« 6 Ա 1 հ Ա Ջ »
ԳՊՐՈՑԻ ՄԸ
1
իքքյ՚Բ
—
«
3՚"–ւ""բհր
» հեսւ1յԱյԱւլ խււր–
1ւրգածսւթ-իւննեբը կ՚ընէ 4՚աեիըէ|ւ Գա -
լուստեան վարժարանին հարիւրաւքեակին
աււթիւ, որ կը լրանայ այս տարի
Այս
սււսրէ
էչչւ
չրսւնայ
ԳաէոլստեսւՆ
ազգ • վարւք-արաՆԷ
ՀէւՌւագլաւթեան
ա -
էւաչին գարագարձչլ
(185:4 - 1954) :
Ա եր կրթական
կեանքին մ
բացառիկ
երեւոյթ
է աոիկա անկասկահ՜ :
Հայրենի—
քէն
գուրս
, մին
շեւ
Ի**Կ
Հայրենիքէն
նեբս.
Հազիւ
միայն մէկ կամ երկու գսԼ -
բոցնեբ
ունեցահ՜
ենք , որոնք
կբցահ
են
ամրոգչ գար մբ անբնգՀաա
սչաՀեչ
իրենց
գոյութիւնբ,
կռուելով
ժամանակին
գէմ ,
նիւթական
եւ բարոյական
անասելի գբժ -
ուա ր ութ
իւննե
բու գէմ , միա յն,
մ-ոզովուբ–
գբ
ունենա
լով
իբենց
թիկունք ու Հովա -
նի։
էյզյիսէղաբ Ամիրանեբր,
Պօգոս Պէյ Եու–
սուֆնեբբ
, Ագա կարասլեա
Գալոլսանեբր
գաս մբ , գասակաբգ
մբ
/՚//ո՚/է
աոա^
Հայ
ժոզովուբգն
են:
Աւր ոբ գացեր է ա յս մոգովուբգբ
իբ
էլամ քով, կամ ուր ոբ գէսլքե
րն ու սլաբա—
•գաներր
աոեր աարեբ են զինք ,
ամէնէն
առաչ
մտահեր է ՚եագովբեցի
վարգաւգե -
աին
ե
լ
Հացեկացցի
Վ^արգասլեաին
մա -
սին,
այսինքն իբ լոյս Հաւաաքին եւ ս բբ–
բան ո ւէ բ ա յրո լբեն
ին ;
Լիմներ է նախ իր եկեզեցին
, բայց չէ
մոռցեր
անոր
քովն ի վեր
բարձրացնելու
^ՐԿՐ"ՐԳ
եկեգեցին՝
գոլրոցբ :
Մէկուն մէչ ագօթեր է , միւսին մէչ ա–
•՚Լօթել
սորվեր է %
էԼռաչինին մէչ Ասաուհոյ
Հեա է խօսեր
,
եբկբորգին
մէչ խօսեր է իբ
սուրբերուն
ու. նաՀաաակնեբուն
Հեա :
Հոն
իր Հոգիի
փրկութեան
մասին մաա~
հեր է , Հոս փնառեր
գաեր է այգ
Հոգին
առոզչ
սլաՀելու
կեբւգր ; ՜՛ ՚՛՜՝՛՝^
Զկայ
աշիաբՀի
մէչ անկիւն մբ, ուր
Հայր
ասլրի առանց
եկեղեցիի եւ
առանց
գսլրոց
ի :
Եթէ
^իւթասլէս
4Նար.^..^ր^^թէ^Ն
ունեցեր
եկեղեցի ել գոլրոց
կառուցսնե–
լու , իբ աունբ , իր օճախբ , իր րնաանե -
կան
յարկբ
գաբձուցեբ
է աղօթարան
ու
վաբժաաուն
;
Եբկրի մբմէչ, ուրրնիկ աարրն
իոկ
զ եռ նոր կբ ւզայքաբի
անղբաղ
իաութեան
դէմ , մենք այղ սլա յքա
բբ սկսեր ենք
հա
րիւբ քսանրվեց տարի առաջ :
Այս
սլայքարին
աբգիւնքն
է
Պօղոսեան
վարժարանբ
%
Այս
պայքարին
արդիւնք
է Գալուսա -
եան վարէք-արանբ :
Ա յս
նո յն պա յքա
րին
արղիւնքն են բո -
լոր Հայ վարմարաններբ
ի սփիւռս աշ -
խաբՀի ;
Համայն
ԳաղթաշխարՀի
մէչ ,
ինչպէս
բսինք , եթէ առաչինբ չէ
Գալուսաեան
փարմարանբ
իր Հնոլթեամբ
, ղոնէ երկ -
բորգն է : Եթէ չենք
սխալիր
, անղրան -
կութեան
պաաիլբ
Կ՚իյնայ
Մուբաա -
(հափայէլեան
փաբմարանին
. անկէ անմի–
չապէս ետք կուգայ Աղա Գալուստի
ձե -
ոտկերտր
, անչուչտ
առանց
Հա չուե լու.
մեր
փանքեբն ու փանական
գպբանոցնե
-
րբ–.
Մուրատ - քհտփայէլեանբ
Եւբոպայի
սբաին
փյւայ , յայնկոյս
Աիչեբկբականի
տ
Գալուսաեան
փաբմաբանբ
Ափրէ՚\էէ
մէչ,
յ՚^յ՚՚կ՚՚յ" Մ իչեբկբականի
•
Մեր
բնել
ուզահբ
Հիմա այնչէ , որ ել–՛
չենք դրի առնենք
Գալուս տեան փտրժա -
բանի
Հաբիւբամեայ
պատմութիւնբ
, թէ
իսկ
սեղմ տողերու
մէչ։ Այգ աշխտաան -
քին
Համար ոշ րաւաբաբ
ժամանակ
ու —
նինք , ոչ բաւաբաբ
նիւթ։
Գիտենք
սակայն
, որ մեղմէ
ճիշղ
Հարիւբ
քսանբփեց
տարի առաչ,
1828^^,
այս երկ—
բին
մ էչ Հասաատուահ
Հայ Ամիբա
մ բ ,
Եղիագար Ակնցի ,
Հաբեթ
է լ
ՏԼուելայի
տզզային
եկեղեցիի
բակին մէչ կբ
•էիմնէր
« ղպրտտուն
» մբ, ուր ազղին զաւակնե -
րը պիտի
երթային
Հ ՛ " յ " ց
այբու/ւենը
սորփելու,
իբբեւ
գասատու
ունենալոփ
այգ աաենուան
քաՀանան եւ տիրացուն
:
Ա յս « գպրատուն
»բ եղաւ
կորիզբ Ե -
ղիպտաՀտյոց
ազգա
յին
փարժարաննե
—
բուն :
Աւելի ուշ, ձեռներէց
Հայ մ բ՝ Աղա
Գալուստ
, բնիկ փանեցի
, որգին տէր Գա
լուստ
քաՀանայի
, անցեալ
գարու
կէսէն
առաչ
կուգայ կբ Հասաատուի
Եզիպաոս
,
ուր
արգէն կբ ղտնուէր
իրմեհ
եղբայբբ
Խաշատոլր ^
Նախ գոբհակտտար
Եղիաղաբ
Ամիբա–
յի առեւտրական
Հաստատութեան
մ էչ ,
աոքա իբեն Համտբ կր Հիմնէ անչաա
ու
անկախ
ղորհ,
ՀետզՀետէ
ձեռք
կր բերէ
պետական
մ ենաշնոբՀնեբ
, կը տիրանա յ
պատկառելի
Հարստութեան
եւ կբ ղառ —
սա ք
Աղա Գալուստ :
Վանեց
ի գեղջուկ
քաՀանա
յին
ոբղ ին չի
մ ոռնար իր ագգր
Հարստութեան
մ էչ
,
ինչպէս չէբ մոռցահ
աղքատութեան
մէչ :
Եբրեւ
անղամ
Աղղա
յին Առա^ա
րզա
բան
ի
աւաւլաժոզոփին
,
իբական
աւազնեբը
այգ
շբչանին,
կը Հանգիսանայ
տչ բա—
զոլկբ
ժամանակին
բտզմտրղիւն
ու բազ —
մեբախտ
ւսռաչնոբղ
Գաբբիէլ
եսլիսկոպո–
սին եւ նիւթական
իր լայն նպաստ բ
կբ
բերէ աաւգդէԴ. փսդ^աաՆէ,
Խա.. –է
%կւո -
լոյն»,
բայց
մանաւանղ
Ամիրային
Հիմ -
նահ
ղպբատան
:
1954^5՛,
Տաբպ
է լ Կենինայի մէչ, Երու–
սազէմի
փանքին պատկանող
Հոզին
փրայ
,
իր հախքոփ
չինել կուտայ
նոր ղսլրոց
մբ,
զայն կոչելոփ
Խորէնեան ,
իյիչաաակ մեր
պաամաՀօբ՝
Մոփսէս
քՏոբենացիի
:
Ակնցի
Ամիրային
Հ տսաատահ
ղսլրա -
տան
սաներ բ կր փոխաղ
բուին ալս նոր
զպրոցբ
, որ Հետաղային
,
Հիմնաղիրին
մաՀէն ետք
(1864) ,
իր անունոփ կը կոչ
ուի
Գալուսաեան:
... Հայրենիք,
եկեղեցի, դպրոց
Այս
երրորգոլթիւնր
միայն
կրնայ
Հայա
ցնել մեղ , կրնայ
սլաՀել ու պաՀպանել
մեր
Հա յութիւնբ
;
Մեր ոտքին տակ
մենք
Հայբենի Հող
չունինք։
Ունինք սակայն
եկեղեցի եւ գպ
բոց ։
Հայրենիքբ,
առանձինն
, կրնայ
Հա յա -
բաբ դեր կաաաբել ; Ատիպուահ
ենք գո -
ԵՐԷԿ եԻ Ա6Ս0Ր
(ԱԹԱԼԻՆԻ
ՄԱՀԷՆ ԵՏԲ)
Ե–
կատարեալ
ճա րտա րութեամ
բ եւ արա -
դօբէն
քանգուեցաւ
պա չտամ ունքի
տ -
ռասպելը։
Այս պարագան
ինքնին
Հեր
քումն էբ Ա թալինի
Համեստութեան
նեբ–
բոզին։
ՈբոփՀետեւ
դբչի մէկ
Հտբուահոփ
Աթալին
կրնար ^չել այգ նախնական կբ–
ռապաչտութիւնբ,
մինչգեռ
ան
1լ
ուզէբ
ոբ այգ պաչտամունքբ
կատարուի ; Շր -
չապատն ալ լուռ փեբապաՀութեամբ
ուժ
կուտաբ :
Այս
նուաստացումի
քտզաքականու
-
թիւնր պաչտօնտկան
Հաստատում
գտաւ
Մարտ
1
.0
ին , յուղաբկաւորութենէն
մէկ
չաբաթ
փեբչ, այնօրն իսկ երբ
Գեբագոյն
հւ
որՀուրղբ
նիստ
գումարեց : Նախագա -
Հը,
Միխայիլ
Եասնոփ
(Աոսկուայի
քա -
գաքապետբ)
ճչղիւ
72
բառ
յաակացուց
Աթալինի եւ փեբչացուց
սա խօսքոփ .
– կբ խնղբեմ
յոտնկտյս
պատուել Եօ–
սիֆ Վիսաբիօնոփիչ
Աթալինի
փտռտՀեգ
յի*ատակր
:
Հանգի սա կաննեբր
ոտքի
ելան եւ Հա—
զիլ մէկ փա յբկեան
մնացին,
մինչ Եաս -
նով
չունչ
կ՝առնէր եւ կ՝աւելցնէբ
.
^Հ»
խնգրեմ
յոտնկայս
պատուել
յի -
չատակր
Կլիմ ենա
Կօթվալտի
: (Զեխս -
սլովաքիոյ
նախագաՀբ,
որ Ա թալինի
յու–
ղաբկաւոբութեան
օրը թոքատապէ
բըռ -
նուահ էր եւ քանի
մը օրուան
մէչ կը
մեռնէր) : Այս բոլոբը
աեղի
1լ
ունենար
այն
սրաՀին մէչ ուր տարիներով
Հան -
գիսատես եւ ակտնչալուր
եղահ էի Աթա
լինի
ուղղուահ
անթիւ ու
անվեբչտնալի
ովսաննանեբու
:
Գերաղոյն
/^ոբՀոլբգբ
արագօրէն
վա -
ւերացոլց
Նախարաբական
նոբ ԻյոբՀուր -
գին
/լազմր
ե՜լ լսեց վարչապետ
Աալեն -
կովի մէկ կարճ ճառբ, ուր մէկ
անգամ
միայն
Աթալինի
անունը
յիչուեցաւ
, ան
ալ պտտաՀտբար
: Հինգ ամիս առաչ,Տ–Թ
՚
Համաժողովին
մէչ Ա ալենկով իր
Հինգ
ժամ տեւող ճաոբ աւարտած
էր կանոնա
կան
ՆոյՆ յաՖկեբգով
կտմ բանձեւով
.
^ Աեհ Աթալինի
իմաստուն
ղեկավա -
բութեան
տակ,
պի՚"ի
ապտՀովենք
Հա -
մայնավաբութեան
յաղթանակբ
:
Այգ
չբչտնին
, այս երկու
երեք
բառեբը
բտւռէկան
էին չղթայաղերհելու
ազմկալի
բացագանչութիւննեբ
եւ հափեբ
,
ուղ ֊
ղուահ մեհպետին եւ լսելի
կ՝բլլա յին սա
խօսքերր -
^ Երկաբ
կեանք մեբ
ամենասիրելի
պետին ու փտրպեաին
, Լնկեր
Աթալինի :
Մէկ
չաբթուան
մէչ նոբ քաղաքակա
-
նութիւնբ
Համաղրուտհ
էր աբղէն։ Գա -
ղաղին
առչեւ
Աալենկոփ
զոչեց •
«Երկիրր
ամէնէն
անգաբմանելի
եւ ցտւատանչ
կո–
րուսաբ
ունեցաւ՛ մեբ պետն ու փարպե -
տբ, Եոզիֆ
Վիսաբիօնոփիչ
Աթալին
մարդկութեան
մեհազոյն
Հանճարբ
, Հա -
սալ
իբ ճամ բո րգութեան
փախճանին
»:
Աակայն մէկ չաբաթ
փեբչ,
Մալենկոփ
պարտք սեպեց
մատնանչել
գեկափտբոլ
-
թեան
«Հաւաքական
Հանգամանքր
: Աւ
մամուլը
Հետեւեցաւ
չարժումին,
կհոլ
խօսքեր
նետելոփ
«տնՀատի
պաչտամուն–
քի»ն գէմ եւ մատնանչելոփ
միակ
մարգու.
մը կառափաբութեան
փտանւլներբ
Հանրապետութեան
նախագաՀ
մարտ -
չախա
Վ^ոբոչիլովի
. կոգմէ
Հռչակուահ
լ^ւգՀ • ներում ր կարելի է անաբգօւնք
մ բ
ն/լատել
Աթալինի
Հասցէին կամ
յիչա -
աակին
ուղղուահ։
ԸնգՀ.
ներում մբ սո–
վորաբար կր Հռչակուի
ուրախալի
դէպ -
քերու,
օրինակ,
պատերազմի
վեբչանա -
լուն
առթիւ • ժողովուրղբ
ապչաՀաբ
կը
Հարցնէր
,
Արդեօք կը Հրաւիրուինք
մեր զեկա–
վարին
մաՀը
տօնելու ;
Հտղաբտլոր
անգտմ
, յաչորգ
չաբաթ -
ներուն
, այգպիսի
Հարցումներ
Լսեցինք :
Գտնուեցան
նաեւ չարաճճի
Ա՚ուսեբ
. ո -
րոնք
բսին .
Տաբօրինտկ
է ոբ այս բոլոր ր
մեղի
կբ արուին
Աթալինի
մաՀէն
վեբչ եւ ոչ
թէ
առաչ
յ
Շուտով
Հասկցուեցաւ
ոբ
Աթալինեան
ԱաՀմանագբոլթիւնն
ալ կ՝անաեսսլի : Աւ
«Աթալին ու ս թա լինականութիւն
» բա -
ռերբորոնք
ամէնէն
ղորհահտկան
բառեբն
էին
ռուսերէնի
մէչ, անՀետտցան
աոօբ -
եայ
խօս ակց
ութ
ենէն :
՛Ոչ ալ մնացին
^Աթալինեան
բտղէներ» ,
Հանալ
Հիմա
ղայն մեր Հողիին մէչ կբե -
լով
իբբեւ
«ս բ բաղան աւանգ»
:
Եկեղեցին
եւ գսլրոց ր Հա յբենիք չեն ,
բա
յց Հա յրեն իքէն բեկս
րնե ր են , եթէ ան–
չուչա օտաբացահ
չեն իբենց
ներքին
կլի՜՜
մա յով ու ոգիով •
Մ
եղի
ԿԱ
մնա յ անեւլհ ու անվթար պա—
^ել Հայկտկան
կլիման ու ողին մեր եկե—
զեցիներուն
եւ ղպրոցնեբուն
մէչ։
Հայանա լու կտմ Հայ մնալու
Համար
ուբիչ
ճամբայ
չկայ :
Մ
եղմ է Հարիւբ
քսանրվեց
տարի
առաչ
այս
բաները
ըսելու պէտք չկաբ : Հիմա
կայ
։
Ի՚^նչ պիտի գան բսելու մեբ թոռնեբն ու
թ ոռն ո րգին եր բ մ եղմ է Հտբիւբ
քսանրվեց
աարի ետք , ե թէ անչուչտ ա յղքան
տարի
գ ե ռ
ղուբս
մնանք
Հայրենիքէն
:
Տէրբ
ինք միայն
ղիտէ
. . .
Բայց
մենք յուսաՀատ
չենք։
Այն
ժողո—
փուրդը, որ եկեղեցի
ստեղհեց
, գԼ՚ր բս —
աեղհեց
, զսլրոց եւ ղսլբութԼււն
ստեղհեց.
Հայրենիք
ստեղհեց
, ուժբ
ունի ոչ
միայն
տէր
կտնղնելսւ
իբ ստեղհահին
, ա յլ եւ
բան մը եւս աւելցնելու
անոր փրայ ;
Գալուսաեան
փարժարանբ
Հաւանաբար
հաղկոց
մլն էր մ եղմ է
80—100
տարի ւս -
ոաչ։
Հիմա
հաղկուն
կբթաբան
մ լՈւ է ։
Վաղբ
կրնայ
րլլալ
եւ պէաք է , ոբ ՝բլ^
լայ
— Երկբորդական վարժարան :
Գալուսաեան
փարժարանբ
, սակա յն ,
առանձին չէ՝ Հա յ ղպրոցէն
մեր սսլասահ
դերբ կատարելու
Համաբ այս
ղաղութին
մ էչ : Ունինք
Պօղոսեան
փա բժ՜ արանր
Ա–
գեքսանգրիոյ
եւ Նուպաբետնբ
Հելիոսլոլ—
սոյ մէչ (ի գէպ, այս տարի կբ
լրանայ
Ն՚՚ւսլարեան
փ արժա բանի
Հ իմնադրու
-
թեան
ՏՕամեակը) :
8ՈԻՇԵ(՛ ՍԵՌււՍՏԻԱՅԷՆ
բ. ՇաՀբագ եւ լ^կ • Կարօ
անսանձ
պտ յքարողնե
ր էին ու նախանձախնղիր
,
աններող
Գա
շնա կց ա կաննե ր : Բ •
ՇաՀպազ
թէեւ
իթթիՀատիակումբին
մէչթոլրքերէն
ճառ մրխօսահ էբ , սակայն
կեսարիոյ ,
Եոզղաաի
, Զիլէի մեր այցելու
լնկերնե -
բու մօա որոնք թրքախօս
էին, անպայ -
ման
կըխօսէր
Հայերէն,
թուրքերէն
չդիանալ
ձեւանալոփ,
եւ յաճախ կբ խօ -
սէր
արեւելաՀայ
բաբբառոփ,
երբ
գոբհ
ունէրուրիշ
գաւառնեբէայցելուներուՀետ
;
Օր մր, պատճտռր
Հարցուցի եւ պատաս -
խտնեց թէ փոբձառաբաբ
գիտէր
^ որ իբ
խօսքերբ
աւելի
ազղու կբ դառնային
յ
Գաշնակցութեան
հաւալումր
Հաշտ աչ–
քոփ չէբ դիտուեր
Հնչակեաննեբոլ
կոգմէ
,
ոբոնք
սկսան
խհբհել աչ ու ձախ ւ Բ ,
^աՀսլազ եւ լնկ ՚ կարօ տնխնա յ կբ մ եր–
կացնէին
իրենց ա յլազան
կեղբ ոննե ր ո լն
էււ անոնց
ղ որհափարներուն
տնաւքանգ
ղյւտղումներր
,
Մ
առի
Նաղարբէկէն
մին -
չեւ
ԱապաՀղիւլեան
Աբգէն
լուր առեր
էինք թէ
Աուրատը
պիտի .ւլար ու կը կաբհէինք
որ երբ Հաս
նէր,
պիտի
բլլար չատ խիստ
,յետագիմա–
կաննեբուն
եւ Հակառակորդներուն
Հան
գէպ։
909/՛
առաչին
ամիսներուն
,
Հարաւի
Տէլիքթաչ
կիրճբ եւ գէպի
Աամսոն տա -
նող
ճամբան
, Զամլր
Պէլբ փակուահ
էին
ու
Հ ա ղո բղա կց ո ւթ ի ւնն ե բր գագրահ : Այս
երկու
փայրեբու
մօտիկ
գիւղացիները
ճամ
բու
տուրք
չէին փճաբեր
, բայց պար–
տաւոր
էին, ամէն անգտմ որ ձիւնբ
հահ–
կէր,
օրեբոփ աշխատիլ ու ղէթ պետական
սուբՀանգակին
ճամ բան
Հարթել :
Մուբատի
ժամանման
օրը
Տէլէքթաշի
թղթատա
բական պա շտօնա տ ո լն էն՝
Աե -
բաստիա
ստացուահ
էբ յետազայ
Հեռա -
գիրբ
։
— « Պսւ կիւն պիր պինիՔի Տէլիք -
թաշը կ էչ տի։
(Այսօբ
ձիաւոբ
մը Տէլիք -
թաշր
անցաւ) :
Ո՛՛փ էբ առասպելական
այս ձիաւոբր ոբ
իբ ամեՀի
նժոյգոփ
կբցահ
էբ
անցնիլ
միակ
կիրճը, ուր պետական
ձիաույէբներու՛
սոլբՀանգակը
ճաբաՀատ
կանգ
կ՚առնէ ր
ւ
Հբւսւիբեր
է Լն
զինքբ
ճաշի գանակա -
գոբհ
Նազարէթի
տունր ուր տեղա ց ինե -
րէն
կային Վ . Վաբղանեան
, Տ • Փոլաա -
եան , Վ . ճէլտէկեան
, Խ • Զէքէմեան
, Ա -
րամ Եբանոսեան
, Նշան Հապէշեան
, իսկ
դուրսէն Բ . ՇաՀպաղ
, լնկեր
Կարօն ՛Շ բչ •
ժողոփի
Համար քաղտք
եկահ
ԷԼ՚ն ոլատ —
գամ աւո րներ Ա ալաթիա
յէն , Տ իգրանա -
կեբտէն
, իյաբբերդէն
, Կիւրինէն
, Զա -
ռայէն,
Մաբզուանէն
, Տիփբիկէն
։ Մու
րատ քիչ մբ ուչացահ
ըչլալոփ, Բ. ՇաՀ -
պազ սկսեր էբ կրակոտ ճառ մբ։ Բայց ա–
Հա բացուեցալ
ղ ուռբ եւ ներս
մ տաւ
մ եր
բո լորիս սպտսահ
անձբ
, ռուսական
փա–՛
փախոփ, քիչ մը հաղկոտ
բայց
լեցուն ու
թուխ
գիմագիհոփ
, սեւ պեխ ,
կզակին
հայրը
ղգտլի
փոսորիկոփ
Հուժկու
Մու -
բատը •
Ոտքի
ելանք
ամ էնքս
ւ
Միչանկեալ
րսեմ որ Բ, ՇաՀսլտղ
իր
միչաՀասակէն
փեր Հասակոփ
լայնչի
ու. -
սերոփ, չէկ լեցուն
գիմաղիհոփ,
կապ -
ւռաւուն
խոչոր
աչքեբոփ,
լայնալիճ ճա -
կատաափ ու մանաւանդ
Հմտալից
ճաւռերով^
ապաւորող
անձնաւորութիւն
մլն էբ եւ
կ*փգսւազոբհէբ
ամէն պտՀ , ուր որ ալ գւռ–
%ուէբ , էոաբահելու
Համաբ
Գաչնակցու^
թեան գաղափարբ
:
Աակայն երբ Մուրատ
ներս
մտաւ,
իրեն
Հետ
րոլոր
ներկանեբն
"՛Լ
կաբհես
մնացեր
էին չուքի մէչ,
բռնուահ
անբտցատրելի
ուժի
մը կտխարդանքոփյլ
:
Կը սպասէ
ին ոբ Ա ուրատ իր
սլտտւլամնե–
րբ որոտար : Ալ՝ ճառն ու խօսքբ
պիտի
լռէին
, քանզի
դորհի
անձնաւորութիւնն
էր որ պիտի արտայայտուէր
:
Լռութիլնբ
երկաբ տեւեց : Պաաէն կախ
ժամացոյցին
թ/՚քթաքր
միտյն կր լսուէր :
Ամ էնքս ալ Համ ա կուահ
էինք
չեքմ
սար–
սուռոփ
մը ;
-— Մենք ղառնուկ
Մուրատ
չենք
ուղեր,
մենք փաղր Մ ուրատբ
, կատաղի
Մ ուբա -
տր
կ*ուզենք
, վերչապէս
կրցաւ
պոռթկալ
Բ . ՇաՀպաղ
, ա յն Ա ուրատ
ը որ
Պոլսէն
կովկաս
, Տաբօն
, Վ^ան , կրկին
Աասոլն
,
Ազթամաբ
, Պարսկաստան
ել Հայ- թտ–
թաբական
կռիւներուն
մէչ, իր
առիւհի
բաչբ պատցուց
սաիւղելով
թշնամին
ա -
ղեբսել
«Մուրատ աղա , Ալլահա պագ
ւքէրհամէթ էյլէ) :
(Պաբոն
Մու րատ
, Աս—
աուհոյ
նայէ, զթա) :
ՍԵԲԱԱՏԱՑԻՆ
(2
Շար.)
Fonds A.R.A.M
