Ի Ն Ը
ԵՐԷԿ ԵԻ ԱՅՍՕՐ
(ՍԹՍՀԻՆԻ
ՄԱՀԷՆ
ԵՏ-Բ)
գ.
ս
թալին երբ մեռաւ. , արեւմտեան
աշ -
իւարՀր
ւիտիսցաւ որ աւելի երիտտստրգ
ու
անղուսպ գե1լտվար
մր
ո
բպիս ին է Մ
՛ո–
լեն1լուի
•
սչիտի
փորձուի
վտանւլաւոր
աբ1լտծախնղրութեանց
մէ^ նեաուիլ
թէ
ներսր եւ թէ գուբսր
է
ճէչգ
Հաքլառա/չր
սչատաՀեցաւ
:
քք1–
ընգՀ . ապաւորութիւնր
սա է որ
Աթալին
իւր
բովանղակ
սլա
յհ՚աոատեսութԼամբ
բացարձակ
բռնակալ
մլն էր եւ բնաւ
մը~
"՛ւ՛կ էէր րներ
՚Բաղաք՛
Բիւբոյի
անղամ
նեբուն
շափաւոբութեան
թորՀուբղնեբր
։
Մալենկով
նրբամիտ է եւ արագ կր ՛լոր -
հէ • փաստր ստ է որ Մթալինի
Հղեր —
մ IIIլւ ւլ հ առասսլելր
չուտով
կրցաւ քանգե
լ
Հ
Արղէն
իսկ վարչասլետին
Համրալր
Հիմ–
նաւոբուահ
է Հաբուն
է լ Րաշիտին
՛ղէս ,
կ՝րսեն : Ան ալ մեբթ
հւղտուահ կր թառ -
նուի
մ-ողովուրղին
, լսելու
Հտմաբ
անոր
բողռքեերր
եւ րստ այնմ
միջոցներ
ձեռք
առնելու
Հ
իւրաքանչիւր
րսւբենորողման
Հետ , անոր
Համրաւր կր մեֆնայ
: Աա -
•կայն
Աթալինեան
շրջանին պէս
մաբղիկ
ղիշեր
ցեբեկ
լոբնձնա
շուրթն
փառարա -
նութիւնր
էեն րներ «անս իսա լական»
Հան–
ճարին • Մ ալենկով
անունր շատ քի է 1լե–
րեւայ
մամուլին
մէշ, ան ալ իբրեւ
վար–
էտսլետ կր յիշատակոլի
;
Արեւմ ո լա քց ին ե ր ո ւն Համ ար
մ ենակեաց
մր^ւ է ան
Հ
Հրապարակաւ
վաքբիկներր
չի
Համ բուրեր ; Մ ամ ու լի
ասուլիսնե
ր չի
սարքեր
, ոչ ալ յա յտա րա րութիւննե
ր կու
տա
յ : կ բեմ լինի
մ օտերր ^ակռղ
Մ ոս -
կուացինեբր
ամէն
օր կր տեսնեն
ւլայն ,
երբ չաբկաբաժինէն
կր Հեռանայ
աչթա -
տութեան
սենեակր
երթալու
Համար
Հ
^ա–
խաւլաՀական
մ աբմնի
իր
ղորհակիցներն
ալ ներկա
յէս
Կրեմլին
էն ղռւրս
կ՝ ապրին •
« Մոսկովա » ղետին
ձաիւ ավւր , ուր կր
բնակին
սովորարար
մ է^ակ
աստէճանով
պա չտօնատա
րնե բ : իոլոբն ալ էրենց
անձ–
նակս/ն ապաՀովութեան
Համար չատ
քէ՛է
վաէս
ունին • Ա թա լէնէ
կենղանւէւթեան
,
լեւլէոն
՛քր ՚լէնուոր
կ՝լնկերտնար
՚Բաղաք՛
ի*էւբոյէն
իւրաքանչփւր
անղամ էն : Ներ -
կա յիս
Հինղ
Հ ողի միա
յն % ^Կբեմէէնէ ա–
Հաբեկէներր»
նուաղ կր վաթնան
, մա -
նաւանղ
. Բերէա
յէ
ձե ր բա կա լո ւթ Լն էն
վելվ :
Բանի
մր չաբաթ
առաշ
մեհ
ղեսսլանի
Հ ետ
՛՛լո
չ բռնահ
է ինք Ա եղավւո
իւութԼան
Պատմ ութեան
Թանղաբանր
ա յցե լե լու եւ
. աե սնե լու Համ ար « Նուէ
լ
՛ն Լ բ Ա թա լինի »
ցուցաՀանղէսր
; Ն՚՚ւէբնեբր
փոթագբուահ՜
են Պռւչկինի
թանղարանր,
ուր
միլիոնա
ւոր մաբղիկ
կ՝այցելեն
է
՚ Հաւլիւ
քանի
՛քր ւիայբկեան
անցահ էբ ,
երր
ղեսպանին
պաՀասլաննԼրէն
մին եկաւ
եւ մԼղ նեբս
առաԼՀ
՝Բաւլաքավարութիւն
բ լ լա յ կամ ղես՚ղանին
վրա
յ ուղղակի
Տս–
կողսւթէւն
, սա ստո
յ՛լ է որ ա յլեւս փո
ղոցի
մէշ աբեւմուտքցի
ղիւանաղէտ
մր
առանց
ւցաչտօնական
շոկատի
կրնայ
ոլտտիլ,
մինչղեռ
1918/՛^՛ յ
այսինքն
ւչԼր–
ման ղեսպան Ա իբպախ
կոմ սին սսլանու -
թԼնէն ի վեր, կառավա
բ ութ իւնր
/ " ՛ ճ " / ՛
ղե ս սլանն ե բ ո ւն անձնական
ասլաՀովու -
թեան
յաա կաց ուց ահ էբ մասնաւոր
շո -
կատնԼ ր %
Ա՛ոսկուացիներր
երբ Հաւաքուին
, խօ -
սակցութիւնր
կր գաոնայ
վարչապետին
վր՚՚՚յ ու կ՝րսեն.
« Կէօրկէ
Մաքսիմի -
լիանովիչ
իրապէս
մԼւլմով կր ՛քբա
ւլ
ի»
է
Ատաբ
ղիւանաւլէտներն
ալ
տպաւոբուահ՝
են ու կրնղունին թէ իսոՀԼմ է եւ
Հեղինա–
կաւոր :
« Աթալփնէն չատ աւելի
ղօրաւոր է » ,
պիտի
րսեն
անոնք որ կր վարձԼն
անոր
մօտ տեսնել
ւլիշում կամ վերա^^ւնռւթէււն
,
Հիմնական
սկւլբոէնւքնե րէ : Ա ակա
յն
աբեւ–
մ տԼան
ղի
Լան աւլ
է տնե բուն
Համ ոզում ով ,
Մ ալենկով եւ րնկերներբ
պիտի
ղբաղին
միա
յն իրենց
չտեմ ա րաննե րբ լեցնելով ,
դէսլքերր
ղիմաղրաւելու
Համար։
Պէ՛տէ
շանան
էրենց
սաՀմաններր
պաչապանել
է
ԵԼ
եթէ մէշաղղայէն
ձղտումր
չմեղմա -
նայ, պիտի պաՀեն
ներկայ
ղոյավիճակր,
ոչ պատեբաղմ
, ոչ խաղա՚լութիւն
:
Հաղիւ
15
օր անցահ էբ մաՀէն
ի վեր ,
եւ
արղէն
ա
ին տ՚գա ւոր ութ իւնր
ունէ ինք
թէ
Աթալին
քիոլսիոյ
հլմոռցուահ՝
մարգր»
ոլէտէ ղառնար ; Երբ սուղ ի Հբշանր
՛ի
Լ ր -
^ացաւ , իր ասնո ւնր անՀետացաւ
մ ամ ու -
շէն եւ ձտ յնասւիիւռէն
.
էուսանկա բնե ր ր թիլով ուհաւա լուի նբ–
^.աղեցան ու սլղտիկցան եւ
ճառախօսներր
Մ Ո Լ Ի է Ր
ԵԻ ՀԱՅԿ– ԹԱՏՐՈՆԸ
(«ՕբէԸռսած Արե1ւստը»ի
ներկայացման. աււր
-իլ)
•
Հ"՚յԿ.–
բեմր , ղժ-բախտարար
, աղքաա
է իր սեփական
խաղացանկով
: Հա յ Թատ
րոնի պատճառաՆ
յուսա իսա բութի
ւննե ր ր
չուտով
շլատահ
են այն քէէերր, որ կր
փորձէ էն մ չակե
լ մեր թատերական
ղրա -
կանութէւնր
յ
Շանթ , Աունտռւկեանց
,
Շէրվանղատէ
եւ մասամբ
Պարոնեան,
բ լ/ա / ուք ոաՀվփ -
րաներ ր նոյն արուեստէն
, որքան ալ բեղ—
նաւոր
աբղիւնաբեբութեամբ
ստեղհահ՜
ՐԷԼան թատերական
ղրա կանռւթ
էւն մր,
ղարձեալ,
իբենց սաՀմանափակ
թէւով ,
չեն լբացուցահ՜
պաՀանշր եւ մնացահ
է
մէչա
անՀուն պարապ
մր՝ Հայ
Թատրոնէ
խաղացանկէն
մէշ ;
Այս պատճառաւ,
մեր թատերական
ար—
ուեստր,
անցեալի իբ
բեղուն
օրերուն
էսկ , չէ ունեցահ
սեփական
որոչ
ղիմա -
գէհ մը, որովՀետեւ
միչտ
ոբղեղրուահ
են
օաար , թարղմ անահ"
յ թտաերախաալեր
:
Անչուչտ ո եւ է աղղի թատրոն
յաճախ
կը դիմէ օտար
գորհեբու
, իրենին
Հետ
ղուղչնթաց՝
գեղարուեստի
տարբեր
նր -
մո յշ1ւեբ տալով
մ ո ղո վո լր ղին ;
ճէ՛շղ
այս
միշոցի"
կարղ
մր
վյաբիղեան
թատրոններու
մէշ կր տեսնենք օտար գր–
րա կանութ
իւննե բէ փոխ առնուահ
գոր —
հեր :
Բայց ֆրանսա կանր միշտ կր աիրէ
լնղ–
Հանուրին
վրայ^
եւ , սկսելով
Մ ո լփէ բէն՝
քիասին , Բօրնէյլ,
Ա՚արիվօ
, մինչեւ մեր
օրերու թատե րաղի բնե ր ր
Յէէյտօ,
Գուբ—
էէրլէն
,Պաթայ
, Ա՚օպէբ տր Ֆլէբ , Գ՛"յ -
եավէ , Պեռնչթայն
,Ժէբ
օտու , ՚Բլռտէլ ,
Ա՛ օն թէր լան , Կէթրէ,
Յ՛ագ Տրվալ, Աա -
լաքրոլ, Ա . էմ է , Ժ՛ Փ– Ա՚սբթբ
, Ժաւ
Անռւյ
, եւ բաղմաթէւ
ուրիչներ,
անշնշելի
կերպով
կչ, պաՀեն
ցեղային
արուեստի
մր
անվիճելի
կնիքր :
Ա եբ
թատերաիսաղերր
,
մէշ՚"՚Լգա
յին
ղորհեր
ու խառնարանի
մ ր
մ էշ
Հաղփւ •
կրցահ են պաՀել
իրենց
ինքնութիւն
ր :
Անցեալին
մէշ՝
Հայ Թատրոնի
խաղա
ցանկին
սեփականութիւնր
դարձահ
են
դրեթէ
աչխարՀէն
անհանօթ
մնացահ
դորհեր
, ինչպէս՝
Բօրլ՚ատո
, Տլ՚է՚լբէ
, Ու–
րէէ լ–, Տո՛՞ երթաս։
Բայց ասոնց
րնտրոլ -
թէւննեբր
ունեցահ
են
արղարացռւցէչ
պարագաներ
, քանի որ Բոր բաւռոյի
մ էշ
Պետրո"
Աղամեան,
Տբէլրէէ
մէշ՝ ԱովՀ.
Աբէլեան,
Ուրէ՚էլէ
մէշ՝ Ջարէֆեան,
Ց"՛"
Երթասէ
մէշ՝ Աեւումեան
գտահ
են
էբենց
անղուղական
արուեոտին
բովանգակ
Հ ր -
մա յքր արտայայտող
դեբեր :
Բա
յց ա յս
մ եհ
ա ր ո ւե ս տաղէ տնե ր էն
վերշ,
Հարկ էբ որ Հեռանային
մեր բե -
մերէն այդ դորհեբր,
որովՀետեւ
իբրեւ
թատերդութիւն
ոչ մէկ
չաՀեկանութիւն
կր ներկայացնեն
մեր ժողովուրդին
Հա -
մաբ , երբ անդարձ
անՀետացահ՜
են
իրենց
կեանք պարղեւոգ
մեր պանհալի
տաղանդ–
նեբր :
Արգ,
այռօրուտն
մեր
գերաոաննեոր
խիստ
ղդռյչ պէտք է րլլան օտար թատե -
բախաղեր
լ^տրահ
ատեն : Նախ պէտք է
ոբ լաւ մր կչռեն
իրենց
ուժերր,
Համող–
ուելոլ
Համաբ թէ՝ պիտի
կրնա՛՛ն արժե -
ցնել
ղորհր,
իրենց Համեմատաբար
Հա -
մեոտ
կաբոդութիւններով
:
Եթէ
նոյնիսկ այս Համողումը
՛Լ"ձ՛" ~
ցնեն. Հարկ է որ իրենց
լնտրահ
թատե–
բախաղր
ունենա
յ որոչ միտք, իմաստ ու
նպատակ
՝ Հրամցուելու
Համ ար
մ եր ժո -
ղովուբղին
եւ րլլ՚ոէու–
Համար
մոտիկ ա -
նոր սրտին,
ապրումներուն
եւ
արուեստի
րմ բոն ո լաքնե բ ո ւն :
Ե" կր կարհեմ թէ այս միտքր,
իմաստն
ու նպատակր
դտնուահ
կ՝ՐԱայ
, երբ մեր
թատրոն
ր կր դիմէ
մեհագոյն
Հանճարին
Մոլփէրի
։
Զէ՞ որ Մոլիէբ
Հայրն է իր
օրերէն
մինչեւ
մ եր օրերր
Հասնող
բոլռբ թատ -
րոննեբուն
, առանց
ցեղային
, աղւլա յէն ,
Հ ողեբանակտն
եւ ըմբռնումի
խտրու -
թեան
:
Ան ստեղհահ է դէպքեր
,
անցքեր ու
տիպարներ
, ոբոնք
անմ աՀ են
աէԼ՚լերա–
կան
ըմբռնումով։
Անոր ճառաղա
յ թում
էն
նշոյլ
մր անպայման կայ բոլոր
աւլղերու
թաաԼրական
մեհտ՚քեհ
ւլրուլներոլ
՛լոր -
հերուն
մ էշ : Անոր ստեղհահ
տիպարներն
են , որ անզղա լա րա ր ու ղանաղան
ղդես -
աաւո ր ումնե րով կր վեբ անո բողո ւէն ամ էն
կարղի թատերական
Հեղինա կութ իւննե -
բու
մէշ։
Նոյնիսկ
մեր
աղքաաիկ Հայ
թատերական
դրակտնութեան
ցանցառ է -
շերուն
մէշ
մօտիկ կամ Հեռաւոր
չռւնչ
մր եւ ոգի մր կր աիրէ իրմէ •
Մոլէէր
, թատերական
արուեստի
էայն
ասպարէզին
վբայ՝
րնդՀանուր
մաբղկու–
թեան
Հողեկան ել նկարաղբային
դիհե -
րուն
ձեւ տուող
առաշին
արձանագոբհն
է
֊ եզահ՜
1
,
կարելի չէ սաՀման ափակել
այս արտա–
"ովոբ
Հանճարր
ֆրաւյնսսւկան
էլրականու–
թեան
մէշ միաոյն ,քանի ոբ յոբղաՀոս
աղ
բէւրն
եղահ– է, երեք
Հարէւր
աարիներէ
ի վեր ւլորհող
աշիսաբՀի
բոլոր
իժատբոն–
ներուն եւ իբ ՚լ-րոշմր կր նչմարուի
միչտ,
թատերական
արուեստի
զանա՚լան
րմ բռ–
նումնեբոլ
ղոլրոցնեբուն
վրայ ;
իւրացնել
Աոլիէրր՝
կր նչանակէ մեր
թատրոնի
զարղացմ
տն Համար
առնել
մե
հ՜ապէս օղտակար
քայլ
մր :
Աեր
յառաշիկայ
ձեռնաբկով՝
«ՕբՀ -
նուած
ԱրՀեստր»
ներկայացնող
բեմի
սի–
րաՀաբներս
, կ՝առնենք
այղ քա
յլր
։ Եւ֊
Ա՝"ԼԷԷԲՐ
""–ելէ
մերձաւոր
դարձնելու
Հա–
աւելփ քէչ է""է"վ
յէշատակեցէն
զայն :
Խաղաղութեան
կոլսակէցնե
բռլն
չարժու–
մ էն "Ր բութէւն
սբբոցր
իր տեղր
տուաւ
ԼԼնինի եւ ճամբաներու
վբայ, "լատէ
Հս–
կա
յ հանուցումնեբուն
մ էշ եբեւաց
Լենէ
նր ոբ կր Հռչակէր
• «Մէր
Մէբու
(խաղա–
ղութէլն
աչխարՀԷ՝)՝»
:
Նոբ
ուղեալիհր
արգէն
է՛սկ
ճչղուահ էբ
յուզաբէլաւոբութենէն
առաշ,
իբրեւ
«.Հա
ւաքական
յաշռրդնեբր»
Աթալինի
; 2օ
անգամներէ
կաղմուահ
մարմինր
տասնի
վեբահեցին
եւ դգալապէս
վախեցին կու-
ս ա կց ա կան
կազմ ա կե բ պ ռ ւթ ե ան գե բ ա գո
յն
կաղմր:
ինչո՛՛ւ
՛ս յս փութկոտութիւնր։
Աեղա —
գրողնե բ եղան թէ սլատ չաճ
շուքով
չէ
վերցուած
պեաին
մարմինր;
քքլ ան^ոբ վը–
բ՚սյ
լացին
Հին սերունւլի
վերապրռւլ1ւե
-
րր , ոբոնք
յազթական
սլատերազմ
մր
մղած
էին անոր
առա^որղութեամր
, եւ
նոր սեբունդր
, ոբ անոր ա ռա ս պե լո ւԼր սր–~
նած
էր , ինչպէս
նաեւ
անոնք ոբ կր կար
ծէին թէ անոր
անՀ ետաւյ ում ով նոր պա —
տե բաղմ
մր պիտի
պայթի
:
Բացա յա յտ էբ անՀետացող
պետր
«նր–
ւաստտցնելոլ»
պայքարր ել
բարեմիտնե–
րր կր զարմացնէին
Հետեւեալ
իբոզու -
թիւններ
ր . •
1 •
Ա ո ւղա բկաւո ր ո ւթե ան
շաբժանկա՛–
ՐԸ.քաչռւած էբ, բայց երբեք
չցռլցադրր–
ռւեցաւ։
2*
Տ՚ռզովռլբդին
Լբեւակայու–
թիւնր
ղեր - յիչատակաբան
մ ր
երաւլած
էր Աթալինի
Համար , մարմարէ
ղամ րա -
բան
մ բ , որուն քով ճղճիմ
պիտի
մնար
Լենին ինր։ Աակայն
ռբոչռւեցաւ
ոչ
միայն
ղայն
թաղել
ԼԼնինի մօտ, այլ նուաղ կա–
րեւոր
ղեկավարներու
կողքին
. է"կ
ԼԼնէ–
նէ ղամրար անն ալ էնր ամիս փակ
պիտի
մնար :
Գրական
ւզարբերաթերթ
մր սկսաւ
Հ ր–
րատարակել
վէսլ
մր, որուն մէկ
ղրուա–
ղը կընկաբասղբէ
Աթալինի մէկ քննական
այցելութիլնր
1947
/5.
Աե Եովի մէկ զրա–
Կաւոբին
վրայ : Առաշին
անւլամ
Րէլա լով
Աթալին կր նկարադբուի
սովորական
մաՀ–
կանացոլի
մ ը պէս եւ նո յնիսկ
վէաղր կբ
սպրդեցնէ սա խօսքր թէ անոր
ձաիւ
թեւր
չէբ
բոներ։
՛Բանի
մր չաբաթ
առաշ, " ՛ յ ս
իսօսքե ր ր
պեէՈէսկան
դաւաճանութիւն
՛ղի–
տի նկատուէ
ին : Վէպին
մէշ Աթալին
խ"ր~
չանք կր յա յտնէ
անՀ ա տ ի պաչտամ
ուն -
քին Հանգէպ
եւն . :
Նոր
վարիչներր
ճարտարօրէն
օգ -
տազործեցին
նոլնինքն
մեռած
ոլեաին
Լսօսքեբր.
«Անկցի
Հերոսներուն
պաչ -
տամունքր» : Ատենօք երբ զարմանք
կր
յայտնէի
ռուս բաբեկաւքներոլս
կամ ծա
–ք
նօթներռւս թէ ինչպէս ա յդքան
դովա -
ոանք ու պաչտամունք
կր
չռայլուի
լ
Աթալինի,
ինչ որ Հաէլամաբքսական
է
ինքնին
, անոնք սա պատասԼսանր
կուտա—
յէն
ինծի .
-
Համ եստ
մ արգ է րնկեր Ա թալինբ
.
իրեն
չռայլուած
գովասանքներուն
սլէտք
չունի
, ոչ ալ կարեւորութիւն
կուտայ :
Աակա
յն մ իապետական
եւ կրօնական ա -
ւանդռ
ւթիւններ
ով իսո րապէ"
թրծուած
երկրէն
մ էշ , կուսակցութիւն
ր անՀբա -
ժեչտ կր զտնէ կաղմել
իր միակ
պետին
պատկերր. որ երկրին
միութիւնր
եւ ուժր
ԲԱՐԵԳհՐԾԱԿԱ՚ւ՚Ի
նհՐ աԻԱԳԱ^Ը
•
ԽՄԲ
Բարեգործականի
Կեգր– վար
չութեան նա1սագահ րնտրուած է Պ • Ալէք
Մանուկեան , Պ– Ա– ՚Ւարակէօգեանիհի
ւանդութեան հետեւանքով :
Ընկեր Կ– Թանարճեան, այս
աոթիւ
յօդուած մը հրատարակելով
Հայրենիք\.
մէջ, հետեւեալ
տեղեկութիւնները կը
հաղորդէ նոր նա1սագահի մասին
Նոբ նախաղաՀր
ծնած է Իղմէբ,,
1901/«5՛
է
Հոն յաճախած
է Մեսրռպետն
եւ
ճէ՚Լա֊
Հիրճեան
վարժա ր՛ոննե բր։
1920/5՛
Լկած է
Միացեալ
ՆաՀան՚լնեբ
: Զ"էնաղան
ղործե֊
բու
մէշ Լ՚լած է Պրէճփորթ,
Բրնէթէքր–
թէ նաՀանդր եւ Փբովէտէնս
, Րոա Այ -
լրնտ
• 1924/5՛
եկած է Տէթրոյէթ
ու մր -
նացած է Հռս ;
Համեստ
աչԼսաաաւո
րութենէ
բարձրա
նալով , ա յսօր կր կառավարէ
զանաղան
ճա ր տա բ ա ր ո ւե ս տ՛ո կան
ձեռնարէլներ
, ո -
րոնք
էլ աբտաղբեն
ինքնտչարժի
մասեր
ել
որոնց
դլիսաւոբը
«Մ ասքօ Աքրով
Փլ՚ո -
տիլքթ
Բօ»ն է, որուն
դրամ աւլլուիսր
էլը
Հասնի
երէլու
միլիոն
տոլորի : Ա^ւցնող քա–
ռորղ
ղարու
լնթացքին
դործօն
ղեր էլա–
աարած է Հայ ազ՚լային
ղործե բու , մաս–
նա լորտ բար
Բարե՛լ ործա էլան ե Ե էլէ, ւլե ցա֊
էլաաւն մասբղԼ–բուն
մէշ :
ՎերշԼ՚ն
տասը
տարիներուն
,
ԲաբԼդոբ–
ծաէլան
նպաաաէլնԼրռլ
Համար տուած
է
աւելի քան Հարիւր
Հազար տոլար :
1938 -. 1949
Լղած է նախաղ աՀ ՝ « Հա /
Առաքելաէլան
ԼԼնկերաէլցութեան
» : Այս
րն՛էլեր ութ իւնն է ոբ էլառոլցած է « Հայ
Մչ՚ոէլոյթի
ԱրաՀ»ր,
երէլու
Հարիլբ
Հազար
աոլարի
աբժոզոլթէ,ամբ
;
1943 - 46
եղաոծ է Տէթրոյթի
Հայ Բա -
րեգոբծաէլանին
նաիւադաՀր,
միեւնոյն ա–
տեն , ւռնղամ
ԿԼ֊գր . Վարչութեան
:
Նիւ Եորքի
՚սռաշնռբղաբանին
տրամա֊
դրած է երեսուն
Հաղաբ
տոլար , այս
երկրէն
մէշ անդլէաղէտ
վեց եէլեղեցա -
կաններ
սլտւորաստելոլ
Հւոմաոր։ Անոնք
ւս–
ւարտած
են էրենց
ուսումը ել ունին
Հով֊
ուաէլան պաչտօններ •
Եւփքոասաբգ,
աղղասէր՝ իր
րմբոնասծ
ձեւով
..լ իր պասաէլտնած
էլա ,լմ սա էլեր պո
լ -
թԼսւն
Հին վարի^եբուն
բ՚սղդատմամբ
«/-
.5,^5,*
՛րէ ։
ՀԷՆՐԻ
ՇԱՓԻՐՕ
մաբ
Հա յ էլա կան
ասլրռւէք^՚ե բուն եւ ղղ ա -
ցումներուն՝
կր նե բ/լա յացնենք
՛լայն
՝>այ
մթնոլորտի
մէշ,
Հ՛ոյ սլաաոմուճանի
աակ։
Այս աւելի
դիւրին
Հաղռբդաէլանութիւն
մր
էլբնայ
ստէէզհէալ անղռւգաէլան
վարպե
տէ ւլաւրհին , մեր բեմէն եւ մեր
ժուլովուր–
ղին
մէշեւ։
« ՕբՀնոԱած
ԱրՀեստր » անծանօթ
՚լոբծ
մր չէ : Հաէլառաէլ էր վրայ տրուած
զուտ
Հայ
ւլեղշէլաէլան
ւլզեստաւորումէն
եւ սլա–
րԼրով ու երզեբով
Համեմուած
րլլալոէն
,
Հարտզատ աբտա
յ՛ո յաութիւնն
է , ղասա
կան եւ ժալովր
ղ աէլան
ղործի
մր՝ «Աէլա– ,
մայ
բժիշկին»։
ԱշխարՀի
ամէնէն
ժոալոաԼրդասէլ՚ոն, թա -:
տե րա
խաւլ1յ
է այս : Առանց
բացառութեան
թարղ մանուած է բոլոր
լե ղո ւն՛ե ր ո ւ եւ
նԼրէլայացուած
բիւբաւոբ
անւլասմնեբ
, րո–
լոր ազալերու
րէ.։քեբու
^ւ
վբայ։
Երէլբա -
դոլնտիս
թիւով
ամ էնէն .աւելի բեմ ագրբ–
ուահ
դռրծր
ըլ1"՛ էով
Հանդերձ՝
մ ի շա կը
պասՀԷ իբ աոբդիաէլւաւնռւթիւնր
, բոլռր
ժո -
դովւ
^ւէ
-րդնելաւ
մէշ, ամէն
ժամանաէլի
Հա
մար : Այս արդէն
Մոլփէրէ
մեծութեան
գլխ աւոր
ե բաշխ իքն է ;
« ԼրՄէ՚որսէն
մալէլբէ
լուի»ն
,
Լմենք
տուած
է՛նք անսր «ՕրՀնուած
ԱրՀեոտ» ա–
նոլնր)
, գրուած է
1666
/5/։
Մ՚՚լէէրէ "՛պ–
րած
օրերէն
մէնշ|^ւ
ԺԸ • դաորւալ
վԼրշա–
ւորութիւնր,
մէայն
րնաղրին
լեզոլով ,
նեբէ/այացուած
է
1107
ւսնզամ,
աոանց
նկատի
ունենալու
պատաՀաէլսան
բեմա -
գրոէ թիւններր
• ԺԹ • դարու
սէլիղբէն
աք ին
չեւ օրս,
Մոլիէրի
Տան՝
՝Բոմէ,ոի
Յէրս՚ն -
"է՛լէ
խազացանէլին
ամէնէն
աւէ.լի բեմա -
դրուած
թատերաիսաղ^ւ է , որ միշտ Հա -
ճոյքով
էլունկնդրու
ի թաաերասէր
բադ -
մութիւննեբու
էլոգմէ :
Մեր ձեռնարէլր, որ տրդէն
դնաՀաառտն–
քուի ող շունս ւած է Պէյրութի
եւ
Պոլսոյ
թատերական
էլեաոնքին մէշ ,
անէչասէլած
այստեգ
եւս պիտի
շաՀի մեծ Հւաամաէլրոլ -
թիւն,
վասնղի
անոր
մէշ պիաի
ւլնաՀատ–
ուի ան չուչտ
ֆրան սա էլան ալա սա կան
՚ԷՈբ–
ծերու
ամէնէն
րնաոիրներէն
մէկուն եւ
Մ՚՚քէէրէ
Լրալիհանքին
մաււտքբ
Հայ
բեմէն
ներս՝
Հա յ էլա կան
մ թնո րւ րտի
մր մէշ - •
ԳՐԻԳՈՐ
ՎԱՀԱՆ
Fonds A.R.A.M
