Ց Ե Ր Ա Ս Տ Ո Ւ Ա Ծ
Ընգհանրսւպէս
, ամէն
մողովռւրղ
1լար–
Համաբհէ
օտարը։
Հե՜ԱէննԼրչլ
բարբարոս
կ՚անուանէին
ր"լ"Ր
Ա՛յն մողովուրգները
,
որոնք
ՀԼաԷՆ
չէին,
բարբարոս կբ նչա
նակէ ր
յ
սկիղբնեբբ
, միա
յն
օաա րական ,
Լբռաբ
ծագումով
սանսկրիաեէն
է ել կբ
նչանակէ
թոթով) : Տեաոյ
Հււովմայեւյի–
ներն
առին
այս բ ա ռ բ ,
բարբարոս
կ՚՚թ՚Լով
բոլոբ
օ ա ա ր
ժռգովուրգնեբր
; ի
վեր2/՚յ
գործածեցին
քր իստոնեանե
ր բ , •էեթանոս—
ներու
–էամաբւ
ԼՊօղոս
Ցոյնեբբ
կբ զաաէ
բարբարոսներէն)
:
Հբեաներբ
եւս
կւ1յլւմ
կբ կոչէին
բոչռբ ՚
անոնք որ Հրեայ
չէին։
Լաաինեբէն
լ ե ղ ո ձ
"՛յգ
բո՛ռին
Համարժէք կբ գնէ
շ6ոէ1|.
Աբգ
,
Հին կաակարանի
լեղուով^
կոյիւք
կր նչանակէ ոչ մ իա
յն
ա յլապգ
,
այլ եւ
թառնիճաղանճ
բաղմութիւն
, (.Ցովէլ
գ ո ր –
ծածած
է նաեւ մարախներու
բաղմութեան
Համար) ; Հեաեւե
լով
Հբեանեբուն
, ոբոնք
կռյիւք
կբ կոչէին ոչ - Հբեաներբ,
իրենց
կարգին՝
քրիսաոնեաներբ
սկէ
կոյ
իմ
կոչել
ոչ - քրիսաոնեաներբ։
ք–րիսառնէու֊
թ ե ա ն
առածին
սլայքարՆեբու
չրշանին՝
Յ ո յ ն ն էր , րնգՀանրասլէս
, որ
սլաչաբած
էր
՚իրիսաոնեաներր
ամէնուրեք,
այնպէս
որ
Ասաուածա
չուն
չ ի կարգ
մբ թ ա բ գ մ ա -
նութեանց
մէշ՝
կոյիմ
րառին
Հ ա մ ա պ ա ֊
աասիսան
գ ր ո ւ ա ծ է
Յ ո յ ն
անունբ
(Հռովմ.
Ա.
16) ,
իսկ Հայ թ ա բ գ մ անո
ւթաենց
մէշ՝
Հեթանոս
բ ա ռ բ , ռր յունարէն
էթ֊նոս =
ժողովուրգ
բառն
է ։ Բայց
Հեթանոս
բա
ռբ
ՀեաղՀեաէ
ս ա ա ց ա ւ վատթար
նչանա
-
կութիւն
մեբ
մէշ,
ինչպէս
կոյիմ
բ ա ռ բ
Հբեանեբուն
մօա։
Գալով
իրենց՝
Հբեաներբ
լէօմիմ
կբ կո
չեն
իբենց
ժ ո գ ո վ ո լ բ գ բ ,
այս բ ա ռ բ
կբ
նչանակէ
ժողովուրգ
մբ, որ մաքուր
է
ծ ա գ ո ւ մ ո վ ։
Ա Հ ա
այ՛ս
ժռղռվուրգն
է , «լնտրետլ»
եւ
<: սիրեցետլ
» , որու
Հետ
գաչինք
կբ
կնքէ
Ա ս ա ո ւ ա ծ ։
Ժոգովուբղներոլ
Հայբբ
,
Ա ս տ ո ւ ա ծ ,
ա յսպէս
կբ
իսօսի
ԱբրաՀամի
ժոգովուր
-
գին
«
Ար՚որից
Գբեզ
յ ՚ ս ղ գ մեծ,
ե լ
օրՀնեցից
ղքեզ
, ե լ
մեծացուցից
ղանուն
քո , ե լ
եղի–
ցես
օբՀնեաթ
(Ծննդ– Ժք^–
2)։
Գովելի
է ինչ ոյւ կբ իսոսաանայ
Աստ
-
ուած։
Ա չ ք չունիմ
յ
Ամէն
Հայր,
իբ
ղաւ
կին
Համ
ար , կրնա
յ
ունենալ
ա յսքան
կա
մեցողութիւն
, որ ղաաապա
ր ա ե
լ ի չէ ե^–
բ ե ք :
« Եւ
չինել
քեղ ի վեր քան
ղամենայն
ա ղ գ ս , լ ի ն ե լ քեղ ժողովուրգ
սուրբ»
(Բ •
Օր–
ԻԶ–
19) :
Այստեղ
կբ նչմարուի
ա ր գ է ն
խտրակա
նութիւն
մբ, ռր յատուկ
է Յովսէփ
Գ ե գ ե –
ցիկի
Հօրր
:
« Եւ իչխեսցես
ա զ գ ա ց բաղմաց
, եւ քեղ
մթ
իշիեսցեն»
(Բ. Օ բ – ԻԸ–
13)։
Ջէ՛՛ք
կարծեր
ոբ քիչ մբ կբ
չ ա փ ա ղ ա ն ց է
Հայր
Ա ս տ ո ւ ա ծ
Հ
թէ չ ա ՛ ՛ տ կր սիրէ
Իսրտ–
յելացի
ժ ռ գ ո վ ո ւ ր գ բ
, իբ գիտնալիք
բանն
է ,
Հայր
կ ս ՚ յ ՝ որ իբ առշինեկ
ղաւակբ
կր
սիրէ , Հայր
կայ՝
որ իր կրտսեբ
գա -
ւ֊ակբ
չատ կբ սիրէ ; Շաքարեղէն
մբ ա ւ ե
լ ի կուտայ
, կբ Հասկնամ
, բայց
չեմ
Հաս
կնար
երբ իրաւունք
կուտայ
իր
սիրական
զաւկին՝
չ ա ք ա րե
զ է ն
բ յ ա փ չ տ ա կ ե
լ
եղբօրբ
ձեռքէն։
Ասանկ
Հայրութթւն
կ^ԲԱայ ։
Լռոլթէ/ւն
, գ ե ռ չլսեցիք
աՀաւորբ
•
«ծէ
օրՀնեցից
գօրՀնիչս
քո,
ե լ
զանիծիչս
քո
անիծից»
(Ծննդ–
ԺԲ–
3) :
Այժմ
եթէ
կրնաք՝
կռուի
ելէք
իսբայե
լացի
ժողովուբգին
գ է մ , նոյնիսկ
անէծ
֊
ք ո վ ,
վ ո ՚ ՜ յ
ձեղ : Անիկա
իրաւունք
ունի
իշխելու
ձեր վրայ,
ինչպէս
եւ
վ ա ղ գ ա ց
բաղմաց»
, բս,յ^ էթէ
գլուխ
բարձրացնէք
իշիոողին
գէմ՝
Հայր
Ա ս տ ո ւ ա ծ կբ
սսլառ–
նայ
Հուր
ե լ կայծակ
թ ա փ ե լ ձեր գլիսուն
:
Ա ս տ ո ւ ա ծ
բ ս ա ծ գ
ասա՛՛նկ
ԸԱ"*լ՛"–
է ՝-
Տ ե ս է ՛ ք , տ ե ս է ՛ ք .
Այն
ա ս տ ո ւ ա ծ բ , ոբ
Հայերէն
խօսեր
է Ա–
դամին
Հեա,
բայց
երկու
խօսք
Բբեբ՝ յե
աոյ
մոռցեր
է ն ո յ ն ա յ գ
լեղուն
խօսող
Ժո–
Ղովուբգբ,
որ եկեղեցիներ
է Հիմներ
եւ
շարականներ
է յօրիներ
ի փ ա ռ ս
Ամենա
-
կալին
, ապշեցուցիչ
է տեսնել
որ
գիչեր
ցերեկ
կբ խռրՀի
թէ գհռ թնչ աղէկ
բանեբ
ը^է
ե լ խ ո ս տ ա ն ա յ իր սիրեցեալ
ժողո
֊
վուրգին
« Ե գ ի ց
ղուխտ
իմ բնգ իս եւ լնգ քեզ »
(ԾԱնդ. ԺԶ. 2)։
Այսինքն
, մէկ
կոզմբ
ինքբ
Ա ս տ ո ւ ա ծ ,
Հ Ա Յ
Ե ՐԱԺՇՏ ՈԻք<յ՝ Ե ԱՆ
Ա Կ ԱՆԱ Ւ Ո Ր Վ Ա Ր Պ Ե Տ Ը
^ Ա Ն
ՍՊԵՆԳԻԱՐԵԱՆԻ
Մ Ա Հ Ո Ւ Ա Ն
25ԱՄԵԱԿԻ1, առթիւ։
Մեծ
ե լ անգնաՀաաելի
ծառայութիւն
-
ներ
մ ա տ ո ւ ց ա ծ է Ալ. Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն
ոչ
միայն
Հայ, այլել
ամբողշ
խորՀրգային
ե ր ա ժ չ տ ա կ ա ն
մչակոյթին
մէշ :
V
Գ ա ս տ ի ա ր ա կ ո ւ ա ծ ՝
մասնա
ւոբ ա ր ա ր
«
Հզօր
խմբակ»ի
ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ա կ ա ն
ի ՜
բապաչտ
սկղբունքնե
րով՝
Ալ. Ա պ ե ն գ ի ա
րեան
ո ր գ ե գ ր ա ծ էբ իբ
մեծուսուցիչՈէմս–
կի - Կորսակոէիի
աւանգութիւններբ,
այ -
սինքն
ժողովրգական
ե լ ի ր ա տ ե ս
արուես–
աբ,
որոնք
գ ա ր ձ ա ն
Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն ի
ե ր ա –
ժչաոլթեան
Հիմնաքաբբ
ւ
Հանճարեղ
Գլինկայի
ս տ ե ղ ծ ա ծ
աւան
-
գութիւններով
սկիզբ
ա ո ա ւ
«Բ՛ուսական
նոր
զսչրոցը»
, որ կր սլայքարէբ
ժոզովբ
-
գ ա կ ա ն
ե ր ա ժ չ տ ա կ ա ն
արուեստէն
ստեղ
-
ելու^
երաժչտութեան
Ծ ա գ ո ր Շ ա բ ա ր օգւ
միշոցով
գ ա ղ ա փ ա ր ն ե ր
արտայայտելու
,
" ՚ Ղ Գ ՚ " յ Ի ^
ի ն ^ ա ա ի պ
ե ր ա ժ չ տ ա կ ա ն
մ չ ա -
հ " յ թ Ի
ոաեզծման
^ Հայրենասիրական
գա
ղափարներու
վ ե բ ա ր տ ա գ ր ռ ւ թ ե ա ն
Հա -
մ աբ
։
Այս
Հիմնական
սկզբուհ^երբ
Հ ա մ ա կ ե –
ցին
նաԼ ե ր գ ա Հ ա ն Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն
,ինչպէս
կ՝բսէ
« Ե ս կբ գ ա ս ե մ
ինքզինքս
ռու ֊
ս ա կ ա ն այն գպրոցին
մէշ, որ
ս տ ե ղ ծ ո ւ ա ծ
է
Գլինկայի
, Բալակիրելի
,
Բոբոգինի
,
Ո՚իմսկի
- կորսակովի
եւ ուրի^երոլ
կող
մ է ։ Ա ւ գ երզաՀաններու՝
ինչպէս
եւ
Գլա–
գոէնովփ
ու էիագռվյի
ս տ ե զ ծ ա գ ո ր ծ ո ւ
-
թիւններր
ամէնէն
աւելի
կր
Համասլա
-
տտսիսանէին
իմ ճաչակին
» ։
Իբրեւ
ին^ուրո
յ ն
ս ա ե զ ծ ա գ ո
բ ծ ա կ ա ն
գ է մ ք
երեւան
գ ա լ ո վ Ի՛ գ ա բ ո ւ
"ԿԻղԲԲէ
Ա պ ե ն գ ի ա բ ե ա ն իր
գործունէութեան
ա -
ռաշին
իսկ
աար
ինե
րէն
ս ա ե զ ծ ա գ ո բ ծ ա
-
կան
բազմաթիւ
թելերով
սեբսԽրէն
կբ
կապռւի
Հա յկական
, ռ ո ւ ս ա կ ա ն
, ուկրա
յ –
նական
եւ ա /լ ժ ո զ ո վ ր գ ա կ ա ն
ե բ ա ժ շտու
-
թեան
կենա
բ ա
ր ակունքներոլ
Հետ ե լ
այն–
տեզէն
յետագային
ա ռ ա տ օ ր է ն
նիւթեր
կբ
քազէ
իր ս տ ե ղ ծ ա գ ո բծո
ւթիւննե
րու
Հա -
մ ար է
Ա ա ե գ ծ ագռ
բ ծ ա կ ա ն
տ ա ր բ ե ր
միշոցնե
-
բով
, բայց
միեւնո
յ ն
ւբկուն^^երէն
սնա -
նելով,
Ա պ ե ն գ ի ա բեանն
ալ,
կոմիտասի
նման,
մինչեւ
իր կեանքի
վերշբ
Հաւատա
րիմ
մնաց
ժ ո ղ ո վ ր գ ա կ ա ն
բազմ
ա Հ ա ր ո ւ ս տ
ե բ ա ժ շտոլթենէն
ս տ ե ղ ծ ա գ ո բ ծ ա բ ա բ օ գ -
տուելռլ
իր անիսախտ
սկզբունքին
,
ժոզո
վ ր գ ա կ ա ն
ճշմարիտ
արուեստի
ա լ ա ն գ ո ւ -
թիւննե
բուն
:
Ասլենգիարեանի
թողած
ժառանգութիւ
նբ
գ ե ղ ա ր ո ւ ե ս տ ա կ ա ն
ե լ պ ա տ մ ա կ ա ն մեծ
արժէք
կր նեբկա
յացնէ
: Մօ տ
երեսուն
տ ա ր ո ւ ա ն
բեղնաւոր
ստեղծաղործու
-
թեամբ
կ ե ր տ ա ծ է ե ր ա ժ շ տ ա կ ա ն
ա ա ր բ ե ր
տ ե ս ա կ ի
չիարժէք
գռրծեր
, որոնք
իրա -
լամբ
կբ ղաբգարեն
Հայ գ ա ս ա կ ա ն ե ր ա ֊
ժշաութեան
գ ա ն ձ ա բ ա ն բ : «Երեք
Աբմա
-
ւենի»
, «հէրիմի
էսքիղներ»
, « է ա ի ւ գ
Հրէա
կան
թեմաներռվ»,
«Երեւանեան
է ա ի ւ գ -
ներ»,
սէմֆոնիկ
երկերր,
^ ա ր ա կ ա ն
շերմ
շունշով
յ ա գ ե ց ա ծ
Ո Ո ^ ա ^ ս ն ե ր բ , մեծ թի -
լով
բաբձր
ս ա ե զ ծ ա գ ո րծո
ւթիւններ
ր , Հո–
յակասլ
« Ա լ մ ա ս տ »
օւիեբան
մեբ գ ա ս ա կ ա ն
երաժշտութեան
լաւագոյն
գ ո ր ծ ե
րն են ։
Մ ա ս ն ա ւ ո ր ա բ ա ր
Համ
ա ն ո ւ ա գ ա
յ ի ն
գբա–
կանութեան
եւ օփեռային
թ ա տ ե ր գ ո ւ -
թեան
մէշ, Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն
տ ա ր ա ւ Հայ ե–
բաժ
շառ
ւթիւն
բ
ռ ո ւ ս ա կ ա ն
իրասլաշտռւ
-
թեան
եւ ժողովրղական
ուղիով։
Ան մեր
իբականութեան
մէշ Հ ա ն գ ի ս ա ց ա լ
ստեղ
-
ծ ա գ ո ր ծ ա կ ա ն
կամուրշ
, ռ ո ւ ս ա կ ա ն
եւ
Հա
յ ե ր ա ժ շ տ ա կ ա ն
մշակո
յ թ ի
փ ո ի ս ա գ ա բ ձ
կ ա պ ի
Համար
։
Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն ի
ժ ա ռ ա ն գ ո ւ թ ե ա ն
մէշ
ղգալի
տեղ կբ գրաւեն
ձա
յնա
յ ի ն գ ո ր ծ ե -
րբ,
եբգերն
ու ռոմանսներբ,
իսմ բ ա կան եւ
ա
յլ ստե ղ ծ ա գ ո րծութիւէնե
բ բ
որոնք
գբր՜
ո ւ ա ծ են Պուշկինի
, Լերմռնտովի
, Գոր -
կիի,
Ջեխովի,
ՅովՀ.
Թումանեանի,
Ալ.
Ծ ա տ ո ւ ր ե ա ն ի
, ՅովՀ
.
ՅովՀաննէսեանի
,
Ա ա յաթ
՚ՀյՈէիա
յ ի
ե լ ուրի^երու
խօսքե
-
րով ; ժ ո ղ ո վ ր գ ա կ ա ն
բանաՀիւսութեան
լաւաւլոյն
նմոյ^եբր
նոյնպէս
որոչ
տեզ
կբ
գ ր ա ւ ե ն
անոր
ձա յնական
տ ե ս ա կ ի րս -
աե ղ ծ ա գ ո րծո
ւթե
անց
մէշ :
ինչսլէս
^Փ՚ո՛րո^կ՚ոն
սլարղ
երգերուն
մէշ
«Հբապոլրել
են ի ն ձ քո սեւ
աչքերը»
,
՚մԼյ
վարգ»
, «Մի լար
րլբուլ»
,
նկա
րազ
ր ա կ ա ն , վւիլիսոփա
յական
, բնկեր–
)
վ ա ր ա կ ա ն եւ Հա
յ բ ենա
սիրական
Հյւրոսա
- ^
կան
նիւթեբով
գ ր ո ւ ա ծ
երգերուն
մ էշ
I
«Ց,1^ւորսն
ու Փեբին»
, « Բ ե գ ա
քարոզի
– \
չԲ^ , ^ Ա ռ Հ ա յ ա ս տ ա ն » , «Այնտեզ,
այնտեզ՝
գէոլ վեՀ այն գ ա չ ա ը »
եւն.)
պ ա Հ պ ա ն ո լ ա ծ
են Ա սլենգիաբեանի
արուե
ս ա
ի ն յ ա տ կ ա -
ն չ ա կ ա ն
մ ե զ ե գ ի ա կ ա ն
ե բ գ բ
ե լ նեբգաչ
-
նակման
բաբձբ
վարպետութիւնը
: Ա պ ե ն
գ ի ա ր ե ա ն
բ ա ց ա ռ ի կ
կ ա ր ե
ւո բութիւն
կու
տար
երգի
խօսքերուն
, բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ -
թեան
գ ա զ ա փ ա ր ա կ ա ն բո վ ա ն գ ա
կութե
ա–
նը , Համարելով
զանոնք
երգի
ա մ ե ն ա կ ա –
բեւոր
գործօններէն
մէկը
։
Մ ա ս ն ա ւ ռ ր ա բ ա բ
լիաբժէք
ու
ն չ ա ն ա կ ա –
ւվ՚Յ է Ալ– Ա սլենգիաբեանի
Հ ա մ ա ն ո ւ ա գ ա ֊
յ ի ն
ժաառնգութիւնը
ոբ կբ կազմէ
անոր
ս ա ե զ ծ ա գ ոբծութեան
Հիմնական
տ ա բ ր բ ։
Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն կբ Հ ա ն գ ի ս ա ն ա
յ
Հայէլա
՚
կան
Հ ա մ ա ն ո ւ ա գ ա
յ ի ն գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն նոբ
գսչբոցի
Հ իմնագիբն
ու ստեղծողբ,
ա յ գ
նոբ
ուղղութեան
ա կ ա ն ա ւ ո ր
նեբկայացու–
ՑԻէԸ.՝՛
Ւնչպէս
միւս
սեռերուն
, այնպէս
ալ
Համ
ա ն ո ւ ա գ ա
յ ի ն
ստե
ղ ծ ա գ ո րծո
ւթե
անց
մէշ
Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն կ՝ օ ղ ա ա գ ո բծէ
ժողո
—
վ ր գ ա կ ա ն
երգի
ու պ ա ր ի
եղանա1^ւերու
բ ա զ մ ե ր ա ն գ
մեղեզիներբ
ե լ
մեարոոիթ -
մ իւս
կողմը՝
իսրա
յելաց
ի ժողովուբգը
,
Հ ա ւ ա ս ա ր է
Հ ա ւ ա ս ա ր
կը նստին
սեզան
եւ
կը
խմբագրեն
գաչինք
մը կամ
ուիստ
մբ ,
(այս
պաաճառով՝
Հբէի^
պատմ
ութեան
առաշին
ղիրքը
կը կոչուի
Հ ի ն Ո ւ խ տ կամ
Հ ի ն կտակարան
,
թէ
ինչո՛ւ
Հ ի ն ,
ա յ գ
մասին
ետքը)
։
Այս
(նթացքով
, իսբայելացի
ժողո
-
վ ո ւ բ գ բ կը գ ա ռ ն ա
յ աստուածրնկեբ
, գ բ –
րեթէ
գ ա Հ ա կ ի ց : Այժմ
կ ա ր գ ա ց է ք
Աաղմո–
սը (Գլ– Բ ՚ 8 եւ
իլէ.
4),—
Ա Ատուած
,
այս
ուխաը
պաՀպանելռւ
Համ
ար
,
իսրա–
յելացի
ժողովուբգին
նուէբ
կ ո ւ տ ա
յ աչ -
խաբՀի
մէկ ծայբէն
միւսր,
եւ բոլոբ
ժո -
զովուբղներն
ալ կբ
զ ն է իբ «սիբեցեա
լ »
գ ա ^ ա կ ի ց ի ն
ոաքերուն
տակ
;
Ազգայնականութեան
ասկէ
աւելի
կա ֊
ա ա ր ե ա լ տ ա ր ա զ
ծանօթ
չէ պ ա ա մ ո ւ թ ե ա ն :
Ա ռ ա շ ա ր կ ե
ր էի քիչ
մլ ն ալ
կորենացի
կ ա բ գ տ լ ^
Հրէական
տիեղե
րակա
լութեան
այս
ցանկութեանց
փոխաբէն
կամ
անոնց
կողքին
։
Ա ն ա ս տ ո ւ ա ^ ծ
կռչեցին
զիս :
Ո՛՛վ
կարծեցին
իրենց
գիմացինր։
Աչ -
րաֆիէի
պօւզօդին
աւելածո՞ւն։
Լա՛լ,
կը
Հարցնեմ
իրենց
, ալելբ
ձեռքիս
մէշ .
կրօնական
թնչ
Հիմք
ունին
Հրէական
այս
ուխտերբ
, քբիստոնէութեան
Հետ
թնչ
կապ
ունին
ցեզային
գերազանցութեան
այս
ինքնաթելադրութիւններբ
;
Վ ե ր շ ի
վեբշոյ՝
գ ա ղ ա փ ա ր
ունի՞ք
քրիստոնէռւ
-
թեան
մասին։
ի լ այս
Հարցռւմներո՞ւս
Համար
է
որ
Եղբայր
Մասիսը
ին^ագովռւթիւն
պիտի
վ ե ր ա գ բ է
ինծի : Բայց
գ ի տ ց ա ՞ ծ ս
սխալ
է
թէ
Եղբայր
Մասիսի
գիտցածը։
Եւ ո՞վ է
մեղաւոր՝
եթէ
Եղբայր
Ա ասիս
սխալ
է
սորվեր
կամ չէ կրտեր
Հասկնալ։
կբ
նաիս–
բնտբեմ
սորվիլ
ե լ մեզագրուիլ
ինքնագո–
վութեան
մեղքով
քան թէ
չյլարենալ
սոր
վիլ
ե լ ծիծաղելի
գ ա ռ ն ա լ
իբրեւ
գզում
-
գլուխ
:
Ե թ է
Եղբայր
Մասիս
լալ ս ո ր վ ա ծ է իր
գասբ,
ե թ է կը պնղէ
թէ Հ ի ն կ տ ա կ ա ր ա ն ը
Հ ի մ ն է քբիստոնէութեան
, ինքը
իբրեւ
քրիստռնեյրյ՝
Հ ե տ ե ւա՛՛
ծ է Հ ի ն Կաակա
-
րանի
ուխտին
, որ աՀաւասիկ
,
Աստուծոյ
բերնով
եւ բ ա ռ ե ր ո վ ՛
«է է
այս է ուխտ
իմ, ղոր պ ա Հ ե ս ց ե ս բնգ
իս եւ լնգ քեզ, ե լ ի մէշ զաւակի
քո յետ
քո
յաղգս
իւրեանց
.
1
«Թլփասւեսցի
ձեր ամենայն
արու,
ե լ
թլփատեսշիք
ղմ արմի ն
անթլւիատռւ
-^
թ ե ա ն
Յեբոյ
, եւ եղփցի
նշանակ
ուխտին
1
րկ,գ իս ե լ լնգ ձեղ»
(ԾէւԹդ • ԺԶ • 10) :
2
«Արուն
ա ն թ լ փ ա տ , որ ոչ թլվւա
-
• ա ե ս ց է
զմարմին
անթլվւատութեան
իւրոյ
յաւոկբ
ութեբորղի՝
սաաակեսցի
անձնն
այն
յաղգէ
իւբմէ
, ղ ի ց ր ե ա ց
ղուխտ
իմ »
(ԾՍնդ. ժէ – 14)։
Ամբողշ
Հ ի ն կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
Հ իմ
ը ա յ ս է ,
Եղբա՜յ ր Մասիս
,
մ իայ ն այ ս
ուխաը
I
Յ ա ռ ա շ ի կ ա
յ ի ն
ցոյց
պիտի
տ ա մ թէ
ի՛նչ է
Նոր
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
Հիմը
, եւ իբբեւ
նո ֊
բութիւն՝
պիտի
պատմ եմ Հ ի ն ե լ
Նոբ
կտակարաններուն
պ ա յ ք ա ր բ , \,ոբբ
Հինին
գ է մ , Հինբ
Նորին
ղէմ : Ա Հ ա թէ
ինչո՛ւ
կը
Հարցնեմ.
Հ ե ա ե ւ ե լով
Հ ի ն կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն ՝
ղոբ
կ՝բնգունիս
իբբեւ
քրիստոնէական
գիրք
,
Հետեւելով
ե ա Հ վ է ա կ ա ն
ս պ ա ռ Ն ա ց ա
յտ
ուխտին՝
ղոր կ՝ընգռւնիս
իբրեւ
աստուա
ծային
ներշնչում
եւ պատգամ
, ըսէ՛
, Եղ
բ ա
յ ր Մասիս,
թ լ փ ա տ ո ւ ա ՞ ծ
ես
գուն,
պատասխանէ՛
ի ն ձ։
^
...^
..Շ–
ՆԱՐԳՕՒՆԻ
ձԱՅԿ. ԼՈԻՐԵՐ Ս՚ԻԼ ԱՆԷՆ
ՄԻԼԱՆ,
7
Տուլի"
« Յ ա ռ ա շ » -
Հ^ար -
ցանգի,,
Հ ր ա ա ա ր ա կ չ ա կ ա ն ը ,
«
ԱչխաբՀի
Բանաստեղծները»
խորաղրին
տակ
լ ո յ ս
բնծա
յած
է
600
է ք ն ՚ ՚ Յ
Գ^ՂԻցԷԿ ՚^""՞՞/՛
՚^^»
իբրեւ
միակ
խմբագիր
եւ թարգմանիչ
ու
նենալով
Մասսիմօ
Ա փ ի բ ի ՚ ո ի ՚ ՚ ՚ Ի ^
=
Այ"
վերշինբ
անուանի
ա ր ո ւ ե ս տ ա գ է ա
մ ը ն է,
ոբ բ ա ռ ա կ ա ն
թարզմանութենէ
աւելի
կը
ձ գ տ ի
իմաստի
եւ ե ր ա ժ շ տ ա կ ա ն
առանձ
-
նայատկութեանց
Հ ա ր ա զ ա ա
վեբարտա
-
ղրռւթեան,
յաճախ
բ ա ր ե փ ո խո
ւե
լո վ
լեղ–
ո ւ ա կ ա ն
արտա
յայտութեանց
թրթԻ^
ղաբձուածքները,
Հասնելու
Համար
իր
ն պ ա տ ա կ ի ն
։
Թարզմանութիւնները
կշռաւոր
են ,
ոչիբկ
ե լ զուսպ։
կաբելի
է ըսել,
որ
մէկէ
աւելի–բնազիրներ
շաՀած
են
Ափիրի՚աինիի
թարգմանութիւնով,
եւ ա ս ի կ ա
Հասկնալի
է , քանի
ռր ամէն
բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ
Հ ա բ կ ա -
գ ր ա բ ա ր կ ա տ ա բ ե ա լ
ա ր ո ւ ե ս տ ա գ է տ
մը չէ
լեղուի
ե լ աբտայայտ
ութ
եան
լնա
չիսա
ր -
Հ ի ն մէշ :
Հայերէն
ներկայ
են , Մկրաիչ
Պէչիկ
՚
թաչլեան
, Թ ո մ վ ա ս
ԹէբզեաԿւ
,
Պ ե տ ր ո ս
Գոլրեան
, Ա ւ ե տ ի ս
ԱՀարոնեան
, Վ ա Հ ա ն
Մալէղեան,
Գանիէլ
Վ ա ր ո ւ ժ ա ն ,
Վ ա Հ ա ն
Տ է բ ե ա ն
, Լեւոն
է ս ա ճ ա ն ե ա ն եւ 3 • Պօ -
ղոսեան
:
X
«Տոմենիքա
Տէլ ՝Բոբրիէրէ
»
Հանրա
ծանօթ
շաբաթաթերթը,
Հ ե տ ա ք ր ք ր ա կ ա ն
յօգոլած
մը նուիրած
է Վենետիկի
Ա.
%աղար
վանքին
, Հ ր ա տ ա ր ա կ ե լ ո վ
ն ո յ ն
ա տ ե ն
ԱբբաՀօբ
ե լ վանքին
լուսանկարնե
ր ը ։
Շ ա բ տ թ ա թ ե ր թ բ
նմո
յ չ մը
կուտայ
նաեւ
մեր
Այբուբենէն–։
X
<ձԹեմ.իօ
տի
Միլանօ»
օբաթերթբ
յօղոլածռվ
մբ
1լ ա ն գ ր ա գ ա ո ն ա յ
մեբ
պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն , դրականութեան
ե լ ար -
Հ ա ս ա ր ա կ մեր մչակոյթի
ամէն
մարղե
-
բուն
մասին։
Հ ա մ ա կ ր ա ն ք ո վ
կ՝արաայայ–
աոլի
մեր մօտաւոր
անցեալի
մասին,
երբ
Հայութիւնը
իր արիւնը
կը քամէր
յանուն
անկաիսոլթեան
եւ ա զ ա տ ա դ բ ո ւ թ ե ա ն :
X
^Աեթթիմօ
ճիոբնօ»
չատ
տարած
-
ուած
շաբաթաթերթը^
ղկրբ
Ատրսափբ
Պուբկուրէթ
կր կոչուէր»
խ ո ր ա դ ր ո վ եբ -
կաբաչունչ
յօդուածի
մբ մէշ
Համակրան
քով
կ՝արտա
յայտուի
Հ. Վ ա Հ ա ն
վբգ.
ՅովՀաննէսեանի
մասին
,
ղնաՀատելով
անոր
քաշարի
ընթացքը
փեՀեայի
արգե–
լաբանին
մէշ, ուր յանդգնօբէն
կբ
պաչտ–
սլանէբ
չարչարանքի
ենթաբկռւածնեբբ
։
Այ"
գԻրքԻ՚ե
Համար
վաբգապետբ
աւելի
ծանր
ա ր գ ե լ ա ր ա ն մը կ՝աքսորոլի
:
Թ Վ Թ Ա Կ Ի Ց
ւքիկ
մասնա
յատկութիւննե
րբ
կե ր ա ե լով
գեւլարռւ1ւստակսն
լիտրժէք
ու
ամբողշա
կան Համ ա ն ո ւ ա գ ա
յ ի ն
ղոբծեբ,
որոնք
ա
չ–
քի կը զարնեն
նախ
ե լ ա ռ ա շ
իբենցմեղե–
դի ա կ ա ն ութեամբ
ե լ եբ ա ժ չ ա ա կան
կե
բ -
պարնեբռլ
յուզական
ներզոբծոլթե
ամ
բ :
« Ա լ մ ա ս տ »
օփերայի
նուագախումբի
արուեստի
բաբձբ
մչակո
յ թ բ ,
ա ր Հ ե ս տ ա -
գ ի տ ա կ ա ն
վարսլետութիւնբ
եւ Համանբ
-
ւաղային
երաժչտութեան
խոր եւ բազմա–
,
կողմ
անի
իմացութիւնբ
Ս պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն բ •
գ ա ր ձ ո ւ ց ա ծ են Հայ դ ա ս ա կ ա ն
երաժչտու
թ ե ա ն
անղուդական
վ ա ր
պետ
բ :
« Ա լ մ ա ս տ »
օւիեբան
մեբ
օփեբաթային
թատերւլռւթեան
զարդացման
Հիմնական
ու
կաբեւոր
Հանդրուաններէն
մէկն
է : Հոս
լ^ւգՀանրացած
է երղաՀանի
նաիսորգ
չբ–
շանի
վօկալ - կամերային
խմբական
ու
Համ
անուագային
ստեղծագործութիւն
-
ներուն
Հարուստ
փորձբ
յ
« Ա լ մ ա ս տ »
իսկական
ժողովրդական
Հե
ր ո ս ա կ ա ն
ողրերգռլթիւն
է, ոբռւն
Հիմնա–
կան
գործող
անձը
կը Հանդիոանայ
ժո —
ղովոկրդը
։Այգ
օվւերան
ե բ ա ժ չտա
կան
թ ա –
տեբգությէան
մ ե ծ ա ծ ա ւ ա լ գ ո ր ծ ն
է ՝ գագա—
վւա ր ա կ ա ն
թո
ր
լնգՀան
բացումներով
:
« Ա լ մ ա ս տ »
օվւերան
իր
չարաՀիւսոլ
-
թեամբ
, Հայրենասիրական
,
գաղափարա^
կան
բ ո վ ա ն գ ա կ ո ւ թ ե ա մ բ
,
ժ ո ղ ո վ ր գ ա կ ա ն
տ ե ս ա բ ա ն ն ե ր ո ւ
թ ա տ ե ր ա կ ա ն եւ արուես
-
տագիտտկան
վ ա ր պ ե տ ո ւ թ ե ա մ բ
չատ կէ -
ա ե ր ո վ կը նմանի
Բորոտինի
«Իչխան
Ի -
զոր»
եւ « Մ ո ւ ս ա ր գ ա կ ի »
եւ «Պորիս
կու–
տունով»
օփերանեբռւն
., իբրեւ
ժողովբ
-
ղական
օ փ ե բ ա , ուր գռբծող
ուժը
ժողո
-
վուրգն
է ։
« Ա լ մ ա ս տ »
օփերայի
մէշ
օ դ տ ա գ ռ բ -
ծ ո ւ ա ծ են Ժռղովրգա1լան
պ ա բ ե ղ ա ն ա կ ն ե -
րը,
ոբոնք
մչակուելով
Ա պ ե ն գ ի ա ր ե ա ն ի
ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ
ղրչի
աակ
նոր բ ո վ ա ն գ ա -
կութիւն
, նոր որակ
ստացած
են :
« Ա լ մ ա ս տ »
օփերան
կրնայ
ամէն
մէկ ա–
ռ ա շ ն ա կ ա բ գ
օփերայի
թատրոնի
խ ա ղ ա ֊
ցանկի
զարդերէն
մէկը
բ յ յ ա լ •
(Սով. Հայաստսւն)
Ա,
ԳԱԱՊԱՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
