ր
են Նիւ Ե՚՚բքր,
ուր մեհ մա -
սամբ էչր ղրաղին
գոբդի
՚էորհռվ ;
Ե ովեղերեա
յ քաղաքնե
լ՛ւււ բնաէչի չեեր.ր ,
Պ՚՚լսեցի
եւ Եղմ է րցէ , բնդՀանրապէս
չատ
Հեռոլներբ
չեն ՛լացեր , հ՚՚վբ
քաչեր է ղէ
րենք եւ էրենց բնակավայր
են րրեր Նէ*–
Եորքն ու Պոս թրէ՛ր :
Արմէ
յէչել
իբրեւ
բ՚սւական
մեհ Հա ք -
րենաէլցաէլան
Մ իութիւն
, ՚Բղիի
Հա յրե -
նակցակ՚սնր
Լ՛ող ւլա յնաէլան) եւ
Համաքղե–
ցիաէլանր,
խորՀրղայնասէր
;
ԱմերիկաՀա
յ Բղեցիներոլ
թի՚-բ
կբ
Հասնի
8 - 10-000/՛։
կարելի է աաէլաւին
չաբունաէլեէ
Հայրե–
նաէլցաէլաննեբու
՛ս յ՛ւ
խմ ր՛ս ւո լ՛ ո ւմնե բ ր ,
իսիսա
լւսաէլան չական
էլենցաղա
յէն
մ ան -
րամ ա սն ս լթ ի ւնն ե ր ո վ , րա յց
մ ենք
չէ^ք
ուղեր
ղ ուր
՛է
ղալ օրաթեբթի
յ՚ոտուէլ դր -
րութեան
մբ սաՀմ ՛ոնէն ;
Բնորոչ եւ ուչաղրութեան
արժանի ե -
րեւոյթ
մրն է ղի՚ոել
Հե՚ոէէւե
՚էւ
լր
•
Հա յ րենա էլց ա կաննեբբ չատ աւելի
ուժե–
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
Վայչւի
պտուղներն
առատութեամր
թափւում
ու փտում
էին խոնաւ «խաչտ -
*/՝/»» աաէչ; Հաղսէրջն ու մոռր
չոբանում
էին
թէիել՚ի
վրայ։
Հաճարն ու
էչաղինր
ձիւնի
աւսէչ էին մնում սւ հլում
յաջորդ
գարնան՚ր։
Ո՛՛վ էլարող էր մի տանձ վեր -
ցնել,
մի ճիպոա
կտրել այգ անատառից
։
Անտառն
անալ՚ատ
պիաի
մնւսյ։ Թող
էւչւանո ւմ անգոբբ
էլեանք վւս րեն ու բա՛լ -
մանան
ե՚լէւիկնեբն ու ւէչաիւրաներր
, "ք՛
^էֆւ1
՚Դ1
՚3
՚ " ՛ ^ աբանոց
եէչող աւ^ւ ո ււս՚չ՛"
րմ
Հիւրերբ
"րսի ՛էեան , ղուարճանան
•
1
ԵԼ
մենք , Հարեւան
գիւղի
բնէէէէչի^ւերս
,
ակնահանքով
էինք
նայում
«կնիաղի
չւա -
զին–^ , «Ենիաղի
անտառին։»
•
Աեհ
ուժի մաբդ է էչնիաղր ,
ասում
՛են թաւաղութեան
թուղթ
ունի ,
աՀով
ասում
էին մեր ղիւղա ցիներ բ :
Ու առասպեչնեբ
էին պատմում
նր
,էէ
ու
ժի ու Հարստութեան
մասին։
Անցան
ամիսներ : Աչնանր ես
արգէն
յաճախում
էի Գիէի2"՚նի
հխաէչան գպրո -
311 ••
3 ի չում եմ , մի օր ղպրոց
ից ՛սուն վեբսէ^
ղաոնա
լիս անցան ք Թավաղի ա յւլոլ
մօ -
տով
X
Ցան քչա պատի
ճեղքի ց ւլլուխս
նեբս
ի՚ոթէէցի : ԱՀա նա՝ Վթար՛էր՝ իմ մանէլոլ -
թեան
լնկերբ
X
Ոաաբոբիկ
կանւլնել
է
մ ա բ ղե բ ո ւմ եւ ցնցւ՚ւ՚լուէ
ջրում է
հաղիկ–
նեբբ :
Մ ատնեբս
բե րան"
ղրի , լեղուս
հալեցի
եւ
էէուլեցի
՛չի՛է , ա յնոլէս , ինչպէս
մեբ
լեռներում
:
Նա հանօթ
սուլոցից
ցնցւեց
,
ցնցոււլր
վայր
ղբեց եւ ինձ աեսնե լով,՛լա
ղաա
դողի
մօ՚ոեց՚ւ՚ւ
ցանէրսպա՚ոին
: Բարեւեց եւ տբ–
խուբ ժպտաց ;
իմ նանբ
ո՚^նց է , ֊ Հարցրեց նա :
- Լալ
է , անտառից
օրր մի ջվ՚"է
՛սանձ
է
Հաւաքում
,
մխիթարելու
Համար
պատասխանեցի
ես :
֊
էլի թութաէլնե՚՚բ
ես չէնում
... էն -
քա՜ն
ի՛մ էլարօտել մեբ Հան՚էերի՜ն,
ւ ա –
՚՚աց նա :
Զ ղ ՚ ՚ ՚ ց ւ ե ց ի
X
Նա "՛յգ նէլաաեց եւ ուրաի՚ւ
ձէււան՚սէով
, արաղ
մա՚լլցեց
իսնձոբենին
է
Փաւիւսխղ
բռնիբ ,
էէլաաուիբեց ոա–
՚լ՚սրթնեբի
միվից
X
Նա
՚իաւիւսխիս
մէջ մի
քանի
խնձոր
ղցեց , ասչա թռաւ
ցահ՜ եւ մի մեհ,
ղեղի՚ե
խնձոր
մեէչնեց ինձ :
Յիչում
եմ , ՚իերցրի
, բտյց
շս,,ո ,սմա -
էմ՛
ԿէԼ՚է"՛"
1 ^է՞ ,
րաժանուեչփս
տխուր
Հաբցբեց նա :
ինչսչէ՜ս է նիՀտրել,
ինչպէ՜ս
մւսրել
է
նրա
՚" չքե
ր ի վ՛ա
յլբ
է
-
Բե՛լ
լա
՛՛լ
են պաՀում ,
Հարցրի
ես
X
Ն"՛ առւէէնց սչատասիսէսն տալու,
ԷՈ
-իքէ ու
արա՛է քայլեբոէի
Հեռացաւ ;
6
Մեր Հովիտ բ փսիսում էբ իր կեբպա -
բանքբ :
Հովս՚ի
նոր աէբերբ
արմա՚ոաՀս՚ն
էին
անում
ղառամեալ
հառերբ
, որոնց
տակ
Թ՚սվա՚էբ
խբ՚սիսճանքի
ղիչեբներ էբ լու -
սացնոլմ
, արմաաախիլ
էին անում եւ աեղ
բացում
սովյ՚ւողի
նոր տնկաբանի
Համար :
Մեր
սայլերբ
էլանդ
առան
ղետա՚իին
այն
պաՀին
, եբբ ոլայթեցին
ղինէէէմիանե–
բր , եւ ղարաւոբ
կաւլնիներբ
ղ՚ԷՐղէւնով
ցահ
թափուէէցին
:
^
Հայրս եւ չ՚՚րս
Հ՚սրի՚ւչ՚ի
չ"՚փ ջ չուա
|
բսյնուոբնեբ
՚էետէ յաաէւէքլից քարեր
էին ՚
Հանում
ք,ւ ւէւմրաբտակնեբ
կառուցում
նրա
երքլւսյնքո՚ւ՝
Հովտսւմ
նոր
Հիմնաղբլ,,ղ
թանէչ՚սբժէք
կուլտուբաներր
Հեղե՚լումէց
ւղաչտպունելու
Համար : Իսկ մենք քան -
ղում
էինք ՐԱ՛Ի քլուրհքե ու սայլերով
Հո՛լ
էլրում՝
ամբ՚սրտաէչներն
ամրացնելու
Հ՛ս -
մ ար •
Կէս
օբուտյ
Հ՚սնգսաէ
ժամէն,
՛երբ է՛ս
Հո՚լոա
ձեռքե է՛ով Հացբ բոնահ՝
կրհոտում
էի սէխոբժաէչով,
յանէլարհ
,
բոլորովին
անսսչասեէի
, • յայտնուեց
ն՛ա ՝ քբով
էիքՐ
ղոյլբ
ձեռքին :
Ջ՚՚ւբ
խմիր
. . .
Եւ
նէէէ
ժէղտալով
ղոյլբ գէմ արաւ ;
Իմ շփոթմ ունքր
Հա յ ր "
նկաաեց
ու
՚ պւ
՛՛յ ֊՛
՚ք՚՚՚յւԻ՚յ
Ի ՚ - Բ Ի"՚^եցէ, մէ քանի
կցկտուր
, ՛սր
ցեր
^ի ֊.
~
ի՜նչ եմ անո՛՛ւմ...
էնքան
ղո՜րհ
կայ
,
հոր աուեց նա , ղեռ տներ
"լի
՛սի չինենք
,ղե՜ռ
սլանրի ղավող
էլ ենք չի–
• Իէէքչ
ես ամէն
րսէնի
Հասնում
նելո՛
լ
եմ։
Ապա
ղոյլբ
վեբցրեց ելղէմքին
իսիստ
ս՚րտայայ՚ոութիՐն
տալով ասաց .
ՎԱքսԳԱՆԳ
ԱՆԱՆԵԱՆ
(2)
(Շաբ.)
ԱՏԱՑԱՆԲ
ՄԽԻԹԱՐ
ԱԲԲԱՀԱՅՐ
(եբամիշտ)
ք՛ր
չաբաղրահ
եչ՚ւլեչ՚ով։
Գրեց՝
ՀԱՅՐ %Ե ՜՜
ԻՈՆԳ Վ . ՏԱՅԵԱՆ :
Հբ.ս
՚ոաբա1չսւթիւն
Ա. Հաղար,
(Վենեաիքչ),
1954։
ՀԱՆԳԷԱ ԱՄԱՕՐԵԱՑ
Հայա գիա՛" էչան \
պարբերաթերթ
, Վիէնն՛ա
յի
Մ խիթարեան
\
ձվ՚ար՚էէնոլթե
՚էէն
, թիլ
1 — 2, 1955։
Հա՛ւ–
ցէ՝
Միիթարիսթէնկաոէ 4 , Վիէն :
ՋԱՀԱԿԻՐ, Ե . աա րի, թիլ եբէչու,
Հան~
դէ"՝ Ն– Փ՚սէսւեճեան
ճեմարանի
լսարա -
նական
միութեան,
Պէյրութ :
Fonds A.R.A.M
