€8 ԱՌ
ԱՋ >
ՓԱԿԱԳԻԾ
իյԱԲ.
— Թղթ-ատաբական դսլւծադուլիՏ
պատ՜նաււով նոր ստացանք մեր
աշյսա -
տակցին այս յօդուածաշարքը, որՀա -
րաՆ. Ֆրանսայէն նամակատռւն յանձնր -
ւած է Օգոստ– 5ի&
Մասիսէ,
ՀԼա մեր
վիճարանութիւնը
ւէ1չււհլէն
էւ
ւէեր՝ սլատասէէւա%ՆԼ րս
է ՚ ՚ յ ս Կ
(Լ
աես՚սկի՚ն
«Տաոաիի
եւ. «Նայէւրխի
մէ^
մէաժամանակ
: «Աղէ՛, լե՚չէւ
եւ. կհոլ» խո -
րագրոփ պատասխանիս
Հեա ,
սակայն ,
« Ն՚"յիրի»
Հրատարակեց
, իր
կողմէ ,
վւակման
Հրաւէր մը, վւափաքելի
ղ անելով
որ վեր^ ղանէ այս բանավէճը։
ԱյսուՀան–
գերձ
«Նա
յիրի^
ինհի
կուտա
յ
վերտին
խօսքր
րսելու
իրաւունքր
, ինչպէս
է օ -
րէնքը, պարղ այն
սլատճառարանութեամր
թէ
ղժ տութեան
ք՛" ր ը «Ա աս իս»ն էը տը -
ձակահ՝
աո
.ա9ին
անղամ
, աւելցնենք՝
բո–
լորովին
անտեւլի
, րոլորովյին
անսսլասելի \
Տե սակէ անե րով իրարմ է աարրեր՝
բա յց ,
իբրեւ մտաւորական
, իրարու Հետ Հաշտ ե
բարեկամ
ապրելու
պայմաններուն
Հակա—
ռակ , ըսենք ճիշգ բառր՝
իՏ Աամ ա բա ր
է
ՀայՀո
յե լով Հայ յեղափո խութեան
, " ր ,
մ|ւնա՚կր ,
աոանց
ուրիշ գէպքերու,
կբ
լե—
ցրնէ
Հ"՚ք"ց Պատմ ութեան
՛էե բշվւն
Հարիւր
տարիներու
շբշանբ ;
՚^էէԳ է
«Նայիբի»ի
Հբաւէրբ
ուղ -
գուահ է «Աասիս»ի
, որու կբ սպաււնայ
, ե–
թէ
այս ՛էել՚շէւնբ
լռելոլ
իմասաութիւնբ
չունենա
յ , շարունակել պատաս էսաննե ր ո ւս
Հրաաարակութիլնբ
, ինչսլէս
ըրալ առա
֊
Ո՛ն
օրէն։
« Աասիս » կը լռէ թէ չի լ՚ւեբ՝
չեմ գի–
էոե ր :
Արդ
1
վէ^Բ
վիմեցնելու
աււաշփն
փորձը
. «Ա ասիս»ն
էբ ոբ կատաբե ց՝ երբ Հրա -
տարակեց
թռուցիկ
մբ , բոլորուէին
ձա -
խաւեր , նոյնքան գատասլարտելի
;
թււոլ—
ցէ՚կէ՚ն վւաստաբանական
ձեւբ բնդվւլեցոլ
—
.3է՛է. էր ՚ Ր՚՚՚յՅ
՚ԼԷ^Ը. վիժեցնելու
նսլտտա -
կէ՛ն կրնար հառայել՝
եթէ
Աշրաֆիէէ
մարտկոցը
լո է ր րնգմէւշտ : Ջլււեց; «Ա ա -
սիս» ինք քանդեց իր պաանէշ
բ ;
Ծ ի^անկե ա լ բսեմ թէ ա յս
թռուցիկբ
,
աբղարացնելոլ
Համար «Ա ասէւս»ի էսա լ -
աառակ
ելոյթբ,
1լ աշխատէր
Համողել մեզ
թէ
Հա
յ յեգափո էսոլթեան ճակա ին նեա —
ուահ
մսւրբ «կարգ մբ անձեր»
մէւայն ու —
նէր
իբբեւ
Հասցէ ,
սւգգուահ
էբ , ու -
բեմն
, Է՛ԲՐ Թէ մէւայն
գբուժաններուն
է
« Աասէւս » չէսորՀեցա՞լ
երբեք թէ Հայ ե–
կե ղեց ա կանո ւթի ւնն ալ աուահ
է
«կարգ
մբ անձեր» , Հին բառով
մբ՝ գմոէսաղգի
-
ներ,
որոնք ւլորհահ– են գեՀենարժան
նոյն
մեղքբ Հանգէպ
Հայ՛՛ց
Պատմութեան
։
ք^այց , կը Հարցնեմ
, մենք
ստեգհեցէւ՞նք
մէւշագէպեր
, նմանօբէն
էւր ղղուելէ։ ե լո յ -
թին
֊. Աուլթան
Հւբմիտի
հանօթ
րա ~
ցաաբութիւՍր
, «կարգ մբ անձե ր» ,
որու
կառչահ՝
«Ա ասէւս» հիհաղե
լէւ արգարա
—
ցում մը կը վարձէ աՀա ,
կը էսաացնէ ,
ստկայն,
էսա րդա խո ւթեան
ել աղղադա —
ւութեան
ամբոգ^ վարգապետոլթիլն
մը
ք
որ թավւանցելէ
ետք Հայ
«չար չի»նե րո
ւն
Հողիէն
ներս
իրենց շուկաներուն
խան -
դարման
վբէմ էսնղբո ւթե
ան նշաւակ փբն -
տռելու
ձեւով մբ, վաբակեց
նաեւ
Հայ
տէր - ոգոբմէւնե բուն
-> ոգէւն ,
պակսահ
ժամ ուցնե բուն
Հա շիլին
Համ աբ պաաաս
-
խանատունեբ
որոնելով
Հայ յեգավա
էսու–
թեան մէ1 : Թէ Հայ աէր - ոգո րմին է, վեբ–
2."յ բոլորովին
միացաւ
Հայ
՚&չարչի»ին
,
ապացո՚^յց
կ՝ուղէք
,
առէք Հայ բարձ -
բաստիճան
եկեղեցականութէււնբ
–.իբ
ապա^
քաղաքականռւթէււնբ
ձեւուէ մբ կեբպաբա–
նափո էսութիւնն
է երբեմնի –^ակայեգափո—
խականռւթեան
, ռր կոտոշ կբ ցցէ ժամա -
նակ առ ժամանակ
-, Կբ յիշէ՞ք
որ ,
այս
վերտին աաբէւներուն
, նաէսկին վարդա
-
պետ
մը, նմ անօրէն
, կոտո շամ ա րտո
ւթիւն
մբ փորձեց Հայ յեղափոխութեան
ղրա՛, -
նե բուն գէմ :
^*"յ9
է՛^^^ է ը^գվգ^ս"՚–Ց1՚է
"՛յ" " ՚ ՚ ^ է -
նուն մէշ,
անտարբեբութէււնբ։
Աա
-
մուլը
ղբաղահ
է Հանապաղօրեայ
ի լւ ա —
պուըր տաքցնելով
կամ ամուլ
լուրերու
ոբսոբդութեամբ
, իսկ դո՛ւն,
եբիտասար–՛
գոլթէւ^ւն
Հայոց , կբ մեհնաս
անսլտուգ
հառէւ մբ պէս : Գրուահ
չէ՛՛ Հայ Տեղա
-
փոէսոլթեան
Պատմ ութիւնը , ( Լէօի
ղ որհը
«լաքէ»էւ
գորհ է) , եւ չես պաՀանշեր : Եւ
այսպէս
Հայ յեղափոխութեան
գնաՀա
—
տութիւնբ
մնացեր
է շուկայի
կամ եկե -
գեցւոյ
մարգոց
բերանբ,
Հոդ չէ թէ մը -
աաւորական պատբաստսէ
թէււն
չունենան
անոնք
, ոչ ալ փեբլուհումի
յաբմարու
-
թիւն : Ա՜էս , եթէ
ինհի տրուէր , օբ մբ ,
՚լբել այդ պատմութիւնը
դիտական
՛էե բ—
լուհում ով , քննական ոգիով
եւ լԱդՀա
-
նուբ վերաղնաՀտտոլթեամբ.
, Աստուահ
է
վկայ՝
պիտի չէսղճաՀաբէի
երբեք սլատ -
մելոլ ժամանակ
թէ ի՛նչպէս
իրարու
մօ—
բուք էսուգահ են մեր
եկեգեցականներբ
,
տ իբանա
լո լ Համ ա բ կա Է9ողիկո սական
դա–
Հ ին , մինչ իր օհակիցէւն
մ օրռւքբ
էսուղող
ճճք
յդ կա թո
ղվւ կռ սնե
բ էն
մ է կուն
անունով
1լ^երդուրննայ
, տակաւին
, նաէսկին վար ~
գապետ
մբ՝
Հա յՀո յե լով
Հա
յ յեղափո էսու–
թեան : կամ
, նման կաթողփկոսական
եւ
եպիսկոպոսական
այլ խայտա ռա կութիւն–
ներ
մոոցնե
լու Համար է որ «Ա ասէւս» կը
յանգղնի պատմ ել
էւնչ
ւ՛ ր • կբ վեր ադր
կ
Հ՚սյ յեզափոէսութեան
կամ - .. « կարղ. ՛քը
անձերու», քնատ մամուլէւ մը մբափւէն
օգ
աուե լով : Բա յց սլէւաի ՛լայ
ժամ անակբ եւ
պէւտէւ մերկացնէ
յանցասլա րանե ր բ օբ մբ
չէ օբ
•/՛շ ^X^աբօ^^ թ3.է6է օշշս1է&V^^^է^տ.
Այժմ « Նայիրի»ի
վաբձբ :
ք*մ երիտասարդ
, իմ չաա
"իրելի
Հ/Տ» ՜~
կերս,
«Նայիբի»,
կբ ներէ ինձ՝ եթէ կու
գաւէ՝ բսել ոչ թէ փակման
էսօսք մբ,
այլ
.փակաղիհէ. մէշ էսօսք մը :
,
Կբ նշանակէ թէ
այլեւս... չէւ կրնար
վւակոլէւլ –այս վէճբ,
ղէւ ստիսլուահ
եմ՝ Հե~
տաոլնգել
«Աասիս»ը
էւբրել
րէսիտիվիսթ֊ :
Զէ՛ կրնար վւակոլիլ
, անշուշտ , ինձ Հա–.
ւէ աբ
:
«Մասիս»
կբ լռէ, չէ՛ լոեր , իմ գիտնա
ՏեղապաՀպանման
ճիգերուն
ղարկ տը -
ւող երկու գօբաւոր աղդա1Աեր պիտի մը -
նան
Պէյրութի
Փալանճեան
եւ
Հալէ
սլի
Բառէն
Ե՚իվ՚է
ճեմ ա րաննե րը
՝.
Առաշինը
ունի քսանըՀէւնգ
տարիներու
կեանք մը. վերշինը՝
Հինգ
տարիներու
միայն :
Բացուահ
թէ մին եւ թէ միւսը
Հա յա -
շատ երկու կարեւոր
կեգրոննեբոլ
մէշ ,
կ՚աշէսատին
իրենց լաւագո
յնը
ւԱել
ու
Հասցնել
գաղթաշխաը^ի
Համար աղաղա
—
կող պաՀանշ մը ,
նոր մտաւորակա
-
նութիւն
մը :
Մ տաւո րականռւթիւն
մը ,
ոբ
լեցնէ
մեղմէ իսսլառ
բաժնուող
սւրժէքնեբու
ձը–
գահ՜ րացը :
Մ տաւո բականո ւթիւն
մը, ոբ լհուի նոր
սեբունղէւ գաստիարակութեան
ղռբհէւն ,
երբ դրեթէ անտէր մնացահ
են Հայրենա
-
Հեռու
բաղմաթիւ
գաղութներու
մեր
գպ–
րոցները,
Մ տաւո բականո
ւթ իւն մը, որ պարտա
-
կանութիւն
նկաաէ
լրշօրէն
Հետաքրքբբ
-
ուիլ աշէսա բՀացբ
իլ
Հա յութեան
խլեակ -
ներու կեանքով,
ու շանա յ իբ
վերելքով
ու ձեռք բերելիք
լայն
պատրաստու
թեամբ
առաշնորղե
լ մեր բաղմ ու թիւննէէ ր ը
՚ ամէն
աեղ •.
Բիչեր կբ զգան այս երրեակ
մարգերու
վբայ
նեբկայացուահ
սլաՀանշները
:
Ուստէւ չենք զարմանար , ոբ այգ
քէ՚չեբը
լհռւահ
են զոՀա բե բ ութ
իւն ու
նուիրում
ենթագրոգ
նմ ան
գժուաբին
ու
սպառի
չ
աչխատա^ւքնեբու
Մ ենք
կբ Հաւատանք
կրթական
մ արզի
վրա
յ թափոլահ
ճիգե բու ա բգիւնքին
է
կը Հաւատանք
Հայ դպբոցին վերապաՀ
—
ուահ գեր էւն :
Կբ Հաւատանք
, որ Աեսրոսլեան տառե
—
՚1
րբ ինչպէս
Հինգերհբդ՝
նո յնպէս քսանե -
րոբգ գարուն
կրնան Հրաշք գորհ-ել , եթէ
ունենանք
գուրղուրանք
մեր
կրթական
յա բկեր»ան
Հանղէպ ;
Այս֊ աե-աակէտո՚լ Փալանճեան
եւ ՛Բառէն
Եվ՚փէ ճԽմաբաններուն
կարեւոր
դեր
մբ
ւէերապաՀուահ
է
Ասոնցմէ աոաշիՆը
արդէն
անցնող^
քաոորգ գաբու
րնթացքին
տուալ աւար -
տ ականներու
բեղուն
Հունձք մը, որ ամէն
տեսակէտով
պատիւ կը բերէ իբ Հիմնա
-
գիրներուն
ու ղոբհին
ղեկավարութիւնը
ստանձնող
երկու մեհ
մաաւորականներոլ՛
Լեւոն Շանթի
եւ Նիկ՚դ Ազբալեանփ
...
Եթէ անցնող դժուարին
տարիներու
մէշ
փայլուն
եղաւ
Հունձքը եւ էսօսուն
, պաա
ճառ չկայ
, որ չըլլայ այդպէս
յառաշիկա
յ
տարիներուն
նոյնպէս
, երբ փորձառոս
ռւ–
ժեր
կանգնահ
են անոր
՚լլբ՚–է"Ա1
երբ ժա–
մանակին
Հետ քալելու
ոբո չումբ դաբձահ՜
է
ղովւհ՜րն դեկավաբութիւնը
ստանձնող
վարիչներուն
նպաաակը– :
Ապացոյց
, ոբ Փալանճեան
ճեմարանը
վե րշապ է ս
ունեց ա ւ
ի.ր
ղ էւշ ե րօ -•
թիկի
բաժինը
՚ լԱգարձակուեցաւ
ու օժ —
տուեցալ
առանձին
բնթեբցտսրաՀով
, իր–
մատենադարանը
ճոխացաւ
նո,ր ստացուահ՜
գիբքերով:
Նոյն
ձեւի ճէւգեբ կը թափուին
՛Բառէն
Եփ՚իէ ճեմարանին
Համար ալ։
Մինչեւ
Հեռաւոր
Ամեբիկայէն
, այցելո՜ւներ
կբ Հե–
աաքրքրուին
այս երկու
Հաստաաոլթէւլն֊
ներով ու իբենց նէււթական
յաակացում
--
ներով կ՚աշխատին
տեսնել
լոյսփ այս
զոյգ
վաւ արաններբ իրենց կոչումին
բաբձրոլ
^
թեան
՛էր՛"յ :
Աեհ
է Հետաքրքրութիւնը
նմանապէս–
երկու Հայաշատ
այգ
շրշաննեբոլ
մեր
Հայրենակիցներուն,
Հանգէպ
այս
երկռլ
Հ ա ս տ տ ւո ս
լ
թ ե ան ց ;
Անոնք սիրով կ՝ուզարկեն
թրենց զաւակ֊.
ներր Հոն, որպէսգի ստանան
Հայկական
ուսում ել կրթութիւն
:
Կբ Հաւատան
թէ միշնակաբգ
Հայերէն
գաստիարակութիւն
մբ աւելի կ՛արժէ քան
օտաբ Հաստատռւթեանց
մէշ
ստացուահ
բարձրագոյն
դաստիարակութիւն
մբ :
Փոբձով աեսահ Ոլ Հաստաաահ
են , թէ
լիք բանս չէ : Գժտոլթեան
քարբ
նեաուահ
է ա ւլեւս : Նեաուահ
քարը է՛ը արձաղանգ—
ներն ունի,
գայն Հետապնդողն
ալ
իր
ռաւլմ ավա
բ ութիւնբ
,
յօգուահագբռլթեան
էւր I
Հ բ ո յ ն
ձեւե բով :
կբ ցաւիմ որ «Մ ասիս»
ամէնուն
ց""՜
պատճառեց
էւր ցաւալի
ելոյթով,.
արատ
մը
դեՀենային
Հուրով
մէւայն
մաքրա
-
ւլորհ ե լէւ : Կը ցաւիմ
նոյնպէս
որ
այս
սէսէս
/ր
, վաէսանակ գատապարտոլելու
վե–
ր ին իշէսանոլթեան
մէկ սաստով
, վա
յե
լեց
«Մտսիս»ի
պաշտպանութիւնը
, տեսաբա —
նական
ւէէճի մը ձեւէւն տակ
, է՚բրեւ
տ|ւ —ք
վէրսիոն^ք
խաղ։ Վէւճարանական
«թէքնի
-1
ք»ի վարժ մէկբ պէւտէւ կարհէր թէ
այգՀ
խաղը կբ կատարուէէ ,բնթե ր ցռղնե րո լ կրօ–\
նական
զգացումներուն
օւլտաղո րհում
ո վ
,1
ղդետնե լու
Համ ար
զիս ՝ իբբեւ
անկրօն
^\
անաստուահ
, թ Աամ
ի եկեղեցւո
յ ել
Ա •\
Գիբքերու
: Մանաւանգ
որ պակաս
չեղան*
նաեւ րալւո յական
ձաղկումներ
,
կո չէ։
լու
Համար զի" ամբարտաւան
, ին^յԱագսւէ ,,
գոռող :
Բայց այդ խագը կր մատ%է գէնքէւ աղ -
քատութիւն
մը։ Ուստէ։ պիաի
Հետասլնգեմ
Հակաճառողբ
մինչեւ իր զինաբանր
, ("լէ՛–
• "՛Ի
է՚11՚"՚գԻ՛^
՚" քէեւ՚ւ
յեղա վաէս ութեան^
պաշապանո ւթեամ
բ , ա/լ մէւա յն
Եզրայր
«Մ ասիս»ներու.
. . կա լո ււահ ա կան
Հար
ցեբով\ , ապացուցանելու
Համաբ թէ այն–
որ զիս թԱամի
կբ ներկայացնէ
Ա . Գիր -
քեբու,
րա՛ն չի Հասկնար Ա . Գիբքե րէն :
Ա • Գիրքերռւ
կամ կրօնական գասական–
մատենագրութեան
է։մ՝ շաբմագս
Կրնայ
՛կայն
,
կ ա բ
գլ
նաեւ
ւնոնւ
որ կր ս էւրեն վերաւլնաՀատՈՅ-թեան
են -
թարկել
ինչ որ Հայ . Եկեղեցին
տուահ
է
մեր
սլէսւռմութեան՛
:
Շ–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
(ՄՏացեէսլը յա-^րդով);
«ՏԱՌԱՋ»Ի
ՊԱՏՄՈՒՄԾԲՆԵՐԸ
Ն Շ Ե ՛Ն Ի Ս
ճամբուս վրայ, գրտցի
կիլսթալը
այգի
կը փետէ , ձին ոբթաՀան
մեքենային
լը -
հ՜ահ :
Բարեւ
դրացի
, աշխատանքգ
թեթեւ
ԸԱայ,
այգէ։" կը փետես, կր
Հարցնեմ
,
պաՀիկ մբ կանգ առնելով
մօտիկը
թում–
բին վրայ :
Բարեւ
, բարեւ
սէ՚րելի
բարեկամ
,
ձին կե ցնե
լով
կը պատասխանէ այգեպա
-
նը.
Այո, ինչսլէս կը տեսնէք,
տոէնկե–
Բր հերացահ
են : Ծերացահները
կը փե -
աեն, կը Հանեն , չէ՛^
1
նորոդելոլ,
երփտա–
սարդացնելոլ
Համ ար :
Այո,
րարի դրացիս , կը Հաստատեմ
ու 1^աւե լցնե մ , - աշվսարՀի կարգն
այգ–
պէս է ։ Հիներբ
, հերերը
կ՚երթան
, կ՛ան -
Հետանան
քանի որ պա դա բեր ելէ
գագրահ
են
ալ , տեղ բանալով
նորերուն
, երիաա–
ոաբգներոէնւ :
կ՝ անցնիմ
, կբ շարունակեմ
ճամբաս
յ
Արեւբ ՀեագՀետէ
կը գաղշանայ
: Կը մօ ~
աենամ
մենաւոր
նշենիին : Ն՚՚րէն
, կբ Հե–
աախուզեմ
ամէն դի։ Կբ նայիմ, կբ գի -
աոեմ քանի մբ բոէգէ ռսկեդոյն
Հ ագուահ՜
կանխաՀաս
այգիին
, որուն մէշ թռչուն
-
ները խումբ
խումը ու տեղէ տեղ պար կը
դառնան
։ կ՚ելլեն
^կփշնեն
իրենց
բաժին
մնացահ
ճուտէւկներուն
Հատիկներբ
կտ —
ցաՀարելով
, ե րդե լով •
Գորհս
յաշող
է , կը մտահեմ
։ Ա արգ
–™.
մա րգասանք
չկա
յ , չերեւար
այս ՚էեբերը :
կիւսթաւենք
ալ Հեոռւ են ոլ իրենց
տեղբ
ցահ։
Կը մօտենամ
նչենիին
ու Հասակն ի
վեր աչք կը սլտտցնեմ : կը դառնամ
ան. -
գամ մը շուրշ - բոլորբ։
Տայտնի
է , որ.,^
ուր էւշ ձեււքեր ալ երկնցահ
են
մ ենաւսր
նշենէ։է։ն մատղաշ
ճիւղերուն
, իմ
առաշին
Հանդիպումէս
ետքբ։
Բայց, Հոդ չէ ^ ե -
գահր
, մնացահը բաւական
է իմ լայն
ու
էսորունկ գբպաններբ
լեցնելու
. . . :
Արագօրէն
ւլորհս աեսահ՝
Հաղիլ
ռաքս
գեաին գրահ էի , աՀա , յանկարհ
քովս կը
բուսնի այդետէրբ,
լուռ ու մունշ :
Վա
յ թշուառական
• • - ; ին չպէս
կ՚երեւի
կբ Հետապնդէ
եղեր գիս : ԱպաՀովաբար
,
կանուխէն
եկահ
ա յղիին
մէշ
պաՀռւահ՜
էբ եւ կբ սպասէ ր , ռբ , գրպաններս
լեցուն
ձերբակալէ
:
կը պաղիմ : Գո՛՛ յնս
,
էէ Ի կրնար տես
նել՛..։
Արէէլնս կբ չորնայ,
պաՀ մբ,
ի
տես
իրեն։
Բայց
նորէն
«քաշութիլն»
կը
ձայնէ մէկբ նեբսէս
. . Ու ես շուտով
ինք
զինքս կբ վեբադանեմ
ու կբ պաարաս -
աուիմ գերիս մէ9 մտնելու
;
Մարդբ առանց բառ մը
արաասանելու
ու Հանդարտօրէն
, նաէս՝ նշենիին աչք մը
կը նետէ, յետոյ
կը դառնաք
ինհէւ •
- - ինչսլէս կը տեսնեմ, Հաա մը անգամ
չես
ձգահ. • • : Գէշ չէ ) պարռն
, կը էսօսի
զիս
Հեղնելռվ
ու պաղարիւն :
Ես մաքուր
գորհը կը սէւրեմ • • • :
: Աակայն,
որմէ՞՛ Հրաման առիք,
գող
պարոն. , կը պոռթկայ
րարկաճայթ
ու
կարմրահ
աչքեբը
լայն բացահ :
-
Արդիլու֊ահ
ՐԱալը չէի գիտեր
. .. :
կտոր մը թուղթ
եւ կճատ մատիտ
մը
երկարելով
ինհի կ ըՀրամայէ
էսստօրէն :
Զեր
անունը գրեցէք
տեսնեմ
սա
թուղթին
վյրայ, այն ատեն
կը Հասկնաք
արդի լո ւահ ըլլաԱ ու չբլլալը :
-
Աէբանսեբէն
ղրել չեմ դիտեր ,պաբսն
։
Աքն ատեն անձնադիրդ
ինհի
յանձնէ։
–
ինչո՞ւ
, ի՞նչ
լնելու
Համ ար, :
֊–—• Գրպանս
դնելու ու մինչեւ մեր տոլ
-.
նբ տանելու
Համար :
-
Յեաո՞յ
:
Տետռ՚^յ , ոս տ ի կանութեան
յանձնելոլ
ու վրագ գանգատելու
;
Գուք Աստուաե
, Բրիստոս
չունի՛նք :
Տիապլը։
Ի՚^նչպէս
թէ՝
Աստռւահ^,
Բրիստոս
չունիմ : Ամէն կիրակի
առաու
ժամ
կ՚երթամ
: Տէր
Հօ,ր Հետ ալ
գրացփ
ենք։՝
Աւն ատեն
, իւպէռ
, Աստուհմէ վախ
ցիր
֊ ֊ Թիէն,
անունս ալ գիտես եգեբ
- Ուր–
կէ՛^ կը ճանԱաս
զիս :
Թող
անունիդ
ու քեզ ճանԱալոլ
խն–
դիրը^ ՛գաՀ մը -.Զեր տունէն
նեբս
թբչ–
ուառութիէն
, գժբախտութիւն
ու Հիլան -
գութիւն
մաա^հ է երբեք ::
-
Մինչեւ
Հիմա ոչ :
՜ Ազ1Կ՚– Եթէ կ՝ուղես,
այսուՀետել
ալ
միչտ եբշանէէկ
ԸԱ՚"Լք
թչուառսւթիւն
,
Հ ի լան գո ւթ իքւե չտեսնել,
ոչ անունս դըր -
պանդ դիր
V
ոչ ալ սէունէգ ներս անցոլր
. . :
Տարօւրինակ
մէկու մբ կբ նմանիս • • •
է՛՞նչ րսել
կ՚ուղես ։
Ւնչս՚՚ւ
աարօրինակ
, իւպէռ
։ իմ խօս–
քեբուս
մէշ անկեղհոլթիւն
ու
ճշմարաու–
թիւն
կա ք միայն։
Գժբախտոլթիւնբ
, Հի–
լանդութի ւ1։ն ու
թշուառութիւն
բ
իմ
կեանքէ ս ու անունէս
անբաժան
են եղահ՜
աւելի քան տասնեակ
մբաարէւնեբէ
ի վեբ X
&1.,
Հիմա իմ այս էսօսքեբբ
իբրեւ բաբե -
կամի էււօսքեր բնգունէ
ու անունս աոնել -
տանելէ Հրաժաբէ :
իւպէռ, որ կրակ կտբահ էր քանի
մբ
վայրկեան առաշ, այս խօսքե բուս
վյ։այ
կբ
սառի, կբ թուԱայ
եւ աւելի բարեկամ ա -
կան վերաբերում
ցոյց տալով, կբ
յարէ
Հանդարտիկ
.
Լաւ, Հիմա
թողունք
այգ
բո լո ր բ
է
Գուն ան բսէ է։նհ^ի , թէ՝ ուրկէ՛՛ գիտես իմ
անունս : Ո՛՞ւր լսահ՜ ես :
Հրապարակին
վրայ,
պՈԼլ
Լւլնդակ)
խաղալու ատեն յաճախ
ես ալ գէւաողնե
բու
չարքին մէք կբ գանուիմ : Հռնկէ
աէ
սորվահ
եմ անունդ
(3)
ՆԵՐԱԷԱ
ԵԻՆԱԿԱն
(Շտր–)
1
Fonds A.R.A.M
