ՕՐ. ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ԲԱՐԱՑԵԱՆԻ
ՏՈԲԵԼԻՆԱԿԱՆ
ՀԱՆԳԷՍԸ
Փարիզւսհայ
ել. օաար գեղարուեսաասէր Հա–
սսւրակութիւե
մր լեցռլցահ էր Կիրակի
Աորպո՚եի
Միչրլիէ**
օրաՀր,
իր յարգանքի
աուրքր
աալու.
վասաակաւռր
երգչուհի եւ երգի
ուսուցչուհի
Օր՛
Ա՝ արգարիտ
ԲաբայԼանի
յիսնամեա
յ
գորհունէու՛
թեան։
Ըլլայ գեգարուեսաակ՛ան
թէ ագգային աե
սակէաով
մեհ– եգահ է գերր արմանաւոր
յորել -
եարուհիին
, որ երկար աարինե րէ ի վեր
իրՐ^ւ
Հմուա վարսլեա
երամչաութիւն՝
մեհ
կոմիաասի
եւ Շահմ ուրաաեանի Հեա, հանօթս ցուցահ
ե. սիր–
ցուցահ է Հայկական
ինքնաաիսլ
երամ չաո
ւթիւնր
օտար չրքանակներուն
: Օլ՛ • Մ՛ Բարայեան
րացա
ռիկ
Հմ տութիւն
ունի նաեւ
մ իչաղդա
յին
ֆօքլորի
մէչ,
ւ՛ւ իր գանագան երամչաական
սլարրերաթեր–
թերու
մէչ գրահ
ուսումնաս
իրութ իւննե րր կրր -
նային Հատոր
մր կագմ՚ել :
Հանգէսին
սլաաւոյ
նւաթադաՀ
ն էր Ժան ֆե–
ոիէ ԼՕվւեռա ՛Բոմ իքէն) որ ուսուցիչր
եղահ է ՛Օր՛
Բ արա յեանի : Հա յերէն ել ֆրանսերէն
խօսեցաւ
Արչակ
Ջօսլանեան
, վաղեմի
հանօթ ր Օր՛ Բարայ–
եանի
, որ կենսա գր ա կ ան
հ անօ թո լթ ի ւնն՛ե ր ա՛ա
լէ
վե/՚չ
Իր եւ հնւողքին մասին, չեչաեց թէ մեհ
եղս-հ
է ր Հմա
յքր
Օր • Բարա յեանիւ իրրե ւ ե րւլչուՀ
ի եւ
մեհ
եղաւ նաեւ իր վաստակր
իրրեւ
ե րամ չտո
լ -
թեան։ ուսուցչուՀ
ի , սլա արա սա ելով
րաղմ
աթիւ
ա •.ակերտ - ւ։՚չա կեր տուՀ իներ ու ա յսսլէ սո։ի
ուղեց
յաւե րմացնե
լ •ար։։ւեսւոի
իր սէրր իր ա չս։ կե ր ան
ե՛Հ
րուն։
մ
իչոցով։
Ասլա իսօսեցան
Փօլ , Աառի Աասօն
,
ղասախօս
Ա ո րպոնի
ե րամչտ՚ււթեան։
սլատմ ութեան ել անօ
րէն՛ Փս-րիղի ե րամչտաւլ ի։տութ եան կաՏտռին
, եւ
իիաուլ
Հիւսօն։
, նաիսկին էսչակերտ
Փարիւլի
էքօք
Նօռմալ
Ս
իլփէոիէօոի
եւ Հեղինակ
՚Հ.Ջայնին
Հո -
գե ոան։ո է թեան եւ կաղմ աիսօսո լ թեան»
թէ՚լին
: Եր
կու
իսօս՚ւ՚լնե
րն ալ ղիաական։ աեսակէաով
՚իեր -
լուհելով
գր՚ուաաեցին
Օր– Ր՚արայեանի
երամչ -
յօղուահնե՜ր
, առաւել կամ ն՛ուաղ չաւիով, ներ.
չն չուահ
են պա չտօնա կս՛ն շրչան ակներ
է :
ինչպէս
կ՚երեւի,
«.վ՛ենթա կոն՛»
ե լ
աղւլ՛ պաշտ
պանութե՛ան
նաիսար։սրոլթիւն։ր
վճռահ
են ստանա(
սւրա՚լ
արդիւնքն՛եր
: «Եթէ եւրոսլական
բանակր
տակաւին։
ա։քի։սներո։ի
քաչքշուի
,
ամերիկեան
ոաղմավարութեան՛
վս՚րիչն։երր ա սլա Հ ո ւիա բա ր ու -
րիչ
լուհում
պիտի ւինառեն : Նաի։ատեսուահ
գեր
մանական
ղո րա րամ իննե բէ։ լ
^Ի՚՜Ր
վերաքենէոլ -
թեան պիտի
են թա ր կո ւի , ստեղհ՛է ւահ
կ՛ս ց
ո
ւթ եան
բեր էէւմով : Գե
րման
րանակր պիտի
կտղմ ակեր -
պոլի եւրոպական
մ ի՛։։ ւթենէն։
դուրս
, ամե րիկեանւ
՝Փ
*Աքկակչռի
տ՛ա կ եւ մ եհ
մ ։ւսո։ի
ան
։ո
ր հա իսքո։ի » :
Ալս չինկթ
ընի
ղինուորական
խորՀուրղր
, Հա
կառակ
շռա
յլուահ
րա ցա ա ր ու թե ան ց ,
չէ
Համ ող -
ուահ
եւրոպ՛
բանակի
ւլոբհնականութեան
:
թ. Ա. թ՛
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
ասւրԱՆ ք^ոԻԼԲՈԻԼ
տական
տաղանէղը եւ երամշտագիտութիւնը
: Պ՛
Հիւսօն
՛աւելցուց թէ «Օր ՛Բա բա յեան
ինքգարլնեց
՚
րանա լին
, ոբ իբ առչեւ
կը բանար
անմաՀութեան
յ
գուռը » :
;
Երամշաադէտնեբ
ել իր երդի աշակերտ - ա– \
շա կե ր տ ո ւՀ ին ե ր ր գեղարուեստական
բամն
ին ի
- յ
րենց մասնւակցութեամ՛
բ ցոյց
տուին թէ ինչ մեհ •
Հմ տութեամ
բ առաչնո րգահ
է ր գիրե եք ի,րենց ու– ;
սուցչուՀին
: Արա Պարթեւեանի
ղեկավարու - :
թեամ բ Հա յկական
խմ բե րղնե ր ը եւ Հեւլինակ
խմ - ,;
բա։էար
Լէօն
Ալքս-զիի Աուտէօ - էսւիանեօլ
մեւլե - ^
ղիներոլ
իսմ րե րգներր
, ե բւլչո լՀ ի իրիս
Պիւլպիւլ - ՚
եանի
մեներգներՈէէ
, չերմ
հավ։ել։
խլե ցին ։ ^
Փ տ ր իղա Հ ա յ սիրուահ գաչնա կաՀ արուՀին
Օր՛ ՜՚.
Վե րոնիկ
ճինճեան
անւլամ
մ՛ը եւս ցո յց տուաւ թէ
յ
վարպետ
մլն է եւ տիըացահ
դասակին։
Շօէիէնի
.
բ^^ա^^^6
ՏՅԱՁՃՇՀ»
եւ Արամ ի)աչատուրեա1ի
՚յ՚օշ - ^
ԸԶէՅ^
Հմա յուահ
պաՀեցին
ունկնգիրները
:
,^
Եւ աՀա ձե ռակե րտն ե րր
Օր • Բաբա յեանի :
Օր՛
Իրիւս Պիւլպիւլեան
, ՓաբիղաՀայ
վւնտռ՚էւահ
երգչուՀին եւ երգիչ Պ֊ Փօլ Տրռէն
(Օվ՚եռա
Բոմի– •
քէ ն) իրենց
լա յն
մ ասնակցոէթիւնը
բե ր ին իրենց •
սիրելի
ուսուցչուՀիին
յոբելինական
Հւ։նգէսի1ք |
մ ենւե
րղն՛ե րով եւ ղո ւ գերղ նե րէէվ։
Լ
Եբգեցին
նաեւ Աառի
Անմ, Անն Աաոի
Կ"՚լի^ \
Իվօն Յէիլտերման
, Աայբի
Աելիքեան
, Անիա Բօլ– -.
լան
(որ Ֆինլա՛–. տա ,-էն օգ֊անաւով
եկահ
էր ,
էէ։սս–
.
նակցելու
իր
ւ։ ւս։. լց չււ
լՀ
ի ին յոբելեանին՛՝)
:
Ժ՚Օէլէ
թ \
Նօէւտմ ան : Գա չնւակի ՛իրա յ րնկե րացա ն՝ Օբ • Բա– ^
բայեան
, Օր՛ Աի ւ՛լան։ տր Վիլիէ–, Պ՛ Բէնչօ եւ 0– .Հ
Հան
Տ ուրեան
, ֆլիւթ՚՚վ
լնկե բացաւ Տ^ագ Լր - ՚
ֆէ-վէւր : իսկ խօսնակն էր ն՚էրՀ՚ալի
ղերասանոլ - ՚,
Հին՝ Օր • Հ ՚ հյտրչեանէ ՚.
Ամէնէն
վերչ իսօսեցա լ Օր՛ Բարայեան/, նախ \
ֆրանւսերէն
իր
չնո
րՀ ա կա լութ իլն ր յտ քտնեց խօ
-
հ
սո։լնե րուն
,
։քա ոնա կց ո՛լն՛ ե բուն
,
յանձնախում
բին
֊յ
եւ իր երախաաււլիէոութիւն։ր
զէքրանւս՚ա յի , ուր գար –|
էլացալ
իր տագանգր
, չեչտեց թէ շատ բան
կր Հ
ոլ՛որտի
իր հնողքին
, որոնք քաչալերահ
էին ղինք։ ՜.
քՍօսեցալ նաեւ
Հա յերէն՛ եւ րսաւ ((.շատ յէււղոււահ–– ՚՝
եւք, եւ ե րչանւիկ եմ ո ր ձեր
մ է չն եմ , այսօր
ձեր ՝
ներկա յութեա մբ , եէւ Հա յասւռանւի
մ էչ
ղղ աց
ի ^
ինքղինքս :
\
Կր /ուսանք որ նիւթական
նոլէրներբ եւս Հա–՜^
մապաաասիէան՛ են այս գեղեցիկ եւ յաչող
Հան -՝
դէսին։
ՇՐՋ– ԹՎԹԱԿԻՑ |
ՋՈՐԱԵՐՈՒ
ղինաթափութետն
յանձնամողո
–|
վբ
, տասնէՕրեա յ բանակցութիւննեբէէւ
րն թացքին՝ ,՛՜՛;
չէ յաչողահ
Հի։քն։ակւ։ն
Համաձա
լնէՈ
լքմեան
մը՜՝
յանգիլ
: Այսու
Հան.՚լերձ
, չորս
մ եհե րէււ ՛ա րտաքին.
հա խա բա բնե
ր ր ս/լղրունքա
յի՛ն
Հա՛ք աձա
յնու թե անՀ
մ ր եկահ
են Հետեւեա / երեք կէտերուն
շուրչ : Ա ՚
Միակ
քլաղմ ակե րպո
լթե ան
մ էչ
ձուլել
Հիւլէական;
ել Հին ւլէնքերոլ
յսէնձնւամողուիներր
: Բ՛ Զինա –\
թա՚իութեան
Հտկա/լշռի
ւքն՛այուն։ մարւէէճ-ի մր Հա
–.յ
ւան՛ւ։։ քլան։
էււթ
իւնէր : Գ • քՀ1նսէղաղարի
տիեղե րտ –|
կսն
Հաւք ամ։։ղով
մ ր դումա
րել յառաչիկա
յին : ^
Ց Ա Տ ՚ Ս Ե Ր Գ ԱԻԱ ՌԷ՚ Ս
ՆՈՐ ԱԵՐՈՒՆԳԸ
ԳՈՐԾԻ ՎՐԱՑ
(ԱՐԳԻ
ԱՇԽԱՐՀԱԲԱՐՈՎ)
(Ի–
եւ. վ ե րյիՑ ւքւսս)
Գանք Հիմա սլղտիկ աղբօր :
Պղտիկ
^Ղ(""յՐԸ
^1՛
Հեհէսւ, •Լարի
ճամրան
բոնեց ու ղնաց ; Ցաչորղաբար
Հանւղիսլեցալ գե -
տին, անտառին
, ՚լայլին,
ղառան ու գրան։
Ճ՛Է -
նաւո բ ին րս՛ա հն երր ամ էնյքն ալկատա րեց :
Նե րս
մտաւ էէլալատէն, տեսաւ
է.ր ճէյրանէ ու մտրս՚լ
աէլ~
չիկ
մր սլաււկե ր է : Հաղա րան
բ՚էլլբուլր
իչաւ էէան–
գակէն ,եկալ աէլ^կան
մօ։ւ։ ,սկսալ
Լսլթրլալ ու բըլ–
բրլա
լ ; Աղչկան
քո ւնր տարա Լ , աղան
Հաղա բան
բուլբոլլր
առաւ, աղչքլան
երեսին ալ իր
շրթունք–
ներէէէվ նշան մը դրաւ, դարձ-ալ ետ իր եկահ ճամ–
բէն :
^Ղ^Ի^Ր
քունէն
արթնցաւ
, տեսաւ՝
Հաղա բան
րուլբուլբ
չկայ
՚ Հասէլցալ որ տարեր
են : Պ՚-՚՚ւաց .
« Գուռ, րռնէ» : Գուոր րսաւ՛ «Ասէոուահ
Հետր րլ
լայ
, իմ բաց վ։եղկր վքակեց , փակ ՚Լ՚եէլկր բացաւ»
է
Պոռաց. « Գայլ, էլառ , բռնեցէք»։
Գայլը
ու ղառր
ըսին
՚ «Աստուահ
Հեէոր րլլա յ • խոտը
ղաււիս տր
ւաւ,
միսր էլայլփս»։ Պոէլաց • ՀՀ Անէոառ
, բռնէ » :
Անտառը
ըսաւ
՚ ^Ասսէուահ
Հետր
բլԼայ
, դուն
՛լիս
փ՛ուշ ու տատասկ
ւլարձոլցիբ
, ան ՛լիս
դարձուց
արքւսյութեան
հաէլիկ» : Պո՚ւաց • «Գետ
,
դուն
բոնէ»։
Գետր րսաւ՛
«ինչո՛՛ւ
րռնեմ
,
գուն
ղիս
"՛ղի - լեէլի րրիր, անըրաւ անմաՀութեան
չուր ;
Թող
երթայ,
Աստուահ
Հետր
րլլայ »:
Աղչիկր ՛անճար մնաց,
ելաւ
Հեհաւ
իբ ձին :
^ ո ղ ան մնայ
իբ ձիուն
փրս՚յ^
մենք
գառնանք
պղտիկ
եղբօր :
Պղտիկ եղբայրր եկաւ Հասաւ ճգնաւորին
մօտ
թաքեւ տուաւ, ^սաւ՛
<յՎՀա քեղփ
Հաղ^բան
ՌՈՄԱՆ,
(Յաււաջ)
Պ– Աարգիս Բէփէնէկ– ;
եանին
դե րա
սանււ.
կան
խումբր,
ոբ՚։ւն
անգամնե -
րուն. մ եհամա սնութիւնր
Նոր Սե րնղականնե ր են , ;
Գեկտեմ րե բ
\ ի ե
րեկոն՛ ,
կաթէէ
լիներու
սրաՀ ին
՚\
է) էչ նե րկա
յ՛ա ցուց « Ց>աթմ ա
»1ւ
եւ ^Երկու Ծայ -
րս։յևղԼերր»
, ի նպաստ
Հ • Ց • Գ • Նոր Աեբունգի |
տեէլւո յս
մ ասնաճիւղին
: Ոգբեբդո ւթեան
, ինչպէս
•,
նաեւ
ղաւեշտին
անթե րի խա էլա ր կո ւթ իւն ր գափ - |
նեպսակ
մ ր եգաւ
խում բին
Համ ար :
Թաաերասէր
Հասա բակո
լթեաԼ
թէ յուգ։.ւմն
ել թէ հիհ աղբ Հա– \
սահ էր իր ղագաթնակէաին
: Աինչեւ
Հիմա դեռ կր |
խօսին
նեբկւս
յացում
ին էււ դե րա կատա րնե բու
յա
չող
իսա։լա
րկութ
եան՛
մաոին : Այմմ երկու
խօսք
,
նե քկա յացու։ք
ի ե եւ դե րա կա տա բն՛եբո
ւ
մասին I •
« Ֆաթ մա » ողբե րգո
ւթի
ւնր
Հա յկական
կեանքէ ՜
առւուահ թատերա կան երկ մ լն է : Անո բ Հերոսուք \
ՀԼ՛ն «Ֆաթման»
Հայ աղչիկ
մրն է որ չարգեբէն
՚։
աղաաելռւ
Համար
կ^ոլրան։տյ
մայրր,
նշանահը, ՝•
ցեղը եւ կրօնքը եւ կ՝ա։ք ուսնանա
յ Թ՚՚ւրքի
մր Հետ։ •
կ՝ապրի
Հաղա բ ու մ էկ գի շե րնե րո լ առասպելա -
ւ
կանէ
գեէլ՚ււՀի՚ւեբուն
պէս երչանիկ
, անՀոգ : ՛ւ
Հոլանտացի
Խաչ՚ււՀիի
մ՛ր դիմակին տակ գոր– ,
հէ՚էլ
ՀայուՀի
մր սակայն,
չեորՀիլ
իր
Համողիչ
•
իսօսքին
, «Ֆաթմա»ի
ապականահ
Հողին ու սիրտը
,
կ^այլափոխէ : Խաղին
ՀերոսուՀ
ին 1լր լքէ
ամէն ;
րան եւ 1լր միանայ
մօրը ու Հայ բեկորներուն : \
Այմմ «Ֆաթմա»ն
Հայ անունով
Վարսենիկ
:
մէկ նպատակ կըՀետապնէդէ
, մաքրել գերգաս–
Հ
տ՛ան՛ին ւ։ւ իրճակտինւ
սեւ մ՚ուբր եւ երբ
չի յաչո
ղիր |
իր
հրաւլիրր
, կբ թունաւորէ
Լնքղինքր :
;
ԱՀ՛Ա
«
Ֆ՚սթմա»
ողբերգութեան
Համառօտ)
սլատկերր
: Այս
յուղիչ եւ
ս լաա ճմլիկ
տռամ ր , |
թ ա տե րդո լթե
տնէ
փե ր ա՛հ՛ա հ է Պ– Ատրգիս Բէփէ –\
նէէ կեանէր :
Գլիսաւոր
գե րակատտբներն
է Լ՛ն . Տիկին Ժ՛
Պիլտլեան, Ա. ք^էփէնէկեան,
ՏիկԼն Ա՛ Բէփէ –|
նէէ
կեէսն՛
,
Ատրտիրոս
Գաէւլանեան ել
ԱրմենուՀի
Ջ՚աթրեան :
՛է
« Երկու Ծա յրա յեղներ» ու ղե րակա տա րներ ր \
Պ –Ա ՚ Բէէիէնէկեան
, Ա՛ Գառլանեան,
թաչճեան^
եէլրա յրնե ր իրա ր
ղե րաղան ցե ց ին , կուչտ ու
կուռ ՝
իսնգացնելոէԼ
Հան գի սԱէ կաննե րը : Կր Լ"^՛^ ^է \
« Ֆաթմա»ն
պիտի
ներ/լա
յացուի
նաեւ
Վալանսի՛^
՛քէչ : Կ՝արմէ
^որՀաւորել Պ՛ Աարէլիս Բէփէնէկ.<.
եանէր
իր անէչաՀա
իէէ՛;
դիր հառա յոլթեան
Համար
ի
նսլււ\սա
Հւս
լ
՛յ էւլրոցին եւ
Հա
յ
թաէո
րոնին :
ՕՅԱ"
1
բհւՈ6 Լ^հ^^^/'
տեգւոյս
թալթէսկիցբ սլատչաճ
յօգ –|
ուահ մր գրահ էր իւր թերթին
մէչ, պատմ ե լոփ ոէլ–;
րե բւլէէլթեան
մ ան
րաւք ։ս
սն՛ո
լ
թիւննե
բ
ր ու գեբակա՛՛
տաբնէե ր։։ւն անո ւնւնեբր
յի չե լով գրահ էր «անոնք
է
/լատարեցին
իրենց էլերե րր պա րղութեամբ
, բնա –՝\
կան,
յէէւգումով
եւ
ճչմաբաու
թեամբ»
:
;
ՊԻԼԱԼԻ \
բուլրուլ»
: Եւլբայրնեբր
Հս՚րցոլց . ճղնալոբը ր -
սաւ՛ ^չե/լան»։
Հաւլարան
բուլբոլլը
տէւլաւ ճդնա–
ւորին
, է։ ր պաՀԷ , ի՛սկ ինքր ւլնա^ լա յնւ ճամբէն :
Հասաւ
մեհ քաղաք մր ու էլն՛ա ց կերակէէւբ
եփողի
մը մօտ Հտց ուտելու։
Տ^սաւ, որ իր մեհ
եւլբայ–
բր Հոն հառայ է , ւլաղէո՚էւօրէն խօսե ցաւ Հետր
, ա– 4
էւա լ ետ դարձաւ
, դր՛աւ ճւէեալէ։ րին
մօտ
^Լ՚նքր գր– ՚
նաց
մԼ՚չնե/լ
եէլրա յրը էինտ՚ւե լու : Գնաց , սարն՛ ան–
1
ցաւ, տեսաւ պալատ
մր ճրագի պէս էիաէւ ու
լու
սաւոր : իչալ
՛Լար , ձին /լա պեց , ւքտալ սլարտէղ
,
կանաչ
աթոռին
վ րա յ ն։ս։ոե ցաւ : Աեւ •արաբն ա յն \
կողւք էնւ ե կալ
, պոռաց • «էյ , ա յդ տեւլր անտէ՞ ր է , \
էէր եկ/^ր նսէոեր ես» : վ^երցուց ճպոտր
, որղարնէ
, •
րա յց տլլան ա ւե լփ ճար էէլի/լ դէէԼրս եկալ
, իւլեց Ա–
րաբինէ ձեռքէն ճպոար եւ էլար/լսէւ •ան՛ւր :
Արաբը
էլարձալ
քաբ։
Տղան
ինք ի՛րեն րսաւ– «կայ
չ/լայ,
իմ եւլբա յրս ա յստեւլ սպաննե ր են» : Ջեո քի ճպո -
աով
էլ՚սր/լալ
կլոր քարեբէէւն
, տեսաւ
որ բոլոր
քա
րերն ՛ալ մաբգ գարձան
, ե՛լանէ էիաիսանւ : Բայց
իր
եէլբայրը
անէէնէց մէչ չ/լար • տ/էսալ^ աթէէէւին
էոա/լն
ալ քար մ ր կայ
, ճպո տուի ղա րկաւ
, իր
եղրա
յրն
էլ՛, կ՝է։ւէլէր
՚իաիսչիլ։
Ե՚ոեւէն
կանչեց՛
<ձԱխպեբ ,
աիսպեր մի ։իաիսչիր , ես քու եղբայրդ
եմ» : Աիա–
սին եկան
ճ՚լնաւորին
մօտ։
Հաէլսէրանէ բոլլբսւլր
առին, երեք եղբայր
մի–
ա–,սին ե լտնէ ճս-մբա
յ : Հասան
Հոբի մբ
բե բանր ,
ւղ՚Լ՚ոի/լ
եւլրայրր
իչևցուցին։
, որ չուր Հանէ
խմեն։
Ջուրբ
քաչեցին
, եղբայրր
ձւլեցինւ Հորինէ մէչ :
Երկու
եէլրայր
րսին իրարէւլ՛
«Անւ որ մեր
Հետր
Րչր– յ է մեր Հօր աոչեւ
էքենք Լ՛՞նչ երեսո։ի
ելլենք»։
Աոին
Հաղա րան
բուէբուլը
, ղացին : Վե րչա
պէս
Հասան տունէ, րսին իրենէց Հօր. «Աեբ
սրլտի/լ եղ -
րայրր
սպաննուեցաւ.
Հաէլէսր՚ան
րուլբուլբ
մենք
առինք բերինք»
: Հաւլարան. բուլբուլր
/լախեցին
ե–
կեղեցիի՛ն
՛քէչ, բ՛սյց ոչ ձայնէ Հանեց , ոչ չունչ :
Ա՚չչհկր
իր
մ.իէււԼ
Հասալ
թաղաւորին
մօտ ու
րսալ. «Ո՞փ է այն /լտբիճր,
որ իմ Հաւլարան
բուլ–
բո՚-լը
բերեր է»։ Երկու
եղբայրները
ըսԼ՛^՛ ՚ «Աենք
ենք»։
Հի՚^նչ տեսաք
ճամբուն
ւիրայ»։
«Բան չտե -
սանէք» : «Բերալր
դուք չէք, գուք ղող էք» , րսաւ
՚ո՚ւչիկը
րռնեց թաղաւորն
ու իր երկու
տղաքր,
՛ԷՐ ալ
րս. նտր
, ւլրաւ/. ց քաղաքը ու նստալ
Հոն է
«Մինչեւ
Հ •աէլարանէ րուլբուլբ
բեբողր
չղա յ ,
ձե՚լէ
աւրսա՚ււմ
չ/լտյ» ;
Ասոնք թող մնան Հոս, մենք երթանք
պղտիկ
աղուն մօտ :
Գար
ի քաղող
կԼւներ տղան
Հանեց ին
Հորէն
,
պառւսլ
մր ւլայն իր ՀռգեղաԼակր
րբաւ : վ^անի մր
շա բաթ անցաւ • Լ՛՛ւր տա բահուեցաւ
, թէ Հաղա -
րան
րուլբուլբ
րերէ՚՚լբ
ե/լեր է , տէրն ալ՝ ետեւէն
:
Օր մը պտռաւէն
Հ բ՛ս մ՛ան առաւ տղան,
ըսաւ՛
« Երթամ
քէէէւլաք, նոր եէլեղեցի մբ չիներ են , տես–
նեէՐ էլամ»։
Գնաց Լւրենց տունը, տեսաւ որ ոչ
Հայր կէսյ,
.։։ չ եղրա յբ : Հա րցուց թէ ո՛՛՛ ւր են • ըսին
՚՝
« պաղարան
բուլբուլի
տէրն եկեր է , րռներ
գրեր
է
բան. էո» : Տ՛լո՛ն
գնա ց բանտէն
Հանեց
Հա յրն ու
եէլրա յրնե րր : Ա՚ւ^իկը
ըսաւ .
« 6 ս
Հաղարան
բուլ -
բէււլի տէրն
եմ , դուն՛ ինձմէ
չե՛՛ս վաիսնէար»։
Տը–
ղան
ըսաւ • «Աս Հաղարան
բուլբոլլը
բերողն եմ,
չեմ էԼախնար» :
Ա՚լչԼ՚կր
հարցուց՛ « ճամբուն
՛Լրայ
ի՚*նչ տե
սար» ; Տղան պատմեց
ինչ որ բրեր ու տեսեր էր
ել
աւելցուց
•
Թէ որ ասոնց չես Հաւատար
, երեսիդ
էԼբայի
նչանէին նա յէ : իմ նւշանահս եո դուն :
Հա լալ
րլլտյ
ք^ղի ,
րսալ
աղչիկր :
Հար ս՛ւ. իք /լէսւլմեցին
, ղացին
եկեղեցի պսակ -
ու ելէէլ : Հաւլարան
բո լլբուլր
ս/լսալ
^բլ^ըչտալ •
Հաղաբ - Հաղար եգանւակնե րով
ձա յն կր Հանէր :
Երկինքէն
ինկաւ
երկու խնձոր :
ԳԱՐ՛ ԵՊԱԿ. ԱՐՈՒԱՆՋՏԵԱՆ8
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ ՏԱՐԱԾ ԵՏԷ-Բ
« 6 Ա Ռ Ա Ջ
» Ը
Fonds A.R.A.M
