ՌՈԻԲենԻ հՒ լ. ՑՍնթԻ
ՑհՏՍՏԱԿԻՆ
(ք^աւյԱ՚աԱ իօսք Յււ>–6ւււ–ար 13ի
սւյաեանգէսին սւււթ֊իւ)
Աէրելի
շԼկ^երեհր
ել. Հսւյրենսւկիցներ
,
ԳպրIIւյաՏլան
գչւասեղսւններէն
կը յ1՚^.^Ք ^"՚Ր ՜՜
կալ
վ^իճաբաՆոլթեա՚և
սւռարկսւյ
մքւ , որ կը էէա -
ոայէր
՚֊էակաճառութեան
մս֊ րզւսնքնեը եւ ճար -
աւասա՚հու-թե՚՚-՚ե
վա րյ-ոէ֊թ-էւ^նե
ը կաաա բեէու.
1
Հ Գրի՛՛չ թէ Ս՚՚՚-ր
» ւ
"՚յ^պէ"
կչլ կ ՚ ՚ չ ո ՚ - է ր
՚ " յ գ
նիւ֊–
թ ը ։
Հակաճս^ռող
կողմերը կ^ա չխ ա ա է ին Հաա–
աւատել թէ գրիչը
գերազանց է սյււրէն
, կամ
ս՚ուրը
գեչւաղանց է գրիչէն
^ վաս1դի
,
կը
փասաարկէին
աէԱոնք
,
ւՒռւ^վյււրգնԼըոԽ
սլաամ
ութ
-եա
՚Խ
եւ. քա -
ղաքակրթութեանց
Նաղկոլ.միՆ
՚ ^ է ^ ՂՍէ՛^
ք * 4""՛՛
աո՚ւրւլ^ որ խլահ֊ է յաւերմութեան
պսսւկը։
Հ«՚/»–
ա–ւ.Հմւււնափսւկելով
մեր ^ողոՎուրգին
սչասւմոԽ–
թեան
մէշ,
եթէ չա֊՚ւենայինք
Եղնիկի կամ Եղի -
շէԻ
Ղէ՚ւ՚էԸ.^ վանքերու
մէշ ճռնչացոզ
եղէգներէ՛ն
մինչեէ. Գուրես՚ններու.
կամ Տէբեաններ՚ոլ.
փեաոԽւ–
ՐԸ.> ""՛Լ
՚գԻ"՚Ի
կարենար
վկայութիւն
ասւլ Հայ ~
կաղանց
հսւ1ճարին
ու. փառքին
մասին։
Բայց , կը
ալաաասխանեն
Հա կաճառ֊ողները
,
եթէ չունենա -
յինք Արաաչէսի
նիզակները
, Հաւլռւնի
թուրէն
մինչեւ
«ձ
-ու֊/է»
Սասունցիներուն
սուրը,
ո՚^վ իրա
ւունք
կո՚լտար կամ \ո^վ աեղ կուտար
մեղի՝
աւղ -
րելու
Համար
արեւին
ւոակ, ժամանակին
թեւե ֊
րուն
վրայ
^ յաւե
րւք
-ութեան
լոյսերոլն
մէ^ :
Սիրելի
ընկերներ ես Հայրենակիցներ
,
Մենք^
այսօր,
գպրոցսւկան
գրասեղաննե
րէն
Հեաու,
կ՝ընդոլնէնք
թէ սո՜ւրն էր որ
գձ^եց մեր Հայրենիքին
սաՀմանները
, եւ գրի՛չն էր
որ գէէեց Հայ Հոնճարին
ծ^իրը։
Համաձայն
ենք
քէո.
լորս,
այսօր , թէ ի ր ՚ " ր կը լրացնեն՛
սուրն
ու
գրիչը
1~–
ել վ"՛՜յ
"՛յ՛՛ յ-ողովուրգին
որ սոլր չու-
նի , վա՜յ
այն
Ժողովուրղ1ին
որ գրիչ
չունի։
Հայ
ժողովուրգր
Հսչարա է
այն
իրո՚վութեամր
թէ գրիչ
է չարւք-եր ՚Րրիաոոսէ առա^, ԳրԻէ է չար^եր
՝Բրիս՛
աոսէ եաքր , ու գրիչ պիաի
չարւՒԷ ցկաաարահ^ աչ–
խարՀի
, ինչպէս
յ ֊ ա
յ ռ նետելով
են
պայքաբեր
Տորք
Անգեղները,
Հալլունի
թուրը
չողաց՚նելով
են կռուեր
Աասունցի
Գաւիթները
, մօսիններով
են
մարտնչեր
^ան - ֆեաայիները,
ի
վայելումն
Հա ղւենԼաց եւ սւզատ
ստեղհ-ագ֊որհ՜ութեան
; Պէաք
չէ զարմանալ^
ուրեմն
^ եթէ Հայ
Տեղավւոխակա^
Գա^ակցութեան
զինանշանին
վյ՚՚՚՚յ^Ը
աեսնոլի
թէ սուր, թէ զրիչ :
ք՚այց , ափսոս , երկար աաենէ ի վեյւ , .գմ-րաքէ^,
էոութիւնր
դոյգ կր ներկա
յանա
յ
մեր
գռներուձն
սւո-^եւ , կր կոարէ
մեր դրիչը^
*"– մ իա4–ամա%ակ
կը իւորսւակէ
մեր սոլրր։ ԱՀա թէ ինչո
^լ
Հայ
յ ֊ ո –
զովուրգը
, վիչաը
սրսյին
մ
է^
, գառնութիւնը
Հոգ–
1-ոյն
մէ^^ այսօր , Հաւաքուեր
է այսաեղ
Հրաժեշտ
ս.
ռնեչու
Համար իր երկու
մեհ՝ զաւակներէն
, մին–
գրչի մարգ
,
մէւսը
սյււրի մարդ :
ք՚նկաձ– են երկու
աիաա՚ւներ
%
ք^նկահ՜ են
մ
իաժամ անակ :
Կրկնա/գէս
մեծ՝ է
մեր
վիչաը
,
որաէՀետել կը
կորսնցնենք
երկու,
մեհ՜ութիւն ;
Գժբաիւաոլթիւնը
մռնչել
ե՚^բր սչիտի
Հաբոլահ՜է
մեզ այսւզէս,
սչիաի
գա՛՛՛յ
օրը՝ երբ ղոյգ պիտի
լսենք աւետիսը,
զոյգ
սլիտվէ ներկա
յա՚Լա
յ ուրախութիւնը
մեր
գռձերուն
առ^եւ։
(Բաւական
չէ՛^ր մեր վիշար
% Արգարեւ,
քա.
• նի մը տայւի առա^, այս սրաՀին մէ^
Հաւաքուեր
էինք դարձեալ^
•Ողբալու
Համար
•ուրիշ
զո յգ մը
մեհ՚-ոլթիլ^ւ
,
՚քյ • ԷԼզյւաչեան
ել. Հ. ՕՀանշանեան ,
մ ին
ղ
ր էի
մ արդ
,
մ
իլս
ր սչե
ա
ս. կ ան մարգ
^ երբ,
ո՛՛վ աաէՒաւնեչի պարտականութիւն
,
ինձ՜ի
վիճակ–
»ւեր էր դարձեալ
նաիւագաՀեչ
ա՚Խոնց փերԼին Հ/^
րաւժեշտին
։
կււկհ-ալի է մսւս-ձ-ել այս մաաի\
՚.
Ո՞՛ր Հայոէ^
սիրտը չի խշխշար
տեսնելով
Օր
կ՚իյնան
մեհ՝աշուք
կսօլնիները
^ կը փշրուին
յ՚"ղ՜
թապանքք– ապառաժները։
Հի՝^ սլաՀակախում^ւ
է
որ կր մեէքնի ,
լ^աբեա
^ե՜
րը,
ամէնէն
Հպարտ,
ամ էն
էն փառաւո
ը սե րո է^զձին ՚*ներկա յացուց
ի չնե–
րը , աՀա , Հրամ-եշտ
կուտան
մեղի , կը պարպեն
գիրքերը
, կը Հեռա՛նան
կ՝երթան
։ Ե*֊ ի՛՛նչ կը մը–
նայ :
Տեսաձ֊ էք ս^նշոլշտ
զօրաՀանգէսներ
,
զօրա
սիւնին
առնելէն կը քալէ քաջալա՛ւ ^ եւ արձ
՜ուե -
Հայեաց
զինուորներռլ
դասակը : Ոչ ձիւնը
կրնա
/
արգելք
դառնալ
ս֊նսւՆց խիզախ
յառա^փւազա
ցքին
,
ՈԼ ալ
քամ
ին կրնա
յ
կաս եցնել
անոնց
քալուաքքքը;
Զօրասիլնին
ետեւ՝
«
*Գ"չը
» )
ուր
կրտսերները ,
տկլոբ եւ անվարժ
, Հազիւ կըյազողին
իրենց
ք՛"յ–
լերր ներդաշնակել
յառա
^ապաՀներուն
ոտքի
զար–
.կին Հետ : Հովը կը
ծձծ^
երէցներուն
գէմքը,
ձիւ
նը կը կճէ մեհ^երուն
պաբանացը,
րայց
անոնք կը
քււ-լեն դոփելով
գետինը,
Հպարտ
եւ
խրոխտ։
Պէաք էր որ, ինչպէս է զինուորական
օրէնքր^ ե–
րէցներուն
կուրծքով
պաշտպանուաձ֊
յաջորդ
դա–~
սակր յառա^
անցնէր եւ փոխարինէր
յոգնահ՚սերը,
ցուրտէն
ու բուքէն
վիրալոր
յառա^ամ ա րաիկնԽ~
րը,
Ժամա՝1ակ1.ն
թ շեամ ութե՚ւէ%
աաււապաՆ
ե -
ու
ն
րէցները։
Ափաո՚՚ա,
աերունղ%երու
միշեւ
1914ք
այնպիսի
լայն ա.ն1րպեա մը բացալ^
Ոբ
նոր
Ուժե
րը շՀասս-ձ՝
յառաիսպաՀնԼ
ր ը կ՝ ի յնան
մէկիկ մէ–
կիկ կամ ղոյգ
* * " ֊
Ղ"յգ ՝•
Եւ սակայն
ք գո՛ւն՝
ժողովուրդ
Հայոց,
կր
սփ֊ոփես
մեզ ներ^շելով
յոյս եւ Հաւատք։
՚ ^ ռ
հ-ոցէգ
հ՜1.ան այս մ եՆո ւթ իւննե
ր ը՝. Ե՛֊ երբ դոԼ
կոլզաս
անոնց վեր^Ր՛
Հրաժեշտին՝
մեհ֊արելոլ
ե
պանծ՜ււ
ց^ել
ու, քու ներկայութիւնդ
այն
Հաւատքը
կը
ներշնչէ թէ դարձեալ
պիտի
լեցնես
պարապը,
վասնղի քու ներկայութիւնդ
ուխտ
մըն է, քու
ներկայութիւնդ
յարգանքի
ազնուական
ու սրբա–
ղան
արտայսւյաութիւն
մըն է : ՚Բ՚ւնի
գուն
ունիս
յարդանքի
ա յ դ զգացում
ը , որ մ արգը կը կապէ
•քարգոլ%
^ մաըդր կը կապէ
ասաուաձ-նեբուն
,
կ^ազԼուացնէ
մարգը^ կը բարձրացնէ
մարգը, կը
սրբացնէ
մարգը,
քանի
դուն
ունիս այդ ղդա–
ցումր որ կը շաղուէ
մեղ^ կը թրծ՜է մեզ,
իրարու,
կր զօդէ մեզ եւ միաձոյլ
եւ. անխորտակելի
զան -
գուածի
մր կը վերաձ-է
Հայութիւնը
, •— վեր^ա -
պէս
քանի
գոլն
՛ունիս
յարգանքի
ղդացումը
, որ
քեզ
բերեր
Հաւաքեր է այս սբաՀին
մէ^
, դրէի եւ.
սոլրի
երկու
մեՆ գորՆ^ի^երու
յիշատակին
առ -
^եւ
, ո^ր թերաՀաւատն
է ՛որ
պիտի
յսւնդդնէր
զամբանա
քար
դև ել
Հ՛ա
յ-ոց Գատին
վ րա
յ :
Յ՚ողովո՚ւրգ
Հայոց
, երբեմնի տ^րը \Լբարա ֊
աէն
միՆչել
Տ՚"՚–րոս
տար
-յ.
հ՜
ուած՜
ե րկրամ ասին ,
Գ"1–^
ներկայացռլցիչներբ
Հայկական
բ"լքր նա–
Հանւ/ներուն
, ժաո ա\ղ ո րզնե
ր ր Հայկազանց պատ–
մ ական
իրաւունքներուն
, դո՛ւք՝ որ եկեր էք Հրա
ժեշտ աո^ւե լ
մ եր երկու
մեծ՜
մ եռելներէն
, եկէք ,
այս ե
II
Լ կոյ
^ ուխտենք
Հաւատարիմ
մՆա
լ
անոնց
իէոէալին
, ել աւանդական
եղանակով՝
Հանղէիստ
կս՚բդանք
գրչի եւ սուրի
երկու
մեձ՜
մարգՈց
Հոգ–
ւո
յն
X
0" վանորայք
Տարոնի
^ թ՚^ցէք
խնկաՀոտ
մ ա–
գաղաթներր
եւ գրեցէք
եղէղնեայ
գրիչով,
Ո)
եւս է Լեւոն
է^անթ ։
0՜ Հինւ ասսէուածներ
Հայոց՝ որ կը չր^իք
Ս ե–
ւանայ
լճին ամպած՜րար
ալիքներուն
վրայ , լսե -
ցէք)
Ոչ եւս է Լեւոն
Շանթ :
0՜ Երասխ , որ կը ււ՚ոլրաս
/^իւրական երի֊
վարներոլ–
նման
ընդ այերս եւ ընդ երկրայս
, օ՜
զետ արքունական
որ Կւետի նման կընետուիս
քան
դելով
կամուր9 եւ ամբարտակդ
կանդ առ պաՀ մը
ե՛– քէ
,
Ոչ եւս է Ո՚ուբէն
։
Սուլուխի՜
կամուրք
,
կամո՜ւր^
Ըուլուխի
,
դուն
>որ խնայեցիր
, կամսւրացար
, աղեղ կազմե -
ցիր եւ պաշտպանութեանդ
տակ առիր
այն՝ որ յե–
տաղային
Հայոց
Հանրապետութեան
փ"քրիկ ա -
ծ^^ուն պիտի
մշսկէր,
Բէօյիւք - Վէգիի
մացառը
"էիաիմաքրէր
ու թշ^։ամին
պիաի նեաէր
աղաՀ՚ան.
քերուն
մէշ անսուաղ
մնալու^
.աղ լզելով ակռե -
լու,
լսէ , Ոչ եւս է Ո-ուբէն :
0՜ քրմոլՀինեբ
Աշտիշասէի
, քրմուՀիներ
Վա~
ՀէվաՀեան
մեՀեաններուն
^ որ Հազուեր էք
֊
ւասարգի
առաւօտեան
չս-մանդաղը
կարմիր
, կա–
պոյտ,
նար1շս.գոյն
, լզեցէք,
ՈԼ
եւա է Լեսո՚Խ
Շանթ :
Աստուածաբարբառ
լեգո
՚լ
Հայակղանց
, Օ՜
քաղցրանուսձ
Գ
Մես րոպ եան ,
յեաւն
տառապանքին
մէշ անգամ
չմ՛ո՛ռցար
երբեք
երգն
յաւերժութեան
, լսէ ,
Ոչ եւս է Լեւոն
Շանթ
%
0՜
քա^ազունք
Աասնոյ
լեռներուն
, Գ"^Ք "Ր
գողցաք
կայծակն
երկնքի՝^
շանթ աՀա րելու
Համար
թշնամին
անարդ,
լսեցէք,
Ոչ եւս է Օ՚ոլբէն :
Աասի՚՚ս,
սէ՜զ. Աասիս , դուն որ դարբԼոց
մը
տուիր Աըտալազդի
, անոր մէ^սնուցանելով
տի -
րակալութԽս-ն
արգար
տենչը
Հայրենի
Հողերուն
՚ԼՐ"՚յ
^ Լ"է
1
ք^է ^՚֊" ^
Ռո՚֊քւէն։
Այրի՚՚՚Յա՜
ր , ճեմ արա՛ն
,
Համ աղգա
յփ^ն ճե–~
մ արան , ա յրիացա՜
ր , դուն որ մինչեւ դեռ
երէկ
կը
Հրճուէիր
նոր Հարսի
մը պէս ^ երդէ
այսու.Հե —
աեւ՝.
էրրեմըն քեզ հա՛րսնացհլոյս ,
Եւ֊ այժմ ի քէն այր՚ացելռյս
-. •
Ոչ եւս է Շանթ, ոչ եւս է
քիոլբէն
Այլ թ"դ պապանձին
լեզուն եր ը ,
յաւիտե -
նական է Հայուն
ոգին, ազատ ի մաՀուանէ
։ Եթէ
քրիստոնէոլթիլնը
եկալ
յայտարարելու
թէ
մաՀը
երկուք է,
կորուստ
մարմնոյ եւ կորուստ
Հոգ–
՚֊ոյ , ^այ Հանճարը
վաղո՜ւց էր կատարեր
այգ
բաժանում
ը , ^մ սւՀուամ բ
զմ աՀ կոխեաց՝^ տարա -
զին
Համազօր։
Գուք
ր ՚ ՚ լ " ր դ
յիչէք
^դՒչէՒ
խօս՛
քը, որ սնէաՀ-լթ
՚,ւն կը Հաւ՞արի
« ՚ ՞ ֊ ՚ / տ
իմաց -
եալը^),. կ՝ուղեմ
ձեղի
նոյնքան
սքանչհլի
վկայոլ -
թիլն
մը բերել
մեր մատենազրութենէն
,
«Մա–
Հըն ազատ ի մաՀոլանէ՝
ազատ է զմաՀոլ
ըմբռե–
եալսն^
։
ԱՀա թէ ինչո՛՛ւ կը Հաւատա
նք թէ ողչ են Լե–
է-ոն
Շանթ ել Ո՚ուբէն : Ո՚-ոաի,
յա^ուն
Հայ
ժոզո–
Վ"՚–րդին
, Հայաստանի
թէ արէոասաՀմանի
,
կ՚՚՚ո -
գեկոչեմ ,
֊
Շ՚"նթ,
լսէ՛ .
Ռուբէն
, մաիկ
ըրէ՛ •
Ահաւասիկ
Արարատի
ժողովուրդը
, աՀաւա ֊
սիկ
Տ՚՚՚ւ-րոսի
ւքողովոլրդը,
ոՀաւաՍ՚իկ
Հաւատա -
լոր այս րաղմոլթիլնր
, Համօրէն
ա՜զղն
Հայկա -
դանք , ձեր յիշտաակին
աա^իւ ^ ւ խ խ՚նարՀս^^ ,
ՊԱՏԿԵՐՆԵՐ
ՊՈ՚ԼՈՏԱՆԵՐՈԻ
ԿԵԱՆ-ԲԷՆ
Այսպիսի
րասե
^ա..
ս.
Փոքրիկ այս պատմութիւնը
ինքնաՀոսով ըս֊
կսայ,
րայց, աւաղ,
երէկ
զողցս-ն
զայն, եւ աՀա~.
ւասիկ
,
կը շարունակեմ
կաղամարով
եւ
պարզ
գրիչով
՚^՚Ը– Կընմա՜։.\իմ այն մարգոց
, որոնց Նախ–
սի դուռը
լ"՛ յն բացուած՜ էր, եւ յանկարծ՜
, ինկան
չքաւորութեան
մէ^։ ինքնաՀոս
գրիչս
նոլէր էր
ինծ^ի : Անոր վախարէն ես ալ ուրիշ
նուէր
ըրած՜
էի։
Զայն փոխած էի բաԼաստեղծութեան
մը
Հետ
, նմ ան այն
ն կա
ր ի չնե
րո
ւն , որոնք
պատերաղ–
մի ժամանակ,
փոխանակեցին
իրենց
՚նկարները՝
Հացփն եւ գինիին Հեա ։ Երանելի՜
օրեր––՛
Փոքրիկ
այՆ սրճարան - գինետունը
^ "՚-ր Հի–
մա կը յաճախեմ
ես , կը կոչուի՝
վԸնաիր՝» : Այ
սինքն,
թերեւս
րնտրուած
մարգոց եւ կամ լ^տ -
րանիներոլ
պԱ^ՐԸ յ
ինչպէս
պիտի ւէործ՜ածէր փա ֊
րիղաՀայ
թերթերէն
ոեւէ
մէկուն
Ի^ԴԻ^՚"^ԼԻՅԸ •
Այստեղ է, որ ի1ծ\ի կը Հետեւին
, նոյնիսկ
զիս չի
սիրող եւ ինծ՜ի
Համ ա ո արդաՀատելի
մ ա րդիկ •
Ոչ մէկ յաւաէլնոլթիւե
ունիմ
ամէՆուն
կողմէ
սիր–
ուած՜ մարդ
մը Հռչակելու
ինքզինքս
։ Շ"՚տ դէչ նը՛
շան
մը ալիտի րԱար
ինծ՜ի
Համ ա ր , եթէ
ամէն
մարգ
սիրէր
զիս
:
Լալ բաԴւ է , քիչ մը ինք՚հաՀա -
ւան
Հակառակորգներ
ունենալ եւ սակայն
,
քալել
առանց
անթացուպի
: Գլխաբաց
քալել
անձրեւին
տակ
է • >
« Ընսէիր
•»ին Ներկայ
տիրո^
անոլնը
կ ո չ ն ւ ս է
էւ
Տիկի^ը
ԿոչնսւկոՆհի :
Ասկէ ղաա , կայ
ուրիշ
Տիկին
մը, այրի,
ղո ր ամէՆքս ալ շատ կը
յար
գենք
։ կը կոչուի
Տիկի^
Փիլիպպոս
ւ
Տաճախոըդ
ել տէրեր , գրեթէ մէկ լ^տանիքի
պէս ենք
:
Ըլ -
լայ
չըլլ՚՚՚յ^
^Ը Հրամայենք
մեր տունին պէս ւ Ան
շուշտ , չավւազանցողներ
կան , ինչպէս
, դերձակ
^
Ա՛ իքայէլը եւ Պ" լսո
յ
ՀաՆրա կառքեր
ու
նախկին՛–,
քննիչ՝
ԱաՀտեսին։
Մէկը
խաղամոլ
է,
իսկ միւ^ \
սը՝
թերթի ել աեղափոխութեան
Հիւանդ։
Հի^ ՝
ճա շարան ա պետ
մը ել Հնաբան
պարոն
ը , ասոնք՛
ալ
Վ|ւշ|1–
թուրին Հետ շաքար
կ*՚ոլզեն ել ա յն ալ
երկուքական
կաոր : Ե" , սպասեակ
Ա՝արիուսը
կլք
յոգնեցնեմ
պարզապէս պաղ ^ուր ուզելով,
առանց֊
եղանակի
խտրութեան
: Չեմ ղիտեր
, բայց
,
յաւի–
աենական
Հրաբուխ
մը գոյութիւն
՛ունենալու,
է՝,
ի^
վերա I սրտիս
. . . ՝
,
Մեր
«
Ընտիր - Պար ^ին ծառուզին
ալ ընտիր
է ։ կայարանի
երթեւեկը
աՆոր առնելէն
է ։
Աւելի
քան
քս՚՛ ռասուն
Հա՚է. րակառքերո
ւ եւ
օթ–օպինս1.ձ -
րւքլ բազմութիւնը
օրն ի բուն կը տողանցէ
4
ր^՛ -*
աիր»ին
րկաոին
առշեւէն։
ԱՀա թէ , ինչ՛ո՛՛ւ
մ է ։ ^ –
1^յւ ,
անցնող ու դա–րձ\ող գեղեցիկ
կինեըոլ^Լ
կ՜ր պո–
ռայ՝
((.ղը՜զ» . . .
՚ Այստեղ էր, որ ինծ՜ի
ծ
-անօթացոլցին
, այ -
սինքն
,
Աքէր
ել տիկին
կո^ա/քները
, մարդ
ւքը , ՛՛՛ր
անտսւ րակո
յս
,
Արշսւկ
Զօպանեան
ին
կր նմ անի՝
*
հ"՚ք^1՝Լ
է"՚՜ը1՛
"լէ"^–
Ն"յ^իսկ
Ո^ամկավար Ա–
ղատական
Հէ^եր
խաբուած՜ են աքս աստիճան
նը–
մանութեան
ս
–,ռ
^եւ ; Անոնցմէ
մէկը ,
առտոլ
մը ք
շիպշէտակ
յառա՛ջացաւ
գէպի այս մարգը
եւ.
ա& -
Հուն խա քտալքով
մը
ըսաւ
Վա՜յ, Պ՛ Զօպանեան,
դուք
հո*ս էք եւ՛–՜–
Պարոն
Հ ի ւ կ
գլուխր վեր ՛առաւ
թերթին վը՜
րա
յէն եւ ժպտեցաւ : Ա ենք
սկստնք
բարձրաձա
յն
խնդալ : Մեղի Հետ նստած՜ էին՝
զինոււորական
երկու
Հայ աստիճանաւորներ
ել ՛աւելի քան
ութբ
տար
բհ
ր Փափս.։զեաններ։
Միայն Պ–
է ն ի շ տ է ն
չէր
Հասկնար աքս տարօրինակ
նմ անո
լ թ ի ւն ր
Հ
Պ– Ե՚-րպէն
Լիւկ, շատ կր փափաքի օր մր
Հանգիպիլ
Պ • Ձ՚»պանեանքւն : Հանգստի
կոչուած՛
պաշտօնատար
մրն է ։ Ու֊սեալ
,
պաչար՚ով
,
ուշի^
եւ
արթուն։
Տ^՚աեսագէտ
մըն է
ծ
՜նունդով։
Առ -
Հայկարժան
Հո՚մս։ըեշով
ձեր գործ՜ը՝
զ"ր քիչ եա–
քը պիտի
պանծացնեն
բանախօս
րնկեբներս
, Հ—-՜
յոց
աստուած^ներուն
կր յանձնէ
ձեր
Հոգին եւ.
կ՚ուխտէ
Հաւատա
ր իմ
մ ւա
լ մեր պայոմ ութեաան
.^<ր
աէալին ու ներչնչումներռլ^
•
Լսէ՛,
Շանթ։
Մաիկ
ըրէ՛ , Ռուբէն :
Հա յոց
ժ՛ողովուրդը
, աՀաւասիկ
ձեր առ^եւ
կանգնած՜ , երկիւղած՜ եւ ջերմեռանդ
, Հանգիսա -
լոր
՛այս պաՀուն
Հանդսատցնելու
Համ՚ար
ա՚հար —
դար
աշխարՀին
դէմ դառնացած՜
ձեր
Հոգին
,
կ^երդնռլ
Հաւաա
՚յ
րիմ մնալ
Հանդանակին
•
1,
Հայաստան՝
Հայուն
Համար։
2.
Հայր՝
Հայասաան\ի
Համար :
կ՝աւելցնեմ
.
3.—
Հ՛այ եւ Հ.ա ւաստա՛ ՛ն՝ Հայկական
յաւեր -
ժայոյս
քազաքակրթութեան
Համար;
,
Եւ յանուն այս Հանդանակին
, որ ձե՜րն է, որ
մե՛րն է , որ Հա յո՛ց պատմ ութեան
ներ^չումն
է ,
Եւ֊ ի յարդանս
ձեր անունին ու վաստակին
,
ա -
Հա մէկ վայրկեան
էոտքի կր կանգնի
ժողովւէլրգ^
Հա՚յալլ
,
ալխ,^
ի շաւրթն :
Շ.
ՆԱ^^էհՆԻ
Fonds A.R.A.M
