քիուրէն
Տէր Մ
էնասեան
. . . \Լյա
անուձով
քի
չերն
էիս իրեն
ճանաչում
:
Ա՝եհամասնութԼան
Համար նա քիուրէն
է
ր : քհ"ւ֊րէն
, սլարոն
(հուրէն
,
րնկեր
քհուբէն :
իսկ
մողովուրղբ
նրան
կոչում էբ
<Տ
փաշա»,
ինչսչէս
եւ
Արամին
ե լ Աերոբին։
Հ^Ինձ
աուեցին
վւաշա
անունբ,
իմ բբահ
եւ չչլբաձ֊
գոր–
հ
^եբու
Համար»
, գբում
է ինքը իբ
յուշերի
մէ^ :
Լքէկ
"ւբիչ
աեղ, նոյն
յուշերի
մէ^
աալիս
է
Հեաեւեալ
բացաարոլթիլնը.–
«
Հթասյ
քա^
Ջէր ՜
քէղ
մ՛բ,
է յ
իե ս-նունով,
ոբ
Հերոսացահ
էր
Շի
՚ղկա
եւ
Պլեւնայի
ճակաաամարաում
եէ, ոենէր
փաշայի
եւ
ղօբավա
ր ի ասաիճան
, Ա ա
սնո յ
ա
սլս աամ
բու -
թեան
ճ
;.շույն
էր ; Պ
՚ոաաՀեցաւ
,
որ
Օր
մը
կռՈւի
մէջ
սսլաննուեց
: ի ն ձ վեբաղբեցին
անոբ
մաՀը,
թէեւ
չեմ
գիաեր
թէ
ի"՛
մ
գն
գա կէն էր ան
ղա ր -
նուահ
,
թէ մէկ
Ուրիշէն :
՚1յախ՝
ք^ուրքերը
,
յեաոյ
Բիւբաերբ
ել
յեաո
յ ալ Հա յերբ
փաշա
կեղհ
ա -
նոլնբ
փակցուցին
վբաս ; ք՚այց
ես չեմ
բԼգունահ
եւ
ոչ մէկ
անգամ
այգ
աիաղոսը
չեմ որգեղբա
՚հ»
1
Աակայն
եւ
Հայ
եւ
քիւրա
մողովուբղբ
իրեն
միշա
այղւղէս
կոչեցին
,
Լլ
այղսլէս
երղեցին
եւ փառա–
բսւնեցին
, իրենց
սչաբղ,
սբաառուչ
եւ
յ ո ւ ղ ի չ
եր -
ղերի
մէշ ։
\903ին
քհուբէնբ
Թիֆչիղ
է՛՛ ՀբաՀա՚Լգ
է ստա–
նում
գնալ
կարս–. Այգ մասին
ինքբ
այսսլէս է գԸ–
բում
<ձՆոյն երեկոյեան
ւլնացքռվ
ճամբայ
ին -
կա
յ՝
ինքղի
՜Լ
քս
ա յնա եղի
կԼգրոնւական
կոմիաէի
տրամագբութեան
տակ
ղնելու
Հ ամ ար
: ի ն ձ Հա -
մար ա յգ
մաբմ
ինբ
հայր
աստիճան
խորՀրղաւոբ
էբ՛՛
Զայն
տեսնելբ
եւ
անոբ
ՀրաՀանղով
ղորհելբ
կբ
թուէբ
աւելի
մեհ
սլատիւ եւ
սլա տ կա՛ո անք
,քան
թէ
սպայութեան
եւ ղինուո
բութեան
մամանակ
իմ
Հբամ
ս
-նատարնեբին
ենւթաբկուիլբ
» : ԱՀա– այս
ղւլացումներոփ
ե ր ի ա ա ս ա բ գ
քհուբէնբ
մտնում
է
կարս :
կարսբ
այգ
օրերին
Հ"՚յ քե
ղափոթութե
՛ան
ղբը~
իւաւոր
կեդբոններից
մէկն
էբ։
Այսաեղ
էին
Հա–
ւաքւում
նաւի րԼ
ււ
լնւե ր բ անւցնւե
լու
Համար
սաՀմա—
նբ
: Այսաեղ
է
ր
եւ
կեգրոն
ա
տեղին
Հալաքո
լահ՜
ղէնքերի,
որոնք
յատուկ
իւմրեբի
միշոցով
ղրր —
կլում
էի՜.. Երկիր
:
Այսաեղ
էր
վեբշասլէս
,
երբ
քւ՚ու
բէնբ
ականատես
եղաւ ա
յն
յան գուգն
սլա յ -
յէա բին
, որ
մ ի բուռ
մողովուբգ
մղում
է րՀսկա
յա–
հ-ա լալ կա յս րո
ւթեան
ղէմ , պա
շտպանե
լու
Համաբ
իր
ղաբաւոր
ի ւ.
աւո
ւնւքնե
ր ր
ել ս
բբութիւններբ
,
իր
հկեղեցու
կս։լուահներբ
,
իր
գւղբոցներբ
:
Այստեղ
, ղ որհի
մէշ
, քհուբէնբ
տեռն
ում
է
՛հաշն։՛
կցութեան
կաղմ
ակե
բպութեան
ձեւերը ,
թարաիրր
, աէիւատս
նքի կե րպբ
, աՀ
՚ս^բե
կո լմՊ։%
բ
բ
բնկե
րնե
ր
ին , այս րո լոր բ
Արամի
ղե կա վա
ր
ռ
լթե
ան
տակ
% Այգ օրերի
կաբսի
մ
ս. սին
ինքը
քհուբէնբ
գբում
է
այսպէս
.
•— « Եւ
իրօք
կարսի
նաՀանգը
վայր
մբն էբ,
քւրոլն
յեղափոիւական
Հ ՚1 ոց
ին մէշ
նորելուկ
՛հաշ–
նակցս՚կանները
կարռզ
էին
եփու
իլ ել
գուբս գալ
իբրեւ
թ րհո ւահ եւ
յղէլուահ
յեղափո
էսականնե
բ ,
կա՛մ
չգիմ
անա լով այգ
տեւյ ի
հա
յր
աստիճան
ղա -
ղաւիսւբակա
^՚յ
կեանքին՝
,
լքել
յեղափո խա
կան
աս -
պարէղը » :
կարսի
բնգՀանուր
մտա
յնութիւնր
քհուբէնբ
պստկերացնաւմ
է Հետեւեալ
տողեբոփ •
« քիո ւոր
իբ կացինւբ՝
Հա
յոլթե
՚֊ւ
՚ն
արմ ա -
տին կր
Հաս
ցնէ
.
թուրքբ
իր կտ
ց
ին բ՝
Հայութեան
ճ իւղերուն
կը Հասցնէ :
Ին՚չ
ղոՀերով
ալ
էի՛՝–՛ի
է
պէտք. է պաՀել
աղ՚լ ա յին
ինքնոլրո
յնութիւնը
,
ս ւ յ լ բ ր Համարել
ինչ
որ աղղային
է՛
ոչ թէ
սոլբ -
բեբուն
ղոՀեր
մատուցանել,
այլ
թուրք
ե լ
ռուս
բոնակս՛
լ1 ւթեանց
վե
րացմ
ան
Համար, ոչ
մէկ
ղոՀ
չխնայել՛
ազատութիւնը
մեզմէ
բամնոլահ
է
խոբ
վիՀով,
այգ
վիՀբ
պէաք
է լեցուի
թ^ամ
իին
եէ.
մեր
գիակներով » ։
0ետազայ
պատմութիւնը
ցոյց
տոլեց
, թէ*
Հայ
մողով
րղի
որքան
բնտիր
ղաւակնե
ր
գնացին
եւ
շատերբ
իբե։ց
գիակների
Վր"՛
յ՚՚Վ
բացին
ճամբան
գէպի
Հ ա յ
ազատագբումըՀ
Այգ
նոլիրեալնեբի
մէշ էբ եւ
քհուբէնբ,
եւ
կարսի
Հնոցբ
խոբ տպաւորութիւն
ձգեց
իր
վբայ
։
Աանաւանդ
Արամի
ազղեցութիւնը
մեհ
Հետքեր
թողեց
Ռուբէնի
վբայ
իր
կեանքի
գրեթէ
ամբողշ
տեւողութեան
:
Արամի
ե լ
Ռ
՚ ՚ ւ բ է ն ի
մէշ
կաբսում
տեղի
ունեցահ
զրո
յցնե
բր
Հա յաստանի
աշխար -
Հագրական
եւ ռաղմակա
.՚Լ–
կառո
/ցի
մասին
մի ամ–
Բ
"Ղւ
փիլի՚՚ոփա
յութիւն
կբ
կազմեն
:
Ռուբէնի
Համար
այլեւս
պարզ
էբ
Հայաստ՜յնի
ա պ ա գ ա յ
ձե–
ւաւորում
ը :
ԱՀա
աքս
Հնոցի
մէշ
յղկուեց
յեզափոխակա
-
նբ, որ
յետադային
անցաւ
Վ^աւ՛
պուբական
,Տաբօն
,
Աասուն– , տարիներ
շարունակ
մաքառեց
իբրեւ
Հայգռւկ
- ֆեաայի
եւ
զեկավաբ
, ամէն
տեգ ա -
ռ^էշ
բերելով
փրկարար
կազմակե
րսլութ
ի ւ ն բ եւ
մքէշա ^անալոփ
Հայ զտնգո
ւահնւե
ր
ի
քանակբ
փերա–
հել
որակի : ՚հմուար
է բԼորոէել
Ռուբէնւբ
;
Ոբոփ–
Հետեւ շատ ինքնատիպ
էբ
, ինքնուբոյն
իբրեւ
մ բ–
տաւո
՚.ակս ն
, եւ զո բհ
ի
չ , իբրեւ
յեղափո
խա
կան եւ
պետական
մ
ոորգ
ւ
իր
լեզուն
ան գամ միա
յն
իրեն
յատուկ
ոճ
ունի։ Ա
րեւմաաՀա
էեբէնի
եւ արեւե -
լաՀայերէ՚7
՚։ խաոնո՚*ւբգ
, ինչպէս
ասում
են
մանք; Ոչ։ Իս Վաբհիքով
իբ լեղուն
աւելի
նման է
գրաբարին
, անցահ
մողովբգի
բովէն : Արգէն
ին
քը
\906ին , Պոլսում
ասում է զրագիտուՀի
Զապէք
Եսա
յեանին•
€ Ես ոչ արեւմտա
Հա յերէն գիտեմ, ոչ ա -
բեւելաՀայերէն
, իմ գիտցահը
գրաբարն է որ եր
րեք
չեմ լսաՆ» :
Ասում է կէս կատակով
, բա
յց ա սահի
մ
էշ
կայ եւ ճշմարտութիւն
: ՚է,րա լեզուի
վբայ
իր խոբ
գրոշմբ
զրահ
են բուն
մողովուբղը
եւ Հա յասաա
նի զանազան
շրշսննե
րը իբենց
գա ւա՜Ոա բա բ բա ռ -
նեբով ; Ռո ւբէն բ իբ խառնուահքով
ա յնքան
ինք -
նատիպ է, ոբ անգամ
էշմիահնի
ճեմարանի գա -
սական
՛ա՛բեւե լաՀա
յ աշխւսրՀաբաբբ
չի կա ր ո գա–
ցել
չբիւ
ենթարկել
իր աղգեցութեան
:
Ինչաէս
ինքնատիպ էբ իբ լեղուն,
ինքնատիպ
էր ել իր Հայբենասիբութիւնը։
Զուր
աշխատանք
է նրա մէշ փնտռել
աբեւե լաՀա
յը կամ աբեւմ տա
Հա յբ : Ռուբէն
բ ամբողչական
Հա յի տիպար էբ եւ
մ իա յն ամ բո ղ^ա կան
Հ այաստանի
բմ բոն ո ւմն ու–
նէր՛.
Ուն՛էր
խտա
ցահ եւ կուռ տրամա բանո ւթիւն :
Եթէ
Համոզուէր որիրկատարա՛հ կամ կատար -
ուելիք
գո րհը
ճիշգ է եւ տրամ աբանական
, գմ -
ուար
է բ ա յչեւս
իբեն ապացուցանե
չ
Հ ա կառակբ
;
Օրինակ
, նա կաբհում էր ոբ պէտք էբ ելք
գտնել
Տարօնբ
կապելու
արտա՛քին
աշխարՀին՝ուրիշ
ճ՛ամ–
բա.Լեբով
:
Եւ յս՚մառօբէն
, իր կեանքը
վտանգի
ենթարկելով,
կա
զմ ՝ա կե ր պո լմ է
Ապ՚ա՚բկեբտը ,
Շնիձռրբ
, կեցանը : Ամ էն զնով
ուղում էր կապ -
ուել Տ "՛՛տիկի Հետ : Պէտք էբ կազմակերպել
Տա -
աիկ
, %ի
Լ
՛լէչզարա
, կոլլտիկ եւ կապուել
Բիթչի–
սի , Ռ-ւՀվայի
ել Ախլաթի
Հեա։ Այս հրաղրի
ղէմ
հ-ա ռա ցաւ
վանի
ի շիսան ը , մ ասն աւո րաբար Ռոլ -
բէնի
այն ա շխատանքնե րի
ւլէմ , որոնք
կարող
էին
Իրենց
վրսւյ
Հրաւիրել
Բիթչիոի
ի շխանո
լթ ի լննե ր ի
ոլշազբոլթիւնբ;
Աբ՚լեչք
Հանգիստցալ
Ռ"ւբէնի
աշխատաԼքներին
ելպաՀանշեց
, որ Հեռանայ
Լեռ–
նապարէն, եթէ պիտի
չՀրամարի
իր ցնորքներէն
֊.
Ռուբէնբ
մի չեւ վերշ մնաց կանգն ահ իբ տեսա -
կէտի
վրայ եւ չզէշեց : Գերագա^եց
Հեռանալ Տա
րօն , մ իեւնո
յն մաամ ւ։.1ակ իսորապէս
ղնաՀատելով
Իշխանի տարահ
աշխատանքները
Լե՚ւն՚ապարի
շր
շանի
մէշ ։
Իբրեւ
տրամաբանող,
իբրեւ մտաւորական
ոլմ,
Ռուբէնբ
տարբերւում
է մեր գբեթէ
բոլոր մտաւ -
ւո րական
եբից
Հ Երբ մենք ասում
ենք ^մեբ
լաւա
գոյն
մ տաւո բականնւե
բէն
Լեւոն Շանթբ»,
յստա -
կօրէն պատկերացնում
են.ր մեհատա՚ղանգ
գեղաբ–
ուեստագէտ
- ղրաղէտը եւ անղուղական
մանկա
վա
րմը
է Երբ խօս
ում ենք ողբացեալ
ընկեր
Համօ
ՕՀա,։.շան,եանի մասին,
մեբ առշեւ
իր ամբողշ
Հա
սակով
կանդնոլմ է ,. իբ , կարհես
գէպի
երկինք
"Լ՚^Ց՚՚՚Լ
անղուղական
զազ ավ, ա րապաշտո
ւթեամ
բ
ղոՀաբերոզ
Հանրային Գ"րհ ի չբ ել
յեղափոխակա
նը : Տարբեր է Ռուբէնի
պարագան : քհուբէն էլ
մկրտո, ահ է Դաշնակցութեան
աւազանի
մէշ ,
բայց նրա մէշ
մ եէ ք տեսնում
ենք բաղմաթիւ
ե -
րանղս^ւորոլմներ
: Գա
շն ակց ո լթ իլն ր , որպէս աշ -
խաբՀաՀայեացքի
իր մէշ բնղունել է
Հետեւեալփի–
լիսուիայական
մաանիկներբ
|) Գեռ շատ Հին
չր^ս՚ններէն
մեզի
մառանղոլթիլն
մնացահ
Հայ -
կականոլթեան
ել Հայրենիքի
պաշտամունքը,
Հայ
րենիքի
ումի եւ փառքի
զգացում ր ։
2)
կեանքի
^՚*՚յ ~ քրիստոնեակա՛ն
առաքինի եւ բարո
յա՛կան
բմ բռն
ում։։, երբ;
կետնքբ
որպէս հառա
յութիւն եւ
զոՀա բե րութիւն
% Այս զիհը
ղալիս է
ԱաՀակից
,
Մեսրոպից
, ՚Լերսէս
Աեհից,
՚Լեւոնգ
Երէցից ,
Բագրատոլնիներից
, Վարզան
Աամիկոնեանից ,
եւ
մտնում
Գաշնււ կցութեան
մէշ Աիմօն
Զալար -
եանի
մ իշոց ով :
3)
Ընկերվաբ ա կան ո ւթի
լ
.1 ր , որ
Աիմռն
Զ
ա լարեանի
բմբռնումնեյ։ի
տբամաբանա -
կան
արտայայտոլմնւ
էբ նոր մամանակների
Հա -
մար ,
4)
կուռ տրամ արան
ութ
իւնբ , բան ակա՛ն ու -
թիւնը
, իբապաշտութիէնը
եւ
յեղավյոխութեան
ղաղափա
րա բանո ւթիւնը , որոնւց ան՛չե րաղա՚Լ ցե լի
եե րկա
յա ցուցի ^ ե ր ը եղան
՚Բրիստափոբ Ա էքա
յէլ—
եանր եւ
Ռոստոմը\
Այս Բ"լո ր մ ասնիկն երբ , ղաբմանալի
ներգա՝շ–
նակո ւթեամ բ տեղ գաս ն Ռուբէնի ա շխա րՀաՀա
յ -
եացքի
կազմ աւոբմ ան
մ էշ
:
Ա ակա
յն խնղիբը
սբաէ–
նոփ չի լուհւում ; Այս ստացական
ա շիսարՀ աՀա
յ–
եացքբ
անցաւ
Հա յ մողոփրգի
բովէն
, այն մողո -
վբգի
, որի
մ էշ , որի
կ՚՚գքին եւ որի Համ ար տաս
նեակ տարիներ
պայքա րեց Ռուբէնբ, ելոր իր ան–
^քելի
կնիքբ
գրեց
Ռուբէնի
Հ։ւգԼկս./^ կառուց -
ոլահքի
վրայ,
գաբձնելուի
նրան
աւելի
ինքնա -
տիպ
, ս.
ւելի
ինքնուրո
յն՚.Ա ի
հւ11՚՝–ԱւՕ
իր
անուշիկ
ձայ՚Լ՚ով, որանսպառ
աղբիւր
մբն էր ե րգի , Հէք
եաթի,
առասպելի
, կարող էր խոբ տպաւո
բու -
թիւն
ձգել
Ռուբէնի
վրայ։ ՛Նաշատ անւգամ կա -
բոզ էր տշխտրՀը
տեսնել
մի
՚^եալչոյի
աչքերով,
որովՀետեւ
Գեալչո
քի Հաւատքը
ղալիս էբ գաբա–
ւոր
անցեալէն : Պատմելով
Գեալչո
յի
մ աւս ին
Ռու–
բէնբ
ասում
է.
— « Գեա-ւչոյի ապքււՈ–լք(ւերը, որ
կ^Ն-շխասւեմ ծհզի փոխանցել, այնքա՜ն իմ մէջ իա–
րու(;կ հետքեր են ձգած» ;
Գեալչօն
սչ–՛ տմոլմ է Ռուբէնին
•
—•
Հ. Երկու
տեսակի
շբեո
կյ-ն ,
մէկբ սեւ է, տիղմ,
դիակի
ել բսյսերոէ
փաահււ լթիւեներէ
կա^Աւտհ
, մ իլ -
ՕՐՈՒԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ ՀԵՏ
ՀաՍպՍէՍՈսԱ,
ո է ս ա Ա ո ղ Ա և դ
ՖրաԱապի
ւ ^ կ
յց51 - 1952/
առաշին
եռամսեաւկին
Համար
մայր
երկրի եւ Ալմերիոյ
Համալսարաններուն
մօա
արձանագրոլահ
են
140.000
ոլսանողւեր
:
Տարինե
րէ ի վեր,այս
թ ի լ ը
կայուն
վիճակ մբ ստացահ
է ։
Վիճակաղրութիւնբ
ցոյց
կուտայ,
մէկ ուսա–
նոզռւՀիի
գիմաց
երկու
այրեր,
16/
գէմ մէկ
օ -
տար,
անղրհովեան
երկիրներէն
մէկ Հողիին գի -
մաց
45
տեղացի
ուսանողներ։
՚Բանի
մբ տարիէ ի
վեբ,
օաար
եւ անղրհովեան
ուսանողներուն
Հա -
մեմատութիւնբ
յարաաեւօրէն
կը բարձրանայ
,
մինչ
կիներ՛ու՛
Համ
բանքբ
ՀետղՀետէ
կայուն վի ֊.
ճակ մբ կբ ստանայ
, Հ
՛ա
՛մ ե մ՛ա տ ե լո վ ն<սխապատե
-
բաղմեան
տարիներու
ուշաղրաւ
յաւելման
Հետ։
Անչուշտ
Փարիղի
Համալս՛ար
՛անն
է ո բ
ամէնէն
աւե
լի
արձանագրութիւն
ունեցաւ
\
95 \ 1952
տարե
շբշանին
55.000
ա րձանաղբ
ութ
իւննե բ
եզան
ա յստեզ
, ինչ որ կը նե րկա
յացնէ
աւելի
քան
40
առ
Հարիւբ
Համ
եմ ատո
լթ
ի ւ ն
մբ։ Փ
՛՛՛՛ր էզ
" Լ
մ
ի -
այն
կ՚ընգունի
Աէնէն
15.000,
Իլ
աը
Ֆրանսի
մե -
համ
ասնո ւթեամ
բ օաա
րներէ բա ղկա
ց՚֊ս՚՚հ
՛ուս՛անող
ները
, ս
-յլ
ե լ Ալմե րիտ
յէն ու Օէբանսա
յի
միւս նա՜
Հանգներէն
եկահ
30.000
ուսանողներ
: Հիւսիս
ա՛,–
րեւելեան
եւ արեւմտեան
շբշաններ
բ աւելի
շատ
ուսանողներ
կբ զրկեն քան Հարաւ
.ա
՛բեւմտեան– եւ
կեղրոնս.կտն
նաՀտնւղները
: Պտտճառն
այնէ
, ոբ
բնակչութիլնբ
սակ
՚աււաթիլ
է :
Լիռն
ու
\ի
7000,
Լիլ՝
6000,
Մարսէյլ-էքս
,
Մ
ոնփելիէ
, Ռէն ,
Աթրազպուրկ
,
թ ՚ ո լ լ ո լ ղ
, Պոր
ւ*՛
տօ,
աւելի
պակաս : Տիմոն՝
1500,
իսկ
Պրղանսօն՝
Հազար
ուսանողներ, ով , ամ էնէն
ետքբ
կըմնան ;
Հ՛ա
կաւռակ
տնտե սական
յարաճուն
գմոԼա
րոլ^՝^
թեանց
, Փարիզ
կը մն՛այ
մ
տաւո
րական
կեդրոնը
%
Փարիզի
Համալսարան
քն , իր ուսո
ւց չա
պետն
ե րո
ձ
Հմայքբ
, ուսուցմւան
մեթոտներու
ւա
բմէքը
,
միշա
քւ սլատուի
են : Այո ա ռ ա ւ ե լութի
ւնհ)
երէն
օդտուե–
լու
Հ
.ա
մար
, կարդ
մ ր
հնողն եբ
եւ
եբիտասարգներ
յանձն
կ
՚առնեն
ամեէահսնր
ղոՀ
ռ
ղո ւթիւնները
է
Այս
՚ա-ոթիւ
կ
՛՛արմէ ակնտ
րկ
մ բ նետել
ուսանող -
նեբու
ըՆկեբային
հ-ւսդման եւ ապրուստի
միշոց
^–
ներունւ
վբսւյ
։ Հ,;ւ մա
լոս.
րանի
գրասենեակին
^ / ՚ * ^
ճա/ւաղբութիւնր
Հետեւեալ
պաւակեբը
կը ներքչա -
յացնէ
,
Ազատ
ասպա
րէզնւեր
,
ձեռնա
ր
1լո լթ
իւնն եր1ք1և
տնօրէն՝։
եր ,
սր
շաօն
^ատս, րնե ր
, պա
շտօնւեաներ
,
աբՀեսալո
րնեբ ,
Հո^^ո|'տէրե բ , զորհաւորնեբ
, Հո-
ղէքւգորհակ^ան\բանոքՈրներ
, Հասառուներ
եւն. %
սը
ճերմաէլ, անապական
, որ կուգայ
զուլալ
ւաւ^–ւ
բիւրներէնւ
. . . Աեւ շրերոլ
աէրբ
գելերն
են , ոբ եր
բեմն
օձի, երբեմն
ձկան կեբպա՚րանքով
կ՝երեւանէ
ճերմ ակ
շրերու
բԼ
ակի չներբ
նո յնպէս
ձկներ են :
Բայց
անոնց վրայ
նշաններ կան , կարմիր
փուշեր ,
իսկ
բոլ՛՛ րի
գւիսին
մէշ Բրիստոսի
(սաչը , ո ր ճա–
ռադա յթաձել
է^։ Այս ձկները
կ՚ապրին
, որ կերա
կուր դառնան
յաւերմաՀ
<ւ՚րսնեբուն
, որոնց պա -
Հապան
զրահ է Աստուահ՝
ճեբմակ
շրերու մաք-
րոլթեանը
Հսկելու
ւ
« Վճիտ
շրերու
մէշ.. . կբ բնակին
Հոլբինեբ : Ա–
նոնք իբրեւ
զօրք
կը
հառայեն : Հոլրիները
Աս -
տուհոյ
Հս
բսնե րն են՛» տ Ա յղ
Հ ուր
ինե
բին եւ յաւե ր–
մ.ա
Հ
տբսե րին կարող են տեսնե
լ միա
յն
կատաբեալ
մարզիկ։
Մենք
չենք կաբող
տեսնել,
մենք
Հողե -
ղէն
ենւր , անռնյր
հրեղէն։
Ամէն
մէկբ բախտ չու -
նի
լինել
Ծ՜ոփինար , լինել Աանասաբ կամ
նոյնիսկ
Պաղտասս
ր , լի՛ ել վ^ոլռկի
ՋաԱալին
, թ՚ուր կէ -
հակին
, որ հրեղէն
էին. . .
« Զրի թագաւոբութեան
մէշ
սեւն ու ճերմա.
կր միշտ իրար կբ ղււբնեն»
. . . ՚^Եբբ
ղեւերը կպ -
չի
՛ն
մէկոլն
, ան կը դիլաՀաբի
. . . կռուէ ,
որքան
կրնաս , ։1 ինչեւ
վերշին դատաստանը
, կռիւն ան -
պակաս է • • • Զեռնս/աՀ
ւքնա՚լը գելերուն
յազթա -
նակն
է»...
իսկ երբ Ռուբէնբ
Հարցնում է Գեալչոյին
, թէ
^ո՞րն է միշոցբ
տարբերելու
ՕբՀնեա
լբ
ա
քւզւ
––էն» ,
Գեալչօն
պատասխանւում
է.
Հ՚Բու
արիւնս-կաթ
սուր ր ճօճացոլր
լաւին
ե լ
վատին
գլոլխնե
բուն
ւ .
Անւ որ չոքեցալ
ոտքերիգ առաշ,
իր
Հաւատա՛րմու^
թե՛ւն,
սիրոյ
Հաւաստին՛եր
տուաւ,
բայց մատ -
ն ոլթեւննեբ
սկսաւ , սուտը
^էչղի աեգ խօսեցաւ
,
Հասկցիր, որ այդպիսին
քեղի
ընկեր չէ , այլ
թրշ–
նաւք
ի : Վախկոտնե
րը գեւե
բ ո լ
դ ա
շնա
կ ի ցնե րն
են ;
Ան որ չչոքեց եւ կանդէ՚ահ
մնս ց , զլ-՚ւխբ
բաբձբ ,
խօսքբ առանց
գողալու,
իր աչքերր
աբեզյակ գա–
ռահ, ելքեղի կան՛չեց .
Աուրզ. վ՛՛՛բ է^եցուր։
Ե—
թէ
մինչեւ
օրս քեղի բարեկամ էի, ՛ս յս
օբուբնէ
քեզ
թշնամի եմ : Աուրգ
ի^՚՚ցուր եւ Հասկցիր ,
ոբ
անքո եզրա՚յրդ
, անղալ
՚աճս
^ն
բարեկաւէգ
է ,
քանի
Որ
քաշ է : Գիտցիր , որղեւերը^ չեն
կբցահ՛
դա քթա
կ
զ
ե ցնե լ քաշեբբ
: Գ րանւք
օրՀն եալն եբն
են ,
ոբոն՛ց Հակառ
՚ակոլթիլնր
աւելի
լաւ է, ք՚է–>՚. սողա–
ցոզներուն
բա
րե կամ ութիւն
ր^ :
՚(Մ1տ«եալք յայ»թգ « վ )
0– (*֊ՈՐՈԱԵԱԱ,
Fonds A.R.A.M
