€3 Ա Ռ Ա Ջ »
•
ԱնգիՐւ եղբօրս յիշատակին
Արիւն աքա մ ա չքե րոլ. "՛րց ունքր
ց՚"մ -
քահ՜ էր մեր կոպերուն վրայ, մեր գիաակ–
ցութիւնր
ի վիճակի չէր չափե լու մեր
կրահ՜ ցաւին աՀաւո րութիւնր :
Մթնչաղ է , քաղաքր
հողեփարքի սեւ
մ ուխր ղրկահ՜ իր վե րքա լո յսին ա լե լուիան
կ^ե
րղէ
ձա յնա կցե լո վ անՀամ ար , անթաղ
,
մեռելներուն
ողրին : Ալ Հիմա, Հերոսնե
—
ր ՛ւ
I
սրրաղան մարաակոչին
աեղ, կաաղահ
չուներոլ
ոռնռցր կր լսուէր եւ գալիք սեւ
օրերու սարսուռով
կր Համակէր անպաչա–
սլան մանուկներուս
անՀամար
րաղմու
—
թիւնր
՚.
Շապին Ղ՝արա՝,իսար իր փառքի
, գի -
մագրական
կորոփի յաղթանակոփ
կր ար–
քար աղամ արգու առնական
լացր խեղ -
ղուահ
էկր
Հեւար փրէժին
ՀաաուցմանՀա–
ւաաքով, կր մխար կհոլ Հոփին
Հոսանքին
յանէԼնելով աաք մ ո խ րա կո յաե
րռ ւն տակ
թաղուահ
կա յհերր ; կ
ր
մ խար անգագար
,
թրքութեան
թողելով
մոխրակո յա աւե -
րակներոլ
բողոքարկու
մ առան ղո
ւթիւն
մր : Հոն թուրք խւժանր չՀասալ իր նպա՛֊
աակին : ինքնապա չտպանութեան
կորո՚Լփ
թափր կասեցնող թնգանօթին
աՀարկու
ձայնր չատոնց լռեցուցահ՜ էին մեր անմաՀ
կարիճներբ
X
Հոն րա րձո ւնքի վրայ
Հայոց
անառի կ
ի^ե րղր իր աղատա աեն չ Հոլար -
տութիւնր
ղբկահ՜ , կենղանի
՚ԼԿ"՛յ"՛– ~
թե՜ամ
ր
մ արաաՀ բաւէր
կ՚ուղղէր
ամ
արղ
թչնամ ո ւն՝ ;
Երկրի ու երկնքի
մ իքեւ բացուահ՜ ան -
գունդի պաբապութիւնր
կր լեցուէր
ղոՀե–
բու սլաադամով,
մինչել Ասաուհոյ
գուռր
Հասահ
Հբոյ - ճարակ բոցերր արգարու -
թիւն
1լ աղե՜րսէին ցասում ոփ : Աւելփ վե -
բ ր
, ցեղին
կուտակուահ
աղատութեւսե
աեն չր , Հողի ու մարմին առահ
դարերու
խորէն՝
կ
՝արձադանղէր
քաքութեան
լո յ -
սով պսակուահ
անանուն Հերոսներու
մա–
Հր՛ • • Հոն րաց ղաչաին մէք էոա չե լութ իւ
նր դիմաւո րող
մ ա յրերու
, քո յրերու
, նոր
լեղու ելահ եդբա յրնե բու սբաաճմլիկ, ա–
ղերսարկու
կան չբ կ^ողքունուէր Հաւատ—
քոփ, արաունքի տեղ ղոՀողութիւն
, բողո–
քի աեղ յարատեւութիւն՛
ներթչելով
ղի -
աակցութէււնր
կորսնցուցահ
մնացոբդնե -
բուս•..
Հանրա յէւն սլարտէղէւ պատերուն
աակ
կհկուահ
, ղառանցանքէն
դողաՀար
, ա —
կանատես
կ*րլլա յինք ցեղին անճիտման :
Հրացանաձղութեան
ձայներր դեռ կր լս —
ուէւն , այդեստանին
, մօաակայ
դիւդերկն
կալանաւորներ
կր րերեն խո ստոփանանքէւ
±Լե
լ՛քին
իսաչե լութի
ւնր
գորհ ագրե լոփ
։
թամդարայի
, կիրասոնէւ , կա լանաւո րներ
ր
Հտլումաչ
էլանցնին
այլայլահ,
փւոսր է՛ն -
կահ աչքերով
, կքահ , ուժասպառ : Անոնց
անէհքի
, ոխի ,
Հեկեկանքր յաւիտենա -
կան ոդբէւ մր ապաւո րութիւն
ր
կր
թողու
տէսրաթախիհ
մթնոլորտին
մէք ;
Օրերր
1լ երկա րին , չաբագուչակ
չչուկ–
ներ բերնէ րերան; Պիաի երթանք,
պիտի
աանէւն , . եղբայր
եղբօրմէն
, քո յբ
քրոքմէն
բաժնելով
, իրարու Հետք
կորսնցնելով ;
Հայոց նոր գեբեղմանին
մէք եղան ու ղո–՛
մէչի սայլեր կաղմ ել պատրաստ կր սպա
սեն մատաղ ղոՀերուն : Զինուորական
քո–
կաար չբքապատահ է բոլորս,
ձայն հրպ–
տուն Հանող չկայ ;
՚ք^է՚չ անղէւն
աՀարկու
գէմ քո վժան տարմ աներ իրենց յանձնո ւե լփ ք
Համրանքին
ղտումր կր կատարեն
խենէչ,
չաբախինգ
քրքիքով
• • •
Հաստկաւոր տղաքր առաքին
ե լ
երկրորդ
կաբաւանէւն
մ աս կաղմ եց էն
։
ի րիկո
ւտն
մութր
Հաղիւ
կոխահ
ճամբու
գրին
անորոչ
ուղղութեամբ
: Եբրորգ եւ չոր -
բորդ կարաւանը վերապաՀուահ
էբ աւելի
պղտէւկնեբուս
է
մ՛ամ առաք մաՀր
գիմաւո–
րելու արտորանքով
տեղաւո րուե ցանք չոր
սայլերու վբայ, թախհոա ակնարկ մր նե–
աեցինք մեբ չուրքր։ Ոչ ոք սիրտ
ունէր
բերանր բանալու,
վերքին էսօսքը
ըսելու
իր, եաին թոդահ
քրոքր , եղբօրր :
Աեղի
անհանօթ
խո
բՀրդաւՈր
լռոլթիւնր
կր ճն
շէր
ամէնուս
էէրայ։ ԱՀուգողով
կհկուե–
ցանք, մեր գլուխնեբր
կախեցինք, կիսա -
մեռ
կոյտերու
նման
անշա րժա ցանք
յ
կաբհես
Հաշաուահ
էինք
մեբ
անողորմ
ճակաաագրին
Հետ
. • • .
,Արեւր
մարր
մաահ
էր։ Իրիկուան
շողը
կր
ճնշէր
մ ե ր
խեդգուահ
արցունքի կա -
թիլներր խաոնելով
պաղ քրաինքին է
Աայլերր
կր
յառաքանա յին
,
կր
ճռնչէին
մեոելաթաղփ
յամր քայլերոփ։
ք՛աց
եբ1ր՚–
քի ՛էրայ միայն լուսնկան սլաշասլան
Հրեչ–
աակի պէս կը Հետեւէր մեր ոդքագոլրոլ -
մր դիաելով։
Աւեբակռյտ
ԳարաՀիսաբբ ,
էսրոէստ ու տնյաղթելի
Բերղր ետին թո -
ղահ
կ՜՚երթայինք
^ դէպի
անհանօթ ը :
Մանկական
քունր, այգ անոլչ մրափը ,
սաոահ էբ մեր կոպերուն ՛էրայ
յ
Ատեն ա–
տեն
լսե լէւ 1լըլլայէնսրտառուչ
Հեկեկանք
ներ
֊ ֊ Մայբիկ,
մայրիկ,
մայրիկս կ՝ու -
ղեմ :
*Իիաէինք , գիտէէւնք որ ալ շկար
մայրիկ եւ ոչ ալ Հայրիկ
. . .
Յուլէւսի անՀտանում
օրերը կ՚երկարէ -
ին , ոսկոր ու կմախք ղարձահ
դոդդոթայի
ճամբան կր շտ րո ւնա կէ ինք : Արեւէն
այ
րահ թարախոտ
բշտ իկներ ու
կոկիհր ,
սա յլե բոլ չոր աախտակր ուռեցուցահ
էին
մեր կողեբր;
Այլեւս կարելէւ չէր դիմանալ
խորա ու րո բա ճտմրաներոլ
ցնցումնե
—
բուն : կբ ճչա յէւնք , օղնութեան
կանչեր
կ՚արձակէինք
մարմ բահ աչքերով :
էնտիբէս
եղաւ առաքին կա յանր : Ա
եղ–
մ է առաք
մ եկնահ կարաւանր տեղաւո բ -
ուահ էբ արգէն։ Աանկապաբտէղի
Աե -
բաստացէ։
"րէոբգը եկաւ էսնամեց
Հի -
ւանգներր : Ա աբղաբեանենց
Գէո րգր իր
քո յրր տեսահ
րլյալուե Համար
Հարիւբ
ւիա յտի
Հաբուահներու տակ,
արիւնլուայ
ոաքերուն
ցաւովյչ կրկին բ՚լկաեց
բո լորիս
Հալումաշ սրտեբր։
Օրեր վերք
եբկբոբգ
կայանր եդաւ ՚Հօյլասաբ : Բոմ իսէր Արամ
էֆէնտիէւն
աղքիկր , Արամանուշ
ղփնոլո -
րականի մբ Հետեկաւ եդբայր
լսէյեառելուէ
ԻԼսինք թէ մեհ տղոց Հետ տարին : Ան ալ
խնամեց մեղ, քաց ա էս քուրով լոլաց շա -
տեբուո գլուխր
, սանտրով մաքրեց
բոյն
գրահ անէւհնեբր , տաք ապուր բերել տր —
լալ
ղոր քիչ փերք փ՚սէսեցինք
լեւլի սիրա–
խաոնուահքոփ
մր
. • .
Երր կարաւանր
կրկին ճամ բա յ ինկաւ ,
էսեցի ինձմէ փոքր եղբօրս մարահ
ձայնր;
Բուէփկս մէկ կուշտի երէթցահ դլուխս ղր–
բաւ
էւր վտիտ
հունկերուն :
ի^աց լաթի
կտորով մր ճակատս կր թրքէր
ղառան -
ցանքս
մ եղմ ացնելոլ
մ իամիա
յո յսով ;
կ՝ուղէի
ուժերս Հաւաքել
, էսօսիլ ել իմ ա–
նալ իր սլատմ ութիւնը, սակա յն անկարելի
կր դառնար։
Ջերմր իր աւերր կր
գոբհէր
դո՚լի ու սարսուռի մէք պաՀելով գէ" ՚
Հքտտ
վերքր իմացայ որ խեդճ Արամանու–
^՚ԼԲ^ՐԲ կորուստին ցաւով լացեր , սլա–
գաաե ր է զինո ւո ր ա կան ին որպէսղի
եզ-
բա յրս
ինհ է։ միանա յ , զիս խնամ է , սլարզ
Համ րանքի փո էսա ռութ իւն
մ ը
լթե
լով
՛Լո յլա սարի կարաւանէն ;
Տանքալի
, խաժամուժ երաղանքով
վեր ,
վար
, կբ ցատկէի : Աայլեբու
ճբճռոցր ,
եռնե բու պո շէ։ թափր
, իրենց
կողերուն
վբայ գեռ թաց թրիքէ՛ Հոտր, աւելփ քղա–
ԴԲԳե"– կբ դարձնէին։
Ալ մեռնելու
մասին
շէի մտահ եր :
Ա բբուկին
,
Արաքսիին
,
վարդանուշին
, Աշոտ է՛ն , Ամբատ էւն , Փա
յ–
լակէւն , Մասիսին
սլէս չէի ուղեր ոբ ան -
գութ ժանտարմաներր
դիս ալ նետէէւն ձո֊
րէ՛ն կամ անտառին մէք : ինձմէ մէկ գա ՜
բուն պակաս , տասր տարեկան
եղբօրս
խնամքր, անբացատրելի
դուրդուբանքր
,
Հելլացուցահ
էէ՛ն մ եռնելու գագափար
ր :
Անդագար
հ րաղի րնե՜ր կր Հ էւս էի
ւիա էս
թ–
լու , աղտտե լու ; ինհ ի ա յնպէս կր
թուէր
թէ
մանկապարտէղէւ ՝
արտասանութիւն
սոբ՚էելոլ
սլէս սլէաք է ղոց քթէի
կբթելոփ
ԶՀ՜ ,
շէ , ալ պիաի չմեոնիմ
,
եղբօրս
Հետ պէտք է փւախչէւմ, փախչիմ • . • Ու –՜
ժերս Հաւաքել կր քանայի, միաքս բա -
ցատրել եղբօրս , րայց անկարելէւ կր ղառ
նար :
Զեմ կրնար
յիչել
, երբ եւ ինչ վփճակի
մէք Հասանք մեր փերքին կայանր, Աեսու–
աիէ : Յողնութէււնր
, ամառուան
կէ՚լէ՚չ ա–
րեւր զդետնահ էին բոլորս : Ջուբ , քուր ,
ան յագօրէն
քուր կր խմ է ինք
ուռեցնելով
մեր չորցահ
, ցամքահ փոբոտիքր։
Այլեւս
ազատուահ
էինք սայլերու
խուլ ճբճււո -
ցէն
, սակա յն ոտքի
փյ^ա
յ մնալու ուժ չէր
մնացեր : քՏառն ի խուռն տեղալորուե -
ցանք Հայոց
Գպբոցի
գասաբաններուն
մէք՛ խորունկ
, չատ խորունկ
շունչ մր
քաշեցինք : ԱՀուղողր քիչ մր
թեթեւցահ
էբ՜ Կբ կարհէինք թէ աՀարկու
լեոներու,
խորա ու բորտ ձորեբոլ
գիչեբային
մթու—
թեան սարսափէն աղատահ
ենք։ Մեր ան
քուն աչքերր ՜ դպրոցի պատերուն
ու ա -
ռասաադին գամելով
նմանութիւնր
կր փն
տռէինք մեբ մանկապարտէզփն
Հետ . . .
Յոգնութենէ
աւելի Հիւանգ
էինք .
« Թիֆիւո՝»
, «թիւֆիւս» , կր կրկնէին ,
բայց մենք չէի՚եք
Հաս1թաբ
: թ՛ուրք
րմիշ–
կի մր Հրամանին
փբայ զատեցին, առան
ձին սրաՀի մր մէք տեղաւոբեցին
, դուոր
կղպեցին որ մարդ շգայ\ Օրէ օր մեր
Համ րանքր կր նօսրանաբ
յ
ՄեռահներԱ
ՅԱՆՈՒՆ ԱԵՐԻւԻՆԳԻ ՓՐԿՈՒԹԵԱՆ
ՓՐԿՈԻ(^ծԱՆ ԼԱՍՏԸ
(Ե . ե ւ վերյիԹ մաս)
Եւրոպական
քաղաքակրթութեան
շողշո–
ղուն Հրապոյրին
եւ քրիստոնէական
Հա -
լաա քի նոյնութեան
յաբուցահ
փտանգնե–
րուն աոքեւ, երկու միքոց կայ
ուրեմն,
ա) Գպրոցր
ք ր) Ծէսին անաղարտ պաՀ -
պանութիէնր :
Գպրոցր, ինշպէս Ա • Մուրաաեանր
ֆր–
րանսաՀա յութեան
Համաբ
, այն միքափայ–
բրն է ուր Հայ մանուկր կր դաստիարակ
-
ուի իր աոՀմային
կեանքի ,
լեղուէւն ,
պատմ ութեան
, ա լան գո ւթ ի ւնն ե բ ո ւն Հա -
բաղատ նկաբտդրոփր։
Բանի քանի մա —
նուկնեբ
, որ բառ մր է՛սկ Հայերէն չէէ^
գիտեր իբենց մուտքէւն , տարուան մր լթ -
թացքին արգէն
լեզու ելահ
էլարտտյայ -
տուին աղգա յին բարբառոփ ; Յետո յ շա -
տեբ որոնք գրական
լթդո ւնա կութիւններ
ունին , փերքին տարիներուն տիրացահ աղ
գային
ուսումներու,
պատմութեան
ու
գր ա կան ո ւթե
ան , տուահ են յա յտնի ա -
պացոյցներ
իրենց բաբՕւրագոթ սլատբաս—
տութեան : Հայ տդայ մր որ Ա էսիթաբեան
վաբգապետնեբու
շունթն աակ Հասակ կը
նետէ , եւ կր բոլորէ
5—6
տարուան
շրքան
մ ր, կր ստանա յ աեսակ մր Հասո ւնո
ւթիւն
ագգային
կեանքի րմբռնումին
մէք, լուրք
կշռագաա
, ողջամիտ եւ անկեղհ : Գհեբ եւ
յատկանիշեբ
, ՛լոր սակայն սլէաք է գիա -
նայ պաՀել յեաաղայէն
ալ, դարղացնել եւ
իր ղորհունէութեան
մէք մնալ Հաւատա -
րիմ առահ
սկղրունքեերունլ : Ա էսէ՚թար -
եան մթնոլորտին
մէք մեհցահ
Հայ աղան
չլացող մր չրլլար օտար քազտ քակրթու -
թիւններու
Հրապո յրին առքեւ : իր աղգին
Հոգեկան
ու մ տաւոր բարձրութեան գա -
գափտրոփր Հպարտ՝ երբ
Համեմաաոլ -
թեան գնէ ուրէւշ ժո գովո լբդներո
լ
Հետ իր
ժո զո վո լր ղին բարեմ ասնութիւննե
ր ր եւ
անցեաթն մէք անոբ ունեցահ առաւե լու -
թիւններր
իբրել
ռաՀվիրայ
ցեղ
Հնգել–
րոսլական քազաքակբթոլթեան
Ա իքին Ա–
րեւելքի մէք, երբ նկաաէ նաէսաքրիսաոս–
եան ել յետ—քրիսաոսեան
շրքաններուն՛
Հայուն կատարահ գերր
սլաամութեան
մէք,
ե.րբ նկաաի առնէ Հայ մաքին աա -
զանգաւոր
տրաադբութիւններբ
ճարտա -
րապետական
, քերթոդական
, գեդարուես–
տական տսպարէւթեբոլ
մ էք , նո յնէւսկ մի–
քազգային
Հանւլամանյւով
, այն ատեն ի
Հարկէ Հայ պատանին շի կուբնար օտարին
՚է՚"յլէ^
•> չէ չլ՚՚՚նար ագիաարար
, այլ գիտէ
դատել
, կչռել
, թավւանցել ել օ՚լտուիլ
ե–
թէ Հարկ է այդ րոլորին
, ի սէր ել ի նր -
պաստ իբ ագղային
ւէե րե լքին :
Աամոլէլ Ա ուրատեան վարժարանը,
իբ–՛
րեւ միքնակարգ բարձրադոթ
ուսումնա ,
րան, ունի այս կարոգութէ՚ւնր
մտքերու
ել
Ա ր տ ե ր ո ւ
վբայ Հայ ագաներու : Գեբա–
գանցապէս Հայանպաստ
հառայութիւն
մբն է որ
կրկատարէվարժարանբ,փրկելու՛
Համար այո ափերու
փյրայ ցրուահ
րեկոր–
ներբ ազնուական
ցեզի մր։ Եւ
՛լիանալ
օգաուէլ այս կրթարանին
դոբհունէութե -
նէն, մեհագո
յն իմասաութիւնր
պիտի բլ -
լայ ֆրանսաՀայ
գաղութի
ներկայացու -
ցիթերուն,
եւ Հայ հնողներուն կոգմէ :
^էսին
անազարա
պաՀպանութիւնր
,
երկրորգ կարեւոր աղգակն է
կբօնասլէս
չձուլուելու
Համար։ Եթէ
փարժաբանր
կ՝ապաՀովէ
լեղուն եւ ազղային
ոգին ,
կրօնական
Համոզումը
հէսին անխաէստ ել
անտեզիաալի
մաքբոլթեան
գորհն է ա -
ռալելապէս
եկեզեցական
վարիթերուն :
Երբ ֆբանոաՀայութիւնբ
կարենայ ոտ
քի վրայ սլաՀել վարժաբանր,
օժտել
զայն
լաւագո
յն Հանգամանքով
, եւ
լթղունակ
դարձնել
բաղմ աթիւ աշակերտներու , եւ
միւս կոզմէ Հսկել իր հէսին մաքբութեան
^
սիրելով եւ գուրգուրա
լով անոբ
վյրայ
յ
աթ
ատեն դեռ երկաբ մենք կրնանք դի -
մադրել
ճութ
ան վտանգին :
Գպրոցին ու հէսին Հետ յարակից կր
պաՀան քուին սակայն, իբրեւ օժանդակ՛ ու
նեցուկ
ուրիշ ոլայմաններ
, ագգային տե -
ւա կանութեան՝ պայքարին
Համաբ , որոնց
ա կնա ր կե ց էւն ք արդէն սկէ՚դբր ) էսօսելով
լթ տան ե կան սովո րութէւենե
բու
, աւան -
գութիւններոլ
պաՀպանումին եւ օտարին
Հետ էսնամիական
կա պե.բր
շմ շակե լու
Հարցէւն
Հնարաւորութեան
սաՀմանին
մէք ։
Տխուր է կացութիւնր
, բայց ոշ րոլորո–
վէ՛ն յուսաՀատական
: Աեհ
ե լ
վճռական
կամքի ել անշաՀախնղիբ
, անկոգմնակ -
ցական կազմակերպութեան
կր կարօտի ,
վեբականղնումի
ամէն գորհնական
եւ Հե–
աեւողական
ձեռնարկ : Հակառակ անոր ոբ
ֆրանսաՀայ
ղաղութր
աւելի
երիտասարդ
է քան Մ իացեալ ՆաՀանգնե ր ո ւն ր , ուր ե–
րեք
սերունդներ
կան, Հոս կր զգանք որ
արդէն ուհացումի
լպրհուն ճամբան րաց
ուահ է շատերուն
Համար։
Զաւաթերր
^յ
"՚ՐԴ^Լ"՚Լ
րացառութիւննեբր
)մաՀով ի–
րենց Հօր, շունին այլեւս այն անՀրաժեշտ
սէրն ու մաաՀոգութիւնր
իրենց անցեա -
լին, իրենց աղգային
լեղուին։
Այս պարա
գան
, ինչպէս կր տեսնենք, կր
դարձնէ
ֆբանսաՀայութեան
վիճակր աւելի լրքօ -
րէն ուչագրութեան
արժանի : Ասկէ , ալ
աւելի խիստ պաՀանքբ վարժարանին
, աա
լոլ Համաբ գաղութին
կենսունակոլթիւն
,
ազդային
ոգեւորութիւն :
Զուլումի
այս սպառնալիքին
դիմահ
յուսաՀաաական
կեցուահք մր վատութիւն
է : ճերմակ
քարգին անուզգակի
աքակցի–
լյլ, անտաբբերոլթեամր
, չՀոգալով կա -
րելի մէքոցները,
ապացոյց է
ճչմարիտ
Հայրենասիրութեան
պակասին : ինչ սոս -
կաթ պիաի
րլլայ
դատապարտութեան
քաչքչելով
կր նետէին մուտքի դրան մօտ
առանձին սենեակ
մր :
Տեսողութիւնս
ՀետզՀետէ կրմ թաղնէր
անոգոբմ տա -
քո ւթէւ ւնր
,ղառանցանքր անղաղար կր
գրգռէին պատանի երեւակայութիւնս
՛՛
Զեմ ղիաեր է՚նշեր անցահ գարձահ էր ,
երբ
արթնցայ
թբքական
մեռելաթաղի
պատգարակ
մր տեսայ դրան ետին։ Աաբ–
ոափաՀար
ուղեցի օդնութիւն
կանշել։
Տե
սայ որ քթէս
, բերնէս
, սեփ սեւ արիւն կր
Հոսէր : Առղալոփ ճանկռտելով
Հասայգու–
ռր , ոսկոր գարձահ
մաաներով դաբկի ,
ձայն տուի։ վերքապէս վերակացու
մոլ -
լան գուռրբացալ
եւ ագագակմրփ բցուց
« պոլ օդյան կէպէ՚^րմէմիշ
մի » Լայս ար–
գան շէ՛՛ սատկեր) ; Տարին
պառկեցուցին
անկողինիս մէք ։Աեմին ՛էրայ
նշմարեցիեդ–
բայրս, գլուխը կա էս կուլար
քուրի
աման
մր ձեռքր։ ԶափաՀաս Հայ աղքիկ մր եկաւ
մաքրեց աբիւնոտահ վրաս - գլուխս
։
ՀԱ–
ղատեցալ
, աղտտե ցաւ»
, կը կրկնէր եզ -
բայրս
, գռրովագոլթ •
Օրեր վերք թուրք որբանոցի, դրան տռ -
քեւ նստահ «.Ալի» անունս
Հեղելով կր
քերուրտէի
, դեդնահ
եգունգնեբուս
մի —
քոցալ
ո թչացնե լով անտանե լիան իհնե բու
,
սել
գլուխ
ոքի թերոլ
բո թերր : Ա արմինս
կր Հոտէր
, Հարիւրաւո
ր ճանճե ր
թառահ
էին վրաս : Գեռ ուժ շունէի
,
մաքառելու
այս աներես անպիտաններուն
դէմ : ինհի
այնպէս կր թուէր որ, մտրմինիս տէրր ես
շեմ : Փոոր ինկահ աշքեբս կր
պլպԼ՚ոյի^
մ ա յբամ ուտի շոգերուն
պէս * Կռւրհքիս
,
սրունքներուս
, ձեոքերուս
մ որթր կր
փոխուէբ
, բաբակցահ
մաաներուս
մէքէն–^
քէ՚ղերո գուբս ցցուահ կր Համրոլէին :
Նոաս՚հ աեդս բեբանս բաց, կամաց կամաց
կր Հանէի մարմէթիս բարակ
թերթիէթե
—
ՐՐ քո՛է քոփի շաբելոփ։
Բայց
հակաչք
անօթութէււնր
սիրտս կր փառէր .
•երբեք
չէէ՛ կշաանար : Խեղճ
ոլ
ճաբսլիկ
եղբայրս
որ գրացի
Յո թե րուն քուր կր կրէ բ ,մ տն
կական բաբ ութ եամ բ ամէն
մ իքոցի կր
գէ՛մ էր ՛լէ՛ս օր առաք ոտքի Հանե լու Հտ -
մ ար : Արգէն հախահ էր մա
յրի կին
Հաղ–
ցուցահ նռր դդեստներր
, ուղահ ուտե լիքս
գնել
Համ
լ
՛Բ •
Նոր ոտքի ելահ մանկիկի մր պէ"
հունկերս կր դո դա յէւն , պատէ պատ գար–
նուելոփ Հաղէււ ղուբս - նեբս, կրնայի ել–
թչ՛
Այգ օրերուն
թուրք
գիւղացիներու
յաճա խակի ներկա յոլթիւնր
յ ուսա Հատ
ու–
թէււն կբ պատճառէր : Ամէն օր կուգային
առռդք ու կայտառները
կր զատէին կր
տանէին : Հարցնող չկար; Տարին, տարին ,
բոլորս ալ , գէսլի սպանղանոց : Եղրա յրս
ալ միասին : իսկ եսաՀա կ՚ապրիմ
Հրաշ–
քոփ. . .
Հանգստացիր
, իմ կարօտակէզ
, սրտա -
Հատոր
եզբայր։ Տես, նոբոգուահ է մեր՝,
բոյնր։
Արմէն
մը. Ագատ մը, Րաֆֆի մր, |
Վարուժան
մր կր մեհցնեմ քու նուիրոլ - I
մ՛՛՛է
1
քու մանղական
անմեզոլթեամբ •
Պիաի մեհթեմ
Հայկական
աոաքինոլ -
թեամբ
, որպէսղի քեգի պէս Հազարաւոր
եզբայրնեբուռ
յալիտենական
քունր
չխր՜
ււովի %
՚՚՚Հ^եասնք,
բայց կ՚ապրինք
, ու
պիտի
ապրինք ոբպէսթ
"՚ԳԳԲ յարատեւէ
. , .
Ա լժէ ,
ԱՆՇԷՆ
կԱՐՕՏՕԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
