3 ԱՌԱՋ ^
ա
մԻՏՔն ՈՒ մՑԱԿՈՑթԸ
ՍՓԻՒՌՔԻ
սւձ
Հ,ԱԱՈԻ8ՈԻՄ..ա
Ջենք կրնար տարակուսիլ
օրաթերթերու
կա -
էոարւսհ՜ գերի
մասին
, մեր գրականութեան
ու մը–
շակո յթի
ղարգացման
մէք՛, կարեւոր է մ ամնալո–
յէարար
խմրագրութեան
ղ երր , որովՀեաել
անոր
ոգին,
անոր ստեղհահ
մթնոլորտն
է որ
կերպով
ս ր կ առա ջնորղեն
թերթին
աշխատակիցներր
,
ինչպէս
րնթերցող
Հա սա րա կո ւթի
ւն ր : Այս աե ֊
սակէտէն
, չենք
կրնար
մ ոռնալ
ՇաՀնաղարի
« Հայրենիք–»ր
, ինչպէս
«Աղատամարտ»ր
եւ
« ճակատամարտեր,
որոնք
չարժում եւ
սերունգ
ստեղձ-եցին
մեր մտալոր
ու մշակութային
կեան -
քին
մէք։ Մեր օրերուն այղ ոգին կը
չարունւակուի
առաւելապէս
աղգային
, գա^ւակղական
թերթե ~
րու
կողմէ , որոնք
աւելի
աշխոյժ ու կենղանու ֊
թիւն
ունին ել աւելի Հարաղատ
ու յստակ
Հասկա
ցողութիւն
:
Մեր օրաթերթերը,
ղրեթէ
բոլորն ալ, կր Հ բ–
բատարակեն
նաեւ
«Հին էքեր՝»,
կենղանի
պաՀե -
լով կապբ
երէկուան եւ այսօրուան
սերունդնե -
բուն
միքեւ։
Նոր ղրականութեան
հ՜աղկումխ^։ Հա
մար՝ էական է Հիներու
Նանօթո
լթիւ1ւ բ ,
իրրեւ
ենթաՀող ու ա՛ւան ղութ
իւնւ , աոանց
ոբոնց նոր ո–
չինչ
կրնայ
ստեղձ-ոլիլ. կամ եթէ ստեղքիուի իսկ
կրկնութիւն
մր կ՝բլլայ
միայն Հ
Օրաթերթի
մէք աչխատակիցներոլ
յօդուաքք -
ներուն
Հրատա րակո լ թ ի ւնբ , յատկապէս
գրա՚կա ֊
նութեան եւ մչակոյթի
վերաբերմամբ,
աբթուն
կբ պաՀԷ Հայ միտքբ եւ կր յղկէ ճաչակբ
բնթեբ֊
ցողնեբուն
, առօրեայ
չփումով,
ղբեթէ
անղգալի
կերպով ;
թտրղմանո
ւթիւննե
րբ , որոնք արձաղանգր կբ
բերեն օտար
կեանքին ու մ չա՛կո յթին
(թերթօն ,
պատմոլաձ֊ք
, քերթուաքէ եւ ուսումասիրութիւն)
,
մեհ՜ նպաստ
մ րն են մեր մ տաւո ր կեանքի
թա րմ ա–
ցոլմին ու լ^ւ ղ լա յն ո ւմ ին Համաբ Հ
Աքս բո լո ր պա տճ ա՛ոնե ր ո՛վ , ո րոնց վ րա ք պէտք
է աւ ե լցնե ք լեղուի
մ չակումն ու տտթահում
ր , օ–
բաթերթին
ղերբ
անղնաՀա՚տելի
է Հայ
կեանքին
Հտմար
, մտսնաւրապէս
;
Աքսպէս
եգահ՜ է անցեալին
մէք եւ ա յսպէս է
ալսօր ալ ;
Ւ^նչ քա՛ւ , որ չավ։– օղ տակա ր պիտի
բքլաբ սա
կա քն , եթէ տարին
անղ տմ մբ , մեբ գլխաւո
ր օրա՛
թերթեր
ր Հատորի
մ բ մէք ամփոփէին
իր են ց Հ բ -
րատարա՚կտհ
կարեւորաղոքն
քօգոլահներբ
.Հայ
մ տքին ու մ շակո յթին
նուիր՚ուահ՜
՚.
Օրաթերթի
մբ կեանքր
փաղտնցուկ է՛ օր մբ իսկ ^ ի տեւեր ,
մինչ կան յօգռւահնեբ
, որոնք
մնայուն
արմէք
֊ունին ;
Աչքէ
անցոլցէք
մեր Հին օրաթերթերու
Հա ֊
ւա՚քահ-սներր
, եւ պիտի տեսնէք, թէ մաքի ինչ
մեհ փսւ՚ոտտկ կա ք Հ ոն գիղուահ՝
, մեհ մասոփ այ
սօր մ ոռցուահ
Հ
Եւոոպա՛կան
թերթերէն
ոմանք
ունին այգ սո–
վորութիէնւբ։
ինչո՛՞ւ
չունենանք
մենք;
Այսօր, ե–
թէ Հին «Հայրենիք»ներբ
, «Արեւելք»ներբ,
«Մա -
սիս»երբ , «Անատամ արտ»նեբբ եւ
«
ճ՛ս կատա -
մ արտ
»ներբ
մա՛գելու
բլլանք
, ամ փոփելոփ
՛էլա՛ -
նոնք քանի մբ Հատոր ներու մէք,
մ չակութա
յին
մեհ– գոբհ մբ աեսնոլահ՝
ԿրԱայ
ե լ
60 70
տար
ուան
մ տաւոր ու մ չակո
լ թա
յին
շա րժո ւմ մ բ ամ–
ւիոփոլահ
, բոլոբին
տրամագրելի։
Վերքերս առի -
թր ունեցա
յ թղթատելու
մեր Հ ին օրաթերթերբ
•
մոու^ուահ
ի^նչ Հաբստութիւննեբ
, լեղոլական ,
ղրական թէ պատմական
, որոնք ա քոօր ի՛՛կ էը
սլտՀեն
իբենց
՛արժէքն ութարմոլթիլնր
: կ. իւ -
թիւճեոէն,
Մ • *հարաղաշեան
,
Եղիա
Տէմիր -
ւ^իպաշեան եւ ուրիշներ
, կարելի է բսեք ամ բող -
քութեամբ,
ինչպէս
քիուսինեան մր եւ Գբ •Օտեան
մբ մեհմասոփ գեռ կբ մնան
օբաթերթեբու
մէք ,
թանկագին չատ մր ղբո լթ իւննե ր ո վ ;
Հին
սերունղներր
նոր սեբոլնղներ՚ուն
Հետ
կապելու
, Հին չարԺ-ոլւՈյերբ
նոբերուն
խառնելու
լաւագոյն
միքոցն է՝ քանի մբ Հատորներու
այս
Հրատարտկոլթիլնբ
: Ավ պիտի
չուղէր,
մեր Օբե–
բուն , օրինակի
Համար,
«Հայրենիք»ի
, «Յուսա -
բեբ»ի կամ « Յառտք »ի բնտրովփ
յօղուս՚հներոլն
ամվ.֊ոփումբ՝
Հատորի մբ մէք, որմեհնպաստ մբ
պիտի
բերէր մեր մտքին ու մչակոյթին
, ոչ
միայն
՛ա յսօրուան
, այլեւ
գալիք
սեբունգնե
րունւ Համ ար
յ
Օր՛աթերթերու
ղոլցրնթաց
սակայն
, մեր գր֊
րտկանոլթիլնր
կր մչակուի
Հանգէսներոլ
մէք,
բնգՀտնրտպէս
ամսաղիր կամ եբկամսեա
յ ու ե -
ռամ սեա
յ։ ԱյսՀանգէ սներբ՝
«Հայրենիք
Ամսա–
Գիր՝» , «Ակօս»
(եբկամսեայ),
«Նայիրի–»
, «Անի^ ,
< Հայ Գիր
»
(Նիւ, Եորք)
եւն., իւրաքանչիլրբ
իր
չուրք
Հաւ այէահ
Հին ու նոր ղ րոգներոլ
իսումբ
մբ,
իրենց
կարելին
կ՝բնեն
ղ րակ՚անոլթիւն
մշակելու
ել֊ աէր կենալու
Համսրր Հայ մշակոյթին
,Հայ
մտքին
բաղմակողմանի
արտա յա յտ ութի ւննե
բուն
բանա,ոփ
իրենց
էքեբբ \
Ասոնց կա րղին կտն փանքերու
կողմէ
Հբա ֊
աաբակուահ
Հանղէւներբ
«Բառմավէսթ
(Վե .
նետիկ)
, ՀձՀտնղէս
Ամսօրեայ»
(Վիէննա)
,
«Աիօն»
Օր մբ Աւօն ղիս իբ մօտ
կանչեց։
Այլայլտհ
երեւոյթ
մբ ունէր։
Առաքին ան -
գամն էբ որայգ վիճս^կով կբ տեսնէի
ղինքբ :
- Լսէ, Վանիկ,
բսաւ
խորՀրղաւոբ
կերպով,
տյս
ղիչեր
քո՛– քաքոլթեանգ
երկբոբգ
ապացո
յցբ
պիտի տաս : Կբ ճանչնա՚՚ս
Աբք՝ կամ Բէլ Հասա–
նբ։ Այս այն Հբէչն է "ր կբ պարհենայ
շտտ Հայ
քաքգտհ
բԱալուն
Համար։ Այգ Հրէշր
մաքրելու
ղորհբ
քեղի
ձղեցինք,
կրնա՛՞ս
Վաղր սովո -
բականԼն պէս կբ մեկնի
Աէտիլար։ Աեր
Հաշուով
Գայլաձոր կբ Հասնի
ղիշեբուան
«էղան»էն
՚Լեբք։
Ատենին
կ՝իքնես
Գայլաձոր
, ղիրք կբ բռնես
«՚Ծակ
քար»ին
մօտիկբ ու Հաշիւբ կբ մաքրես
,
կրնա՛լս»։
կրնայի՛^
«ոչ» պատասխանել
;
ԱՀա
գաչոյն
մր եւ սա սրոլակբ։
Գ՚աշոքեբ
գիտես
ինչու
Համար է ։ ԱրուակԼւն
Հեղուկբ
պիտի
պրկէ
քի՚լերղ։ Կբ Լո՛քես Աբք Հասանին
Հանգիպելէ
առաք : ԳեՀ , քաքութիւն։ եւյաքողութիւն
:
Առանց
բա՚ռ մբ արտասանելու
մ եքենա
բաբ
ձեռքէն առի երկսայրի
, մեհ՜կակ
գանակբ
եւ
սբուակբ
,ե բկո ւքե տլ Լսրեցի
լա յնկեկ
գ.օտիիս
մ էք ու Հա՚պճեպով
Հեռացա՛յ : Աբագ
քա յէեբով ,
գրեթէ
վաղելով
տուն
Հ ասա
յ ;
կեանքիս
մէք առ՛աքին
անգամ էբ որ մար -
ղասպանոլթիէն
պիտի
փորձէի : Ասիկա
անշուշտ
կարելի չէբբադգատել
կալեբբ
ՀբգեՀելոլս
Հետ Հ
կ^ուղէի ոբ գիս ալ մ արգու տեղ
գնեն եւ
« ղո րհ ՝» մբ յանձնեն։ ԱՀա գորհ-բ
՚ ՚ .
Ամ էն անգամ որ բնկրկում
բ կուգա բ պղտո
րել
մ իաքս , բնկճել
Հոգիս կբ յիչէի
մ եհ՜խօսիկոլ ֊
թիւններս : Աչքե բուս
առքեւ կբ ցցուէ բ Աւօն իբ
պատկառելի
կերպաբանքոփ
; կբ ցցուէ
ին Աստղի -
կր , ^"յբՐք
Երեք
նոբեկնեբբ։
կարհես
անոնք կբ
հիհաղէին
փրաս , Լւմ փաԼոկոտութեանս
ւԼբա ք . . •
0^ 1 ոչ.մեոնի
լս ալ ղ Լւանամ , չեմ
նաՀ ան քեր :
իրիկոէնբ
Հասալ
, օրր մթնեց ; Վեբբ
երկնակա
մարին
փրայ աստղերբ
սկստն
փայլփլիլ։
փողոց -
նեբբ ղատա՚բկ
էին աբգ.էն : Մեր տնեցիներր
չկա
յին , մեհոփ
պղտիկոփ
պաբտէղնեբն
էին : Յան ֊
ցառ
թ ի ւ ՚ ՚ փ գրաց Լներ
մ իա յն
էլ՛ե րեւա քԼն , ա քն -
պէս ոբ ,ժամանակր
նւղաոտտւոբ էր ինհի
Համա՛ր։
Մ Լ՚տքո
ամ բող քոփին՛ կ լանուահ էբ կատա բելիքո -
փ րս : կ բ ճանչնտ
քի Աբք Հասանբ։
Բա՛րձ բա՛Հ ա՚սակ^
թիկնեղ
, ւքսւղրի մր պէս ունւփախ եւ
արիւնարբու։
ի ր ւղա տմ ահնե ր ո ւնւ նա լե լութ
մ ւսղե բունւ
Համբան–
քԼն չափ մ՚սրգ
մ ո րթահ՜ էր , անչուչտ
Հա քեր • • •
Ամէնէ ին՛չ կարղի
ղրի, գուբս
ելայ
տունէն ու
բռնեցի
Գւսյլաձորի
ճամ բուն, ոբ կր սկսի Բ . քւս–
քաքԼւ ճիչգ տակէն ու կ^եբկարի
մինչեւ
թալասլի
կոչուտհ–
այղ իներբ , ի՛՛կ
\ք՚սկ
՚^արբ
քաղա՚քբ
ա՚լ–
ղինեբուն
կապող
նեղ անցքի մբ փբայ
ամեՀի
ժայռ
կարող
ճամբան
կարճեցնելու
Համաբ :
Նկատելով ոբ անցոբղներէն
կրնայի
նշմտր ,
ուիլ,
գուբս
ելայ
ուղիղ
ճամբէն եւ ոլոր
մոլոր
աբաՀետներ
կաբելէ եաք Հասայ Աակ Բարբ.. (լ^
գիրք
բռնեցի
անոր կից խոռոչի
մբ մէք։
Գանկի,,
մէք կարհես
թմբուկ
կը ղաբնէին։
Արտիս բաբա ,
խումբբ Հատ Հատ կաբելԼ, էբ րսելւՋ.եռքեբուս
վ^^
բայ ժաժ կար։
Լ\Հ ԱսաոԼահ
իմ, ում եւ քաքոլ, ,
թիւն
տուր
ինհի • • •
\քակ
Բաբին
ճիշգ մօտիկբ
ղոՀի" կր սսլասեմ,
կամ
ղոՀուելոլ կբ սպասեմ։
Բարձբ
ժայոին
տակէն
Արահանին կբ Հոսի
Լ՛՛ուլ , միանուագ ա^,
մուկով մբ։ Շուբքս
գորտերու
կռկոոցբ,
սիսինե^
բուն
կանչբ կբ խանգարեն
գիչերուան
անղոբրր
.
Ես ականք կտրահ՝
ակնղէտ կբ սսլասեմ :
յ-ամբ
քանի՛՛ն էր։ Զեմ կբնաբ
բսել,
քանզի
մամացոյց
չունէի։
Ամէն
շշուկի
ղլուխս
խոոոչէն
գուբս
կ՝երկսւ՚րէի
, գիրք կր բոնէի
,
«րնելիքս^
կ՝որոճայի ուապա
կրկԼ՚ն կբ քա չուէ ի
թաքս ^
տոցս :
Ամբողք
մարմնոփս կբ ղոդայի :
Ամառուան–
՚այգ Հեշտարար
ղիշեբին
կաբհ^ես
կ բ մսէի :
Աչքերուս
առքեւն էբ միշտ Բէլ կամ Արք Հա
սանբ, ՛անոր
մեհղի
կաղմբ,
աՀաոկու
կեբւգաբան–
քբ , խոշոբ,
կարէքիր
փաղրի
աչքերբ–. Եւ
հանր֊
սա րսուռ մբ կբ ւքարակէր
ամբոէլք
մարմինւս :
«իքր–
թանին ղէմ կից ղաբնւել»
չէ՛^ ր իմ այս Հանղա -
մանքս : Աւօն
Լէնչո՛՛ւ զիս այս անել
կացութեան
մէք գրաւ
... :
Բայց եւ ա՛յնսլէս
բնկրկումր աւելիւ հան/ր փիճակ
մբ կրնւար ստեղհե
լ Լձւհի Համար՝ քան Բէլ Հաս՛ա
նին
էէ
աքեր ուն աակ ւոբո րուի լս ;
Յանկա
բհ , Աբահանիի
ափերուն
վ բա
լ ղոբ -
տերուն
կռկռոցբ
,
սիսինեբուն
՚
խաոնիճաղւսնճ՛
կանչբ , բարձ բէն
սու րւս ցող
Հ ոփեր ուն խորՀ րղ ա ֊
Լոր
ս ո լ լո ց բ , Հ սն ղ Լլ սլա կ ահ հաո երուն տե
րեւնե
բուն սօսափիւնբ
Լւրաբ Լէւաոնէո ւե լո էԼ կարհես
թէ
հ՜անօթ
ձտյնեբոլ
փերա-հուեցան
ու սկսան
ա՛ -,
կանքս ի փար , աղաղա՛կել ,
աղերսել։
Վրէմ , որգի,
փրէժ...
Հօրգ
փրէժբ X֊
մ օրգ
՚Լրէժբ
• ., Հա րաւլատներուգ
՛Լ(՚էժբ : Բո լոր ^
բոլուէ,
բոլոր
սւն,ւ(՛ե զնե ր ո լ արգար
փրէժբ»՛՛
Խենւգանալբ բանմբ չէբ :
Յիչեցի ոբ Աւօնւ Հեւլոլկ մր էոուահ– էրի Հաբ–
կինէ Լսմելու
Համար։
Գօտիէս
ղուբս
քաշեցի սր .
ոււսկր ու ամ բողք պա բունակութիւն բ մէկ անգա
մէն պաբպեցի
կոկորղս ի վար ;
Ի՚^նչ Համ ունէր , չեմ ղիտեր : Հոտէն
Հա՛ս -
կրց՚ոյ ոբ օղի
է ր ։
Ըմպելին
՚ոյրեց
լեղուս ,
քերեց
կոկորղս,
աչքերս
թբքեցան
, չունչս
կարհես պի
տի
բռնուէր։
•Բանի մբ վայրկեան
վեբք ես ինքզինքս
դտայՀ
՚^–/ էէՒ Գ"Ղ"*Բ
•
ԱրքՀասանին
աՀւսբկոլ
կերպա -
բանքբ
սկսալ
փոքբէսնտլ
աչքիս
ւ Զեռքս
պաա -
բաստ
երկայրի
գաչոյնբ , Հաստատ
կպահ֊ էբ ՛ա–
(Երուսաղէմ)
ել «Հասկ»
(Անթիլիաս) :
Այո երկու
խումբերէն
կսն , յոլշագբական
գրո շմ ունի , իսկ երկրո
րգբ
պա՛տմական,
բանասիրական
;
Անշուշտ
, եբբ գրական
գբոշմ
կ՝բսենք
,
բսել
չենք
ուղեր , ,որ զուտ
գրականութիւն
կբ
մշակուի
մեբ Հանգէսնե
բուն
մէք։
Բայց առաւելապէս գբ–
րական են Հրատա րակո լահ
յօգուահներբ
, ինչ -
սլէս
պատմուահ-ք ՝, քեքթոլահ
, քննագատո
ւթ իւն
եւ արձակ այլ ղբոլթիլննեբ
յ՚ո՚֊շ ել
ուսումնա^
սիրութիւն :
Մ եր Հանգէ սնե բուն Հրատա րակո ւթիւնբ ան -
Հատական կամ կուսակցական
Հանգամանք
ունե -
նալով,
չունին
ղա րտո
լղո լթիլններ
՚
այսինչ՝
մասնակի
ճաչակնեբ
, նա Լսաս իր ո ւթիւննե
ր , նոր
ճա՛մբանեբ
բանալու
յաւա կնոլթիւններ
:
Զունինք
գրողներու
խմբաւս
րումնեբ
,
ո րոնք
առանձին
« Հանգան ակ »ով Հրապա՛րակ
գա յին ելոբոչ
չբր՝–
քանակի մբ կամ գրական
Հոսանքի մբ տրտայայ -
տութիւնբ
գաոնա
յին
ւ Յ՛նին
ուրի չ ժողովոլբգ ^
ներ , մ ա՛սնաւո րա բա բ ֆրանսական
մ տաւո րա՛կան
չր քանա կներբ , ո րոնք
իրենց սեփական
օբկան
ին
չոլրք
բոլորուտհ,
կբ պայքա՛րին
, աղմոլկոփ ու
փիճա բտնութեամ
բ կբ լեցնեն
Հրապարակբ,
կբ
գն՛աՀատեն կամ կ՚ուրանան
ալ , բա յց
նոբութիւն
մբ, չարժում
մբ, յեգա
շր քում մբ առաք
բերելու
ձգտռւմով։
Առաքին
մեհ՜ պատերաղմի
նախօբեա -
կին , ա յգ
ուղղութեա՛մբ
ունեցանք
«ՄեՀեան»բ ,
վեր քաւոր ութեան՝ « Բա՚բձրավանք՝»բ
եւ քանի մբ
տարի ետք «Մենք»բ
Փարիղի
մէք։
Այս
եբեք
Հանւգէսնեբն
ալ , իրենց
յաւա կնո ւթիւննե
րով ու
սւբ՚ացուէքներով,
շարժում
կրցան
ստեղհեյ եւ Հե
տաքրքրութիւն՝
մասնաւոբա
բաբ եբիտասաբգ
մ բ–
տալո րա՛կանո
լ թեան
մէք , Հակառակ
իրենց կար -
ճատել
գո
յութեան։
Ներկա
յիս , մեր ունեցա՚հ–
Հանգէսներբ
, գրե
թէ
բոլորն ալ, րաբեՀաճ
Հանգէսներ
են , ագգա ֊
յին գրականութեան
ու մչակոյթին
նուիրոլահ
եւ ,
Հետեւաբար
, պէտք չեն տեսներ
խստա-կրօնոլ -
թեան։
Ո՛Լ ոբ բան՛ մբ ունի
բսելու Հոգ չէ թէ քիչ
Ր.ԼԼ"՚յ ան, շնչատ կամ ^ոբՀներով
աղքատ,
կբ
Հի ւբ լՐէկալո
լի : Զուն ինք շատ ու փա յլուն
գբող -
ներ . չունԼւնք
նիւթական
լա յնւ միքոցնեբ
, լաւա -
գոյ՚նէ1ւեբբ փարձատբելոլ
եւ լ^ւգունւելոլ
միայն փա
ւերական
տաղանղի
մ բ ղ րո չմբ
ունեցող
գբու -
թիւններբ։
Այս պատճառ՛ով ալ կբ
ղարմ անանք
եբրեմնւ , թէ ինչսլէս
այսւղէս
կոչուահ
քեբթուահ՝–
ներ Հբատաբակոլահ
են ա յս կամ ա՛յն
Հանգէսին
մէք, երբ անոնէք ամէն բանեն , բացի
քերթուտհ՛,
բանա ստեղհ՜ո
ւթիւն
բլլա լէ • Հասաբակ
ո աանաւոբ–
նեբ ենէ, անձնական
կտ՛մ տզղտյԼւն
չունչով մբ
գրոււահ՜ , որ ոչ միա
յն կար ճեն ա յլեւ
անՀ աղո բ գ
բոլորովին։
կբ ղաբմանտնք,
թէ ի նչսլէս Հրա -
տարա՛կո ւահ են կարճ կամ եր կարապ ատում
«պո–
էէքա»նեբ
, ինչպէս
նաեւ
պ՛ատմուահքնեբ
,
ոբոնք
պատմութիւն
են այո , բայց ՛ոչ գրականութիւն
I
ի վերքոյ > մեր գբուլներբ
պէտք է քմբէւնեն
, ոբ.
տա բբե բութ
իլն մբ կայ , անՀուն
տարբերութիւն
մյւ , ո տանէ ա լո բ ին եւ քե րթուա
հին
միքեւ .
ուբիչ
բան է պատմ
ուա
գբա կանո ւթի
ւնբ
^ք մբ ել բոլո բ՛ովին
ուբիչ
բան՝
... Ոչ լեզուն, ոչ յանգբ, ոչ Հայրենիքն ու
կաբօտբ, ոչ սէրն ու յո ւսա՚խա բութիւն
բ • բա ֊
ւակս՚ն չեն այս թո լո րբ , գրա կան ութեսն
Հասնե -
լու
Համ ա բ: կարեւորր՝
կեանքն է , սիբտբ , աբ
ուեստբ։
Աիրտ
գբոլա՚՞հ է բառեբուն
մէք, քիղ ՛ու
արիւն
ւրա բձա հ են տողեր բ. բաո երբ
արցուն՛քի
կամ
ուբա խութեան
փ ո խ ւսր կ՛ո ւա՞ հ են . ւսր ւոա լա յ–
տութեան
մէք կա՞
յ Լւնքնտտպո
լթ իւն :
Հարցնելու
ենք մենք
մեղի ել մեր բաբեկսւմին
, , որ ղրող է,
բանաստեզե
կամ նոբափիպաղիր
, նկա^բ է ա -
մ էն նկաբ . ե՛^րղ. է ամ էն եբգ. ճաբտա բապետու -
թի"էն է ամէն
չէնք... Ուրեմն,
գրականութիւն
չէ
եւ չի կրնար բԱալ
ամէն «գրական՝»
անուոփ
Հրա
տա րակո ւահ
գրութիւն:
ԱԷԿՐ
Կր^՚"յ*
օրինակ, շատ Հե
տ-աքրքրա՚կան
պատմութիւն
մբ պատմել
ձկնորսներու
կեան -
քէն. բայց
Երուխան
մր չրլլաբ ատոփ՛
ուրիշ մբ
կրնայ
կնոք մր կեանքբ տալ, բայց
երբեք չի կըր՜
նաբ ԶօՀրապ մբ գառնալ :
ԳՈԻՐԳԷՆ
ՄքցԻՒԱԸԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
