Ց Ա ք հ Ա Զ $
^ թ է ն Ք Ի &Ո^1;Ո1հ Ց1–&ԱՏ61Կ)>ն
զրկղււծ է, Գահիրէի ո.ո։ւքկավւսր պաշտօՔ-էսթեբ–
գ՛արշելի ակ6ւարկի1ւ դէմ–
— « Ֆբա1նԱ"^յի մէյ ալ, ա.զա.սւագբււ՚ւթեա(1 ա»–
ոայիԶ օրերու֊ն, երր նայցի Գերւքանիայ գյււրծակուլ–
էւերը ղսԹ՚ւքիջակէււնօրէն հբաց1ւ։(ւազաբկ կ՚ըլլա.յի1Ձ1 ,
•«յաանաւն մը չկար ււր ԴտքշքսակցակաԸներըմասնա–
ՍՓ ՚նւելաւմի •աբժււյւ1Խ;6այխւ» տ
(Արեւ.,
2 Հռ1կսւ1ոք–
թեր 1952):
Խմբա^գրքՈՆթիՆնր
ն՜ւ
աշխաաոսկից մր տւյո ա;ււ–
^^իւ (յրեցխն ինչ ՛ռր «ւաւրա.ժեշտ էբ : Ու֊ոտիզանց
«սւնելււվ յօդուածին այդ մասը, կըհբա.էոաբէււկե(1ք
ւյէացեալը — Աթէնւքի զռեեբը — մա)^աւյաճդ ււր
դեռ ն1որ վեբջացաւ ա&ոՑց սպաԹութ-եաւնյ ՜սւսւրւե–,
դտրձը (1944 Դեկա–)
X
Հայ՚ւ՚ւ. աղնուակաՆ
ւոիպար
ւքրե էր
քքիՀրա՚նին
Հսւյրր,
Երուանգ
Փ՚՚՚փագեան
որ եգաւ. ուն%ւքւոՆ ու.
իւիղախ
յե դա
ւիո իւ ա 1լան
մ ր , մ էշա
գո րծօն
րա
յց
իո՚նարՀ՝
"՛յն մեծ Հոգիներուն պէս որ չեն
սիրեր
ցուցանքի
Հանել
իրենց
անձն ու գործր։
Պաարաս–
աուած
մաաւորական
մըն էր ուլեղուագէա : Վա
րած է պատասիւա-Լտոլ
պաԼտօնններ
ազգ՛
գործե–
րուն
մէք։
Տաքողուլթեամր
աւարտելէ
՚իերք Պրոլ -
տայի ^ ե րամ ա րո ւծա կս,ն վա րմարս՚ն
ը , պաշաօնա ^
վարած է Հան ր • Պարտքի
վարչութեան
մէք,
իբրեւ
քննիչ,
Համիտեան
ոէմիմին
, քանիցս քանգած է
իր աււեւտրական
գործն
ո լ նուիրուած
յեղափոխ
•
գործին
, իբրեւ
Հնչակեան;
՚ԲաՀանայի
զաւակ՝
ծպտեալ
ներկայացած է Օրմանեան
պատրիարքին,
պնգելով
.որ իր կուսակցութեան
պաՀանքւերը
ներ
կայացնէ
Աուչթան
Համիտին
•••1
է
րո ւ ան գ Փավւ-ազեան մեծ
ճարպիկոլթեամբ
կաաարսւծ է զէնքերու եւ կուսակցական
գա՚ւձեբու
վէոխադրոլթիւնը։
Օր մը, երբ կուսակցական
գրամ
կը փոխագրէ
իբրել պետական
, ծպտեալ, պաշ
տօնատար • • պարկր կը ծակի եւ գբամներբ
աՀա–
գին ագմուկով
կը թափին
գետին : Պազարիւնով
կը
Հրամա քէ որ Հաւաքեն
դրամներն ու իրեն տան, սէ–
ինք
, Հեծեալ
, կըշարունակէ
ճամբան
քք րո ւսնգ
Փ"՚փազեան
ի
Պ՛
լիղակի
մէք , զաբմանաաուն
ել ապաքինարան էրմիան -
գամ այն՝ բ" է" ր յեգավւ֊ո իսո,կան
աՀա րեկի
^։ե
րոլ%
Համար որ կը վայելէին
իր եւ իր տիկնոք. Վար -
գոլՀիին
ղոլրգուրանքն
ու խնամքը։
Իրեն Համար
,
անունէն
աւելի,
յեզավա
իւա կան
գործն էր կենւսա^
կան,
իր զաւակներն
ազատ
էին Հետեւելոլ
իրենց
ուզած
գալան/անքին
,
յեիւափււխռւթ֊եաԸ նպ՛ատակը
ւԴկ էր,
բաւական էր որ իրզաւակներն
բլլա
յին
նուիրեալ եւ մ աքուր
յե դա փ ո խա կաննե ր՝
ինչպէս
ինքն
եզաւ;
ԱՀա ա յս պատուական
Հա յուՏւ
արմանաւոբ
գաւաէլն էր Ա՛ իՀրան, Փ ա վէա ղե ան :
• - • ԱիՀբան
յայտնութիւն
մը եգաւ Ատափա–
ղա ր ի Կեդ ր • վարմա րանին
մ էք , իբրել
ուչիմ սւ
խոՀուն աղա լ է Ա՛իա կն էր որ բարձբացուց
իր գպ՜
բոց ինւ անուն ր՝ Արմ ա շի գսչրե վանքի եւ կեդբ . ի
միքեւ պատմական
նիւթի
մը շուրք տեզի
ունեցած
վիճ ա րա - Ր– I թեան
մ ր
ըն թա
^քին
, ա յգ
եւ
֊սԻւ
սաիթնե քով եւս , արժանացաւ
տա բա բա խտ
Լեւոն
Լարենցի
քերմ դբուատանքին է
Հետադային
ՄիՀրանւ արգաբացուց
իր
՚իյ""յ
գրուած
յոյսերն ու Համարումբ։
1յղաւ մեծ ու ագ–
նուական
Հայ մը։ .ճշմարիտ
նուիրեալ
մը իր ցե,–
էէին X Այլասէր
մը՝ րաւլին բովանգակ
իմաստով ,
չէր գիտեր
փշրանք տալ, այլ կուտար
ամէնը,
ինչ
որ ունէր : ՎեՀանձն ու առատաձեռնէ
, կարեկից ա -
մէնուն
Հանգէպ
, իր սրաին
մէք արձագանգ կր գտ
նէին
ամ էնաւն ցաւբ եւ դժբաիստոլթիւնբ
։
Ազն
իւ
ւււ\լ լայնւամիտ
, ոչ մէկ խտրութիւն կբդնէր դաւա՛
նանքի
մէք։ Տարատել
վազք ու նուիրում
ունէր
տ
յն ամէն
բաներու^ն
Հանգէպ ռր ադդ՛
գրոշմբ կը
կրէին : Կբ Հասնէբ
անխավյւռն
կրթական
,
մշակու–
թային ել վարչ*
գործերուն
բոլորանուէր
ճիգով
մը :
Օժտուած
զր՚"գ
մր եւ Հռետոր
մըն։ էր
ՄիՀրան;
Բաւական էրոր իր անւունը
երեւէր
որեւէ
՚ " զ գ ի
մէք
֊ — խուռն՝
բադմութիւն
մը կը խուժէր՝
ուն -
կնգրելոլ
գինք։
իրեն
Համար
սրբութեան
Համար
ժէք
էին ա լն աշխաաանքԼ
երբ որ կը
կատարոլէին
յանուն
ցեղինւ
բարօրութեան
: Իր Բ"լ"ր
գործեբր
կը
կրէին
սիրռ ք ԳՐ"
շմ ը ։ Ու– արդարեւ
, ինչ
աւելի
Հգօբ Ոլ անւգք-մագրելի
, աւելի
վսեմ ու ստեդծա -
գործ
քան։ Սէրը
... :
Ջկայ
ՏոլնաՀա
ք մը որպատկառանքով
ոլ
յարգանւքով
չյի *է ՄիՀրանին
անունբ
: ՚Բանի մը
շաբաթ աոաք, Արժստնթինէն
Տ"՚–նաՀայ
մը
յոլզու~
մյ։վ կը պատմէր
Հետեւեալը
•
՛Օր մը, ԱիՀրանփն Հետ նստած
էինք ^Ըք*
Հայ պառաւ
մր մօտեցաւ
ինծի եւ խնգբեց որ դնեմ
իր
ոսկի
մ ատան^ ին ; Ա տիպուած էր ծախել
զա
յն՝
Հակառակ
սւնւոր որ թան
կազ ին յիշատակ
մ րն էբ ^
որովՀետել
թշուառ
էին ու օրՍ՚կան
Հացի
կարօտ։
Մեզ,րւյա
ք– ու զնեցի
մատանին։
Նկ՚"տեցի
որ Ա՚իՀ -
ւնւ ։
Գրպանւէն
• զոր ես ^վճա
ՎԻԷՆ,
(8ւաւա^)
Տարիները
անՀբապոյր
կուգան ու կ՝աԼցնին։
Ե՛– աարագիբ
Հայոլթիւնը
կ՝ապրի
լաւ՛ագոյն ել ապաՀով
օրերու
ակնկալյ>ւ–
թեամբ :
Հիէնի
դաղոլթը,
\922–\923էն
սկսեալ
Հաս–
աաաուած է այս Հռովմէական
Հին քաղաքին
մէք։
՜ՇնորՀիլ
բաղմաղան
գործարաննեբու
, կրցածէ գի–
մադրել
բոլոր
դժո ւա րո ւթիւննե
րո ւն , տուն - տեղ
ԸԱալ, սեփականատէր
դառնալ։
՚քք՚՚ր
"երունգ
մը^
Հասակ աոեր է արգէն
ել կը մասնակցի
ՀայապաՀ–\
պանման
ձեռնարկներու
եւառ Հասարակ
կեանքի\
պայքարին
, ի զին անսաՀման
աշխատանքներոլ
եւ.^
տառապանքներու
։
^
ԱԶԳԱ8ԻՆ՛ - Գազութր
(մօտաւոր
թի՚–"վ
1400
Հոգի) գիտակից
իրեն սպառնացող
մեծ վը -
աանգին
, միշտ
արթոլն
, եռանգուն
եւ Հեռատես
իր ծոցին
մէք կբ պաՀԷ Հ՛ 8՛
Գաշնւակցութեան
պէս
կուսակգոլթիլն
մը , ո րուն
Հմ ա յքը պատկա
ռանք
կ՛՚ազդէ։
Չունենալով
Ազգ–
Միութիւն
մը ,
Հ՛ Տ– Գա էակցութիւնն
է ա զգա
յին
շարժումին
քաՀակիրր
.Որ կանոնաւո
ր կե ր պ ՈՎԼ
Հանդէսներ ,
ներկայացոլմնւեր
, խնքոյքներ
, ժոզովներ ել դա^
սախօսութիւններ
կը սարքէ
իբ
սեվւականակռւմբին
(Համօ ՕՀանքանեան)
ելքաղաքիս
զանազան
սրաՀ–
նեբուն
մէք :
Ոչ եկեղեցի
, ոչ մնայուն
քաՀանայ
մը եւ ոչ ալ
պատշաճ
սրաՀ
մը ունինք։
Լիոնի Ազգ՛
Միութիւ–
նր բարեբախտաբար
իր Հոգատարութիւնը
կբտա -
րածէ
զ.աղութիս
վրա
յ ;
« Աղգ • ճակատի՝^ տիսուր
օրերուն
ինքնակոչ
մարգիկ
, Հյառաքգիմականներ^
, նորելուկ
տեսակ
մը ^Հա յրենասէրներ
՚Տ^
յա լակն ութի
ւնն ունե ցան
տիրապէս վա րելու
գա դու թիս աղգ . կեանքը
;
Ա ^
ն.ոնք Հանգանակո
ւթիւննե
ր եւ երկու
յաքո
բգական
ներգաղթներ
սարքեցին
՚առանց
ո ր եւէ Հաշիւներ կա
յացնելու
Հանրութեան
: Այս երեւոյթը
ընգՀանուբ
էր ամբոդք
Յէրանսայի
մէք եւ այլուր
, քանի որ
ՀԱԴԳ • ճակատ՜էի
լուծման
առթիւ ալ ոչմէկ Հաշիւ
երեւցաւ
մամուլին
՚^էք–
1
ԿՐԹԱԿԱՆ.֊
Վիէն
դպրոցներով
եւ կամ եթէ
է^ուղէք
Հայերէնի
երեկոյեան
գասբ1ւթացքներո
վ
Հարուսա
եղած է ժամանւակին
։ կապ. իքաչք։ գպ -
րոցերէն դատ ,Ո՚ամ կավա
րնե ր ը, Հնւչակեաններր եւ
Հայ Աւետարան,ականներր
ունեցած
են իրենց
դըպ–
րոցնւերբ։
ինչպէս
նաեւ
Կէմ է ր ի կցինե
րո
լ Հայրե ^
նա կ ց ա կան
ը :
Այս
վեր
քին աշխարՀամարտին
.ամէն ինչ լուծ ՚
ուեցաւ։
Մ իայնւ մեր կապ. քՏաչը պատնէշին
վրա
յ
մնաց
միշտ։
Հիլանգներր
, ղինուորներր
ել գերի–
նեբբ անոր օգուտները
վայելեցին
։
Աղատագբոլթենէն
վերք, թեւ տրուեցաւ
Ա
եւ իր յաքորգին՝
Հժաֆ»ի,
Հիմնելու Հա -
յերէնի
դասբնւթացք
մբ ուղղակի
Հսկոզութեամբ
Ագղ • ճակատֆի ;
Աս ալ կարճ տեւեց, եւ Հիմա
Վիէնի
մէք,
մի^
այն կապ. քցաչի երեք գպրՈցներն
են որ
իրենց
գոյութիւնը
կբ պաՀեն
յաքողոլթեամբ
:
ԸնգՀաա
գոյութիւն
մր քաշքշեցին, ե անՀետացանՊետ
.կար֊
միբ
Խաքի եւ Հ. բ. Ը. Մ իութեան
դպրոցներբ ,
ԿՈՒՍԱԿՑՈՒԹԻԻՆՆԵՐ
, ՄԻՈԻԹԻՒՆՆԵՐ.
֊
•Բաղաք՛
կուսակցութեանց
մէք առաքին
ս^եգյ,
գրաւէ
Հ– 8՛ Գ՚Ը*
՛քիլ՛"
և՚^ղ՚ք
պատբաաա»^
չուրՐ
"ւնենալով
Հ –Տ ՚ Գ. Նոր
Աեբսլնգ^
կապ՛
է1"՚չյլ
՝•
Հնչակեանները,
ս^րին
գոնէ մէկ անգամ
ձելյավ՝
մը իրենց
գ՚՚յ՚՚-թե՚-՜^քլ
զՂ"՚3՚^են։
Իսկ ռամկ^ ,
վարնեբբ
բոլորովին
անտեսանելի
են , թէԱլ կ\^^
գեն երեւալ
ազգայիէն
խնգիրներոլ
մէք :
Գալով
Միութեանց
, Հրապարակի
վրայ
ե% Հ ,
յք. Ը–Մ՛Ը եւ Հ՛ Մ ՚ Մ.ը, ""–ելի
ճիչգ՝
Հֆ^լթ^
աոթի
երկու, կաղմակերպութիւնները.
Առաքթ
Հիմնուած է Վիէ՚եի
մէք
\927ին, իսկ
երկբ^ր^ք
աւելի
նոր , €Աղգ՛ ճակատիդ
ե րիտասա
րգյ^կ^
աչքն
էր :
կան
նաեւ
Հայ կամ . եւՄարտիկներու
Միալ -
թիւնը,
Համախարբերգ՛
Մ իութեան
Վիէնի մաս ^
նաճիւղը ,ի^չպէ" ^աեւ եկեղեցասէր
Տիկ՛
Միոլ–
թիւնը, որ կազմով
անփոփոխ է ել դործոլ՝եէսլ
.
թեամբ
միշտ անփնելփ
Հ
Վերքին 2
տարիներու
լ^թացքինւ
, րաղմա.^.
ցեր 6ն Հոդեւոր եւ աւետարանական
եղբայբակցոլ.
թիւններր,
այրելս
ւթիւննե
բով,
քարոփերով
կլ
բանախօս"ւթիւններով
։
Համեստ,
անշշուկ
դործոԼնէոլթիլն
մբ աա%ի
Հ.
8"վ՚՚էփ
Վ
Լեւոնեան։
, որուն
շն՚՚րՀիւ,
Հա -
սարակոլթիւնը
պատեՀոլթիւն
կ՚ունենայ
Մեծ Տ » ֊
ներու
առթիւ
լսելոլ
բազմաձայն
պատարագներ
եւ
ուրիշ Հոգեպարար
արար՚ողութիւննեբ
,
ինչլդէս
եւ երզչախումբեր
:
ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ
ինչպէս
ամէն տեղ, Հոս ալ
աս։դնապը
զգա
լի է ժամանակէ
մը ի վեր։
Հիւս -
ուածեղէնի
զանազան
գո րծա րաննւերր
կրճատած
են թէ աշխատսւնքի
ժամերը ել թէ գործալոբնե -
րոլ
թի՚-ը
: ^^չիկՒ
գ՚՚ր^ա
րաննե րը , առ Հասարակ .
աւելի բախտ՛աւոր
են, ինչպէս
նաեւ երկաթի,
մե^
քենա շինւտ ւթեան եւ թուղթի
գործարանները
ւ
Որ՛" շ
թիլով
Հայ բանուորուՀիներ
անգործ
են , եւ ռմւանք–
միայն։ անդո րծութեանէ նպասա կբ
ստանան։
Հակառակ
այս տագնապին
սկսած են
՚ի^յւի^
շն/որՀիլ
տաբիներւ՚ւ
աշյոատանքին
: Մեր
փ՚՚Քք
թիլին
վրայ, փոքր
յաքողոլթիւն
մը չէ– \30է
աւելի
խանութպաններու
եւ շրք"՛–^ վաճառո բդնե
ր ու գա,՛ -
յոլթիւնը
Հ 3)բանս , Հպատակութեան)
ստացում
ը
մեծ
մպում տուած է մեր Հա յ ր ենա
կի ցն ե ր ո ւա -
ռեւտրական
ել ինքնապաՀ
գործի
մը ձեոն՚արկե -
լու :
կարեւոր
գիրք մը բռնա՛ծ
են պտուղի
ել բա\քա,^.
րեղէնի
մեծաքանակի
վրա
յ Աֆաոնեան
եղբա
յը ֊
ները, Աանճեան
Հ՛այր ու որդի, եւ Զուլֆեան եդ–
բայբները
։
- ^ -
Ունին՛ք կօշիկի գո՚րծարանւատէրեր
, կ՛ Սապսւն–
ճեան
, Մ՛ Ջոպոյեանւ,
0՛՛՛
Ագպըյըդեան
, Ա՛ Թէր—
զիեազոլպեան
, Ա . Աբդարեան
, որոնք
իրենց աբ -•
դիական
մ ե քենան ե բ ո էի օժտուած ա
շխատանոցնե
բուն
մէք որոշ թիլով
Հայրենակիցներ
կրբանե -
ցնեն։
Մեղի մօտիկ,
Փ՚^թէվէքի
մէք կա
յ Ա՛ Թէր–
ղեան կառատունը
(շՅքքՕՏՏՔՈշ)
որ կարեւոր
գիրք է
գրաւած է
1
ԵԼ այսպէս,
Վիէնի
մէք, ամէն
քայլափոխին
,
կարելի է Հանգիպիչ
Հայ ա րՀ եստաւո
րի , նպարա -
վաճառի,
Հիւսուածեղէն
ի , ել ճերմակեղէնի
խւս -
նռլթնեբոլն
։ Ջմռռնանք
յիշել
նաեւ
3
Հա/կ • սբճա–
րաննեբը :
Ա. կ.
ԲիիԶԱՆԳԱՑԻ
դարձուր
իր մատանին՛^։
Պառաւ
մայրիկը
առաւ,
իր
մ ա տանին ու Հեռացաւ
Հազա ր
^ ՚ ո րՀակալի
քով
եւ օրՀնէնքով։ Եւ աւե լցուց
.
<տ։11ոլբբ մըն էր այգ
՚ՐԳՐչ
՚ • . Սուրբ
մը. :
րտնքն
աշբերնւ արցունքով
լեցուեցւ
Հանելով
մատանիին։
փոխաբժէքբ
բած
էին Հայ կնոք,
ըսաւ
գր, էմդ. եւ վե րա–
Այ"
1 ՚&Արեւ ի քարսիրտ
խմբագիր,
սուրբ
մը
Հայ
ժողովուրդի
սրբազան
դատին, եւ ոբուն խոգ–
խոգ՚ոլմը
արդար կը գտնես գու այնքան
ճիւաղ .
օրէն։
ՄիՀրանն էր, այգ Տէրվիչ
Հա յորդին ոբ սաոյգ
տեղաՀսւնւոլթենէ
մը փրկեց
ամրոզք
8ունաՀայոէ; -
թիւնը։ իր Հակառակորդ
բ" լշեւիկներն
անդամ
վայելած
են իր բարիքն ու
եղթայբակաւն վերաբէ^
րԹւմը • • • :
ինքն էր ոբ Պ ՚ ՚ լ " " յ գրաւման
չրքանին,
ոլզեց
անդամ աՀատել
քէմ ա լական
շարժոլմ
բ
բրիա , ա–
քակցոէ թեամ բ : Ծպտուած
, գնաց
մ ինլչել
Թ՛ուր -
քիո
յ խոբերբ՝
շարժման
պարագլուխները
ձեբբա–
կալելու
իր կեանքին
գնով •
Պոլսոյ
մէք. Թուրքերը օբ մը
թունաւորեցին
ղինք,
բայց երեք անգամուան
սրտի
զօբաւոր աագ–
նապէ վերք, ազատեցաւ եւ գատր տեսաւ
իր սէ ^
փական
ձեռքով։
Թ"՚–րք
ընտանիքի
անգամներն
ան
գամ
ըսին
Հ^Ըրին ու զտան...՛»։ Աքո,
^Արեւ^ի
փոքրոգի
խմբ՚տգիր
, ՄիՀբանին
գաղանատիպ
ըս–
պանիշները
, թոքախտ,ալոր
յո յն ոճրագո
րծն ու իր
վարձկան
Հա ք րնւ՚կերր
նոյնպէս գտան • . . ;
Կը Հարցնեմ
քեղի,
ՀԱրել–»ի իմաստակ
խըմ -
րագիր
, յւր Հետեւեալ
քսութիւնը
սաՀեց՚ոլ^ած
է–
իր •
ՀԵթէ
Հ^Յուսսւբեր^ի
խմբազիրբ
մտածելոլ
կարողոլթիւլն
ունենար
, սքիտի չՀարցնէր
, ո^լր են
ՄիՀբան
Փափաղեան
, իր կ ՚ ^ ն ու զալակբ ելՊաէ^
աաննե բու
եզեբաբախա
ընկերներբ
ծ–
1.
Ս^յգ
էք՛ արգար
Հատուցումը
ՄիՀրանին
գերագոյն ու վսեմ
նուիրումին՝
իր ցեղին
աԼ մարգ
էակին
Հանդէպ
յ
2.–
ի՚՚նւչ մաՀացու
մեղք էր գործած Տ^ԿԻ^
Արշալո
յս
Փափաղեանը,
ընտանիքի
անձնուէք
մայր
մր որ սիրով ու գուրդուրանքով
• կը
Հ՚՚՚ք՚ք
իր
սիրելիները
I
3.
Ի՞նչ
չարիք էբ գործած
իր
քսանամեսւյ
սիբասուն
ղաւակը,
Աերգօն, ոբՀազիւ
բոլորւ^^
Միսիթարեան
վարժարանի
չրքանբ , կեանքին կՏ
մտնէր՝՝
լի աւիւնով,
անմեղ
տղո1լ վճիտ
ակնա՛րկէ
յառած
ապագայ
երաղներու եւ երքանիկ
կես^ք՚քի ՚՛
4.—
Ի՛՛նչ
ոճիր
էին գործած՝
բանաստեղծ ՚
խմբագիր
Մանուկեանբ,
Բժ . Աշրգեան եւ Ար""^
Կայծակր։
Ուրեմն
կկնգոլնիս
որ կարելի է
բռնի ուժով,
դինոլած
, մտնել քաղաք՛
կուսակց՛**–՜
թեան
մբ պաականող
անձի
մբ տունը,
ղինու
զ* ՚
րա թեռմբ
զուրս
Հանել
րնւտանիքին
անմեղ
՚
դամները ելՀրէշաբար
գնգակաՀարել
առանցդ»՛–
տի ու ղատասաանի
, առանց
ինքնապ"՛շտպան"՛–՜
թեան
ամենադոյղն
առիթի։
Ազատ
երկբի
մր մէԻ
քագաք. ամենարարդ
ու պատասխանատու
արաբքՒ
մբ Համար ան-^ամ տեղի
չունենար
այդպիսի ք^է՛
բարոսոլթիլն
... է
•••
Ամէն րոպէ, ու ամէն տեղ
ուր կը շրքՒ
դարշեքի
զանգուածգ ֊ ՄիՀրան
Փափաղեանի
, Ի
սիրելիներուն
ել զոՀերոլն
անմեղ
ոդիներբ
՚գԻ՚^Ւ
<ալածեն
քէղ , անարգ
թզուկ ,
ՄիՀրանին
ել միւս անմեզ
զոՀերուն
ղերեպ/՛*»՛
նը սրբազան
ուխտատեղի
մբն՜է
ուր, ամ1,ն տաքԻ
>
ամբոդք
Հասարտկոլթիւն
մր, առանց
սեռի
ու դա
ւանանքի
խտրոլթեսւն,
արցունքն
՛աչքերուն,
թայ
խոնաբՀիլ՝
սբ^^զէզ
ոգեկոչումով
մր։
ՎԱՀՐԱՄ
ՄԻՍԹԻ՝^
Fonds A.R.A.M
