ՏՈՄՍԵՐ
«Բ ԱՆ ՄԸ ԸՆԵԼՈՒ ԵՆՔ––»
ծէ
օրին
մէկր,
Լոնսէոնի
ոստիկանու.
-
թիւնր
Հա յաստանէ.
Հանրապետութեան
ներկա յացուց
էէն
բերաւ
նամ ակ
մ ր
թարգմանեէու
խնգրանքով
%
Ագերսագէր
մրն էր խելագար
Հայու
մր
կոգմէ՝
ուգգուաձ–
՚ք/ոբէն
ՎեՀա^տռու
-
թէւն
ճոբճ թագաւորէն
:
Թագաւորր
նամակր
կր
բանա՛՛՛յ : /»
Հարկէ
ոչ : Ւբ անձնական
քարտուղարր
նամակր
՚Լբկեր
էբ ոստէկանութեան
, որ
Հրաչէւք
իմն Հասկցեր
էր թէ Հայերէն
է •
կարգացէնք
Հ
Հեդինակր
,
յուսաՀատօ–
րէն անգրագէտ
եւ րոմ-ոմ-աւոր՛ ապռլչ
մր,
Անգլիոյ
վեՀապետէն
կր խնգրէ ր որ Հօգ -
նութեան
Հասնի
մեր ազգին»
–.Աիայն այգ
քա՛՞ն։ Նտմտկր
կր վխտար բոցավաո
Հայ–
Հոյան^երով՝.
Բացատրուեցաւ
պաչտօն
-
եա^ին
թէ անթարգմանելի
էր եւ պէտք
է
կրակր
նետուէր
:
Այս խենթին
չե՛՛ն նմանիր
քիչ մր
աւելի
խելօք
կարհ՜ուահներր
, որոնք
օգնութիւն
կ^ակնկտլեն
անցնոգ
ամպերէն
•
«Աթալինեան
գիտուններ»
բացատրու
-
թիւններր։
Ւբէկուն
մր զուարճալէ
բան
մր
պատաՀեցաւ։
Աոսկոլայէ
ձայանսփէլ
- –.՚
ռէն խօսնակր
գոչեց
«Աթալ՛՛՛
սաՀման
-
ներուն
, այսէնքն
ըսել
կ^ուզեմ
սովէէթ
սաՀմաններուն
»
Աովորութէւնր
խազի
րերահ՜
էր
ղայն :
Հոլո
մնալու
քաղաքականութեան
Հետ
ղուղրնթաց
, նոր ղե կավա ր ութ էւն ր կ՝օգ -
տագորհէ
Ա թա լէն է խօսքերն
ալ
էրեն
«գէմ
: Թերթերր
, գէտական
Հանգէսներր
իրա բու ետեւէ
կր Հրատարակեն
սպարա
-
աղետէն գէբքերր,
" ՛ յ ս կամ
տյն
գլուիսր,
եւ Հատուահներ
անոր
վկայութիւններովն
իսկ քանգե լու անսխալական
ու անՀ րա
-
ժեչտ
սլետին աոասպելր
եւ
միաժամանակ
արգա րացնե լու Հաւաքական
ղե կավայւ
ու
թեան
ս կզրունքր
:
Թերթ
մր նոյնիսկ
գրեց
թէ
անՀատին
պաչտամ
ունքր
«ղուտ
ֆա չականռւթ
իւն
է » ; Ւսկ «Փրաւտա»
՚լրեց •
-
ԱնՀատին
պա շտամ ուն քին
վերարեր–
եալ Հակամարքսեան
կարհիք1ւերր,
որոնք
շատոնց
ղա տ ա պա ր ա ո ւահ՜
էին
մինչեւ
վերտերս
, Հրասլա րակուեցան
:
Աինչղեռ
Ա թալին
կ^ րոէբ
թէ բանուոր
ղաս ակար
-
գին, կուսակց
ութեան
եւ
պետութեան
Հանղէպ
նուիրում
ունեցէք
: Բայց
զայն
մի չվաթէք
անձերու
Հետ
:
Ա էակ
ւսնձի մր աուահ
որոչումներր
միչտ
ղէչ կ՝ՐԱան
կր գրէր «Ւզվեստիա»
,
որ կր
յի չատակէր
նաեւ
Աթալինի
խօսքր.
թէ , միակ
անձի
մր կոզմէ տրուահ
տասր
որո չո ւմնե րուե
էնր սովորարար
գէչ
են :
Հանզուցեալ
սլետր
կեզհաւորութեամբ
ամ րա ս տանե լո լ վճէռ
մ ր չէ^ ր
թերթէն
գրահր
:
ՀԷՆՐՒ
ՇԱՓՒՐՕ
--
Ղ՛ուն Փ ա թա կոն է
ո
յ թագաւորր
կր
ճանչնաս
եղեր... Զե՛՛ս կրնար նամակ
մր
գրել
էբեն
եւ խնղրել
որ մեղէ քէ
Լ
մր Հող
տայ
:
Լսեցի
որ Ակովսիոյ
վարչապետր
մօ–
"՛էկ
բա րեկամ գ է եղեր
• • • Մարգ
Աս
-
տուհոյ
, չելլես
երկու
աող
Լգրե՛^ս
էբեն^
ոբ սա մեր աղղէն
Հող տանէ
. . •
Նոր ականես Հասաւ,
ղուն
ալ Թա
-
լասցէ
ես եղեր . • . ինչո՛՛ւ
Գալուստ
Կ է ՚ ֊ լ –
պէնկեանէն
նամ ակ
չես գրեր
որ
աղգէն
քանի
մր մէլէոն
տայ՛
է՚՞նչր
կր պակսէ * ՚
Պռլսոյ
Պատրէարքին
Հեա,
ժամա
-
նակէն
, նստահ
, ելահ– ես եղեր՛
մարգու
ալ րան
չես րսեր , է՛՛նչ
կ՛՛րլլա
յ ,
ոտքգ
պագնեմ
, գրէ
էրեն
սա
Գում
Գափուէ
տունս
ետ
առնելու
ճարր գտնէ
• • ՚
Մխայն անգրագէտներն
ու
կէս -
խելօք–
նե՞րն
են որ Հով
կուլ տալով
էրենց
օրերր
կ՝անցրնեն
;
ինչ խելքր
- գլուխր
մարղէկ
կան
մեբ
մէշ , որոնք կ^աոաշաբկեն
.
Եզբա
յր , ասանկ պարապ
, պարապ^
նստելով
աեղ
մր չենք Հասնէր
• րան
մր
րնելու
ենք
. . .
8"յց
մր
կազմակերպելոլ
ենք ՚ ՚ . Մ էացեալ
Ազղերռւն
երթալու
ենք ,
պոռալու
ենք , կանչելու
ենք եւ պաՀան
-
շելու
ենք ռր մեր ղատր
լուհեն
. . . ԶրԱար
եղբայր,
չյ1Ա"*Ր • ՝ ՚ Թե՚-երնէս
հալեր,
նս
տեր
ենք. . . Ո՞ւր են մեբ
կուսակցութէւն–
ներր. . . Նայէ,
Մ^սկռֆր
Կարսէն,
Ար
-
տաՀանէ
վազ
անցաւ
• • • Վաղն
ալ ,
կր
նայէս
, Երեւանր
կր Հանէ
Թուրքէն
կու
տայ.
• . Մեղք
որ խելք
Լբրէնք
եւ
Պերլին
մէկր
էՍ^կեցէնք
այս չարթու.՛.
Այսչափ
մեհ
մարղէկ
կր ճանչնանք
• • • իրենց
ղէ–
մահ
ունէ՛՛նք
, ոչ։ բայց
գէմ ելու ենք,
եւլ—
բայր , գէմելու
ենք , էէացռղ
աղուն
կաթ
չեն տար
, , .
Ուրեմն
այսսլէս
Մարկոսր՝
թագա
—
Լորէ
մր րարեկամ
, Կէրակոսր
վարչա
-
պետէ
մր մտեբէմ
, Թաղռսր
Գալուստին
« երկրացէ»
, Աեզրռսր
Պատրէարքէն
Հետ նստահ
- ելահ • • • Ալ փրկուահ
են՜ք :
Ա՞ յս էսո ղովտ կնեբ ով
ղատ պէտէ
չա
-
Հէնք
կամ
թուրքէն
զրաւահ
տունր
ետ
պէտէ
առնենք
, , .
Ափսոս
մեր երէցս
Հազարամեայ
պատ
—
մ ութեան
եւ փորձառութեան
եթէ
այսքան
Հեոուներր
ղացահ
է մեր մէա —
մտութէւնր
• ՚ ՚
Ալ էնչո
՛՛ւ
խնղանք
ճորճ
Ե՛էն
նամակ
գրողէն
վրայ
...
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
ԱՐԱՄ •
Հ"՚յբէԿ
.1
" ՚ յ " օ ր մեր
ղաս
էն
մէշ սորվեցանք՝
թէ կենղանիներ
կան
ո–
րոնք
ամէն տարի
իրենց մուչտակ^
կք^
փոխեն
:
ՀԱՅՐԸ
Ամէն պարաղա
յի տակ
այս
ղասղ
մօրգ
չսլատմես
. • •
X
ՏԻԿԻՆԸ
Եթէ
կարելի
է բերանս
չաա
պղտէկ
Հանեցէք
:
ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԻԶԸ—
ԱնՀոգ
եղէք,
աէ–
կէն , եթէ
կ՝ռւզէք՝
բնաւ
բերան
չեմ չխ -
ներ ...
1ՐԱՋԵԱ6 ՆԵՐՍԷՍԵԱՆ
« Աով.
Հայաստան
» ամսազէրր
1953
Նո յեմ բերէ
թէւէն
մէշ
ուսումնասէբու
-
թէւն
մր նուէրահ
է պոլսաՀայ
գեբասան
Հրաչեայ
Ներսէսեանէ
: ՛Բանէ մր Հատ
-
ուահնեբ
•~
Հ . Նեբսէսեան
մեր ականաւոր
ար
-
ուեստաղէտներէն
է : իր անունր
սեբտօ
-
րէն կապուահ
է ^Աունգուկեան»
թաաբո–
նէ ստեղհագորհական
կեանքէն
Հետ ; Ան^
երեսուն տարէ աչխատահ
է այգ
թատրո
նէն մէշ,
ուր աճահ՜ զաբգացահ
է էր
տա–
գանգր
: Հոն գտահ՜ է ղաղափարապէս
եւ
գեղաբուեստօրէն
վառ
կերպարներ
(տէ
-
պարներ)
ստեղհելու
ճէչգ
ուղփն
:
Ունէ
նուրբ ճաչակ
, վաո
երեւակա
յու
թէւն
, բուռն
խառնուահք,
խոբ ապրում
-
նեբու
լողունակ
աբուեստաղէտէ
գէւբա
-
զղաց Հոգէ
յ
Երբ
Հրա չեա
յ թատերաբեմ
մտնէ,
Հան–
ղէստկաննեբր
կր Համակուէն
էւբ
ղեղար–
ուեստական
Հմայքէն,
ղօրաւոր
Հաղոր
-
գական
անտեսանելէ
կապ
մր ստեղհուե
-
ցաւ
երկուքէն
մէշեւ։
հքազէ
լնթացքէն
Նեբսէսեան
ՀետզՀետէ
այնպէսէ
ուժեղ
պատրանք
կ՝արթնցնէ
թատե բաս րաՀ է՛ն
մէշ որ, ղէտողյր
չէ կրնար
բաժնել
ղերա–
սանր անոր բեմական
կերպարէն
;
Հրա չեա
յ ա յն
ղ երասաններէն
է
որոնք
օժտուահ
են ինչպէս
կեանքի
, նոյնպէս
եւ
արուեստի
իսռր զղացումով։
Պաբզռւթիւ–
նր իր էութեան
մաս
կր կազմէ։
Գեզար
-
ուեսաական
մեհ աբգիւնքներու
կր Հաս
-
նի , երբ այնպիսի
կերպաբներռլ
կր Հան -
ղիպի
որոնց
մէք ներքին
ուժղին
սլոոթ
-
• կումներր
կր միախառնուին
քնարական
կտորներու
Հետ,
այղ պարագային
Հեբռ–
սր կր գառնայ
աւելէ
խորունկ
,
աւելէ
վարակէչ
: ԱՀա
անոր էնքնատսլութէւնր
է
Իր աբուեսաաղէտէ
էութէւնր
չփ Հան
-
ղուբժեբ
խաղր
աւելորղ
մւսնրամասնու
—
թէւններով
զարղաբե
լ : Ան կր սիրէ
ա
յն
մ անրամ ա սն ո ւթ ի ւնն ե բ ր ոբոնք
բնո բռչ
են
ել
1լ օւլնեն կերպարի
րնաւոբոթեան
գրր–
սեւորման,
լոյս
Կր սփռեն
անոր
Հողեկան
կեանքին
վբայ
:
ի րասլա չտութիւն
ր իր արուեստ
ի յատ
—
կանչական
կողմն
է : Իր
ներկայաւյուցահ
տիսլա րնե բուն
մ էշ ուչաղրաւ
են Բե րսե
-
նեւր
(/՝ • էտւրենեւի
վբեկում
»՝) , Ա իմ ոնր
(Ե՛
Եւնւովսկիի
^Ցասում
») ,
Կբեղիտր
(Ա–
Կորնէլչոլկի
«Պլատոն
կրեշէտ»)
է
(Վաղաբշ
Վաղարշեանի
ւ()ղակում»ի
Աե—
չէ՛ք աղան)
,
Շէրվանզաղ
էէ
« Պատուէ
Համար
»էն
մէշ էլիզբարռվ
ի ՚լերր
որ
շատ
կր յիշեցնէ
Արելեանի
քանգակահ՜
էլէզրա բ ով է կերպտրր
:
Աակաքն
ՀետզՀեաէ
այղ կերպարէն
մէշ
ալ ղտաւ
էր էնքնատսլութէւնր
, Ա . Ասբ
-
րովսկէէ
«Ամպրոպէն»
մէք Գէկոյէ
կեր
-
սլարբ
էր
ստեզհւսղոբհական
յաշո
-
ղութէւննեբէն
մէկն
է : Մեհ շաՀեկտնոլ
-
թէւն
կը ներկայացնէ
էր
«Օթէլլօն»
:
Յետպատերաղմեան
իր
ս տեգհագո
րհ ո ւ -
թեան
նիւթ
ղաբձաւ
նաւաստրղր
Լ^կաբ —
ՆՈՐ
ՃԻԳԵՐ ՎԱԼԱՆՍԻ
ՄԷՋ
ՎԱԼԱՆԱ
Մեր
ղաղութի
նոբ
եկեղե–
ցին
տեսնելու
Համաբ , անցոբգ
Հայրե
-
նակէցնեբ
յաճախ
Վալանս
կր
Հանղիպինէ
Մուտքէ
ղրան վեբեւ,
կեղրոն
ի
մեհ՜
նա շխուն ապակեա
յ պատուՀանի
՚Լբ՛"
յ
փռուահ
է Աբարատր
իր լանշերռվ
, անոր
մշուշապատ
ղագաթին
վեբեւ
Աստուա
-
համա
յրր
շքեղ,
իսկ աւելի վեր՝ եբէ^ա
-
կամարէ
քաղցր
ղոյ&եբու
մէք
էշմիահնէ
Մայր տաճաբր
:
Ներսր
ամէն
կողմր
լուսաւոր
նկարներ
,
գոբհ՜՝
փրօֆ
. Տօնզէ
լլիի
ոբ նե ր ^ չուահ։
է
ա րե ւե լե ան ճա չակէն
եւ
ոլսումնասիբահ՜
Հա յերէն
Աւե աա րաննե րն ու
նկաբներր
է
Որեւէ
Հայ, իբ տան.մէշ
է Հոն։
Խորանէն
վեբեւ
Երրոբղութետն
նկաբներր
:
Երկու
կողմեբր
ղրաւահ
են Ա . ԱաՀակի
եւ
Ա *
Մ եսբոպէ
Հ ո յակապ
նկարներ ր , մ էկրլ
Հայերէն
այբուբեն
ր ստեղհելով
,
մէւսը
մանուկնեբր
վարժեցնելով։
Այս առթէւ
կր յէչեմ Աերովբէ
Ծ՛
վրգ՛
Մ անոլկեանէ
խօսքր
«Գուք
եկեղեցէն
չինեցէք
ժառանգ
մր
ձղելու
Համար
նոբ
սերունգէն
• Եթէ
այղ սերունգր
անճրկէ
ու, կորսռւի
, ինչ որ չեմ յուսար
, այն ա -
տեն
թող օտաբ
անցոբղր
այգ
չէնքին
նա
յի ու րսէ
Ասկէ անցաւ
շխնարար
Հայ
ժողովուրղր
» :
Շէնքր
չինուահ
է՛ • • Ի՞նչ
կր մնայ
ը -
նելիք
. . .
Ա՚լղ ՚ Մ իութեան
ատենապետ
Պ • Ան
-
աոնիանի
եւ իր տ իկնոշ
Համբե րատար
աչխատանքի
շնորՀէ.ւ
25
աղշէկներ
վար
-
ժուեցան
եբղել
Հայ. եկեղեցւոյ
Հոգե
-
զմայլ
ե՚լանակներր
; Կիբակի
օրերր
Հա
-
ւատացեալներր
կր
լեցնեն
եկեղեցին
մ եհ՜
մասով
երիտասարղներ
են որոնք
շերմե
-
ռանղութեամբ
կր Հետեւինաղօթ^երուե
է
Թերեւս
օր մրն ալ իրենք երգեն
մեր
շա–
րականներր
:
Մեր նպատակն
է այս
եկեղեցւոյ
չու
-
քին տակ
պաչապանել
ամբոզշ
երիտա
-
սաբղութիւնր
, օժանգակռւթեամր
իբենց
հնոգքին
: Ամէնուն
չաՀր
կր
պաՀանշէ
Հոն առաշնոբգեչ
նորաՀասնեբր
,
փրկելու
Համաբ
այն մեհ կորուստէն,
որ տեսնո
-
ղէն սարսուռ
կր պատճառէ
:
Ունէնք
եւ
Հայերէն
գաս
լնթացքր
ո -
բուն
Համաբ
ս՜րաՀ եւ կարասէ
ճար ուահ՜
են առժամաբաբ
: կարկտան
է
եղա՜հ՜ր
յ
բա յց հ՜րագէբներ
կր պատրաստուէն
էա–
ւագոյնր
կատարելու
Համար :֊
Վալանսէ
Հայ աւետա բանական
եւ
Հայ
կաթողէկէ
Համայնքներն
ալ ունէն
էրենց
Հայերէն
գասրնթացքր,
ուր չատեր
վար–
Ժուահ
են Հա յերէն
կարգալռւ
եւ ղբելու
է
Լ . ՏԷՐ
ԱԱՐԳԻՍԵԱՆ
մ էր
մ անեակ»
) , Ան յա յար
( «Գէմ ակա
-
Հանգէս»)
եւայլ^ւ : Շարժանկարի
արուես–
տԼւն մէշ նոյնպէս
շատ
կարեւոր
գեր իսա–
ղացահ
է իր ստեղհաղ
որհա կան
կեանքին
մէշ
:
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(9)
ԿԱՆԱՉԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
*
ԱՌԱՋԻՆ
ԳԼՈՒԽ
ԱԼՕՆ ԼԱՄՈԻԿ
ԷՐ
՚ Գարնան
օբ մր , Աանօն
կր պատէր
ի -
րենց պարտէղԼւ
կանաչութեան
մէշ,
մինչ
երկու
սլղտԼւկնԼբր
փայտ
տա շելով ՛Ա՛ա -
ղահ
էին։
Աանօն
անոնց մօետցաւ
•
Ւ՞նչ
կ՚՚րնէք,
աղաք,
Հարցուց
:
-
Զէնք
կը չի՛ն ենք , Հայրէկ
րսաւ
Ա լօն :
Հ՚"յ1՚ԷԿ
.1
եո ալ զէնք կր չէնեմ
, կան
չեց
Տէղրանը։
-
յ՛մ զէնքս
աղուոր
է , էնչ լաւ
տաչեբ
•եմ , յարեց
Ալօն ուրա իսո ւթ եամր ;
-
իմին ս ալ ազէկ
է , եբբ
ոբ
մեհնամ
ղփնուոբ
պիտի
րլլամ
, աւելցուց
Տէղրա
-
նը։
—- Ես՝ Աերոբ փաչան պէտէ րԱամ
:
-
ծ ՞ " ,
ե՛՛ս , Անղրանէկ
փաչան
պէաէ
յԼԱամ
:
Տէ՚էբանն
ու Սլօն
կ՝ուզէէն
էրար
ղերա–
ղանցել։
Ալոյէ
մէշ կը խօսէր
էբ
ցեղէն
ռաղմատենչ
աբէւնը
, Տէղրանէ
ներսր
կ՝եվ,էբ
Հայկերու,
Աբամներու
եւ
Մեհն
Տէղբանէ
փառքր
;
-
Հայրիկ,
այսպէո
նշան պէաէ
առ
-
նեմ։
Ու Ալօն պաււկեյաւ
գեաէնր
, թերա
-
ւաբտ
փայտեղէն
ղէնքր Հաստատեց
թում–
փէ մր վբայ,
ու կզակր
Հրացանի
բռլնին
սպասե ց թշնամիի
երե լալուն
:
՝
-
Ես ալ այսպէս
պիաի
զարնեմ
, ղո -
ռաց
Տէղբւսնր,
վազեց
ղէպէ
պարտէզէ
պատր,
զէնքր
անոր
վրայ
եբկնցոլց,
պատբասա
կրակելու
:
Ուրախացաւ
Ռէս
Աանօն
Յաշսւլահ
էբ
էր նպատակէն
մէշ,
Հայ եւ քէւրտ
եբ
-
կու արէա կան
ժողովո
ւր՚լնե բու
Համ ե -
բաչխ
ղո րհ ունէութեան
մր աոլաղայ
յա -
տակազէհը
կը պատբաստէբ
;
Թշնամէն՝
Հասարակաց
էր , շաբղաբաբ
ու նենղա
-
մէտ
Թուրքր
. ուրեմն՝
մէեւնոյն
նսլա —
տակ
եւ մէացեալ
սլայքար
Հասարա1լաց
թ^ամէէն
՛չէմ : ինքնէրմէն
ելահ՝
ղոչեց
« կեցցէ
» Հա յեւքէւրտ
եղրա
յ բակց ու -
թէւնր
» :
Ս լօն
մ եհցաւ
, Հասակ
նեաեց
Հա յկա —
կան մէշավտյրէ
մէշ, Տէղրանէ
Հետ
եղ
- ֊
բա յրօրէն
բաժնեց
Հա յ լ^տանե կան
կե ան– :
քէ տաքուկ
ու Հարաղատ
ղուբղուբա^ւքր,\
անոր Հետ՝ Աղթամարէ
Ա . Խաչ,
Ա • Նր -
չան , Փութկու
Ա . Գէորղ
ուիստէ
ղնաց
։
Սլոյի
առշեւր
րաց
էէն գէւղէ
բոլոր
՚ղէէ.–
նեբր : Ալօն աէբ
ղաբձաւ
Հօբենական
ժա–
ռանղ ութեան
եւ Ա անո յէ բաբէ
Հովանին
Հավանաւորեց
ղայն , բարձրացոլց
անոր
«թոսոլնէ»
գէրքբ,
բայց
Ալօն
՛սլ
երբեք
չմոռցաւ
այն ղէւղր՝
ուր էլ՛
մանկութէւ–
ն լ ^ ու պատանեկութիւն
ր անցռւց
այնքան
Հաճելի
ու քաղցր
, զուբղո՚րանքէ
եւ. սէ
րոյ
մէշ։
Ալօն շանաց
փոԼսարէնել
այն
ա–
մէնր
էնչ "Ր ստացահ
էր
՝՚՚ոյ
ղէլղէն
:
Իր
հ սՕքխքովր
չէնել
աուաւ
ժամու
խար
-
Լսլահ պատր, ղերեզմանատան
ցանկորմը
անոր ղրամով
կառուեցաւ,
օ՚լնեց
նաեւ
շատ
մր Հայ եւ էրեն
հանօթ
որբերու
եւ
թշուառներու
յ
՝,
Սլօն՝ բաւական
կոկէկ գաղափար
մ լ ն
ալ ունէր
Հայ յեղավէոԼսականնեբու
՛լ՛՛ր —
հոէնէութեան
մասէն
: Գէաէր
որ
Աանօն
կոմէտէէ
մեհն
էր, որ յեղաւէոխականնե
-
ԲՐ
՚լէչել՚ով
դէ՚-գ
կու՚լ՚սյէն,
կր Հաւա
-
քէ էն
զիւղին
ե րիտասա րգնե ր ր ,
ղինա
-
վարժութիւն
կր ս ո րվե ցնէ ին , Ա լօն՝
եբ -
բեք չատեց
Հա յ յեղափոխականնե
բր , ոչ
ալ մ եղալոր
նկատեց
Հա յ ժոզովուբւլր
,
որ արօրն
ու մաճր,
րաՀն ու րրէչր
ձղահ
վւարեբ
էբ
զէնքին
, անոր
աչքին
առշեւր
Հայ ֆետա
յին կը ներկայանար
պատկա
-
ոելի
եւ գիւցաւլնական
պատկերով։
Մաբ—
գասէր
ու բարեսիրտ
էբ ֆեւոայէն
,
կր
պաչտպանէր
էսեղճն
ու տկտբբ
,
ճնչոււսհն
ու զրկռւահր՝
առանց
ցեղի
ու կրօնէ իստ–
բութեան
I
Շէրէֆ
Պէյր պատժող
, Խաս
-
•–^էոլբի
կռուին
մէշ Համաբձակ
պատեբաղ–
մ ող, Պանք
Օթօմ անր գրաւող
Հա յ
յեզա–
փոիսա կանր՝
Հերոսէ
մր աւելի
բան
մրն
տ
էր : Ախ , ե՛՛բբ պիտի տեսնէր
Հ՛ոյ ֆետա—Հ
յին
...:
Գիմեց
Ռէս
Ա անո
յէն , ձեռքե րր Համ
-
րոլբեց
ու սէրտր
բացաւ
: Աանօն՝
շաա
լաւ
կր ճքսնչնաբ
Ալոյէ Հոգեկա% խա.ավ -
քր , ղէտէր
որ՝
Ս լո յէ Համ աբ ֆետա
յէն
կէէէաստուահ
մլն էբ , էսնպարէոելէ
ու
վե–
Հսէնձն : Ան՝
կը փաւէաքէբ
անոնցմէ
մէկր
տեսնե՜լ։
Ռէսր խոստացաւ
եւ ոբոչեց
յե–
էլաէէոխական
այնսլէէէի, խմբաւղետի
մր ու
էւռւմ բէ ^ր ներկայացնել
Ալօն՝
որ
անոր
՚Բիւրէոի
վառ
էաւ
սլւլտէկ րանե ր ր անՀ ու -
նապէս
մեհցնող
ե բե ւա կա յութ էւն ր
Լ՚էլի
յսէնկւսրհ
, ու չՀէասթափեցնէ
զինքր
:
Աանօն փնտռեց
ու ղտաւ,
Վաբաբազցէ
Նէկոլր,
մէկր
մեր յեղափոխական
տէ
-
Աւաններէն
I
կաբգաղբեց
, ու Ալօն
ներկա
յացաւ
էէում րէն
ու
էյէ կո լէն ,
յուսախաբ
չեղաւ
, անոնց
պւլ1ւձակոլռ
բազու1լները,
ճկլտուն
ա չքե բ ր , նոբօրէնակ
Հագուստ
-
ներն
ու զէնքեբր
, քաղաքավւէէբ
ձ՚"Բ ՜
Ժուձեւեբն
եւ անուչ
իսօսա 1լց ութ էւնր
Հր—
բապոլրեցէն
՚լէնքր։
Թռթվեզ
Նէկ"լէ
ճա–
կատր : Նէկոլր
ալ անկէ
ե՚ոքբ
, Ա լոյի
Հա
մար
մարզ, չէր,
այլ՝ «Ռռստռմէ
Զալ»
է
Ալօն հ՜անօթացահ
էբ Հայ տունէն
, ա
-
նոբ
ներքէն
կազմակերպութեան
, սովռ
-
բու թէւններուն
,
աւանղութ
էւննե
բուն
հ-էսին
ու կրօնքէն
, եւ Հալեկան
աչխար
–\
Հին,
եւ բռլոր
այն հալքերուն՝
ոբոնք
մէ զալով
կը կազմէէն
ՀայութԼււնր
: Հէ––
ացահ
էր
Հւսյ
ժոէլովուրդէ
առկունոլ
-
թեան,
անոր աշվսատանքէ
յամառութեսւե
եւ մտքէ
արթնութեան
վրայ։
(Շար
ՍՕՍ - ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
