Հ
Ց Ա Ռ Ա Ջ
Ֆ
Ատլեան
կողմն
աշիարՀի • թէեւ
աղնռւութիւ֊ն
չէ ^
րայց
աեղն է յիչեցնել
քեղի ,թէ ,
1949/–
ցրաին
աչնան, երբ գաղտնի
ոսաիկանոլթիւնր
կր
"եղմէր
օղակը
չուրքս , ել ես , փողոց նետոլահ֊ , Լոսր կշ
գանուիմ
նաեւ այս ափերուն
վբայ) ,առաեց սլարե–
նաաոմսի
, եկայ
քեղփ մնաս բարոփյէ ,
ստիոլոլած
ՐԱտլով
կծկելու
փորձ
մը րնել, մգլած
գլուխս
վը.
րայ տալէ աոաշ,
դուն, տակաւին
բաղւլատաբար
Հանդիստ ու ասլաՀով, քու չքեղ գրասենեակնե -
րուգ մէչ, ըսիր
ինծի *
« ինչո՛՛ւ
քովս կուգաս
, քանի որ էրրել
լր–
տես կըՀետապնդուիս»
յ
նս
քեղի
այսօր չեմ ըսեր ,
ինչո՛՛ւ կը գրես
ինծի,
քանի որ իրրեւ
կասկածելի
արտաքսուե -
ցար։ իսկ
1950/՛
ամառը, երր խումը
մր
րաղմտղղի
փախստականներ
, գիչերով,
լեռնէ լեռ, կրփախ -
ւէէ^Ք
Աւ~ոտրիոյ
ռուսական
ղրաւման
գօտիէն ա -
մեբիկեան
գրաւման
շ բ չ ՚ " ն ը ,
Ամ ե բ իկաց ինե
բու
պատուին
Համար շատ աննպաստ
ձեւով, եւ երբ
չեխ երիտասարգի
մր, որ միասին էբ, պատմեցի
եղածը
, փրկութեան
ափ Հասնելէ եւ մեր բերան -
^^ՐԸ Բ"՚Ց"՚–^լէ
՚Լեբչ , անխնդալով
պատասխանեց
•
Բ ՚ " յ Յ
^ւ՚մտ
Հոն ամէն մարգ լրտես
է։
Տեսա՞ր
ուրեմն
մաքիդ
չափն ու կշիռր։
Եւ
այս տղան
քեղի պէս Համ ա լսա րանաւա րտ չէր ^ այլ
միայն
երկրորգական
ուսման տէր, եւքեղի
ոլէս
ալ Հետը
չեխուՀի
մր առած էր։ ՈրովՀետեւ
, ու -
րիշ է ՋեխուՀիին
Համր,
խոսաովանինք
ատիկա :
Նպատակս է ցոյց տալ, որմենք,
Համայնա -
վարութեան
ղոՀերս , պէաք է Հտսկ7ւանք
իրարու
վիճակր։
ՈրովՀետեւ
եսի - գունի
խնգիր չէ այս։
Երէկ՝ ես էի։ Այսօր՝
դուն։
Վաղր,
միւսները
Ու պիտի
տումեն
նաեւ անոնք , որձեռնպաՀ են
կամ
Համ ակիր , ինչպէս
երբեմն
գուն :
Պատասխանս
րրի Հրապարակով
,ու կր սպա
սեմ որ դուն ալ Հնոբ
մ անրամ՝ ասնութիւննեբը
»
տաս քաչաբար,
նոյն ձեւով,
որպէսղի
լուսաբան -
ուին թերաՀաւատներր
, անՀաւատներր
, ոչիսաբ -
ներր,
կովի
ւլլ։։ւիւները, եւքեղի
նման
իմասաուհ
ու ամենագէտ
Համ ա լսա րանականնե
ր ը : ՈրովՀե -
տեւ
Հոս տլ քու Հին նախկին
տիսլարի
նման
շատեր
կան : Հարուստներ
, խանոլթււլաններ
, իսե լաց ինե բ ;
Անոնք ալ քեղի պէս կիսակարմիբ
են , կամ բո լո ր–
տիքեան
։ Եւ այնքան պէտք
ունին,
իսեղճերր,
քիչ
մր
լոյսի ու լուսաբանութեան
: Պարապ
տե՞ղը
կէօթէի
վերչին
իսօսքր եղած է • «Աւելի
լոյս» ։ Ան
Հբամեշտ է ղանոնք
Համողել։
Այն ատեն
մարզիկ
կբ սկսին Հաւատալ,
բայց մէկ բանի.
Համայնա^
վտբութիւն
կր նչանակէ
լքել
ունեցածը,՝
եաւ։՚գլու՛
խր առնել փտիս չիլ,
զայն
փրայ
տալու
փաիսէն :
ինչպէս
մենք, բաիստաւորներս : Հապա
անոնք որ
մնացին
կարմիր
գիծի՛ն
տնդիի
կողմը, եւ գեռ կը
տուայտին : Եւ ինծի
կ՝րսէին– ՚
Ա՜թ
է
գնա՛, պատմէ՛
Արեւմուտքի
մեր
վի
ճակր։ Ըսէ թէ մենք
այլ եւս անկարող
ենք չար -
մելու
. • .
Աիրելի «աքսորական»
Վ. , կբ յիչեցո
այն Հա
մեստ
բողկին
պաամութիւնր,
որ Փրակայի մէշ
գարնան
նախախայրիքն
է
սեզաններուն
վրայ,
պոՀեմական
ընտիր
երչիկներուն եւ պանծալի զա–
բեշոլբին
Հետ։
Նորէն,
ինչպէս
միչտ,
ճաչի վար
գրիբ
զիո, ու սկսար տրտնջալ
Համայնավարնե
-
րէն, .որոնք դոբծգ
խլած
էին։ - ք^այց գուն կար .
ծեմ կարմիր
էիր,
րսի։ Կարմրեցար
այս խծսքէն
։
Այս անգամ իսկապէս, ու գանակի մէկ Հարուտ–
ՄԻՏ՝Բ ԵԻ ԱՐՈԻԵՍՏ
ԳՐԱԿԱՆ
ԳԱՅԹԱԿՎՈՒԹԻԻՆ
ՄԸ
Հ8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(87)
Կ. ՊՈԼՍՈՑ^
9,
Պատմ ութեան
ամ էնէն
անգութ
պաչաբոլմնե–
բէն
մէկուն
, այս աՀռելի
պաչաբման վեց անձկա–
ԺՑ
չաբաթնեբր
անՀունօրէն
աւելփ։ ցաւալի դար-
ձնող գլիաւոբ
պատճառներէն
մին ալ, ղինո
ւո
րա
կան թէ պտրզ քաղաքացի
, իրայւմէ
բամնող
հ՚անբ
"՚՜ այլազան
անՀամ աձա
յնու թիւննե
րն էին, անՀա.
մաձա
յնո ւթիւն
մը
Յոյներուն
իրենց մէք, անՀա -
մաձայնութիւն
Լատիններուն։
եւ իրենց
մէշ : Ա .
Հաւասիկ Պ– Փիրսի
եզրակացոլթիլնները
այս մա
սին,
«թէեւ այգ անՀամ աձա
յնոլթիւննե
ր ր
հանր
էին ել մէկ քանի իսռովո ւթիւններ ու ելո յթնե րսլա.
աաՀեցան
, բայց
չ^աբՀիւ
Վասիլէոսի
միշամաոլ
֊.
աա ^եան , վտանգի մէք
չգրԼ՚ն
պա չասլանո
լթ լ
գոբծը
։
Ամէնքն ալ թէեւ
իրարու մէք .սնՀամաձայն ,
Բ"՚յՏ հասարակաց
թշնամիին՝
թուրքին գէմ մ իա–
$ած
կռուեցան
միշտ»։
Արգէն
Հրամայական
պ^ ^
Հանշ կար այգ կերպ չարմելու : Ամէնուն ալ կեան֊
քին
վւրկութիլնր
ատկէ կաի։ուած
էր։ Ո
՚-Սաի
ել
էսյս
անՀամաձայնոլթիւններուն
սլատմութիլ^շ
մեծ
կարեւորոլթիէն
մբ չունի։
Յոյներն ուԼա,
աիննեբր
, Վենետիկցիներն
ուճենռԼացինհբր
ամէ
նէն վատ ամրաստանո
ւթիւններր
ԸրԼ՚ն
Իրս՚րոլ
ԽԱԲ— « Նայիրի»,
գրականյււ–թեան եւա ր -
օւէ ս տի երիտասարդ աԱ՚սադի|ւը ^ սր Հա լէ պ էն ՚1էյ–
յալյ> փո1սաւյ^շաԱյցաւ, շռնդալից րանադոզու–թի՚–ն
մր
երեսսա
կը հանէ վերջին
թ ի ւ յ ւ վ
(Մարտ - ապ–
բիլ) ՚
Ամրաստանեալն է
Եզվէվարղ
,
— Եղիշէ վրԴ՛
Տ էրտ էրեան, պատր. տեզապահ Երո՚-սաղէժ՚է՛
յ
է ջմիա ծ ին դացած– է, եպիսկսպոսանալսւ համա ր։
Ատորեն՝ մե ր պաշտօնակցին
խմբացրական
ծ ա նօ ր ֊ ո ւ ր իննը : Յաջորդււվ ջայսջախիչ
Ամսյշներ
րա/նագողսւթեան
Հաճոյքով չէ որ Հրատարակութեան
կուտանք^
ներկայ
յօդոլածր։
Տարօրինակ
գրութիւն
։1՝ր ար -
դարել,
գրուած՝
Լսո ստո
լ
.ւ1՚նտլի ց բայց
՚լբեթէ
ան
ծանօթ
աղու
մ ր կողմ է , չատ ծանօթ
բան աստեգ––
ծի
մ՛ր մասին։
կաաարեալ
«իղճի
պաբաղայ» մը
ստեղծե ց ւքեզի
Համ ար , ա յս ո ւս ո ւմնա ս ի ր ո ւթ
եան
րնթե
րց ո ւմ է ն ետք , անո ր
Հրատարակո
ւթե ան
խն–
գԼ՚ՐՐ : Տ սլե՛՛ լ , չապե՞
լ , ձեոադիրը
ւէե բա։լ ա րձնե
լ
Հեղինակի՞ն
, կամ , պաբւլապկ
ս անաեսե՝ կ։ Որով–
Հետեւ
, աննախրն
թաց է երեւո
յթը
Հայ
ղ րակա -
նութեան
մէշ, ծտնբակչիռ՝
տաբողութիւնր։
Գրա
կան կաաա րեա
լ առե
ւլծ ուած
մ ր , ո բուն
ոլա րղա -
բանումր կր յանգէ։
, անԼսուսափելիօրէն
, ղայթա -
կզութեան
մը։ ՚Օրերոփ ուշտբաթւեբով
։1՚նացինք
անվճռական ու շփոթաՀալ։
, ի վերշոյ
Հասնելու
Համ աբ
սլա րղադ։։
յն ճ շմ ա ր տ ո ւթ ե ան մը, րստ ո -
բոււէ անմ էս տե լի փաստ
մ ր չի գադրիր
փւաստ րլ -
լալէ անւէր անտես ո լմւ։փը , եւոչ ալ
կատարուած
ուսում^ւաս
իրութեան
մը Հ լւասքա րակութ իւ^ւ բ
մ եր–
մելոփ կրէսափւանս
լի
ա՚հոբ
լոյսին
գալը : Ա անա -
ւան՚է ււր եբիտաստրդ
քօւլո ւածադի
ր ր իբ
անուլոք
եւ անվիճե
լի ւիաստաթոլղթե
րով լու րք
տ։սւլնապի
մր կր։քատնէ
լ^ւթերցողիւն
ւլրական
խզճ։քտտնքր եւ
կը սլարտազրէ որ կրէթէենք •
Պղ^՚տոՕը կը սիրեմ
բ ա յ ց ճշմա ր տ ո ւթիւնը աւելի՛ կը սիր եմ • • •
Ի՞նչ է խնդիրր
։
Խնգէւրր
այն է, որբւէլորիս
ծանօթ եւ
բոլորէս
ղնաՀա տուած
բանաստեղծ
մ ր. Եղէ՛ վարդ , մ
ինչեւ
Հ իմ
՛ււ
լ։, յս լՐւծա յած
բսւնաստեղծական
իր
Հ " / " ՛
դիրքերուն
մ էշ մտցուցած
է իրեն
չպա
ականող
Հատոլածնեբ,
չչմեցնող
առատււ
ւթե ամ բ :
Աւելի
՚գաբղ,
Ր՛"յց եւ աւելիւ տւլեղ բառուէ^ մը կատա -
րած է բա^տղողութիւններ
, առաւելաբար
Ա . ՝Օչ՚ս–
կանէն եւմասամբ
Հայ եւ օտար չաա մը բանաս -
տեղծնե բէ : Ա յդ բանա
ղո ղութ իւննե ր ր կատար
- ՝
ուած են այնպիսի
ճարտար
եղանակով
մը եւ այն–
ծով
կիոեցիր
կլոր , սիրուն
, վ՚ոքրիկ
կարմիր
բող–
ԿԸ
.1
որուն
ճեբմակ
միսր,
մօր կաթի պէս սէ^ւա -
րատ
,
չիէլ1ւեցաւ
:
Եւ
ըսիր•
Ես այս բողկին կր նմանիմ : Գոլրսս կար -
՜մէքր,
ներսս
ճերմակ է։
Շատ
բաբի : Մ Լ՛՛ս յն թէ բո լշե ւիկն եբուն Հա-
մաբ
մ։որղուն
ներսր,
ղուրսր ղագտնիք
չուն Լւն այլ
եւս : Բ"գկի զլուխով
եւ |
իմ ասաաս ի բու
թ իւնո վ^
պիտի նպաստենք
ազատութեան
եւ
էսաղաղու -
թեան։
ԵՐ՛
ԲՈՋԵԱՆ
X
1
Յաղկ եց ա ւ նշենին ե ւ իս՚կար ւ ^ ւ ս ն ա մբ ա յ ,
:
Հ՚արո,ւնին |սորհուրդէս կ–յ^|օարդուած հո գիռ վ ,
Ի՜նչ հեււու տեղ դ ^ ց ի ր որ ես հե տրդ չեկայ յ
Ու պանդու|ստ մընացի եին կարօտըս լալով • • •
Ե՚իծառները դարձան, ո ւր աի լ ո ՞ ւ ր պիտի գայ– \
Ոբ դեո.
յււյս ունեքԱամ տեսնելու օր մը քեզ–
Ի՜նչ հեաււ տեղ գացիր որ ես հե տըդ չ ե կ այ , |
Եւ կարօտըս կ սւլամ որբացա ծ տըղու պէս - - •
ԱՐԱԷՆ ԵՐԿԱԹ \
« 9
Ս »
^ ւու
օ տ ս 2 ս
X
• տ տ « տ տ տ տ տ &
ւ«
ւէ ^ տ » 43 » 3 « >
քան մեծ չափերոփ, որ մ իանդամլՐւդմ
ի չտ կր մբխ– \
տեն բնական
աղւէեց ո ւթեանց
Օրէնքով եւ անդի - \
աակից վերարտադբութեան
ճամբով
կրկնուած
բի \
լալու վ^րկածր, ելկր Հաստատեն
, թէ Եզփ՚էտբգ
՚
իր անրմ բռնելի
աբարքր
դսրծած է դիտակցաբաբ
,
յ
տեւա բաբ , տարիներոփ :
՚՚.
Զենք
ուղեր
իյնալ
խորՀբղածութեանց
բաւիղ– |
նեբուն
մէշ ։Հարցումներր
իրար կըՀրմշտկեն
այս ^
տռիթոփ։
Ի՜՛նչպէս
կլ^ Համարձակի
բանաստեղծ
մը \
ամբողշական.
Հատ՛ուածներ
առնել
ուրիչ բանաս
— ^
տեղծնե
րոլ տպուած
դո րծե
րէն
եւ
Հ րատա
—
րակել իր անունոփ։
ի՞նչպէս
աննչմար
կ՝անցնի ե– )
րեւո
յթը
Հայ մամուլին
կողմէ,
ամբողշ
տասնամ–– ;
եակ
մր Եղիփարդի
մասէւն գրաէսօսականներ
գրող •
րաղմաթիւ
քննադատներու
ուչադրութենէն
։ Ի նչ– ^
սլէս չի տեսներ
։էանաւանգ
ինքր , 3
-
Օշտկան ,ո– ՚
բուն
կեն գանո
լթ ե ան եւ քննադատին
ք թեւին տակ \
Ի՛՛կ Եղի՚Լարդ կատա րած է իր եզական
սխրագո
բ– –;
ծութիւնր : Հարցումներ
, որոնց
չաբքը
Կ՛՛՛րելի է ՚
երկարել
անՀունօրէն
, եւ որոնց պատաս էսաննե բ ը \
մեզ կըտանին չատ աւելի
Հեռուները
, անցնելով
|
^ՂԻ՚Լ՚"ԲԳԻ
բանասաեղծ"
ւթ իւննե բուն եւ րանագռ–
I
ղոլթիւններուն
սաՀէՐանէն : Զենք
ոււլեր
երկարել \
այս արագ
նիշերուն
չաբքը եւ առա
յմմ կր գոՀա
— \
նանք
քանի մր Հաստատումներով
, ի լուսաբտ - |
նութիւն
յօդուածին
։
յ
Ա.
Աեղի
յանձնուած
ձեռագիրը
ունի
երկ–
Հ
բորւլ
ւքւսս ։քլ^ւ ալ, ուրմէկտեղոլած
են Եղիվարդի \
ստո րագր
ո լթեամ բ տպուած
բա լց
ուրի^երուն
^
պատկանող
արձակ
էչեբ , Լտոնոլած
դարձեալ 3 • ՚
0 չական
էն ել ՇաՀ ան Պէբպէրեանէն)
ո րոնց
Հ րա– ^
տաբակոլթիւնբ
զանց
կ՝րնենք
, ՈբովՀետե՜ւ
չաՀե–
ւ
կանր արձակագիր
Եղիվարդր չէ
1
այլ բանաստեղծ ՚)
Ե գիվարդր :
\
ր. Մեծ մասով յապաւած
ենք Պողոս Անապ– •
.•ւ ետնխ
յա–խւ։^Սէն\ գաա ումն երբ Եգիվարգի
գոբծինՀ
Ղ
սւ անձին
մասին։
Յօգոլածադիրր
24
տարեկան է, ՚.
աչակերտած
է 3 • Օչականին եւ Եզիվարդին
ու կը |
ճանչնա
յ ե բկոլ
^լ
ալ , իրենց
անձին ու
գործին
1
՛ու =
^
գ .–^ Այգ յօդուածին
մէշ մատնանչուած
բո –\
լոր
աղբիւ բներր
ղտ^՚ել եւ կատարուած
մէքրե - .
ր ո ւմներուն՝
ճ չզ֊րտութիւե
ր ստուգե
/
Համ արած
^
ենք մեբ առաշին
սլարտականութիէնր
: Հետեւա - ,
բաբ,
կրնանք վկա յ ե լ , թէ մ էշբե բո ւմնե ր ր խստօ –|
բէն
Հարաղատ են իրենց
բնագիրներուն
:
՜|
Անացեալը կր մնայ
Հայ
մ տաւո րականութեան
.
դատաստանին։
Կըմնայ մանաւանգ
իրեն, Եդի -
վարդին
, որպէսզի
փորձէ տրամաբանական
բա –\
ցատրոլթիւն
մր ճարել եւ արդարացում
։Րր բանսո–\
ձեւել, եթէ երբե^զ արդարացում
կրնայ
ունենալւ
իր աբարքր։
1Սօսքր կուտանք
Անասլեանին :
գէմ՛
ճենովացէւները
մանաւանգ,
որոնք
կալաթա
յի մէշ երկու
կռուողնեբուն
մէչտեղը
ամենափա
՚
փ
։ոլկ
կացութեան
մը մէչ կը ղտնուէին, չատ ան -
գամներ
իբբեւ
ւլաւաճան
ամ՛բաս տան ուե ցան
։Բայց
այս ատելութիւննեբը
վախճանական
աղէտի պատ–
ճտււ չեն եւլած
։
Երբ սարսափելու
Թուրքը
յարձակումի
կը վա՜^
Դէբ կամ սլատնէչր կըոմբակոծէր,
ամէն
կրօնքէդ
եւ ամէն
ցեղէ սլաշարեա^ւեր
իրենց վէճը
մոռնա
Հ " ՚ / ւ
՚ լ է ՚ գ ի պարիսպ կը՚Լաւլէին
միասին,
իրենց
օճաէսն ուապաստանաբանր
սլաշասլա՚1ւելու
Հա -
մաբ : իրաւ է որ պաշարման
առաշին
օրերուն վե -
նեաիկեան
նալա։լնեբու
խումբ
մր ամրաստանո
ւե -
ցաւ
իբրեւ
թշնամ
իին ապրանք
ւիոխագրող եւ ա–
նոնց
ւլաւլանի
վոսխուստը
դիւրացնող,
բայց
կայ
սեր կորովի
ընթաքր
զանոնք
շուտով
կարղի բե -
բաւ եւ անկէ ի վեր մինչեւ
պաշարման
վեբչր Վե՜
նետիկցիներուն
րնթացքր
բացարձակապէս
ուզիգ
եղաւ
Պ՚ոտմե՜նք
նաեւ
պաշարման
՚Լերշին
օրերուն՛
սա յատկանշական
մանրագէպբ
: ժամէ մամ վերշ
նական
յարձակումին
կը սպասէին եւ
սլաչտսլանու՛
թեան
Հերոսը՝ ժան ճիուսթինիանի
որ
վայըկեան
մր իսկ չէր գաղբած
յարձակողներուն
ամէնէն
Հիանալի
գիմադրութ իլն ր րնե լէ՝ մեծ դուքս
Նօ -
թարասէն
չարունակ
թնղանօթ
ուղեր էր
ինքղինքբ
սրս շտպանե
լու ՀաւՐաբ
Լիկոսի
Հովտին
մէք։
Նօ ֊
թարաս
իբրեւ
թէ. արՀամարՀանքուէ
մերմեբ է այդ
պաՀանշը.
«Թշուառական
, մատնիչ,՜ պոռացեր է\
ատոր
՚էբայ
ճիու
ս թ ին իան ի , չեմ ւլիտեբ
ո
^ւէկ
^աբ–
ԴԻլէ դի" "I՛ ՚ ՝ " Ա
1
՚ոեղնուտեղը
քեզ
սուրով"
սպաննեմ » ։
Այս միշագէպը
արգելք
չեղաւ որերկու
մաբ–
գիկր
մինչեւ
վեբշը
Լւրենց
պարտականութիւնը
կատարեն : Հակառակ
ամէն
ըսուածի
,
բոլորովին
անՀաւանական
է որ այդ անարգանքէն
ետքը մեծ
գոլքսը
թուլութիւն
ցուցուցած
րլլայ
պաչաբման
վերշիւն
օրերուն։
Անուրանալի
է սակտյն թէ Յո
յ–
ներր
էւրենց էն նչանաւոր
մա րգոմ
էն մէկուն
եղած
այգ անարգանքէն
էս։։րապէս
նուաստացած
կը
գղային
իրենք
զիրենք,
ինչ ոբ խուլ Հակառակոլ -
թիւններ՛ արծարծեց :
իսկ Վենետիկցինեբր
եւ ճենովացինեբր
իրար
մէ կր նւախանձէին
եբկար ատենէ ի վեր։
Վենե -
՚ոիկ՚յիներր
չէին կրնար
մարսել
կալաթայի
գրեթէ
անկաիս քաղաքին մէք ճենովաց
ինե րուն տիրապե -
տող
կացութիւնր
: Այ" վե րշինն ե բն ալչէին
կըր -
նար տանիլ Վենետիկց
ինե
բու կաբեւոր
գԼ՚րքբ
նոյն
իսկ
Պոլսոյ
քաղաքին
մէշ։ կասկած
չկայ որճե ֊
նովացիներոլն
րնթացքը
անՀունօրէնկասկածելի
ձ
աղտւ։տ էր եղած
քանի
քանի
անգամնեբ.
օրինակ
Րումէլի
Հիսարի
բեբգին
շինութեան
պաՀուն : Ե–
թէ
չկրնային ալ բոլորովին
աբղիլել,
դոնէ
մեծա
պէս
կրնային
վնասել,
թրքական
նաւատորմին
Բե–
Ր՚"յի
բլուրէն
վւոէսադրութեան
պաՀուն :
Յոյն
պատմիչնեբուն
րսածէ՚նւ
նայելով,
ճենո–
վացինեբր
իբբեւ թէ պարծեցեր
են ոբ եթէ Աուլ -
թանին
բարեկամ
չրԱայինք
, չատ գիւրաւ
կրնա,
յինք
այրել այգ նաւերը։
Բայց
մենք շանանք աբ.
գար
րլլալ
. իրենց
կացութիւնը
յունական
սալին
ել իսլ։սմ
մուրճին մէչ ճչմարաապէս
չատ
փափոլկ
էբ :
Fonds A.R.A.M
