« Ց Ա Ռ Ա Ջ »
ԽՍ՚ք^ — Գահիբէի մեր պաշտօնսւկիցը,
Ցուսաբեր,
եեաեւ-եալ խորհրդածութիւն–
նեբը կ՚րնէ այս 1սորագրով իմբագբակա–
նի մը մէջ —
. . .
Մել՛
անվճսւր
աչ1սաէոավիւքներւլ,
թդթա1ւիցներւլ
,
բարեկամներն
ու. ընկեր -
ներր Հեռագրական
գործակալութեան
տե–
գյլ կրբռնեն մեր կեանքին
մէ1
,
մեգ չա֊
Հագրգռռգ
լուրերն ու աեղե կութիւննե
բ ր
Հ ՀեռասփռԼլով»
ղաղութէ
գաղութ,
երկ
րէ երկիր, ցամաքէ
ցամաք :
Զկայ
չարժում
մր, նչանաւոր,
երրեմն
նոյնիսկ
աննչան գէպք
մր, որ այս կամ
այն
ձեւով իր արձագանգր
չգանէ մեր
թերթերուն
մէչ–. Այս
ր՚՚լորր "Ր"չ լ " ձ "
սվւռէ անչուչտ
մեր ցիրուցան
րեկռրներու
առօրեայ
կեանքին
վյւա
յ
Հ
Եթէ
Հոգածու
ձեռք մր Հաւաքէր այս
«Հում
նիւթ»երր
, տուած
կ՝ՐԱ՚"Ր
Հ " ՚ յ Կ ՚ " ~
կան ԱրտասաՀմանի
սլատմութիւԵր վեր -
չին երեսնամեակէն
•
Այս աչխատանքր
մեղէ կր թուէ թէ ան
նչան
, թէ անՀրապոյր ; Բայց կը թուէ
մ է"
այն;
իրականէն
մէ^, մեր
ժամանակներու
Հայոց
ւղատմութէւնն
է, որ գրած
կ^Բէ ՜
լանք այս
ձեւով։
Որքան
գաղութներ
«Հալած» են ուղղա
կէ կամ անոլղղակէ
կասլէ
չղոյութեան
Հետեւանքով ;
Այս « Հալում »էն ղէմ է, որ կրպայ ֊
քարէն
Հէմ ա
Հա
յ թերթե
լւր երկրէ
երկէր
եւ ղաղութէ
գաղութ :
Ջնչեցէք այս թերթերր,
վւակեցէք
մեր
ակումրեերն
ու մ ա րղագա չտե ր ը , վերցու—
ցէք
մեր
մ ի ո ւթիւննե
ր ր , վերչ տուէք
մեր
Հանղէսներուն
կամթատերական
ներկա—
յաց ումնե ր ուն
, Հաչուեյարղարի
ենթար -
կեցէք
մեր քաղաքական
1լուսակցոլթիւ1ւ
—
ներն ու կաղմ ա կերսլութ
իւննե ր ր ,
սլիտի
տեսնէք, որ չատ րան սլիտի
չմնայ մեր
Հայուիժենէն
:
Հա յե ր սլիտի
ըէէան
, բա յց
Հա
յ ութ
իւն
պէտէ
չրլլայ
յ
Տաւաղին
ւէաոտր
րաղմ աթէւ
Հա
յ գա -
ղռւթներոլ
անՀետ
կորուստէն՝ կր Հաս -
տատէ , թէ մենք ամրողչ
ճչմարտութէւնը
կ՚՚րււենք եւ ոչ թէ ճչմարտութեան
մէկ
մ աս ը մէա
յն ;
Բայց
անղամ
մր եւս 1լուղենք
կրկնել,
թէ
մ եր ղէտցածէն
Հետ րաղղատմ
ամ ր
չատ քէչ է մեր չղէտցածը
;
ԱՀա , օրէնակ , ՀնգկաՀայ
գաղութր, ա–
ւելիւ ճէչգ՝ Ծա յրաղոյն
Արեւելքէ ^այ
ղաղութներր
:
^ ՚ ՚ ՚ ^ ճ
գէո՚ենք
այս ղաղութներռլ
մաս/ւն
,
ոչ մէայն
անոնց անցեալէն
, այէ եւ մանա
ւանգ ներկայէ
մասէն։
Շատ քէչ րան, չըսեէոլ
Համար՝
ոչէնչ։
« Ա ագրաս կամ Հարաւայէն
Հնգկաս -
տանէ Հայ գաղութր»
խորաղրէն
տակ ,
նաէկաթայէ
«
՛Լոր Աղղարար»
պարրերա–
թ^է՚թւ՛.
^ հ՛
1953
Յուն
. - Աեպտ • մ էացեալ
թէւէն
մէչ, կը ղրէ,
« 174։0ական
թուականներէն
Բէնղա–
լում
կայէն մէ չարք նչանաւոր
Հայ վա. -
Բառականներ
, որոնցէց
մէկն էր նորչու -
գայեցէ
Երեւան
թաղէ Բալանթար
Յաբ"*––
թէւնէ
որղէ Աղա Պետրոսր :
« Աղա Պետրոսն
ունէր
երկու
եւլբա յր -
ներ,
որոնք
նոյնպէս
վաճառակտնու -
թեամր էէն ղբաղւում : Մէկէ
անունն էբ
Գրէգոր
, որ Հետաղայում
եղաւ
նչանաւոր
ղօբավար եւ կոչուեցաւ
Գօբգէն խան, էսկ
մ էւսն է ր ԱղաԲարսեղ :
« 1760
թուականէն
Գօրգէն
իսանր մտ -
նում է կասում Աէէ էւանէ
րանակր եւ
ղաոնում սպարապետ»
:
Ասլա թերթր
կ՝աւելցնէ
, թէ կասում Ա–
էէ խանր, ղնաՀատեէով
Հտյաղղէ
Գօրղէնէ
ղէնուորական
Հմ տութ է ւնն ու Հաւատար–
մ ութէւնր
, էր րոլոր կտէուածներոլն
ու
բանակէն
վեբա տես չութէւնր
կր
յանձնէ
Գօրղէն
իսանէ :
Գօրգէն
ր էր կարղ էն պաչտօն է կր կոչէ
Հայ եւ օտաբ ղօբավարնեբ,
բանակէն Հա–
մ աբ պատրաստել
կուտա
յ նոր
թնղանօթ–
ներ եւ այէ ղէնքեր , չատ աւելէ լաւ , քան
նոյն
չրչանէն
եւրոպական
աղգեբու
ղռր -
ծածածնե
բ ր :
ԱՀա
ուրեմն
անուն մր, ոբ մնացած
է
պատմ ութեան
լո ւս ան ց քէն
վրա
յ ,
բա
յց
լուսանցքէն
նեբս չէ անցած :
Գէտէ էնք , լսած
էէնք, թէ
Հնգկաստանէ
մ էչ եղած են եւ Հէմ ա ալկան նշանաւոր
Հայ վաճառական՚1ւեր
, բայց նոբ
մէայն
Կ՝ էմ անանք
, ոբ ա յղ
վաճառականներէն
մէկր կ՝ապբէբ
Բէնղալէ
մէչ,
1740
թուէն
,
կր կոշուէր
Բալանթար
Ցաբութէւ^ւէ
որ —
ղէ Աղա Պետրոս : Աւ կուղանք կր
Հասնէնք
Գօրգէն
խանէ ;
Նոյն
սլաբբեբաթեբթր
, «Նոր Աղղա -
բար» , կր ղրէ նաեւ
, թէ ե բկրորգ
աշէւաբ–
Համարտէ
ատեն
, Ջաւայէ
,
Աէնկավւուրէ
եւ
Բրմ աս տան է Հայ
ւլա ղու թներր էնէ
չա բ չա բաեքնե ր կրած եւ էնչ
կորուստներ
ւււնեցած են ;
կորսնցուցած
են էբենց
գոյքն ու կայքր,
գաղթած
են երկրէ երկէր , ապրած են
շամբերու եւ կեղրոնացման
ճամբարնե
—
բու
մէչ, տուած
են ղոՀեբ,
ցէրուցան՝ե -
ղած են օտար
Հորէղոննեբու
տակ՝ նոր
բո
յն չէնելու
. նոր րաէւտ փնտռեէու Հա -
մար :
Ոմանք վերագարձած
են , րա քց
Հաղէւ
կրցած են էբենց ապբուսար
ճարել :
«ԱՀա այսսլէսով,
կ՝եղրակացնէ
«Նոր
Աղղարար»
,
Հեռաւոբ
Արեւելքէ
ծաղկ–
ետէ ու բաբղաւաճ
Հայութէւնր
քայքայ
—՚.
ուեց ու արմատաէւէլ
եւլաւ էր
ւլաբեբով\
սնուտծ ու ապրած
տանէց եւ մէչավայ
—I
րէց»:
I
Ե՞ն
չ
1լ լնեն
Հէմ ա Հեռաւոր
Արե ւե լքէ \
մեր այս եղրա յրնե ր ր • չենք ղէտեր , բայց
քլուղէէնք
ղէտնալ ;
կ^ոլղէէնք
ղէտնալ, թէ էնչ մնացած է
աղա Պետրոսէն եւ էր ղաւկէն՝
Գօրգէն
էւանէն
ասղէն
. • •
ԱՀա
նաեւ թանկաղէն
վկայութէւն
մը,
ոբ նոյնպէս
կր պարաէնք
կալկաթայէՀ
ԱՆՄԱ Տ Չ ԵԼԷ
ՎԱՆԱԿԱՆ՛ՆԵՐԸ
ԽՄԲ՝
—
Վ^Րյէր" խումբ մը ֆրանսացի
եւ ամերիկացի շրջիկներ յաջողեցան մա
նել Աթոսի (Այնււրոզ) մենաստանը, ուր
բացարձակապէս արցիլուած է կիներու
մուտքը : Ստորեւ պատկեր մը՛ այդ առ -
թ ի լ հրատարակուած թղթակցութենէ ւքը •
Աշվսա րՀ է ամ էնէն տարօրէնակ
Ծնունղր
կը տօնուէ
Աթոս
(Այնորող)
լերան մե -
նակեաց
վանքերուն
մէչ , ոբոնք
Հաղաբ
տաբէէ
աւելէ կր գէաեն
մէեւեոյե
Հոբէ -
ղոնը
, Ա ղէ ա կան ծովոլ
մ էեւնո
յն վէա -
վէտ
ումներր եւ անՀամ ար
նաւա1լներու
երթեւեկր :
Աելանէկէն
մէկ օրուան
Հեոաւորու
—
թեան
վրայ կր ղտնուէ այս
լեոր։
Եւբոպայէ
այս էն^^ւամփովւ
Հանբապե–
տութեան
մէչ 1լապրէն
երեք Հաղար
կրօ–
նաւորներ : Ուխտաւոր
մր կբնայ
մանեէ
մ էա
յն
մ ասնաւո
լ։ ա րտօնաղբով
մ ր , ղոբ
Կը ք1նեն վանականներր
Բարէէս
գէ՛՜՛էէն
մէչ֊ Այս վայրէն
անղէն
սրբաղան
Հողն
է , ուր մուտք
ունէն
մէայն այր մարղէկ
:
քՏսաէւ աբգէլուած է կէնեբու
մուտքր, Ա–
թոս
լերան
օբէնքներր շաա խէստ
բլլտլով
ա յս կէ տէն մ էչ
յ
Մ էնչեւ էսկ
անմաքուր
նկաաուտծ
կենգանէնեբ
չեն կրնար
մտնել :
կով
չկա
յ մ օտակա
յ Հովէտներուն
մ էչ ,
ոչ ալ այծ : թէեւ
Ամեբէկացէնեբր
կը գէւ–
«Նոբ Աղղաբար»էն
;
Գէտենք
, թէ Հայ լբագբութետն
Հէմնա–
գէրր
եղած է գե՚լ2^ուկ ^այ քաՀանայ
մր
Յալւութէւն
քՀնյ • Շմաւոնեան ;
Արգ,
Հայ լբագրութեան
նախաՀայրր
այժմ կր ՝։անւլչէ Մաղրասէ
Հայ՛՛ց
եկեւլե–
ցէէ բակէն
մէչ։
« Մ"՚ղրասէ
Հայոց
եկե՚լեցոլ
րակէ
ամ ենավերչէն
ծա յրում
, կրղրէ «Նոր
Աղղարար»
, գէպէ Հարաւ, մէ Հասարակ
ու փոքրէկ
՛լե րեղմ անաքա
ր է տակ Հանգ
—
չում է ^այ լրաւլբոլթեան
Հայր Ցարու
—
թէւն
քաՀ • Շմաւոնեանը։
Գերեգմանաքա—
բէ տառերր
մաչուած
են եւ կարճ ժամա—
նակէց
յետո
յ անրնթեռնելէ կր գառնան •
մէւս
կողմէց էէ խոտերր եւ Հ՚՚՚էը կր ծած
կեն եւ այէեւս կոբած է , եթէ Հո՛լ, չտար -
ուէ : Այսպէս է քանգակուած
յէչե
՚ԱԷ
տա—
պանաքաբը
•
«Որ ի սուրբ կրօն լեալ արթուն վարուք ,
Ուշիմ եւ ցցօն ամենուստ յարցեալ •
ճարտար, խոհամիտ եւ նուրբ հանճարիլք
Հանգեալ ցծեր կեանս, կայ աստ հողաց -
եալ » :
« Աստ Հանղչէ Տէր Յաբութէւն
Շմա -
ւոնեւսն բարե կրօն
, աւագեբէց
Մագբասէս
Հայոց
. ծնեալ է Շէրագ
, վաէւճանեաէ
յա–
մէ Տեառն
1824
ֆէվբէր
9,
է Հասակէ
74
ամաց ; ՝ԲաՀ անա յտգո բծե ա է աստ
արթնոլ—
թեամ
բ գամ ս քաոասուն»
։
րացնեն
ասլրուսար
փոչէ կաթ
գրկելով,
այլապէս
Ա՛նոնց կանոններ
ր
թչուաոռլ -
թեան եւ բացարձակ
ժուժկալութեան
կը
մտանեն
՚էէբենք :
Հ՚սւկէթբ,
օրէնակ ոչ արական է, ոչ ալ
էղական։
Ուս՚ռէ , տեսականօրէն
ուտելու
էրաւունք
ունէն։
Աակայն,
Հ՚սւկէթ մր
ուտելու
Հս՚մար պէաք է Հաւ բուծանեէ -
եւ ոչ թէ աքս՚՚էաղ
մր ։
Վանականներր
ղաղտնօրէն
Հաւեբր կը սնուցանեն,
որոնք
Հաւկէթ
կուտս՚ն,
առանց
սեռէ։ Այս ան
մեղ աբտրքր
երկնքէ Հետ կար՚լտղրու ֊
թէւն
մրն է , եւ թեթեւ
չեղում
մը օրէն -
քէն :
Տս՚րղ
՚լ՚սղ՚ոնէք է թէ արղեօք
Աթոս
լե–
որ կր ւղո՚ՀԷ"
յոյն Հէն կայսրերու
ղտնձե֊
րր եւ թաղ երբ , էնչպէս
ցոյց
կուա՚սն
Հէն
վաւ երա՛ւ է բներ :
Այս
անմաաչելի
վայրր
մէացման մէկ
ղէծ
ունէ մեր աշ1սաբՀէն
Հե՛ռ , այն
վ՚ոքբէկ
նաւակր որ չաբաթր
անղամ մր
պարէն կր տանէ կրօնաւոբնեբուն
:
ինչո՞ւ
Հրաժարէլ
աշվսարՀէն եւ ապրէլ
ղուտ խռկումէ
կեանքով
մր,
քսանրչոբս
յամուան
տասնրռւթ
յատկացնելով
ա -
՛լօ թքէ
- Աթ"" լերան ոչ մէկ
կղերականը
պէտէ
չյայտնէ
այ՛է ղա՚լանէքը :
« Մս՚բ՚չոց
եւ էմ պարտքս կր Հատու -
ցանեմ
Աստուծոյ։
Մէ Հետաքբքրուէք
թէ
էնչու
. . .» կ*րսէ վանականր ;
Բոլոր վանականներր
մէելնեյն
պատաս–՛
էւանր
ունէն։
Մէայն մէկ մտնրամասնու -
թէւն կր մատնէ - էրենց
էե՚էուն ֊ բար -
բառր
կեղ րոնական
Եւբոպա
յէ , Ռուսէո
յ ,
երբեմն
Ալւեւմտեան
Ե ւ բ
՚ ՚ Ա Է
՚ ս յ է , որով ա -
նոնք կապուած
են որոչ վանքէ մր, ուր կը
ւլոբծածեն
մէեւնոյն
բաբբառր;
Երկու ե-
րեք վանական
ֆրանսերէն
կր իսօսէն : Աչ
ոք կբնայ
անոնց
"ր՚՚շ
անուն մը տալ, տե
ւական
մենակեցութէւնր
ստե՚լծած է նո
յ–
նանման
ղէմք
, մէեւնոյն
կոսլէտ
Համա -
ղգեստէն տակ :
Ցանուցրէլ
մօրուքով ,
՚ ^ ՚ " Ղ
^ 1 ՚ 1 1
Դ Ժ
" " – ^
ետէն
ոլորուած , սե
գտակէն տակ, կրնմանէն
քարայրներու
եւ վանքերու
ճղնաւոբներուն
: Երբ Հոն կր
ՀասնէԿէ
էրենց
անձնական
կասլոցներով,
անոնց կր արուէն
Հանրայէն
մատենագա–
բանէԿւ
ղէրքեբ : Անոնք ղէտեն
մէայն թէ
էրենւլ
կեանքէ
վաէւճանէն
,
մանրանկար
գերեղմանատան
մ է չ մէկ աեղ կայ ուր կր
Հանղչէն
առ,1 ամապէս
Հէնղ վեց մեռեալ
ներ նաէւքան Հասարակաց
ոսկոբներուն
մէանա
լր :
Աթոս
լերան
վ բ ՚ ս յ երկար, շատ եբկար
կ՝ապրէն : Մաաուո - տուներ , մատուռ ա–
՚լ՚սրակներ
,ժայռերու
թշուառ
կայաններ
,
սլատերէն
առկախ
կարմէր
տնակներ
, գէ–
՚ոաբաններու
ստռւերէն տակ , ուրկէ Հա -
ղաբ տարէ առաչ կր Հսկէէն
անՀաւատ
ծովաՀէններուն
վբայ։
Վանականներր
չա
փաղանց կր նեղուէն
ամառուան
տաքէն եւ
չուրէ պակասէն
, որովՀետեւ
չուրր կր
ճարուէ
նաիսնական
չբՀոբնեբէ
Անոնք
խաղալէք են րնութեան
տարրերուն
ձեռ–
քր։
ԵԼ
ամէնէն
եղերական
պաՀերուն
մէկ
մրմոլնչ
ունէն
. «Աստուած
ուղեց էմ
պատէժս».
Հող չէ թէ որքան
ղաժան
րէ ֊
ՄԱՐԳԱՐԻ ՄԱ1Ը
ԼՀԱՏՈԻԱԾ
ՄԸ «ԱՊԻՏԱԿ
ԶԻԱՒՈՐ^ԷՆ)
Իր քայէերն ու մտածումները
վճռական
էէ՛՛ •• Աբեւր
մայր չմտած՝ պէտէ
երթար
էր
րկլ կե րն ե ր ո ւն Հասնէր :
Ա արգար
մէայն մէկ անղամ
Առմա
յէն
նայեցաւ։
Անոր բաց- կապոյտ
աչքերուն
մէչ կ՝րսես
մէիբէէ
գաչտեբոլ
անՀան
—
գէստ
խայտանքր կար եւ գէմքէն
վրայ՝
թուրծ
գրուած
սրուակէ
մը բարկ
տաքու–
թէւնր։
Աոման կըժպտէր՝
առանց
նկատէ
ունենաէու
Մ արգարէ
մռայլ ու ծանբ
երե
ւ ո յ թ ը ։ Ա արգար
այլեւս պէտէ
չնայէր
Առմ ա յէն :
^– Բանչար
քա՛լխ ելած
էէնք.
. .
Ինքղէն–
քրս այս կողմր ձգեցէ : Բայց
է՞նչ պաաա–
Հած է քե՚լէ , "՞ւր են՚էէնքեբգ,
փամփչ -
տակալնեբղ
. ՚ •
Առման այգ Հարցում էն մէչ ուզեց
ղսպել
էր ժպէտր
, որռվ֊էետեւ
Մարղաբէ
ղէմքր
կ^րսես աւելէ քարացաւ
յ
Սկէգբը
Առման
կարծեց, ռր Մարգարէ
սովորական
լռութէւնն
էր այգ էՀ , էնչ
քան
անՀամբեր
եղած էբ , որ գէչերը
Հե
ռանար , աբեւր
բացուէլ՛ եւ էնքր
արեւէն
տակ
ղանէր Ա արգարէն
Հասկցնելու
Հա -
մաբ, որ այն կողմերր
բանչար
քաղփ
կ՚երթար։
Մարգաբ
լսած էր էբ ձայնր եւ
ա յ՛լ. ամ ա յութեան
մ էչ էնկած
էբեն կր
սպասէր : Անտաբտկոյս
, Մաբգ՚սբէ
սով՚ւ–
րական
լռութէւնն
էր այգ; Երէկ
՚էէչեէ՛
նոյնէսկ
խէստ
ե՛լած էր , եւ սակայն այգ
օր նոբէն
Հանգէպած
էէն է բարու : Այո ,
այո , ան պէտէ էւօսէ ր , դէնքր աւելէ
սլէաէ
սէրէր, երբ էսէբ ամէն բան
:
I
Աոման չէր Համարձակեր
րսել,
ելամչ -
նար կարծես
, այնքան
կր
պատկառէր
Մ
՚ԱԷ
՚՚էարէն
, որ անոր
անունր
տալու էսկ
Համ արձա կութէւնր
ունե ցտծ չէբ ՝• Եթէ
պաՀէր, եթէ չրսէր՝ էբմարմէնն էր որ
պէտէ պոռար
Մ արգարէն
;
Առման
քարերուն
մէչ
կանգ
առաւ :
Յ՚՚՚լնած
գգալու
քմա
յքռվ մր ու
ա՚էոլոր
ժպէտով
, Մ արգարէ
ձեռքը
ուղեց
բռնել ՚
-
կ*ուգեմ բան մր ըսել
, բան մր , - ր–
սաւ ;
Մս՚բ՚լաբ
էլլուխր վերչառաւ
,
կարծես
չլսեց : Աակայն,
Առման
ըսելէ
առաչ,
1լու՚լէր
Մարղաբէ
անունը
կանչելու
Հա—
մարձակութէւնր
առնել
, այնքան կրսէ -
րէր
՚սնոր
անունը տալ : Բայց
թեւերր
անձրեւէ
բռնուած
թէթեռնէկէ
մր
թեւե
րուն պէսթրչուեցան
յանկարծ
, եւ ժպէտը
սրբուեցաւ
գէմքէն։
Զէ , չէ , էր
ճանչցած
Մ՚՚՚ր՚ւ՚՚՚Րր
չէբ՛
՚սչքեբը
Հանգէպած
էէն
անոր օտաբ ու երկաթէ պէս պաղնա յ -
ուածքէն։
Անոր նայուածքէն
Առման կար
ծես
տժղունեցաւ
, ձեռքր
չկրցաւ
րռնեէ :
Այն
Մ աբգաբր չէբ•
Ա ՛ւմ ան
էնքւլէնքր
յանկարծ
մ եւլօք ու
յանցաւոբ
ղ՚լաց անոր առչեւ։
Կ՝ուզէէւ ա -
նոր
ոտքեբուն
էյնաէ,
ել ոււլէբ լալ : Կ՛ու–
՛էէր "ՐՄաբգաբր
ծեծէր
՛էէնք։ ինք մեղա
ւոր , յանցաւոբ կէն մ լ ^ էր • անոր ոտ -
քերուն
էնկած՝
կ^ուղէբ
երախաասԼարա
ԸԱաէ,ոբ
էրեն արեւոտ
աշվսաէւ՝։ ՚^ր տուած
էր
, մէայն թէ ձայն տար , խօսէր էր Հետ :
Մարղաբէ
էուռ
ամայութենէն
կր վախ
նար
Առման ու մէամտօրէն կր
կարծէր,
որ եթէ ան էր փամ՚էչաակալեեբն
ունե -
նար
, եթէ Հրացանն.ՐԱալ՛
անութէն տակ ,
անոր մէչ սլէտէ
ղտնէր
թէեւ
է՛՛ւո, սա -
կայն
էրեն
ծանօթ
Մ արղաբ
ը
I
Լոյսէ մէչ այրուող
փաբուանայէ մր
ղաղտնէ ու երկէւղոտ
Հաճոյքով
՛էր, Ա
րո–
ման,
Մարղաբէ Հետ գէպէ Երեք
Ծառերր
կր բաբձբանաբ
, այնտեղ, ուր
ղէչեբներն
ուչ ատեն
Հանղէպած
է էն էրարու եւ ուր
լուռ չէր Մ արղար ու էնք անոր
ուժեղ
թե
ւերուն էր յանձնած
էնքղէնքր :
Այնտեղ
պէտէ խօսէր
Մ ար՛էա ր :
Երբ վեր բ՚սրձբացան,
ծառերէն մէ քա
նէ րուե ր կակուղ
թեւե բով թեւ առէն եւ
չուբչ է ասլառաժներուն
վրա
յ թառեցան
,
կարծես
աչխալւՀէն
Հեռու
ոճէրէ մր Հան -
ղէսա՚ոես
ՐԱալու
աբթուն
արտայայտու -
թեամբ : Յ ե ՚ ո ո յ
մո՚լէւլներ
չուար
սարսա–
վ՚ով քաբերու
աբանքներր
կ՝ասլաստա -
նէ
էն։
Մ արղար
նոյնէսկ
նկատեց , որ մողէղ ֊
նեբր էրենց Հապճեպ
վաղքէն մէչ
էբենց
ղլուխներր կր ծռէէն
ետեւ
նայելու Հա ֊
մար։ Ոճէրէ տենգով
բռնուած՝
ան, կ^ը -•
սես տժղունեց՚սւ
, անղամ
էնքղէնքր
չղա
յէն ղղաց՝
բուերու
այնքան
էմասաուն ու
մարղկայէն
նայուածքներէն
ւ Այ՛է
չ՚է՚"յ ~
նութեան մէչ նոյնէսկ
ծռեցաւ
, քար մը
վերցուց
՛ււ ապառաժէ
մը վրայ
թառո՚է
բուէն
նետեց ; Բուն կակուղ թել առաւ ու
այս անգամ
նոբէն մօտաւոր ապառաժէ
մը
՛Լբա յ թառեցաւ :
Զես
ղէտեր՝
ո՛^ր տե՛ւէն , Հովերէն
քրչ ՜
ուող տե րե ւնե բու պէս էբ գլխին մէչ էն -
կաւ ա յն մէտքր , թէ մ ողէւ^երր ա յգ գէ՜
չեբ Առմայէ
ղիակէն
վրայէն
, անոր պա -
՚է՚սծ
կուրծքին
մէչէն պէտէ
անցնէէն եւ
անոր բտց—կապո յտ տ չքե բու
կոպերուն
վրայ
մրչիւննեբ պէտէ վԼստայէն :
թերեւս
Գէ՚է^ւ՛ չե՛լած
Հովէտէն
՛Լեր էէչակներ քէէ
Հալէ մր թեւր պէտէ ղառնար
անոր գէա–
և1՚^ չ"՚–րէ1Լ՝՝
՚^ԷԼ
^՚ո՚-բ էր թեւերր
անոր՝
գէակէն մօտ պէտէ ծալէր՝
առաչէն ան -
ղամ
անոր կապոյտ
՚սչքեբր
ցեցկեէու
1
Րայց
էնչո՞ւ վեր բերած էբ Առման , այն
՚Լ՚"յՐԱ.՝
"՚-Ր
՚ / ք
աեսնուէէն
յաճախ։
Մար–
՛լար ՛է՛լաց, ոբ կր թուլկւար , կարծես
ղոՀ
էբ որ տակաւէն
սպաննած չէր Առման :
Իբ այղ թուէութետն
մէչ նորէն քարե -
բուն
մէչէն
րնկեքնեբու
ձայներն էէն, որ
հՍ. պոռայէն
Առմայէ գէակր կը պաՀան -
չէէն :
7)
ՀԱՄԱՍՏԵՀ
Fonds A.R.A.M
