« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ՄՈՌՑՈԻԱԵ–
ԳԼ՚Ա-ԲԵՐ
Հերոսին,
յեղափոխականին
ծննղավայ–
րի Հանգամանքր
յաճախ
ուշագրութիւնէ
հէ1
՚ԼՐԷ՚ՂԷՐ
" ՛ յ ն օրերուն
,
որոփՀկտեւ
,
անոնց
ղործն
էր որ կր
ՀԼաաքրքրէր
րո
լորր
ել անձր
կր յարղուէր
իր
ղործին
Համեմատութեամր
;
կարծեմ
՚Լարաբագցի
էր ;
Աելքոլմեանր
ճանչցայ
1918
Աարա
28ի
աոաւօա
, էգղիքանէն
Աուլալ
վայրէջքին
փրայ, Կոսաի
Համ բարձումեանի
, Լ. Շ ա–
ղոյեանի
, Պուչկարացի
Գ՚րիդորի
եւ
ուրիչ
զինուորականներու
Հետ կոտոլի
ձորին
մէշ օրՀասական
կռիւ
մզելէ
եւ սլաչար
-
ման
չղթան
ճեղքելէ
փերշ :
Տի՚՚ուր
էին բոլորր
I
յողնած
ու
խիսա
մաաՀոգ
;
Վասպուրականի
փեբշին
նաՀանշին
, 25
Հագար
Հոգինոց
գազթա կանո ւթ իւնր
ա
-
ոաշնորգելու
, կերակրելու
եւ պաՀապա
-
նե լու Հողերր
իսիսա ծանր կը ճնչէին
իրենց
փրայ
:
Եւ սակա
յն
չէին յուսաՀաաած
:
Հաց
ունի
՛նք,
Հարցուց
Պուլկարացի
Գրիգորը
:
Երբ աեզեկացան
թէ՝
ուտելիք
, բնա
-
կարան
ել կարգ մը անՀրաժեչտ
պիտոյք–՛
ներ
կան պաարասա
,
Ւ"Լ"քՒ
գէմքերը
պայծաոացան
ուրախութեան
Հուրը
փայլատակեց
անոնց
աչքերուն
մէշ :
կարծէք
թէ մոռցան
ձմեռնային
երկա
-
րտտել
ու տաժանե լփ
ճամ բո
րգութեան
աանշանքնեբ
ր ;
Եւ սակայն
,
ԼԷին կրնար
մոռնալ
աո
ա–
շփն օրուան
ԼԱ արա
27)
գոՀերր,
սպան
-
նուած
կամ
կո բսուած
է
Ա ու լաւէն
Ա տնամէրիկ
ճտմ բու
տեւո
ղութեան
, գբեթէ
բոլորն
ալ լուռ
էին :
Եւ անոնց
լռութեան
մէշ, մենք
ամէն
բան
կբ զգայինք
, կը տեսնէինք
ու
կը
լսէինք
Հ
Վեկափաբներ
էին, առա^որգներ՝
Հույ–
րենի
Հոգբ,
տուն
ու տեղր
Հաբկաղրաբար
լքած
բազմ ութեանց
;
Ականատես
արիւնաՀեղ
մարանչումնե
-
բու,
Հաբաղատներու
, անձնուէր
րնկեր —
նեբու
անթաղ
մա բմ իննե բո
ւն , եւ ական–
շալուր՝
փիրաւո բներու
տքՈցնե բուն
:
Այղպիսի
ւգարագաներու
մէշ պաբզ
ղին
ուորբ
աւելի
բախտաւոր
է քան
Հբամանա–
աարր, առաշնորգբ,
որ իբ անձէն
զատ
,
ոլրիչներու
, չատեբու
Համար
ալ պաաաս—
իսան ատ
ու է :
Իյումբին
անծանօթներէն
մէկն
էր ան
-
նման կոստի , իոկ՚երկրոբղր
Հ–
Աելքում–
եան
:
Ա ուզանշուկ
գիւգին
մօտ
կր սսլասէ
ին
Ա ալմ աստի
զինուորական
մ արմնի
կողմէ
ղրկուած
Հ(ֆուբղօննեբ»ր
ել
սա յլեբր
,
ինչսլէս
նաեւ
բմիչկնեբ
ՅոփՀաննէսեան
ել
կարսեանբ,
գեզագոբծի
մբ եւ երկու
Հի -
ւանգապաՀուՀ
ինե բու
Հետ
;
Գաւլթականական
Հոսանքի
առաշիւն
իսում բերր Հասած
եւ տիւոբժակոփ
կերած
էին
սայլերու
փրտյ եզած
ճերմակ,
թոնրի
լալաչներբ
, «ղաւռլրմա»ն
եւ խտչած
մի–
սերր ել Հեռուէն
կբ նչմաբուէին
նոր
սայ–
ԺՐՐ
••
-— իրա՛՛՛ւ, բնտկտրան
ոլնի՞ք
Հարցուց
կոսաին
, կաոր
մը լաւաչ
ձեռքը
,
աւելի
սրտասլնգուելու
Հտմ ար
:
=
Այ" 1 պատասխանեցինք
, իսորին
գո–
Հռւնակութեամ
բ :
Ուէ՚անք Հալատտցին
, ոմանք
ալ
չՀալա–
տացին
: Վերշիննեբէն
էբ Հ • Աե լքում
եա
նը , տ՚ոսլաաասխանատռլ
երիտասարգնե
-
բու
տեղ
ղնե լոփ մեղ :
Տի
ւիմ անի
մօտ ,
ղազթականութիւնբ
բամնուեցաւ։
Աաս
մբ ղէպի Փայաշուկ
եւ
Վտլասար
գրկուեցան
, իսկ
մնացածներբ
Հաֆթման
գացին
:
Յաշորղ
օբբ , արգէն
բացօթեայ
մնա -
ցած
գ
.ազթա1լան
չկար
:
՚ՀյՈյն
երեկոյ^
երկրորգ
անգամ
Հանգի
-
պե
է, անք
Ա ե լքում եանին
ու
կ ոսա
իին : Ե -
կա^,
էին Հտյ - ասոբտկան
զինոլոբական
իւառ.ւ մողոփին
մասնակցելու
;
Ա ե լքում եանր ժպտաղէմ
եկաւ
քոփս %
Հոն
էին նաեւ Աամսոնբ
, Նորքցի
՚իեզա
-
մբ,
Պօղտան
ք՚ւզրաչեան
, ք^ժ • Վ. Տոփ
-
Հտննիսեան
, ռուս ղնղապետ
Տրաւին
, Ա–
գա
Տտւութը
, Աիւբմ ա յ Խանում
(Աաբ
-
չեմ ոնի
քո յրր)
, Կոլզնիցոփ՝
ռուս
ղօբա–
փյորբ եէ– ոլրի^եր
:
Բախտր
զփս նետեց
Աելքումեանի
փաչ–
ՃԱՏՐԱԿԻ Ի Ա ՚ Լ Ը
ճատրակի
մրցումբ,
ոբ այս
պաՀուս
տեղփ
կ՚ունենայ
Վենսէնի
մէշ,
Փարիղեան
չբշանի
110
լաւագո
յն
իսաղա ց ու^ե բ ուն
միշեւ,
անղամ
մբ եւս մեր ուչաղբո
լ —
թիւնբ
կբ
Հբաւի բէ տյգ
աւլնուական
խա
-
ղին փրտ
յ , որ ամ՛ ենա
յն
ի րտւամ բ կոչ
-
ուած
է արքաներուն
խազբ
կամ խազե
-
բուն
արքան
: ԱչխարՀի
մէշ տակաւ
իբ
ստեղծած
չաՀագրգռոլթեամբ
, արժանի
է
ոբ քանի
մբ տող
նուիբենք
իբեն
;
ԱնսաՀմ ան Հաբստութեամ
բ , ճա–.։
՜՚կր
էապէս
փեր լուծմ ան ել ստեզծտզ
•, ոծ
սն
իսաղ
մ լ ն է, մասնաւորաբար
յանձնարա
-
բելի երաղուն
եւ իբականութենէն
անշտա–
ուած,
լնղարմացած
խաոնուածքնեբոլն
:
Իյտգբ
կը բաղկանայ
բնղամէնբ
61
Ի
՚"Բ ~
չերոփ քառակուսիէ
մբ ,ուբ իրարու
Հետ
չափուելոլ
Համար
երկու
Հտկառակորղ
—
ներն
ունինմ իեւնո
յն կազմ ածբ
եւմ իեւնո յն
միշոցը
; Ղ՚իպոլածը
ել խորՀուբգբ
Հոս
բնաւ բտիստ
չունին,
ու եթէ
ղՈյութիւն
չունենար
մա սնա կցո գնե բու
տազանղբ
,
բո լո բ խազե բբ պիտի
լնկլուզէ
ին
միօբի–
նակութեան
եւ ո ^չութեան
մէշ :
Բայց,
աՀա
Հա կառակո րգնե ր ը , Հոմե
-
րական
մարաաՀբաւէբներոլ
մէշէն,
ռազ–
մաղաչտին
փբայ
կբ թափեն
բոլոբ
Հնտրք–
նեբբ
իրենց
արուեստին
, ու
անմիշապէս
ա յգ
ՀՀմռա
յլ Հաբթափա
յր»ր
որ ճատրա
-
կարանն
է , կը բոցափառի
մարտի ասաու—
ծո յն
Հբափառ
կրա կոփ , սեգմ
ու
ճչգբիա
Հաբուածնեբբ
իրարու
կբ յաշոբղեն
,
ի
մեծ
ուրախութիւն
գիտակից
Հանգիստ
-
տեսին , որ լուո. Հիացում
ոփ կբ
Հետեւի
Հսկաներոլ
գուպարին
:
Բախաբ
կբ ժպաի անոբ, որ
փաստբ.կու
տա
յ պայծառամ
աութեան
,
կացութեան
աւելի
^իչղ գէւաՀաաութեան
, աւելփ
մեծ
Հանճարի
մր : Այս բառբ
յունարէն
կր նբ–
չանակէ
ծննղաբե
բութ իւն , ու
աբգարեւ
Հտբցբ
կբ կա յանա
յ տուեալ
կացութենէն
նոբ
կացութիւն
մը ստեզծելուն
մէշ–,
Աը–
նաց որ, յաղթանակբ
կբ ժսլտի
միայն
ա–
նոր,
որ ցոյց կուտայ
աւելի
մեծ պազա
-
բիլն , կաբգտսլաՀութիւն
,
տոկունու
-
թիւն
,
յանղղնութիւն
,
ճկունութիւն
,
փարպեաութիւն
ել նկարագիբ
:
(Առանց
խօսելու կարգ
մբ նրբերանգ
կանոններու
մասին , գորս պատչաճ
է պաՀպանել
իբ
խաղակիցին
յանգիման
, /ալ եւ ւէտտ
պտ–
Հեբուն)
:
պաՀանշէ
մ տաւոր
եւ բարո յական
յատ
-
կութիւններ
: թ՛էեւ
Նտփալէոնի
ի՚օսքր
.
յետաղային
փեր յիշուած
Լիթլէրի
կողմէ,
կր՛նայ
նոյնպէս
իր Հաւատարիմ
Հետե
ւո բ ղնե ր ո ւն կողմ է կիրա րկո
լի լ •
-
րա ք անչիւբ զիէաւյւր լքարջախտի մակա&ը
կը կրէ իր մախաղին, մէջ :
Այս իբողու
-
թեամբ
, ճատրակի
խաղին
մէշ եղած
յա -
ռտշղիմ
ութիւննե
ր բ ծա յբտ
յեզօրէն
ղան
-
ղաղ
են , որոփՀետեւ
շատ
քիչ
իսաղացող–
ներ
կբ
յաշողին
իւրացնել
խաղփն
ոգին
,
որ էապէս
բանա
ւոր
եւ ղիտական
է :
Հազուադէպ
են անոնք
, որ կրնան
Հրաժա
րիլ
իրենց
ձգտոլմներէն
ել տարբեր
ուղիի
մբ բնտելանալւ
իրականին
մէշ,
յաճախ
մաբղիկ
ճատրակ
չեն խաղար
, այլ կար
-
ուած
ել ոեւէ ձեւոփ
քալող փայտի
կտոր–
նեբ յառաշ
կը քչեն : Բանաձեւը
ամէն
կողմ
ի ղօրու
է. —ոճը մարզն
է–»ն այսպէս
իր
իրաւունքը
չի կորսնցներ
այստեղ,
ու
ինչ
պէս
մենք մեզ կբ մատնենք
երազի
մէշ ,
կրնանք նմանապէս
մատնել ճատբակ
խա
ղալու
մեր եզանա կոփ։ Ինչ կայ աւելի
գր–
ւաբճալի
քան Հաւաքածոն
ա յն
գէմքե
-
բուն
ել այգ
խազին
քանի մբ
շեբմեռանգ
Հետեւո
բղնե բուն
փբայ
կազմուած
Գ"՛ —
աաստանբ,
եբկար
եւ Հասուն
ղ^նութենէ
մը փեբշ^ ԱՀաւասիկ
անոնցմէ
երկուքը,
իբրեւ
օրինակ
,
Ա–
( ՐԺիշ կ ) –—
Աբագ գործող
միտք,
մ երթ
Հանճարեղ
,
իմացականութեան
փայլակներէն
անցած
, բայց անտրամա
—
բան եւ իսելքին
փչածին
"լէո
չարմող
,
ժամ անակի
եւ կաբգապաՀութեան
ոեւէ
րմ բռն
ում
չունենալոփ–.
Երբեք պիտի
էյա–
ռաշղիմ է - • • ( Ե թէ խտղացտծ
ձեւոփ
իբ
Հիւանգնեբբ
կը խնամէ , փա
յ իբ յաճա
-
խորգներուն)
:
Փ՛
(Գնդապետ)
Հաստ
եւ
կամակոր
միտք
, որուն
Համ ար
Հարուածներուն
կարգաւոր
ութիւնբ
նուաղ
կարեւորութիւն
ունի ՛միչտ պատրաստ
յարձակմանանցնե–
լու, առանց
փոյթ
բնելու
Հաւանական
կո–
բուստնեբբէ
(Իր զինուո րներբ
ոբքան
մեզ–
քնալիք
են :
ճատրակի
խաղին աբագ
ծաւալում
ը :
՜~ «Մեր
Հարիլրերորգ
անգամ
ին կբ սպա—
սենք, որպէսգի
ծանուցանենք
թերթերուն
մէշ
եւ իր ճտնապաբՀածախսբ
փճարենք
ղէսլի
•
է
.
«Պերմուտեան
կզզիներբ»
, կ՛ր^
"էր
ինծի
քանի մբ օր առաշ
ԺԵ - թաղա–
մ ասի
ակումբին
Համ ակրելի
նախագաՀը
,
տյգ
չանթտՀարիչ
ծաւալումը
կբ բա
-
ցէսարուի
այն իրոգոլթեամբ
, որ ան գե
-
ճատրակի
խազը արուեստ՝
մբն է, որ կբ
րաղանցօրէն
մտաղբօստնք
մըն է,
եղած
ժամանցներէն
ամենաՀաճելփն
:
Ամէնէն
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ™ ^ ^ ^ ^ ™ ^ ^ ^ ^ ^ ™ ՚ ^ ^ ^ ^ ^ " ՚ ՚ ^ * " Տ
կրքոտ,
ամէնէն գաստխրակիչն
է, որ
պա
տիլ
կբ բերէ
մարգկային
մաքին։
Բայց
,
Հակառակ
ասոր, չարժեբ
որ անոր
նուի
-
րենք մեր բոփանղակ
կեանքն
ել ուժեբբ
,
ու պէտք
է զգուչանանք
ոբ չաարուինք
իր
աբթնցուցած
ղեւին
ազգեցութենէն
:
աեբու
մէշ^եւ
երկար ատեն
իրեն
ղոբծակ–
ցելսփ, չաբք մբ իսնգիրնե
բու մասին փոր
-
ձառութիւն
ձեոք բերի , եւ
եբախտապաբա
մնացի
I
կաբճաՀասակ
էբ Հ՛
Աելքումեանը
,
Հաստլիկ
մարմնոփ,
կլոր գէմքոփ
եւ խռ
-
Հուն աչքերոփ
: Յանգուղն
ու քաշ էր ,
պա–
ղաբիւն
,
Հեռատես
Տեղակալի
աստիճան
ունէր,
բայց
Հը -
մ ուա
զօրափաբէ
մը աւելի
աբմէքաւոր
սպայ
մբ, ոբսւն եբաիստապաբտ
են
ղեռ
ապրող
բազմաթիւ
Հայ րնտանիքներ
եւ
Ասորիները:
Աակաւաիսօս
էր , սակաւապէտ
; Գիտէր .
սիրել եկսաստել
իրեն ենթակայ
սպաները
եւ ղինուոբնեբբ
:
Գիտէր
գէսլի
անձնազոՀութիւն
տռաշ
-
նոբղել
նոյնիսկ
գասալիք
բլլալու
աստի
-
ճան երկչոտնեբբ
եւ Հաւատ
ներչնչել
ա -
մ էնէն թեբաՀաւաաներուն
։
Խանղափառ
Հա յբենասէ
բ մլ^ւ էբ , կար
գապաՀ
, անձնազոՀ
, ձեռներէց
ել կազ —
մակերպող
;
Ունէր
արմանիքնեբ
, որոնց
մէշն
է
նա
եւ, իր կուսակցութեան
, Հ՛Յ–
Գաչնակ
-
ցութեան
ումին
ղազանիքը։
Ռուս
յեղ ափո խութ եան
յաղթանա
կնե
-
րէն
փերշ, երբ ճակաանե բու
փրայ
կաղ
-
մալուծումր
1լ
լ^գՀանրանար
, ռուս
զօբ -
քի
մ եծագո
յն մասբ ղաբձած
էբ կոզոպ
-
աիչ , ոճրագործ
, աւերոզ
ել Հրձիգ
: Եւ
կարելի
չէր փստաՀիլ
նաեւ
ռուս
բանակին
մէշ եգած
Հայ սպային
եւ զինուորին
;
«Գէսլի
տուն
»
կոչը
կ՛՛ա րձագանգէ
ր
Պետրոզրատէն
մինչեւ
կարին,
Վանէն
Ա–
տրպաաական
ել բո լոր
մ իւս
ճակատնեբու
փրայ,
իսկ Հ՛ Աելքումեանի
կոչբ
կր
Հ բ–
բաՀանղէ
ր ՀնաՀանշող
ժոզոփոլբղի
թի -
կունքից
գնալ
ել յարձտկուոզ
թուրք
բա
նակին
առշեւբ
կենալ
^ -
ԱԶԳԻՆ
(Մնացեալը յա ջորդ ո վ )
Ժոզոփուբղին
աֆիոնր
ա յսօր
չատ
մր
անուններ
ունի՛
չարմանկար
,
մաբզական
չաբժում
, իսկ
մ երթ
ալ կրնա
յ
կո
էուիլ
ճատրակի
խաղ՛. ԱՀա
թէ
ինչու,
ղէչ
րան
մր պիտի
ԷԲԱայ,
մեր սիրտբ
տաք,
աչ
-
քերն
ալ միչտ յստակ
սլաՀելոփ
անոր փբ -
րայ
:
Ա՛
ՀԱԶԱՐԵԱՆ
ԽՄԲ՛
Թւււ֊թակաբար եետեւե|ով ո ո ւ
-
ս ե ր է նիյ Հայասաանի մէ ջ ա յ ս խ™ղը
կ բ
կոչեն «շախմաա» , որ աննաբակ
խառ -
նո ւր դ մ բ ն է ան գ լե ր էնի ե ւ ղե րմ ա ն ե ր է նի :
ԳԱՂՈՒԹԷ ԳԱՂՈՒԹ
ՊՈՒԷՆՈԱ
ԱՅՐԷՄԻ
Հելլէն
ղեսպանա
-
տունբ պաչտօնտկան
ղեկո յցոփ
մ ր
կր
յա յտնէ
թէ « Եւրոպա
յի Ա իշ - կառափա
րական
Գազթա
յին յանձնախում
րբ»
որուն
անգամ
է նաեւ
տրժանթինեան
կառափա—
բութիւնբ,
որոչած
է ղիւբո
լթ իւննե ր
տալ
այն
յոյն
եւ Հայ լ^աան իքնե ր ո լն , որոնց
մէկ
անղամ բ արղէն
Արժտնթին
Հաստատ
ուած
է : Այս առի թէն
օղտուե լոփ
որեւէ
Յոյն
կամ
Յունաստանէն
ղաւլթելոփ
Ար
-
ժանթին
Հաստատուած
Հայ, ոբ էլուգէ
իբ
լձւտանիքբ
Արժտնթին
տանիլ ,պէտք
է
ա–
զերսաղբոփ
մբ գիմէ
Հելլենական
ղեսպա
յ
նաաան
ղրասենես՛կբ
,
ներկայացնելովՀ
Յունաստան
բնակող
բնտանեկան
սլաբա
-
ղ անե բուն
անո ւանա ցանկբ
ել
Հասցէն
:
Պէտք
է նաեւ ապաՀոփէ
անոնց ապրուս
-
աբ
եւ բնա կա բան բ : Արժանթինեան
կ ա -
ռափարութիւնբ
տրամ ագբած
է
նաւեր
,
ոբոնցմոփ
պիտի
փ՚ոխագրոլին
յոյն
կամ
յունաՀայ
ճամբոբղներ
;
ԱՈՆԹԷՎԻՏԷՕՅԻ
(Ուրոլկուէյ)
Աղգ՛
սրաՀին
բացումը
կատարուած
է
Լքեգ
Ի ՊԱՏԻՒ
ԱՐհԻԵ Ս Տ ԱԳԷՏԻ՚Ս
Յունիս
շշին
Ենայի
սրաՀումն
տեզի
պիտի
ունենայ
Պ՛
Ա՛
ՇաՀիսաթունոլ
պատուաՀտնգէսբ
:
Անչուչտ
այղ երեկոն
Փաբիզփ գեգտբ
-
ուեստասէբ
եւ գիտակից
Հասարակութիւ–
նբն անխտիր պէտք
է փութայ
լեցնել
սը–
րաՀը այնպէս,
ինչսլէս
վարւում
էբ
ամէն
անգամ
, երբ մեր առաշնակարգ
տրուես
-
տաւոբի
ներկայացումներն
էին տեղի
ու -
նենում
ել մայր
- Հայբենիքում
, եւ գա
-
ղռւթնեբում
:
կար ժամանտկ,
երբ Ա՛
էտՀխաթունին
իւր գեգա րուե ստական
ելոյթներով
Հմա -
յում
էր Հանգիսատեսներին։
Անկախ
այս
Հանգամանքից
, Հայաստանի
ճակատա
-
զրտկան
Օրերին
երկրի
մէշ, նա իւր բո -
վանղակ
ուժերի
լաբում ով տչխատում
էբ
չթերանալ
Հայրենիքի
փրկութեանբ ա
-
շակցելոլ
ղործում
: Այն ատեն
կանզուն
էին
իր ումերր
եւ գործելու
եռանգն
տ
-
նւ՛ պառ
; Այսօր
երրեմնի
այս
չէնչող
մար
դբ
գամուած
անկոզնում,
մռայլ
ել ան -
Հբապո
յբ կենցազփ
է
գատասլարտոլած
,
եբբեմնի
մարղամօտ
եւ Հանրութեանն
բղ–
բագեցնոզ
, ինչպէս
եւ գբա
մէշ իբ
փրկու
թիւնն
ու Հաճոյքբ
ռբոնոզ էակբ,
Հաբ
-
կագրուած
է իւր Հողուն
ու յոյդերին
ո -
չինչ
ասոզ առանձնա
կի սենեա կում
Հին
յո լչե բոփ
միայն
ասլբե լ
զրկուած
անդամ
րնկեր
- ւ^ոշից
% Աւելին՝
իր ծանր
Հիւան–
դութետմր
իսկ նա չի փար ան ում առաշ
-
նակարդ
աստիճանի
Հտսցբած
գիմա
յար
-
դարի դտսեբոփ^
միշոցնեբ
ճարել,
ներկայ
կեանքի
ղժուարութեանց
դիմանալու
Հա–
մ ար
%
Եթէ օտարներբ
Հասկանում
են Ա
• Տ ՛ ա Հ–
խաթունու
վիճակը
ել աչիսատում
բստ
ա–
մենա
յնի օղտակար
լինել
իրեն,
լինին
գրանք
մեծանուն
դերասան
կամ
բեմա
-
Դ
-Իլ՛ 1
մենք
աւելի
եւս պէաք
է աչխա
-
տինք իբ կեանքի
ծանբ
օրերին՝
նեցուկ
Հանղփստնալ
իրեն
ել չթոգնել,
որ
լքու
մը մթագնի
Հողին
յ
ինձ
թւում
է, որ մաբդկային
առաքի
-
նւէւթիւններից
վեՀագոյնը
դիմացինին
օգ
տակար
լինելն
է : Ի զուր չէ՛, որ այդ
ոգով
չուրշ
2000
տարի
կանգուն
է մնում
Նա
-
դոփրեցոլ
վա բդապետ
ութ իւն ր : Աւելփ
մեծ
Հաճոյք
կարո՞ղ
է լվւնել մաբգու
Համար
քտն այն , եբբ նա դիտէ , ոբ օգնութեան
է
Հասնում,
մենակցութինից
,
դառնութեան
մ բոլրբ
քամող
մի անՀատի
, ել
բարոյա
պէս
, ել նիւթապէս
: Ան որ
անցեալում
արմէք
էր Հայ բեմական
ասպարէգում,
տյսօր
մեծ
արժէք
է
մ իշազդա
յնօրէն
,
չարժապատկեբի
եւ ղիմա յա րգա
րո ւմ ի շբ–
շանակում
, ոբ իւբ վարպետի
նոբաձեւու–
թեանց
շնորՀիւ՝
արտակաբղ
նրբութիւն
-
ների է Հասել՛. Այս պատիլ
է բերում
մեգ,
քանի
ոբ այսսլէս
Հայ
արուեստագէտբ
,
ապա
ուրեմն
ել Հայ արուեստբ
ղարգա
-
ցնում
է մ իշագգա
յինը
:
ՊաՀենք
մեր ազգային
բարեմ ասն ու
-
թիւններբ
աննսլաստ
սլա յմաննե
րում
.Երբ
մենք մեր երկրում
էինք,
Հիւանգին
օգ -
տակար
լինելբ
Համարւոլմ
էր
առաքինու
թիւննե
րից մեծագո յնբ։
Գնանք
սիրելի
ՇաՀիսաթռւնոլ
պատուաՀանղէսին
, մի -
անդամայն
Համոզուած
,ոբ մեր ներկա
-
յութեամր
նպտսառւմ
ենք իր ծանր
կտ
-
ցութեան
ամոքման։
Յուսանք
,ոբ իր ոլ–
մերն
է լ կը վերականգնեն
դրանով
ել Հբ–
նաբաւոբոլթիւն
կբ տտն
իբեն
ներկայ
գտնուել
այգ
օրբ կագմակերպուած
Հան
դէսին
, որից աւելի
մեծ սվւոփանք
չի
կտ
րող
լինել
իրեն Համար
։
ԱՏԵՓԱՆ
–ԲՈԶԱՐԵԱՆ
Հանգէսոփ
մ բ ։ Նոբ
տեղեկութ
իւննե բէ
1լիմանանք
թէ կեդր. վարչութեան
խո ր–
Հռւրդի
կողմէ
Հտշուետուութիլն
բբած
է
ատենապեա
Լեւոն
Թէրղեան
։
ԱբաՀին
չինութիւնր
իր յարակից
մասերով
աբմած
է
166
Հազար
փեսօ
,
Հոգին
արժէքէն
գուբս
:
ժոգովբդ
•
Հտնգանակոլթիլնը
Հասած
է
109
Հաղաբ
փեսոյիԱեծ
դու
մարներով
մասնակցած
են
Պտգրճեան
տունը,
Տիարպէքիրեան
եդբայրնեբ
^
հք՛
Պ՛ Աիսաք
Գույումճեան
ել Յակոբ
Աա
-
նուկեան
;
ՊՈԼԱՈՅ
երամչտանոցէն
փոխ
-
վարիչ
նչանակուած
է Պ՛ Ժիրայր
Ասլանեանց
,
նո յն Հաստատութեան
առաշին
Հա յ
չրշա–
նաւարաը
Հ
Fonds A.R.A.M
