ե ՐԷԿ ե Ի ՍՑՍՕՐ
լով,
թօնէրէն
բերանքյ կը դնեն ^ ամանի
մը մէչ
եղած
ՀԷ՜Լայի
եւ. ահուիւի
մէ^աեղ, երբ աււտուն
ի–
բենց
^""–Կէթւլ
"եւցահ–
տեսնեն կը տիւբին,
յւբ ի -
րենց բախտը
սեւ. պիտի
ըչլ՚"յ
, ի"կ եթէ
հինայէն
խԱ-բ
՚ | «ի մը հԱսւաււ-սւծ՚Ձւյր Հ– Եփրէմ
^օզոսեայւի գիրքէն, ււր լււ՝յս տեսա,Ն վ1քր.ջերս, Վի–
էա1աւյի մէջ։ ւ;«Նռր Տարւյւ.յ Տօնը ե|ւ|յ եւ. նար Հա–
յռց քով», ՎիէնւՏա) :
Ն"ր
տարւոյ
սկզբնաւորութիւնը
ինչպէս բ"է"ր
^ յ՜քւքԼովուբգնել։
ուն^
նոյնպէս թէ՛ հին եւ թէ՛
նո՝ր
Հայերու քով մասն-ալոր
ուրախութեան
եւ տօնա
խմբութեան
օր նկատոլաձ՜
է ։
Հին
Հայոց
Ն"ր տարին
հայկական
՚քյաւասարդ
ամսու
\ ին կը տօնուէր որ միանգամայն
« Ն"Ր"ց
պտղոց» կամ ՀՈԻՆՋ՚ԲԻ տօն էր եւ այգ օրը ազ -
գա
յին յատուկ
աստո ւածնե
բո
ւ նուիրուած
էր եւ
մեհ– տօնախմբութիւն
տեղի
կ՚ունենար
թէ՛
իբրեւ
Ն"ր
Տարւոյ ելթէ իբրեւ
Հունձքի տօն, իսկ այգ
աօնին
հիմ՜Լարկոլթիւնն
ալ, րսա
իյորենացիի,
Հայոց
Վազարչ
թագաւորին
կը վերաղրոլ^ի :
Հայոց
Նոր տարին
հայկական
տոմարի աոա -
քխն
ամսոյն
Նաւասարգ
մէկին կր սկսէր։ Եւ •> -
բտէվհետեւ
ճիշդ
" ՚ յ դ ատեն
կ՚իյնար
նաեւ
Հայոց
հունձքի
շրք՚"^Բէ
որով այգ օրը թէ իբրեւ
՚1քՈր
Տաբիւիւ
եւ թէ իբրեւ
Հու13ւձքի
տօն Բագրեւանդ
գա–
ւաււ ի Բազաւան կամ Գիցաւանւ
գիւղաքաքին
մէ^
(այժմ
թքք՛
Ի՚՚չքիլի՚՚է)
՛մեհ շուքով կը
տօնուէր
բոլոր
Հայերու
կույմէէ
Հայերը
Հայաստանի
ա -
մէն
կողմէ Բագաւռն
կը դիմէին։
ւււր Ամանորի եւ
Հունձքի
ասաոլածներուն
իրենց
հունձքի
պտուղ -
ներէն կը տանէին ; Այս զուտ ժողովրդական
տօնը
քան
ի մը օր կը տեւէ
ր ;
Նոր
տարին/ քրիստոնէակա՚ն
շրջանին
•
^Բ՜է ՜
գոր
Լուսաւորիչ
կեսարիայէն
վերադարձին
Բա -
գաւանի կամ Գիցաւանի
մէ1 Ա • Յ՚՚վհ
•
Մկրտիչի
ել Ա • Աթա՜ւազինէս
վկային
տօ՛նը հաստատեց
Ն՛"֊
ւաոարգ
մէկի
Օրը է
Հին
Ն՚՚՚ւասասրդի
հետ կապուած
սով"
րոյթներ
՛ու. Հաւտտս՚լիքնե
քւ բաժնո ւելով
–ի րենց
բունէն
ցր՛
ուած
են զանաղան
ժամանակներու
եւ օրերու վր ՜
րայ;
Հին Նաւասարգ
մէկը ^կատուեցալ
իբրեւ Ա^
մանւ;էէի
սկզբնաւորութեան
օր ել պաՀեց
հին սո -
վււրոI թքււնւն ե
1;
էն եւ հաւատալիքն
երէնւ ;
Տունւուար
մէկր
՛իբրեւ
սկզրնաւորութիւն
Ն՚՚Ր
Տ՚՚՚ր՚ո
I շատ ոլշ րնդՀանւրացած
է ՚.
Ամանոր կամ Ամ - Նոր ժողովրգական
յոր–
ք^որ^ումն– է
կաղսւնդ ,
յունական բառ մըն է որ կը
նշանակէ
ամսո
յ առա^^ին օրը\
՚
Հա յսւստանի
մէ^ րն/դհ • տարածոլած
.սովորոլ–
թ ի լ ն մրն է ռր կաղանգի
նախորդ
իւիկ-ունը
զիչերր
տզաք
խմրււվի՚հ
տունէ աուն պատելով
ոլ
երգելով
նոր
տարին կբ շնորհալորեՆ
,
աանաէրէն
րնգունե–
լով
զանազան
նւոլէրվ եր : Հայաստանֆ
գիւղերուն
տռւնե
^ ը
հ ոզածածոլկ
ըլլտլով
աղոց պտս
յտր
մեծ
մասով
տանիքէ
աանիք
տեղի
կ՚ունենար;
Անոնք
երգհ բներէն
իրենց
մաղթանքն
լ^ելէ
վերք
բոլխե–
բիկէն
չուանով վար կը կախէին
տոպյւակմր
,կողով
մբ կամ գույպայ
մը^ որուն
մէ^ կբ լեցնէր տան -
տիկինր
.իո նուէբները,
կարկանդակ
կամ Լոր պը–
տւէլղ :
Տունէ
տուն պատելու եւ շն.որհաւորութիւն
ր–
նելու
սովորութիւնը
մեծերոլ քով ալ
, "՚" -
կայն
անոնք բան կաղանւգի
Օրը կ՝բնեն։
ԵրղԼկայի
մէք
չ.որՀաւՈրոլթեան
կ՛՚երթան
խնձորով ել նա–
րինվով :
կագանւգի
սեղանին
ուտելիքներու
մեծ մասր ա–
ռա^ու ընէ պատրաստուած
կ՝Բ1լ"՚յ
- Մէկ մասն ալ
Գեկտ.
ՅՕք՚ն կամ 3\ին եւ կազաԼգի
օրը կը պատ
րաստուի
, ինչպէս
անուշապուրը
, եւ
հերիսան է
ֆյմորեղէններռլ
մէ^ առածին
տեղը կըբոնէ
Ս1ա -
րւիԹ։
Ցորենի
ալիւրով եւ ^րով կամ կաթով
չազ–
. օււած մեծ բ"լ՚՚բշի
"՚֊ տափակ հաց մ ըն է ,
վրայէն
12
մասի
րսւժնւուած
, երբեմն ալ բնւաանիքի ան–
.դամներոլն
թ ի ւ ՚ ՚ վ բս՚ժ1ուած
կ՝ԸԱ՛"յ
՝• Երբեմն ալ
խաչ
մբ եւ տս։րւոյ՜1է թուա կանր կր դնեն։
Մէէր
դրամ
կը գրուի
իբրեւ բախտի
նշան,
որու որ ելլէ
գրամր, ան է բս.քստաւորրՀ
Հա քկ • սեղսքնի ան -
Հրաժեշտ
խմորեզէննէ է նաեւ
էաթ֊ան:
Ն
որ տա
ր ի ի
կաթան
մեղրով կըպատրաստուի
^ Հ^նունղի շարԱք–
թապահքի
շ քէ^ան ըլլալուն
է
Հայ
ժոէքովոլրգք,
մ է^^ քանի
մ ր աեզեր
օճախի
մր մէք դերանի
մր ծաքրը կր գնեն եւ հետզհետէ
ու
օրերով կր վառի , գիշեր
ցերեկ
անշէ^ մնալով, ո–
րուն
մնաց։՛
րգ^. ե ք։ն ալ նուի՛րական կը
համարուին։
Հա քՍՀսաանւի մէք րնգհ • տարածուած
է հալատ–
քր թէ կաղանդի
նախորդ
ղիչերր,
^իշգ
կէււ ^^2՛՛՜–
|1|ւԹ
բոքոր
վտզռւն
քրերր
(տզբ/,լր^ զետ) վայր–
կեան մր կամ ժամ մր
օս1փ կը 1աււի1;ւ 1
Ով որ
կրր֊
նայ
շղ ա քգ մաքրկեանին
աղբք՚ւրէն
քոլր
առնեք^
" ՚ յ գ
9՚՝՚–՚՜ր
^^սեհի կր փոխուի։
Աաոր համար է որ
աղքկկներ կամ երիտասարդ՛՛
եր կ՝եոթան։
ազրքււրր
ել կր սաասեն
հոագաքի
ակն՚թաբթւ՚նէ
Երբ հասնի
վա
ւրհեււ՚նր ,
է– սկո
ւն կ ո ւեւյ^ են ամա%ր , ու առանց
հտհՆո
նայեւոլ Կամ
մէ1յւււն հէտ 1սօսելոՆ,
տուն
կ^աճսէսւա-^են , հաւատալով
թէ ոգիները
զիրենք
կը
հեաաանո
են/ :
Տարեվերքհ
դի շերը ա^ղքիկներ հաւկիթ
մը
կաչ։մրած է կ՛՚ուրախանան
որրախտը ժպտած
է ։
Ն"յնսլէս
սլառկելէ առաք , աղքիկներբ
երեք
ան
գամ
թոնիրին
պաաեբը
կ՝աւլեՆ , յետոյ
աւելը կը
գնեն
բարձին
տակը։
Առտոլն եթէ աւելէն
ծղիկ մը
չէ կոտրած
, րախտաւոր
են ։
Ջերմ
ու՜ւեցողները
կադանգին
գիչերը
պ"՚ղ "՚Գ՜
բիւյ՚ին
մէ1 կը լուացուին։
Ուրիշներ
թթենիի
վը–
Ր՚"յ
^ԼԺԼ"Վ
թ " ՚ ՚ թ թտփել կըձեւացնեն :
կ՛՚ը
նես կր հագցնեն,
Հթութ կը թափեմ՝»։
Այս ատեն
թութ
կ՝ը/լ՚"՚^յ»
«է տյս ատեն
քերմ կ՝րԱայ » =
Ջերմը
այս խօսքերը
լսելով
կ՝ամ^այ
ու
հիւանդին
օձիքր
թ՚>ղ կուտա
յ :
Ակււայ
մէք կաղանւգի
գիչերը
ոմանց
տունը
ճրագ կը վառի
իէր.՚նւ
ՈԼ
պէրէքէթը
չփախչելու
հա–
մ ար
Ջաւաիսքի
Հայերուն
քով կաղանդի
արշալոյ -
սին
տանտիկինը
աարինւ
սակառի
մը մէք
գզելով
վրան
մեզր կը լեցնէ եւ հարսերուն հետ
ձեռքերուն
մէք
րոնած
զայ՜ւ՝՝ գալազանով
գետինը կը
զարնէ
ու դուրս
կ՝ելլեն
, կը դառնան
դէպի
Ա՛րեւելք ու
երեք անդամ
^՚^//4«դէօվլԱ^թ– ,
սարն ես, ձորն ես,
արի եկուր
տուն»։ Ու ՚նւ՚յ՜ւ՛ Կ^Ը՚Ղ՚՚Վ
՚ " " ՛ ^ կբ մըտ–
նեն^
մեղրը
ամէնուն կր բաժնեն
, իսկ ա01ր\ճ կր
պահեն ;
Պ ր ՚ ՚ ՚ - ո ա յ ի գիւղերէն
Ենիճէի
մէք կաղանգի
նը–
ւէրը ^տար՚ուբեր՜» կր կոչուի :
Միեւնոյն
րնաանիքի
անդամներուն
մէք
ամու
սինը իր կնոք ՚նուէր
չի տար, ամօթ
համարելով՝.
Ղարաբադի մէջ–
Ընւտանիքի
անզամները
Նաւասարգի
իրիկունը,
նստած
ահագ/՚ն
կաթսայ
կրակի կասկարա1քի
վրտյ
կԴփենկոլրկոլտըՎմիս
եւ ցորեն)երդիքէն
կը թափի պարկ
մը
րնկոյղորով
Հաքոց Նոր տարւոյ
ուրախութեան.՛
աւետիքը կոլ
տան։
կուրկուտի
մէք թափած
րնկոյղները
գուրս
չեն
հաներ,
րսելով թէ կուրկուտի
բաժինն
է ։ Եր՜
դիքներէն։
բնւկոյզ կր թափին
մինչեւ
աքաղաղին
կանչելը
% է՚սկ երբ քաՀան. ան եկեղեցիէն
տուն կը
դառնա
^ . գիլզացիները
օղիով ^իսՂձոբով կամ ցո
րենով կր ^ո րհաւո
րեն Ն""–ասա բդր • Գիլղաց-քք -
ներր
իրենց
այզ եկութր կամ վսւրոլցա^
բ
րնելէ
վերք, այդ օրէն կ՝ րնւ է ինւ իքենւց ա րա խո լթիւնն՚ե
րր :
Այն։ աշակերտր որ Նաւասարգի
տօն։ին իր վարւցե–
տին
րնծայ
չտանւէր,
այլեւս
չէ ր կոնար
տեսնել
վարպետ
ի։ երեսը
՚. ^ ^ամ
ին աՀգամ
Նաւասարգին։
պէւռք է երթայ
իր ոսոխի
տունը Հ
Արքյ՞ււխԻ ւքէջ
Գանւձռկեցիք
Ն՞,/* 23/^
Կ՛Բ ՜
ա քսօր
%աՆ՚11աք1դ
է ւքեր պաւգերու
ազ հզ տօ–
նբն է– քաշիկան
(քէշԿէկ)
հերիսայի
տեսակ
կր
պատրասստեն
եւ ուտելէ աոաք կը շնորհաւորեն
ի–
րաբ
մամին՛ ու պասքին
ձեռքերր
համբուրելով
:
Տետոյ
կուզայ
տարէք
բէ71էք|ւ
ն՚ոլէրներոլ
ժամր։
իսկ
զիւզին
ծաքրը
երքտասարգները
կր
խաղան
քզաքախտ
, կասկարանի
, կնւլէէոիէտ , հեծի , կռան–
թոփ . հաքի - հալի
ուքան^
կււ.|ւ1
կր բռնԼն
-, ոմանք
դոչ
Լխոյ) եւ կր կռուեցնեն •
ՍիսռւաՏի
մէք
(Սիւնւք֊ք)
Ն"Ր տարի
Տուն -
օւար
մէկը կ^անցնի անշՈլք,
որովհետեւ
ա՛նոնք կր
տօնեն
հս։ քկ - Նոր Տարին,
Նաւասարգի
մէկր 0 -
դոստոսին : Ամէն
տուն
ն.որ աարիին
անպատճառ
հարքւսա
ունի :
Զանզ եղոլրի
գիւղերն ալ Աիսիանի պէս
Նաւա֊
ոարդքւ մէկր տարեմուտ
կրհամարեն
•.Գիլգացինեբը
մէքմէկ
խնձորքէ մէք արծաթէ
գրամ գրած,
մէյմէկ
շիշ ալ օզի առած
, կ երթա՛ն կր շնորհաւորեն
տան֊
աէրր : Զիչերր
գոմերը կը մաքրեն , անասուննե -
բու աակ գարի կբ ցանեն եւ պոչերէն
կարմիր
թել
կր կապեն , ո րպէսզի
տարին առատ եւ կարմ
իր
օրերով
երքան իկ ըլքա յ ։
Վո^Թեւ մէջ
Տաւր՚ին ցլոււխ
կր կոչուի, որ կը
սկսի
վ^րք՚"ց"ղ
տարուա՛՝. ւէեոքՍ չ ր^-կ՚ռւան
արեւ–
մուտէհ
ետք։
Տարուան
առաքին
Օրը տօն՛ական
օր
է ։ Այդ
"/՛Հ՛
ճաշին մարգոց կը սեւլանակցէին
նաեւ
կն-իկ ւ/ալա կն ե ր : ^^ա շէն վերք
բ"
լո ր ը
շբքասլատա^
են
քիււԼս1ւ1ւ
եւ պտտշաճ երգ մբ
իմացնէ
միրդե–
րո ւն զ ալոլսաը
:
Ու Կը սկսին
մս\զթանք1
երր ,
«ա–
մէն տարի բարով
հասնտինւք . եւն .» ; Այգ <*րր բոլո
ք՛է՛ իրարու
կ^այցեքեն։ եւ պէտք է
եօթը
գաւաթ
ըմպելիք
խմեն ^ եթէ ոչնաիսաաինյ» է պատուողին
։
•՜
Իաղէշի մէջ
(Պքթլիո)—
Գեզքոլկները
հողէ
սափւ՛րնէրոլ
մէք միրգով կը լեցն֊են եւ հողով կր
ծեփեն
որ
Տ՚ա-րեդլ]Ս]1
իրիկունր
կը բան
ան–. :
Բաղէչի
դիւղեբուն,
մէք փէ տռոլած
ուտելիքներն
են Ղ՚ա -
լս՚շի
քաւյցրր
, Ա՛ոկաց
մեդրր , կարկառի
զարտէն
,
Ապայկերւոի
տրմսր,
՚^ինիձորի
մրլտիկը
եւն. ։Բա–
ղէ
շի
րնկոլզք,
համ րաւաւ ո ո
հէ|1լԱ71՞
է :
Մաւշի մէջ
Տ՚^՚րեմոլաը
կ^անո^ւանեն կա -
խը1.դւ։զ։
կաղը՚-գցուն
պէտք է քազցր
—^ անոյշ րլ–
քս՚յ : Հոնէ աք ադաքր ա *մ ուշէն
(^վերքալո
յսհն յա -
քոբգող
մութ)
ե^գի^երու
վրայէ% աանւ մէք կը
կախեն
տոսլրակներր
% Նո ր տարիի
համ ար կը
աատրաստեն
սիսեռի
աքյանձ , չոր
մրգեզէններոլ
հեա խա ռնած կր լեցն։ե\ տո պ^ակնւե ր ր \ Նոր տա -
րքէքյն •առսււօաբ
իէ րաՀ^անւչիլր
շրքան։ակ,Կ
համթաՕ
ունւի ախ.ոռն– ուր կր հալքռլին
գինւեխում
կ՚ընեն ;
Իյուլ,
յյղբերզական
պայքար
մը կը մղալի
Հայ
հոգիներուն
միքեւ
Սփիւռքի
մէք։ Այս պայքաէբին
ամէնէն
սուր շարժոլմր
զգա
լի է մաւաւաԼղ
Յքբաձ^
սայի մէք, ուր մէկ կողմէն
հին սերունդը,
կաոչած
իր ալանգութեանց
եւ մայւ։ե1ւ։ի
լեղուին
^ իսկ միւս
կոդմէ՜Լ
նոր սերունւդը
,
ղր^թէ
պարաոլած
,
շլա– \
ցած
չրքապաաէն
, իր ամէնէն
ցաւագին, աաաաաի ~
ճաննւերուն կր հասցնեն
լուռ այս պ՛այքարը
%
Այս
կռուադաշտերէն
մէկն ալ եղբօքս
աէՈէձն
էր
ք ՛ուր մնացի
ղրեթէ
երկու
ամիս ել որոնց ըն -
թացքին
ամէն
օր ականատես
եզայ
հողեկան
ալե–
կոծոլթեանւց
։
Տան
մէք Կ"՚Բ եղբօրս
թոոնիկր
^ սւզքկան
ման -
չ"՚–կր՝
Պատրիկը,
որուն
^"՚յրը
ֆր՚՚՚՚նսացքւ
է՛ Տբ–
ղան
հազիւ
երկու տարեկան։ է, արեւահուր
աչա❁շ -
տելի
մսէնչ մր^ խաժա1լն
, ոսկեհեր։
Առանւց ան։սր՝՛
եղբայրս
որբս-ցած կր զղայ
ի^քղինք
ամէն։ րանէ ^
կեանւքին
րոլոր
տեսիլքնւե
էն>
^ հաճոյքի ել ոլբա .
խութեան
բ ՚ – / " ր տզբիլրն.կրէն :
Բայց այդ էողսէն
միայն
ֆիզիքակս.'1
ներկայութիւն։
մը չէ իրեն
<ւ«–
մար,
այլ հ՛ու/եկան։ աարօրինակ
ել. լուսահեղ ան
հրաժեշտութիւն։
մր՛. Անոր արտաբերած
իւրաքան–
ւյք% է
ա էոա
րո
չիւր
հայերէն
բաոը
<ր՚"շքի
՚^ք՛ Կ
կարձես,
որուն
անսահման
հքւս.։ղոյրին
մէք
էն
մինւչեւ
ցեղին։– հեռաւոր
սահմաննե^
բ կը հասնի
1։
Որոշած է զրել
կ ՚ " ր ղ " ՚ ք
ս-րվեցնել
անոր։
Տղան
հիմա
սքանչեչի
կերպով կ՝արաասա–^ է մեր
լեղուին
բառերր •
Աահակ, Մեսրոպ^
ազուոր
լեղոլ Հ
Լեղուդ
ուտեմ, կը րացագտնչէ
մեծ մ—յ -
րիկր :
Եւ դիրկէ
գիբք
կը խլե՚ե
7"՛/–.
համբոյրներով
կբ ծածկեն
երկնավառ
ս-չքերր,
արեւաշազ մա ֊
զերր :
Վարր
հայ բնտանիք
մ լ ^ ալ կ՚"յ ՚– Մանչ
մբ եւ
ազքիկ
մր ունին։ Տաճա/ս կր հանգիպիմ
աանոնց ^
երբ կր խարանւ բակր կամ տան։ Լտեւի
սլքրտէզբ ւ
Եզբայրր կր սաստէ
իր պղ՚ոիկ
^"յբիկր^ */՛^
հեռոլէն կբ տեսնէ ղիս ՚.
Հայերէն։
խօսէ ^ կ^ըսէ ս,ն՝ւր՚.
-էսքայք.է&
ելլեԴք ,
ժ " ՚ ն օ ։
Աանգուխ
կ՛՚ըսեն
, էււք»1՝ւիէ
չէ :
-
Աանզու
խէն։ եքքե^^-ք ,ժա1օ
։
Արտաճմ/իկ
բան։ մր կայ այս ամէնալն
մէք ֊
իր սլարգու թեամրը
խորունկ
ոզբերգու թեա\ մը
ցաւը Հ
Եւ էքեռ աեսակ տեսակ
ցաւեր
զրեթէ
սւմէն հայ
աոլնւի
մէք։
ԱոքԻԿր
ամուս՚\ացո։ծ
է օւոտրքւ հեաո ,
տւլան ն.շան.ո։ած ֆբանւսոլհի
ք. մր։ Տան։ մեծր,
մա
միկ
մր կամ պապիկ
մր, երբեմն ալ երկռլքը
միա.
սին,
շուարած
մնացեո
ե՛ն :
- կիսռտ
ֆրանսերէնովս
մէքԼրնին
ինկեր
եմ,
դէշ
տղէկ կբ հասկ^^ հմ ի՜նքղքնքս , կ՝րսէբ
ինծի
մամիկ
մր : Ո՛՛՛ր են։ մեր տուները,
սւմէն֊յւս ալ
հ—յ
էինք,
հարսը Հայ, վէեսան։
Հ ՛ " յ : կերած
պատառ
մ ր հաղերնիս
համ ով կուգա
ր , խմ ած
ք-ոլրե
բ%իս
օրՀ՚1ո,,սծ էր– Հոս կարծես թէ հուքինքս
ղրկսւ»ւծ
է , միշտ
ծ։։։ րաւր կր զ՚ք ան.՝ք ագբիւրի
մը,
տ-բուն
վերք
էն կաթիլն է ցամքեր •••
Հէսքերէն։ մէկ թառն իսէք , մանուկի
մր
բերնէն՛
լսուած,
օտտքւ՚ոլթեա-Ն ա 1Ա էքտիսասրղա շող
երկնքի^
աակ,
անոյշ
հէքէւաթ
մբն է կարծես :
Ե՛՛րբ
մեղի։ համար,
մեր
րո քՈ ր՚.ն համար , յա–
^լիտենւական
զրոյց
մր պիտի
դաոնայ ա քգ
հէքիա^
թր է Ե՛՛րբ վեոքաւղէս
սքհտի
հասկնս/)։յւ
, պիտի
Հա–
մոզոէ.ին–ք, որ անփոխարհնեքի
զսւնձ
մ րն է ^յգ
անփշուր,
հրավ/աքք
րիւրեղր, դ"Ր դս։^երու խ"ր -
հուբղ ին
մ է քէն
քս^.զ ակ աո. քանգակ
հասցոլցի%
մեզի
մեր սրբանան
նւախն ի,թր
է
Հիմա կարծես կբ նմանինք
երկրախոյա^եբա։
^
)00000000000000000000000000000000000000՛
Մչեցիներունէ
կէսզանգի
կերակոլրնք է ձէթով թա՛
վահաց , կանեփէ
հատիկ
ձոքուր^ կաղամբէփխա^
^
րոլսլով
քիլֆթւս
Հ
Եր<ք1ւկայիմէջ 5
ան բոլոր էբիկմարգոց
Հ»օ––
մար կր շինեն քսակաձեւ
հաց,
կիՂերոլ
համար "՚/՜
հիւսկէնւաձեւ
հտց , իսկ ընտանիքին։
համար ակսա
ւաոակաձեւ
մեծ հսց
^ որ կր կոչուի
՚ԱՈ՚բ աաք.)» ՚
•քէքը
ղ ր ՚ " մ կր գնեն.՛ :
Խարբերդի մէջ
Սովորութիւն
մբ ունին
որ
կաիրլկ
կր կոչուի։
Զեզոլնէն
չուան
մր կր կա ՚
խեն
, իբրեւ թէ եթէ հաքոր
նոլէր
չբերէ
կսխձչու
համ ար : Նա է որ կբ խոստա՚1.ա յ կլ ա յն։ աաւԽն կբ
բոլորոլին
՚Բքււրսիին
շ"ւ^7՚քր :
Նաահ՛^
Գաըո։յհիսաււ|ւ մէջ
կր պատրաստե՚ե
Հ*^
^Բ չրթրո՚ոհկով
(կանեփհատ) : Անոնց պաար^օ
՚
տած
ա՚Ա1՚ը|ւՐւ
կլոր է տարուան
չորս
եգանւակնեբոէն–
բաժանումՈէի
%
Սեււ.աստիո,յ մէջ -
Գհէ,տ. 3\էն
տանտիկինբ
կ եվւէ անխմոր
բաղաբքբ
որուն
մէ9 գրաւէ կր ՚՝
կԳփէ նաեւ
կաւրկւ՚աը
ել
եօ7>ւ՚^ագի
աս,.ո,րո^ հէ՛
խաշեն
հատիկր։ Ապ հատիկէն
կուտան
նաե. կ^
վերոէն եւ ոչխալ^եոու1ն
։
՝ Հ.
ԵՓՐԵՄ Վ .
ՊՕՀՈՈաՆ
Fonds A.R.A.M
