իյԱԲ.֊-
Նշ–
օր հրատսւյւակած էինք ըն
կեր Անդրէ Տէր Օհանեանի դասախօսու -
թ-եան աււաջին մասր , որ կր պատկերա -
ցնէլւ իըսւնահայ դաղութ-ին անցեալը;
Ահաւասիկ երկրորււ– մասը , - ներկան՛
իր <լրական - գեղարոնեստական շարժ ու -
մով
ԻրանաՀայ
արղէ
ե ր ա ժ չ ա ո
ւթ
ի ւ ն ր մեծ
վերելք
մը 1լ՝արձանա,լրէ
, շնորՀիլ
չ ա ր ք
մր
ե ր ա մ չ ա ա գ է տ
իրաանՀայերու-.
Հ ա ս -
ւոակաւոր
ուսուցիչ
Լեւոն
Գրիգորհան
ա–
նոնց
ն ա Հ ա պ ե ա ն
է ։ Պ ա չ ա օ ն ա վ ա ր ա ծ
է
թաւրիզի
«Հայկազեան
»եւ
«թեմական
֊
կ Լ գ ր ո ն ա կ ա ն »
(միջնակարզ)
գպրոցնԼրոլ
մէշ–.
Ունեցած
կ
Հիանալի
երզչախում
-
բեր՝
աղգային
- աոՀմիկ
քաոաձայն
եր ~
գերով։
Ջութակի
ուսուցիչ
կ միաժամա
-
նակ : Արաագրած
կ ա մ ր ո Վ
սերունդ
մը
երաժիշաներու
, որոնք
Իրանի
քազաքնե
-
բուն
մէ1 կաղմակերսլած
են երզչախում
-
• բեր , նուագախումբեր
եւ
Համերզներ
։
իր
աշակերաները
Հ ա ս ա ծ են մինչեւ
Պաղ~
ա ա ա : Ա յ գ երաժիշաներն
են՝
Արշալիը
Գալֆայեան
ԼՊագաաա)
, որ մեռաւ
իսւա֊
լԻ՚՚յ
՚քէէ^
^ՐԲ և՝"՚^ՂէՐ
չ ս ՚ ր ո ՚ ^ ՚ ս ՚ կ ե լ
իր
հւսումը։
Աղամ
Գրիգորեան
(Արաք)^
ծ/՛–
հւանգ
Ա ա ր ա ի ր ո ս ե ա ն
(Ո՚աշա)
,
Գ ա գ ի կ
Բարիսուզարեան
,
նախօրօք
Պաղաաա
,
Այմմ
Ա բ ա գ ա ն
120
Հոգինոց
երեւելի
երգ–~
չ ա իսումբ
մը ունի
, Հ ամերզնե
ր
կ ո ւ ա ա
յ
նաեւ
ԱՀվաղ
եւ Ս՚ասչկգ
Աոլէյման
: Ա ն դ ֊
րանիկ
Բ ա ղ դ ա սար
եան
(շոլթակաՀար
) ^
նուագախումբ
ունի
Ա բ ա գ ա ն : Հենբիկ
Ա–
նանեան
( շւււթակաՀար
) ,
նո ւ ա գ ա խ ո ւ մ բ
ունի
Ո ՚ ս ՚ ւ ր ի ւ լ ի
մ է շ ։
Համբարձում
Գրի -
գ ո ր ե ա ն , ( Փարիզէն
ծանօթ)
,
ուսուցիչ
թեՀբանի
« Գ ա ւ թ ե ա ն »
զսլրոցի
, կբ
վարէ
Գպրոցին
եբզչախումբբ,
ունի
նաեւ
«կո -
մ ի ա ա ս »
երզչախումբը
, 25
աաբիներէ
ի
ի վ ե ր ,ամէն
ա ա ր ի
Համերգներ
կբ ս ա ր ք է ,
ղարկ
ա ա լ ո վ
ազգային
երդին։
Անոբ
խում–
բին
երգիչներն
են եզած՝
երզչոլՀինեբ՝
Տ– Ա ա թ օ
Ա զ ա բ ա ր ե ա ն
, Ա բ ա ք ս
Պ ե ա բ ո ս –
ե ա ն , Օր– Լօրիկ
Մովսիսեան,
Տ–
Մարօ
Մելիւք
Բարսեզեան
, Տ–
Բնաբիկ
՚Լարա
-
բէզեան
, Ա չ ո ա
Պօղոսեան,
Հայկ
ԱՀան
-
եան եւ չ ա ա ուրիշներ։
Ա ր ա մ
ԱԱաՀվերգ.
եան,
Հ ա մ ա դ ա ն ի ազգ. գպրոցին
տեսուչ
ու
եբամիչտ
I Վ ա ր դ զ է , ,
Գրիգորեան
,
շու–
թ ա կ ա Հ ա բ ֊ խ մ բ ա վ ա ր
(այժմ
Նիւ Եորք) :
ԻրանաՀայ
տ ա ղ ա ն գ ա ւ ո բ
երաժիչտ
է
Ռուբիկ
Գրիգորեան
, որ տեսուչն
էր /» -
րանի
պետական
երաժչտանոցին
(թեՀ -
բան),
ունէր
միշազղային
երզչախումբ
,
կբ վ ա ր է ր
երաժչտանոցին
յայտնի
սէնֆո–
նիկ
նուագաիլումբբ։
ԵրղաՀան
է,
մ չ ա -
կ ա ծ է պ ա ր ս կ ա կ ա ն
ե ր ա ժ չ տ ա կ ա ն
բ ա ն ա -
Հիւսոլթիլնը
(ֆոքլոր)
..
% ո յ ն
դերը
կա -
տարած
է Պարսիկներու
մէշ, ինչ որ Կո–
միաասբ
մեր մ է շ ։ իր իսումրին
ե բ գ ա պ բ -
նակները
կբ նուագուին
թեՀրանի
եւ
Լոն
աոնի
ձայնասփիլլլի%
կողմէ
յ
Ա ե կ ն ե ց ա ւ
Մ֊
ՆաՀանղնեբ
, երաժչտութեան
վ ե բ ա -
^^3 Կ • Զարեանին
« Տ ա տ բ ա գ ո մ ի
Հարսը»
,
գ ր ա ծ է նաեւ
սկեբցօներ
, որոնք
ն ո ւ ա գ ՚
ուեցան
% ի լ Եորքի
ամերիկեան
մեծ
նուա–
լլախումբին
կողմէ,
ի–/.ք^
^ ^ ^ լ ^ ^ ^ ^ ^
մը
կտոր
իր ծեզինակոլթի^ք^՚սւ^ր^–^
^
յեաոյ
Հրաւիրուեցաւ
Պոստոնի
երաժշտանոցէն
իբրեւ
դասատու,
երզչախումբ
\ազմեց
,
նաեւ
լարաւոր
նուագախումբ
ե լ
այժմ
Ուոչինկթըն։
իր կտորներէն
մաս մբ Հբ–
րատաբակած
է ԹեՀրանի
Հայ Ա չ ա կ ո ւ -
թային
Արարատ
Աիոլթիլնբ..
իր տաս
-
նամեայ
ագան՝
Լելիկ
Գրիգորեան,
Հրաչք
մանուկը,
դաշնամուրի
մրցանակ
չաՀե
-
ց ա ւ
Պոստոնի
մէշ ե լ Հրաւիրուեցաւ
նը -
ւագելոլ
Նի^ է^ր^^
^թէլէվիղիոն»ին
ա ռ -
շ ե ւ ։ իր ա չ ա կ ե ր տ ը ՝
տ ա ս ն ա մ ե ա յ
ՀԻաԷ
Յաբութիւնեան
նոյնպէս
Հրաչք
մանուկը,
Պոստոնին
մէշ կր զարգացնէ
իր
աբուես–
աբ
(շութակ)
.
քհ-Գրիգորեանի
սերունդէն
են՝Վիլլյ.
եւ
Բիբիկ
Պ ա տ մ ա գ ր ե ա ն
, շութակաՀաբ
Պոս
տոնի
մ է շ ։
ՀաՀրիկ
իյոկայեան,
ա ա ղ ա ն –
դ ա ւ ո ր
շութակաՀաբ,
որ աչնան
պիտի
աւարտէ
Հոոմի
երաժչաանոցբ։
Ֆ ր ե ա է ֊
րիկ
Ա տ ե ֆ ա ն ի , կր
ն ո ւ ա գ է
Հռոմի
նուա
-
ղախումբեբուն
մէշ եւ կր
չրշխ
ք ա ղ ա ք է
ք ա ղ ա ք ։ Օր • Շ ա ք է Ա ա կ ա բ ե ա ն
, գ ա ^ ա -
մուրը
կբ ղարգացնէ
Հոոմի
ե ր ա ժ չ տ ա ն ո -
ցին մէշ ե լ կր մշակէ
իր ձայնը,
ա պ ա գ ա յ
խ ո ս տ ա ց ո դ
եբգչոլՀի
մ ը ։ $• Ռ է ղ ա Տ ա -
կոբեան,
երղչուՀի
Հոոմի
մէշ, երկու
ան
գ ա մ
Հրաւիրուած
է ճ ե ն ո վ ա
երգելու
եւ
ընտիբ
ձայն
ունի
:
Տ–
Մելիք
ԱբբաՀամեան
, շութակի
ա -
շակերտներ
կը պատրասաէր
նախ
Թ ա ւ -
րիղ,
այժմ
ԹեՀրանի
մէշ, մեծ
ա պ ա գ ա յ
կբ
խ ո ս տ ա ն ա ն իր աշակերտներէն
Պետ -
րոսեան
, Ա ո ւ բ ա տ ե ա ն
եղբայրներ
,
Լեւի՚կ
Արզումանեան
ե լ ուբիչներ
։
ԹեՀրանի
պետական
երաժչտանոցին
կարեւոր
ուսուցիչներբՀայեր
են՝ Տիկ
–ներ
Տ • հ ք ա ո ա ա ե ա ն
, Ա ր ո ւ ս ե ա կ
Հախնազար
-
եան,
Լիւսի
Փիլոսեան։
Գաշնամուրի
Հը–
մուտ
վարժուՀիներ
են՝ Տ ՛ Ա ա բ գ օ Աա -
Հակեան
եւ Տ– Ա ա ե փ ա ն ե ա ն
,
Ա ա ֆ ա բ ե ա ն
ե լ
ուրի^եբ
:
Թալրիղեցի
Պ– էմանուէլ
Աելիք
Ասլան
եան,
քսան
տ ա ր ի
Գերմանիա
ուսած,
Հըռ–
չ ա կ ա ւ ո ր
դ ա չ ն ա կ ա Հ ա ր
է եւ ե ր գ ա Հ ա ն ։
՚ՀքՈւագաՀանդէսներ
տ ո ւ ա ծ է Գեբմանիոյ
,
Աւստրիոյ
քաղաքնեբբ,
Փաբիղ
ե լ ԹեՀ ֊ ֊
րան : Ունի
գրուածքներ
ե լ
Հեղինակու
-
թիւննեբ
, որոնք
կր Հաղորդուին
Համ -
բուրդի
ձտյնասփիւոէն
: էքորունկ
եւ կա -
րող
երաժիչտ
է ։,
,
)Հ
ԻրանաՀայ
ե բ ա խ ա ա ւ ո ր
ե ր գ ա Հ ա ն էբ
Նիկոլ
Գ ա լ ա ն տ է ր ե ա ն
, որ Հազար
կտոր
քաոաձայն
ե ր դ ե ր
յօրինած
էլ*,
յաճաիւ
Համերզներ
կ ո ւ ա ա բ իր կազմած
ե ր դ չ ա ֊
խումրով,
սիրուած
ե ր գ ա Հ ա ն էբ,
տառա
պած,
իբ մաՀէն
( ա ւ )
ե տ ք բ
կենսազբա–
կան
դիրք
մբ Հ ր ա տ ա ր ա կ ե ց ի ն իր երզիչ
֊
ները,
«Գալանտէրեան
եբգչախումբին»
վարչութեան
կողմէ։
Իբ ե բ գ ե ր բ
կ՝երզէ
երգիչ
Ա ր ա Տ է ր Տ ո վ ծ ա ն ն է ս ե տ ն
: Ն– Գ""
լանգէբեանի
մաՀէն
ետքը
իր
վաստակը
(Հազար
կտոր
երդ) ազշկան
կողմէ
ուղար
կուեցաւ
Հայաստանի
կ ա ո ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն ։
վ^անի
մը խիստ
յաշող
կտորներ
ունի,
ո–
րոնք
կ՝երգուին
Հանդէսներու
մէշ :
Արդէն
Հռչակ
Հանած
շութակաՀաբ
է
Հենրի
Գրիգորեան
(Ռուբիկին
եղբա
յրբ) ,
ոբ
վւայլուն
կերսլով
աւարտած
է
Պոսթընի
ե ր ա ժ չ ա ա ն ո ց բ ,
քանի
մը ա ն դ ա մ
միա -
նրւ^էյգու
նուագներով
Հրասլարակ
ելած
Պոսթոնի
սէնֆոնիկ
ն ո ւ ա դ ա իւում
բին մէշ :
ԹեՀրանի
մէշ մեծ Համեբդներ
եւ Հան -
դէսնեբ
բլլան,
լաւ կաղմ
ակե
ր պ ո ւ ա ծ եւ
խուռն
բազմոԽթեամբ։
իրանաՀայ
երաժչ–
տական
մշակոյթը,
յատկասլէս
, շ ա տ
է
յ ա ռ ա շ ա ց ա ծ ։
իրանաՀայութիւնն
ունի
նաեւ
նկարիչ
—
նեբ,
Հ ի ն նկարի^երէն
են Ա
.
՚Լաբաբէդ–
եան
(Գեւ) , ոբ քանի
մբ
դիմանկարներ
ունի
, յաշող
է պարսիկ
նշանաւոր
նկարիչ
•Բէմալ
օ լ Մ ոլքի
նկաբր
: Ունի
իր աււ ու -
տիօն ;
Ա ի չ ա
Շ ա Հ բ ա դ ե ա ն
, (շբաներկ)
,
ունի
իբանեան
- կենցաղային
նկարներ
:
Ա՛
Գուրդէնեան
, մանրանկարիչ,
նկա–
՜բած
է
գունաւոր
նկարներ
Ն • ՚Բուչակի
,
՝- 3 •< Թումանեանի
, Օմար
քՍայեամի
քեր -
թուածներէն
, վերշերս
նկարի
է
վ ե ր ա ծ ա ծ
՛քյ . Ջուղայի
սլատմութիւնր
նկաբնեբու
չ ա բ ք ո վ մբ ; Գեղեցիկ
են՝ Պ ե տ ր ո ս
Ոսկա–
ն ի , քցոճա
՚Հ,ազաբի
եւ Աաֆրազի
ու ՇաՀ
Ա բ ա ս ի , Յարութիւն
քաՀ .
Շմալոնեանի
(մեր
լրագրութեան
Հայբբ)
, Ն–
Ջուղայի
ե լ Փ ե բ ի ա - ԶարմաՀալ
գ ա ւ ա ռ ն ե ր ո ւ
Հար–
սերն
ու ազշիկնեբբ
իրենց
տ ա բ ա զ նե
րոս
,
ա շ խ ա տ ա ն ք ի
կ ե ր պ ե ր ո վ
, նաեւ
իրանաՀայ
նաՀատտ1լներոլ
նկաբները
։
Ա ն դ ր է
Աեւրուգին
, որ երկբորգ
Համաշ–
խարՀային
պատերաղմէն
ա ռ ա շ
Ե՚֊րոպա
մ եկնեցաւ
, յ ա տ կ ա պ է ս
նկարի
չ ն է
Ամ
ար
քՏայեամի
, ալպոմ
մբ
Հրատար։
էննայի
մէշ , իր նկա
րնե
րն
ուն^
թիւն
եւ ա րեւելեան
դո
յներ
;
Տ ա
բութիւն
Ա՝ինասեանն
է
իրանաՀա
յ
նկարչութեան
օրուան
մարգը,
ին^^ուս
է,
ինչսլէս
միւսները։
՚քյախօրօք
ծովանկարիչ
էր
1
" ՛ յ ո
մարզին
մէշ անմրցելի
:
1938^5՛
տ ո ւ ա ւ իր առաշին
ն կա բ ա Հ ա ն գ է ս ը%
Ապա,
քանի
մը ա ն գ ա մ
; 4—5
տ ա բ ի է ի վ ե ր նոբ
ուղղութեան
մբ Հ ե տ ե ւ ե ց ա ւ :
՝1քՈբութիւն
են իր գոբծերը
, տաք
ղոյնեբով
,
անձեւ՝
իմաստ
մր ունին։
Ե ն թ ա գ ի տ ա կ ց ո ւ թ ե ա ն
ե լ
Հ ո գ ե կ ա ն
իսլբաումի
նկարի^ւ
է՝ տ ա -
զանդով
դբոչմուած
։ Պէյրութի
ե լ
ԳաՀի–
րէի
մ էշ
նկարաՀ
անգէսներ
տ ո ւ ա ւ
եւ
դ ն ա Հ ա ա ո ւ ե ց ա ւ
։ Այսօր
Փարիղ
կը գ բ ա -
նուի եւ յառաշիկայ
Հոկտեմբերին
ն կ ա բ ա –
Հանդէս
պիտի
տ ա յ «Աււ
էյասիոնաթի
սը–
րաՀը
, ուր դ ո վ ա ս ա ն ք ո վ
լնդունոլած
է ։
ԹեՀրանի
մէշ ունի
շարք
մը ա շ ա կ ե ր տ ն ե ր
ե լ
ոլՀիներ
I Պարսիկ
դեսպանները
մեծ
սիրով
կը Հովանաւորեն
իր նկարաՀան
-
դէսները:
Արամայիս
Ազամալեան
(ԹեՀրան)
, ա ր –
ծաթի
վարսլետն
է, իրանի
ԵաՀնչաՀին
եւ
թազռւՀիին
նկարներբ
փ ո ր ա գ ր ե ց ա ր ծ ա -
թէ
տախտակի
մբ վրայ,
որ
լուսանկարին
Հետ
կբ
մրցի
նրբութեամբ։
ՇաՀբ
, որ
այն
ա տ ե ն
Ամերիկա
կբ մեկնէր,
պատ
ու ի—
րեց
Թրումբնի
նկարով
ալպռմ
մ ր ։ Ա ր ա ֊
մ
I"
յ ի ս պատ
ր ա Ատեց
չատ
աբաղ.
ե լ
Հմ
տօ–
րէն
,
400-000
ֆրանք
նուէր
ս տ ա ն ա լ ո վ
:
ՇնորՀալի
բեմ
ա գ ի
ր , դ ե ր ա ս ա ն
ել արաա–
սանող
մ լ ^ ւ է միաժամանակ
:
Վ ա Հ ա ն
Ազամալեան,
շնորՀք
ռւնի նբ~
կարչութեան
, ա ր ձ ա ն ա գ ո ր ծ ո ւ թ ե ա ն
, բ ե -
մ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն
ե լ դ ե ր ա ս ա ն ո ւ թ ե ա ն
, սոր ֊
ված
է Պետբոգրատ
:
Հռոմի
մէշ ուսանոզներ
ունինք
,
Վ ա զ գ է ն
ՏովՀաննիսեան
, ( ա կ ա դ ե մ ա կ ա ն )
, վեր -
շացուց
իբրեւ
ք ա ն դ ա կ ա գ ո ր ծ :
Նաիւօրօք
Յ Ի Շ Ա Տ Ա Կ Ի Ն
Երկար
խարխափումներէ
վերշ,
Տաբօն
Տուրուբերանի
Հ ս ՚ յ Ր ֊ Միութեան
Փարիզի
մասնաճիլղբ
վ ե ր ա դ ա ր ձ ա ւ իր կոչումին
,
տօնելով
կարմիր
Վարդավառի
աբիւնոա
Հեբոսամարտբ
եւ մեր պաշտելի
նաՀա
֊
աակներոլ
բնաշնշման
՚ձՏԼպ
ւռսբեղաբձը
։
Այս
առթիւ
կ՝ուղեմ
երկու
ի՚օսք
ըսել
նաեւ
Վիէնի,
Լա
Աիոթայի
մեր մասնա
-
ճիւղերուն,
մ ա ն ա ւ ա ն դ
Տէսինի
մեր Հայ .
րենակիցներուն
ք ա բ լռութեան
կամ ան -
տ ա րբերռւթաեն
մասին։
Անոնք
քանի
մը
տ ա բ ի է ի վեր
բոլորովին
մոռցած
են տօ
նել մեբ բաղմաՀազաբ
նաՀաաակնեբուն
եւ
Հերոսներուն
յիչաաակբ
:
Աիրելի
բնկերներ
ե լ Հայրենակիցներ
,
ինչո՞ւ
այսքան
չուտ
մոռցանք
եբէկուան
սպանդանոցներն
եւ ա ւ ե ր ա է ^ ե ր բ , շաբ –;
գելն
ու Հրկիզումները,
մ ա ն ա ւ ա ն դ
մեը\
ա չ ք ե բ ո վ տեսած
եւ մեր ականշնեբով
լսած,
Հաղաբաւոբ
մայբեբու
, Հայրերու
,
քո
յ - ՚
րե
բու
, եղբայ
րնեբու
եւ ծծկան
մանուկ
- ՚.
ներու
սրաաճմլիկ
յօչոտումներբ
, ճիչերն ՝•.
ե լ
ազաղա1լները
ոբոնք
մինչեւ
երկինք
կւԼ^,
Հասնէին
: Երեսուն
ութ տարիներ
ա ն ց ա ծ
են
ա յ դ
զաբՀուրելի
թուականէն
ի վեր ,
սակայն
դ ե ռ մեր Արտերէն
արիւն
կը ծո -
րի : Աեւ
Հողի
աակ
սրտի
բոց կայ
չմ ա -
բած.
Հողն
է կուլայ
իսորունկ
վէրքի
կս ֊
կիծէն։
Մենք
վերաոլրողներս
ա յ դ սեւ Հո
ղ ի ն չավւ ալ դիտտկցութիւն
չունինք
որ
ատ
բին
մէկ ա ն դ ա մ
լուռ
երկիւղածոլ
-
թեամբ
չենք
խո^էարՀիր
մեր
բիւրաւոբ
Հերոսներու
եւ նաՀատակներոլ
շ ա ր գ ու
փչուբ
ոսկորներուն
առշեւ
:
Ո՞բ
.Տարօնացին
սրտի
կսկիծով
չ ի
յիչեր
Մարղար
վ ա ր ժ ա պ ե տ ի
վերշին
պ ա տ դ ա -
մբ
Բ՚ողէչի
կ ա խ ա ղ ա ն ի
կ ա տ ա ր է ն
, երբ կը
պ ո ռ ա ր
կարմիր
Աուլթանին
ե լ իր ո ճ բ ա -
գ ո ր ծ
նաՀանզապետնեբու
ե լ կառավա
-
բիչներու
երեսին
.
-
Թէեւ
դ ո ՚ ֊ ք ձեր արիւնոտ
կաիսաւլան–
նեբով
իմ կեանքիս
վեբշ
կ ո ւ տ ա ք
այսօր
,
սակայն
ինձմէ
վերշ,
Հաղաբալորնեբ
պի
աի
դ ա ն ա ղ ա տ ա գ բ ո ւ թ ե ա ն
սրբաղան
պայ –
Ք՚"ԲՇ
շաբունակելոլ
ձեր արիւնռռւչտ
բ ռ
նակալութեան
գ է մ ։ Կեցցէ
յեղաւիոխոլ
-
թիւնը
, կեցցէ
ազատութիւնը
;
Ահա
այսպէս
ուիոոեցին
Տարօնի
զա -
ւակները
վաթսունեւերեք
տարիներ
ա ռ ա շ
ե լ
իրենց
ուխտին
Համաձայն
բոլորն
ալ
ինկան
պատնէշի
վբայ;
Զէ՞ ոբ մենք
ալ
՚ " յ ՚ 1
ւ լ ՚ ՚ ր ծ ՜ ի ^ ե ր ո լ
շունչին
տակ
աճեցանք։
Ե թ է
Հ ա ս ա կ
նետեցինք
այս օ տ ա բ
ավւերռւ
նկարիչ
էբ : Լօլօ
ՏովՀաննիսեան
, նկար
-
չութեան
կը Հետեւի
,
Լ է ՚ ֊ ղ ֊ վ յ ի կ
Բաղիլ
նոյնպէս
, նաեւ
Մ ա ր դ օ Գրիգորեան։
ժոբժ
Ա բ ա ճ ե ա ն այս տ ա ր ի
ա ւ ա ր տ ե ց
ա կ ա գ ե մ
-
իան : Ա ր ծ ա թ է եւ պղինձէ
տաիստակնե
-
բու
վրայ
Հմուտ
նկարող
է, ո ւ ս ա ծ է
նաեւ
յ ա խ ճ ա պ ա կ ի ի
մ ա ս ն ա դ ի տ ո
ւթիւն
բ
ե լ ա ր
ձաններ
կր կ ե բ ա է
շնա
բկո
Լ
ա ծ :
Շ
լ՛
շանը
ա ւ ա ր տ ե ց եւ մեկնեցաւ
իրան
;.
Փարիզի
մ էշ
ք ա ն դ ա կ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ի ւ ն
կ՛ու
սանի
Օր • էմ
մ ա
ԱբրաՀամ
եան
;
(Մնացեալր յաջորդով)
^ՅԱՌԱՋ»Ի
Պ Ա Տ Մ Ո Ւ Ա Ծ ք ՚ Ն Ե Ր Ը
ԹԱ Դ Ո Ս ԱՂ,ԲԱՐ
(Հատւււած «Թէ՝ իՏչպէ" ապրհցան»էն)
ԱնՀալատ
, ինչ լաւ պիտի
բլլար
եթէ
^երռւկի-լ
փոխարէն
դուք
սատկած
ըլլա
-
յ ի ք
• • •
Գրիղոր
աղան
կր
խորՀէր
՚Լիրաւոբի
կեանքի
մասին,
Արեւը
արդ^՚Ա
էրկու
մաբգու
Հ ա ս ա կ
բ ա ր ձ ր ա ց ա ծ է ; կովերն
ու այծերը
ա ր չ ա –
լոյսէն
ա ռ ա շ մ տ ա ծ են անտառ
արածե
֊
լ ո ՛ – ։
Խումբբ
անՀամբեր
կր
ոպո՚՚՚է
՚"Գ"3
՚՚^ԿԿիկէն
վե րագա
ր ձ ի ն ։ Ե ր ե ք
ժամէն
կրնային
քաղաքէն
Հասնիլ
վրանները
ու
ղեռ
մ ա ր գ մ ա ր գ ա ս ա ն ք
չէր
ե ր ե ւ ա բ ։
Գրիդոր
աղան
Հինգ
վայբկեանը
ան -
Գ^մ մը վիզէ^
ւ^^ի ժամացոյցը
ձեռք
Կ առնէր,
%աիսաճաչը
չատոնց
ըրած
են :
^իեբբ
արեւին
տակ
մաղէ
տոպրակներուն
՚^ԷԱ
վերըն
գարինեբբ
կբ ծամեն
: Տ ղ ա -
•րը կը զեգեբին
անոնց
շուրշը։
Անոբոշու–
ԲԻ՛^
կը աիրէ
, ի^ղ Եոբիւկ
Հաստն
դ ե ռ
միտքը
կր
տանշէ
ա ռ ե գ ծ ո ւ ա ծ ը
լուծելու
Համար,
կք
Հիլբեբուն
ք ո վ քանի մը
անկապ
խօսք
ր%կ^վ
. կԳլլէ
դուրս
,
տղոց
մօտենալով
քանի
մբ Հարց
ու վւորձ
Թ ա -
գ ո ս
աղբօր
ու գալիք
աղոց
մասին
;
Արեւբ
կը քալէ։
կը մօաենայ
կէս օրը ։
Գրիդոր
ա ղ ա շղայնացած
տիսուր
բանեբ
կը
մտածէ,
ձ ի նստիլ,
իշնել
Կէմլէյիկ
թէ քիւ ՚ ^ ք ^ "՛Լ ոպասել։
Այս անոբոշու
-
թեան
մէշ էին երբ Եօրիւկի
կրտսեր
տղան
վազն
ե ՚ թ ս ղ կուգայ
դ է պ ի
վրաններ
բ ։
՛Ծե–
բուէի
հայրը
կը դիմաւորէ
զայն
ու կը
պ ո ռ ա յ
Ա ր է ֆ , էնչ կայ , թնչ
...
. Պապա
, «Պոլլզոլրճի»ն
. . .
Հ)նշասպառ
Հեւալով
կը շարունակէ
.
Կեօք
Թ է փ է ի
ետին
անգունգին
մէշ
սատկած
է ՚ • •
= ինչ ...
֊ Այո , Կէօք
Թ է փ է ի ե տ ե ւ ի
փոսին
մէշ ։
Եղբայրս
ըսաւ
թէ աչքը
պ ա յ թ ա ծ է :
ԱՀմէտ
ս լ է յ ի
գէմքին
վբայ
ճ ա ռ ա դ ա յ -
թեց
ուրաիսութիւնբ
: իսկ Գրիգոր
ա ղ ա
միչա
կը մ տ ա ծ է ր
Թ ա դ ո ս
աղբօր
մասին
:
Ա յ գ
միշոցին
երեւցան
քաղաքէն
վ ե բ ա -
գարձող
տզաքը։
Նամակ
բ ե ր ա ծ էին բբ -
ժիչկէն
։
\քերուկի
կեանքին
վտանգ
չկայ.
մի–
այն
կբ կորսնցնէ
իր աշ
թեւի
չարժում
֊
ները
։ Գաբմանումը
փութացնելու
Համար
կը
փոիսադրեմ
Պոլիս
այս օրուան
նաւով։
կը
գրեմ
մանրամասն
այն տեզէն
ւ Կբ ցա
ւիմ որ ես ներկայ
չեղայ
ա յ գ
վւառալոր
Հարսնիքին
(բմիչք^
ալ որսի
սիրաՀարնե–
րէն էր)։
Եէորիւկ
Հասանի
առեղծուածբ
լուծ
-
ո ւ ա ծ էր , Գրիգոր
աղայի
վ ա խ ը
փարա
-
աած
։ ԱՀմէտ
պէյ կը վա՚լէ
դէ՚դի
վրան
-
ներբ
ռւ կը պ ո ռ ա
յ •
Հարս
, Հարս
դա -
լաթ
մը թան , ԱլլաՀի
սիրուն
:
կ ա ր ա ւ ա ն բ
չ ա ր ժ ե ց ա ւ
Ե ՚ ՚ ֊ բ ի ւ կ
Հասանն
ալ
միասին
սաՀեցան
փոսն
ի ՛էա
բ ,
Հասան
«Պուլդուրճի»ին
լեռնակուտակ
մ
արմինին
մ օտ ։
ԱՀմէտ
պէ
յ ս կ ե պ տ ի կ
ծիծաղով
մը
Համբուրեց
թաթը
«պուլղոլբճի»ին
ծ ա գ -
բելով
անոր
երկնահ-աք
սրբութիւնն
ու
անմաՀութի՚նբ
, Հեգնանքով
ֆաթիՀայի
քանի
մբ բ ա ռ ե ր
մրթմբթկաց
երբ
անգին
Եօբիւկը
մօրուքը
չոյելով
կը կրկնէր
իր
ա դ օ թ ք բ ։
Շնադայլերբ
արդէն
ս կ ս ա ծ էին
կբծել
վիրաւոր
աչքին
աբիւնոա
մասը,
խումբէն
դանակները
ելան
դուրս
իրենց
պ ա տ ե ա ն է ն
ու
սկսան
Հինգ
Հոգի
քեբթել
՛լայն
։ Ե ր ե ք
ժամէն
Հազիւ
կրցան
մորթազերծ
ընել
:
Գ տ ա ն
մ որթին
տակ
Հարիւրաւոր
ս պ ի ա -
ց ա ծ
վէրքեր
ու ճարպին
մէշ պ ա ղ ա ծ
դրն–
դ ա կ ն ե ր : ճարպին
թանձրռւթիւնբ
՚ ^ է կ
թիզէն
աւելի
էր,
մարմինբ
ղրաՀուած
,
ճ ա ր պ ո վ ու բոլոր
զնդակներուն
թ ա փ ա ն -
ցումբ
արգիլած
:
Առին
միայն
մորթը.
քանէ
մը կ տ ո բ
ճ ա ր պ , մ1ւացածբ
ձդեցին
Եոբէւկ
Հ ա ս տ -
նին ։
Եօրիւկբ
կր պ ա տ մ է ր թէ
Հաբիւր
օ -
խայէն
աւելի
ճ ա ր պ էին Հանած
երկնա
—
ռ ա ք պատգամ
ա լորին
մ արմէնէն
ու մաս
մբն ալ գ ե ռ ձ գ ա ծ Հոն :
•Բանի
մբ օր ՚էերշ
Գրիղոր
ա ղ ա
գ ն ա ց
Պոլիս
Թ ա դ ո ս
ադբաբին
այցելութեան
:
Անո
ր առաշին
Հարցումբ եղաւ
.
Գ տ ա ՞ ք
Պէ
յ թ մ պալը
։
Երբ
ս տ ո ւ դ ե ց
արշաւանքին
յաշռղոլթիլ–
նբ,
միշոց
մբ յռւզուեցալ
աչքերը
թրշե–
ցան
եւ Հառաչելով
ըսաւ
,
- Ա խ , աղայէկս
, էրի , էրի , թ է ֆ տ է .
րին
ծերը
էն է լ էնցէվ
(անցաւ)
,
էմմէ
փբու^ակբ
էշիք
ձեռքս
է , է լ ինչէ՞վ
պը
քէչէմ
թիւֆէնքին
բլգիկը
... •
, Ոք– .փ,ղձկեցալ
....
(Վերջ)
9–.
Ջ Ա ՝ Բ Ր Ե Ա Ն <
«
Fonds A.R.A.M
