HARATCH, du 1er juillet au 31 décembre 1953 - page 210

Հ (է Ա Ռ Ա Ջ >
. եւ վերջին ւքաս)
Վ է ճ ը Լարււլ՝նսւ1լելւււ. այս ււրոչոլմս ԷՆհ-ի
Կ.Ը. յէ՚Ժցնէ ա,,ահ մը
Մեղքը քաւելով, ցաւը ճեղքելով :
Այսսլէս կ ըսէ մե ր էմ ասէոու5ւ ժողո -
Վ"՚–1"լլԼ\ ոըսլ. ծառւսյելու. Համար մէւայն
ԳԲէէ ԿԱ բո-նեմ : Մ է ա կ ուրախութիւնս ,
միակ Հրճուանքս : էւ երր մողովոլրղ. կ ՚ ը ­
սեմ, կը Հասկնամ Հայութիւն նման
րա։ւ մը ուձւի՞ն Յէրս՚՚եսացիները, Անղլիա -
ցիներր , Ամերիկացիները , կ՝անզիաա --
նամ; Հրեաները ունին Հրէութիւն րա/ւը,
"Ր կը նշանակէ ոգի , օրէնք , իտէալ , ազ -
գային աւանդութիւն , կրօնական մառան–
գոլթիւն , վ ե ր ջ ա պ է ս ամէն բան՝ որ մ՛աս ~
նայատուկ է Հրեաներուն Հանճարին ու կը
հ՜առայէ Հրէական յաւերժութեան կաղ -
մութեան։ Նմանօբէն սլէտք է Հասկնալ
Հայութիւն բառը : Արգ, մեհ վտանգ մը
յանձն առնել է եբդուրննալ հառայելու
Համար Հայութեան : Վասնղի ցալր ճեղ -
ք ե լու մամ ա ն ա կ , յանկարհ , կր տ ե ս ն ե ս
ոբ ձ ե ռ ք գ կբ խահնէ ցաւին ենթական , ո–
բոլ կր դաշնակցին նաեւ ց ա ւ ունեցողները–
ե լ Լունե ցոէ^ւե ր ր \ ք^այց զո րհելու ժ ա մ ա ­
նակ խորՀիլ թկ ինչ ա ն ա իւաւ բժ ութիւն կբ–
եայ ոլաաաՀիլ ինհի, իմ սովորսւթիւննե -
բուս մէշ չ է ։
1յս մչակ եմ , գուշակ չեմ :
Այսսլէս կ՝ըսէ մեր մեհ ժողովուրդը ,
ւիա՛՛յ տ ա լ ո վ այն Հողագոբհի՚1ւ , ոբ , ցանե—
լու ժ ա մ ա ն ա կ , շա՛՛ա կը խ ՚ ՚ ր Հ ի թէ / ՚ ՚ ^ ճ
սլիտի սլատաՀի վաղը , անձրե՝՛ւ սլիաի
գ ա յ , ձ ի ՛ ՞ ւ ն սլիտի նստի թէ թււչունը պի­
տ ի ո ւ տ է սերմը : Ա Հ ա թէ ինչո՛ւ կը սիրեմ
ճեղքել ցաւը, արՀամարՀելով յետամնաց
մ տ բ գ ո ց մ իշամ տութիւնը , ոբ ապացո յ ց է
իրենց ա ն ա ր գ ղ ա յթակղութեան կրօնա -
կան • թարախակալութիւն մր մաքրելու
աիորձերուս առթիւ :
Գիտե՛՛մ , ինհի գաշնակցիլ^ւ ալ ունի իր
վ տ տ ն գ ն ե ր բ : Համ ակրանք ոլ բ ա ր ե կ ա մ ու­
թիւն կռրսնցնելոլ ւէախը կայ ու կայ ան -
պայման։ Վասնղի յ ե ղ ա փ ո խ ա կ ա ն է ՚ ՚ ^ ՚ ՚ Ք ք Լ
նշդրակի պ է ս է, կը հակէ, կը ճեղքէ ու
կը փանէ կր Հ եււացնէ :
« Նայիբի » , իմ արի ե լ խիզախ բնկեբս ,
յանձն ա ռ ա ւ ա ք դ վտանղբ՝ դաշնակցելով
ինհի , երր կ՝արձակէր վիճաբանութեան
ա ո աշին քարբ : ԶխոբՀեցալ երբեք թէ կր՛
նա լ ի ն գայթակղիլ կրօնասէրներր՝ բ ա բ ե - ,
կամ իրեն : Ջմաահեց երբեք թէ կրնային •
վշտանալ այս կամ այն եկեղեցին յաճա - •
խողներբ Համ ակիր իրեն
<՚էքայիրի» հաշիւի մարղ չէ , ինչպէս ե լ ;
ես :
Գեղեցիկ է– տե սնե լ որ կբ դաշնակցին
սերունգին եբկցր եւ կբտսել՛ը։ ԱՀաւասիկ
երկուքս ալ նո յ ն անտա ր բե րութեան մ էշ՝
բնթե ր ց ո գ կոբսնցնե լու շուկա յ ի կ ս պ ա ռ -
նալիքրե գէմ , կաթոլիկ կոչուին անոնք
թկ լոլսաւորչսւկան , ո՜վ իմ գրիչս, նե­
րկ ի ն ձ ա յ ս սնամ էշ ե լ տ գ ե ղ բ ա ռ ե րը
ղ որհ ահելուս Համ ար :
Ալ սակայն դիտողութիւն մ ՜ ը ունիմ զ ի ­
նակից ընկերոշս .
« Ա ասիս »ի սաեղհահ վէճբ այն վ է ճ ե -
բէն չկ , որոնք կբ փակուին երբ Հակաճա­
ռողները պում » պում գ ո ռ ա ն գ է մ է գ է մ
երկու ա ն դ ա մ , Րամաղանին հոմ լուհող
՜^ւէփբ եէ^ իբ ա բ ձ ա դ ա ն գ բ յիչեցնելու ձե -
ւով էէ ր : Աիրելի չէ ի ն ձ Հ ր ա պ ա ր ա կ ա ֊
գրութեան այն Գ"1Բ"ցբ ւ որ նիւթ մբ
կ՝առնէ ե լ գ ե տ ի ն կբ ձգէ ա ռ ա ն ց սպառե—
լու, այն պատճաոա բանութեամ ր թէ ա–
մ էն օ.ր ո բ կբ հագի նոր Հարց մր կբ
ստեղհէ : Կբ սիրեմ այն Հ ր ա պ ա ր ա կ ա —
գ ր ո ւթ ի ւ ն բ , որ Հեոու կ՚ապրի պուլվար -
ներու Հետաքրքրոլթենէն , ա ւ ա ն դ ո լ թ ե -
նէն ե լՀանապաղօբեայ շյացուցիչ ք 11լի -
ՓԻշէ՚5*է^ռւ ցուցափեղկէն , նռւիրուելու
Համար հանբարժէք գ ա զ ա փ ա ր ն ե բ ո լ ա —
ռուտուրին :
Մտքի պարենաւորման տեսակէտով , կբ
նախլԱտբեմ Հետելիլ մեղուին քան ճան -
ճին , ֊ - երկուքն ալ գ ժ գ ո Հ չեն թերեւս
սնանելոլ իրենց սովո րութենէն , բայց մե–
ղուն է խե լաց ի ն :
Ա Հ ա թէ ինչս՛ լ սխալ է բսել թէ վիճա­
բանութիւն մր , որ երկաբ կր տ ե ւ է , կբ
ճ ա պ ա ղ ի եւ չաՀեկանութիւնբ կբ կոբսլԱ–
ցլԱԷ լԱթե բցոզ բաղմ ութ իւնն եր ու Հա -
մաբ։
ինհի հանօթ է Հայերէն թեբթերու բո–
վ ա ն լա կութ իւնբ : \քամահը կրկին համե–
լու ձեւը , չգռբհահելռլ Համար Աթէրէւ1–
թ-իւիի աՀալռո բառր , ՛լոր ի ր ե ն ց օ ր ի —
նակ բնարահ են կ ա ր դ մբ յօգուահաղիբ -
ներ , չեմ՝ կարհեր թէ . ճապաղութենէ փր­
կէ Հրապարակագբութիւնր : Ը ն գ Հ ա կ ա -
ռտկն , որքան ալ եբկարի վիճարտնութիւ–
նբ , ղոբ մենք կը կ ա տ ա ր ե ն ք ՝ Հմտութիւն
թ ա վէհ լով ե լ դ ա ս տ ի ա ր ա կ չ ա կ ա ն պա յքար
մ գ է դ ո վ , ւէերաէլնաՀատութեան փորձեր ՛ա­
նելով եւ, դա դա փա ր ա կան յեգաչրշում բս–
տեզհելռւք , լեղուն թարմացնելով ու ձեւի
նռ րութիւն բ ե րելով , ար գ ա ր օ րէն շաՀե -
կան կբ դարձնէ լԱ թեբ ցան ութ իւնը ե լ կը
գ ա ր մ ա ՝ , է ճապաղութիլնբ :
Հ ե տ ա ք ր ք ր ո ւ թ ե ա ն Հաբցին գ ա լ ո վ , բն–
թեբ ցող րաղմ ութի ւննե րուն Հեաաքբքրու–
թ Ի ՚ ^ ՚ Ր էէ՛ "Ր կը Փ ր կ է թերթ մը, այլ խմ­
բազ րտսլետին կամ աշխատակիցներուն
Հեաաքբքրութիւնբ : Ընթերցող բաղմու -
թեւսնց Հետաքրքրութեան աբժէքբ հա%.օթ
է մեղի, բայց պէտք չէ ա յ գ գոբշ Հ ե տ ա -
քբքբոլթիւնր չփոթել ա յ ն պա յ մ անին
Հետ, որ կբ պաՀանշռւի պ ա տ ր ա ս ա ո ւ ա հ
ա շ խ ա տ ա կ ի ց էն՝ իր նիւթ բ ա ւ ե լ ի մ ատչե­
լ ի , աւելէ գիւրամ արս գաբձնե լու Համ աբ
բ ե թեր ց ո ղ ի ն :
Այս ճշդռւմներէն ե տ ք բ , Հարկ կբ Հա -
մարիմ սրնդել թէ հանօթ վիճաբանութիւ­
նբ ոչ մ իա լ ն սլատիւ կը բերէ յ ա ռ ա շ ա պ ա Հ
որեւէ իժեբթի , այլեւ նիւթի նորոլթեամբ ,
սսլասեցէք ե լ կր տեսնէք, "րէ
ընթեբցոզին միտքբ, կը հաղկևցնէ երի -
տասարգ իմացականութիւնբ , կը գարգա–
ցընէ ,բ1՚նական ռգին ։ Ա յ լ մ ա ն ա ւ ա ն գ կ ՛ ա բ –
գիլէ Հա յկական արժէքներու թ ե ր ա գ ն ա -
Հ ա ա ո ւթի ւ ն ը , իբբեւ անՀաճո յ ե լ վնասա­
կար նե բ չ ն չում , ւ/ր եկեղեցին բերաւ, մ ե–
ՊԱՐ ՏԷԶԻՆ ՄԷՋ
Ամտռնային կարճ գադաբէ մբ Հ ^ / ՛ ^ է
Հանբա յ ի ն պարտէ ւլներբ դարձեալ կբ լեց­
ուին ս ո վ ո ր ա կ ա ն բազմ ութեամբ :
Բանի մ ը շաբթուան կարճ վա յ ե լ ք ը բը–
ն ութ եան հոցին մ էշ չէ յ ա գ ե ցուցահ գիւ–
ղագնացներր եւ քաղաքին սլա բ ա է ւ Ա ե րուն
մէշ կբ փնտռեն անոր շարունակութիւնը :
Փարիւլի յ ի շ ա տ ա կ ա ր ա ն ն ե բուն Հեա
գ ա բ գ բ կբ կաղմեն նաեւ իր Հանբա յ ի ն
պ ա բ տ է է Ա ե բ բ ։ Երբեմն նեղ փողոցի մը
մէշ կբ Հանգիպինք , եկեղեցիի մբ կուշ -
տին ե լ կամ բաբձբաբերձ աուներու չու -
քին աակ սլղտիկ սլարտէղի մբ, որուն գբ—
րան վբայ գրուահ կ^բլլայ «յատկտցռւահ՜
միայն տղոց եւ անոնց բնկերացող անձե–
բուն •» :
Այս պարտէզնե բուն մ էշ ամ էնէն չքեզն
է , ա պ ա Հ ո վ ա բ ա ր , Լիւքսէնպուրկի գ ա -
ր ա ս ա ա ն բ ։ ք*ր կ ե դ ր ո ն ա կ ա ն մասբ, որ
ճարաարապետական կառուցոլահք ունէ ,
այս պ ա տ ի ւ ը կրնայ լԱհայել իրեն : Մէշ ՜
աեզը ոլթանկիւն աւազան մը, որուն չուբ–
շբ շաբուահ են , Հ ա մ ա դ ր ա կ ա ն կարղով ,
ք ա ր է վ ա ն դ ա կ ո ր մ ե բ բ , սանդուխները ,
հ ա ղ կ ա զ ա ր գ մարգերը եւ պտոյտի յ ա ա -
կ ա ց ո ւ ա ^ գետինները : Այս բնղՀանուր
պ ա տ կ ե ր է ն խորքը կբ կազմ է Ծ ե ր ա կ ո յտի
պալատբ :
Բազսւկնե բս էսա չաձեւ դրահ վանգա -
կոբմեն վբայ րարձրէն կբ գ ի տ ե մ կիներու
եւ մանուՏլներու բաղմութիւնբ , դոյն -
ղ ղ ո յ ն Հ ա գ ո ւ ս տ ն ե ր ո վ :
Լէււքսէնպոլրկէւ պարտէզին անունբ
կ ա պ ո ւ ա հ է նաեւ ա չ խ ա ր Հ ա Հ ռ չ ա կ ^"^^ մբ
անունին Հետ , էւնչպէս կբ ղբէ տ ե ղ ա կ ա ն
թերթ մ բ ։ ^
Լենին 1914^1» ա ռ ա շ կր բնակէր ֆաբէղ |
եւ իր գլէսաւոր զբօսավայրն էբ այս պ ա ր – ՝
տէզր : Աքն ա տ ե ն քառասուն տ ա ր ե կ ա ն յ
է ր – ՜ ՝ \
Մ իշանկեա լ բսեմ որ 14/"^ թաղամ ասին |
մէշ տուն մր կբ րնակէբ ե լ կբ յաճախէր \
Ավընէււ տ՝Օբլէանի վրայ ոլղաէւկ սրճարան
մը :
Լեն էւն որ սէւրաՀ աբուահ էր , սլարտէղին
մէշ, ա թ ո ռ ա պ ա ն աղշկան մը, էւր ֆրան -
սացի բարեկամներէն մ է կուն ո տ ա ն ա ւ ո ր
մբզբել կուաայ անոր ձօնոլահ ։0ր մբ ա յ դ
թուգթր ւլ րոլանր սրտատրոփ կբ սսլասէ
զ ի , ղրտտշունչ Հովի մբ պ է ս , օ տ ա բ սուր­
բերու, բ ա ց ձգուահ պատուՀանէն : Բ ա լց
եթէ, այս վերշին ա բ ա մ ա բ ա ն ռ ւ թ ե ա մ ր ,
վերա,բ1էնութեան մեր փորձբ ց ա ւ սլաա —
ճաււ է այն ե կ ե գ ե ց ականին որ բ ա բ ե կամ է
մ ե ՚ ւ ի , եր էսնւլ րեմ չմոոնէալ պայման մր՛
Մ ե ՚ ՚ ն ^ ուղեկից ենք եկեղեղականնե —
բուն , թկ ե կ ե գ ե ց ա կ ա ն ն ե ր բ ՝ մեղի : կ՝բն–
դռւնիմ միայն վերշին պայմանր :
Այււոեգ կր վւակուի փ ա կ ա գ ի հ բ
Վիճաբանոլթիւնբ կը շարունակուի :
Շ ՝ ՆԱՐԳՈՒՆԻ
ա գ շ կ ա ն գալուն, իր ք ա ո ա ս ն ա մ ե ա յ դա -
լար սէրար բանալու Համար անոր : Եբբ
աղշիկը կը մօտենայ աթոռին դրամը ղան­
ձելու Հա,1աբ. անմիշապէս թուղթը կ՝եր–
կ ա բ է , սաես-յն իր կարճ եւ տափակ գէմքր
ե լ նեղ աչքեբը Հաճելի չէին ՓաբիզուՀիին
որ թուղթին վբայ արՀամաբՀական նայ -
ո ւ ա հք մը նետելէ վերշ կ՝շոէ.
֊ « Ա՚-ելի լաւ կԱ՚նէիք եթկ աթռոին
դրամը վձարկիքՖՀ
Այս պ ա ր տ է զ բ կրնայ չ ա ա յիչատակներ
արթնցնել մեր մէշ ալ : Անոնք ռր գ ե ռ
Փարիղ չեկահ կաբղացահ էին Վիքթոբ
Հիւկոյի «Թչուառները» , անչուչա կը յ ի –
չեն այս պարտէղը ե լ երբ առաշէն ա ն գ ա մ
մտան Հոն՝ ա պ ա Հ ո վ ա բ ա ր , Աարիուսի եւ
Բոզէթի ուբուականներր վւնառեցին նրս–
տաբաններուն վրայ, ինչպէս ես.՛՛
Ա յ ՚ ք մ նստահ աթոռի մբ վրայ, չուրշս
կբ ղիտեմ : Մօտս եբկուքուկէս ե ր ե ք տա­
րեկան տղեկ մբ պ՚րոիկ թ է ո վ մբ վ ա ր ա հ
աւաղբ կլ լեցնէ նոյնքան պղտիկ դոյլի մբ
մէշ, կը պարպէ , գ ա ր ձ ե ա լ կբ լեցնէ։ Այս
մանտբտէւկ աղան ալ Հիմակռւց աշէսա -
տ ա ն ք ի կբ պ ա տ ր ա ս տ ո ւ ի :
Աարդկային կեանքի մբ ամէնէն Հաճելէ/
բանն ալ եթէ ե ր կ ա բ տ ե ւ է անՀաճո յ կբ
գ ա ո ն ա յ : Ա ս ի կ ա ճէւշգ է մեհերռւն ինչսլէս
փոքրերռւն Համար : Մեր տալեէԱ ալ ձանձ­
րանալով այս միօրինակ էսաղէն սլաՀ մբ
թին ե լ դոյլը դ ետինը կը դնէ ե լ մօրը
կռթնելով չուըշբ կբ գ ի տ է ր : կարհես նոր
բան մր կը փնտււէբզոլարճանալուՀամս։ր :
Գիտելու բա՛՞ն կբ պ ա կ ս ի , մ ա ն ա ւ ա ն գ այդ
աարիքէւն երբ ամէն բան իրենց Հեաաքրք–
բութէււնբ կը շարժէ :
Բէ՚չ մը անգին ^քլոչտո» մը նստահ նս­
տ ա ր ա ն ի մբ վբայ կբ ճաչէբ • Զ ա փ ա գ ա ն ց
սլատիւ կ՝ բնհայէբ Հաց ու պանիրին :
Այնքան աէսորժակով կ^ռւտէր , ա տ ե ն ա -
տեն կբ շրէր կարմիր գինիով։ Այս մաբ–
դուն ա ր տ ա ռ ո ց կ ե ր պ ա բ ա ն ք բ չէբ կրնար
ա ն տ ա ր բ ե ր ձգել տղեկը ոը վազելով գ ն ա ց
Ք՚"1Ր> երկու մեթր Հեռռւն կ ե ց ա ւ թեւերը
եաին, փորը տնկահ ա 1 Ա ա պ ի շ կը գիտէր։
Մ անբամասնօրէն կր Հեաեւէր անոր չաբ.
ժումներուն , Հացին ս լ ա տ ա ռ բ փրցուելէն
մինչեւ բերանբ տանիլբ։ վԲլոչառն» ալ
իր 1լարդին , համելով մէկտեղ. Հայրական
Հոգքսհ ու ա չ ք ե ր ո վ աղան կբ դէ՚՚ոէր ՚
«Բլոշառ^ն ալ մարդ է ե լ բան մբ տալու
մարդկային տ ա ր ր ա կ ա ն ղղացումէն մրղ -
ուելոէթ ս լ տ տ ա ռ մը Հտց ե ր կ ա ր ե ց ա գ ռ է ն ,
ա ռ ա ն ց Համռզուահ ըլլալու որ պիտի առ­
նէ : ի՛՛նչ ան ց ա ւ աղե կ ի ն սլղտիկ ուղեղէն :
Հացը առնել եւ ուտե՛՞լ : Հ ա ւ ա ն ա կ ա ն չէ :
Ճնճղռւ1լնեբո՚^ւն տ ա լ կարելի է :
Վ ե բ շ ա պ է ս նկատումէ մղուահ^՝ աղան
թեւը երկարելով երկու քայլ յ ա ռ ա շ ա ց ա ւ
Հացը առնելու Համար։ Մայրը, որ մէկ
երկվայբկեան իսկ ա չ ք է շէր ձգահ^ ղ ա ւ ա –
կը ֊ « Միշէլ, մ ի ա ռ ն ե ր » պ ո ռ ա լ ո վ
վաղրի մը պ է ս ց ա տ կ ե ց ա ե գ է ն եւ մար .
դուն վրայ էսոժոռ նայուահք մբ նետելէ
վերշ, աղան տ ա ր ա ւ անղին
«Բլոշառ»բ խ ո բ ա պ է ս վ շ տ ա ց ա ւ կնոշ
«ՅԱՌԱՋ»Ի Պ Ա Տ Մ Ո Ւ Ա Ծ Բ Ն Ե Ր Ը
Ն Շ Ե Ն Ի Ս
Ուրեմն , աեսա՛՞հ էքճպուլ» խաղալս ։
Հ/ատ ա ն գ ա մ ն ե բ : Ալ ուշագրութեամբ
Հետեւահ եմ խ ա ղ ե բ ո ւ դ . . .
Ի ՛ ՛ ն չ պ է ս կը խ ա ղ ա մ :
Հբա շա լ ի ; Զեմ չ ա փ ա ղ ա ն ց ե ր ;
—~ Այն ա ա ե ն , ա ե ս ա հ բլլալռւ էք Հրա­
պ ա ր ա կ ի ն վբայ գիւղին բո լո ր « պուլ »
խ ա զց ս ւլն երն ալ ;
Անչուշտ : Ա ր կ ա ր ատենէ ի վ ե ր Հոս
կը րնակիմ : Աւ, ամէն կիբակի Հ ր ա պ ա -
բակին վբայ՝ դիտռգներու շար քին մէշ
Կ՝ըլլամ : ինհի Համար մեհ Հաճոյք է դի -
տելը :
Ջ֊եր դ ա տ ո ւ մ ովբ ո՛՛վ է ս
Վարպետ խաղյցողը գիլգփն մէշ :
Ա ռ ա ն ց ա յ լ ե լայլէ՝ քուէս քեգի
տ ա մ :
Տ ա ր բ ե ր մտահոգներ կան դիլգին
մէշ, թէեւ քու տեսակէտդ ունեցողները
մ եհամ ասնութիւն կը կաղմեն ;
Պ ա ր զ ա պ է ս նախանձորդներ բ/լալու
են։
Ուր է րքէէ ա ռ ա շ ո ւ ա ն բ ա ր կ ա ճ ա յ թ եւ
ռւրիւնոտ ա չ ք ե ր ո վ իւպէռ բ : Ի ր « պոլլ »
իաղալբ յիշելս եւ Հաւնիլս վայրկենա -
պ է ս Հ ո գ ե փ ռ խ ա հ էին զ ի ն ք բ ։ Գէմքբ ու -
ր ա խ ո ւ թ ե ա մբ կբ փայլէր այժմ ու ա չ ք ե -
բուն մէշփ կարմիրը ժպիտի փոխուահ էր •
՚Ընը՝
կու
2//7յահ էի ա յգե պանին անմ եղ՛ ե լ Համ ե ս տ
փաււասիրութիւնը : ի լ ան խ ո բ ա պ է ս ու -
բ ա խ , մոռցահ էր իմ ա բ ա ր ք ս :
իւպէռ չէր վե բշացռւցահ՝ Հարցումնե–
Ը. ՚՝ .
1Տաղփս ո՛՞ր տ ե ս ա կ ի ն աւելի կը Հաւ–
նիք , քաշելո՚^ւս թէ կ է տ ա գ ր ե լ ո ւ ս :
•—- Անտա բ ա կո յս՝ աւելի քաչելուգ :
- Ատանկ է : Լալ քաչող մը՝ լալ կէ -
տ ա գ բ ռ ղ չըլլար ;
Ջ՛եր քաշելուն ձեւին ալ շ ա ա Հաւնահ
եմ ու սիբահ : Երբ ս ա պ է ս գ ն գ ա կ բ ա փ ի դ
մէշ մ է յ մբ վեր՝ ա չ ք ի գ առշեւ կբ Հանես
եւ աշ - ձաէս կբ դաքէձնես %
-— Ըրահ «.քառէ»ներռւս դիտողութիւն
մբ ունթ ս :
Ոչ, սքանչելի է ։ Գ ն դ ա կ գ ճիշգ Հա­
կ ա ռ ա կ ո ր դ ի ն գ ն դ ա կ ի ճակտին ու ան քա­
ն ի մբ քայլ անգին կբ թո ի , իսկ քուկինդ
անոր ա ե գ ր կբ գ ր ա ւ է : Այս մեհվաբպե -
աութիլնը ամ էն մ ա ր դ ո ւ տբուահ չէ :
իլպէռի գռՀռ լնա կութ իւնը սաՀմ ան
չունէր։ Ան մոռցահ էբ նշենին , գ ո գ ո ւ -
թիւնը , իր սպառնալիքբ : Եւ մենք, տակա­
ւ ի ն ե ր կ ա ր խօսելով խազին չուրշ, մինչեւ
ղիւղ, բաժնուեցանք ուրաէս տբամաղբու–
թեամբ ել բ ա ր ե կ ա մ ա կ ա ն խոստումներով։
Յաշորգ ա ռ տ ո ւ , կանուխ իրարու կբ
Հանդիպէինք Հրապարակին վբայ։ Բ ա ր ե ւ –
ներու փոխանակումէն ետքը, Իւսլէռ ը -
սալ .
Նախսիս ^ Լ՚քյերսէս) , դիտե՛լս ինչ
կայ։ Երէկ մոռցայ յայանե՜լ։ Պ է տ ք էր նե–
բողութիւն էսնդբէի քեղմէ :
Ի ՛ ՛ ՛ ն չ բանի Համար :
«Գող պ ա ր ո ն » բսելռւս Համ՛ար : Կբ
ներէք , անչուչա , չէ" , բան մբն էր եղաւ
• • • : Այմմ էսօսքս ե ա կ՚առնեմ ու նեբո -
ղութիւն կբ էսնդբեմ , քանի որ մենք բ ա -
րեկամներ պէւտէւ ըլլանք այսսւՀետեւ : Ա՛–
չմոոնամ յայանել նաեւ թէ նչենին եըէկ–
ոլընէ սկսեալ քուկդ է , քեղի կը պատ -
կանի ան :
Շաա չնորՀակալ , իւպէռ։
Երբ գարունբ բացուէւ , գ ն ա , էսնամէ ,
Հ ո գ տար մինչեւ աչուն , ու սեվւականռւ -
թ ե ա ն դ պ է ս Հ ա ւ ա ք է նոլշերբ աղաաօբէն :
Մէւնակ , պ է ա ք է Հետասլնգել գէ՚ւղէւն բս -
տաՀաէլնե րբ , որոնք իբենց ա զ ա տ օբե բուն
ե լ ժամերուն երամ - երամ թռչռւններուն
պ է ս պ տ ղ ա տ ո ւ հառերուն վ ր ա յ կբ թ ա -
վ՛ին գ ա ղ տ ո ւ կ , ու խիստ վսլբպետօրէն կբ
կողոսլտեն , կբ մերկացնեն ա ռ ա ն ց երբեք
ձե բ բա կա լռ ւե լո լ ։ Անոնք ք ե ՚ լ ի ՚ ղ է ս մ իա -
միտ չեն ՚ . . :
Ա բ գ ա ր ե ւ , իւպէռ , էւրաւունք ռւնէր
ղգուչութիւն պատուիրելու։ Ա տ ա Հ ա կ ն ե —
բու ՛ս յ դ էսումրբ առաշնորդութեամբ Շէկ
Ա՝ԻքէԻ ՚ Հինղչաբթի ե լ կիրակի օբերբ ,
երբ գոլրոցբ փ ա կ կ՚ըլլար, արշաւանքներ
կը կաղմակերպէր հիըանէւ , կ ե ռ ա ս ի , նու–
շ ի ու գ ա ն ա գ ա ն սլտուգնեբ յափշաակելու
Համար։ Իրենք էին որ կը ճաշակէին ա -
ռաշէն բերքը : յ
իմ նոբ բարեկամիս՝ իւպէռի ինք^ի աը–
ւահ էսոստումին վ բ ա յ առաշին գ որհս
^ լ լ լ Ա ք յ աեսնե լ Շէկ Մէ՚քէն խստօրէն ,
սլատուիրել ոբ նշենիէս չմօտենան ալ :
Հոս եկուր, Միքէ:
- ֊ — Ի ՛ ՞ ն չ կայ, պարոն, թէւքււ՚°լ :
ինհի նայէ, Միքէ, թէմոլը ուրիչ
առթէ՛ւ : Այսօր շ ա տ կարեւոր պ ա տ ո լ էր մը
ունիմ քեգէւ ու էսռւմրէ՚՚է : Կը պաՀանշեմ ,
ոբ , այսուՀետել իւսլէռէւ մենաւոր նշե -
նիին ձեռք չղաքւնէք ;
Շատ աղէկ , պարոն :
Պատոլիբէ , նաեւ էսումբիգ բոլոր ան—
դամներռւն ալ։ իւպէռը այդ նշենին ինհի
նուիրեց : իմ նշենիս է այլեւս :
- Ա յ գ յքնչսլէս եզաւ , որ, պարոն :
- ինչպէս կ՝ոլզէ թոզ ը լ լ ա յ , Միքէ X
Ատիկա ձեր գիտնալիք բանը չէ : Ան իմ
նշենիս է այսուՀեաեւ։ Ե թ է ան կողռպ .
տուի, ՝ ա ն գ ա մ մ ը ն ալ նամակադրոշմի ե–
րես չես տեսներ :
Այդ մասին ա ն Հ ո գ եղիր, պաբոն։ Ալ
անոր մօտեցող մ բ չ ի կրնար ըլլալ քանի
որ քու սեփականութիւնդ գ ա բ ձ ե բ է •
. • • Ուրեմն , ա յ գ ե պ ա ն իւպէռր նշենին
ինհի նուիրեց X Այսինքն , ես սեւիական
հառ մբ ունիմ Հիմա, թէեւ չունիմ բունիկ
մբ, ոչ ալ ոտնակոէս մբ Հող, այս վ՚լչելփք^
ա շխաբՀին վբայ : \
ԱյսուՀետել ,ամէն աշնան՝ նուշի ե ղ ա ­
նակին , ես ա ղ ա տ պիտի բլլամ ա յլեւս,Հ
ա ռ ա ն ց վ ա խ ի ու Համարձակ գ է պ ի վ ե ր ՝ ^
Fonds A.R.A.M