ա հ
ԴՐՍՑՒՆեՐ
ւնամոսաէն
գիլերն
այնքան աաք
էր, "Ր ես քնոլմ է ի մեր րակի մեծ աան -
ձենու. աակ, որի վրայ մի ճնճղուկի րո յն
կար։ Զուարճալի էր աեսնել, թէ ինչսլէս
ձաղերր
իրենց հօր կամ մօր ձայնր
լսե
լիս՝ ղլութներր
ղուրս էին Հանում րնից ,
ծւծլոցով
կաոլցներր
լայն
րացում ո ւ
կուլ աալիս ծնողների րերած
Համեղ սլա–
յւառր :
Տարին
յսվող
էր , կարկուա չկար , փո
թորիկ չկար, կե Րր չաա էր ել ծիաիկ
ծր–
նողներր երչանիկ
էին իրենց ձաղերով է
^"՚յՏ
՚^Ւ **Ր ՚^եծ աղէա սլաաաՀեց
՚. Ե -
րեկոյեան
ղէմ
ս աս աիկ փոթորիկ
րարձ
րացաւ, սլաուաաՀողմ անցաւ գիւղի վրա–
յով, արմատաՀան
արաւ
ծառերն ու չ ո ւ ւ ւ
տուեց Հարեւան աան թիթեղեայ
տանիքր;
Մեր բակի տանձենին
ղլուխր
խոնարՀում
է ր ումղին
Հողմ ի աոաշ ե ւ ցաւէց տլն -
.քում , Հեծեծում
: Տնճղոլկներր
սարսա -
.փով տեսնում էէն., թէ էնչսչէս րո յնր
ճէւ֊
ղփ Հետ ղնում ղալէս է ե ւ նրա մէշ ձաղե–
Րր ծւծւում
են անօդնական :
Երբ փոթորիկր գագարեց , ՛ես տե -
ոա յ , որճնճղուկի
բոյնր խիստ ծռուել է,
այնպէս
որ քիչ է մնում
ձտգերր Ա՛"^
թափուին
: Մ այր
ճնճղոլկր
կան ղնե
լ էր
ճէւղէն
ե ւ կտուցով
ղէպի ներս էր Հրում
ձաղերին
, ոբ չչնկնեն ; Հա յր ճնճղուկն էլ
եկաւ
, եբկուսով
կտուցներով
բռնեց
էն
բնէ եղրէց եւ վեր քաչեցին
, ռր ուղղեն ,
բայց բնի Հիւսուածքր գէմ էր առել մի
կեռ
ճիւղի եւ նրանք իրենց փոքբիկ
ռւժ-ով
անկարող էին ուգղել
բոյնր։
Ես անից վերցբէ էմ չինած արՀեստա —
կ III ՛ն բո յնր եւ մ ագլցեցէ ծաոր
, որպէսղփ
ճուտերէն
տեղաւո րեմ նբա մէշ : ճր^՚ճ -
գուկնեբր կարծելով
, թէ էբենց
ձաղերին
վտանղ է սպաոնում
, աղմ ուկ բաբձրա -
ցրէն : Ե" չփոթուած ցած էշա
յ ծաոէց
,
. պառկեց ի տախտակէ թախտէն
ել նա յում
եմ
, տեսնեմ վերշն թնչ է լէնելու
,
ի՛՛նչ
Հնարքն են ղտնելու
այղ փոքրիկ արա -
րածներն
իբենց ձաղերին փրկելու Հա -
. մ ար :
քՍաղաղ
մի եբեկոյ
իշաւ գէւղէ վրայ
եւ
լէալուսէնր
ղուբս եկաւ սարէ յեաեւէց :
Քռլռր թռչուններն
էլ սւսւոցով
քուն է–
ին մտել, միայն տանձենու
վբայի բնա —
կիչնեբն
էին անքուն •
Նրանք
ճիւղին
.կանղնած կտուցներով
պաՀում էին էրենց
.ձաղեբէն , որ վայր չրնկնեն ;
Ես երկար նայելուց
ձանձրացայ
եւ րս —
կսեցէ
ննշել : Տանկաբծ
անկռղնուս
վբայ
. փափուկ
թրմփոց
Լ"եցէ ,
ճնճղուկներէ
աղմուկ
եւ մէ բան թեւով գէպաւ երեսէս :
Չփոթուած վեր թոայ եւ տեսայ, որ ձա–
ղերէց մէկն լ^կել է վերմակէս
վբայ ,
իսկ ծնողներր տաղնապով
թռչում - պր -
տրաւում են նբա գլխու վերեւր :
Ես էմ չէնած տաիստակկ բո յնն ամրա–
ցբէ ծառին եւ ձաղբ ղրի նրա
մէշ։ Ծր-
նողնեբբ
սկղրում չատ ճլճլացին
, ապա
աեսնելռվ
որ , իրենց ձագն ապաՀով տեղ
է՝ Հանգստացան եւ չտտպեցին
իրենց
ՏՈԱ-ՍԵՐ
ՀՐԱՇԱԳՈՐԾ
ԼԵԶՈՒՆ
*
Նոբ սեբունղր
Հա յացնե լու
մեբ
ճի ղե
բուն մէշ, պէտք է, կարելփ եղածին չափ,
խուսափինք բոցավառ երաղեեբ փայփա -
յելու
փորձոլթենէն
, որպէսղփ գառն
յու–
ոաթաբութեանց
չմատնուինք,
օր մր։ Այլք՛
պարագային
, « Հա լացնել ՝» րացատբու
—
թիւնր կր ղործածենք
Հայերէն
սոբվե -
ցնելու իմասաով ;
ԱններեչԼւ միամ տութիւն պիտի րէէար ,
եթէ սպասէ ինք որ էմփայր
Աթէյթ Պէէ -
տէնկէ չուքին տակ կամՓարիղի Շան
գէէէգէէ
Բ"Լ"Ր՚"ԻՔր ծնած
, մ եծցած
մ եր
Տէգրանն
ու ՏէղրանուՀին
ղէտնայէն
այն–
քան սաՀռւն
Հա յերէն
, ոբքան
օրէնակ
,
Հալէպի եւ Պէյրութի
ղոյղ ճեմաբաննե -
րուն իրենց քո յրերն ու եղրա յբնեբ ր :
ԱՀ
,
իրաւունք
չունինք մեբ ակնկալու -
թիւննեբր,
մեբ յոյոեբր
այգքան
Հեռու -
նեբր տանելու : Նախլ^տբելփ է
իրատես
րԼԼալ , քան լաւատես :
Մերձ աւոր Արեւելեան
ղաղութներուն
մ է շ , մ ենք ունինք
մ եր ղպր ոցն ե բ ր : Ա եր
եբախաներր կրխաղան մեր մանկապաբ -
տէղնեբուն
մէշ։
Մեր պատանիներ ր կր
յաճախեն
մեբ վա րմ-ա րաննե բ ր։
Ուրէչ
թօսքով,
էրենց ամբողշ
օրր
կ՝անցրնեն
Հա յկական
, Հա յաչունչ
մթնո լորտէ
մ բ
մէշ
:
ԵԼ
իրիկուան
,եբբ տուն վերաղառ–
նան,
Հայրիկն
ու մա յրիկր իբենց Հետ կր
խօսին
մ եբ Մ եծա սքան չով
,
ոբովՀետեւ
այնտեղ,
երկուքն
ալ, կոտրած - թափած
անղլերէնով կամ ֆրանսերէնով
չփանալոլ
պէտք չունին
յ
Ամե՛բիկաՀայ
ղաղութր
այղ առաւե լու -
թիւնր չունի ու երբեք չէ կրնար ունենալ :
Տարբեր թնգիր
, եթէ Հրաչք մբ պատաՀէր
ու Հինգ, տասր
մ էլիոն տոլար
անցնէր
մեր
ձեռքր
նաթա կրթա րաններ եւ երկ -
բորգական
վարէՒարաններ բանալու Հա —
մ աբ : Րա յց , մ եր ժողովուբղր
, իր ծր -
նունղէն
ի վեր, Հրաչքներու
Հանղիպած՜
ւէ -
Առա
յժժ
, ժենք կրնանք միայն ւոարրա -
կան
Հայերէն
մր սորվեցնել
մեչւ նոր սե -
րունղին :
Ալ
, կարծեմ
, ա յս պա յմ աննե -
.բուն ժէշ, այգքանն ալ կրբաւէ : Շատ
բաբձրէն
թռչելու պէտք չունինք ;
Մեծ մխիթարութէւն
պիտի րԱար
մեղի
Համար , եթէ մեբ բռլոր ճէմէններն ու
Պեթէներբ
, ժեր Տիքերն
ու Ալիսներր
թօ–
սէէն ժաքռլր
Հայերէն
ժր եւ կարղա յին՝
սւ գրէին մեր բ^թացիկ
լեղուն։
Նոր սե
-1
րունղէն ոչ Վաբուժաննեբ
,կր սպասենք
, ^
ռչ Րաֆֆիներ
, ոչ ալ Զապէլ Ասատուբ
-1
ներ :
I
Եթէ այղ տարրական
Հայերէնով
յաշո -•
դինք էրենց սէրտր կապել մեր ժողովուր–։.
գէն , մեր Հա յրենէքէն ու մեր
տոՀմ իկ\
արժկքներուն
, արգէն կատա րած՝ ել րլլանք
չատ ժեծ ւլոբծ մր :
Վերշապէս , Հա յեբէնր
կլչած
, մ աբսած՝
րլչալու պէտք չկայ Հայ մեծնալու
,
Հ՛"յ
ժնալու եւ Հայագբոչմ
Հ "՛էէ " ւ մտածո -
ղութիւն
ունենալու
Համար :
Ն" յնէսկ տա րրա կան
ծ անօ թ ռ ւթ ի ւն
մ ր
մեր բարբառին
Հետ
, րաւական պիտի րչ^
լար , տուեալ
սլա յմ աննե բուն
մ էշ , ոբ նոբ
սեբունղր
քայլ մր Հեռանար իլ։ օտար չր~
շապատէն
ու քէչ մր
աւելէ
մօտենար
մեղէ :
Հայերէն
սորվեցնել կրնչանակէ թրա -•
մատր նեղցնել՝
նոր սերունղէն ու Հայ
ժողովուրղին
մէշեւ։ Հակառակր
պնգող–
ներր շուբ կր ծեծեն եւ կ՝ոււլեն որ Հէմա–^
կուց գէծ մր քաչենք մեբ նոր
սերունգէն
վրայէն :
Ոչ, մենք յռւսաՀատած
չենք եւ տակա
ւին կր Հաւատանք
մայրենի
լեղուին
Հբա–
չագործ՜ զօրութեան - .
ԵՒՐՈՊԱՑՒ
բոյնր
միւս ձաղերին Հսկելու :
քքս այս անղամ /լանոնաւոբ
քուն
մտայ։
Ե բազումս անՀամար
Ճնճզու1լնեբ
Հաւաք -
ռւել էին տանձենու վբայ եւ ազմկում է —
ին : Արթնացայ
, երազ չէբ, իսկապէս
մեբ
տանձենու
ւԼբայ չաա ճնճղուկներ
էին Հա
ւաքուել : Ւ՛՛նչ բանի վբա
յ են ղեռ
լո
յսր
չբացուած , մտածեցի ունստեցի։
Լոյսի
լոյսով ես տեսայ
, որ մեր թաղի
ճնճղուկ–
ներր Հաւաքուած
նռբ բոյն են շինում է —
բենց աղէտի ենթարկուած
Հա րեւան ի Հա—
մաբ։
Մի խումբ
ճնճղուկներ խոտ էէն
կբում մեր կտուրէ
ղէզից , մի ուրիշ
էւումբ մանր ճիւղեր էր րեբում
, մի քանի—
սր վւավաւկ մաղեր ու բրգէ կտորներ
էէն
Հ
ալա
քում
, վա ր պե տ ճնճղուկներ ր
բո յն
էին
Հ իւս ուժ : իսկ էմճնճղուկներ բ ամ -
բողշ իրանով ղեռ յենուած
էին էբենց
թեքուած
բնէ ներքին
եղրին , որ ձագերր
վա յր չրնկնեն •
Ե" թռրր բա ւ՛ււ կան ո ւթ եա մ բ նորից
քուն
մ տա յ :
Առաւօտեան
, երբ արթնցայ,
ճնճղուկ —
ների նռբ բոյնր պատրաստ էր
Հարեւան
սալորենոլ
վրայ, որն աւելի ցսւծ էր եւ
աւելի լաւ էբ սլաչտպանուած
քամ ինե
—
սէց =
Ես ուչաղէր Հետեւում
Հէ , երբ վարպետ
ճնճոու կր վերշէն
փ ավաւկ ժազերն ու փե–
տուրներր գրեց րնէ ներսում
, ինչ որ ձայն
արձակեց եւ իր մօտ աշփւատուլ ճնճզուկ
—
ների Հեւո թռաւ ծռուած
բնի մօտ։ Ապա
ծնողներր առանձնացբին
ձաղե րից
մէկէն
,
ամէն մէկր ժէ թեւէց կտուցով
բոնեց եւ
թռան
մտան նոր բոյնր։
ճանապարՀէն
Հարեւաններն
ուղեկցում
էին նրանց : Ասլա
վեբագսւրձան
եւ նոյն
1լերպ
Հերթով տե -
ղտփռխեցին
Հին բնի մէշ եղած ձաղերին :
Այ՛ւ "ՐՐ, երբ
՚լիււ՚լր ղարթնում
էբ, մեր
թաղի
ճնճղուկներր
յողնած՜ ու գագրած
նոր
մէայն
քուն մտան։ Ե" նոյնպէս ու -
րաթ սրտով սկսեցի
ննշեչ եւ /չէս քուն ,
կէս աբթուն գեռ լսում էէ փչ։կուած
ձա -
ղերէ եւ նրանց այնքա^ն սարսափ ապրած
ծնողն երի երշանէկ ուՀանղ սաացած
ս
բլ–
"րւոցր
է
Վ– ԱՆԱՆԵԱՆ
ՀԱՏԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ,
Ե Ր Ե Ւ Ա Ն
Սիրում էմ քեզ, մշաաժպիտ իմ էյրեւ–ա1ւ,
Գրկոսմդ հիւսուեց թովիչ հէքեաթն իմ
մանկութեան ,
ւ
^անօթ եմ քո ամէն ծաղկին, ամէն քա–
բին,
•Բեց հետ. այնպէ՜ս սրտակից եմ ու մտե -
րիմ :
Սիրում եմ ես արշալոյսներըդ գեզեցիկ ,
Հովից նազող քո բարդիներբ սլացիկ ,
Շոայլաբոյր վարդերյւ քո երանաւէտ ,
Ոբ խօսում են Հրացդանի ջըբերի հետ :
I
Սիրում եմ ես արեւը քո ամենազօր,
Ու շողքերիդ սրով կիսուած նուսը բոսոր.
Ե
Լ
արբըշիս հնձանների ծովն ալեծուվւ
Եւ հողը ք ո – ի մ պապերի անունը սուրբ:
Երբ աղջիկնեբըդ նրբերանղ շորեր հա -
ղած,
Լուսավարաբ Աբովեանով իջնում են ցած,
Աշխարհը ինձ թըւում է մի անանց երազ,
Շուբջըս՛ անթիւ սեւադանգուր յաւերժա–
հարս:
Սիրում եմ ես անմահական յուրդ անա
րատ ,
Հայեացքիդ մէջ անդրադարձած սարն Ա–
րարաա,
՛իմ հայրենի նորաշէն տուն չք նազատես,
Շքեղ ես դու ինչպէս ղարնան ծաղկա -
հանդէս :
Եթէ այսօրդ է այսքան ջինջ ու փառաւոր,
Ի՜նչ կը լինի անկըկնելի քո վաղը նոր,
Սիրում եմ ես որդու սիրով անապական,
Ծիածանուո՜ղ հէքեաթային քո ապաղան:
Ցնծա՜, ծաղկի՜ր , Հայոց փառքի քաղա–
ք ամայ ր ,
Արեւը քո թող ւքիշտ վասուի բորբ ու
անմաբ :
ԱԱՐՄԵՆ
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈԻԵԱՏԻ
Տէւրէթէն
(Զ"՚–էցերէա) կր տեղեկա -
նանք , թէ Ապրիլի 2Տէն եւ ՏՕԷն Օր–
Գռ–
Հաբէկ Վազաբոսեանր,
Հրաւէրուած
էր իր
երկեր ր ներկայացնելու,
ձայնասփիւռէն ,
էնչպէս եւ էր սեփական նուաղաՀանղէսր
•
Աէժէի ձա յնասփիւռշ
Հ բաւէ րած էր
նոյն ապրէլ ամսուն
, յայտնի
երղիչ Պ–
Ֆէրնան Յէէրնանաէղ - Լավիէն
ներկայա
ցնելու կոմիտաս վարղապետի
երկու եբ -
ղերր : Պարոնր երգած է Հայերէն
րն -
կերակցռւթեամբ
իր կիթառի եւ տպաւո -
թի։ւ11ւր չատ մեծ է եղած :
ԿԱՐԴԱՑԷ՛֊^ ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՚՚ք «ՅԱՌԱ^>Ը
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(80)
ԿԱՆԱՉԵ՛ՆՑ ՀԱՐՍւ։
ԵՐԿՐՈՐԳ ԳԼՈՒԽ
Ապա՝ ղետին պառկելռվ,
Հողին բարե–
կո՛յ
՜՛՛՛՛էին
՚Լր՚՚՚յ կր քնանային աստղա -
՚էաբ՚է
երկնա1լամաբին
տաէլ եւ
ղեվւիւռի
չ՛՛ւն չին առշեւ, բնութեան
ղուբզուրան -
.քին տակ եւ երկրի
1լսվսարղանքին
մէշ. . ։
ք.ել։ծ ա յ սարի քւլլլւնցքնե բու
մ օտե չ՛ր , ձո–
.բի մբ ՚ւ՚էշն էբ ոբ Ալօն առաշին
անղամ
..աեսոււ Հ՛ոյ ֆետային
, Վսւբարազցի Նիկ"—
ւէր ի։ր իաււքրԼւն Հետ
, Հասակաւոբ ու
մալւմնեղ
, իրենց պատկառելի ^փափախ»–
ներով ու եբկայնսւվիղ
մոյէլերււվ, ու այս
լեոներւււն վբայ էչ։ որ մօ։ոսւ1չույ
Հ՚"յ ՛էի՛––
՛լեբու Հօտեբր
1լ արածէի՛ն :
՝Րերծր Հա լկսւկւււն ղիւղ մրն էր չնղս՚բ -
, ձակ ղաչտաղեանի
էքր ՛իլ՛"՛լ նս՚էէած
,
՚չէ"1ի
•.Հարւու իր րաբձրաբերձ
լեռր, գէ՚գի՛ Հ՛" -
բաւ՝ փռուած
բ լուբի
մ ր լա յն կուրծ քր
յ
որուն լիրայ՝ իբ միւս յարկ,
ցեիւսւսլսւտ
ւյած տուներր
, մ ւէլրւս ւլնե րն ու ւլոմե բր %
՚Հ։ւս էր ոբ ե րրեմն կանա չենց Հաչւս ր կու
գար
ղւսսւս իսօսե լու իղսւկան սեռին, անոնց
.վրա քՀն թռթռւելու
՛է
Հսւմար
տղիտութեան
եւ ստրկամտութեան
վաշին , անոնց մէշ
արթն ցնե լու Համ ար ցեղ՛ս քին
ուլ ին , ղա —
ն՚։նք պատք։ա։ւտելու Համար վաղուան ա ֊
զատագբական
կռիւնե լաւն : Անոր շանքե -
բուն շ^ւորՀիւ էբ որ ՚իեչւծ գիւ՚էի մէշ կաւլ–
մ ուեցաւ
կիներու
կազմ ա կե բ ՛ւլո ւթ ի ւն ր՝
Հ^Վաբղաստան»ի կաղապարով, ի"կ այ —
րեբուն՝
1լ այցելէին
փոխն իփոխ Տի՛ք– —
բանն ու Աբտաշէսր
, տեղական երէաա -
սա րղութէւն
ր էլաւլժակե րպե լու ,
ղան
ւ։ն ք
պատր՚ոստելու
յեղափոթական
սրբազան
իսոյանքին :
.
, ,
Տարատել
շանքե բով,
լռիկ
"ւ.
՚^նշիկ
ղոբծունէութեաժ՚ր
այս անձնուէր երիաա–
սարղներուն ոչ թէ միայն
՚Րեբծր , այլեւ
չրշանի Հայ ղիււլացիներր
արթնցան
ի —
րենց ստրէլաէլան
թմ բիրէն
, մ էացան էբա–
քաւ Հաւատքով
ու ղաղափարով, կազմե -
ցէն յեղավւռէւական
կղղեթումբ
մր , ունե
ցան իրենց
զէն ո ւո բ ա էք սւն
մ արմինն ու
խումբերր
, սոլքւՀանղակներն ու Հիւան -
ղասլաՀներր
, յեղ՚սւիոթսւկան
ղւստարս՚նն
" Լ
՛լո րծի
չր :
1896/՛
շա րղե
բէն
Հ ազիւլ աւլա տուած
սե
րունգր չէրուղեր շարգուիլ։ Ան՝ վճուոծ
էր
մ եռնիլ
մ եռզնե լով ; կիբակի
օր մ ր ,
Կանաչենց Հարսր ՚Բեբծ
՚1
ի՚-՚էի
մ՚Հշ կր գա–
սախօսէր
, նիւթ ունենալով
<(.Հտյ 1լ^աշ
գերր վազուան աղա՚ոագրակտն
պայքարին
՛քէշ» : քիողովր տեղէ կ^ուն/քնաչ, եկեղեցէէ
մէշ,
ուչ։ ներէլայ էէն գիւղի ռէսն ու քւս–
Հանան
, թազսւէլաններն ուերկսեռ բազ —
մութիւն
մր։ կանաչենց
Հարսը
խօսեցաւ
սլարղ , Հասկնա լի լեղուով
, իւանղ ավուոեց
Ոէն
էլնղիրներր,
Արեզնաղր կարծես
թէ ,
էլ ուչա էլած է ր ւ։ր՝ ա յղ օրր ւլիւղի
էչլիւռւն
վտանղ. մր պիւոի սլա յթի : Ան՝
վբէժիսնղիր
ու
՚է՚"յր՚"էից,
ՀբաՀբեց
կի՛րքերր
մղելու
Համաբ ինքնապաչտպանութեան :
ԳէէէէէԱէիսօսոլ թիւն ր վեբշացաւ ծավէե րււվ,
^էորՀէսւորոլթեամր
: ժ՚էէլոէիէււրգր իսան -
ղավաոէէւեբ
էբ , չէբ ուղեր բաժնուիլ ե —
կեղեցիէն
եւ անոր բակէն
, չլւշապատեր է—
ին կոէնաչենց Հւսրսբ եւ անոր Հետ կր խօ–
սէի
՚1է
էլանաւլան ՝>ալ։ցերու
չ՚՚ւէ՚շ,
երբ նեբս
մտաւ.Հովիւ Գանիէլր,
լչիււլացէ մեծ՛" —
մ եծն եչւ ուն
լուր ւոա լու
թէ ՝
՚Րէլբտե բ բ
յարձա էքեցան եւ ո չթա րէն Հօտ ր
Քչեց
էն
զ.Հ ՚ւչի Կէօրանղ աշա
;
Գիւ՚ԷՐ՝
Իր՛*՛ է՛ ան ՛լու–
մի մՀշ, թռովեցաւ
Հովէն ծեծուած
լճսւ -
էլին պէս, բտյց ոչ մէկու
գէմքին
՚Լբայ
եյ՚էքի՛ ՛էի ս՚որսուռր տեոնուեցաւ,
"՛յէ
1
եչ՚ի՚ո՚ւ՚սաբղնեբբ
, ոգեւոր ու
ժ սլտ
ոէն
ւլինւււեցան ու ճսւժրայ ելան գէ՚ղէ էեռր ,
Հեաապնղելռւ
Համար քէւրտ աւազակնե
—
րբ , "ոլրՀանզ աէլնե լւ ղրկուէւցան
Անղ ւլ ,
կեմ , ՚Բզլտաշ՛, Աթւսնանց , Փեստնզաշտի;,
ղիււլեքւբ՝
օւչնոլթէ,–լսն թնղքւանքով
: Հետ–^
ղՀետէ Հասան կռուուլ^ւեր , լեոր բարձբա -՝
ղ ան աճա սլա րանքռվ, ղտան Հօտին Հէ,ւո — |
քր , շուրշ կալով
մ բ սլաշուլ։է.ցին
աւ"ւ։լւ"կ–\
նէ. րն ուՀօալւ, ղանոն ք առին
իսա շւււձեւ\
էչրս՚էչի աաէլ : Շ"՚բ"ւնակաբաբ
զոռւււցին
Հայ տղոց մօ՚ւիննէյրբ
,
ւլ սո ացին
նաեւ
ռումբերր։
՛Բիւ րտերբ յամառօրէն
1լր էլռ–
ու է էն
, այս ղօուէամուբտէ ծա քք"" յե՛է
՛քէկ
ժւււժուն, Հայ էլէն մր, տասնոց աարճանա–^
1լր ձեռքէն մէշ, կր վազէր ղէպէ Հօտ,
ան
րնգՀատ կրաէչելով։
Բիլբտեբր
անոր վրայ
էչեղբոնացուցին
իրենց
Հաբուածներր
, ՝
բա յց էչինր մնաց
յամ առ ու անվեՀեր ,
ղնղաէչներու
տարսւվւին տակ , շարունա —
էլեց յառաշանալ
ղէպի Հօտր, բռնել
մաքի
մր ու քաշել իբ ետեւէն . . . Զէնքերու
ձա յ–
նէն
, ռումբերու
ոբոտուժէն
ղունղ ու
էլծիէլ ե՛լած Հօտր, ինքն իբ վրայ շարժե -
ցաւ.. , իսռովք ու ալիք շինեւլ , ասլա՝ Հոսե -
ցաւ
՚լէռլի
Տի՚էբանի
գիրքր
է
Հեաեւելով
կանա չենց Հտրոին եւ անոբ Հօտէն անշա–
տած մաքիին : կռիւ ու էչանչ, սսչառնա
լիք
ուէլծոլ
ու էլն ա ր էլ^լէ, բ , ՀայՀոյանքներ ու
ծաղր։
Բիլբտերր
լ^կճուած
էին, ղիմե -
ցին փաիսուստի
. . . :
իսէչ կանաչէէնց Հարսր՝ էլր Հասնէր
Տիղ
րանի ղիրքր , իր եաեւէն քաչելով
ոչթար–
նե բու ֊,օտ,ք :
Հսլաքւտ էր Արեւլնազբ :
Գի՛րքերէն
Հաչ էչ՚ւռւոզներր
միաբեբան
"լոռացին .
- կեցցէ Հայ ՀերոսուՀին
, էլեցցէ կտ -
նւսչենց Հաբսր
. . . :
Հօտր ւիրէչոլած էր : ՚Րիւրւոերբ եբեք ղոՀ
տալով՝ վւաիսած էի՛ն։ Հայերէն ոչ
մէէչ
կորուստ ; Հայ ՛էէնքր իր
յաղթանաէլի
սլատէչաոանքր ղրած էբ Հաչ լերան
վբայ։
Եբ՛ւ ու ցնծութիւն :
(Շար . )
ԱՕԱ - ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
