«8
Ա ք հ Ա Ջ »
Վւս սա ակա
ւււ չւ Հրասչաչւակաւչիր
մը,
ռ–
րուն
խմ բաւրրականներ
ը կր ձւլաին
ԱԱ՛"
լ
յաճախ
քե ր թուլա չունչ
, վԼրնասրսւյ
ու
րարձրաթոիչ,
ամիսներ
առա^
ուղեց
որ
ճաշակենք
Հեաեւեալ
նախադասութիւ^։ր
•
« Այ" հււվաւիին
՚էր"՚ձ
կորսսւահ–
կարհուուԼ
ուր
իշ անկիւննԼրու
մէի– :
ինչոլէս
կր նկաաէք.
Հայերէն
է իւրա
-
քանչիւր
րաո
եւ
չարաւլասական
թերա
-
ցում
Լ կ " ՚ յ
" ՛ յ ՛ է
խօսքին
մէ^, "ր ,
"՛ս ~
կայ"
, Հայերէն
չէ , վասնզի , մեր
լե՚լոլն
չիւ կրնար
Հանգուրմել
« –կորսուած կար
-
ծւ1 Լւււլ »
իսորթութեան
կամ անՀարաղա
-
աութեան
:
/» Հարկէ
գուք
եւս սլիաի
՚ւարցնէք
թէ
ինչո՞ւ
Համ ար ի/մ
րագրասլեար
չէ գրած՜ •
— « Այս ծովափին վրայ իրր թ է կոր–
սոՆած ու-րիշ անկիւններու Ա՚էջ»:
Եւ անաարակոյս
, ոչ ոք սլիաի
րնգգի–
մանար
իրեն
, եթէ , օրինակ , ոււլէր
՛է
՛՛ր—
ձ՜ահ-ել «կարձ՜ես
թէ՝^
է
փոիսանակ
^էրՐ
թէվ՛։
•
Անչուչա
, կ
՚"րեէի
է ՚քէկէ
՛Աւելի
ոլա -
աւսսխաններ
աալ
Հարցումին
ւ
Ըսա իս ,
սակայն
, լաւազոյնն
է Հեաեւեաչր
•
Պէ՚ոք
է վ ՚ ՚ ՚ ք ր է կ
սլ՚՚՚Հ
՛քր
մտածել
եւ
Վքրոնել
,
ինչ որ , գւք–բ.ախտարար ,
զրեթէ
բացաբձակասլէս
անկարելի
է , որովՀե
-
տեւ,
ինչսլէս
ւլիաէք,
մեբ
խմբագիբնեբբ
մ
՜աւէ
անա1լ
չունին
• • •
Ա՛լ Հասարակ
, ամէն
լեղուաբան
կ՝լն–
գունի
թէ ժոգովուբգն
է լեղուի
մբ տբա–
VI՛էռ՝
Մինչգեո,
գրագէտ^
կր յղկէ մի -
"՚յ^
՚ւ"՚յ^ •
Եւ սակա
յն , աՀաւասիկ
յաականչական
նմոյշ
՛ք
բ
" լ՛ , ^՚թէ Կր վաւերացնէ
վերո —
գրեալ
ճշմարտութեան
եբկրորգ
մաոբ,
կր
Հեբքէ
նաեւ անոր աոաշխն
Հաստատումր՛
« Այս ցեբեկուայ
յետոյի
մեբ խօ —
սակցութեան
լնթացքին
» ;
Արգարեւ,
ոչ ոք կրնայ
ս^գել
թէ ժո–՝.
գովուբգն
է կերտած
այս խօսքր
ւ Մինչ - ՝.
դեո
, բտցայայտ
է թէ
ւլայն տ յգսլէս
յգ -
կս
՚էր
՚լեղասլաչտ
ղրտղէտ
՛ք էն
է,
ՐԷԷ"՚Է"՚Լ
մէկտեւլ
բտւլմտվաստտկ
եւ ալեւոր;
ք՚սկ
խնղբոյ
առա
ր էլայ նմոյշբ
կուղայ
ղրտկան
գործէ
մր
I
Գ"Ր Հրտտտրակտծ
է տրուես
—
տի
լուրշ
Հանղէս
մ բ : Կբ թուի
թէ
՚" յ "
պա
բ բերա կան ր ա յնքան
ալ չի մ տւոՀոգ
-
ուիր լեղուական
կտտաբելոլթեան
նուի —
բական
ձղտում"՛Լր
;
Ու սլէտք չէ քլաբծել
թէ վէպվ՛ մլւ ռա
-
միկ
կ՚՚՚մ
ժոզովուբգին
խոնարՀ
մէկ
ղաւ–
կին րեբտնր
ղրուած
իսօ՚ւք մլն է այգ
նա–
խաղասութիւնր
: ԸնգՀակառակն
,
սոսկ
գբաղէտին
սեփականութիւնն
է ան
՚էբմ– -
բախաարար
;
կարելի
է անփաբան
րսել թէ
«յէ տ ոյ »
մամ անա կական
մ տէլբա
յ ը ղո յութեան
ի -
բաւունք
չունի
փեբողրեալ
խօսքին
մէԼ :
Խղճամիտ
ղրիչ
մբ
սլիտի
գոբծածէբ
« հտքր »
կամ
« վերջը »
մակբայներր
,
խօսքին
ձեւն ալ րաբեփոիւելոլ
պայմանաւ
անչուչտ
;
Կան
քանի մր մակբայներ
որոնց մաս -
նակի
Հոլոփումը
երբեմն
տանելի
է էԲայց
,
աւելի
քան
անՀանղուրժեէի
է
«յետոյ»
մակբա
յբ
«յեաո
յի» , «յետոյէ»
, «յեաո
-
յոփ^
եւն՛
ձեւեբուն
մէ^։ Գոնէ այս պա
-
րաղա
յին , ամ ենեւին
անՀրաժեչտ
չէ
որ
խոբտսուղուտծ
բլլանք
քերականական
գիտեչփքնեբու
եւ կանոններու
նրբու
-
թեանց
՚քէշ : Ոեւէ Համբակ
ղիւրալ
պի՚ոի
կբնաբ խուսափ
իլ այգ
մեղքէն
:
Մբ ուե ստա գէտ
գրագէտներ
ր ո՞ ւր
կբ
պաՀեն
իբենց ակտննե
ր ը երբ գրիչ
կբ
շարժեն
. . .
Հա՞րկ
է յէչեցնել
թէ նոյնպէս
անՀան–
գուբժելխ
է «ցերեկուայ»
բառբ
, քանի
որ
պէաք է գրել
«ցերեկուան»։
Գժբախտա
-
բաբ,
փոքրաթիւ
չեն
ուա՜յ , ուա՜յ , ու֊ա՚՚յ
կանչին
սիրաՀար
գբի ^ ե ր բ %
Այժմ
, էանանք
մեղաւոր
նախաղասու
—
թիւնր
ուղղել՛, ԱՀաւասիկ,
քանի
մբ
Օ -
բինա1լնեբ ՚
« Այս ցեբեկէն
ետքբ
, մեր խօսակ
-
ցութեան
լնթացքին
» ;
« Այ" ցեբեկէն
փեր1ր
,
երր կր խօ -
ոակցէինք
» է
կարելի
է սակա
յն առարկել
«ցերեկ
»
բառին
գործածութեան
գէմ : ՈբոփՀետեւ
,
անորոչ
է ան ; Ցերեկր
այն պաՀն
է
որ
կ՝երկարի
կէսօրէն
մ ինչեւ
եբեկո
յ : Արգ
,
Հեւլփնտկին
մ աքին
մ է^ , ճչղիւ
ի՛՛՛նչ ժա -
մանտկի
կր Համապատասխանէ
«ցերեկէն
ետքբ»
բա ց ա տ բ ո ւթ ի ւն բ : Ըստ իս , ան պի
ւոի
ուզէբ
Ր"ել
պարզապէս
«կէս
Օրէ
վերջ » :
Զէ՚^ք կարծեր
որ կարենայինք
գրել
նա
եւ .
— « Երր կը |օօսակցէինք այս յնա
մի–
ջօրէին » :
Ուբիչ
խմբագիր
մր,
բնականտբար
փաստակաւոր
,
մեբ
ուչագբութեանր
յանձնեց
սա նախագաս
ութիւն
բ >
« Մխնաս
Զեբաւլի
ենթարկուած
ող —
բերղութիւնր
» ;
յ՚՚՚՚նչ է այս խօսքին
իմաստբ։
Ըսա քե —
բական ական տրամ արան
ութ եան
Հետեւ–
եալր
•
« Ոգբե բգութիւն
ր ենթաբքլուած
է Մ ի —
նաս Ջերազի
» •
ի Հարկէ պիտի առարկէք
թէ
ղօրու
-
թեամբ
կ՛՛իմ ացոլի
ա յղ
խօսքին
րուն ի ~
մտստր • ի Հարկէ
• • •
Բայց,
այն ատեն
, էն շո՞
ւ չտրտայայ
—
ւոուիլ
միայն
Հանելոլէղերոփ
:
Եթէ
խմ բագիբ
ր երկարաբանութե՚^ւէ՝^
չի
խոր
չէր
քլրնաբ
գրել.
«Ողբերգութիւնր
որուն
ենթարկուած
էր
Մինալ/
Զեբաղ
» ;
Անտարակոյս
, ժուժ-կալ
գրէէր
՚
ՂԷ՚"Է
ղոՀանաբ
Հետեւեալ
երեք բառեբոփ
.
— « Մինաս Չերացի ողբերգուր-իւնր » :
Մէեւնոյն
մեղքին
մէշ ինկած
էբ
մեր
լեղուին
կարեւորութեանդ
նուիբուած
ղե֊
ղաՀիւ"
եւ չաՀեկան
էսմ բտ գբտ կան մր որ,
ափսոսս,
կր սկսէր
այսսլէս.
« կարծուածէն
աւելփ մեծ է ամերի
-
կտՀայ
գաղութին
ենթարկուած
փտան —
գբ^> :
Անչուչտ
, լ ն ղ ն չմ ա րեց
իք փբիպումբ
:
Հետեւա բա ր , Նոր Աշխարէ
ի
խմբագբա–
պետբ
ուզած
է րսել .
« կարծուածէն
աւելի
մեծ է փտան -
գր
որուն
ենթարկուած
է
տմեբիկաՀայ
գաղութր
» :
կամ
— « Կարծուածէն աւելի մեծ է
I
Ց
7
I Ի
Ն
Անոնք ոբ «Հայրենիք»
ամսագբի
մէշ
կարգացին
Պ • Ն • Պէչէ՚կթաշէեանի
լնգար–
ձակ
ուսումնասի
բութ իւնբ
՚1| • Ադամեանի
կեանքի
եւ գործէ
մասին՝
շեբմասլէս
գր^
նաՀատեցին
ղայն։
Պետրոս Ագամետն
չէբ
- կրնար
լաւագոյն
փեր լուծող
մբ
ունենալ։
Պէ շփ կթա շլեան
ի տյո
ւլր ո ւթեամ
բ
երեւան
եկաւ Աղամ եանի իսկական
մ եծ
ութ
իւնբ %
Ան աբեւմտաՀայ
թատրոնի
մեծագոյն
փառ^Փ՛ է՛ ասիկա
քէէ մր ամ՛էն մարգ
՛էի–
տէր,
բայց
Պ է շիկթա
շյե ան աբժանիքբ
ու
նեցաւ
նաեւ փեր Հանե լու Ագամեանի
ան–
ձէւն ու նկա րագրէն
մեծութիւն
ր :
Որքան
կր փափաքէ
ինք
որ
Հեւլփնակբ
ուսումնասիրէր
աբեւմտաՀայ
թատրոնի
ամբողշական
սլաամ ութիւնբ
:
Այղսլիս
ի
գործի
մր տպագրութիւնր
Հայութեան
պարտքդ
պիաի րԱաբ :
\80֊ին
Պեարոս
Աղամ եան՝
տակաւէ՛ն
« պատանի
» մր եւ իր «թարմ
Հասակին
մէշ»՝
նոր մուաք գործած
էր Հայկ .թատ
րոնէ
բեմէն
ներս : Օբթս՚՚էէ՚ւ՚էէ՛
«Բարեսէր
րնկերութետն»
թատրոնէն
մէշ
« Աան
-
գուխտ
»էւ ներկայտցումէն
փերշ՝
էմմա -
նուէլ Եսայեան
գրէ կ՝առնէ
էր
առաշէն
տպաւորութէւնբ
Ագամեանէ
մասին,
ղ՛՛ր
կուտանք
Հոս նո յնութեամ
ր , յուսա
լսփ
թէ
Հաճելէ
լնթե րցում
մ ը պէտէ
ԲԷԼա յ «Տա–
ռաշ»է
բնթեբցոււնեբոէն
Համ ար
.
« Բանէ մր գէտողութէւննեբ
ալ
Պ • Պ •
Ադամեանցի
փբայ
լնենք,
այս
պաաանին ,
որ առաշէն
ղեբր
կր կատտբէ
, այղ պաշ
-
տօնէն
Համար
ալ առ ա շի ն կա բ ե ւո ր յտտ–
կութ իւնբ
ունի
տ յսինք1ւ նաէսկէն
տես
լե–
նէն Հանղիսատեսին^
Համ ա կր ո ւթ ի ւն բ
գր–
բաւել
: Թատրոնբ
ղեղարուեստից
փեՀա
-
դոյն Հանղիսարտնբ
ժողոփուբդր
ւլուաբ -
ճա ցնե լոփ
ելրթելոլ
բարձբ
պաշտօնր
ս տան ձնած
բէէալո՚է^ պէտք
է որ նաէս եւ
առաշ
Հաճելի
րլլա
յ
Հաճելի
բլլւսլու
Հա
մար
ալ Հարկ է Հբասլուրիչ
եւ
յանկուցիչ
բլլտլ
լ
Այս գիամամբ
կրնամ ք բսել ոբ
տյգ
երեք կո յս
քո յրեբր
ն ա էսան ձ
բնգգէմ՝
վտանգը որ կը սպասնայ
ամերիկահայ
գաղութին » ;
Գեղեցիկէն
Հետամուտ
եւ
լեղուական
կաաարելութեան
ուչադէւբ
՚էրէ՚է մր
սա
մեղքր
ւլո բծեց
վերշեբս
•
« Ասոնք
ճշմ աբտութէււննեբ
են
որւնք
մանչռւկս
ալ ղէւտէ » :
« Որոնք» բաոր
«որ» յարաբերական
ղե–
րանունին
ու՚լղակտն
յուլնա1լին է որ,
ցաւ
էւ սիրտ , տեղին
չէ ւլործածուած
:
Վտսն
զի
1
Հա1լառ։սկ մեր բա ր եա ց ակամ
ութ ե ան ,
չկրցանք
բայ մբ ճարել
անոր :
Ուրեմն
, դիմենք քերականական
Հա -
մեստ
Հմտութեան
մբ
եւ
ւլործածենք
« զորս » Հայցական
յողնակին
•
-— « Ասոնք
ճշմաբտութիւննեբ
են ղորս
մանչուկս
՛ոլ ՛էէ՛տէ
՝^ ;
Աւելի յստակ
պիտի
էրլլա"ր
գրել •
— « Մանչուկս անգամ գիտէ այդ ՜նշ -
մարտութիւններր » ;
ԱՐաԻԻՐ
ԽԱՆԷՏԱՆԵԱՆ
ղաբգաբեբ
են այս չնորՀալէ՛
սլա տան
էն
.
բանաս՚ոեղծութիւնբ
տուեր
է իրեն
սիրտ
զղալու
եւ միտք
րմբ՚ւնելու
, նէլարչու
-
թիւնր
իրեն՝
վայելչութիւն
ձեւոց
եւ
կեբպտբանաց՝
ղ՚լացածբ,–է
Հանգէս ածե
լու
, եբաժշտութէէնր
էրեն ականշ ու լե -
գուն՝ գեգեցէկ
արտասանութեամբ
ել
ձայնէն
քաղցրութեամբ
Լորն ոբ
էւէստ
Հարկաւոր
պայման
մ՝է) ուն/լնգրաց
սէր–
տր դոՀացնելու։
կտրելէ
է ոմանց
Համաբ
այս
երեք մասէն
մէշ ալ է՛բ վրայ չափա
-
զանց ութէււննե
բ նչմարուէն
, այսէնքն
թէ
զդացմ ունք արաա
յա յտելոլ
մ ասէն
թէ՛
էւ–
բաքանչէւր
ձեւէն տուած
ղանազանոլ
-
թեանց
եւ փոփոխութեանցբ
եւ թէ Հնչ -
մունքէ
մէշ չեչաակէ
բաէսէւննեբբ
չէնծու
երեւան,
եւ թերեւս
ալ էբտւացէ
է
մեղէ
էսէստ մերձաւոր
անձէ
մ բ՝ էր փրայ՝
ուղ
ղակէ էրեն՝
բեբանացէ
բրած
գէտողու
-
թիւնր,
« քեղի ալ եթէ էսոբՀուբգ
մբ ու
նիմ տալիք
, պիտի
չրսեմ
ոբ այս ինչ կամ
՚սյն ինչ բանր սլակաս
ելբնես,
այլ
ոլիաի
րսեմ՛
շանա որ աւելէւ
չլնես»։
Յ՛ս յտնի
է
որ առանց
սլակասութեան
մ արգ. չէ՛ կր -
նար Րէէաէ , բա յց սլէտք
է նաեւ
էսոսաո–
՚է՚սնէ՚լ
ճչմտբտութետն
սէւբոյն
Հտմաբ
ոբ
եւ է բանի
էսելօք
յարմ արութիւն
եւ սէր
կամ կիրք քէէ
չս՚՚ո
չափաղանցութեան
կր
նան
տանէ։
լ Հայրենիք
սիրողին
Համար
Հայրենեաց
Հողն ու ւիո չին
անւլամ
նուի–
բական
է , սուրբ
է , երկրսլաղելի
է , ա -
ռանց յափշտակութեան
, խանդի
ո եւ է
գործի
զօրաւոր
մղում
մր տալ
անկարելի
է , ասոբ
Հետ միատեղ
ուղղուիլ
ուզենա–
լր եւ օրէ օր աւելի
1լաաալ։եալ
բլլալու
վ։ափ։աքր,
զոբ Է՛Լ՛ քոփ կր նշմտրեմք՝
կա
աա րե լութիւն
մ՝է , ղոր կարելէ
չէ ուբա
—
նալ–
Հոս նեբելփ
բլլայ
մեւլ
աւելցնել
ինչ ոբ ի մօտոյ
տեսութեամբ
քէէ
մր
ճանչցեբ
եմք ղէնքր
իբբեւ
իւր բարեկամ
,
ու յո բարեկամ
կոչեցինք
փասն ղի չա
-
աոնց
մ եբ
մ տերմ ութեան
սաՀմ ան ր ամ -
փոփ։տծ
եէքք մի մէւայն ճչւՐարիտ
արժան–
եաց
աղւլօ՚էուտ
Հանճարո
յ եւ
ւսրդեանց
" է ՚ բ ո յ տեղէւք տալ
սբտերնուս
եւ մաքեր
-
նուս Համոզման
մէշ^ ՚ ^ ե ղ ի կանոն
ւլնելոփ։
-- Եթէ
բնոլթէււնր
իրեն մասնաւոր
յար -
։քարութիւն
մբ տուեր
է՝ իր կողմտնէ
ալ
փւոէսաղաբձաբար
այդ
բնութեան
կո չմ
ան
բոլո րոփ Արտի անձնատուր
բլլալ
մ բ
մ ի -
անգաւէ՛ ՛Այն
մ սնւբաքնէն
խուզարկութիւն
մ ր անոր
զանազան
ազդեց ութեանց
նեբ -
քեւ
կրից եւ
յուզմ անց
աբտա
յա յտելո
յ
մասին
անխոնշ Հետտզօ՚ոութեան
նիւթ ել
ուսումն
լնելոփ
իրեն։
Եւ
"՛յ՛է
նպատակէն–
Հ աոնե լու
Համ աբ էւր տարէ քէն
նտ
յելոփ
բաւական
դէաող,
էսոբՀրգածող
եւ ան -
դբադարձող
բնաւո րութէւն
մր թէեւ
ոչ
մէչտ
է էսոբ , ասոր Հետ միատեղ
երեւելէւ
ա բուե ստաւո բաց
կեն
ս աղբ
ութ եանց Հրմ -
տութիւն
եւ առիթբ
նեբկայացած
ժամա
-
նակ՝
ձեռքէ
չփաէսցնելոփ
անոնց Հանգի
-
սա ցնե քերուն
նեբկա
յ
գանուիլ
բան
սոփբելոլ
Համտր
եւ Հոս ալ
նմանցնելու
մեծ
դիւբոլթիւնր
որ ունէ։ ղօրաւոբ
յիչո
-
ղութեան
մր Հետ
իրեն մեծապէս
սատար
ճարտար
Հետեւողութեան
,
միանգամայն
լնտիր
ճա չակ մր յատկացնե
լու
, փտ
յլե -
ցնելոլ
անձէւն բրտծբ
եւ Հւսդտծր
:
Եւ
յա յսմ
է։ ւբ ա քան
չի լբ ղարու տաբա
-
՚էուց ել ղղ եստէց
Հանդերձանաց
քէ՛չ
չաա
Հմ տութիւնր
Հետամ տութեամ
բ պատկե
-
ԵՍ ՏԵՍԱՅ ԺՈԴ.ՈՎՈԻՐԴԸ
ՈՐ>ՉՈԻԶԵՑ ՄԵ ՌՆԻԼ
ԲԱԲեԼՈՆԻ ՊՍՐԻՍՊՆեՐՈԻՆ
Տ ս Կ
Բ–
ո՞փ
ուսոյց
քե։լի տոկալ
, շա բունակե
-
լու Հաւքաբ ոտե
։լծաէլ։։ բծական
առաքե —
լութիւնգ
յաւիտենա1լանութեւսն
գար —
պասներուն
մէշ , երբ ուրիչ
ժողոփուրգ
-
ներ , Նեւլոսի
Հոփիտէն
մինչեւ
իքսոսի
կէրճերր,
Բաբելոնի
պէս լ։ իս սլն ե բէն
մին—
էեւ
Բէւ՚լանդէոնէ
շուրերր,
կր
մեոնէէն
յուսէոՀատ
եւ ուժ-աքամ
:
Ո՞փ
ուսոյց
քեղէ,
ժոէլոէէուբղ
Հտյոց
,
քլ"Վ "՚-սոյց
քեղէ դիմագրել
ժս՚էքանակին
թշնամութեանց
, երբ աստուածնեբն
է՛ոկ
էէոշէացան
եւ ասլառաժնեբու
վբայ
ար -
ձանտգրուած
էսնոնց
վկա
յ ո ւթ է։ ւնն ե րն ալ
սբբուեցան
:
ԵԼ
է՛՛նչսլէս
չաղաղա1լել
.
Ո^ վ գուք աստուածներ
Աէւգոնէ եւ Տէէ–—
բոսէ
, ոբ մեՀեաններ
կանղնեց
էք՝
ձեր
ժողովոլրդբ
ղոբծածելով
իբրեւ գրաստ
,
որպէսղի
իրենց կոնակով
մայրի
եւ ժան -
աաթղենէւ
փոխագրեն
Լէբանանէ
լեոնե
-
րէն
:
Ո^փ գուք փ՚աբաւոննեբ
Հ։։վէւտն
է։ փեբ
Նեղոսէւ,
ոբ րուրգեր
կանղնեցէք՝
փ ՐՐ —
ւէբոա
— բեբան
Ե
ս՛" յէնեբուն
ժողուէուր
-
՛ԷԲ Գ" րծած ե լոփ
էւբբեւ գրաստ
, որպէս
ղէ
պճեղ
մբ սխտորէ։
փախտբէն
ապառաժ
փոէսագրեն
Կէլէկէոյ
լեոներէն
•
Աողոմո՛՛ն,
Աողոմո՛՛ն,
գուն
ոբ Հոփտաց
Կար ժամանակ
մ բ , - գարեր
են անցեր
չուչան
կր ք՚սգէէ՚Ր
եւ կաքաւ
ել՚ոբսայէբ
երբ
էլ ապրէր
ան Մասեաց
լեոնեբու
ուղեց
իրմէ
տուաւ,
բանաստեէլծ
ու —
ղեց
բանաստեղծ
տուաւ
, եբաժ-է։շտ
ու -
ղեց
երաժիշտ
տուաւ
, ճարաարապետ
ու—
՛լեց ճարտարապետ
տուաւ,
աննման
լե —
ղու մր ուղեց
աննման
լեւլու մր տուաւ
,
Հրաշք
ուղեց՝
Հրաշք
բրաւ֊
Հրաշք՝
իբ
եեան
քր։
Ա ուլամէւթի
կուս։սկտն
ա յղիներուն
մ էշ ,
երշանէկ
որ ւսնուանդ
փեբագրուեր
է ա —
բեւելեւսն
ժո ղո ւէո լր դներ էն գոգցուած
է։–
մացական
Հարստութէււն
մբ։
Եւ
գո՚֊ք
Գ"1է րնե
ր բ Նաբուգոգոնոսոբէ
,
որ խոզացաւ,
ղուսաննեբր
ՀյասլուՀԷ,
որ
^ացաւ
,
Մ՚ոէ՚՜կ
բրէք,
մտէ՚՚կ
բրէք
կար ժամանակ
մր երբ ժողուէո^ւրգ
մր
1լ ապրէր Ատսեաց
լեռներուն
ստորոտր
,
ժողոէէուրգ
մր
Հէքէ։աթէւ
պէս
Հրտշա —
ղան
, Ա^սաուծոյ
սլէս ստեղծտ։լոբծ
, Նե -
գոսէ
շուրէն
պէս յաւէտենական
: Այգ
ժո–
ւլոփուբղր
լեռնեբր
փեռեկտեց
մեՀետն
եւ
եկեղեցէ
շէնեց , ՎւսՀտգնէ
եղէգր
տաշեց
երգարան
ու մտտեան
գրեց,
այնքան
"Ր
սատանայէն
նաէսանձր
գրգռեց
: Աատա
-
նան
, էբրեւ
նշան ւէռրձութեան
, էնչ
ոբ
էւտորոտբ : Կ՛՝ա՚ւլրէ
այոօր
ալ
տտկաւէն
եբբ,
չգէմանալոփ
սատանայէն
փորձոլ
—
թեան
, ՚իոշի
դարձան
ոլրիշկւեբ , Փի՛նէ
-
կեցէնեբ
, Բաղղէացէնեբ
,
Ասորեստանցէ։—
ներ , եւ այլ բազմաթէւ
եր ու նեբ :
Ո՞փ աուաւ
գաղտնէ^^ւ
այս յաւեբժու
—
թեան;
Ի՛՛նչ ուժ է ա
(Ս
, որ կր /աղթէ
ժա
մանակէն
թշնամ ութեանց
:
Հայոց
ժ-սղոփուրգ
, ժողոփուրգ
Հայոց
,
աստուած
մբ 1լապբէ Հոգւոյգ
մէշ, ասա—
ուած ՛քբ ամենակալէ
Գ^Ր է ՚Ս՚Ս
Ք՛՛՛ն
ԵՀՈ—
վան : ԱՀա
կր շրշէս
գուն
մեռած
աստ
-
ուածներու
գամբա բւսննե բուն
վրտյ,
ա —
ւեբակ
մեՀեաննե
բու
վ։ո շէներուն
փրա
յ ,
ու բարբառգ
կր լսուէ
մոռցուած
լեզու
-
ներու
եբկէրնեբուն
մէշ ;
Ելեր եելեբ եմ ես ալ
գտնելու
Համար
ք ե ՚ լ , չՐ^ելու
Համար
քեղէ Հեա
^
Արեւելքի
կասլոյտին
մէշ, նռնանման
արեւին տակէ
Ե լեր եկեր
եմ արեւմ ուտքի
մ չուղերուն
մէշէն՝
տեսնելու
քեղ, Հրճուելու
քեղ։1ով,
աւէւշ էւանե լու
քե՚լմէ , ով
է։։ք ժ
։ւղովուլ։՚~.
ԴԲ"
,
աննման
, աննմ ան
, /^մարն շէ
բերեր
քեղ
նմ։սն^ : Ես ։լբ սիրեէք քեղ, ես կր Հբ–
պաբտանամ
քեղմով
, ես
պէւտէ։
երբեք
չՀբաժ արէ։մ
քեղմ է ,
ես ա յն
՛լ րաղէ
՛ոն
եմ
, որ պիտէյ չարտնշայ,
սլիւոէէ չէէշտ։։։
-
նայ,
ռլի։ոէ։ չցաւի՝
որքան
ալ անտես
էէէէէ–
նես
ւլէէվն
X
Վասնզէէ ես ելր սիբեմ
քեղ՝
ա–
ռտնց փէոէսագա րձութեան
ելան
էէն
էւն ,
ոլիսէի սիբեմ
քեէլ՝ եթէ
ւլ էււն
նւ։ լնիոկ
ու–
բանաէէ ղէս, ցւսւէլնես
Հոէլէ։ս ,
կէ
։տրես
թէէ–
ւեբս , առնես
տ չքե
բու"
էոյսբ։ Պէ՛տէ սէ —
բեմ
ք ե ՚ լ , ժոզոէէէււբէէ
Հէ"
յոց , "՛է Բարե
-
լ՛՛նէւ պարէէսպնել՚ուն
աւերակներուն
փրւո ք
ծաղկած
ծաէլփկ, ոփ ժամանակէն
թշնտ —
ւքու թեանէլ
յաղթէոՀաբոզ
սէՍէոուածուՀէէ
,
ես եկեր եմ բսելու
քեղէէ , Աս ւո ուած ա
շուն
չէն բաէւեբոփ՛
«Ուր որ երթաս՝
Հոն պէտի
երթէոմ
, ուր որ էքնաս
Հոն պէէտէւ մնամ
^
էէէ
ր ոբ էքեռնէէս՝ Հոն պէէէոէ մեոնէւմ
ու,\
թէոէլա էմ • Բու Աստուէսծգ
էմ Աստուած1\
է : Տէրբ
թող պս՚տժէ
՚լէէս՝ եթէ
էքաՀէս
զաէո որեւէ պաբա՚լայ
բաժնէ
ղէ" քե։լմէ» է
5.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Տ՚ահիրէ, 18 Փետրուար
Fonds A.R.A.M
