Ա Շ ն Ի Ղ Ը
Անգւսմ
մը աԼու.գ մը եկաւ
մեը
գէ՚֊ղը՝–
Տէր
Թում էքլենց
ամ ր ր ՚ ՚ ը է
մ անուկԼերր
երբեք
աշուղ տեսահ՜ չէ էն , բայց
շ՚"տ բաներ
չսեր էէն
սւշոււյներոլ
մասէն, թէ՝ առՀասարակ
կոյր
կ՝
ըլ
լայէն,
հաղկաաար
երեսնեբով,
ոմանք ալ կաղ,
փէղը
հուռ,
վերքասլէս
վշտաՀար
, անտէր ու
թափառական
, որոնց
Հ՛ո գէ
էն
ցաւը ոչ ոք կրնար
Հասկնալ
:
Աշուղները
կեանքէ
հանօթ ու անհանօթ
, ըա ֊
ուահ ու չրսուահ
ցաւերը
կ՝երգէէն
,
մարգկայէն
Հոգէէ տառասլանքը
կբ բացաաբէէն
, էլուլայէն եւ
կը լացնկէն
մտէկ
բնողներն
ալ՝.
X
Աչո ւղեե ր ո լ մ ասէն
ամ ենէն
աւելէւ շաա բան
գիակ ր Ա աո էկ Ա ամ ան , անո ր
մ աս
էն
մեր
ղէլղա՛
ցին երբ կ՝ բսէ
ին թ է «Ա աո էկ
մ ամ ան կախաբգ
կին
մբն է, կաբհես
թ է աշէւարՀէս
հանօթ ու անհա -
նօթ
բոլոր
գէ տ ո լ թ էւննե
ր բ Հաւաքեր
, էբ
գլէւուն
մէք
լեցուցեր է, գիտէ
Հաղար ու մէկ Հէքեաթ
,
օձերու եւ թոչոլննե
բու
լեղուն կը Հասկնա
յ , ա -
նոնց Հետ կը էւօսի , ե ր կէն քէն աստղե բ վար կ՝ի -
քեցնէ , անոնց
գաղտնիքբ
կ՝ էմ անա
յ , կո րեկէ Հա֊
տէկնեբբ
էբ աղօթքին
ումովը
սիւներէն վեր կը
Հանէ,
ղտքլեբոլ ելշուներու
բերանը կը կապէ
իբ
կա իւա րգական
թ ո ւղթե ր ո վբ , որ առա
քէն՛ բ
վնաս
չտայ
ո չխս։ րնե ր ո ւնւ եւ երկբորգբ
չէւահնէ մար -
գերը է
Ամրան
տստղաղտրղ.
ղ ի շերն երբ , Ա առիկ
մ ա–
մտն
այհեմոբթ
մր կր վաէ՚ր
թթենէէն
տակ,
Հեղ
մբ աստղերուն
ու երկինքէն կբ նայէր,
անշշուկ
ղօթք
մբ կբ մբմնքէբ,
կբ լեցուէր
տէեղեբակտն
ղաղանէքհե
լէով ել իմ աստո ւթեամ բ , ապա՝
աչքե՛
րոլ
մշուշոէո
լոյսր կր փռէր գաշտերու
փրայ,
ուբ՝
արտեր ու պարտէփւեբ
կայէն, ելմայր
եբկէբը կբ
նտստէր թուխսէ
, կր հնէր
հ՚սւղքւկ ու հ՜էլ , հաո. ու
թուփ
, դարէ ու ցորեան %
Ամրան
գէչեր
մ րնւ է ր դարձեալ,
նոյն։ թթե -
նիին տտկ
էբ խորՀ րգա։ ոբ ն։այուահքոէէբ
ւ
1) րեւո
յ (մը պստտկաոտղգոլ
էր Ա առիկ
Մ ամա–
յէն՚– ճերմ/սկ
մագեր
ունւէր , եւ եբէկէ
կանաչ
կետնւ.բէն։
ճեբմակ
օրեր :
\.
Մարւքէնէն՝
Հողէ Հոա կուգար
-. Անւ Հեգ "մը
կողւք բ , էնւրն. ի րեն բա -
նա յեցաւ
ղ երեղւՐ ւսնատանւ
նւեր
մ ր մո ւտա ։ց
, ասր ւարռց •
Տղա՛յ> , սէբեցէ՚ք
տշուղնւեբբ
, անոնք ցա -
ւեր
ունէն
անւՀամտր
, եւ երղեբ
ունէն
վչտալէ
:
Անոնւք կ՝երւլենւ՝ երբ ուրախ
ենւ, ման։աւտն։գ
կեր–
դեն՝ երբ տրտում
ենւ , կ՝երգենէ՝ երբ կռէւ
ու քարգ
կայ. երբ յաղթութէլն
ու յադթան.ակ կայ, երր
տուն։եբու
մէք մեոեւ եւ սուդ
կ"՛յ ^ երբՀաբսնէք
ու
կն։ոլնւք կա
յ ;
« Գուք տեսա՛՛հ– էք աշուղ
մր, որան։ցեր է մեբ
ղ հւ ղէնւ ու ե րգ եր է մ եր Հա /րեն։ էքր , մ եր մողո -
վ ուրդն։ ու անւո ր քր՚ոէնւ^թր , մեբ անցեա
քնւ ու ն։եբ -
կան։֊ ով լսեր է անւոր երգր՝
կ՝ուղէ
Հեղ
մ րնւ ալ
լսել, ո՛վ որ չէ լսահ՝
Հողէ կուտայ
տնաբ երղէն՛»
ւ
Հ Ա՛՛էւ
1
մեբ տշոլղներու
երղե րբ,
սէբտերր
փւցն։ոգ
Հեղեղներ
ենւ անանւք. Հող էնւեբր
այրող
կրաե են անանբ։
Տղս՚՚ք,
սէրեցէ՚ք
Հս՚յ
աշուղները
եւ
անոնց
երգեըր»
:
X
Օր մր աշուղ
մբ իր
քէլՐ՚ա|ւ1 չէյ/
գրկահ
մեր
ղէ՚ղՐ
մտաւ. Տէր Թումէկենց
ամբրոցէն
մէք
էւաղացոգ
տզաքս
Հաւաքուեցանւք
քհէս Ա ե րգո քէ բակր
%
Հո՛ն
էր ա շոլղը , մ ենւք
ղ սւցէնք
տեսնելու
Համար ա -
շուղքէ , եւ լսելոլ տնաբ երգր :
Շու։ոուի
Հաւաքուեցան։
նաեւ
դիւգտցէնեբը։
ք՝տկր
մեհ էր եւ տո՛ւնւբ պ՛ւ։ տշղտմա
ւ ո ր % Բաղմու.–
թէւնւբ տեղ րռնեց
բակինւ
մէք
՚ եւ
պատշգամէն
վրա
ք , հո՜ վ
մ ր բաղմ ութէւնւ ել մէկ աշուղ՝
էր
€քէմ ան չէ՜^ով , իբ ու րախ եւ տխուր
ե րգեբո լ
յու–
•չովբ :
Ռէս
Ս երւլօն ոտքէ
ելաւ ,
յա յտարարեց
մո -
ղովուրգէն
.
Ջեղէ կր ներկ՛սյտցն։եւէ
աշուղ
Աոլբօն,
մէ
կր
մեբ լաւ
ս\ւք ո քն երղ է չնե բ է նւ : Ան յե ղավւո էւու ՝ -
թեան։
մտրղ է, եկեր է երդէ մէքոցով
մեղ
սէրցբ–
նհ քու մեր տունն։ ոլ տեդր , մեր
կրօն։նւ ու քեղ
ուն
,
մեր պատմ ո ւ թի
ւննւ ու անւցեա
լ ր , մեր
մամ ե րնւ ու
վանւքե րբ , մեր Հերկն ոլ գութանր
,
վե բ քապէս
«Հայ
րեն էքբ» ;
« Աշուղ
Մ՚էւրօնւ
հոգի ւքարդ
է , յ*աք է ու
ան–
վաիւ , որովՀետել
Հա քբենւասէր է : Անւ պատրաստ
է իր եեանւրր
քոՀելոլ
մեր
մույովուրդր
ել մեր
Հա ՛րեն իյէր փբհեքոլ
Հսւմւսր : Ապբէ՚ն։
տշոլղ
Աու–
րօներո։
հեողէ՛
յեղսւիոխու
Թէւնր , կեցցեն
ազգն\
ու
Հ՛։. ։րե՚՛ իւ^Ֆ :
\
. Աւորի՜ն,,
ա՚ոոհ՜ն
աղղն ոլ
Հայրենիքբ,^
կեցղէ՛
յեղտ։իււխու
թիւնւր
Հ
Ա,ուղր մաահկոտ էբ։ Գլխուն ու գէւքքին վր–
բայ
նստեր էր ցաւինւ
մշալշը։
Անար մաղերր
երկար
-
– ֊
^ 8
Ա (ի Ա Զ է
– – ^ ,
– յ – ,
էին
^ ել ցրցրքնոլաձ–՝
ոլյլեբոլն
վրայ։
Հնամաչ
կօշփկեե բուն
վյ""
յ Հա ր իւր
ճամ բանե
բսւ
փո շվւն
կար : կո յր չէր աշուղ Ա ուրօն , րնգՀակառակն
եր
կու աչքեր
ունէր , ե րագո՜
ւն աչքեր
, Հմա յիչ ու
բոցավառ
աչքեր : \յ ե ր ալ չէր , երիտասարդ
էբ ու
գեղեցիկ։
քիէսին խօսահ
մամանակ
կաբհես թէ
կ՚ււլար : ԱնՀանգարտ
էր ոլխռովալից
, քանի
մը
անգամ
շաբմեցաւ
իը նստահ
տեդին
՚քյ՚այ,
քէ -
ւ1անչէ/Տ*
նայեցաւ, ու գլուխը
խոնարՀեցուց
գե -
տինր։
Ցաւի ու տխրութեան
ամ պր խտացալ գբի
խուն
՚իյ՚այ
:
Ժողովուրդը
լուռ է, ՚ գ է չ - ՚ ղ ի չ կընայի
ւս -
շոլղին : Երբ Ռէսը
խօսքը
վերքացուց
աշուղը ոա–
քէ ւԼրայ ելաւ, առաւ
քԷԱ՚անչէ^ ,
լարերը
թրթռա–
էուց , ու ապա՝
երգեց
,
Ով ռր քաջ է, ի՚ւ1չ կըսպաոէ,
Արդէն ժամաԶակ է , թո-՚զ գ այ ,
Ս՝սւհ–պաւոէրազմի օրհաս է,
Ո՛վ ռր ւանվս։.յ« , քաջ է թո՛ղ գ այ :
Ա՚չուղէ
ձայնր
ՀրՀռաց,
խաղաց ու
ճկլտաց՝
փսքրէկ
"՛ԳԲ
է
՛՜Բ
է ՚^՛
Ը
Հանահ
մ բմ
ուն
քէն պէս : I՛ ր
ձայնւի՜Լ ելելէքր
կաբհես թէ թէթեռնիկ
ըԱար , ՚։ր
սաՀեցալ
ունկնղրոդ
դէւղա ցիներ
ո ւ
գլուխնե
բուն
վրա
յ : Ապա՝
մ օտեցալ
ականքնեբուե
•
կւսմ կոյոՆհլսվ լքեոնիսք, աԱցնիԹք,
կաւէ զէնքով վւրկութ֊իւն սաանսւնք,
կաււելով փրկենք հայրենիք,
Ագնիլ ւ1՚աածսդը թ-ող գայ :
Աշուէլփն
երգր
քչքչաց
, կանաչ
մարղագետնի
կանաչ
հոցին
մէքէն
անցն
՛ող առուակին
մեղմ ու
անուչ
օրրեբգովը
, ինկււլ
սիրտերու
մէք , վ՚ըռ -
յււեցալ
Հաէինւեբոլ
յատակը,
խռաիեց
։էտիկ
ընող–
նեբ։։լ
ղգացական
բոլոր ակեբը,
յուդեց Ու
ոտքի
Հանեց
մաբդկային
ղղա
ցո ւմնե ր բ ։
ՀիողուԼուբգր
լսեց
ո ւ ղ։լաց,
ինկաւ
իսոՀերռւ
մէք ո ւ
քարացաւ՛
Այս հինգ դար է մեղ կըսպաննեն,
Բռնի կրօնքէ մեզ կը հանհն,
Մեր կին աղջիկներ կը տանենւ,
Պ՚ւսաիւ ոնեցողը թււ՚՚ղ գայ :
Երդին
ԴՐԳէ՚՚-Ր
ղա րնո ւե ցաւ
Հոգիներու
ակին
ել աղղտ
յին։ ա բմ։սնւա սլատ ուո
լ թ եան
լարերուն
:
Երգր
Հրաբուխի
պէս ՚լոռաց
, սիրտերու
մէք քնա
ցող
՛իրէ մը աբթնցուց
, ստեղհեց
կամ ք
ո լ
յամ ա -
ռոլթիւն
, աղգային
ուխտ եւ կռուի պատրաստա -
կամ՚ութիւն
:
՚^արէ հւո.գի, երկաթէ՜ մարդ
Հալածէ թո՛ղ վաար, նա՜մարտ,
Անվախ քւարի աակ չոք
ողը,
Անսխալ խվաղը թո՛ղ գայ :
Ո ւն
1լնգփ
րն ե րո լ ներաշխաբՀր
կ ը նմ անէր
ղա
յ–
րա
լից
վ։ո թորիկէ
մ ր ղա րնո ւահ պուրակին
, ուր
հաոեբր կր տապալին
շաոաշում։։վ,
ճիւղեբր
կր ճխլուինւ
, ո լ բո յսերր
Հ ա ր ո ւահ
ին ցաւէն
կու–
լան
:
Վերջապէս մենք ունինք կոիւ,
Զէնքով աիտի մաքրենք հաշիւ,
Մեր հայրենեաց փաոք ու աաաիյլ,
Սերոբ փաշա՚ն սիրող թո՛ղ գօսյ :
ա
Ե՜րգը,
ե՜րգր։
Երգր՝
արքայ է Հղօր։
Եր -
ԳՐ
վրէմ է Ո լ դիւցաղն՚ութիւե
: Եր՚էը
ըմրոսաա -
՛յո՛ւ ՝• Ձայնր
զայրացս/ւ
,
կատղեցաւ
,
Գ՛՛՛Ր ՜
ճ ա ւ
վա թորիկ : Աշւ։ լղինւ երդբ
ստեւլհեց
ռաղմ իկ ,
՚լէնք
ո ւ , ռազմադաշտ։
Ե րեւակա
յո ւթիւն ր՝ իբ
մ արտ ական
շա րմ ան կա ր բ
գ՚ա՚րձոլց
ա չքե
բու
մէք... Բիբերէն։
ներս
երեւցան
հայ արքան՝
իբ
Հրեղէն
նմո
յղուին եւ ^կեհակէ
թոլրով^ը,
^այ
սպւսբ։ւՀսլետը
իր բանտկուիբ
: Ժոգովուբդբ՝
հա–
փով ու Հպա րտո ւթեամ բ , կը տեսնէ ր
Հա յկա
կան
ա շ խա
լ։ Հ
ա
Հ ռչա
կ ա յ ր ո ւձ ին ՛որ ռաղմ ագաչտէն
կը
վերադառնար
յաղթական
,ետեւէն
տանելով
զերի–
ներ
, անթիւ աւտբ ել դբօ^եր
:
Գիւղա ցի՛ներբ
զինովցան
ազգա
ս ի բո լ՜թեամր
։
Հին
պատմու0իւնր
կբ յառնէր
անցեալի
մշուշէն։
Եւ ազգա
յին
Հպա րտո
ւթի
ւնբ , մա յ ռ ի մր Վր՛"
յ
թառահ
առկւհի
մր ՛՛լէս կ ը
մո^ւչէր։
Իյռովքի ելյուղում
ի ա յս
պաՀուն
,
աւելի
արհս՚րհելոլ
Համ տր
յեգա։իո
խութեսն
խա րո յկը
,
աւե
լի
ը մ բ ո սաա
ցնւե լռ ւ Համար
կիրքերը
, վերքա -
սլէ"
ստեղհելոլ
Համար
/ ե՜ղա փո խ
ա
կան
տրամա
դրութիւն
ել պայքարի
մթնոլորտ,
նար երդ մր
սկսալ
"՚շուգը.
Ի զէ^& Հայեր, ի սուր եւ ի հրսւ՚ցւան,
ՏաՔկահայաստ^ւնից նոչում՛ է լքի ձայն,
Լեռնից |եո թնդում անեղ հրամւա)Թ,
Թո է ՚ք Հայեր, թռէ՛ք դէսփ Հայասաան։
Արեւելք եւ արեււՐ։ւււ՜տք , եարաւ եւ հխսիս,
Դողղււղաց , թնղւաց քազգըբ աեաիս ,
Հաւյկայ դաւակաց աււիւծ կրք երից,
Ացսւտա1թիւ1յ հնչեց սոքէն կողմերից:
Տանկաւհայաստսյնր ոտքի է հանգնա)ւմ՚,
Աոհւծարոց ւ1րէժ , ւ|րէժ է գոոում,
Ասիւնով ներկուած են բո|ոո դաշաերը,
Արիւնու| ւՐերկուած են բ՚ււ՝լոս գետերը :
Թ7ւ՞1Ա։լքին գսրհուրած վախաստ է դիմւում,
Անթիւ աւ111ր ւււ գանձ՝ իր յետհն թռղնոււք,
Յաւււ>աւթիւն.յադթ–ւ>ւթիւՈւ գււչենք միա^ձայն,
Թշնաւքին պարսաւած է, նեցցէ՛ Հայաստան։
քիէս Աեբգոյի
բակն, ո ւ պատշգամը
լեցուեցաւ
վբէմի
կանչով : Գիւղացին
յագեցաւ
ադգա
յին Հ^
Ի՚ՆՋ ԿՐՆԱՆՔ ԸՆԵԼ
Ջենք
կրնար
մխտել
սպառնացող
վտանգին
մեհութիւնը
։
Ջենք
կրնար չՀաստաաել,
աակայն, որ պայ–
քաբող
աւլգ մը չի
մեոնիր՝.
ժ՛ողովուրդ
մբ,
որ Կէ
աեսնէ
վտանգը,
կը չափէ
իր ումերը եւ ինքնավստաՀութեամբ
ըն.
դառաք
կ՝երթայ
վտանգին, չփ կրնար
պաբսուիլ։
կրնայ
հանր կորուստներ
ունենալ,
կրնայ
ողբեր–
գական պա Հեր ապրիլդ
բայց չփ կորեանիր,
եթէ
ուխտեալներու
բանակի
մլւ նման , պայքարի ես նոր
միքոցներ
ստեգհէ
:
Յաղթանակը
անորն է , որ աւելի եբկար
կը
դիմադրէ։
Պատմութիւնը
կը մսչտի անոնց,
որոնք
կը դիմանան, կը պայքարին
ու
կ՛՚ապրին։
Ջկա՞ն
Հիւանգներ
, որոնք կ՝առողքանան
, եթէ
ապրելու
կամք
ունենան։
Բանինե՜ր կը
մաՀա–
նւան , պարզապէս
անոբ Համար, որ չունին ապրե
լու
կամքը,
մեռահ՜ են իրենց
արամագրոլթեամ–
բը,
մաՀը
գալէն
առաք։
Պարղ է, ուրեմն,
մեր րնելիքր, եթէ
կ՝ոլղենք
պաՀել
մեր
գոյութիւնը
պիտի
աւելցնենք
մեր
դիմադրական
կաբողութիւնր
: Ա եր
նորագոյն
պատմութեան
մէք,
որեւէ
մամանակէ
աւելի,
այսօբ
ունինք
միքոցբ
մեբ գիմագրութիւնը
կազ -
մակերպելու : Պա յքարի
միքոցներ
ստեղհելոլ եւ
յաղթելու
, այսինքն
ապրելու։
Ջենք անգիտանաբ
, անշուչա
, ՛որ
կորսուահ
են
անցեալին
մ էք շատ մը Հա յ գա
ղո ւթնե ր , իչ -
սլէս Լե Հտստանի
, Պուքռվինայի
, Հոլնգաբիոյ
Հայ
գաղութնեբրտ
Բոլորովին
տարրեր
էին
անոնց
պայ։քանն/երր : Գաւլութներ
էին
անոնք,
\ոբոնք
խւլո ւահ
է ին ոչ միա
յն Ա տ յր Ե կեզեց իէնւ , այլ
ել
Հայ
լեղուէն
.ու
գրա կանո ւթենէն,
Հայ
մշակոյթէն
եւ բովանգակ
պատմութենէն
:
Այսօր,
ունինք այս բոլորը,
առողք
ու
բաբ -
զաւաճ վիճակի
մէք։
Հայ մողովուրգր
իբ մէկ
եր
րո՛րդուէ
է ի ո խադբ ուահ է արտ՛ասաՀմ
ան : Ա
փիւռքր
կազմ ելով, որ առանձնացահ
ու մ ոռցո ւահ գա ՚–
գռլթ
մր չէ , այլ գաղութնե րոլ
մ
իացեալ
Լղթայ
մը։
Ամբոզքութիլն
մր՝ միաց ե՜ալ ու րնգՀանրա -
կան նպատակներով
, մէկ լեղուով
ու
մշակոյթով,
^
ւ1
էկ պատմութեամր
ու
Հասարակաց
վտտնդին^^
դէմ
րնւդՀանուբ
ճակատով : Ա՝ եր պա յքարին
մէք,
պիտի
կրնա՛՛նք
րմբռնել
լեզոլի
վճռական
դերր՝
^քեբ
աէլզային
պաշտպանութեան
Համար։
Անոնք որ կ՛՛ր՛քբռնեն այդ կա րեւո բ ութիւնր
^\ է
ան\ռն։ց սլտրտյն է լեւլոլին
պա՚Հպանոլմն
ու ղար -
դացումը,
այն
խոբ Համոզումովն
որ Հայոց բաբ– ՚
բառին
մէք խտտցահ է Հայոլթեան
ոգին.
անոր
դովան ,ակ ստեղհաղոբհութիւնը։
Բառ
մը կըբ -
նայ
Հայ պաՀել
Հայ մարգ
մը, իբ հս՚՚գոլմը
յիշե–
ցը
։.եւ
։,։է։
ԲաբրէՆռ
մը
ամրողք
մողովուրգ մը։
Հայ
լեւլուին
վյւայ է մեր
մոզով։ււրգին
դարաւոր
գրոշմր.
անոր
մէքն է մեր Հայրենիքին
արձադանղ
գր։
Հայերէնր
արտայայտութեան
միքոց
մը
չէ
միայն
Հայ մաբգուն. Համար,
այլ Հայոց
սլատմոլ–
ւ^ւ
՚՚^ւ՛. չարունակելոլ
ապաՀով
լասա
մր։
՚Աոր
սլատմ ութիւն
ստեղհելոլ
Հաստատուն
իսա
բիսխ
մը։
ՈրուՀետել
լեզուն բառ
ու
բարբտռ չէ
միայնէ
այլ
նաեւ
ոսկեզէն կապ մը, կամուրք
մր
սերուն
դէ
սեր։,ւնւգ։ Մեր նախաՀայբերոլ
ոգիին
աբհար–
հումն է ան - անոնց
ղւլա ց ո՚լմն ե րո ւն,
ա՛լն ո լական
ձւլտո ւմնե բուն
բիւրեղացումը։
Լեզուի Հետ
Հա յրենիքի
զգացումը
Հզօրա -
գոյն
ղէնւքն է մեր
դ։։յութեան
պաՀպանման պայ,
քաբին
մ էք :
Անցե՚սլին՝
չունէինք
Հա յրենիք
.
զգացումը
՚
սլաբտութեամբ
ել Հայրենիքի
ազատութեան
երա–
ւլ՚ւվ : Մեհն
Տիգրանը՝
իր փառքին
Աբաբաաովր
մտաւ
Հոգիներու
մէք։
Հա՜յ
էին,
րայց՝
աւելի
Հայացին
մեր ղիւղացիները,
Հայրենիքի
Հոզր
անոնց
Համաբ
սրբութիւն
դարձաւ
,
լեոները
"Կէ^
•>
1"՝՚–ՐԸ՝
Հաղորդութիւն,
ել դաշաերը՝ ար -
քա
յ ութ
էւն
:
Ի՛նչ անուչ
երզեց ու նուազեց
աշուղ
Մո-լրօն ^
երգեց
Հպարտօբէն
եւ դիտակցութեամբ
:
Անոր
ձայնր՝
դրախտի
քուրերու
ձայնին պէս
կախաբ՚էիչ
էր եւ մեզ Հմայեց,
աբթնցուց
մեբ ագ
գա
յէն
Հէղարտռւթէւնւր
։ Անոր
բերա՛նր
սիրեմ
,
Հ էնաւուրց
՚իանքէ մբ մ էւռոնի
կաթ
սա
յէն
սուրբ էբ։ Անոր Հէնցահ^^ակ\։էնամենէն
մաչահ
թե՜ լր սիրեմ, խաչ ոբ՝ անոբ
լարէն մէկ
կտորը
չեմ
փոխեր
մեր թ^ամէնեբւն
Հեա։
"՚՝
X
Ս.չուգր մեկնեցալ
քանէ մր օր վերք։ Տէր Թու
մէկենց
ամբբոցին
տզաքս
պոռացինք
անոր ետե
ւէն.
Ա"էԲ/՛՜
" ՚ ք
՚ - Ղ
Մուբօն,
յաւիտեա՜ն
ապբի՜
անոր
երզբ։
Երգր
ազտտոլթէլն
է, երդը
Հայ -՝
բենէքր^
մենք
է ՚ ն չ ընենք ադատոլթիլնն
ո՛ւ Հտ քրե–
նիքր առտն^
երգի։
1101)֊ՎԱՆ>
Fonds A.R.A.M
