(ՄԱՀՈԻԱ՚ն ՃՕԱՄԱԱԿԻ՜Ն Ա ՌԹԻԻ)
ՀԼռագիբ
մը կը գումէր
^ԷՓեար
՚՚Հ՚ձ1՛ եըէկոյձա՝1է ,
ք՚ւււէէ աեեան
մ Սււած կ։ : Աաե՚եէ
մը բ վեբ
Հիւանգ
էր,
կաւելցեկ,
ՀԼռաղիբը
, վ՝"՚֊ղէը
՚՚էեըլիծ
անց–
նբլ գարմ աէււււԼ լու Համաբ,
է ՚ ս յ ց
մաՀը
վքայ
•էասա-լով,
ղգետնած էը ղայն ւ
թ-ումանևան
ՆնաՆ կբ սկաբԼագեղ
Լ"ռ–իի
Գսեղ
ղիւղր,
աճ՝յին
: Իբ աչքեբը
կը փակէբ
ոլ .
բնաւ
աաբևկահին
, իբ աաըբքին եւ
ումեբու
Աւուէէ էն
՝Իքել սկսած
էը գեռ, սլաաանի
աաբիքին
, աա–
Լող բբ առածին
աււակաձեւ
գբուաժքը
, է
Շունն
աւ կաաոլն»
, ոբուն
՚էԼաԼւած՜ են
ուբիԼեեբ
• -
< ԱԱբաիսա
՚-ԼաւձառՍս կաննեբ»
, ճԱաբին
՚Հ^ըՀյԸ* >
€էեբ՚քբէ–ե ու կաղնին)^ , վկաքաւիկը»
, Հ.Աղուդսը >
եւա
յլե
Րբ գո բհեբ
էն
ամ էնէ ն
մ ողովբգականը
իը
սւաեգավէսչեբն
են , ինշսլէս
օիք՚միզաբեբգի
Ա -
^ ա-ումըէ, ՀՓաբւանան»
, <լԱիէիքամաբը» եւ
գիւցաղ֊
%եբղական
ասունցի
Գաւիթը»
,
պոէ մաներէն
՝
Հ Աեոլշր
> I
Րբ քերթուածները,
առանձինն
, Լ"յ՚՛
աեսած
են
1՚յ\)ձի՛՛՛ եւ աճէէ՛,
արմանանալով
մեծ
ընգու–
%եչոլթեան ;
էէւնի նաեւ
թարգմանութիԼհնեը
եւ
մ անա -
աւաԽգավկսլեբն
են , էնչսԼէէ
%. Թմբկաբհբգի
Ա–
Հ
Հ^ասղեբ » ամսագրին
մէ^ ւ
Ս ասնակցած է <լՀայ
՚իրողնեբ։»
գրական
ղռյգ
Հաաորներուե
ինչսչէս
նաեւ. Հ Լուսաբեր
»նեբու
շաբքրս
կաղմութեան
, Շանթի եւ Աա՛
Լիսրցեանի
ա շբւաաակցութեամբ
:
Օ^րաակաբգ եռանգի աէր եւ
ընկերական
,
մ ասնակցած է ՝,անրա յին
ղո րծե
բու
: Աղած է նա
իւագաՀ
Թիֆլիսի
Հայ կ
՝Ր" ՛լներու
Ընկերութեան,
րսկ
Հա յասաանի
թորՀբգա
յնացում
է ն եաք Հա -
յասաանի
Օղն
ութ եան
կոմիաէի
նաթագաՀ
, որ
՚կոլիս ալ այցելեց
1Ա22/(
ւլարնան
,
նսլաԱաելուԼ
< Հա
յ Աբսւե սաի Տան » կաղմ "ւթեան :
Յիչեցինք
այս քանի
մր գիծերը,
ըսելու
Հա
մար, թէ Թ՚"–մ անեան
մ ե կուսի ա՛գր ո՛լ ,
Հ
^վւղոս կր
եայ ա չաար ակի»
բնակի
չնե
բէն
չէբ
՚՛ Մ էկն
էբ ՚ որ
կը սիրէբ
բաղմութիլննեբու
Լունչը եւ կը Հեաա -
ՔՐՔՐ՚"~Է Ր անոնց ճակաաագբոփ
:
Աակայն
, թ՛ում անեան
Հայ կեանքին
՚ ^ Հ Հ
Կ^, ՝
մնայ ոչ թէ իբրեւ
Հանբայի^է
գործիՀ,
այԼ իբրեւ^,
մոգովր
գա
կ ան բանասաեղծ
է I՝.
^ ՜\ ^շլ ^՚,
՚Բէչեբ
Հասած
են իր Համբաւթ^ւ
, Հայասաա -
նէն
մինչեւ
արաասաՀման
՚ գպբոցնեբէն
մինչեւ
Գրական
ակում բներր , Հասարակ , կիսագրաղէ
ա
մողովուրգէ
ն մ ինչել
գրական
րարձր
շրչանակ -
ները : Այնպէս "Ր , իր
մ ասին
կ՝ա բղա բանա
յ
մենա
յն
Հայոց Բանասաեղծ»
աիաղոսը
, Գ"Ր էնք
աուած է իրեն, յանկարծակի
, վյւղովոլմի
մը պա
Հուն , իբրե լ ղուգաՀեռ
Հակաղր
ութիւն
<չԱմենա
յն
Հայոց
կաթողիկոսին
, . .
Իր գրականութիւնը
կա րե լի է երեք
ղլիւաւսր
մասերու
բամնե
լ — անձնական - քնարեբղական
,
Հա յրենա կան եւ ժողովբգական
։
իբ քնարական
բանա սաե ւլծո ւթիւննե
ր բ , մեւլմ
յոլղում ով ոլ թաթրծով
աողոբուե
, պարղ ու սի–
րուն
եբղեբ
են , ոբոնք կբ պաամեն
իր սէրերը, ե–
է՚աղնեբբ,
յուսա՚թարութիւննե
րն ու պաարանք
ներբ,
կեանքէն
ու է^ակաաագբէն
իր սաացած
տար–
ուածնեբր
: (՛այց , ոչ իսո ր ունկ
յուղումնեբ
, ոչ
ալ փոթորկոա
ողբե րգո
լթ իւննե բ կր պատմեն ա ,
նոնք,
այլ պարղ,
մարգկային
ումտերիմ
վայր -
կեաննեբ։
ւ՛բ քնարական
բանաստեղծութիւնը
Հո
գեկան տագնապի եւ ցանկութիւններոլ
,
անռւ֊չ
ե բ՛չեր
ու չաբք
մլն է , աաք չո՚-նչով
աբու֊աձ
, յա–
ճաթ
անաէլեկալ
վե բծաւէւ րութեամբ
*
Ես ասայյի՛–– դւււ ծսւզկոււք ետ
Որպէս շքեղ ւքի (յարու& ,
Ու բււլոլւբ ինչ որ ունիս ,
կեանք է թո վ իչ ՛ու սիրուն • - •
Ս՚իլքիայն, ափսո՜ս, սիրտւյ. է ւքեոա* ,
Ս՚իմիայն նա է չոր քեզԱոււք
. - -
Նա հա ո ա չեց ո ւ փւնձ «ւսաց -
-- Միւք(ւայն սիրարս չես տեսնուլք >:
Իր անկեւլծ ութեամբ ու մեղմ ոէ քաղցր
շսէն–
չով , Թում անեանի
քնարերգ
ութիւնբ
վարակիչ է ։
ք՝այց , իր օրերուն
իսկ՝
՛Լ– Տէրեան
, ինչպէս
եւս–
քբ
Ջարենց
աւելի
թոբ
շունչոէի
աուին եւ աւելի
աբուԼստոէի
: իր յաականիչներբ
պիաի
ւՈւան՝
մեղմ
I՛ ւթիւնբ
, մտերիմ
շեշար
, աբամ ութիւնն ու
՜պատկերալից
անակնկա
լնե ր բ ^ որոնք կբ ապաւո–
րեն
րնթերցոէյնեբբ
;
ի՝անաստեւլծական
այս
՚/իծ^բ կբ խորանայ
, եւ
չքւնչբ կր լայննայ
սակայն, երբ
Բսէնաստեգծր
կԳրղէ
Հայրենիքբ
, իբ ժոէլովուրգին
ճակ էսէոա -
ԴՒՐՐ^
–^այոց խրոխա
լեռներն ու մթին
ձորեբը ,
որոնք
իբրեւ
կենգանի
նկւսրներ կր
էղաակեբանա՚հ
մեր
Հոգքներուն
աո.չեէ., գսէբերաւ
իրենց փաա -
քովն ա ւիէէթսրիկներսէի :
Թաիիծը
խորունկ
արամութեան
կլլ վերած -
է.ւի,
երբ
Հայբենի
լեռնեբը
կ՝երգէ
^ ինչպէա
€ա%–
գնգախոր
ձորեբը»
^ ոբոնք
իր Հոգիին
<է.վէրքեբը >
կլլ
յիչեցնեհ :
Լուռ
են Հէքէյբենի
լեռնեբը,
Համր՝
մութ
ձո -
րերր,
րայց
ինք կը խօսի երգելով այգ
վեՀա -
պանծ պատկե բնե
բուն ի աես , Հա յրենիքէ
կարօ -
ար,
Հայութիլնը,
անոնց
փառքն ու
մեծութիւնը
ել անՀուն վփշաԱ ։
Ջի գոՀանար
իբ խօսքով եւ կ՝ուղէ որ էէաբեբռւ
այղ
՚Ա՚թիսաբի
ղանղուածները
իրենք ալ խօսին :
« Գ ա ք էլ խօ ս ե ց է ՜ ք , դ ո ւ ք էլ պ ա տմեցէ՜ք ,
ՏՀեր անւլունդներով ե կ է ք չ ա փ ո ւ ե ց է ՜ք ,
Դո™ւք էլ է ք , տեսնեմ, էնքան մ ե ծ ռ ւ խոր ,
ինչքան իմ ե ո գ օւ թ ա խի ծ ն աճաւոր - . •
Թումանեան
մասնաւոր
Հակում
մը, երկէւ -
ւլած էրլացում
մ բ էէւնի Հայոց
լեոներուե
Հանգէպ,
էւրոնք ապաստան
եղած
ե% մեբ
մ ողովուբգին
եւ
լէւէ II ու քարացած
վկաներր
անոբ պաամ ութեան ,
Հերոսական
վերելքին
ու մաղլ^ոէ-ւքներոէն
,
եղե -
բական
վայրէչքէն
•
ԱՐՕՐԱՏԵԱՆ Ա€Ի>ԱՐ<
<յՄեր քւամրէն խաւար ,մհր Զամբէն գիշեր ,
Ու մ՛ենք անհատնում
էն ա նլ ոյս մըթնուլք
Երկա՜ր դարելւով գ նո ւմ եԱք դ է պի վէր,
Հ ա յ ո ց լեռներռւ՜մ ,
Գրժար լեււներսւմ » :
Հա յրենիքին
Հետ , թում անեան
կ՝երգէ Հայ
մ ոէլոէԼուրղբ
, անոր
վի չան ու ցաւը,
անոր
Հերո -
սական
պայքաբը,
լուռ. ա սաեւլծագործ
աշխա -
տանքբ ;
Ա՚եոբ Համաբ
Հայը
միայն ՝,ալածական
, վըչ -
աաՀար
ժ ողովէէւրգ
մը չէ , մութ ճակաաագրով
;
Այլեէ յՈէէէւվուբգ
մր որ գարերու
մ՜էչէն
յաւլթա -
կա՜հ կբ քալէ գէպի
իբ ապաւլան
• թէեւ
<ձւվիբա —
I ոբ» , բա
յց
մ իշա կենգանի ու խոր
Հր ւլած ութե ան
մ էչ : Ա իշա
ս տ ե ւլծա էէո րծ ո ւթ ե ան ու վել՚ե
լքի
մէչ
,
•^աբուէէա ճգանձեբ»ով,
ղ՛՛ր
էչաբեբէէլ
լնթացքին
էլիւլած է , էր Հոգեկան
ու իմացական
ղաշաերը
ւք՚ակելով,
անխոնչ
չանքերով է
• • • Թումանեանի
ւէրականութ
եան
փաււքը
պիաէ
մնան
սակայն էբ աւյսնղավէպեբը
,
որոնք
էք II գււվ ու րւլէն առնուած
, վաււ գոյնեբով
ու կեն -
էչ ւսն է լե ւլո ւով
, յաճախ
մոէչո վ րգական
ոճե բով
ու
պաւէւկեր1էելւուէ, վերաբտագբուած
են գեւլեցկօբէն
\
Շատեր
գբեցէն
նո
յն
ուղղութեամբ
, աւան -
էէավէ ւգ
II լ Հէքեաթ
, արձակ թէ չավւ-ածէէ յ : Բա
յց
ոչ ոք՚^ասաւ էր մէւէչովրգականութեան
, անոբ
Հա^
մա՛բ։; որ-՚ոեւէ
Հեւչէնակէ
աւեչի,
Թումանեանի
էէւ յս Գրուածքներուն
մէչ պաակե րացէէւած ՛է Հայ
մ <ղւէվէււ րգը • Ան րնկե բական ու
մո
էլովբգական
մ ՚սր՚չ
I
լւաղմ՚ութչ.
ւնն
է. րւււ ւսռօրե ա յ կեանքը
էէէ ֊
"""Լ
Ո՛֊ սէրող արուեսաաէէէա
,
ղիացած է ճանչ -
՛Լ
բմ բոնե
լ ժո .լոէիււէ բղբ, անոր բւ
՛ՐԳ
բ՚ււղմ երանւլ
Հոգին
ել ւոա
լ գա յն պաբգո ւթեամ
բ
՝է՚ծած է, նկաբած ու սչւսասած
մանաւանգ,
անոը
,չ ժբալստոլթիւնը
, ո՚.լէաիսւէւթիւնը
, նախապաչա
՝.• :
րա մներբ , առաքինռւթիւննեբը
, քաչութեան
Հան
գէ
սլ տէւո բ ւգա չտամ ունքր , գաբե
բու
էմ ասաոլ -
թէ՛ նբ եւ էէա էէ , չափաղանց
ութ եան
Հասնող երե -
՚–ոկտ,ո.
թիւնր
Թ՚-՚մանեան
պէտէ
մնայ,
ղեբաղանցօբէն
էբ -
րե։
ժ
II ւլո վ ր ղա կան մեծ բանասաեւլծ
, է։ չ թէ էր
մշակած
ն ի է թեբուն
Համաբ
մէսէ յն , այլ
շնոբՀէլ
այհ
էլէծ եբուեւ,
էէբոնցմռվ
կը
յա տ կան չո ւէ ժողո -
վ ուրգբ
. -- մէամէտ ուբաբէ , էմ աստուն
, այլ
էլ էւրա
յոյգ,
առօրեա
յով
տռղորուն
^այլ յաւեր
—
ժ՜ական– էբապաշա
յաճախ
, բայց
մէչա
երաղուն
ՎԷ
՛Գ
ա էձչաւէ
շւո
կրն,
անաստ
Կք ըսել
անգէաակէց
, այլ
եղծ
, եւ
֊հետաքրքրական
անՀունօրէն
, էբ ա յս
Հակագրութէւննեբուն
ե ւ
֊.ոգեկան
գաբաուղութիւննեբուն
մէչ
ւ
Այս գծով, կրնանք
բսել
էէր Հայ մողոէէբէլ
ա–
կան
ղրականութեան
կոմ էաասն է
Թում անեան
,
անոր
նման Հասած
մողւէւիրղական
սրտէն
, Հոգե -
կան
սարսուռներուն
ոլ նախնական
գեէլեցկա
թեան,
զոր պաՀած է էբ վերամչակումէն
մէչ
Բայց գրականու
թէւն
մը, թէ էսկ
էն^աս։էէգ
քեբթոզոէթէէն
մը, պէաէ
մնար
սառն
ղեղեցկու–
թէւն
մը , եթէ անոր
բաււերուն
րւ տուլեբոլն
էէբ–
րայէն
շանցնէբ
Հաւատքէ
չսւնչր :
թ՛ու մանեան ՝,աւաաքէ
բանասաեւյծն
է , Հ,, -
ւլե կան ա յն
անշօշափելի
աաբե բքէն , որ անմ ա -
Հու թեան կբ աանէ
աըժ էքնե ր բ : Անէկա
Կ՝^Րգէ
Հայ։։ց
֊.այրենէքն
ու
մ Ողովուբւլբ
, էրար
^"՚֊լելուԼ^
՝,այ
Հալն
էէւ մաբղբ–
կ՝եբղէ
անոնց
լուռ աառա
՝-՝
էնքբ,
էլարերոլ
ոգրե ր գո ւթիւն բ , վայրագ ցե-
՛Գ՛
ղեբու
րարբաբոսոլթիլննեբը
: Բայց , շունի
,.,լբ
՚ " ^7^1
^1՛".^^
^^""Հ;
^Ը֊Գէ՚^է
Հայոց
լեռներբ
ե.
է լ
V
՜ -
՚^՚՚ղ՚՚վ՚՚՚^րգր
աՍոՆց պէս սէգ ու Հւ
.- ....
//( ած
անոնցմով կր պաակե բացնէ
Հայ
պարտ,
էի ո թո
րի կնե րէն ծեծ -
փեոեկտուած
, բայց անվե֊-եր
ու ւււնսւս ~
սան։
Գիւլցաղնական էր պայքարէն ոէ
էլոյութեան
մէչ
, Հաւատա
է որ ու. լուսաբաղձ
էր ապագա
յին
Հանգէպ
«Ո» »քեր աչքերը Օայում ե8 կարօտ
Հեոտւ– աստդերին ,
Եթկ1.Ոքի ^իթիքւ,
Ի/ՄԲ–
ԻԹչպէս ^ ՚ " ^
Հ^^^^
Համա գ գ այիՏ
Ընկ ե րո ւթե ան « ւ է յր ո ւ թի մասնա6իւզը շարք Ա-ը
դասախօսութիւններ սարքած է, Հայասա անի աշ–
խարե ա գ րութե ան մասին, լուսապատկեր ներով ;
Արդէն ամփոփած էինք «Վասպուրական Աշխար .
հը» (Վ– Փափագեան) : Ահաւասիկ «Արարատեան
Աշխարեը», ւյրուն դասախօսն է ր ընկեր գ. Գիլ .
ցալեան • - -
Գասախօսբ
առաչփն
ՀեբթոէԼ էսկ
բացատրեց՝
թէ
էնչոլ
ղասախօսական
այս
շարքէն
առաչթնը
Հանղէսացած
է Արարատեան
ԱշիսաբՀբ, ել .լայն
ցոյց տուաւ
էրրեւ
Հայոց
միչնաշխաբՀբ,
մչակոյ,
թի
,
քաղաքակրթութեան
եւ կրօնական
կեգբոն ^
^•բիսաոսէ առաչ եւ
՚ / ձ / ՛ ^ ;
Այ" պաաճաււով
ունէր
բացառիկ
արժէք
մ բ ։ Պէաք էբ սակայն
գծ^ել
անոր
եաՀմանբ։
Աոբաբոնի
քարտէսը
Հ՝Բ . Ա.
((4
թոլէ՜Ա
Բ՛
6՚– 24
թԻ՚֊ր)
մեղէ ցոյց կուտայ
միայն
ՀայաՍ–
աանէ արտաքին
սաՀմաններբ,
րայց չէ ճչւլեր ա~
նոբ
նեբքէն՝
նաՀանէլային թէ գաւառական
սս,Հ .
մաններբ։
Ուսաի
մեղի կր մնայ
ԱշխաբՀացոյցր
^
ոբ եբկար
յ ամանակ
Ա՚ովսէս
ի/որենացէէն
վեբա
ղբուեչէ
վերչ,
այժմ վերագտած
է էբ էսկական
՚
ս՛էրը
Անանէա
Շէբակացէ՜ե՝
ուրեմն
է.
ղաբոլ
՚չոբծ։
Այ,լ ԱշխարՀաղրքէն
մէչ ալ, էնչսլէս
Ալ, .
շակէէւնեաց
Հարսաութեաե
չլւչանէն
, ՝Բ . Ա.
թուականէն
մէնչեւ
Բ. 0–
428
թէ
՚^Ըէ
Հայաստա^
բաժնէէւած է
նաՀանւլնեբու : (յկատելի են այգ
եա֊,անւէնեբուն
բաժանման
մէչ. Հետագային
կա -
աէսբուած
վէով^^ոխո լթ էւննե բ ը , էնչպէս
Զորբորգ
^այքէ
մբ ։լոյութէւնը
:
Այէէ ժամաեաղնեբէն
Արաբաաեան
ԱշխաբՀը
ոլ– ,
նեցած է չաա ընղարձակ
սաՀմաններ
, ել
386
թըյ~
ւ
ւկէսնէւ
երբ
Հա յասաանր
բաժնուեցաւ
Պ՛ ւբ -
սրէէեեբուե ել Բրւղանւլացէներուն
մէչեւ,
մէայն
Արարատեան
կոչուած
եաՀանղը
աւելի մեծ էր
քաե
էնչ որ ամրոէլչ Բէւզանգական
Հայաստանբ ;
ւէւեէ^ր մօտ
60
էէւլոն լայնք եւ
120
մւլոն երկայնք ,
ու էբ մէչ կը Հաչուէբ
Երեւանը,
Լենինականը ,
է՚՚ասէնբ
, կարսր , Տէաաէնր
, Արաղածոանր
, Բա–
յաւլիտբ
, Ա՚առսի՚հ
, կսաայքը
,
եւայլ
շբչաններ :
Սակայն,
մեր նէւթբ պէտէ չրԱայ
աչխաբՀագրա–
կաս
այս լչեէլաբձակ
սահմաններով
երկբամասը
| ,
այլ պէտէ
աււնենք
ղայն էր բնական
բնութեան
գծած
սա՜էէէա՚մեեբուն
մէչ
այսէնքե
Արագածէֆ
^-Հլ
սէսչեւ
Հէալսէչեէ-աԱ
, Հայկական
Աքարէն
մէնչե1ք.
Ասւասայ
լչ՛^ : Այս բնական
մէութէւնը
պէտէ
բՀ .^ՀՀ
լայ^մեր
Սէւթը
էւր վերոյիչեալ
աչխարՀագբական
բուե Արաէաաևան
նա֊էաեգէն
Հէնգ աեղամ
աւե
^լ
Վ՚ոքր է : ւէւ՜եէ
ՏՕՕՕ
քառ . քմ՛ .
աաըածոլթէւն
քա֊.մաեա։էծ
ուած է ղեբոյէչեալ
լեռէւեբով;
(քովէն
^ՍԱ
մեթր
բաբւ\բ , գէսչէ
Հէւսէս
ՀետղՀեաէ
կը
սղսէ աւսԱ, բարճրանալ
մէեչեւ
Շ է էակէ
գաչտը
ԼձՕՍ
սեթր;
Հքուլերէե շատ Հեււու, էր
ցամաքային
կԱւմաե որոշապէս
աղգած է
կան
ղ՚^աեքրե,
էսչպէս
եաեւ մարգոց
մշակոյթէն,
աշ–
չսատասքէս,
կենցաղէն ելմտայնութեան
վրայ I
Արաբաաեան
ԱշէսաբՀը
^լեէ շաա բարգ
չրա–
րաշխոլթէւն
ւ1 ը եւ ամէնէն
բախաաւոէն
է
չո՚-էէ
աե սա կէտ էն՝
մ լ,ւս ՜նաՀանգներռւն
Հեա բաղղա -
ւքէելով :
1
՚բ չչւարաշէսական
առաչէն
կեւէբոնն է
րաղած
լեռը,
որմէ
կ՚էչնեն
Հաէէւրաւոբ
վաակ *
սեր եւ աէԼբէւբեեբ՝
ոռողելու
Համաէ Արարաա
՜
եան էէաչտր եւ ասլա թափելու
Եէասխէ
մէչ։
Բնա–
կանաբաբ՝
բուսականէն
Հեա Հարուստ
պէաք
է
յա՛՛՛ր
նաել կենղանական
աչխարՀը։
ԲաղմաՀա -
ղար մաբղէկ եւ ղանաւչան
աղղութէւննեէ
էէ^նց
բնակութեաս
կեղրււե բնտբած
են այա նաՀանգը
1
որուԿ տ՜նտեսական
կարեւորագոյն
ագբէւէներէն
մէկր Հագէսացած
է Արագածը։
Աէնչգեււ
անււք
էՀէշղ
Հակաււակն է Արարատը,
մէնակ, սեպ՝ մփա..
1'1'է է՞րր կր բ ա ցուի պայծսսւ սա֊սււօսւ՛
Հ ա յո ց լ ե ոնե ր ո ւմ •
կանանչ լ ե ոնե ր ո ւմ > է
Իր « Լուսաւոբչէ
կանթեղը»
կը մնայ խոէ ՜
Հրգանշանբ էր սլաբղ ու վսեմ
քերթողութեան
,
Հաւա.ոքի
գոլբ վրան, խտացնելով էր մէչ
նաես
ժռլովբգական
ոգին
ու Հաւաաաչէքը,
անոր պաա՜
կերելու
յռղէչ
ղեղեցկութեան
Հեա .
«Ով անմեղ է, լիքը ս,իրով
Ու հսսւսաքով անսասան ,
Ով
ն ա յ յ ս մ է վառ յ ո յ ս ե ր ո վ
Գէ պի Հ ա յ ո ց ապագան - ,
՛Նա կը տեսնի էն մշտավ սա.
•՚^ա1ւր կախուած երկընքից ,
Ասես՝ Աստծոյ աչքը պայծսա.
Հըսկում է ցած երկընքից > .
Ինք,
րս՚նասաեղծբ
այգ սէրով
ու
Հաւատքով
գրեց ուղործեց եւ այգ Հաւատքով ալ նայե^ա».
^այռց ապագա յէն
ւ
^^շ՚՚՚^Ժ
մէչ է ղեռ էսյգ ապագան,
բայց,
«"«՚ ՜
ԲՀԳոյս
չկայ, որւղիաի լուսաւորուէ
օր մը, եթէ
աՆէլասան
..րէէՀենք մեր Հսգեկան
լեււնեէը :
ԳՈԻՐԳկՆ
ԾԽԻԹԱՐհԱ^
Fonds A.R.A.M
