ՍււՐԴԸ
ԱՐՈհեՍՏԱԳԷՏԸ
(ՑՈՒՆՈՒԱՐ
13/՛
ՍԳԱՀԱՆԳԷՆԻՆ
ԱՌԹԻՒ)
Ջեզի
ներկէս յացո՚֊եցսյլ.
արգէն
ւԼաթս
ո՚֊ն եր–
կար
սւ
II–
ր էւն ե ր քք է– Վ
՛՛՛Ա
աակ
մ՛
Ա
,
որ Լեւոն
Շանթի
փաո֊քր կշ կազմէ;
Ամրոգջ գրագարան
մը, Բ"՚զ -
մակոգմանէ
բո վանգակո՚-թ
եամ
ր , քյրքքւն
Հոգբ,
մաքի
երկուքն
քյւ
աս.նջանքն
ասլրեց՚սւ
անՀաա
մբ
մ իա
յն
կր թորՀԷ՚մ թէ աեզէն է լզաակեբաէից
բա -
ւյաար քքւթ էւՏև մբաալ Լ» Շանթէ կաաաբաձ՜
գքյր—
հէ
մա՚սէւ :
Ա էա
յն
թ ս. նկււգէն
քա րե րբ չեն
,
որ էբենց
յբզ՜
կո՚-աձ՝
ե րե ս ա կնե ր էն ակւախաէզ
ճառագա
յթևեբ
կ՝արձակեն ; Ա ա րգկա
յէն էակն ալ յաճախ խոբ -
Հրգանշանր
կբ գառնայ
նման
երեւքւյթէ
մբւ
Լեւոն
Շանթ այգ բացս.ռէկ
գէմքերէն
էբ։
Գրյլկանութեան
թէ Հան բա յէն կեան՛քէ
մ է^ ,
վասաակաԼքյբ
մբն էր ան, ռգամանգէ
մբ
շքեզքքւ–
թեամբ
,
որմ է կբ ճառագա
յթէ
էն մէկէ աւելէ
ցոլ–֊
քեր :
Այս աեսակէտ՚ով, երբ յարգանքէ
աուրքբ տալ
կբ վարձենք
, շուարումէ կբ մատևքքւէնք;
Ո՞բ Լե–
ւք
/ն
Շանթէն
մ ա՛սէն խօս էնք
, ել ոբո^ւն
մ ասէն
լռենք : Լյերկայացնենք
գէ՚նքշ
էւբրեւ
բանաս -
տե՛՛զե՜ , վէսլապփ՛^ր
,
էրրեւ
թաաեբազէ^բ
թէ՝
մ անկավա
րմ , գաստէարակ
ել Հոգեբան
։ Ինչ
Հանգամանքով
ալ մօտենանք
էրեն , ան մեբ առ–
ջեւ կբ ներկայանայ
բաւլմ ակքքղմ անէ
աբմանէքեե—
րով, ել ոբքքնք շատ քէչ անգամ կբ
կեգրոնանան
մէկ
անձէ մէշ–.
ինձ՜է սաՀմ անուահ չատ քէչ վա յրկեաններ
քքւ
մէջ սլէտէ փորձեմ
Լելոն
Շանթը
ներկայացնել
նախ
էբրեւ
ՄԱՐԳ,
պայծաո. , , ։ յսսւակ իւքացա–
կա նւ1Լյթ֊|ււ|լ1 ՜ւքյւ ,
քքրուե փա
յլբ կր տա բահուէ
Հա՛յ
գրա՛կան քքւթե ան բոլոբ
մաբզեբոէհւ
ւէյւայ, ել յե —
ա,,յ
գրականութ֊եան նկայւտւ<յիբը եՆ ւայաՆեսսւի
ըլքբււ(ւո՚–մը :
Հայ մտաւորականբ
կամ Հայ գրագէտը բա ~
ցառէկ ու խ՚որՀրգա՜ւոր
երեւոյթ
մ րե է մեր կեան—
քէն
մէջ, ճակատագբո՚ւահ
ՐԼԼ՚՚՚Լով
մեհ
զքքՀքքզու—
թէւններ
քքւ ել անձնո ւէ բ՛ո ւթեան : ՇնորՀէւ էր Հե–
գէնտկութե
ան եւ ձեռք
բերահ
գրական
արգէւնք՛
նեբք,ւն , Լ • Շանթբ կա րելէ է բախտալքքր
Հե՚լէւ -
նակ
մբ նկատել
է
Լ • Շանթ
աշյսայււաւթ֊եա11
ել
սւււեւլծա(յոբծու–
առաջնո րգո
զ աստզէՆ
Հետեւե ցա՛ւ ա ռաշին
»րէն
մէնչեւ էր կեանքէն
՚էերջալքյյսր
:.
, ,, ^ ՝
Հայկ.
մշակոյթէն
հառայելքքւ
յսււբ
գիւՍւակ^ -
•ց11Նթիւ–նը
կբ ղ՚լար , կ՝ա սչրէր ել կ՝սւբտագրէր
։
Անսասաւն հսւՆսւտք
մը զէնքը կը
գօտեպնգէր
յազթ աՀա բելու
Հ ամ ար ամ էն գմո լար ութե ան
:
կը
սլաամ են թէ Հէւանգոլթեան
օրերք,ւն
,ե րբէր աղա–
զքյւն
մաբմ
էն՚ն ա յլեւս
տ քքկալոլ ոչ մէկ Հնարա -
ւո բութ
էւն
ունէ ր , էր հքյւնկերուն
վրա
յ կը կրէր
Հ անճա րեգ
՚Հյարեկացէէ
քք՚լբե րգութեան
Հ բա
շա–
Գորհ մատեանբ : Վերլքյւհել
կբ փռրձէր եւ երբ
մատ՚ւերբ
չէ էն Հւգա՚տակեր
այլեւս էր մտքէ սլաց—
քէն , էր աշակերտներէն
մէկք^ւն կը թեագբէր
էնչ
Որ կր մտահէր : Վերջէն
օրերուն էսկ
Ո ւ ր իշ ներ ռւ&
Համար կբ գոբհէր էր մէտքբ :
Ալեւոր տարէքէ մէջ էսկ
քյ
՚-ոանոզի
մը
ւզէա
Կը Ոորվէր
ու
կ՚\ւրտ։ադրէր :
Կրակ
մբ կ՝առկա՚յ -
հկբ
շարունակ էր Հոգէէն
մէջ՛. Աորվէլ,
գէտու -
թէւն ել հանօթ
ք, ւթէւն
ամ բարե լ՛ էր
նշանաբանն
էր։ Այգ բանէն
Հա՚ճքքյք կըզգար,
բայց այգ Հա -
ճ՚ո յքէն
մ ասնա կէց կ՝ լնէ
ր ուրէշներն
ալ
I
Ո
րովՀե֊
տեւ
այլասէր
մբն էր, մաբգասէբ
մը։
կր յէչէք
ան շուշտ ,
ե ր էտ ա սա րգա կան է^ք
խս՝.՝՛;. գավառո՚ւթեամ
բ ովկէանոսը
կը կտրէ ր ,
կ՛՚անցնէր
, ոզքո՚նելքքլ
Համաբ
ԱմերէկաՀայու
-
թէւնը
, էր կրթական
՛առաքելութեան
վերջէն
Հ ան գր ո լան
ը ա՛գրե լու եւ ե ր ջա՚ն կանա լու
Հ ամ ար ։
ԱյլւասիրՈ՚Լր-հան
ամէնէն
կենգան
ի մէկ վկան կը
գառնա
ր , որ՚զէսզէ էբ Հէմնահ ու սէրահ
կրթ՛
Հաստատ
քքւթ եան , փալանճեան
ճեմարանէն
ա՛սլա–
գան րնգ մէշտ աս/աՀքքվէր
Հ
Լ • Շ՚սնթ
Հեզէնակաււոբ
մանկավարմ
մը ,
գաստիարակ
մբ եւ Հոգեբան
մըե էր մէեէնոլն ա–
տեն : ՇնորՀէւ
նկարագրին
ել ունեցահ
Հեգէնա -
կոլթեանն
էր որ ամ
/""շ^
քսան աարէներ
վաբեց
2այ ճեմարանը, րւ։կերակցւլ1թ֊եաւքբ
մէւս
Հեզէ–
նււ կութեան
, որ Նէկոլ
Ազբալեանն
էբ : Պէտք է
շեշտել
հեդինակու-թիմՅ
եւ
ընկերակցուր-իւն
գա–
զա՚էար՝
երբ
, ոՐոնք
է րա բ քյԼ չեն Հակասեր
երբեք :
Հեդինակրւթիւն՝
Հա ստատութեան
մ թնո լո րտ
էն
մէջ եւ
ը՚՜;՚1լերակցՈ1–թիւն՝
կրթական
բազմանգամ
բ՝.՛ տան է քի
մ բ անՀւոտնե
րո ւն Հանգէպ
,
ո՚-ոուց -
չքյւթեան եւ աշակեբտ՛ութեան
Համագորհակցքյւ
-
թեամբ։
Լ՛ Շ՚^նթ
Հքյգեկան
Հազո րգակց ութե
ւմն
կապր
Հտնւդի՚՚ացալ
, դա՚րձնե
լքք՚ի "–՛յգ Հա սաա
տոլ–
թիւ նր Հա ք կական
ոդիհ
կենդանի
վառարան
մ ր
Արե՚եքրք,
՛Րեր զազու թնւերուն
Համար։
Լ– Շանթ կբ Հաւատար
ե րկ բ ո ՐԳ"՝Կ"^ն
կրթու–
թեւ՛ն՛ բերե/իր
նպաստին եւ
կաբեւքքբութեան
յ
ԱղգտւզաՀսւ՚ւնման
գ-ւ զս^փարր վեբացական
մար -
գանք մը չէ^ Կւէ մօւա : Աեքւաւնւգնեւէք,ւ
փրկսւթեան
Համար շաա կան՛ուխէն
մաաՀոգուահ
էբ։
ՀեՈ-Ան -
աես
մբն
էր,
եւ
ի ր
մանկավարմական
,
Հք,գեբա
-
նական
բոլոր
զորհերը
իմացական
վայելքներքյւ
ւրառաջնորղէին
ը. թե րցով^՚ե
ր ը, եւ այդ նպատա
կին
Համար
խմբագբուահ
է է ն
եւրոպական
էմաա–
տքքվ ։
Անկււզմնայկալ
եւ
անաչւսյլ
էբ գրական
էբ գա–
տումնեբուն
մէջ։ Հ ԸնգՀանքյւբ
ակնարկ
մ բ
Հայ
բանա՛Հ էւսութեան
վրա ^» անո՛ւնով
Հատորը
գրա–
կան՚քքւթեան
պատմքքլթէւն
մըն է էնքնատէպ
բքյ -
վանդակութեամբ ել արտա
յ ա
յտութեան
ձեւով :
Հ
՛ոն
մ ոռցուահ
չեն բոէոր ա րմէքնե
րն քյւ գբական
երեւո յթներբ
։ Հռտուահական
ոգէ
քքվ
խմ
բա -
գրքքւահ չէ
ա ն ։
կենգանէ գաս մբն է վեբլքքւհա -
կան այգ մեթոտը
մեր օրերու
բոլքքր այն
մաբգոց
Համար , ոբոնց
ւ1 աքէն
մէջ շեշտքյւահ է ՀատքքԼա–
հականութիւնբ
եւ ոբոնք՝
Հայ գրականութեան
եւ
մշակոյթէն
փառքբ ել Հպա րտ
քք
ւթիւն՛ը
կազմ քյզ Լ՛
Շանթին տոգ մը իսկ
չնքք
լի րեցին ;
X
Լեւոն
Շանթի
գրական
ստեգհագռբհքքւթիւնը
քանի մը շրջաններէ
անցահ
է ։ Այգ շրջանները կբ–
ն՛անք բնորքյշել
քԸ1–ւ;րերգակա|1 - հւլվոլերդական ,
իրապւաշա
ել
յսորհբդապաշսէ
ոլգզք,ւթիւններով։
Գրական
ամ
է ն
մէկ սեռ աբաա
յ ա
յ
տո՛ւահ է ա բ -
ուեստի տա
բբե
ր
նե
ր շ՛ չքյւմնե բ քքփ ։ Ամ
է ն
ուն մէք
Աա
՛կայն
պաՀահ է ան
ի բ
ինքնատպոլթիւնբ
։ ինք -
նատպքք ւթիւն
յզացոլմի
ել ա րտա
յ ա
յտութեան
մէջ։
Խ՚՚բքբ ել ձեւր
միշտ ներգաշնակ
քա լահ են ։
Լ ՚ Շան
՛թի
զրական՚ո՚.թեան
Հիմնական յատ -
կանիշնւերէն
մէկն է
Երացին
ա՚նձնատք,ւր
բ/լա/բ ;
Իր <Տ.երզեր
»ք
,ւն մէջ տեգ
մ բ
ըսահ
է՛
Ես, մօր մր պէս, անռւրջնեբս դցուեցի,
Ես պատրանքր սիրեցի,
Գրական - թատերական
նոր ճաշակնեբոլ
եւ
տր՛ա՛մ ադր
քքւթ
ի ւննե րո
լ ներկայացուցիք
էր գեբա–
զանէցապէս
։ Զանք/նք արտա
յայտե
լքքԼ
Համար
, Լ՛
Շան թ ստիպուահ
էբ
որղեզրել
գրական ու բեմ ա–
կան
նոբ ձեւեր ու նք,ր արուեստ
, որո^Ք չաա
ան
գամ
յանէգոլզ
ն , ն՛ւ յնիսկ
ա1 բնա կան
թուահ
ե ն ։
Տատկանշական
թքքԼական
մբն
էր
|910 1912/
մա.՛
մ
ան
ակա
շրջան
բ
: Ոբ ոն ո՚-մնե ր ո լ , նոբ գա դա փ ա բ–
նեբու,
ն՛ոբ երա՚լնեբու
թուական
մը։
Վերազաբ–
թո՚-մ
մ ր ։ Մեր արմանա
լոր գբո ւլնե բ բ
Հ
ին
, Հե -
թան
քք
սական
օբերքքԼ
ներշնչումը
կ ը
վւնտռէ
ին
։ Գ •
Վարուման
Հեյ))՜ւ՚նռււ երցերը
կը
շեվարէր։
(հ"ւ -
բէն
Զաբգարեան
Րացինին փառս՚.ւրանուլ>իւնը
կ՝երզէր։
Խո
՚֊մբ
մբ
ե ր իտասա րգնե ր
Ս՚եհեան ;
եւարբերականը
կբ
Հիմնէին։
Լ. Շանթ
Հին Ասա–
ՈՆՍյծները
կբ
բեմ ագրէր
:
էչ
ր իտասա
բդքքւթ
իւն բ
կր
խանգավառ
քքւէ
ր նոբ ղազափարներով
։ Լ՛ Շանթ .
տիրապետ-ոգ
դէմքն
էբ
ա
յ գ
Հոսանքին : Ւր երագ
ներուն եւ ՛որոնումներուն
կբ
սիրէբ
բնկերացնել
ի–
մ ա ս տ ա՛ս ի ր ո
լ թ ի
ւն , խ
քք
րՀ բգապա
շտա կան
նեբշյն -
շբնչումքքփ :
Լ • Շանթ
խորքով
բանաստեզհ
էբ
:
Ւր վէպե–
բո՛ն եւ թատերգքք
ւթիւննե
բուն
մ էջ զգա
յքյլն եւ
անՀ ա տապաշտ
բանաստեզհ՝
քնա՛րերգական
ձըգ -
տ ումնե բով : Ե րիտասա
րգա կան
գոբհե
րուն մէջ
զգացում
ի եւ սիրոյ
փիպս-՚գիրն
էբ
, իսկ չա՚փա -
Հասոլթեան
մաքին ել իմ ա ցականութեան
տիրաէ–
պետ
քք
ւթիւնը
զզալի
էբ
իսորապէս
:
Մ
եր
մեհ քննագատբ
, ոգբացեա
լ ՚քյիկոլ Աղ -
բււ
լեան , ^Հիւն
Աս
տո
ահն երբ»
մ անրամ ասն վեբ -
լուհմ ան
ե ն
թա
ր կահ ատեն , յա՛տկանշական
մ ատ–
նանշում
մբ բրահ
է–
Հ<Աբեգան
Լ. Շանթի
անց
եալն է , վանա՛Հա
յրբ՝
ներկան»
։ Առաջինբ
երիտա–
սարգական
խանգավառ
սէբբ
կ ը
խքքրՀրդանշէ
,իսկ
երկրոբգբ
վւոբձառք
,լ,
ալեՀեբ
, մտահ
^ոգ
մա՛րգ
էակը ։
Վէ
Ալերուն
ել թատերզ
ո
լ
թիւննեբ
քյւն
մ էջ ,
Լ ՚
Շանթի
տիպարներբ
ացդային
առաքինութիւն՚նեբ
կբ
խ
քք
րՀ րդան
շեն : Անոր կին տիպարներբ
լ^գՀան–
րա՚ւչէս
եայ կիներ
են
, Հ՚ա՚ատարիմ
, պարկեշտ ,
երջանկքքւթիւն
երազող , աան եւ բնտանիքի
պա
տիւին
վբա
յ գուբգքք լրացող ; Այբերբ
, մեհ
մ ասով
պատմութենէն
առնուահ
տիպարներ
ե ն
, Հաւա -
տա
ր
ի մ
ազդա
յ
ին
դ ա ղա
ւի
ա
ր
ին
, Հ ա յրենասէ
րնե բ ,ո~
րոնք պետականութեան
յսաակ
գիտակցութիւնն
ունին ։
Լ • Շանթ մարգկա
յին
Հ ոգիները
խուղարկող ,
գէպի
խորքերը
քս՚էոզ
արուեստադէտն
էր
: Մա -
կերեսէն
աւելի , ներքինբ
ի ր
պեղոււմնել՛քքւն
ա -
ռարկան
կբ
կազմ
էբ
;
ԱնՀատնե
բուն
Հ՚ողերանու
-
թեան Հետ կուտար պա՛տմական
շրջաններու
Հքյ -
գեբանքյւթիւնն
ո ւ
նկարաղիրը։
Այս
աշխատանքին
Համար
ի ր
գորհիքնեբն
էին եբալ^
՛ու երեւակա -
յութիւնբ
I
Լ. Շանթի թատերական
արքքւեսաը
մանալանգ
անդերազանցե
լի
կ ը
ւքնար : Ան
կ ը
յեղաշրջէր
Հա՛յ
թատբոնբ,
աբքքւեստով ու ա րտա
յա յտ
քք
ւթեամբ ,
՚քնալոէէ
միշտ
ինքնատի
՚ւլ,
միշտ երիտասարդ
իր
մտահումւե
րով ,
զ զ ա
ց
ք
,ւմնե ր
քքվ
ու գո րհ
քքվ
: Աբ–
տի
եւ Հոգիի
թարմ ութիւնբ
կ՛ բնկե բանա ր
ի մ ա -
ցական
թոիչքներ
քքւն
:
Մեռնւելէն
քան՛ի
մ ր
շաբաթներ
առաջ
բսահ
է.
« Ամէն բան ստացւ՚հ
եմ
ի մ
մոզ՚քվքքւբգէս
,
ես
անոր
կր
պարտիմ
ի մ
անունս
ւ
Րա յց
պաբտքի
տակ
չեւէ մնացեր
Հ
Լիառատ
կերպով վերագա
բ -
ձալ^ահ
ե մ
եմմ^վ^վ,,լրգիս
ինչ բան աբ Համա -
ՕՐՈՒԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
՚ԲսաԱ ւեզու կը խօսիԱ
Ազգաժողովիև
մեջ
^ԱԲ
Միացեալ Ագգերւլւ բաււագիսլտկան
ճիւղին վարիչև՛ է որ կը պատմէ
Այմմ
վաթսքքւն
տզգեր կբ կազմեն
ԱԱկը ;.
ի՞նչպէս
իրենց
ներկայացուցիչներբ,
որոնք
քսան
այլազան
լեղքքւներ կբ խօսին,
կրնան
իրար
Հաս
կնալ, ոչ միայն
խօսահ,
այլ եւ գրահ՜ ատեն;
Ան
տարակոյս,
Հարցը
գիւրաց՚աւ
,
ՄԱԿի
պար -
տագբելքք՚ի
պա շտօնական
Հինգ
լեղոլներ
,
որոնք
Հետեւեալներն
են •
անգլիերէն
,
ֆրանսերէն
,
չինարէն,
սպաներէն եւ ռուսերէն : ԸնգՀ.
մողովի
աշիաաանքներու-ն
Համար
երեք
լեզուևեր
բնդուն–
ուահ
ենէ , իսկ կազմակերպութեան
մ իւս աշխա -
տանքներո՚֊ն
Համար
երկո՛– բարբառներ : Ան -
շուշտ
ամէն բանիմաց՛ մարգ
անգլիերէն
ել ֆբան–
սերէն
չի գիտեր է
Թա
րգմ
սձնոլթ իւնբ
կբնայ
յաջորդական
ըլլա՛լ,
ուրիշ
լեզուով
խօսող
բանախօսի մբ ճառը մէկ
անզամ
էն կամ մա՛ս առ մաս կրկնեով
՝• Եւ կամ ,
բառ առ բառ դո (՛հ իքին առջեւ
կրկնուահ
ճա ռբ
բա րձ ր ա–խօս ին առջեւ
կբկնե լուի : Երկու
ձեւեբուն
միջեւ
քանի
մ՛բ երկւէա յբկեանի
տարբերութիւն
մ բ
կո՛յ,
ինչ որ անկարելի կը դարձնէ
Հետեւիլ
մբ —
տահ՜մ ան : Թաբ՚լմ
ան ութիւնբ կբ գառնա
յ մ եքենա–
կան։ Եթէ սէսա՛լ մը գորհուի
, անկարելի է ուղ -
՛լե
Լ։
Թարղմա՚նն ալ կբնայ
սխալներ
գորհել,
՛ու կբ
պատաՀի որ ճառա՚իսօսբ
հանօթ
ըլլայ
անոբ
լե -
գոլին,
կեցնէ
ղայն եւ ըսէ
«ճիշգ
այն չէ ինչ որ
բսի՝^։
Նմանւապէս
պատաՀ-ա՚հ է,
անշուշտ
աւելի
Հ ա՚ղո ւա ղէ պ , ո Բ թարգմանը
ատենախօսէն լա
ւագ՛ո
յն ճւա՚ռ մը իսօսի : Այգպէս է , ոբ
նշան՛աւ՛որ
՚էիջագէպ
մբ յառաջ
եկահ՜՛ է Ֆրս^նս՚ացի
թարգմա
նի մբ ելոզորմելի
բանախօսի
մբ միջեւ։
Այս վեբ–
ջինբ կ՝բնգմիջէ
զայն.
Պ՚ա՚րոն , ես այգպէս
չըսի ։
= Ոչ, պաբոն,
բայց այգպէս
ըսելու
էիք ։
Րուն
թաբգմանոլթիւնն
ալ, թէեւ
աւելի
գիւ
րին
կ՚երեւի
, որովՀետեւ
աւելի շատ
մամ անակ
կբ արուի,
բազմաթիւ
ղմոլա
ր ութ
իննե ր ունի ։
Վա ւե բագի
րնե
րբ
երբե՛մն ոչ պա շտօնական
լեղու -
նեբով կբ ղր կո լին
։ Ուրեւքն , նախ
աշիսա՛տանքի
Համաբ
բնգունուս^հ
լեզունեբուն
պէտք է թարգ -
մ անել :
Անգլիերէն
խմբագրոէ^ահ֊՛որոչում
մբ, սպա -
ն՛եբէն
, ֆրանսերէ՛ն
եւ ռուսերէն՛
բնադիբներուն
մէջ
կրնայ
փոփոխութիւննեբ
կբելւՏետոյ
ղանոնք
՛գէ աք է թարգմանել
անգլիերէնի
,
նեբմուհեւ
սկզբնական
բնագբին
մէջ,
ղո ր պէտք է
յաճախ
փոփոխել : Րաց
ի
լե ղուա կան նկատելի
ղմո՚ւաբ
ու–
թիւններէն
, գոյութիւն
ունին
մասնա՛գիտական
Հաբցեբ
, որոնք
երբեմն
անՀաբթելի
են ։ Այն ա -
տեն կբ միջամտէ
բառագիտական
սպասարկ՚ո՚լ -
թիմևը, որ կբ փորձէ բա՛ռարաններուն
պակասնե -
բբ դաբմ անել , աբտա քա յտ
ութ եանց եւ մ ասնա՛ւոր
սաՀմ անումներու
թարգմ անո ւթիւնը
կատարելով
:
Այս
մա՛սնագէտները
կ՝աբձանադբեն
եւ կը պաՀ -
պանեն
անցե՛ալի
մէջ րնդունուահ
Համազօր
բառե–
րբ։
Երբեմն
Աք
անՀբամեշտ
նորաբանութիւններ
կբ ստեղհեն
։ Անոնք եբ զանազանեն
նոյնիսկ
անգ
լեւամերիկեան
խնամի
լեզուներու
նրբութիւն
-
ները:
ԶՈՒԱՐՃԱԼԻ
ԱքօԱԼՆԵՐ
Գիտէ՞ք,
օրինակի
Համար,
էօ է&հԽ
անգլիերէն
կբ նշան՛ակէ առաջարկ
բերել, իսկ
ամերիկեան
բարբառով՝
յետաձզել։
՛Րանի մր
տարի կայ,
Ֆբսնսացիներբ
ամիսներով
եգիպտացորենի
ալիւ
րով պատրաստ-ռւահ
առատ Հաց կերան ,
ՈրովՀե–
տեւ ՚անգլիտգէտ
պաշտօնատար
մբ
Ամերիկացինե–
Րուն
ԸՕ ա
ապսպրեց
, որ անզլիերէն
կբ
նշանակէ
ցորեն, իսկ եգիպտացորեն՝
ամերիկեան
բա՛րբա -
ռով
։
Երբեմն
թարդմանական
սխալեր
միջագէպե -
բու
աեղի կուտան։
ՄԱԿի յանձնամողովի
մբ մէջ,
անղլիացի
պատուիրակ
մրեր ճառբ
ալաբաոգ
ֆրանսացիի
մը Հետեւեալ
ձեւով
պատասխանեց՛
I Յտ 00աբ16է61>՛ այ՚Տէ1քւ€յ :
ԳմդոՀ
ֆր՛անսացին
պա -
տասխանեց թէ՝ սոէիորոլթիլն
չունի
չարաչար
գոբհահելու
իր պաշտօնակիցներու
ղիւբաՀաւա
-
բահ եմլաւ , րա՚րձր ու ղեղեցիկ » :
Եւ որքան
ճիշգ են այս որակումներբ
իր ան–
ձին ու ղոբհին
Համար,
լ ա ւ , բ ա ր ձ ր
ւլւ ց ե ղ ե ց ի կ =
Վե ր ջա ցնե
լո
լ
Համար
յարղանքի
այս Հակիրճ
խօսքերբ,
դարձեալ
իբ սիրահ մէկ
նշա։
աբանին
պիտի
դիմենք
—
Մահն
ի ր ճ ա մ բ ո վ ,
՚ կ հ ս յ ա
ի ր
Բամբով։
կ՝ողբանք
անՀ
ետացոզներբ,
բսւյց
եւ
ա յնպէս
կեան,քբ պիտի
շարունակուի
: Մ ե
կնո՚յ^՚ե՜
բուն տեղբ պէտք է նոբերբ գրաւեն՛ : Ե բ իտասա
ր -
գութեան
էիիճակուս-հ
է շա բունա՛կե
լ
մեհերո՛^
ղորհը,
մշակոյթին
^աՀը
յաջորղ
սերոնդներո՛^
փախանւցելալ
Համաբ
9ՊՐ9ԻՋ
ՊԱՐտէՄԽԱՆ
Fonds A.R.A.M
