ԿԱխՕՐՐԱնԸ–..
(է^. եւ վերջին։
մաււ)
Օրմանեան կր գրէ–
<1.Ախա մր
չարաէար,
մա չարա յական
կոչուած
րնգՀանուր
րառով»
:
քիչ եաքր
կ՝ալելցնէ.
«Տայանի չէթէ թոքաթա
էք
կամ թէ սրաի աթա, եւ կամ սսչիաակաիաի
հեաե
ւանք»։
Օրմանեան
իր յուչե րուն
մէք կր խոսաո -
վանի թէ աարրական
գաղափար
անգամ
չունի
մարգակաղմութեան
, րնախօսութեան
սլ նման
գէ՜
աութեանց
մասէն,
այնպէս որ՝ զարմանալի չէ ե–
թէ աարաամ կր գանէ « մաչարայական
»
րաոր։
Իքորենացի
այս րառով կր բացաարէ
Արչակ
9՝ •
թազալորին
Հիւանղութիւնր,
Հիւծախա
ԼԳ . 46)՛
Ալ եթէ Նալեանի
Հիւանղութիւնր
«մաչարայական
աիսա» կր կոչեն
իր մամանակակիցներբ,
պէաք է
րեզունիլ թէ րմիչկներոլ
կոզմէ կաաարուած ախ–
աաճանաչում
մ լն է, որկր Հաստատուի
,
մ իւո
կողմէ ,
Գր/՚Գ՚՚Ր
վարգապետ
Պասմաճեանի
յիչաաակարանով
(տպ՛
Փարիղ ,
1908) •
Արզարեւ
, Պասմաճեան կր վկայէ թէ օրէ
օր կը
նիՀարնար
պատրիարքր, կր կորսնցնէր
ոլմերր
, ^
այնքան որ այլեւս
ռտքի
վրայ
կանգնելու
կարո - •
ղութիւն
չունէր :
ԱՀա
այս վիճակին
մէք
իորՀուրգ կր արուի
պատրիարքր
վաթագրել
Ակիւտարի
վանքբ,
որպէս
ալփ ձիով պտո յտնե ր կատարէ
, «ձիով իլրով
ար–
չալիցէ աստ եւ անղ՝ վասն
առողքութեան
անձին
իլ րո յ» : ՛Օր
մ լն
ալ , Հանապագօրեա
յ սլտո յաի
մ ր
լձւթացքին՝
Ակիւտարի
կռնակր,
«սլատրիարքբ ոէ
կարաց
մնալ
ել կալ ի վերայ
ձիոյ»,
ուստի
Հետե–
լոողներր
ձիէն վար 1լաււնեն, պարտէզի
մբ ցան -
կա պատին
չուքին
մէք կր պառկեցնեն
, «Հ անղու–
ցանւելով
ի վերայ
ղետնւի աււ յռրմով
միոյ պարտէ
զի ուրուք»
• յետո
յ կր վազեն
քաղաքէն պաագա–
րակ
մր կր ճարեն,
ել «ի վերայ
թէմկէրէի
բերին
ի վանքն
ել Հանւգուցին
ի մէք մաՀճի» :
Ուրիչ
տեղեկութիւն
չունինք
Հ
իւանգութեան
մաոին : « Օրի վերայ
աւուր սասականայր
ցաւն
եւ նիՀարանւայր
մաչելովն»
րացատրութ
իւն ր կրր—
նայ
արգի
բմիչկին տալ այն կասկած
ր թէ
ի՚էիրգ
էր «չարաչար
աիստր, արտաքին
եբեւոյթռվր
մի -
այն բացատրուած»
,
կարեւորր
"՛յն է թէ մա -
մսւ
՚1
.ակակից
րմիչկներբ
իբրեւ
ա իստ աճանւա չու -
թիւն թոքաիստ
անաւնր կուտան
, ել իրրեւ
գարմա–
նում
ձիավարութիւն
կր
յանձնարարեն
Արգ
, Հետաքրքրական
է թոքախար
ձիաւիս -
րութեամր րոլմՏւ
լու
այս աււաքին
վկայոլթիւէւր :
Ո՛՛վ իարՀուրգ
տուած է ,
անղլիաց
ի
բմիչկին
Հեաե ւողոլթեսւ^
մ ր , գիրքերու
թե լաղ բութեա"
մ ր
(պաարիարքր
Համայնաղէա
մտաւորական մրն
էր , կատաղփ
րնթերցող
մ ր) , թէ ղարերու
խորէն
եկած
արձազանզ-ով
մ ր՝ մողովրղական
ղարմանւա–
ղիտութեամբ
: Զենք գիտեր :
Ատոյգ է թէ ձիավարոլթեամր
թոքաէստ
ր ո լ - ՚
մե լու
վւո րձե ր կատարուած
են Հնաղո
յն
գարերու
՛քէք–, էնչպէս
ցոյց պիաի տամ քիչ ետքր :
Տ
"քթ •
տ
ր՚լօ կր ՛լր է թէ թոքա իստա րում ու -
թեան
Համ
ար՝
ձիավարութեան
չաւի օղտակար է
կառքով
պառ
յար,
նոյնիսկ
նաւով
ճամրորգու
—
թիլնր;
Անոնք որ չեն կրնար
ձի մր ղնել կամ նա֊
լո՛ւ
ճամ բորգել
, կրնան
չինել
անկողին
մր ղսպա–
նակալոր
ոտքերով,
որսլէսղի
ճօճի եւ
Օրօրուի
Հի–
ւանղ ր :
կամ՛
կախանկողին
նստիլ։
Յէրանսացի
րմիչկր
յետոյ^ կր սլնղէ թէ բու -
մումր
սլէտք ՛չէ վե րագրե լ մաքուր
օգին,
զոր Հ ի–
լանղր կր ծծէ կառքով կամձիով
սլտոյաներ կա
տարած
մամ տնակ , այլ ա յն
մ իլիոնաւոր
ցնցում
ներուն
, ղորս կաււքբ կամ ձին կր սլատճառեն՝
ճօ
ճելով
մարմ՛ինր։
Զէ մոռնար,
նաեւ,
Ր՛՛ել թէ
Ասկէլեպէաղէս
էր
Հիւանղներր կրր՚ււմէր՝
ղետե–
՛Լ՛՛
Լ՛՛՛ւ
կաիւ անկո ղինն երռւ
մ էք եւ օրօրե լռվ
չա րու
նակ
, ինչպէո
տակաւին
Դաղմատիոյ
մէք
մուլովր
ղական սովորական
ղարմանումի
ձեւ մրն է օրօրել
Հ իւանղնե
րր
ճօճուն
անկո ղիննե րու
մ էք , — ֊ աՀա
տրլ. ւսւանղո լ թիւննե
րէն յիչատակ
մ լն է
օրօրել
ե րաիւաներր՝
Հսւնղա ր տե
ցնե
լո լ Համար
ակոա
յի
ցաւր,
ամոքելու
Համար
աղիքներու
խիթր,
Հրա–
՚-ւ՚ւ՚^Լ"՛–
համար
քո ւն ր , վերքապէս՝
րսել
Հ
ցտւս
կ՝օրօրեմ»։
Այս ամէնէ՛։. ետքր, պէտք չէ զարմա՛
նալ
, ուրեմն
, եթէ Վոլթէր
կախանկողին
կր մ րա
նէր կամճօճուն
թիկնաթոռ
ի մր մէք կր նստէր
եւ
մամ՛երով
կ^օրօրուէր
. • • րումելու
Համար
իր պլն–
ղսւ
թ իւնր :
Հին է օրօրում ով
բմչկռւթիւնր
եւ իր պատ -
մութիւնն
անի։
Արզարեւ
Պլինիոս կր վկայէԼ^Ա
՚օւձ
պատմ. ԻԶ • 8 ) ,
Աերկուրիալի
եւս
կր
Հաստատէ
(Մալպարուեստ, Գ– 12)
թէ Ասկղեպիագէսն
է^ ա–
ռաքին անգամ, որ կաիսանկողինր
ղործածած
է
բմչկռւթեան
մէք՝
իբրեւ գարմանագիտական
մի -
քոց : Ըստ Որիրասի
վկայութեան
(Ա. Հատոր, էք
515) ,
Անտիլլոս
եւս կրյիչէ,
կբալոբական
չաբ -
մռւէՐներոլ
կարղին
իրրեւ
բմչկական
միքոց
^ նախ
էլախտնկողինր կամ ղսպանակաւոր
անկողինր դ
երկրորգ՝
ղաՀաւորակբ
նստելու կամ
պառկելու.
եէ դպոսյԱԽ
(Վարգանանց 1500ամեակի աււթ-իլ)
451/
Աւարայրի
ճակատամարտէն
էնկած
ՀԱ^
մեծագոյն
ղէւցաղնէն
վաբղանէ
անունր
սուրր, նուէրական
ու պաչտելչ,
եղած է Հայ
ցեզէն
Համար
ղարուց է գարս
% Հայ մողովոլրգր
ոչ մ է,
այն նաիսբնտրած է էրղաւակներր
այղ
անութով
մկրտել
տալու,
այլեւ սրբավա
յրերու
, վանքերու^
եւ եկեղեց էնե բու
րեծայած
է յաճախ
այղ անոլ.^
նբ
յաւերմացնել
ուղելով
յէչատակբ էր քաքարէ
ղաւկէն :
վաբղանէ եւ վաբղանանց
նոյն նուէրական
ա–
նուններու
Հանգէպ տածուած
սէրն է, որ
Հիթ՝,
դարու կարդ
մր Հայ գպրոցներու եւ Մ
չակութա֊
յէն յատուկ
րնկերութեան
մբ ՚իրայ
եւս
ԴՐ"չմել
տուած է «վարգանեան»
եւ«վարգանանց»
անու֊
նբէ
Այո վերքէններու
ամփոփ
պաամութէւնբ
պէ
աէ քանանք
նե րկա յացնե լ Հոս ։
Ա. « վարգանեան
»անունով
մեզփ
ծանօթ
մ էակ Ա չակութայէն
Ընկե բութ է ւնբ
կազմ ուած է
1869/5՛
Պոլիս։
Ա՛ւաքել
Նուպար
ՇտՀնազարեան
վարմարանի
մէք կայէն
ԿԷԱ՚կէոյ
չրքաններէն
առ
նուած տասնէ չափ ուսանողներ
, ռրռնք
էբենց
լն–
կերակէց Ա էնաս
Ջերազի
խորՀ ուրդով ու վարմա
րանի խնամ ակա
բւ ւթե ան նաիսաղաՀ
Ներսէս եպ,
վաբմապետեանի
քաքա
լե րութե ամ բ
1869/5»
կր
Հիմնեն « վարդանեան
Ընկերութիւնբ
» , նպատակ
ունենալով
կր թութ իւն
ծաւալել
Կիլիկիո
յ Հայա -
չատ
վայրերու եւ առաքին
առթիւ
Հաճլնի
մէք •,
Ընկե րութեան
կազձ՚բ
տարիներու
լ^ւ
թացքին
թուլցած
ՐԼէալով՝
1 879/5՛
եռան ղուն
անՀատներ.
կբ իսոբՀին
ղարման
տանիլ ու
վերակենղանացնել
զայն
% կր դիմեն
օրուան Ա ՚
Պատրիարքին
, որ
խռբՀուբգ
կուտայ նախ ^աՀնաղարեան՛
վարմարա
նի աչակեբտներով
վերակազմել
ԱէութէւնբԼլ
առ–
այղ կր ՛ււ՛է նամ՛ակ
մր, ոււլղոլած
նոյն վարմա -
րանի նախկին
սաներուն՝
ղալ իսմրոլիլ
մ
իութեան
չուրքր
1
Նամ ակբ կբ տպուի
ել կր ՛լր կ՛՛՛-ի
Ր"Լ՛՛Ր
ՇաՀնազարեանի
աչակե րտնե բուն , որոնցձ է
40
Հո
ղի կր Հ տ
լա
քո
լին «կիլիկեան
ակումրրՖ
:
Կր Հաս
նի նաեւ Պատրիարքի
փռիսանորղր՝
Գաբեղին
վ •
Աբուանձտեանց
, որ կր նախաղաՀԷ
մողովքին
, կբ
բանախօսէ եւկր խբ աիս ուս է
«մ ի ուիմ իւն , յարա -
աելոլթիլն
եւիսոՀեմութիւն»
նչանարանի տակ ։
վարգանեան
բ^ւկերոլթեան
գործունէութեան
՚իլ՚այ
երկար տեգեկագբի
՛քբ լ^ւթերցռւմէն
վերք
մալով–
քին
մէք կ^որո չուէ
լնկերութեան
«վարդանեան ՝^
անունր
վէոիսել « կիլիկեան»ի
, նպատակ
ունենա -
լ՛՛՛ի բացառա
սլէս Կիէիկիո
յ չրք^նբ
րնտբե լ իրենց
դոբծունէռւթեան
ասպարէզ ;
Գաղտնի
քո ւէա րկո լթ եաձ՛ բ կ՝լնտ
բուի
լնկե -
րութեան
նոբ դիւանր,
ղործաղիր
մողովր եւ ղան–
ձասլեաբ։ Ա ինաս
Զերաղ, որ լնտրոլած էր «Կի
լիկեան
լնկերութեան»
րնգՀանուր
մողովին
ա տե
նա սլետ՝
^ո րՀակալութ իււն կբ յա յտնէ
Գաբեդէն
Վ ./՝ իսնգրելով
որ իրենց երաիստադէտ
ղղացում -
ներուն
թարգման
Հանգիսանայ
Ա.
Պատրիարքին
քս՛է
:
յ * .
Կեւհկեան
րնկերութիւնր
տարուան
մր գոր ^
.
Աոյենէ
վկէ՝
^^^^(՚^
4^
՚ 1
" " ՚ " " յ
Արարա
է,ոն եւ Դպր^ց՚"^ԻՐ"՚է1 - Արե՚^ւ^ւէան
բնկերոլթի^^
,
ու ^1ա\ կաղմելով
միակ
րնկերութիւն
մբ
^;^ւՐհացեալ Ըն կ ե ր ս ւթիւնք »
անունով
(Մասիս
ԲՊՈ\ԻԼ
1879
թ՛
2 2 6 4 ։ ֊ 6 ;
Պ–Պօ^՚.սեան, Հ^
^ ռի Ընդհ– Պսւտմութիւ-Աք,
Լօս
Անճէլրս
1942 ,
Բ–€Վարգանեան»
անունով
4
գպրոցներ ծա
նօթ
են մեղի,
երկուքր
Պոլսոյ,
երկուքր
Կիլիկիոյ
I ^
՛պոլսոյ
Նոր
ղէւզչ.
(Ենէքէօյ)
մէք
1872^5,
ձո գտնենք
երկոեռ «Ա • Վ,արգանեան
դպբոց»
մր ,
;,ր ունէ
21
՚է՚՚^^չ
^՚–
19
""111՚Կ աչակերտ՝
կ^^^
մնայուն
ուսուցէչո՚է.
Աւանգուած
ուսումներն
են ,
^
Հայերէն , Հայոց
պատմոլթէւն
, քբէստռնէա
.
եան,
թուաբանութէւն
, եկեղեց.
եբզեցոզոլթէՀչ,
.
Գպրոցին
ամսական
ծախքն է՝
7—800
ղրոլչ^ ^բ
կր գ՚՚յ"՚^՚"՚յ աչակերտներու
սակէն,
անՀատներու
նուէր՛ներէ եւ եկեղեցւռյ
սնտուկէն : Գպրոցր
կ
եառավաբուի
թաղական
խոբՀուրգի
Հսկողոլ ,
խամր
(Ասի–^,Կ–Պ–
1872.^^52,61)։
2.^ Անայիս (Յու֊շերս,
Փարիզ
1949,
էք
15)
էլր
յիչէ
Պոլսոյ Աամաթիա
թաղին
մէք
«Վարղան–
էան վաբմարան
մր,
ղոր իբ ծախքով
նորողած է
կիւմիւշնի Գասպար
("լո՚՚ղր
Տիկին
Եւ՛ի իմ է ԱԱ– -
ս,իսեանի) եւանունր փոխած
«Վ
,արդուհեա1ն՝»^ ,
ի
յիչատակ
իբ մօր։
Գասսլւսրի
մարմ
ինբ կր
թաղուի
յեաոյ
Աամաթիռյ Ա • Գէորդ
եկեղեցլ,ոյ
րակր՝
կր.
թասհր՚ոկան
իր այս ձեռնարկին
Համար։
3.
Պոլո՚^յ « ՚Լարգանեան
Մչակու
թային
Ըն
կերութիւնբ»
իր Հիմնռւմէն
քիչ վերքբ,
այն է՝
1871
Հոկտ. \ին Լեւ ոչ թէ
1869/5՛,
ինչպէս
կ՚րս^
ուի Ա. Պ– Պօղոսեանի
ղործին՝
Հակճի
մէք, էք
426)
Հաճրնի
մէք կր Հիմնէ
«Վարղանեան
վար -
մաբան»
մբ, որ իրրեւ
չէնք
կ՝ունենայ
նախկին
Հճեմարան»բ,
որուն
վերի
յարկր
կր
յատկացուէ
մանչերու եւ վարէնբ
աղքէկնեբ^.ւ :
Վարգանեան
բնկերութէւնր
Պոլսէն
Հաճլն կր ղրկէ նաեւ
ՇաՀ–
նազաբետնի
չբքանաւարա
մ՛ր՝ ԱԷՀրան
Հ . Ավա–
ճեա
՚ե
իբրեւ
տնօրէն - ուսուցիչ,
տրամագբելով
անար ղսլրոցական
պիտոյքներ
( Փ ռ ՚ ֊ ն ջ ,
Կ.Պ՛
1873
թ.
8 4 5 ։ –
3– Պ–Պօղոսեան,
անղ) :
1878/5»
վարմարանին
ուսուցիչ
էԱեէքոն Աա -
նոլկեան
, ղրկուած
նոյն
Ընկեբռլթենէն
: Ասոր ա–
սէեն վ
ա
րմա բան ի ծրաղրին
մէք կբ յիչուին
, Հա ՜–
յերէն , թուաբանոլթ
իւն ,
ա
չիսա րՀ աղ բութ իլն ,
աղղ
. պաամոլթիլն
, քրիստոնէական
,
թուրքերէն
եւ ֆրանսերէն
(Փսւնջ, 1879
թ.
1352) =
4.
՚Լարղանեան
լնէլե րութիւնր
1881/5»
Այն–
թասլի
մ՛էք ալ բացած է
«՝ԼւսբգանեաԿւ
կրթաբա -
ն»ր,
որ \890ին
80
աչակերտ
ունէր եւ տնօրէնն
էր
ՎաՀան
Բիւբքճեան
^Աոհ^հ]^
. կ^. Պ •
1890
^ .
1852);
5. ֊ – ^՚»^,»»,,
Ֆէբի՚լփճղի
մէք
1872/5»
գո
քութիւն
ունէր «Վարգանանւց»
գսլրոցր, մէկ մնայուն
ու -
"""մէէ՚՚Վ
եւ
14
՛ս չաէլե բաով,
ուր
միայն
կարդալ
ել եէլեղեցական երգ կ՝ ո ւս ո լց անէ
ին
(Ասիա ,
1872,
էք
64) :
6.
–
1886/յ.
Գասթէմունիի
մէք կար «Ա . Վ^ար–
գանանց»
աղղ. երէլսհռ
սպրողր»ր
(Արեւեւք,
1886
թ.
765)։
ս ։ււ լ ՝- I
Հ– ԵՓՐԵՄ
ՊՕղՈԱԵԱՆ
յարմարութեամբ,
երրորգ՝
կառքր,
չորրորգ՝
նա
ւբ առագաստով
կամ թիով,
Հինգերորգ՝
ձիավա–
րութիւնր։
կելսիռսի
մէք կր գտնեմ
նոյն
խոր -
Հուբգնեբր
աւելի
մանրամասն
ԼԲ .
15)
Կր րա
ցատրէ թէ ե՞րբ պէտք է օրօրել եւե՛՛րբ՝ ոչ Լցալէ
կամ
քեբմի
մտմանաէլ)
, յետոյ
օրօրումնեբբ
կր
գասաւորէ
աստիճանարար
թեթեւէն
մինչել
սաս–
աիկբ,~
առաքին՝
նաւի վրայ,
նաւաՀանղիստէ
մէք կամ դետէ վբայ,
երկբորդ՝ րաց ծովէ
վրայ
^
երրորղ՝
ղաՀաւորս՚կէ
՚էբայ
, չորրորդ՝
կառքէ
մէք,
որ սաստէլաղոյն
ճօճումներ
կուտայ։ Կրխօ -
սէ նաեւ առկախ
ան էլո ղինն ե ր ո ւ
մասին։
Տարէմսլէրկ
կրղրէ թէ Բսենռփոնի
Յիշատակ.
ներ»»<–5՛
մէք ԼԲ.
1.30)
բառ մր կայ,
ղոր սխալ Հաս
կցած
են թաբղմանիչնեբր
եւմեկնիչներբ,
հ>՚բՕ–
եՅէհւՅ
բառն է ատիկա, ոբրստ մեկնիչներուն՝ կր
նչանակէ
անկողինին աակ դրուած
՚էորդ
մր։
Ընգ
Հակառակն
, բոտ Տարէմպէրկի
, որ Հեւլիւնակռլ
.
թիւն է նման
Հաբցեբու
մէք, պէտք է Հասկնալ
օ–
բօրոցի
ձեւ անկողին
մր, որ «յատուկ
չէր
միայն
Հիւանղներուն
, այլեւ
կնոքաէլան
նէլարադիր ստա
ցած
այրերու,
որոնք կր սիբէին
Հեչտօրէն
քնանալ
\լ^.^օհ^\հ.^տնեբռւ մէք»
ԼԲսենռփոն)
:
Այ" Բ"Լ"Ր
վկայութիւններով
կր Հաստատռ
թէ մայրերր
չեն միայն
ռր օրօրեր
են
երախաներր
քուն
բերելու
Համար
անոնց
աչքերուն,
այլ ե
բմիչկնեբր,
որ ճօճեր ենՀիւանդներր՝
ամոքել
Համար
ցաւերր,
դարմանելու
Համար
Հիւանգոլ ^
թիւններբ,
ինչպէս
Տոքթ.
Տրզօ կբ
յանձնարարէ
օբօբեէ թոքախտաւո
րներր
րումեէոլ
Համար
ղա ^
նոնք :
թբթռումներբ,
ցնցումներր
ել
ճօճումնել
օգտագործել
դա
րմ անա րան ական տեսակէտովդ
ն
րութիւն
մր չէ, ուրեմն։
ԱյսուՀանգերձ
, պաս.
է
"է
բր
մութեան
Համար՝
կ՝ուզեմ
յիչել
նաեւ
թէ ,
1933–
ին , Տոքթ
. Ա արտիրռս
Տէմ իրճեան
գասաիսօսու–
թիւն
մր կարգաց
Փարիղի
Հայ Բմչկ. Ա
էութեան
մէկ
մողովին
մէք՝ ներկայացնելով
ղարմ անագի -
տական
իբ մեթոտր,
թ ր թռա քե րմ ա բում
ութի՛ն
(V^ե^օ^հ^^աօէհ6^^բ^6): Յաււսւջ/
մէք
(1933
Ա՚գէհւ
.22) իսօսած
եմ այդ մեթոտին
մասին,
րմչկու -
թեան
մէք թրթռտցո
ւմներոլ
օգտագո
րծ" ւմր նոբ
փորձ
մր չէ, գոյութիւն
ունին
մեքենաներ՝
որոնք
կր ծառայեն
թրթո ացումներով
թարմացնել
մոր^
թր։
Մինչ
Հայ րմիչկր կր իսորՀի
թրթո-ացումն
ու
քերմութիւնր
ներղաչնակել
մեղմ
ցնցումներու
կամ տաք մարձումներու
ենթարկելու
Համար
ներ
քին ղործարաննեբր,
Պորտոցի
բմիչկր կր յանձնա
րարէ օրօրելով
Հիւանգ
մարմինր՝ նախ օգին
մեղմ
եւ անՀամար
Հարուածներով
արթնցնել
մորթին
ղգայնոլթիւնր,
արագացնել
արեան
չբքա՛նին
կբչ–՛
" " / ^ ք է
յետոյ
միլիոնաւոր եւարադ
ցնցումներով
իսորտակել եւ ոչնչացնել
Հիւծախտէն
մանարաիկ
բոյներր
(
1) .
Անչուչտ
Հիւծախտին
մանրէն, էբ
բնազդով
զօրաւոր եւմէչա
յաղթական
, էլր խնգայ
մարղոց
Վւ""յ
•> իբենց էմացականոլթեամբ
Հպարտ՝
այլ–՛*
մէչտ ակար ել պաբտուած :
Ես ներկւսյացռւցէ
Հէւծ՚ոխտր
գաբմանելու
լէռբձէ
մր պաամութէւնբ
, Հէն ու պատմական
վբ–
կայոլթիւննեբով։
Եթէ այս ամէնր,
նոյն Է"Կ
կախօրրանր,
օգտակար
չրլլան՝
րումելու
Համաբ
Հէւծախաաւորներր,
վստաՀ
եմ թէ անպայման
կւ»
չաՀէն
անոնք որկախօրրան կբնսաթ ու կ^օրօր -
ուէն ազատ
բնութեան
մէք, —
այս
զրօսախաղր
ձեզի, եբէտասաբղնե1
ր , կբ պարղեւէ
Հաճելէ
մա
մանց
ել առողքռլթէլն
։
ՆԱՐԳՈԻՆԻ՛ ;
Fonds A.R.A.M
