« Յ Ա Ռ Ա Ջ *
Փոթորիկ
կր , էսրիլնաղւսնգ
,
աՀաւ֊որ
փոթորիկ,
երբ մեր սւչքերր
բացինք
լոյ -
սին։
Երեք աարեկան
էի, կբ յիչեմ
այսօր
ուան սլէ",երբ իրիկուն
մր Լփեբին Ե -
գիպաոսի
մէք
՚լ1"–ղ
մր կբ բնակէինք
այն
ատեն),
Հայբս
ւլունաւոր
պատկերներ
բե
րած էր տուն։
Անոնք
Հայկական
քարգերբ
կր
նեբկա
յացնէ
ի ն : կտրուած
գլո լիւն
եր ,
շարուած
Ք՛՛՛Լ
Ք՛՛՛էէ ) մա
րմ իննե
ր անՀա -
մաբ
լայն
փէրքերոփ
ծածկուած
, սեւե -
ռարիբ
սառած
աչքեր
ոբոնց
անգոՀական
յաճա
էսանքր
զգացի
կա
րծ ե ս
ամբոզ^
կեանքիս
լկթաց
քէ՛ն ^ ազօթոգ
ձեռքե
ր՝ ո–
բոնք կբ բարձրանային
դ է պ է
անռգոք
աստռւածէ
մբ
երկէնքբ։
Անբաժան
եղաւ
այս
ամէնբ
մեր ճակա -
տագբէն : Ձունեցանք
սփւոփանքն էսկ
մեո–
նեչու
Հոն
ուր լուսէ
ձեռք
մբ մեբ
օրոցքն
էբ
շարժած
1
Թ ա փ ա ռ ա կ ա ն
եղանք
եբկբէ
երկիր։
Հոն ուր Հաստատուեցանք,
մեր
"քէն կ՛
Ր
Ղ^՚է"
ւյնք.
որքան
ցաւաաանք
կարօտր
մեր
Հոգէնե -
բուն , որքան
անշէք
էսորՀուբգբ
մեբ
յ ո ւ -
շեբուն՝
որոնց
շնոբՀէււ
եբագային
Հայբե -
նիք
մբ , տեսիլքի
գեզեցկութեամբ
Հա -
յասաան
մբ ստեղծեցինք
օաար
երկինքնե
րու տակ :
Անիծեալ
սեբունգ
իսկապէս
:
Մէկ
օր էսնգացինք
, Հարիւր
օր
արցունք
ԷՅ տփեց
էւնք : Մէկ
Օբ
փորձեցէւնք
մ
ոռնալ
մեր
չա ր չա րանքբ
, Հաբիւբ
օր
էսաչուած
մնալու
Համ ար
անՀ ասե լի Գռղգռթա
յի
մ բ
կատարին
:
ԵԼ
Հիմա,
ծերութեան
սպիաակ
գրան
Հասած
, յոյսէ
յ ո յ ս , ցնորքէ
ցնորք տա -
րուբեբ
, կբ Հաւատանք
որ ամէն
է՛նչ է՛
սպառ չէ փեր քացած : Զեն քանգուած
Հիմ–
նայատակ
լուսեղէն
կամաբնեբբ
մեր
եբա–
Դին : Զեն ցամքած
աղբիւրնե
ր բ կաէսաբ -
գաՀոս՝
ոբոնց
ք ՚ ՚ ւ բ բ ոսկի կբ փազէ
Հբա—
չալէւ առաւօտ
մ ր ։ կ՚եռ չէ կորսուած
"՛յգ
սէսրալէւ
ասուածբնծայ
ղանձբ՝
՛լոր մեբ
նաէսաՀա
յրերբ
սլաՀ ած ենմեւլի
Համ
ար
Հա
յբենի
Հողերուն
մ էք : Աբիւնաբբու
ա -
ւազակնեբբ
չեն գէւտեր թէ ոլբ գրուած
է
անէւկա՛
բ սուրբին
աբէււնռփբ
թրծուած
սա
փւո
բին
՛քէք • նաՀատակէւ
մբ սրտին
մօ
աիկ,
Հերոսի
մբ լուսաճաճանչ
՚ գլո
լիքին
Ք"՚է՝՛ Այգ ղանձբ
Հայոց
ԱչխարՀի՜
ողին
է՝
որուն կբ Հաւատանք
մեր էութեան
ամ
բոզք
ռւժոփբ
, եւ որուն
պսպգոլն
գոՀար -
ներուն
բռ ցն է ռ/ւ կր փառ
էւ ամ էն
գէ՚չեբ
Աբագտծէւ
կատարէն
առկաէս
ուած
կան—
թեղէ՛ն
մէք :
Մեբ
սե րունգբ :
Տ ա ռ ա պ ա ն ք ո փ , ցնորքոփ
, մբրի1կերոփ ,
նաՀատաէկե բոփ , սուբբեբոփ
,
Հե րռսնե -
բռ՛է
այնքան
Հարուստ
մեր սեբունգբ
, ա—
Հաւասէւկ մօա է էւր փերքալոյսին։
Լուսա—
ճակատ
բանաստեզծներ
երգեցին
անոր
փառքբ եւ էւբ ենք ալ նա Հատա
կնե
բու
կար
գ բ գասուեցան
: Ա ն ՚ ՚ ն ց
արիւնն է սր , մեր
մ ա յրեբու
արցունքէն
խառնուած
, տՀե -
ւլասաստ
մրրիկ
պէւտի
գառնայ
օր մբ եւ
պէւտի սարսէ
խի՚լճբ
մարգկութեան։
Ասոր
ալ կբ Հաւատանք
: Ա ենք
ամբոզք
յ ո յ "
ենքպ
ե լ անուր ք, ե լ անսասան
Հաւատք :
Ո րո՛է Հետեւ
մե
բժե
լոփ կր մ երժենք
Համ ա–
կերսլիլ
այն ոզբերգական
եւ արգաՀատե
-
լի
՚էփ^աԼլին
, ուբ ինկած
ենք
տասնեակ
տաբինե
րէ ի վեբ։
Աեբժելուէ
կր մ
երժենք
մաՀուան
յազթանակբ
մեր
Լլեանքին վր -
ԱՊՐԻ ԿԵԴՐՈՆԱԿԱՆԸ
•
Մինչեւ
կ ե դ ր ո ն ա կ ա ն վ ա ր ժ ա ր ա ն ի
Հիմ–
նաբկռւթիլնբ,
*կոլսռյ
ՀայկաԼլան
վարժա
րաններ բ անՀաաաԼլան
Հէւմնարկութիւն
-
ներ
էին, մեծապէս
գնաՀաաելի : Զունե -
լոր գասոլ
աղաք մասնաւոր
կարգագրու -
թիւններով
ել շԿւոբՀիլ բարերարներու
ան
չուշտ օգտուած
են այգ
գսլբոցնե
րէն ,
սակայն
կեզբոնականբ
առաքինն
եղաւ
Պոլսոյ
մէք,
ուր աղքատ պատանին
Լլբ
մտնէր
էւր սԼ–վւական տունին
սլէս,
ամէն
երկչռտութիւն
եւ սառ րակա յռւթէււն մէկ -
գի գրած
Հաւասար
ամէնուն ելՀամար -
ձաԼլ :
՛Բանի
քանի
անղամներ,
մեր րնկեբա -
կան
Հ ա լ
աքսյթներոլ
րնթացքէւն
շատեր
շեշՀոած են աքս պարագան,
մանաւանգ
մեր
^էէմէնէն տազանգտւոր
եւ տարէց
մեծ
բնկեբբ՝
Ար շա1լ Զօպտնեան
, ա յգ
Կ՛" բ ~
գագր
ութ
իւնբ
Համ աբելով
կեգրոնականի
գլխաւոր
քատկանէւշր :
ԱՀա
բոլո րռվ
ին ճիշգ տեսակէտ մբ : •
Բանէւ ռր գպբոցբ
բնկերայէւն
գարղաց
—
ման ե լ յառաքղիմութեան
ծառայռզ
Հիմ -
Լական
ազգաԼլներէն
մէԼլն է, ժոգովուրգ -
նեբու
բարէւ քին ել վե րե լքին
անՀրաժեշա
ագգակբ^ ոչ մ եա
քն արգար,
այլ
րանալռր
է անո բ գռներբ
բանալ
անէստիր
Բ"Լ՚՚Բ
սլատանինեբ
ուն առքեւ : ԱռՀասարակ
գպ՜
բոցին
կորՀիլ
եւ գպրոցէն
վերք է որ կբ
յայանուին
ճշմարիտ
արժէքներբ
: Ե՛֊ "՚^վ
պիտէւ
ուղէր
իբ աղղին ւէնասբ,
պատուար
ներ
ղե տեզե լով Հաւանական
Հանճաբն1ւրու
ե լ տաղանգներու
սլոռթկում ին գէմ : Հե
տեւաբաբ
, ա յգպիսի
Լլարղաղրութ
իւն
մ բ
բա բե բա բ էր մանաւանւլ
մեղի Համար , եւ
մ եր առաքնո բգող
տարբբ
կոբՀալոբելի
է
ոբ , րմբռնած եւ կիրարկած է ձրի
ուսման
սէլղբունքբ
:
կեգբոնականբ
այս տեսակէտով
ալ ,
գէթ
իր սկզբունքին
մէք
առաքնութիւն
շաՀած
օբինակԼալի գործ
մլկ է :
Մենք
բոլորովին գոՀ
էենք
սաԼլայն
կեգրոնականի
տուածէն : Ան չէ կրցած
րլ
լալ
՛ոյն,
է՛նչ որ եբաղած ենէւբ Հիմնա -
՚լիրներր : Ըլլալով
ազւլային
սեփականու
թիւն,
իո վբայ անգրագարձած
են
տմէն
ագէտ ու փորձանք
որոնց
ենթարկուած
էր Հայրլթիւնբ
: Ան ՚սռժամապէս
փակ -•
II
լած եւ կրկին վերաբացուած
է
շնոբՀիւ
մեբ
ՊոլսաՀայ
ազգասէր
ունեւորներուն
,
ռրոնք էսնամ ակա
լ Լլանգնած
են եւ
ամ
էն
գնով փորձած
են
զայնմիչավերականգնել։
է
^ոս
անուններ
պիտի
չտանք,
բայց
մեր
անվեբապաՀ
յարգանքի
րաժինբ կբ բե -
րենք
անխտիր
, ծանօթ եւ անծանօթ
, մր–
տաւո րական
,
Հարուստ
թէ Համ
եսա
այն
բոլոբ
ազգակիցներուն
, որոնք
միչտ ալ ու
զած են ա
յգ
լ»
ր ա գ բ գաբձնել
յոբգաՀոՍ
ձառագայթներով
քտՀ մր
յ
ՊոլսաՀայոլթիւնբ,
էր ազգային
ձեռ -
եար1կեբով
պարծենալու
չատ մբ տուեալ
ներ
ունի,
իր ղոՀաբերութեան
ողին
ամէն
ղովեստէ վեր եզած է։ Բայց
թող
ներուի
մեղ
ենթագրել
ռր\ եթէ
կեգբոնականբ
Հ իմնուած
չրլԼ՛" Բ վա ճ ա ռա շա Հ
մ ա յրաքա–
ղաքի մբ մէք,
որուն բնակչութեան
գէթ
մէկ
մասին
կա րգա էսօսն էր «գործի մաբ -
գբ» եւ ոչ թէ «պօչ մարգբ»,
թեբեւս
Հոն
մտնոգ աչակերտներբ
Հա յ Լլա կան
աւան -
գական
յամառութեան
կորՀիւ,
մնային
աւելի
սեբտօբէն
փարած
գագափւարական
ձգտումներոլ
:
Ալ
կեգբոնականբ
փոխա -
նակ ցանցառ
թիւով
շբքանալարտներ
տա
լու , աւելի առատ
բերք տուած
կ՛ րլ ւար եւ
րստ
այնմ չաա աւելի
բագմաթիւ
մեծ եւ
աղգօգուտ
մ արգիկ :
ՎատաՀամբաւ
թազէւ
մբ
մ էք
Հ
իմնուած
այգ
շէնքին
մէք, բսէւնք նաեւ այգ ագգա -
յին խառնարանին
մէք , գօրեգ
նկա րաղի ր–
նեբ են կերտուած
, ակիւ եւ
արժէքաւոր
մաբգիկ
են սլատբաստուած
, ել
՚ կ ե դ ր ոն ա ; –
կ ա նի
Համբաւբ
յայտնապէս
Հաստատուն
,
գերիվեր է մեր բռ լռ ր գպբռցներէն
։
Բնտկանաբաբ
կեգրռնականբ
ճանչցած
են առաւելապէս
անով Հետտքբքրռւռղնե
-
րբ եւ մ ասնաւո րապէս
իր նախԼլին սանե -
րբ։
ԱաԼլայն , որքան
ալ
իւրաքանչէււբ
սան,
ճանչցած ել սիբած
Ըլլայ
իր վար -
ժարանբ , պէւտի
չկրնա
յ վեր բա բձրանա
լ
անՀաաական
սաՀմ անափակ
յի շաաաԼկե -
րէն եւ մ ասամբ ալ շաՀա խնղի ր գնաՀա -
տանքէ ու պիտի չկրնա
յ Հասնիլ
անո ր մե–
ծութէււնբ
չտփելու
աստիճանին
,եթէ վար–
ժարանի
կեանքէն
գուրս
նաէսԼլին
սաներու
միութեան
մբ չգոյռւթեամբ
յաճախակի
շփումներէ
ղրԼլուած
մնայ։
Հոն
ամէն
նաէսկին սան չափ, մբ, կշիռ մբ ունի իր
ԳԻՐՓ
՛
"՚– ՚"եղր
ճչգԼւլոլ ;
Հասկնալի է անչուշտ եւ մասամբ ՚ ալ
աբղար երբիւրաքանչիւր
նախկին սան կբ
պնգէ թէ իր շրք՚սնի
տնօրէնն է լաւագո
յնբ
բոլորէն,
0Է միայն
իր օրերու
Հայերէնի,
գիտութեանց
, պատմութեան
ելայլ նիւ -
թերու
ուսււցիկեբն
եղած
են ամէնէն
Լլա–
բոկեբբ
կեգրոնականի
: Բայց երբ անոնք
Հտւսւքռւելով
իրենք
զիրենք
ղէմ առ գէմ
Լլբ գանեն
յամառ
պնգումներոլ
^ կբ նչա–
բայ
:
Մ
Լէ
ր իւրաքանչիւր
օբբ ՚էչէ պսակ
եղաւ։
քւլբաքանչէււ
ր գիշերբ՝
Հսկումէւ
՛լէ շե ր մե–
ռեկե
բուն
Համաք։
յ
Ամէն
մէԼլ աբեւին
, ա–
մէն մէկ ճրագին տակ
մեր
Հեծեծանքբ
բարձրացաւ
. բսէ յց
նո յնպէս
մ եր ցասոլ -
մր–
մեր
մոն
չող
ազազաԼլբ :
Ա ենք սլաբտուածներու
սեբունգ
չենք ^
այլ պայքա
րէւ ու տանքանքի
անվԼլանգ
կե ր սլա բանքնե բ
Աեբ
բազուԼկերբ
քարգուած
, մեր աչ -
քեբր փորուած,
մեր ռտքեբբ ճանապար -
Հին տատասկներէն
արիւնլուայ,
չարու -
նակեցինք
բարձրանալ
, ազօթքր
մեբ չբ -
թունքին՝
Աստուծո յ Համ ար ել պաշտու -
մի լուսաՀեզ
ղղացումր
մեր Հոգիին
մէք
այն
ամէն
բաներուն
ռրռնցմէ
գեղեցկու
թիւն եւ ներգակակռւթէււն
կբ ճաճանչեն
;
Պ
՛Ա
չտե լուէ պաշտեցինք
Հայոց
լեղու^ւ ՚
սօսէ՚նեբոլ
սօսափին
ե լ գետերու
մրմ
ուն–
քին "՛յգ սրբաղան
ԷսռրՀուրգբ՝
որ քարե -
բու
ե լ բիւրեղներու
մ է քէն
յալիտենական
գրոչմներով
կբ յայտնուի
եւ մԼ^ր
սրաին
արիւնէն
քեբմ ացած՝
ա ր գ ա ր
արե ղաԼլէւն
բոցերովբ
Լլբ ճառաղայթէ
ամէն
առաւօտ
:
Ալ
այսօբ
Հեռատեսիլ
Հայրենիքին
ամ -
րափաԼլ
գռնեբուն
առքեւ
, կորաքամակ
եւ
գողաՀաբ
ոլէսաաւորներ
կբ սսլասենք :
Ւ՚^նչ
եզած է մեր
ոճիբր,
մեբ
մեղքբ ոբ
գ՚ւներբ
չեն րացոլիր : Ներսէն կբ
Հասնին
Արաքսի եւ Հրա ղգան
ի քազցբաձա
յն
մ ր -
մունքնեբբ։
Գեղամայ
ձորին
քրփէժներբ^^
կբ կանչեն
, էքմէւածնի
կռ կա Լկեր
բ
կբ ՚
կանչեն
մեղ : Հռ իփսիմ
էն ճամ բուն
Լւգերքն
է կանգներ
, ոբբուՀիէւ
նման ;
ՇոգաԼլաթին
սւչքեբէն
արցունք
կբ Հոսէ։ :
Ջ"՚֊արքժնռցի
աւեբակնե
բն ալ 1լ^արիւնէ։ն
մեր կաբօտա -
Հար
սիրտերուն
պէս : ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
նակէ թէ այգ օրբ իրենց
Համար
՚լ՚՚լրոցր
կբ գագբհ
ԲԱալ
իւբայատուկ
եւ
սեւիաԼլան
Հա..տաաութիւն
մր, լոկ պատանեկան
օ -
բերու
երքանկայիչատակ
սլատաՀաբ
մբ ,
գաոնալու
Համար
Հսկայ
միաւոր
մբ,
մե
ծութի՛ւն
մբ,
որուն
անպաճոյճ
եւ
մթին
,լ.սսար՚սննեբուն
մէքէն
բոլոբին
Համար
յանկարծ
կը պայծառանան
գէմքերբ նախ
րոլռր
նաՀատակ
ուսուցիչներուն
ե լ
րնկե–
րաԼլիցներռւն,
ինչպէս
նաեւ
Ներոէս
՚էար–
ժասլետեան
եւ Եղիչէ
Գուրեան
սբբաղան -
նեբու,
Մինաս
Ջերաղի,
Յարութիւն
Մոս–
աիչեանի
. Նալպանտեանի
, Հայբ եւ
ոբգի
Գ,սվ,,,ֆեաններու,
Ատեվ։ան
կուբտիԼլեա
-
նի , Եղի՛"
Տէմիբճխւլ՚ռչեանի
,
ՅաԼլոր
Գռւբղէնի
, Ա՛ւաքել
Զ՚"քրեանի
,
Պօղռս
Գէոբ։լեանի
, Աելքոն
կիւբճեանի
, կաբա -
պետ
Բիւբքճեանի
, ՅուէՀաննէս
Հինտլեա–
նի , Ռուբէն
Զ՚"ՐԳ՚"րեանի
, Պետրոս Ատ -
րունիի
, Լեւոն
Թաչճեանի
, ելայկ
եւն–,
որոնք եւ որոնց
նմաններբ
կեգրոնականի
սիէնւեբն
ե՛լան :
ԵԼ
յէչելո՚է
նաեւ գէթ գսլբոցէ
աոաքին
չրքանի
բեկաւոր
Հունձքբ,
մեղի
անէսառն
Հպարտութիւն
սլատճառռզ
լՐւԼլերաԼլտն
գէմքերբ
, ԱրշաԼլ
Զօպանեանի
,
Հրաչեայ
Աճառեանի
,
Երուանգ
Մանուէլեանի
,
Մաքսուտ
ԱիՀրգատեանցի
, առանց մոռ -
նալոլ
նաեւ
իբ ազգանուէր
բոլոր
խնամա
կա կեբ
բ
լ
ՅռբելենաԼլան
ա յս
առէ։թռ։է
յ ո լ ւ լ ո ւ մ ով
եւ պաչտ։սմսւնքով
լի կբ էսոնարՀինք
մաս–
նալորաւգէս
կեգրոնականի
Հիմնագիր
,
խնամակալ
, անօրէն
, ուսուցիչ
,
ծառայող
ե լ նաէսԼլին սանբոլոր
նաՀատաԼկեբու
յի -
չատտկին
աււքեւ :
Թոզ չ ա ա ապրի
կեգբոնականբ
: Ան ան
փոխարինելի
ե լ անՀրաժեչտ
Հանղրուան
մ րն է , գէպի
լուսաւորութիւն
սլացոզ
ժո
զովուբգի
մր ճամբուն
վրայ,
պատուոյ
խոբՀբգանիչ
մր ,որ կբ բնորոչէ
քաղաքա–
ԿԻրթ
՚ ^ Ղ Գ ՚^Ա՛
Երէկ եւ այսօր,
ինչպէս
այն
օրե
րուն
երբ
Հոն աչաԼլեբտելու
բաէսաբ
ունեցած
են
մեղմէ
շաաեր
^ կեգրոնական
ւէարժա ֊
րանբ
կրթարան
մլկ էբ ուր ռւսուցէչ
եւ
աշակերա
սորւէեցնելռւ
եւ սորվելու
տեն–
գովբ
մէայն
1լբ աառապէէն
: Եւ
ուրկէ
Հեռացռկեբբ
աասնեակ
տարիներ
՚էեբք ա–
մէն
ողեկոչոլմէ
առէթով
Լլ՝արտայայ
-
տոլէ
՛ն
Հոն կաաարուած
գասաւանղռլ
-.
թէւններոլ
ե լ էբենց
սէբելէ
ռւսռլցէկե
-
րռւ
մասէւն,
ռ լ Լլապրէն
անոնց
թողած
անքնքելէ
յէշատաԼկերուէր
:
ԱՀա
այս
էբռղութէւնբ
Հռչակելու
եւ
մեբ
ազգէն
Համար
օգտաշատ
եւ
սլատուա–
բեբ
ձեռնաբԼլէ։
մբ տ ե ւ ա կանո
ւթ էււն բ
Հաս
աաաելու
, էնչպէս
նաեւ
մեզմէ
չաաերուն
Համար
քաղցր
յէշատակ
մբ տօնա
էսմ րելու
Համար է որ Փարէզ
բնակող
կեգրռնա
-
կանցէներս
Լլբ Հրաւէրենք
մեր Հայրենա
-
կիցներբ
մէասէն
տօնել
վարժարանին
Հիմնարկութեան
^Հ
^ամեակբ ; Այս
առթիւ
անոնք
սլիտի
ծանօթանան
կեգրոնականի
կաաաբած
ւլոբծին եւ մանաւանգ
այն բա–
ցառէկ
գերին որ սաՀմանուած
է սեւիա -
Լլան
Հայրենիքի
մէք,
բայց
մանաւանգ
՛հայրենիքէ
գուբս
ապբռղ
Համայնքի
մբ
Համար,
եթէ Լի՝ ուղէ
մ շակո
յ թ ի
մարւլին
մէք ոչ միայն
մռլրտցկան
չմնալ,
այլեւ
բերել
բաժին մբմարգկութեան
յաոաք -
գիմ
ութեան
, առանց
որուն ոչ ոք
պիտի
"՚-գէր
Հաչուի
առնել
զինքբ
ոչ
մարգիկ
ե լ ոչ ալ սլաամութիւնբ
:
^
ՎԱԶԳԷՆ ԱՆԳՐկԱՍԿԱՆ
ԿԵԴՐՈՆԱԿԱՆԻ
ՀԱ-ԱՅ-թԻՆ ԱՌՋԵԻ
Պոլսոյ
ծովափին
այն նեղ
Հոզաշերտին
վրայ,
ուր աաենօք կր աարածուէր
ճենռ -
փացի
Փ՚՚տեստային
իշխանութիւնբ
,
1889^՜1՛
ի վեր կբ բարձրանայ
կեգբոնա
-
կան
էէարժարանր
, Ա . Լուսաւորի
չ կաթո -
ղիկէին
Հոէէանիին
նեբքեւ։
Արտաւլին
նուէ–
ՐԲ
եբքանկա
յիշատակ
Նեբսէս
Պատրիարք
^Հարժասլեաեանի
, ազգային
այգ
բարձրա
գոյն
կր թ ա րան
բ կանգուն
կր մնա
յ
այսօր
ժամ տնակի
փռթռրկոտ
վերիվա
յրումնե
-
րէն :
Տղայ
օբԼւրուս
, եբբ
Պաաբիարքարանի
պաշտօնէութիւնը
առժամ
աբաբ
աեզաւոբ^
ուած էբ ուսումնարանին
մէկ թեւին
մէք,
( ագգա
յին
Հաստատութեան
նո ր
շէնքին
կառուցման
պատճառով)
, յաճախ Հոն
1լ երթայի
Հօրս
շուքին
տակ :
Ռիտելռվ
կեղրոնա
կան ցինե
բու
երթ
ուղտ
րձբ , ա -
նոնց անկաշկանգ
շաբժուձեւեբն
ու մար -
ղական
էսաղերը
, վարժարանի
շրքավւակին
կամ
վե րանտա
յին
վբայ,
կեղրոնաԼլան
մանելւ։ւ
անղիմտղրելէ։
բագձանք
մբ կը
էսլրտէբ
սրտի։։
մէք։
ԱբռվՀետեւ,
կեգրո -
նա կանը
լկտանիք
մլկ է, ինչպէս
Աանա -
սաբեանը
ու Պէրպէրեանբ,
որ ունի
իր Հը– .
պարտանքը
ե լ անձնաղբոշմ
ն/լարազէւրբ
:
Մ ղուած
ա յւլ.
անմ
ե։լ վւաււաս
ի բ ո ւթենէ
ն ,
որ
աւելի քան Հօրս ալ էբ ,
անՀունօրէն
Լէրքանիկ էի առա
քէ՛ն
աշէսարՀամ
արտի
փաէսճանին
ա յղ
մ եծ
Լլբ թա րանէն
ներս
մ ուաք
գործելով
:
Ա կղբնական
շրքանին
, ես զիս
ճնշուած
կբ զգա
յի անոր
խո բՀ բգաւո
ր վեՀռւթե
-
նէն։
Բայց ի վեբքոյ կբ խռրՀէի թէ Աե -
ծարենցի
, Ե
Րռւխանի
, Զօպանեանի
, Եր -
ուանգ
Մ անուէ
լեանի
, Հրաչեայ
Աճառեա
ն ի եւ Արչակ
Ալպօյաճեանի
սլէս
արժէք -
ներ
այնտեղ
թ ա փ տուած
էին իրենց վե -
Հերոտ
թելերուն
եւ գարձած
մէկ մէկ մե–
ծութիւննեբ
: ժամանակի
լկթացքխն
պի ,
տէ
վերաղանէի
ինքզինքս
քերմ
քաքալե -
րանքովբ
թանկաղին
ուսուց չական կաղ -
մին, որ Հեռու էր վաղեմի
Համբաւներուն
շուքին աակ
մնալէ։
Պիաի
յիշեմ
րնգմիշտ
ՕշաԼլանը,
Հ. Արսէն
%ազիկեանը,
Լեւոն
Թաչճեանը
, փրոֆ
. Ա . Զագըբեանր
, Վաբ
ղան
Աարգէէսեանբ,
Փայլակ
Աանասաբը
,
Գրիգոր
Աիւնին, Ե ֊ ճանԼլէօգեանը
ե լ Աը–
շեցի
Արտաշէս
Տէր Յ՚՚վՀաննէսեանբ
:
Անցեալ
ւիառքերոլ
ամբոզք
Համա յնա -
պատկեր
մլկ էր որ կր բացուէր
այնտեղ
իմ
առքել
^ Զերակերուէ,
Պարոնեաննե
-
բով , քՍաժակներով
, Ջա ր գ ա բեաննե
րռվ ,
՛իրոֆ՛ Ա– Խաչատռւրեաննեբով
եւն.։ Ա -
նոնք
աւելէ։ կբ մեծնա
յին
իմ աչքէ՛ն , կը
ճ ո խա
ցն է է՛ն
ե ր ե ւա կա
յ ո ւ թեանս
Հորիզոնը
Հայաստանի
անկախութեան
այգ
շրքանին
որ
աւա՜ղ
այնքան
կարճ
պիտի
տեւէր։
Պա յծառ
մ թնո
լորտին
մ էք ,
կեղբ։ւնա
- 1
կանի
վե րանտա յ է ն յաճախ
գիտած
եմ
Մ արմ արան եւ երկար
որոճացած
պաա -
մութեան
էւբագաբձութիէննեբռւն
՛էրայ :
Հոն
էր , ծովափէ։
այն նեղ
Հոզաշերտին
վբայ
, որ Հզօր
կայսրութիւն
մբ
ճանչցած
էր իր փառքէէ
ղենիթր ույետոյ
տեղա -
տուութիւնբ,
ԱուՀամմէտ
Ր-ի
գրոՀին
առքեւ :
• • • Ծիեաւկ
ու արցունքբ
իրարու կը
մ իախառնուին
Վա լաթիո
յ ա յս թաղամ
ա -
սին
մէք,
ուր տշվաարՀիկ
բոյնեբ գէլ էսոր–
Հրգատուներ
են ուսումնատենչ
Հոգէնե -
բուն :
Բայց
ե լ այնպէս
, Հռս է որ Հաստատ
-
ուած է Պո լսո
յ աււաք ի ն
Հա
յ ւլազթակա
-
նութիւնբ
, ըսա մ է։քնտ։լ.արեան
պ ա ա մ տ -
գիբ
Ե բեմ իա
Ջելէպիի
, Հոս է նմ անա պէ
Ս
որ աչէսարՀ
եԼլած է Հայ ժոզոփուբւլի
Հան–֊
ճաբեւլ
զաւակր՝
Պետրոս
Ագամեան
: Եւ
1
\ենովա1լան
աշտարակը
, որ Լլբ ։էե լ՛ ապրէ՛
բիւղանգական
կործանած
պա լատնե
րէն ,
մեւլ՛. կր յիչեցնէ թէ ծռ։էավւնեայ
այս Հ"՜
զաչերտբ
Ո ս կ ի կ ա լ ք Ո Ն ր ջ
մլկ է
արեւելքէ
եւ
արեւմուտքի
միքեւ :
• - կեղրոնականը
աՀա կը
բարձրանայ
այնտեւլ,
արեւմուտքի
քաղաքակբ
թու -
թեան
ճամ բուն
վբ՛"
յ ՚.
Երբեմնի։
ղառն
յուսա
խա րութիւննե
բէն
«
ոբոնք
կքէ
մնան
րաժինբ
ՀասաբաԼլ
մաՀԼլանացուներուն
ե լ նոյնքան
ալ աղ -
ւլերուն
, բաւ է որ վերապրի
Ներ"է՚՛
Պատրիարքի
ոգին։
Թ՛՛ղ այգ ոգին բաչ -^
էսուի
ամէնուն
ծագէ
է։ ծագ, Ա. Լուսա -
ւորիչի
կանթեղէն
ե լ մեղի տայ լ ո յ ս ե լ
ւ՚մաստութիէն
:
ԱՐԱՄ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
