Առօրեայ
մեր յա րա րե րռւթ եանւյ
րՆ -
թաքքքին
յաճախ
կր Հա%ւլէսւթ,ք
նեղ–
մէա
ու֊ կասկահ
ռսէ
անճերռւ. :
Ամկն
խօսակւյի մէք Հակառակորդ
մր
կամ
րնդղէմախօս
մր աեսնռդ,
ամէն
անձի
մէք դաւադիր
մր կամ թչնամի
մր ւիրն -
առող
մէկր
Հիւանդագին
Հո՛ւի մր կր կրէ՛՛
կասկահամաութիւնր
արդիւնք է րե՛լ -
Հանրասլէս
հ՛ռ յրա
յե՛լ
դի պ՛ա ղւլա
ցութեան
եւ անձնակեգրոն
աոչրումեերռլ
%
կարելի չէ սոչասել, որ մե՛լ ա՚լմկաՀա -
րո՛լ ր՛՛է՛՛ր մարդիկ
խորՀին կամ գգան մե–
դի .գէո :
կան
ւլուարթ՚ոթօս
, սակաւաթօս
, լր ՜՜
ռա կԼաւյ կամ ւիև ր ասլաՀ անձե ր :
Ընկերային
կեանքի մէք անոնցմէ
իւրա
քանչիւրր
ուրոյն
Հոգեբանութեան
մր աբ–
աայայաիչն
է ^
Շաա անգամ, մեր կարդին,
վերասլաՀ
գո^ուահ
ենք մենք եւս անոնց
Հանգէսլ,
որոնք
նուա՚լ
քերմ
Հոգի
ունին, ու կ՚աւդ–
բին
իրենց վւգոսկրէ աչաարակին
մէք ;
Բայց երբ դիսլռլահր կամ
սլաբագաներր
ա յնսլէս գասաւորուահ
են որ կա՛գեր
Հաս–
աաաենք
նման
անձերու Հեա,
Հասաաաահ
ենք մեր առաքին ա սլա ւո բ ո ւթ ե ան ց
սիսալ
էւռ՚"ւււ •
ԼայնաթոՀութեան
սրսկասն է լնգՀան
—
րասլէս
, որ կր մ ՛լէ մեդ մարդոց
մ՛ասին ա–
բագ եւ Հասլճեսլ
կարհի^^՚եբ
կաւլմ ելու
,
փո իւե լու Համ աբ յանկա
րհ
ղանոնք , եբր
փոիսուահ են սլա յմաննե
բր ումենք
աոիթ
ունեցահ
ենք գէմքերր
աւելի
մ օաէն
ճան ^ա լու ;
Լա յնա թոՀոլթ
իւնր
Հողե ելան
րաբեմաս–
նոլթիւե
մլն է , .որ կ՚ենթադբէ
սառն գա -
աոուլռլթիէն եւ անկոգմնակալ
կչիռ :
ԼայնաթոՀ
մէկր առաքին իսկ
րոպէին
կաբհիք կամ աեսակկտ
չի յայանեբ իր
չուբք իններուն
մասին ;
Գիաել,
ռւսւււմնասիբել,
քենել ու
յետոյ
եղքակացոէ^իւն
Հանել ,
առաքինութիւն
մբն է , որ կր պակսի չատեբոլե :
Ատկէ րնկերային
կեանքի մէշ ա ւե լո րդ
աոագաուկ եւ յուղում
պււււոճառող չատ մր
ցաւեր ու րսի րսալնեբ ;
Արադ տպաւո րութեանց տակ
ղ որհոգ
չաաեր. Հետագային
ղ՚է^ացեբ են
իրենց
Հասլճեպ
եղբ ակւս ց ութեանց
Համար :
Ատկէ առահր որ էլրսէ .
Շաա մի սիրեր ատել կայ. չատ մի ա–
աեբ
, սիրել կա յ
յ
Այսինքն • յաճաիւ
չափէն
աւելի կր սի-
րենք մեզ Հետ յսւրարեբուլներր
,
առանց
նաիւապէս լաւ մր ճանչնալու
իրենց նկա -
բադիրր կամ ղիրենք, ուլիռթագարձ, կր
՝յայտնենք
աննպաստ
կաբհիքնեբ
ուբիչ -
նեբու
Համար ղռր օր մր
Հւռնդամունօրէն
ճանչնալով
, Հաբկադբուահ
կր
փոիսենք
մեբ տեսակէտր :
՛Բսւնի
քանի
սիրտեր
իսոբտակուեր են
"է՛՛՛է՛ղ այն սլատճառով, որմեր կաբհիք -
ներուն մէք եղահ ենք
իլիստ
ու դաման
,՜
երբ պէտք
էինք
րԱ՚՚՚է,
էնգՀակառա1լն
,
աւելի
մեզմ ու լբքախոՀ :
Առաքվւն
տպաւորութիլենեբր
որքան ալ
խոր,
միչտ
ուզիգ չեն րԱար։
կան տպաւո բութ իւններ որ կաղմահ ենք
մեբ մէկ սբտնեզ
վայրկեանին
, երբու-
րիչնեբ այգ պաՀուն
ապրահ են եզեր Հո
գեկան այլ ձեւի
ա րամ ազ բ ութ
իլննե
բու
մէք
..
Եթէ
կորուստ
մր ունեցահ
ենք մենք ,
կամ վատ
էուր մր աթուր
ազգեցութիւն
գորհեր է մեր վբայ.
Լորմէ
տեզեկութիլն
չունին
ուրիչներ ուկբ զուտ ր թա բանեն՛^ ,
ապա
ուրեմն
սթալ է ենթագրել,
թէ այդ
վայրկեանին
անոնք
մեզ կր Հեգնէին կամ
կր մնային
անտաբբեր
մեզ իսոցռզ
ցաւի
մր
նկատմամբ;
կասկահ՚սմտութեան
իրրեւ
Հետեւանք ,
խ ո էէւոա կո ւահ են չատ
մ
Հ»
բարեկամ
ոլ -
թիւններ
, ու լա յնա խոՀ ութե ան իբրեւ ար-
գիւնք
, անքակտելիօրէն
իբարու
կասլուահ
են
"՛րիչ
Հո՚լինեբ ;
կասկահր վատ ուաի^ է % Լա յնա իւոՀ ու
թիւնր
Հոզիներր
իրարու
միացնոզ ու մր~
տերմսւցնոզ
բա րեմ "ւսնութիւ1ւ մր
կեանքի մէք որքան
թիւր ի՛մ ացութիւն -
ներ պիտի
իւնայռւէին
, եթէ մաբգիկ
բլ —
լայի՛ն
Հանզ է ււլ իրարու
նուաղ
կաս կահ
ոտ
ու աւե
լի լա յնաթոՀ ;
ԼայնաթոՀ
մէկր
ինքնրսաինքեան
ներո -
ղամիտ
Հողի մր կր կրէ
I
Ան չի փորձեր
ակամայ
գորհուահ
սԼսա–
չի մբ մէք ուրիչներու
գիսյումն ու ղ.աւա–
գրութ
Լ՛ ւնր տեսնելու ;
Կր քննէ
Հարցեբր եւ դկ"լքերբ
սառնա–
բիլնօրէն ու կր յանղի
էրիւ կամ ամբււզ -
քական
եզրակացոլթիւններու
յ
Այս
եղրակացութիւննեբր
կ՝ րԱան
րնգ–
Հանրապէս
առողք ու չիտակ
. բարեբար
ոլ
կաղզուրիչ
։
կասկահամւոութեան
աոաք
բեէ՚ահր
կիրք ու վէճ է. լւոյնախւ՚Հութեան
արգա–
սիքր՝ Հաչտարաբ
ռւլի ու ներողամտու
-
թիւն :
Կասկահոար
Հողեպէս տառապոզ
Հի -
ւանղ
մրն է. լայնաի՚ւոՀբ
Հողեպէս
առողք
ել կենոուրաի"
անձմր ։
Առաշինր
րնկեբութեան
մէք վէճեբ
, ու
թիւրիմացութիւններ
կր ստեղհէ
, երկ -
րորզբ առաքքր
կ՝աոնՀ
անՀասկաց"ղու
֊ •
թեանց ու ամուլ
վէճերու :
կասկահռտր
իր անձին
վնա"ոզ
անձնա–
թչնամի
մ րն է , լա յնամիտր
ղռւաբթոլ
-
թեան մէքիր Հողին
պաբուրուլ
սիրտ մր :
Ընկեբա
յին կեանքր
առաքին
տեսակի
սւիսչսւչւներով
կը տառապի
պարղասչէս ,
մի՚^չ
՚թ՚Րքին
՚ոեսակի
Հողիներ
ամենօրեայ
կռչունքԼւ կր վեբահեն
անղամ
թոնարՀ
ե րգիքեե
բու ւոտկ
յա լ՛՛չա րուահ
սեղան -
ներր :
կեանքր առաք իննե րով պիտի
գաոնար
աստւււե ելի,
վեբքիններն է ոբ քիչմր
զուարթռւթիւն
կր թառնեն
առաքիններռլ
մ եղ
մ ատ ուց ուահ
դառնութեան
բամ
-լսկ -
ներուն
կր թուի թէ ժողովուրդի
մր քազաքա -
կան կեանքր
ոբոչ չափով
աւլդահ– պէտք է
աաաա\ւ
>
Մ Ի Ո Ի Թ Ե Ա Ն Մ Է Ջ
«Լր Մոնտ»ի
ոուսաղէտ
սւչԼսատակիցր
Անտռէ
Փիէռ կր վերէուհէ Խ• Մ
իութեան
տնտեսական
նոբ քաղաքականութիւնր
, ոբ
կր ձղտի
զարգացնել
թեթեւ եւ սննդական
ճարտաբաբուեսար
, գոՀացում
տալով բո^
լոր սպառոզներուն
եւ բարձրացնելով
ապ–
բուստի
մակարգակրէՊիաի
օղտուին
նաեւ
վարչաձեւին
առաձնա
^ո
րՀ եա լնե բ ր , ո -
րոնք
թէեւ
փոքրամասնութիւն
կր կազ -
մեն , սակայն մեհ աղղեցութիւն
ունին
,
քանի որ անոնց
ձեռ^^ւ են վարչութեան
,
բանակի եւ ճա րտա րա բուեստ
ի բոլոր կա -
րեւււր
ւգա չտօննե ր ր : Անոնք
ստանա
լով
բարձր ա չխատավա
րձ , կր կազմեն սպա -
ռոդնեբռլն
լիտրանին եւ ՀետզՀետէ
կր
գառնան
աւելի "լաՀանքկ"տ
:
Խ . Մի"ւթեան
ներքին
առեւտ"ւրի
նա —
խարարր, Պ՛ Ա՛ Միկ"յեան
անցեալ
Հոկ–
տեմբեբին
կր թռստանար
Հրապարակ
Հա
նե, ալե
լի մեհ
թի ւով
սաոնարաննեբ
,
լուացքի եւ փո չե Հան
մ եքենանե
լւ , ձա յ -
նասփիւռի ել Հեռատեսիլի
գոբհի^եր
եւն. , նաեւ
չինել տալ լնաիր
կարասիներ
Րէէայ
դինք
Բ ՚ " գ կ ՚ " ց ն " ՚ լ
անՀատներու
Հո—
ղեկտն
կառոյց
ին վրայ %
Հետաքնին
պրպտում
մր երեւան
Հանէր
Հաւանօբէն
այս մարղին մէք,
չաՀեկան
էւո րութիւննե
ր %
Ընղունինք
, որղաոտ իա րա կ"ւթԼււն
ր իր
տեղր
ունի
մ եր
ն կ ա ր ա ղր ին մա" կազմ
ոզ
այս
տարրերէն
մէկուն կամ միւսին մէք ;
Տզաք
լա յնամ տութեան
առաքփն դասեր ր
պէտք է ստանան
լուտան իքին մէք :
Գպրոց ր իր Հերթին
, պէտք է դտնէ ա -
ռիթնեբ
, վարժեցնելու
փոքրերր
լու յնա -
ժիտ
րլլալու ;
Հապճեպ
եղրա կաց ութիւննե
ր
Հանել
գորհն է անա բղա րագատ
անձերու ;
Այն ոբ արգաբութեան
ղղացումր
ունի
ու
կ՛ուզէ
Հեռու
մնալ իր
խղճմտանքր
խոցող արադ դատումներէ
կամ վճիոնե -
բէ , սլաբտի
րէէալ լբքախոՀ եւ լայնամիա :
Հարցերր եւ անձե բ ր գիտել
իբենց ղա -
էւաղան
կողմերէն ույետոյ
վճիռ արձա —
կել
, գորհն է իմացականա՚զէս
ղօրաւոր
ուզեւլներու
:
Գիւրագրղիռ
անձեր են որ
(յ11ր ինչ՛ (յրէ՜–
ցի Գրէցիով
կ՚ուղեն
վճիռներ տալ :
Ու ա յս վճիռներ
ր կ՝ րէէ"՚ն
յաճա խ սթաէ
ու անարղար
:
Զօրացնել
լայնամտութեան
ոդին մեր
ժէք ու աչթատ
իլ կ"րզել մեբ Հողին
կրհող
կասկահի
ռրդեբր
, հափաՀաբելփ
աչխա -
տանք մրն կ ;
Ու Հանրա
յին
կեանքի
մ էք որքան
լա
յ–
նամ ի տ անձերու պէտք
ունինք
նաեւ
մենք
,
թիւր
իմ ա ց ո
լ թ
ի ւնն ե ր կան Լսելու եւ
մ եր
քառակուսի
սա յէերր
երկանիւ
ա րղա չա
րժ
կառքերու
վերահելու
Համար :
ԱՐՄԵՆԻԱ
եւ կերսլասնեբ
, բարելաւել
անռւչաՀո -
տութեանց
տեսակր
եւայ^
,
արտաղրել
տեղական
ասլբանքներ
, մրցել"ւ
Համար
ա րտա սաՀմ անէն
ներմ ուհուահ
աոչլ՚՚ոնք -
ներուն Հետ
Կր թուի թէ Պ՛ Միկ"յեանի
Լսոոտում -
ներ ր կ՛ ի բ ա ղո րհ ո լին եւ
ղլթաւո
րաբաբ
թոբՀբդա
յին րարձր
րնկեր ութե ՛ռն
մ էք
կիներն են որ կր ղնաՀ ատեն
անոբ
՛լ՛՛ր -
հունէ ութիւնր
, յուսա լով թէ պիտի
կբնան
մ րցիլ
ղրամ ատի րական
երկիրներու
ի -
բենց
քոյբեբռլն
Հետ ; ճ"ի՚"ւթեան
ճաչա–
կր սկսաւ
երեւալ
1953/՛^/ :
Կր
Հաս
՚ռատոլի
ոբ անցեալ տարի
բամ ՛ղա կի
սպառումր
մեհ՛ Լսանութներու
մէշ.տասր առ
Հարիւր
աւելցահ– էր , մինչղեռ
մետաքսի
վաճա -
ռումր
աւե լցահ էր ե օթան ա ս ո ւն առ Հա -
լ՛իւր
։1953/՛^
Հի՚^Դ
"՚ն՚չ՚ռմ
աւելի
սառնա–՝
րան հ-աթուեցաւ
քան \.9^2ին , երզապնա -
կիտներր
եօ թանա"
ուն
անւլամ
ոււե
լի
հախուեցան;
« կւորոն »
ղուլպաներոլ
Լկոպիտ
նիւլօն) վաճառքր
բանուկ էր մին—
չեւ
«"արղի՛
ոստայն»
տեսակի
եբեւումր
որ աւե
էի
նուրբ է ; Մ ետաքսէ
ղեղեցիկ
ժանեկազարդ
ճերմակեղէննեբն
՚" է "Դ" -
ղահ են Հբապաբակր
յ
Գարնանային
եւ ամաոնային
Հաղուստ–
ներու եւ վերարկուներու
երկու
Հաբիւր
յիսուն
տեոակնե
բու
ցուցաՀանղէս
մր
բացուեցաւ
Մ ոսկուտ
յի
լքՕաէ՜|5*4–Հ»/յլ
տան
մէք։
Մ ոսկովեան
ամէնէն
մեհ
խանութր
վեց
Հաբիւր տեսակի
Համաբ
չողչողռւն
հանռւցում
մր Հրատարակահ
էր ։
Ասոնք
իսռրՀրղա
յի՛ն
մ ետաքսի
ղո րհա րաննե
բէն
ելահ
էին։
Բաղմ ութիւնր
այնքան
խուռ
ներամ
դիմեց որ ստիպուեցան
կարդապա–
Հութեան
Հսկել։
Մետաքսնեբր
չփնռւահ
էին
«կարմիր
Ռռզւս»
ղորհսւբանր
(ղեր -
մանացի
յեղափոթական
Ո՚օզա
Լիւքսէմ -
ւղոլրկի
անունով) ;
Աւբիչ
«մօտէլ»
մր որ չատ ուչաղրաւ
էր
մ անի չա կագոյն
Հաղուստ
մ լ ^ էր ^
կռնակր
բտց;
էքեր գիւղացի
կին մր ոչթաբի
մոր
թէ վեէ՚ա րկուով
մ ր եւ խոչոր
մ ռ
յկերով
ռբ առանց
նչմ արուե լու
նեբս մտահ էր ,
ոլչաղրութեամր
կր դիտէր
մանիչակա -
՚ ք յ ն թեթեւ
Հա։լու.ււտբ որուն
մէքքբ հ՛ա -
ղիԴմրկար։
Ամերիկացի
թղթակից
ր
Աալիղւզրբին կր ՛լբէ թէ «կաբհ-ես
աչքերր
ակնապիճերէն
գուբս
կուգա
յին» :
Գիներր
Հետեւեալներն
էին.
ճերմակ
«սաթէն»
Հագուստ
մր
136
ռուսլլի
մեթրր,
քւնէւի աը
շի^^ 110
" ՚ " – " է լ ի մեթրր,
գեղեցիկ թա -
լի
չնեբ
210
ռուսլլի
մեթրր
եւ
<1
,Լհօղս*
Լհ"ւժ » գորհատան
ուրիչ
հ՚ողկտւոբ
կեր֊–
սլասներ
որոնց
ղինր
121^^ 126/՛
միքեւ կր
տարուբերէին
; Եթկ ֆրանքի
պաչտօնա -
կան սակի
վերահենք
(ժէկ ռուպլին
8՛^
ֆբւսնք
կ՛արժէ
) , Լսո րՀ րղա
յին
մ ետաքսր
առասպելական
ղինեբոլ կր Հասնի ; Աա -
կայն
ռոլպլԼւով
դնելու
կարողռւթիւնր
մօտ
35
ֆր՚՚՚նք
րչլալով,
ճերմակ
սնդու
սին
ղինր
4760
ֆրանք
կ՚րլլայ
(մեթրր) ,
իսկ թաւիչինր
7350
ֆրանք
, Պէտք է որ
Ա ոսկուացի
քաղաքացի
մր Հազա րաւո ր
ռուպլիներ
չաՀի ամսական եւ
ղրամատան
Ա Յ Ն Դ Ժ Բ Ա Ի Տ
Օ Ր Ե Ր Է Ն
(ԵՐ. ԱԳԱՄԵԱՆԻ
8ՈՒՇԵՐԸ)
^
Ըստ գ. Ջէրաղի
պատմութեան,
Զան -
կրրիի կառավա
րի չր իր
արուեստակիցն
է եւլահ. րարեկամացահ– է անոր Հետ Պոլ–
սո յ մէք եւ օ՚լնահ
անոբ
յառաքղիմ
ու -
թեան եւ գոբհեբ՚՚ւե
իրաւաբանական
աս–
պաբէղփն
մէք։ կառավար
իչր
իէւրեւ երաԼս–
աաղիտութիւն
, միքոցոչԼ մր ազսւտահ է
զիրենք:
ՕՀան կարապետեան
յեաագա
յին
սլա
չ–
տօնակից
եղաւ
Իզմիբի
մէք։
Իրեն
յաքոր–
գեցԳեւոնդ Ե՛Վ– Գուրեան,
/»ր1922/՚5՛
Իղ–
միրի գժնգակ
օրերուն
Հօտր էքեէով
թոյս
տուաւ
:
Ուչաքէն կր մեկնիմ
Իգմիր,
(150
Քէմ.)
Հակառակ
աղգա կաննե բուս եւ աքս որա ~
կաններու
Ազդումին
որ Հոն մնամ էն —
կե րնե բուս եւ լնտանեկան
սէբր
կ՚աղնհէր
Հողիս,
կ՚ո^^զէի
իմանալ
րանտարկուահ^
,լ^կե–րնեբռւս
փիճակր ; Կ՚ոդքա
զուր ուինք ;
Տամ
ուկ ա չքե բով ,
սեղմ ուահ
սրտով
, կր բաժնուիմ
, ՕՀան Վարդապետ
կր ժօ -
ւոենայ եւ կ՚րսէ
. «Տղաս,
քեղի թբատ մր
պիտի տամ, լաւ միտքդ
պաՀԷ, եբբ Իդ -
միր
Հասնիս
, բնաւ Հրապարակի
վրայ չե–
բեւաս»
։
Շոդեչաբժ
մեքենան կր ֆչչայ
՚Լփչապի
մր կատաղւււթեամբ
, հանր կր տքայ ու կր
քաչէ կառա չար ր մ եհ– ճիգով :
Պատերազմ
է , իր բնական
սնունդր չի Հասնիր : Հան–
քահուԼոի աեզփա յտ կր լափկ
ան յագ
,
պէտք
եղահ– ուժր չստանա բ : Կր թաւա
լի
դանդաղ
, ^չաՀեղձ
կր
Հասնինք Այա
ՇէՀիր:
Աչնան
Լսոնաւ օր ժրն է ։ Բարակ
անձրեւ
մր կր ժ աղուէր : կա յարանին
ժ էք
չկ"՛
յ
Լսաղաղ
օրերու
եռուղեռր
, "իբտ" կր աբո–
՛իէ, ժաժեր ր կ՚անցնին
տոտիկ տոտիկ, կր
ցանկաժ վա յրկեան առաք Հեռանա
լ ա յս
ժռայլ
միքավա
յբէն –^
ԱՀա վա յնա
"ուն
մ րէւ է կր ՚իչ՚թի,
րա՚ր–
մ ութիւն
մր կր Լսուժ-Է ղէպի կառա չտ ր ր ,
ժ ութին ժէք բան չեժ տեսնե բ դրան կր մօ
տենամ
, սարսափահ
դ-ուրս կր նայիմ
, կր
մտաբերեմ
քաբղի
օբերր Տկբ Զ"րիմէք :
Մարղուս
՚ " չ ք ր ի՛նչ ոբ աեսահ՜ է
միչտ
կ՚երեւակայէ։
Բ՛՛՛ց աչքերով
տեսահ եմ
անԼսղճօբէն
յօչոտումր
կիներու
, հեբե -
բու
, երաԼսաներու
, երիտասարգներ
Հա -
բիլրնեբով
իրարու
կապուահ՜ եւ սպան -
նուահ փայտերով,
քարերով,
գանակնե
—
րռվ 1լատադի
րորենիներու
կոզմէ։
կաոաչարէն
վար ել ուղեմ
նետուիլ,բայց
աՀա
ցնցոտենինեբու
մէք փաթթուահ ,
րուղիկ ուբուականնեբ
կր բարձրանան
վա—
կ"նին
մ էք ու կբ Լսօսին կոչտ
թուրքերէն
մր։ Կր քաչուիմ
անկիւնս ու մտիկ
կ՛ լնեմ
է
Արդէն
լեցուահ
են չորս
կողմս,
երբեմն
լուցկի
մր կր վառեմ
հխիկի
Համար ու ա–
նոնց թափթվւահ
, աղտոտ
, յուլնահ
՛էէմ—
քերր
երեւան
կ՛եIչեն :
՝Բիչ վեբք
իրենց
Լսօս ակց ութենէն
կ՛ի -
մ անամ որ արեւելեան
ճակատի
սլար -
ա՚՚ւ՚սհ
զինուռբնեբ
են , սաբսա՚իաՀար՝
ի–
բենց կերահ
Հսւրուահէն։
Ա՚էր"՚լք
ճակա -
տր քա յքա
յւււահ է, ձիււներուն տակ մնա—
ցահ են Հտ դա չւա լոր
վի րաւո
րնե բ ,
լքահ
ռազմամթերք
, սլա շսւ բ եւ ռազմական ա -
ռւսրկաներ : Մէկր րէւկճռւահ՜ կր թօսէր •
. Այգ ճակատԼւն
վրայ
աննման
ք՚՚՚քեբ՝^
կային.
Հայեր կին "բոէւք «Հուռռա
, Հռւռ—
ռա վրժ , վէէժ» (վրէժ
վ բէժ)
պոռա
էով
կր յարձակէին
, այնպէս
յանղ
զնութեաժբ
ել անվրէպ կբ զարնէին, ռր, կարեչի չէր
չ"ւ^չ
առնել
անոնց
Հարռւահնեբէն
, ա —
մ ենամ եհ վնաս ր անոնք
Հսւսղուցին
, մեր
Հ արիլրին
ինն րս ուեր
ղո Հ ՛լաց ին : Աժտ/է–
Հար են
•Ալասլաւք
աժտաՀար
, ոչ ցուրտէն
,
ոչ տաքէն
, ււչ ալ կրակէն կր վախնան » :
Հողիս կր թեթեւնար
, սիրտս կր բարձ -
բանար
, լսելով
ժերոնց քաքաղո
բհո
ւթի
ւն
ներ ր եւ վրիժառոլթիւնր
, ու չն ալ թրչ -
նաժ իին
բերնէն : Անկի՛չէ ժր կր
լսուի
խռպոտ
ձայն մր«Ախ, Հիմւռ եթէ Հայ մր
գտնեմ
, րղիկ
րղիկ
կ՚րնեմ
, Հայմր
չկ՚ս՞յ
Հոս » ;
Վատեբր
սովոր են միայն
անպաշա
—
պաններ
մորթել
ոչխարի պէս : Ե"
"՚նկիլ–.
նիս մէք կչւ պզտիկնամ
, կր պզտիկնամ ,
ի՛՛կ
էութիւնս
կր մեհնայ,
կբ
թեւահէ
ղէպի
Հայկական
բարձունքնեբը
, Հայ աբ–^
չաւող
ք՚ոքեբր,
ղէն ու զրաՀի
յաղթանակի
թոՀ ու բոՀին
թառնուելու
:
Հայրենիքի
ազաաաղբութեան
՚էեզեցիկ
նաթաղ՚լացումով
կր սկսիմ
ապրիլ,
մոռ–
զահ ե՛տ՝ բռլոր
տառասլանքեեբս
;
Ն՛՛ր
մ արգ
մ րն եմ գարձահ ;
ԱՀա
ԻղմԼւբի
բարձունքներր
կ՚եբեւան ,
Բադոսի
լեռներր.
Հին Հռովմէական
կի -
սաւեր
բերդերր կր ցցռւյւն
Հրմշտկեէով ,
ամպերր կբ ցուցադրեն
Մեհն
Ազէքսան -,
ղ է՛ի եւ Հ՚ւովմէ"ւ1լան
անցեալի
վւաոքերր ,
անոնց շփնաբար
ողին եւ
քազաքակրթու
թեան
էւրրութիւնր
յ
ԱՀա եւ Ե՛չ էական
հովուն
ղե
ղահԼւհաղ
Հում ա չնա սչատ կերր
ղդէի՚իչ
՛իա ր թամ
ու -
թեամբ
, Հ^Միքեբկրակւսնի
ամենաղեղեցիկ
հով ա ի՚՚՚րչր
^> 1
պարապ
տեղր չէ որ Լա -
մարթին
երգահ՜ է Զմիւոնիոյ
սիրուն տե
սաբաննե՜րր
, «Արեւելքի
Աստղբ»
, ի"կ
Փիէռ
Լուպսւն
Հիմնուե՜չով
րտզմաթիլ ա -
կանաւոեսներու
վկ՛" յութեանց
՛Լր՛ս յ ր ՜
սահ է, Իղ՚^իրի
հովաի""րշբ
Մ՚"ր"էչչի,
ճենով
սւ յի եւ Ն՚ուիոլիի
հովա խո ր շե
րէն
աւելի
սիրուն եւ ղեղեցիկ է ;
Աւազ այս ւլողտբիկ
,բարերեբ եւ վա -
ճառաշ՚սՀ
սւշիսարՀամասր
բաժին
ինկահ է
բարբարոս
պետութեան
մր ;
Շոգեկւսռքբ
գանգաղ կր մտնէ
կ՛"յա -
րան, Հո" ալ կեանքր
մեռահ
է ։
ՄաՀն է որ կրթադաւոբէ
. . ,
(7)
0.
ՀԻԱԱՏԵԱՆ
(Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
