Ամ էն անղամ որ կր սգա՚1.ք Հայ մ աալորակա–
՚^Ր.^ կրթական
մշակի մր, Հանրային
՚ յ " ր ծ ի չ ի
մր մաՀր,
կ՝անղրաղաոնանք
պաՀ մր թէ մԼծ է
կորուսար
եւ. թէ դմուար
, դրեթէ
անկարե
քի է
մեզմէ
111II
յ
1111
է ւո մ ե կնո ղն ե ր ո ւ.ն պակաոր
չրազր -
նեչ :
ք՝ա յզ , սոէ-դի
անմ իք ական
տպաւորու
թիւնր
անզնեչէ ետք, կարձ՜էք
ձեւով
մր կր
յարմարինք
նոր կացութեան եւ չենք նկատեր
մշակո լթա
յին
•Ոէ–
Հանրա
յին աս պար է ղին մէք տիրող տադնապը :
Ն՚ոիւ
քննենք, թէ այգ տադնապր
իրակա՞ն է,
թէ"
են թաղ րական
, Հետեւանք՝
ղէպի
Հիներր
մեր
ոլնեզտհ՜
Հողեկան
կասլին;
ք՚րողոլ
թիւնր ա քն է , որ Հա յ գրականո
ւթիւ՛
նր , մ ամ ոլքր , թատրոնր
, ղպր"ՅքԼ
^՚՜
քա ղա քա -
կան
կազմակերպութիւններր
, իբրեւ
•ասպարէզ ,
նոր
սերունգին
Համար
չունին
այն Հմայքր, ինչ
՛որ ունէին
Հ ինեբուն
Համաբ
:
Աքս
մասին վէճ չկայ։
Բայց
ի՞նչ
րնեք,
ի՞նչ
մ իքոցներու
գիմ ել , որպէսզի։
կորուստն
երբ
ղ ոնէ
մտսամբ
զարմանա
ին , նաՀանքր
չգտոնայ
ամբոգ
քական, ել Հայ կեանքի
ղեկավա
րո ւթիւն բ բոքո -
բովին չակա րանա
յ :
կան
ղմուա րութիւննե
ր , բա ց ա ս ա կ ան պայ-
մ աննեբ , ղորս քաղթաՀա
բե լ մեբ բա րեկամ եց ո -
զոլթենէն վեբ է եւ որոնց անզրագտոնալ
աւելորգ
կբ Համարենք ա լմմ ւ
Մ ենք անՀ րաժե չա
կա րեւո րո լթիււն բ չենք
բն–
հ-այահ– մեբ կարելիութիւններունէ
I Այս անտեսու–
մբ կբնշանակէ
Հ աշտոլիլ մեբ Հաւաքական
կեան
քի այլասերումին
ու քայքայումին
;
Կէս գար ՛առաք,
աղղային
կեանքի
ղեկավա -
բութիւ
նր , արեւելաՀա
ք ու արեւմաաՀայ
Հատ -
ոլահ-նեբուն
մէք, անցաւ
Հայ մ տաո րականո
լթեան
ձե.
Հիկոոէ Հխկպի
եէկեոԻՀՀ
էֆէնտիներբ
ղասին
առ^եւէ
ՔՐ :
Ամիրաներէն ետք աղաներր ել
եւս տեզի
տուին
Հայ
մտաւորական
Այլեւս
առս/նձին
արմ էք
մ բ չէր
ներկս։
լացներ
Հարուստ
Ը1էալբ , աղղա լին կեանքէն
ներս
վարիչ
զ-էմք նկա տ՛ո ւելո
լ
Հտմ ար % ԸնգՀ ա կաո ակն , րնգՀ •
յաբգան\րբ
ուղղուաէէ– էր զէպքւ ղրաղէտբ
, ղաս-
տիաբակբ
, քաղաքական
1"րծ՜իչբ
, որոնք Աղգտ -
յին երեսփ • ժողովներու եւ յարակից
մարմի՚էւնե -
բու մէքստանձնահ՜
էին զեկավտր
ղիբքեր
, նո քն
իսկ արաաքին
աչիւարՀի
տռքեւ
աղղբ
անոնցմով
կբ ներկս։յանսքր–ւ
Գէ
""գէա
ել իրաւաբան
Գրիղոր
ԶոՀ րոէսլբ , քեք ափս թական
Արմէն
Գարոն
, Վարգ–
գէս Ա է բ էն կ ի լլե ան ր կ ր նե ր կ-ս։ յացնէ
քւն աղց.ր եւ
ոչ թէ ւՐեհաՀա բուստ
իբրանոսեան
եղբա
յ րն ե ր բ •.
՚էյքէյնբ,
առաւել չափոփ,
տրեւելաՀտյ
Հէստուահ՜քէն
մէք ; Մանթաշեւներր
մեկենասներ
էին , բայց եբ
բեք
ուդգի
վարիչ։
Աթոոնեբ
վերասքաՀու ահ էին
Գ– Աբհբունիին,
Բր.Ա՝ իքայէ լեանին, Ա. ԱՀա -
բոնեանին
եւ ղեռ աւելի
Համեստ
մտաւորական -
նե բու
բաբձրէ ՛գոյէ
մէք , եւ կամիրենց
ղալտկներուն
^էււսոււՏ՛
ասքաՀովելու :
Բոլշեւիղմր
անչուշտ
աւելի
քանգիչ ղեր կատա
բեց , օղտուելով
ստեղհուահ
գո յավիճտկէն
: Տա
րեց մտաւ ո րականներ
ժում
ւքր Հացի ՀաէՐար եթէ
խնկարկեցին
Բարեդորհ-ականին
, անգին՝
երիտտ–
ոսւբգ մտաւո րականներ
Հրապուրուեցան
եարէՐիբ
քա բոզ չո ւթենէն
՚. Աէդ– տարրերր
տյսօբ կբ ,ք խտան
^անսայի,
Լիրանանի
, Ամերիկայի
Հայ
կեանթէն
նեբս։
Աւրիք
Հ՚"1 Ո"՚դութն։եբոլ
մէք բաբեբախ -
ւոաբւէ-ո
նոյն քափոփ աւեր
չկրցան
ղո բհե
լ ոչ Բա–
բեղոբհականբ
եւ ոչ ալ րքէչեւիզմբ
՚.
լ -
Ն -
յցԱ՚Բ
ԱւՐւիովաւած եւ ար1ւՆւքաահ՚այ1յրէսի
վերածա-ած՜ Երեւա.ն|ւ «11ււվետ.ակա1ւ Գրակսււ(1ու
թիւն եւ
Ա յ ա Ն ե ս ա »
ամսա՚գրի 1952 Մարտ|ւ թի
լէն -
Հի
՚-կ
՚՚յի
եւ
իբ
երկերու
մ ասին
Հայ
ղրականու
թեան
մէք Հետաքբքրո
ւթիւն բ սկսահ էչատ
կանու
խէն , Հեղինակի
ողք եզահ ատեն : Առաքին
տնգամ
Հայերէնի
թարղմանուեցաւ
մօտ Հարիւբ
աարի
առաք,
\%53>ին։
Նախապէս
Հայերէնի
թարզմ
անո ւեցան
Հիւկո
յի չափւահոյ
ղոբհեբբ,
մեհ մասոփ ղրաբար : Յե
տագային է .որ թա րգմ անել սկսան
մ եհ՜
ԳՐ
"ԴՒ՛^
ողրե րգու թիւննե բբ եւ ապա արձակ
եբկերբ։
60"՛՛–
կան
թ ուականնե
բուն
աբղէն կբ
նեբկա յացն էին
Հիլկո
լի թատեբգութիւններբ
Հա յկական
բեմե -
լաւն
փրա
յ ։
Առաքին
թարգմ տնուահ
երկբ
(1862)
եղ տհ՜ է
Լիւկրեցիա Բռրջիա
ղբաման
է։
1863
/՚Տ՛
Րգմիրի
մէք տպուահ
է Հիւկո
յի «Անքէլօ՝»
թատերղութիւ–
նբ : Նմ անապէս
\
863
/՛Տ՛
Պո լսո յ մ էք ա ռանձ իքն՛ գր -
քուի Հրաաաբակուահ
«քիտտապարտետ
լի
մբ փեր
քին
ՕրբՖ
երկի
թարղմանութիւնբ
:
ԱւսՀապատիժի
գէմ
ուղղուահ– այս ղբուահ՜քբ
սիբուահ է Հալբն -
թեր ցողէն՝ , եւ ունեցահ՜ է 3 Հրատա րակո ւթիւն ։
Առաքին
տ սլա–ղբ ութ իւնէն աաս բ տաբ
ի
փ երք , ու -
րիչ
թ ա րղմ անո ւթեամ բ , լոյս տեսահ է
իոկ
1887
/'Տ՛
Ալ՛ Աբելեանի
թարղմանութեամբ
Հբ–
բա աբա կուահ է թիֆլիսի
մ էք :
1
&Տ2
,ին
երբ Հիւկօ
Հրատա րակեց
իբ
ղլուխ
զոբհոցբ « թչոլաոնեբ
» փէպբ,
անւք իքապէս ե -
րեւցտւ
՜Իզմիրի
«ն՛ազիկ»
Հանգէսին
մէք (թիւ
34)
խէք
բագիր Գբ. Ջիլինկիրեանի
մեհ յօգուահբ
«Թչ–
ուառնեբ՝»ու
բնտգի բ ի առաքին
երկու
Հ.ատսբի
Հ բ–
րատաբակութեսն՝
մասին
Հ
Տօղոլահազ
իրբ
կբ
խօսի
մամ անակա՛կից
Ալ -
բոպայի
քաղտքտկբթութեան
,
լուսաւորութեան
Երկու
Հայաստաններէն
տարտղիր
գաոնա
լէ
ետք,
օտա
րութեան
նոր պա լմ աններուն
մէք , անզ–
գալաբար
տեղատուութիւն
մբ սէլսաւ ի փնաս մբ–
սւալոբական
գասինՀ
Ալս
դա սին հանր
Հ՛աբ ուահներ
տուին Հայ
Բաբեդո բհ-ակտն
Միութիւնր -
նեբկա յացո
ւցիչբ
Հայ գրամ ատի
րութե ան
եւ միքաղղա
յին
բո լ -
չեւիզմբ
, անչուչտ աա րբեբ
ձեւով եւ տա բ բե բ չա–
փերոփ : Բո լո բոփին
տարբեր
մ եկնա կ է տնե րէ ա -
ռա քն ո րգո ւե լ ո փ՝ ա յս երկու
Հոսանքնեբբ
նոյն
նբ–
պատակբ
Հետապնդեց
ին ,
մեկ՛ուսացնել
կամ
դորհ–ի,ք դարձնել
Հալ
մ տաւո րա՛կանո
լթիլէւ բ , աղ -
գին դեկափարութիւնբ
կարենա
լ ձեռք
անցլնելու
Համտբ ;
Եւ ոբո^ չափոփ
յաքողեցտն
իբենց
հբադփբնե–
րուն
մէքէ Պէաք է խոստովանիլ
պարտութիւնր
։
Երկու
գաղոլթնեբու
մէք մ տսնաւորապէս
Ա ՜
մեբիկայի
եւ Ֆրանսայի
ուր այգ
Հոսանքնեբբ
֊գորհելոլ
ամէն
աղատոլթիւն
ունէին
, նոբ
գիբքեր
֊գրաւեցին
՝,
կեդրոն
ունենսւլով աքդ երկու
դ՚աղութնեբբ ,
թսւ րեգո բհ-ականբ իբ Մ ա ք է ց ե աննե բ ո վ եւ բո լշե -
ւիղմբ՝ իր «Հա յաստանասէ
ր»նե րո վ
Հալահանք
կադմ ա կե ր պե ց ին աղդ՛ա լին իտէա լնե րով սնահ
մ բ–
տ ա՛ւո բական ութե ան դէմ ։ Գադութնե
բու մէք գբտ–
նուեցան
ուսուցիչներ
, գրագէտներ
,
Հանրային
յիոբհիչներ
, որոնք
լանձն
աոին
բաբո յական նբ -
ւ.ա ստաց ում , Հ րաժա րե լով իրենց
գաղափա
բնե -
բէնէ կարենալ
պաշտօնափարե
լու Համար
Բաբե -
պ ո րհ՜ականի
Հ՛ով անաւո բահ
վ ա րժա բաննե բուն Գ
II
աս ին ել 1լԳղրակացնէ թէա քզ.
Հսւսկացոզու -
թիւննե ր բ քլեղհ են 1ււ խաբուսիկ
, թէ լուսա։
որու–
թիւնր
մ ենա շնա րՀ է սաՀւք անաւիակ
թիւով մաբ -
գոց
ՀէԱէքար , իսկ Հ ան րութե ան մեհ ւքւսոբ
քլ ր տւս–
ռապ
^է
տղիտուքՅ-ետն ել թաւաոութեան
ճիրաննե
րուն
մէք, թէ տոէ/լուլի՛ն՛ չէ ղտնաւտհ
։քիքոէյ մբ որ
Հանէբ
մ ա բգկութիէնւբ ալդթչուտո
վիճսւէլԼնւ
։ «Աւ
•ԱքՀա
ղ տնաւեցաւ
Հանճար
մբ •սր ճշմա բիտ
լսւսաւո–
րութի՚նր
մեդ քքոքքք տտ/ոլ
պաշտօ1։բ իբ ւքրտ
ւ ս։՛ -
ոաւ • • . Ա,քդ Հսնճարբ
ադատո։
թեսւ^.՛ ա ք1ւ ւս՝քււիե -
Հեր գր օտակակ իբներ էնւ մէ կն է ո բուն
գբչինւ
հ՜՛այ -
րովր
Ֆրանսալի
դբակսն
աշխտրՀր
2 3
աւքիսէ
ի փեր սկստւ
գղրդիլ եւ իժնղալ : Բոնութեանէ ոտ
քբ չխոնաբՀելու
եւ անոր
զաւազ՚անբ
չՀտմբու բե -
լու
ւքեՀ որո շում աք , տաբադ.ք։ բ իւ Հա ւրենւեաց • • •
Աք պ իւնի մէկ տնքլիւնր
քաշ ուե լով բո լոր Եւրո պա
քի ս։ոքեւ
նո քն մարդկա
քինւ
թշուառութեանւցեռան–
զ.ոլն
ղ ատա խաղ
էլանղնոգ եւ գտՀակալ
իշխանու -
թետնդ
ոմ սնց սիրտր ի զ.ոլթ շաբմելու եւ մ իաքբ
ի մարգասի
բութիւն
տրամագրելու
այս
բարձբ.
պտշտօնբ
իր վբայ
առհող այս անմաՀ
Հանւճտբն է
ԼԻԿթ՚՚Ր
էիւկօ
՚, եւ նոյն դրական։
աշքսարՀին
յոլ^
զում եւ յեղաշբքում
պատճառողն
ալ իր Վէ Ա՛ի ^
ւլեբապլբ»
բսուահ
գիրին է»։
Ա յնուՀ ետեւ
յօգուահագի
րբ թարզման։աբաբ
-
կբ բերէ
՚քէպին
կցուահ
Հեղինակի
յառա ք արանբ ^
կր, խօսի
երկու
Հատորներու
Հերոսն։երոլ
մասին,
ինչպէս եւ յօղուահի
վերքին՛
մ ասին մէք կ՛ուտայ
վէպին
«կոՀակ ել Ատուեր»
Հատուահի
թարգմա
նութիւնբ ։
« էքաղիկ » ուբիչ
առիթներով ալ կ՚՚անղբա -
դառնս։
ք
«թչուառ
ներուն,» ։
1864/։*/
կբ Հ
րա տւս բա
կէ Հի՛ կոյի եւ կա բիսլա լտիի
միքեւ
փոխանակուահ–
նամա1լաղրոլթիւնբ։
« ճարտարութիւն
ել ժողո -
փուրդ»
բանաստեգհոլթես՚ն
թարղմ տնու
թիւնբ.
եւայլն։։
Իր խմբադրա1լաննւեբուն
մէկուն
»/՚քՕ(1864՝
թիլ
73)
«Ծադիկ»բ
քննադատելաք պա Հ պան։ ո ղս–,՛ .
կան - լետա։լիմս։կան։
«Երեւակ »
պարբերականն
ու իր խ
։ք
բագիր
Զէսէքոլռճեանբ
(Տէբոյեենց)
,
Հաաուահներ կբբերէ Վ • Հիւկոյի
ճիղոլիթնեբոլ
մասին
դրահ՜ բան։ա ստեղհո
ւթենէն
ֆրանսե րէն ւ
Բա\ի
մր թիլ ետքբ տրուա է Հիւկոյի այգ բտ ^
ն։աստեդոլթետն
Հայերէն
լրիւ
թաբւլւք
անոլթիւնբ֊
« ճեդոլիթ
իսմբաղիբ
ւքր» փեբնա։լբոփ :
Այս պարբերականին
մէք
(1863
թ ք ՚ ւ
64)
պար -
բե րաբար
կլ։ Հրատա
բս։ կուի
Թ7Ուա31–նե|111Ն
թտբգ–
մ սնո լթի ւնբ , .որ կ՛՝ աւտ րտի
\
865
՚իեւռրուաբ
\ ^ին
(թիլ
106),
թտբ՚լմանիչին
Հետեէետլ
քւ։օսքե րո փ •
«
Լք՚ւկոյին
ԱՈցիւ1––|ի(ր
՚Փ
՚ԷՐ՚՚՚յ
՚լլ՚ահ-բ Հոս ար
ժան։ կբ Համաբենւք
՛քերքել : Հե։լին՚ա՚կբ
անկէ ետք
կ բ սկսի
այն։ ատ1։նի
ս։ղս։տակս։^.։։։ց
ել յեդ։։։փո -
քւ։ ութ իւն պատրաստող
քաքերու
վբա
յ
եբկարօբէՆ–
քսօսե լ եւ բն։ թ ե րց ո ղ քւնւ սո րւք եցնել
•։։ւ։։լստաէքրելու
ել բռնութեան
դիմ ա։լրե լու ա րուեստ
բ • • • ;
« թ չո ւա ոնե ր»ո
լ Հա յեբէն այս թաբղմանու -
թիւնբ
, որ կատս։բուահ– է բէտազրքն
Հրո։տաբակոլ–
թէնէն
քի չ ետքբ , ն։չանա կա
լի ց ե րեւ։ւ քթէր
Հ՛" յ
գրակտն։ռւթեան։
մ էք Հ
1868
ե^ին՛ լոյս կբ տեսնէ
«թչուառներ»ոլ
ւբիւ թարղմանոլթքււնբ
տսւսբ ղիբքով
, ղոբ կատա–
րահ է «Ե՝ազիկ»ի
քսմբտզիր
Գ. Ջիլինկիրեան։
ԱՆ
իբ յսւռաքսւբանքն
մէք կր շեշտէ
ՀՀթ շո ւառնե
ր»>ու
Հա յեքէէն
թուրդ
էք
անութեան
անլՀ րաժե շտո է.թեան
էքէէէսինէ։
ԵԼ
նամէէէկաք մբ էլր խնդրէ
Հիւկո
յէնւ ոբ
թոյլատրէ
թարդէքէ։։նոէ
թիւնէբ
ձօնէել Հեղթ-ակին
Հ
Հ
,քէւկօ Հ՛ա լէէէնո լթ ի ւն
կ բ
քՍէ
քանէ
աքսո բավ
"՚ լրէ^
Կեբնսի
կղղիէն՜\ա>
Գեկտեմ րեր
12
թուակիր
նա–
էք
աէլոէք մ բ :
« թ շու սէէէնէե ր
»Հւ
մ քնչեւ ա լ սօր ունե ցահ՜ է Հա-
.քֆրէ^ ^ինէ/ ա։։լադրութիլն
: Վեբքինբ
եղահ է Ե -
րեւ՛ան/։
մ էք , սուքեւոա/լտնւ
կարդ.1։բոլ
օրով
յ
1869^1/
Պոլսո. մՀք Հայերէնէի կբ
թաբղմանէ
Տ՛
թէրքլեան « Փարիէլի
Աստոլահւէէէքօ
ր
տաճաբբ»ի
(ք՝1օէՐ6
Օ Յ ա Շ
«^6
ք*3ք1տ)
աոաքին
Հատորբ : Այս
թա րգմ սն ո ւթիւն։ ր ան քէսքող էր եւ խստօրէն
^քննա֊
ղէէ։տու1։ցալ
էքամուքքն
՛քէք։ Աէղ պաաճաոոէք ալ
կիսաէո
/լր էքնւտյ։
1871
ռթն այս ղորհբ
երեք
Հէէ։էոորոէք կբ թաբգէքս։ն՝ոլի
Մ • Նուպս՚բհանի
/քող–
մէ , Իզմիրի
մէք։
\Տ72ին
լոյս կբ տեսնէ
«Գլոսա
Բտցասա/լան
ա յս երկու
աղդակնւե բէն։ ան/լախ^
սկսահ է զաբզանալ
ու մեր կեանքին
մէք
՚ոեղ գբ–
բաւել
երբոբւլ գաս մբ.
Փառասէր
Հ՛արուստ -•
նեբ , որոնք
առիթ
/լբ փնտռեն
իրենց
չզոՀացահ՜
եսբ ցուցա գրե
լու եւ փաոէսւո րուե լր լ Հ ամ ս։ ր ։ Ա–
սոնք եթէ որ՛ոչ զաբւլացման տէր ալ են ,
սակայն
կաւզուէսհ չեն աղզ ա յին ա ւանգո
լթ ի ւննե բ ո ւ եւ
դուր/լ են աղւլ ային՛
մ տսւՀ ո գութ իւննե բէ ։
իրենց
մտասեւեռումէ։
է Հարստութիւն
գի՚լե
լ ։
իրենց
բաբո յական ու նիւթա/լան
աքա/լցո
ւթիւն բ
կարելի
է ստանա
լ , եթէ մ տ ա ւո բ ա /լան ր իբենց նեբկա յա -
նալ
իրրեւ
«մեհասլաաքււ
մուրացկան »:
Այս։։լէս բացասական
երեք ՚աղգակնեբ
ազգային
կեան։քի
զե կտ էքա բ ո ւթեն էն կբ քանան
քչե լ մ տա
լո
րս։ կան
111
յն տարրբ , որ տէբ է Հա՚ստտէոուն
Համո–
զումնեբոլ
, անՀատական
աբժանապաէոուութեանե
որ գոՀէսցում
չի տար ոչ Հարուստի
քմայքնեբուն
,
ոչ ալ բո լչեւի
ղմի ապաղզ ա յին
քաղ աքա/լան
ու -
թեան :
Ա լս պա՛յմ առներուն
մ էք ի՞նչպէս
կ՛՛՛րելի էբ
սպասել, որ տաղանւգաւոբ
Հայ եբիտէէէսաբդ մբ
փափաքէ բ ուսուց
քւչ գառնա
լ մեբ փա րժա բաննե -
բուն մէք, կամխմբագիր
, Հանրային
գորհիչ
բլ
լալ, երբ կր տեսնէ , որ նիւթական
ղր/լանէքին
ղոլ–
Հեռ
ղոյութիւն
ունւի .աւելի
անՀանդոլրժելին՝
ասպա րէղ ի նուաստացում
բ
Աղզին
փարիչ պէտք է նկատեն-ք
ասպարէղոփ
աղղին
նուիրոլահ՜
ղ բագէտբ,
կրթա/լան
մչտկբ ,
Հանրային
գբեիչբ,
բայց
ե բ բեք«Աբիսողոմ
ազա»~
ներր :
Ա լս պարտղ ա յին
կանդ պիտի աոնէ մեբ ադ -
դա յինէ կեանքի
ա։քա յացում
բ ։ Նիւթականէն
չատ
աւելի
դրաւիչ
պիտի
բլլայ ա յդ
ասէէքսւ՚րէղքն բա
բո յական
կոգմբ մեբ երիտասաբգութետն
գ.ազա -
փա րէս էէլէէէչ։ո
ղասին
Հաւք տր , երբ ան՛ փսէոսւՀ բլ..
լ՛՛՛ի որ /լո չա մ բ ունւի գրաւելու
տթոէէներ ու պաշ
տօններ ,թէեւ
Համեստ
ռոճի/լնեբով ;
Հալ մտաւո բականութեան
տագնապբ
գոնէ մա՛
սամբ
լռւհելոլ
Համաբ պէաք է դիմել
նաեւ
գորհ՜–
նակտն
մ քւքոցներու
՚,
Բազ աքա կրթա կսն
/լեգրոննեբռլ
մէք ապրող
մեբ երիտասարգներբ
ալ՛սօր
ամէն
դիւրութիւն
ունին
իրենց
ուսումբ
շս։րՈւնակելու
։ Արգէն
զա
նազանէ ւքէէէսնա՚։լիտութքէւն։ն։երու
էոիբացահ
րաղ "՚
մ աթիւ
Հ ամա
լւ։ ա՛ր ւսն ա/լ անէն եբ .ոէնին ք
Հիւսիս
•
եւ
Հաբալ.
Ամ ե բիկաներու
, Ֆրանսայի
եւ
նոյնիսկ
Միքին
Արեւելքի
մէք :
Բայց ոչ ՛ոք /լպուզէ Հետեւիլ
բարձրագոյն
ուս -
մ ան , գաէւնալոլ
Համար դաստիարակ
, Հա յագէտ
,
խմբադիբ կամՀանրային
ք որհիչ
, ստանալով Հա–
մա
։։լսէտէ
։ւսխան
կրթութիւն :
իրեն։ց աբամաղբոլթ/տան
տակ նիւթականէ
մի -
քոցնեբ
ունեցող
Հա՛յ կաղմակե
բպո ւթ իւննե ր կամ
յ
Ա
՛նՀ ա տնե բ իբբեւ
«պոլրսիէ»
ուսանէող^ւեր
ղրկե - Հ
ցին Եւրոպա՝
բժիչ/լ,
երկրաչափ
,
ե լե /լտ բադէա
1
պատրաստելու
Հէսմաբ,
բայց
անտեսեցին
ամէնէն
կենսա/լա՚հբ
մեբ Հաււսքական
կեանքի
նուիրուե -
լու կո չում ր ունեցող
մտաւո րականնե բ պատրաս - |
տելու
խնգիրբ :
^
Այլեւս պէտք է անգբադաոնանք
ա՛յդ սխալին
է ՚՛
կտակներբ
պէտք չէ յատկացուին
ե րիաասսւ
րղնե–
բոլ,
ոբոնց
բւսրձբւսդոյնւ
ուսում
ստանալէնւ
սլիտի
օգաուին
են թական եւ իբ հնոգքբ,
րայց
երբեք
ազզբ։
ԱաՀմանա՚փ^ակ
են մեբ նիւթական
միքոց -
նեբբ,
ու թիւոէԼ
շաա քիչ՝ մերմեկենասներբ
,
իոկ
մտաւորականնեբոլ
մեբ տագնապբ
աղէտի մբ բր–
^"յթր
պիաի ստանայ, եթէ ոլչանտնք
դտնել
ք
առ՛աք քաչել նոր սերունդի
արժանաւոր
աաբբեբբ
եւ պաւսրաստելու
ղան՛ոնք
Հայ մաաւորական աս -
ոլարէզին ;
Ադդէ։։պտՀէւլանում
ի։ էքեբ
բոլոբ
հ֊րաղիբնեբր
թռւդթի
փրայ պիտի
մնսէէն , եւ մեր
ժողոփուրդին
ապադդ ա քնսւցում բ ա։ ելի պիտի
չե չտուի արտա -
սաՀմանի
մէք։
Գ՛ Լ*
Fonds A.R.A.M
